<<
กันยายน 2551
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
282930 
 
2 กันยายน 2551
 

ตั้งแต่วันแรกที่รู้จัก ยอมรับและเข้าใจ

คืนวันศุกร์ฉันกลับไปบ้านต่างจังหวัด ฉันหาใครไปไหนกับฉันไม่ได้เลย ฉันเลยแวะไปหาแฟนเก่าที่ทำงานเค้าหน่อยนึงและบอกกับเค้าว่า “ออกไปกินข้าวด้วยกันหน่อยสิ” เค้าตอบฉันมาว่า “ ไม่ได้พรุ่งนี้ต้องไปธุระกับเมียแต่เช้า” ฉันเลยซื้อข้าวมานั่งกินต่อหน้าเค้า เค้าก็หาจานหาน้ำมาให้ฉัน ความรู้สึกของฉันกับเค้ามันไม่เหลืออะไรแล้วหล่ะ ฉันหมดไปแล้ว ฉันเปิดเพลง “ ลืม” เพลงในบล๊อคคราวที่แล้วให้เค้าฟัง เราไม่ได้พูดอะไรกัน ฉันกินข้าวเสร็จ ฉันถามเค้าว่า “ จะกินไรไม๊ จะไปซื้อให้” เค้าบอก ไม่ต้อง ฉันเลยบอกเค้าว่า งั้นกลับแล้วนะ เค้าถามฉันต่อว่าจะไปไหนอีก จะเข้าบ้านเลยไม๊ ฉันบอกยัง จะไปหาเพลงฟังสักหน่อย....บ้าหรอ ฉันจะไปนั่งฟังเพลงคนเดียวได้ยังไง สรุปฉันต้องขับรถวนไปวนมา ดูถนน ดูแสงไฟ ไปเรื่อย เฮ้ออ ไมเศร้าแบบนี้นะ แต่ก็ดี คืนนี้ผ่านไปอีกหนึ่งคืน ดึกหละ ฉันเข้าบ้านนอนดีกว่า..

เช้าวันเสาร์ ตื่นขึ้นมาด้วยอาการ เซรงๆๆ เฮ้ออ ออกไปข้างนอก กับพี่สาวแฟนเก่าและเค้า ไปกินข้าวกลางวันด้วยกัน ช่วงเย็นได้เพื่อนอีกคนไปขับรถเล่น นั่งฟังเพลง ตอนอยู่ในร้าน อาการก็ดี เพราะมีหลายอย่างให้มอง ให้ดู พอฉันกลับมาบ้าน ล้มตัวลงที่นอน ตอนนั้นเวลาประมาณ ตี 2 เห็นจะได้ เกิดอะไรขึ้นกับฉันไม่รู้ ฉันร้องไห้โฮ ออกมา ให้ตายสิ ฉันคิดถึงเค้าขนาดนี้เลยหรอ??? ฉันจะคิดถึงเค้าทำไมในเมื่อเค้าไม่โทรและไม่คิดถึงฉันเลย...

พรุ่งนี้ฉันจะลืมเค้า ฉันสัญญา.....

วันอาทิตย์ฉันตื่นมาแต่เช้า ด้วยเหตุที่มีธุระกับที่บ้าน ฉันหากิจกรรมทำเพื่อจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน เค้าลืมฉันแล้ว ฉันท่องไว้ในใจ เ

เค้าลืมฉันแล้ว เค้าลืมฉันแล้ว เค้าลืมเราแล้ว....

เช้าวันจันทร์ ฉันมีกิจกรรมในการทำงานให้ฉันได้ไม่ต้องคิดอะไร ฉันไม่คิดถึงเค้า ไม่คิดและก็ไม่คิด...ฉันนอนหลับไปตอนประมาณ 3 ทุ่มครึ่ง ประมาณตี 4 ครึ่ง ดีเจเปิดเพลงที่ฉันใช้เป็นเสียงเค้าเวลาเค้าโทรเข้ามา แล้วทำไมฉันต้องตื่นมาได้ยินเพลงนี้พอดีด้วย ให้ตายสิ ฉันไม่เข้าใจเลย เพลงก็เปิดตลอดคืนอยู่แล้ว ทำไมต้องตื่นมาตอนเพลงนี้ด้วย เฮ้ออออ ไม่มีน้ำตาแล้ว พอแล้ว...

เช้านี้วันอังคาร ฉันมาทำงานปกติ ฝนตกแต่เช้า เฮ้อออ อะไรกันนักหนา บ้านเมืองประกาศภาวะฉุกเฉินก็วุ่นวายพอหล่ะฝนยังจะตกมาซ้ำเติมอีก ฉันนั่งเรืออยู่เพื่อจะมาขึ้นรถไปทำงาน เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เอ๊ะ!! ใครนะ โทรมาแต่เช้า ถ้าเป็นเมื่อสักเดือน 2 เดือนก่อน ฉันคงไม่สงสัยเวลาที่โทรศัพท์ดังแต่เช้าแบบนี้ แต่นี่มันผ่านไปเกือบครึ่งเดือนหล่ะที่เราไม่ได้คุยกัน ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู....เค้าโทรมา...ฉันรับสายขึ้นมาแล้วบอกเค้าว่า “ เด๋วโทรกลับนะคะ เสียงดังไม่ได้ยินค่ะ” พอฉันวางไปฉันรู้สึกว่า วันนี้ทำไมเรือขับช้าขนาดนี้ กว่าจะถึงอีกฝั่งทำไม มันช่างไกลเหลือเกิน ฉันขึ้นรถมา ฉันโทรกลับหาเค้า เค้าตัดสายฉันทิ้งแล้วอีกสักพักเค้าก็โทรกลับมา

เค้าถามฉันว่า “ สบายดีไม๊ เรายังเป็นเพื่อนกันอยู่ใช่ไหม??”
คำพูดนี้ จุกอกฉันมาก ไม่มีคำตอบจากฉัน
เค้าถามซ้ำคำเดิมว่า “ เรายังเป็นเพื่อนกันอยู่ใช่ไหม??”
ฉันเงียบไม่ตอบ เค้าถามกลับมาว่า “ ไม่ได้ยินหรอ พี่ถามอะไร??”
เราตอบว่า “ไ ด้ยิน แต่ไม่อยากตอบ”
ฉันอยากจะบอกว่าแค่เพื่อนเองหรอ?? ที่ให้ฉัน ฉันได้แค่นั้นเองหรอ??
เค้าบอกเหตุผลของเค้าที่หายไปไม่โทรหาฉันให้ฟังว่า “งานยุ่งมาก มีเรื่องเครียดหลายเรื่อง ขอโทษด้วยที่ไม่ได้โทรหา เพราะไม่อยากให้คิดว่า จะให้เราเป็นแค่คนรับฟังเวลาเครียด เวลามีปัญหาก็ต้องโทรหาเรา”
ฉันอยากจะร้องไห้ออกมาซะตั้งแต่ตรงนั้น แต่ฉันทำไม่ได้ ฉันได้แต่ตอบเค้าไปว่า “ เข้าใจค่ะ เข้าใจพี่ตั้งแต่วันแรกที่รู้จัก ว่าเป็นยังไง ไม่เคยโกรธและไม่คิดโกรธ เพราะไม่รู้จะโกรธทำไม ไม่มีสิทธิ์ที่จะโกรธ คิดได้แค่เพียงว่า พี่คงยุ่ง ถ้าไม่ยุ่ง พี่คงหาเวลาโทรมาหาได้”ฉันตอบไปได้แค่นั้นเอง

เค้าบอกว่า “ หัวหินยังสวยเหมือนเดิม ความทรงจำที่ดียังอยู่ที่หัวหิน ความรู้สึกต่างๆ อยู่ที่นั่น”
ฉันถามเค้ากลับไปว่า “มันจะไม่มีโอกาสแล้วใช่ไหม มันจะไม่มีอีกแล้วใช่ไหม”
เค้าตอบฉันว่า “ไม่รู้สิ ตอบไม่ได้”

ตลกสิ้นดี ฉันทำใจได้แล้วนะ ฉันร้องไห้ มาพอแล้วนะ เค้ากลับมาเพื่อจะบอกกับฉันแค่ว่า “เรายังเป็นเพื่อนกันใช่ไหม??” แค่นั้นเองหรอ...หรือเค้ามีเรื่องไม่สบายใจ ไม่รู้จะโทรหาใคร หรือทะเลาะกับสาวๆ คนไหนของเค้า เลยได้นึกถึงฉัน

เอาน่า อย่างน้อย ก็นึกถึง ขอบคุณค่ะ เค้าถามฉันประโยคหนึ่งว่า “ เป็นไง ไม่ได้คุยกันนาน หนุ่มๆ แวะเวียนมาจีบกี่คนละ” ฉันตอบเค้ากลับไปว่า “ เห็นฉันเป็นคนแบบนั้นหรอ เคยเป็นยังไงก็เป็นแบบนั้นค่ะ” คิดถึง แต่ฉันไม่บอกเค้า ว่าฉันคิดถึง ไม่มีคำพูดห่วงหา คิดถึง หลุด ออกไปจากปากฉัน ฉันเข้มแข็งพอ ฉันอ่อนแอ มามากหล่ะ คิดถึงยังไง ฉันก็จะเก็บไว้ในใจ...แค่นั้นพอ












", title: { text: 'BlogGang.com', button: 'Close' } }, position: { my: "bottom center", // Position my top left... at: "top center", // at the bottom right of... target: $("#followfeed2") // my target }, style: { classes: "ui-tooltip-blue ui-tooltip-shadow" , width: "250px" }, show: 'mousedown', hide: 'mousedown' }); });
 
 
 
 
งดงามคับ
รักคือการเสียสละ



ขออนุญาติวางLINKฮาๆเพราะว่าอยากให้ไปหัวเราะ
ไปกลับมาแล้วจะลบก็ได้น๊า ไม่อยากให้เกะกะ
ถ้าไม่สะดวกก็แจ้งที่หลังไมค์ก็ได้ วันหน้าจะมะมารบกวนอีก
เข้าใจมะโกรธ
.............................
เอาเรื่องดีๆมาฝากจ้า สู้ๆ ขอให้มีความสุขคับ
20 วิธีที่บอกว่าคุณอยู่ในห้วงแห่งความรักหรือเปล่า

..................................
กฎ 23 ข้อ ทำให้บล็อกน่าสนใจมากขึ้น
คลิกเยย

..............................
โชว์เงาสุดยอด
 
 

โดย: พลังชีวิต วันที่: 2 กันยายน 2551 เวลา:11:47:39 น.  

 
 
 
เข้มแข็งไว้ เราก็กำลังผ่านไปด้วยดี สู้ๆ น๊ะ
 
 

โดย: jamsaimak วันที่: 2 กันยายน 2551 เวลา:12:44:23 น.  

 
 
 
แม่มดมาแล้วคะ

แวะเค้ามานั่เป็นเพื่อน แม่มดหายไปหลายวัน ไปนวดเข่ามาคะ ปวดเข่าที่สุด

เข้มแข็งนะคะ สู้ ๆ เป็นห่วงเสมอคะ
 
 

โดย: แม่มด (GreenWitch ) วันที่: 2 กันยายน 2551 เวลา:12:49:50 น.  

 
 
 
เห็นภาพเลย เป็นอย่างนั้นบ่อยๆ จนชิน และต่อไปจะทำใจได้เอง เอาใจช่วยนะคะ
 
 

โดย: กี้ (chompoo123pinky ) วันที่: 2 กันยายน 2551 เวลา:12:50:30 น.  

 
 
 
ขอให้โชคดีครับ อ่านแล้วเห็นภาพอย่างที่คุณ กี้ บอก
 
 

โดย: TheOtherness วันที่: 2 กันยายน 2551 เวลา:14:04:14 น.  

 
 
 
อย่ายอมแพ้ อย่าใจอ่อนนะคะ
เดี๋ยวจะดีขึ้นเองค่ะ
เค้าก็คงแค่เป็นอะไรสักอย่าง
ก็เลยโทรมาหาเรา
แต่คงไม่ได้คิดกลับมาหาเราหรอก
สู้สู้นะคะ เอาใจช่วย
 
 

โดย: chenyuye วันที่: 2 กันยายน 2551 เวลา:16:01:40 น.  

 
 
 
อืมม...มองได้สองด้านนะคะถ้าถามเราอ่ะ

อย่างแรกถ้าเค้ายุ่งจริงๆ ไม่มีเวลาโทรมา เมื่อมีโอกาสเค้ารีบโทรมาแล้วเนี่ย อืมม...ก็น่าจะเข้าใจค่ะ

แต่ถ้าอย่างที่สอง โทรมาเพราะไม่รู้จะหาใครแล้ว อืมม...แบบนี้น่ะเหรอคะ สาปส่งไปเลยดีกว่าค่ะ เริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ไม่มีเค้า น่าจะทำให้เราสุขกว่านะคะ

ยังไงก็เป็นกำลังให้นะคะ....
 
 

โดย: SaKaNaJang วันที่: 2 กันยายน 2551 เวลา:21:25:24 น.  

 
 
 
เอ บล็อกไม่เหมือนเดิม อย่าปรับแต่บล็อก ปรับใจเราให้ดีด้วย เอาใจช่วยนะ
 
 

โดย: ลั่นทมขาว วันที่: 3 กันยายน 2551 เวลา:14:04:02 น.  

 
 
 
แวะเอากะลังใจมาฝากนะะะะะ
 
 

โดย: KoNSaRaLeW (tanongsak312 ) วันที่: 3 กันยายน 2551 เวลา:20:00:08 น.  

 
 
 
ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมที่บล็อกนะคะ

เราจะไม่ยอมเศร้านานนักหรอกค่ะ..
มันไม่ดีเลย..
แต่ตอนนี้ เราขอเวลาทำใจซักพักนะ..

 
 

โดย: VELEZ วันที่: 3 กันยายน 2551 เวลา:21:25:36 น.  

 
 
 
พักกายพักใจให้หายล้า แล้วกลับมาลุยกันต่อก็ได้ค่ะ...

เป็นกำลังใจให้เสมอนะ
 
 

โดย: SaKaNaJang วันที่: 3 กันยายน 2551 เวลา:22:24:07 น.  

 
 
 
วันนี้จะดีกว่าเมื่อวาน
อย่ายอมแพ้นะคะ
 
 

โดย: chenyuye วันที่: 3 กันยายน 2551 เวลา:23:27:20 น.  

 
 
 
เริ่ดๆเชิดๆไว้ค่ะ ทำตัวเองให้มีคุณค่า
 
 

โดย: 44 IP: 210.246.144.71 วันที่: 4 กันยายน 2551 เวลา:14:59:07 น.  

 
 
 
เริ่ดๆเชิดๆไว้ค่ะ ทำตัวเองให้มีคุณค่า
 
 

โดย: 44 IP: 210.246.144.71 วันที่: 4 กันยายน 2551 เวลา:14:59:08 น.  

Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

 ซายูริ
 
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




[Add  ซายูริ's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com