ฉันที่ไม่มีค่า .อะไรเลย
เสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมา ฉันไปพาเพื่อนไปพักใจที่ทะเลมา ที่ๆ ฉันไม่อยากไปเลย ไม่ว่าจะยังไงหลังจากที่ฉันห่างหายจากเค้ามา ฉันแทบไม่อยากเห็นทะเล ไม่อยากเห็นท้องฟ้าสดใส แต่เพื่อนฉันซึ่งอาการแย่กว่าฉันบอกกับฉันว่า ต้องไป ไปเป็นเพื่อนกรูหน่อย..หรือมรึงจะปล่อยให้กรูไปคนเดียวฉันก็เออ ไปก็ได้วะ เป็นทริปวัดใจของกรูหละกันว่า ไปแล้วจะรู้สึกเศร้ากลับมาหรือดีขึ้นกว่าเดิม.. วันเสาร์ที่ฉันไปถึงฉัน ลั๊นล่า ร่าเริงมาก เพราะฉันมีเค้าคนที่ห่วงใยดูแลฉัน คอยถามไถ่ตลอดทางว่าเป็นยังไง ถึงไหนแล้ว ฉันก็ออกฤทธิ์ ออกเดชกรี๊ดใส่เค้าว่า ไม่ต้องยุ่งกับฉันไม่ต้องโทรหาฉันได้ไม๊? ขอร้อง....เล่นเอาเค้า งง?? ไปว่า เกิดอะไรขึ้นกับฉัน ฉันเป็นอะไรอารมณ์ไหนแต่เปล่าเลย ฉันไม่ได้เป็นอะไร แต่ฉันต้องการป่วนประสาทเค้าเล่นๆฉันทำว่า ฉันโกรธเค้า งอนเค้าอยู่นะ ไม่ต้องมาโทรหาฉันนะ ฉันรำคาญเค้าก็โทรง้องอนฉัน ตลอดเส้นทางที่ฉันเดินทาง...เพื่อนร่วมทริปได้แต่มองหน้าแล้ว ส่ายหน้ากับความงี่เง่าของฉัน..ฉันคิดในใจ ทำไมกรูจะเป็นงี้ มรึงจะทำไม...ฉันไม่ใช่คนสวยนะ..แต่ไม่รู้อะไรเข้าสิง ถ้าเค้าทนฉันไม่ได้ก็เชิญ..ไม่ได้ว่าไรฉันไปดื่มด่ำบรรยากาศ แม้จะเศร้าลึกๆ แต่เพื่อนฉันแย่กว่าแล้วฉันก็มีคนคอยห่วงอยู่ฉันเลยไม่ใส่ใจมาก เพื่อนที่อยู่ข้างๆ ทำให้ฉันรู้สึกสนุกและมีความสุขกว่า..ที่จะเศร้าฉันมาเพื่อลืมเค้า มาเพื่อวัดใจตัวเองว่า ฉันจะลืม เพื่อรับคนใหม่เข้ามาในใจ...ฉันสัญญากับเค้าคนนี้ไว้...ฉันจะเข้มแข็ง ฉันจะทำให้ได้เพื่อนๆ ส่งข้อความมาหาฉันว่า ยินดีต้อนรับ การกลับมาเป็นคนเดิมของฉันฉันดื่มไปนิดหน่อย หลับไปตอนไหนไม่รู้เรื่อง เพราะคืนก่อนเดินทางฉันกลับมาเกือบเช้า ได้นอน 1 ชม. ก่อนเดินทาง...เลย น๊อคไปเลยเช้ามา ฉันเตรียมตัวเดินทางกลับ ฉันลืมนึกถึงเค้าคนนั้นไปเลย ฉันสัญญากับตัวเองว่า ฉันลืมแล้ว ฉันทำได้...ฉันสนุกสนานกับเพื่อนไปเรื่อย..และสัญญากับที่นั่นว่าฉันจะกลับมาอีก ฉันสัญญา....ฉันกำลังกลับเข้าฝั่งเรียบร้อยแล้ว..กำลัง ถ่ายรูปเป็นรูปสุดท้ายในการร่ำลาเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น..เพลงที่คุ้นเคย..ให้ตายสิ ฉันไม่อยากได้ยิน...ฉันรับโทรศัพท์ขึ้นมา มาเที่ยวหรอ? พี่ไม่ว่างเลย เป็นไงบ้างสบายดีไม๊?? อากาศร้อนหรือเปล่าฉันตอบไปว่า ค่ะ มาเที่ยวขอเจอหน่อยได้ไม๊คะ.. 5 นาที ขอได้ไม๊คะเค้า ไม่ได้หรอก พี่ยุ่งมาก ไม่มีเวลาเลย สบายดีไม๊ หนุ่มๆ คงเยอะหล่ะสิฉัน ไม่มีใครสำคัญหรอกค่ะ ไม่มีประโยชน์ด้วย ที่จะไปคิดถึงคนอื่น...คิดถึงพี่นะคะอยากเจอ อยากเห็นหน้าเค้า เดี๋ยว พี่โทรกลับนะ ทำธุระแป๊ปฉัน ค่ะ แล้วฉันก็ส่งแมสเสจไปหาเค้าว่า แค่คิดถึง แค่อยากเจอหน้า เข้าใจค่ะ เข้าใจพี่เสมอ ตั้งแต่รู้จักจนถึงวันนี้ คิดถึงนะคะฉันน้ำตาซึมไป...ทำไม ต้องโทรมาตอนที่ฉันจะกลับวะ ฉันพอทำใจได้แล้วนะ...สักพักเค้าโทรกลับมาใหม่ อยู่ไหนแล้วฉัน กำลังจะขึ้นรถกลับแล้วค่ะ รอรถอยู่ จะได้เจอพี่อีกไหมคะเค้า คงไม่มีโอกาสแล้วหล่ะ คนเราถ้าโอกาสมันมี เคยให้แล้ว ทำไม่ได้ก็คงไม่มีแล้วหล่ะคำพูดที่เคยอยู่ในความทรงจำของฉันลอยเข้ามาว่า ไม่ตายก็คงได้เจอกันน้ำเสียงฉันเริ่มเครือ ฉันบอกกับเค้าว่า พี่..ไม่คิดว่า ฉันจะรู้สึกอะไรบ้างหรอ? ที่พูดออกมา พี่ไม่คิดเลยหรอ ว่าตลอดเวลาฉันคิดถึงพี่แค่ไหน เป็นยังไง ฉันร้องไห้ไปพูดไปเค้าพูดกลับมาแค่ว่า พี่ขอโทษ ถ้าพี่ทำอะไรผิดไป พี่ขอโทษฉันบอก ค่ะ ไม่เป็นไร พี่ไปทำธุระของพี่เถอะ โชคดีนะคะฉันวางสายจากเค้า ฉันปล่อยโฮ ออกมา ร้องไห้แบบไม่อายใครที่ท่าเรือ เพื่อนฉันหันมามองฉันเดินหนีออกมา โทรหาคนที่คอยห่วงใย ใส่ใจฉัน ฉันได้แต่ร้องไห้สะอึกสะอื้น จนเค้าถามฉันว่า เป็นอะไร ไหนบอกหน่อยสิ ฉันตอบไปว่า ฉันต้องการเพื่อน แล้วฉันก็ตัดสายเค้าไปร้องไห้กับตัวเอง เค้าโทรกลับมา ฉันก็ไม่รับ ในใจฉันคิดแค่ว่า ฉันไม่ควรเอาเค้ามาเกี่ยวข้องมารับฟังปัญหาไร้สาระของฉัน เค้าโทรหา ฉันก็ไม่รับและปิดเครื่องไป เค้าส่ง Messageมาหาฉันว่า เป็นอะไร เป็นห่วง มีอะไรบอกมาสิ เป็นห่วงนะฉันร้องไห้ ร้องไห้ เพื่อนๆ ไม่กล้ายุ่งด้วย เพราะเพื่อนๆ ไม่เคยเห็นฉันเป็น..ฉันจะร้องวันนี้ วันสุดท้าย..เค้าบอกกับฉันซะดีกว่า ว่าไม่ต้องการฉันแล้ว..ฉันจะเข้าใจง่ายกว่าไหม เค้าจะคิดไหม ว่าคำพูดที่เค้าพูดออกมามันทำร้ายความรู้สึกดีดีของฉันแค่ไหน...ทำไมฉันถึงไม่ลืมเค้านะ ฉันกล้าบอกกับตัวเองว่า ฉันไม่ได้รักเค้าและฉันก็บอกเค้าไปด้วยว่า ฉันไม่ได้รักพี่ แต่ฉันเป็นห่วงพี่ฉันหาเหตุผลไม่ได้เลยนะ ว่าเหตุเพราะอะไร ไม่มีใครมาเป็นฉัน..จะไม่มีใครรู้เลยว่าฉันรู้สึกยังไง....คนที่ห่วงฉันเค้าก็ห่วงใย ส่งแมสเสจหาฉัน ถามว่าฉันเป็นไง เค้าไม่อยากเห็นฉันร้องไห้และฉันก็ไม่ต้องรู้สึกอะไรกับเค้า เค้าไม่ต้องการ เค้าแค่เป็นห่วงฉัน..แค่อยากให้ฉันเข้มแข็ง.. ร่าเริง เหมือนที่ฉันควรจะเป็น...สัญญาค่ะ สัญญาว่าสักวัน ฉันจะมีพี่ในใจแทนที่เค้าคนนั้น...เค้าบอกกับฉันว่า....ไม่เป็นไร เค้าจะรอ...ไม่ว่ามันจะต้องใช้เวลานานแค่ไหนเค้าก็จะเป็นเพื่อนฉันตลอดไป แม้ว่า...ฉันจะไม่รู้สึกอะไรกับเค้าเลย.....
อยากจบ...อยากลืม...ใครช่วยปรับเวลาให้เดินหน้าไปมากกว่าได้ไหม....ให้มันผ่านไปเสียที....
มีแต่คนบอกให้ฉันลืม แล้วหาคนใหม่ แต่มันไม่ยุติธรรมเลย ที่จะทำแบบนั้น...ฉันขอเจ็บอยู่แบบเดิมดีกว่า....