7 วัน
และแล้วทุกอย่างก็ผ่านไปแล้ว 7 วัน ไม่มีเค้าโทรมา ไม่มีเมล์จากเค้า ทุกอย่างกำลังหายไปเรื่อยๆ ฉันทุกข์ แต่ฉันทำอะไรไม่ได้ ฉันก็ไม่โทรหาเค้าเหมือนกัน เราไม่ได้ โกรธกัน แต่เราไม่พูดกัน??? ฉันอยากรู้ เค้าจะทรมาน เหมือนที่ฉันเป็นไม๊?? ฉัน เครียด จนไม่รู้จะพูดจะบอกยังไง ฉันปรึกษาใครไม่ได้ ฉันไม่อยากให้เพื่อนมาเครียดกับความรู้สึกบ้าๆ ของฉันไปด้วย เพื่อนบอกให้ฉันก้าวออกมาจากชีวิตเค้าซะ ใช่ ฉันรู้แต่ฉันยังทำไม่ได้แค่นั้นเองเมื่อวานมีคนซื้อหนังสือชื่อ ถ้าเราเป็นได้แค่คน..แอบรัก มาให้อ่าน เปิดไปหน้าแรก บทแรก คำตอบทุกอย่างอยู่ในนั้นหมดเลยนะ แต่ฉันทำไม่ได้ ฉันยังทำไม่ได้ แต่ฉัน สมเพส ตัวเองเป็นที่สุด คนเขียนกับฉันความรู้สึกคงไม่ต่างกันเท่าไร เค้าก็สมเพสตัวเอง ไม่ต่างกับฉันเลย...เค้าจะคิดถึงฉันไม๊นะ ฉันอยากรู้จัง แล้วฉันกับเค้าโกรธกันด้วยเรื่องใด เราถึงไม่พูดกัน คำตอบไม่มีเลย สำหรับฉันและเค้า...มีคนบอกฉันว่า ให้ฉันไปพักผ่อนตัวเองซะหน่อยก็คงดี ฉันก็อยากทำแบบนั้นนะ แต่ฉันไม่รู้จะไปไหน ในภาวะจิตใจแบบนี้ ฉันจะไปไหนได้ ฉันอยากไปที่ที่ฉันเคยไปกับเค้า ฉันจะซ้ำเติมตัวเองเกินไปหรือเปล่า?? แต่ฉันอยากไปนะ ไปมองบรรยากาศเก่า ตอนที่เค้ากับฉันเคยไป เคยอยู่ เคยยิ้มด้วยกัน บางที ที่ฉันนึกถึง ฉันก็แอบยิ้มกับตัวเอง แต่บางทีนึกถึงฉันก็เศร้าว่าโอกาสนั้นจะเกิดขึ้นกับฉันอีกหรือเปล่าจริงๆฉันควรดีใจนะ ที่ฉันได้รู้จักและอาจจะได้รักเค้าหรือเปล่า ฉันก็ตอบตัวเองไม่ได้ เค้าอาจมีใจหรือไม่มีใจให้ฉันเลย อย่างน้อยฉันก็ควรดีใจที่ฉันได้รู้จักและใกล้ชิดกับเค้า เพราะชีวิตฉันกับเค้า มันต่างกันราวฟ้ากับเหว แค่ได้รู้จักก็ดีพอสำหรับฉันแล้ว ขอบคุณที่ทำให้ฉันได้รู้สึกอีกครั้ง ว่าการคิดถึงใครสักคนมันเป็นอย่างไร อาการที่ทรมานกับการคิดถึงเป็นอย่างไร ที่ฉันไม่ได้รู้จักมา 3 ปีแล้ว ขอบคุณที่ทำให้ยิ้มได้แค่เวลาที่คิดถึงและนึกถึง ฉันไม่อยากร้องไห้แล้ว แค่ตอนขณะนี้ที่พิมพ์ไปด้วย น้ำตาก็แทบจะเอ่อล้นอยู่แล้ว แต่ฉันร้องไม่ได้ เพราะตอนนี้ฉันนั่งอยู่ที่ทำงาน ภาพของฉันคือคนเข้มแข็ง ไม่รู้สึกอะไรกับใคร แต่จริงๆ ฉันอ่อนแอมากมายกับความรู้สึกของตัวเอง เค้าจะรู้ไม๊นะ?? ว่าเค้าทำให้คนๆ หนึ่งคิดถึงเค้ามากซะขนาดนี้ คิดถึงนะคะ ทุกอย่างจะอยู่ในความทรงจำเสมอค่ะ สัญญา....
ของเราติดต่อไม่ได้มาสองวันแล้ว ไม่รู้เป็นอะไร อยู่ที่ไหน ทำอะไร
ความรู้สึกนี้มันทรมานมากค่ะ กับคำว่าไม่รู้เนี่ย ตอนนี้เราอยู่ที่ทำงาน ร้องไม่ได้เหมือนกัน มันรู้สึกแย่มากๆ เลยค่ะ
เราอยากรู้แค่ว่า เป็นยังไงบ้าง ไม่เข้าใจเลยว่าจะปิดมือถือไปทำไม เค้าจะรู้บ้างไหมว่าทำให้เราทรมานแค่ไหนเนี่ย.....เฮ้อ....
จะมาปลอบใจกลายเป็นพากันเศร้าไปซะงั้นเลยค่ะ..... เข้มแข็งไว้ค่ะ เป็นกำลังใจให้นะ