|
|
ปีกนางฟ้า 10
10.
หลังจากที่เครื่องลงจอดที่สนามบินนานาชาติฮาวายเรียบร้อยแล้ว กัปตันไมค์เดินมาหาปริมพร้อมทั้งยื่นกระดาษให้หนึ่งใบ
เบอร์โทรศัพท์ผมฮะปริม คุณตื่นเมื่อไหร่โทรหาผมเลยนะ จากที่พักผมขับรถไม่เกินสิบนาทีก็ถึโรงแรมคุณแล้วล่ะ แล้วอย่าเพิ่งทานข้าวนะครับ รอผมด้วย
ขอบคุณคะไมค์ แล้วเจอกันตอนบ่ายๆ นะคะ ปริมยื่นมือไปรับพร้อมเอ่ยปากขอบคุณ จริงๆ แล้วเธอลืมไปสนิทเลยว่า นัดกับไมค์เอาไว้วันนี้ เธอรีบเดินไปหาผึ้งซึ่งกำลังเปลี่ยนรองเท้าเตรียมเดินลงจากเครื่องอยู่พอดี
ผึ้ง บ่ายนี้มีนัดรึเปล่า ถ้าไม่มีไปกับพี่มั๊ย กัปตันไมค์จะมารับตอนบ่าย ปริมเอ่ยชวนผึ้ง
ไม่ได้หรอกพี่ ผึ้งนัดกับฌอนแล้ว พี่ไปเถอะ ผึ้งรีบเอ่ยปฎิเสธ
พี่ก็นึกเหมือนกันว่าผึ้งคงจะไม่ว่าง แล้ววันนี้จะหอบของไปนอนห้องพี่รึเปล่า
ไปสิคะ พี่ก็รู้ หนูนอนคนเดียวไม่ได้หรอกที่นี่ ห้องใหญ่จะตาย มันโหว่งๆ แล้วถ้าหนูกลับมาถึงโรงแรมก่อนพี่ หนูก็ไปอยู่ห้องหนู พี่มาก็โทรไปตามละกันนะ
อย่างนั้นก็ได้ ... ไปเหอะ รีบเดินกันดีกว่า เดี๋ยวเราสองคนก็สายกว่าเพื่อนอีกหรอก ปริมรีบเร่งผึ้งให้เก็บของให้เสร็จโดยเร็ว
บ่ายวันนั้นผึ้งออกจากห้องไปก่อนปริม ตอนเธอตื่นขึ้นมาผึ้งกำลังจะแต่งตัวเสร็จ หันมาบอกเธอว่า
ไม่ต้องรอทานข้าวเย็นนะพี่ พี่เที่ยวให้สนุกนะคะ ไปละ บ๊ายบาย ปริมได้แต่ยิ้มให้ผึ้ง แล้วเธอก็ลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัว มองนาฬิกาบ่ายโมงกว่า ป่านนี้ไมค์คงจะตื่นแล้วละมั่ง ปริมหมุนโทรศัพท์ไปตามหมายเลขที่ไมค์เขียนไว้ให้
ฮัลโหล เสียงไมค์ตอบรับโทรศํพท์
ปริมเองนะคะ คุณตื่นรึยังคะเนี่ย
ตื่นนานแล้วครับ เดี๋ยวผมออกไปรับปริมเลยนะ รอทานข้าวเที่ยงพร้อมปริมอยู่ด้วย
ค่ะ เดี๋ยวปริมลงไปรอหน้าโรงแรมเลยนะคะ คุณไม่ต้องเข้ามาในล็อบบี้หรอกนะ ปริมรีบบอก ใจหนึ่งก็เป็นห่วงชื่อเสียงตัวเอง ยังไม่อยากให้รุ่นน้องคนไหนมาเห็นเธอออกไปเที่ยวกับกัปตัน ไมค์น่ะมีชื่อเสียงในกลุ่มสาวแอร์ไม่เบาเช่นกัน ถึงอายุมากไปหน่อยแต่เขาก็ยังดูแลร่างกายอย่างดี พอให้สาวๆ เห็นแล้วกรี๊ดได้
ปริมยืนรออยู่ไม่ถึงห้านาที ไมค์ก็ขับรถมาจอดหน้าเธอ
หวัดดีฮะปริม ขึ้นรถเลย
สวัสดีค่ะ มาเร็วทันใจมากเลยนะคะ
ที่พักของผมอยู่แถวนี้ละ แล้วช่วงนี้รถไม่ติดด้วย ถ้าเย็นๆ สิคงจะใช้เวลาสักหน่อย คุณหิวรึยังปริม ไมค์ถามอย่างเป็นห่วง
จริงๆ ก็นิดๆ นะคะ เราจะทานกันที่ไหนดีคะ
ถ้าผมขับรถไปทางเหนือสุดของเกาะ คุณจะหิวท้องรอไว้มั๊ย น่าจะสักประมาณสี่สิบนาทีถึง ไมค์หันมาถามปริม ผมอยากจะเซอร์ไพร์สคุณ
คุณพูดมาอย่างนี้ ปริมก็ต้องตอบว่าโอเคสิคะ ปริมหันไปยิ้ม แล้วพูดต่อว่า บอกเซอร์ไพร์สของคุณมานิดนึงได้มั๊ยคะ
ไมค์หัวเราะ แล้วมันจะเป็นเซอร์ไพร์สได้ไงละปริม
แหมเพิ่งรู้ว่าคุณน่ะใจแข็ง ปริมบ่นออดๆ
สี่สิบนาทีเหมือนจะแค่แป๊บเดียว ขณะนี้เธอมายืนสูดหายใจอยู่ริมทะเลทางด้านเหนือของเกาะ บริเวณนี้คลื่นจะใหญ่มาก ม้วนตัวสวยงามเหมือนกับที่เคยเห็นในโปสการ์ด
คุณไปเลือกที่เลยนะฮะปริม อยากนั่งตรงไหนตามใจคุณเลย เดี๋ยวผมตามไป ไมค์ตะโกนบอกปริม
เธอเดินไปใต้ต้นไม้ใหญ่ เลือกที่จะนั่งลงกับทรายมากกว่าที่จะนั่งบริเวณโต๊ะที่มีจัดเตรียมไว้ให้ มองไปทางไมค์เห็นเขาเดินหอบของหลายอย่าง ก็อดไม่ได้ที่จะวิ่งกลับไปช่วยขน
ทำไมไม่บอกปริมคะว่ามีของเยอะขนาดนี้ ช่วยกันขนก็ได้ นี่อะไรปล่อยให้ปริมไปนั่งเฉยเลย
ของแค่นี้สบายมากครับ
แล้วนี่มีอะไรบ้างคะเนี่ย ตะกร้าอะไรน่ารักจัง เดี๋ยวปริมถือให้ค่ะ เธอเอื้อมมือไปหยิบตะกร้ามาถือเอง
มีเสื่อด้วยเหรอคะไมค์ คุณเตรียมมาพร้อมเลยนะ
เซอร์ไพร์สปิกนิคริมทะเลไงฮะ ลมแรงไปนิดนะปริม
กำลังสบายเชียวละคะ
ไมค์ปูเสื่อแล้วนั่งลง เธอนั่งตามอีกด้านหนึ่งของเสื่อ
หิวมั๊ยปริม ผมมีแซนวิสอยู่ในตะกร้าใบที่คุณถือมาน่ะครับ ไมค์เอ่ยปากบอกเธอ
เยี่ยมเลยค่ะไมค์ นั่งทานแซนวิสริมทะเล สบายใจดีจังนะคะ ปริมพูดพลางมือก็สาละวนหยิบแซนวิสมาใส่จานส่งให้ไมค์ ตะกร้าใบเล็กนั้นคือตะกร้าปิกนิคที่มีจานแก้วผ้าเช็ดปากพร้อม
ปริมคุณรู้ใช่มั๊ย ถ้าคุณมีอะไรไม่สบายใจคุณคุยกับผมได้นะ ผมพร้อมที่จะรับฟังปัญหาของคุณ ผมไม่อยากเห็นคุณเศร้า เห็นฌอนบอกว่าไปเจอคุณที่ซิงกิ้งบาร์มาด้วย คุณไม่เคยเที่ยวไม่ใช่เหรอฮะ ไมค์เอ่ยขึ้นมาอย่างจริงใจ
ขอบคุณค่ะไมค์ ปริมสัญญาสักวันหนึ่งปริมจะเล่าให้คุณฟังค่ะ เพียงแต่ตอนนี้เวลานี้จะให้ปริมพูดอะไรก็ลำบาก เพราะปัญหามันยังคาราคาซังอยู่ ถ้าคุณรอได้ถึงวันนั้นปริมจะเล่าเองค่ะ
ผมจะรอฮะ ไมค์มองหน้าปริมอยู่พัก แล้วเสไปมองทางอื่น พร้อมกับบอกตัวเองว่าผู้หญิงคนนี้มีเจ้าของแล้ว เขาไม่สมควรที่จะทำแบบนี้ แต่ฝืนใจตัวเองมันช่างยากเหลือเกิน เขาสลัดความคิดทุกอย่างออกไป วันอากาศดีๆ ได้นั่งมองทะเลข้างๆ คนถูกใจอย่างนี้ จะไปคิดถึงเรื่องอื่นทำไมกัน
คุณเล่นเซิร์ฟบอร์ดเป็นมั๊ยคะไมค์ ปริมเอ่ยถาม หลังจากที่เขาเห็นท่าเธอจดจ่อกับคนที่กำลังเล่นเซิร์ฟบอร์ดอยู่นาน
พอได้ฮะ แต่ไม่เก่งหรอก ผมก็เพิ่งมาหัดตอนย้ายมาอยู่ที่นี่
คงจะยากแน่ๆ เลยนะคะ
ก็พอควรละฮะ แต่ที่แน่ๆ ละเหนื่อยมากเลย แล้วต้องทรงตัวให้ดีๆ ฮะ ถ้าคุณอยากเล่นจะลองเป็นพวกบอดี้บอร์ดมั๊ย ที่แบบไม่ต้องยืนแต่เอาตัวไปแนบกับบอร์ดเองเลย อันนั้นไม่ยากหรอกฮะเล่นสนุกๆ แต่ว่าเล่นแถวนี้คงไม่ได้เพราะคลื่นแรงเกินไป
ไว้คราวหลังดีกว่าคะ คราวนี้ปริมไม่ได้เตรียมตัวมา ไม่แน่เผื่อช่วงที่ปริมไปอยู่เกาะมาวี ปริมอาจจะลองเล่นดูก็ได้ และปริมก็ถามต่อว่า ไมค์ช่วยให้ทางรีสอร์ทจองรถให้ปริมด้วยได้มั๊ยคะ ปริมมีใบขับขี่สากลอยู่ คงจะใช้ขับที่นี่ได้
ไม่มีปัญหาเลยปริม เดี๋ยวผมทิ้งรถผมไว้ให้ใช้ ผมมีรถอยู่คันที่นั่นฮะ คุณจะให้ผมโทรไปจองที่พักให้เลยมั๊ย เอาวันไหนดี
ปริมนับวันแล้วบอกไมค์ว่า ตั้งแต่วันที่ 5 เดือนหน้า จนถึง 30 สิ้นเดือนเลยได้มั๊ยคะ แล้วปริมจะมาจ่ายเงินเองที่นั่น หรือจะให้ปริมโอนมาให้ หรือปริมฝากไว้กับคุณ อย่างไหนจะสะดวกกว่ากันคะ
คุณค่อยเอาไปให้ตอนไปพักเลยก็ได้ครับ ผมจะให้เขาลดราคาให้เป็นพิเศษ ถ้าของผมเองเลยน่ะผมไม่เก็บเงินคุณหรอก แต่นี่เป็นแค่หุ้นส่วนเล็กๆ เท่านั้นเอง
ไม่ได้หรอกค่ะไมค์ ปริมไม่ได้กะจะให้คุณทำอย่างนั้นซะหน่อย ให้ปริมจ่ายน่ะดีแล้วคะจะได้สบายใจกันทุกฝ่ายด้วยนะ
ปริมล้มตัวลงนอนไปบนเสื่อ ไมค์รีบเดินไปที่รถหยิบหมอนใบเล็กๆ มายื่นให้
ขอบคุณค่ะ ถ้าปริมหลับเพลินคุณช่วยปลุกด้วยนะคะ เธอเองก็รู้สึกแปลกใจเหมือนกันว่าทำไมถึงรู้สึกสนิทสนมกับไมค์เร็วขนาดนี้ หรืออาจจะเป็นเพราะว่าเจอกันมานานหลายปี ทักทายคุยกันบ่อยๆ แต่นี่คือครั้งแรกที่เธอออกมาเที่ยวกับเขาแค่สองคน
ปริมแค่พูดเล่นๆ ว่าจะหลับ แต่ไม่นึกเลยจริงๆ ว่า เสียงคลื่นกระทบชายหาดบวกับลมที่โชยมาเรื่อยๆ กับบรรยากาศที่แสนสงบนี้จะทำให้เธอหลับไปได้จริงๆ
ไมค์นั่งมองหญิงสาว ใบหน้าสวยใสพร้อมรอยยิ้มบางๆ เป็นสัญลักษณ์ประจำตัวของปริม เธออาจจะไม่ใช่ผู้หญิงที่สวยที่สุดที่เขาเคยเจอมา แต่ปริมเป็นผู้หญิงที่ได้คุยด้วยแล้วเกิดความสบายใจมากที่สุด เสียดายที่เขาเจอกับเธอช้าเกินไป เขาไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไร คิดอยากจะตัดใจ อยากคบหากับผู้หญิงคนอื่นสักคน แต่ไม่ว่าเขาจะไปเที่ยวกับผู้หญิงคนไหนก็จะต้องมีเงาของปริมทาบทาไปตลอด ไมค์นึกไปถึงยูมิ สาวญี่ปุ่นที่สมัครใจจะไปทำรีสอร์ทอยู่ที่เกาะมาวีกับเพื่อนของเขา เขารู้ว่ายูมิสนใจเขาเกินกว่าเพื่อนธรรมดา เขาเองก็หวังว่ายูมิจะมาแทนที่ปริมได้ แต่เขาก็หลอกหัวใจตัวเองไม่ได้ว่าไม่มีใครคนไหนทั้งนั้นในเวลานี้ที่จะแทนที่ปริมได้ การที่ได้พาเธอมาเที่ยว เห็นรอยยิ้ม ได้ยินเสียงหัวเราะ ได้เรียนรู้นิสัยทัศนคติของปริมเพิ่ม ขึ้นอย่างนี้ ยิ่งทำให้เขายากที่จะตัดใจเหลือเกิน
ยู้ฮูๆๆๆๆๆๆ เฮ้ ไมค์ ใช่คุณรึเปล่าน่ะ เสียงเรียกดังมาแต่ไกล ไมค์หันไปมองถึงได้รู้ว่า ฌอนพาผึ้งมาเที่ยวที่นี้เช่นกัน เขายกมือขึ้นโบกให้รู้ว่าใช่เขานั่นเอง และเรียกปริมเบาๆ ปริมฮะ ตื่นเถอะ ผึ้งมาแน่ะ
ตายละ ปริมหลับไปจริงๆ เหรอคะเนี่ย ว๊า ทำไมแย่อย่างนี้นะ ปล่อยให้คุณนั่งเบื่ออยู่คนเดียว
ไม่หรอกฮะ นั่งเพลินๆ อากาศกำลังดี มากับคุณผมไม่เบื่อหรอกครับ ... นั่นผึ้งรีบวิ่งมาหาคุณเชียว
พี่ปริม เกาะมันเล็กเนอะ มาเจอกันได้ไงเนี่ย ผึ้งส่งเสียงทักมาแต่ไกล
นั่นสิ มาด้วยกันแต่แรกซะก็หมดเรื่อง ปริมตอบพร้อมขยับที่ขยับทางเตรียมที่ให้สองหนุ่มสาวนั่งลงด้วยกัน
กี่โมงแล้วผึ้ง พี่ไม่ได้ใส่นาฬิกามาด้วย
สี่โมงเย็นแล้วค่ะ เร็วเนอะ
นั่นสิ นี่พี่ตัดสินใจแล้วนะว่าพี่จะมาพักร้อนที่เกาะมาวีละผึ้ง ให้ไมค์ช่วยจัดการจองที่พักให้
แหม น่าอิจฉาจังเนอะฌอนเนอะ แล้วผึ้งก็หันไปถามไมค์ว่า แล้วคุณหยุดบินอยู่แทคแคร์พี่สาวชั้นด้วยรึเปล่าคะ
ผมก็อยากจะหยุดนะผึ้ง แต่ให้หยุดทั้งเดือนแบบปริมคงไม่ได้หรอก แต่วันไปน่ะผมไปส่งเอง ตกลงนะครับปริม ไมค์หันมาถามปริม
ตกลงค่ะ เพราะให้ปริมไปเองกับน้องก็คงหลงกันตั้งแต่ลงที่สนามบินแน่ๆ เลยค่ะ ขอบคุณมากนะคะไมค์
นี่พี่ปริม พี่ไปอยู่นานๆ อย่างนั้นก็ดี เอาไว้วันไหนว่างๆ ตรงกัน เราก็บินไปหาพี่ปริมที่เกาะมาวีดีมั๊ย ผึ้งจะได้หาโอกาสไปเที่ยวด้วยซะเลย
โอเค ทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกัน
ผึ้ง ไหนว่าคืนนี้จะทำอาหารให้ผมทานไง ยังไม่ได้ไปซื้อของสดเลยนะ แล้วผมว่าเราน่าจะชวนสองคนนี้ไปทานข้าวด้วยกันดีกว่า ว่าไงฮะไมค์ ปริม ฌอนหันมาถามไมค์
ดีเลยค่ะ พี่ปริมไปนะช่วยผึ้งหน่อย ไปโม้กับฌอนไว้ว่าทำกับข้าวเก่ง ได้พี่ปริมไปช่วยก็เยี่ยมเลย หนูจะได้ไม่ต้องลงมือเอง ไปเป็นลูกมือพี่แทน
ว่าไงฮะปริม ไมค์หันมาถามปริมต่อ
ตกลงค่ะ น่าสนุกดีเหมือนกันนะ ปริมเอ่ยปากตกลง พร้อมถามผึ้งต่อว่า แล้วผึ้งกะว่าจะทำอะไรทานบ้างละ
ผึ้งหัวเราะ ก่อนตอบว่า ยังไม่รู้เลยพี่
ทั้งสี่คนจัดการเก็บข้าวของแล้วไปนัดเจอกันที่ฟูดแลนด์ เพื่อที่จะซื้อของสด สองหนุ่มนั่งรอด้านนอกแล้วปริมกับผึ้ง เดินเลือกหาซื้อของกันพักใหญ่
เย็นนั้นปริมทำสปาเกตตี้ซีฟู้ด สลัดผักรวม ตามด้วยบลูเบอร์รี่ชีสพายเป็นของหวาน
อิ่ม อร่อยมากเลยปริม ฌอนพูดขึ้นมาหลังจากตักบลูเบอร์รี่ชีสเข้าปากคำสุดท้าย นี่ถ้าให้ผึ้งทำ คงจะทานได้แค่ครึ่งเดียว ณอนพูดพร้อมทั้งเอามือขยี้หัวผึ้ง
นี่ดูถูกกันมากไปแล้วนะ ถ้าให้ผึ้งทำน่ะ ผึ้งก็ไปซื้ออาหารแช่แข็งมาอุ่นให้ทานก็ดีถมไปแล้ว
ขอบคุณคะฌอน อาหารที่ทำวันนี้มันก็ไม่ยากอะไร ของแค่นี้ผึ้งทำได้อยู่แล้วล่ะ
นี่เป็นอีกหนึ่งมุมในตัวปริมที่ไมค์เองก็เพิ่งรู้ ปริมทำอาหารเป็นและไม่ใช่แค่เป็นเฉยๆ เธอทำเก่งซะด้วย เธอดูคล่องแคล่วเมื่ออยู่ในครัว ถึงแม้จะเป็นครัวที่เธอไม่คุ้นเคยเลยก็ตาม เทียบกันไม่ได้เลยกับนีนาภรรยาเก่าของเขา นีนาไม่ ชอบทำอาหาร ไม่ชอบเข้าครัว ไม่ชอบให้กลิ่นของอาหารติดตามร่างกาย ในขณะที่เขาคิดว่าครัวนี่ละคือหัวใจของบ้าน เขาเองก็ทำอาหารเป็นและสนุกที่ได้ทำด้วย เพียงแต่เขาไม่รู้ว่าจะทำให้ใครทานเท่านั้นเอง
กลับกันมั๊ยคะไมค์ ดึกแล้ว พรุ่งนี้ปริมต้องบินแต่เช้า ปริมหันมาถามไมค์ ในขณะที่ผึ้งกับฌอนช่วยกันเก็บจานไปล้าง
ฮะปริม ไมค์ตอบง่ายๆ
งั้นเดี๋ยวปริมเข้าไปถามผึ้งก่อนนะว่าจะกลับพร้อมเราเลยรึเปล่า ปริมเดินหายเข้าไปในครัวพักหนึ่งแล้วกลับมาบอก ว่า รอผึ้งแป๊บนึงนะคะ ให้เขาจัดการกับจานให้เรียบร้อยแล้วก็กลับพร้อมเราเลย ไม่ต้องให้ฌอนไปส่ง
โอเคครับ ไมค์ตอบและถามปริมต่อว่า คุณชอบฮาวายมั๊ยปริม
ชอบมากๆ เลยค่ะ สมัยเด็กๆ นะ ปริมเคยอ่านนิยายเรื่องหนึ่งฉากของเรื่องเป็นที่ฮาวายนี่ละคะ ตั้งแต่วันนั้นปริมฝันมาตลอดว่าอยากจะมาเที่ยวฮาวายสักครั้งก็ยังดี แล้วฝันของปริมก็เป็นจริง เพียงแต่ว่าปริมมาทำงานไม่ได้มาเที่ยวเท่านั้นเอง
แต่เดี๋ยวคุณก็จะได้มาเที่ยวแล้วนี่ฮะ ผมชอบฮาวาย ผมว่าฮาวายเป็นการผสมผสานกันของคนต่างชนชาติที่ลงตัวที่สุด บนเกาะนี่มีทั้งคนพื้นเมืองดั้งเดิม คนเอเซียโดยเฉพาะญี่ปุ่น ซึ่งก็ไม่ต่างจากคุณมากเท่าไหร่ และฝรั่งอย่างพวกผม ทุกชนชาติหลอมรวมกันไปอย่างดีเลยนะฮะ
ฉันเห็นด้วยค่ะ อยู่ที่นี่ไม่รู้สึกแปลกแยกเท่าไหร่นะคะ
ปริมฮะ ... อีกสามวันคุณเข้ามาฮาวายอีกรอบ ผมยังหยุดอยู่ พรุ่งนี้ผมจะบินไปเกาะมาวีจัดการเรื่องที่พักกับรถให้คุณ แล้ววันที่คุณเข้ามาผมมารับคุณไปเที่ยวโพลินีเชี่ยนกัน ฮาวายยังมีที่เที่ยวที่น่าสนใจอีกหลายแห่ง ผมอยากให้คุณได้เห็น เผื่อวันใดวันหนึ่งคุณลาออกจากงาน อย่างน้อยคุณก็จะได้เที่ยวฮาวายจนทั่วแล้วไงฮะ โอเคนะครับปริม
โอเคค่ะ แต่ว่าถ้าไปโพลินีเชี่ยนนี่ต้องไปแต่เช้าเลยใช่มั๊ยคะ
ฮะ เครื่องลงเมื่อไหร่ ผมไปรอรับคุณที่โรงแรมเลย คุณนอนพักในรถระหว่างที่ผมขับไปก็ได้ฮะ ถ้าคุณไหวนะปริม
ดีเหมือนกันค่ะ ปริมทำงานมาตั้งหลายปี ไม่เคยรู้จักฮาวายเลย ขอบคุณนะคะไมค์
ผมยินดีมากครับที่จะได้เป็นไกด์ให้ปริม ไมค์ตอบกลับมาพร้อมรอยยิ้มกว้าง
พี่ปริม เสร็จแล้วจ้า กลับเถอะ ง่วงแล้ว ผึ้งส่งเสียงดังออกมา
ฌอนเดินมาส่งที่รถไมค์ เอ่ยปากร่ำลาก่อนจากกัน กู๊ดไนท์ฮะ แล้วผมโทรหานะผึ้ง
** วันนี้แปะสองตอนนะคะ ขอบคุณที่ติดตาม แล้วมาแปะเพิ่มวันอาทิตย์นะคะ **
| Create Date : 13 เมษายน 2550 |
| Last Update : 13 เมษายน 2550 7:31:51 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 476 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ปลาทอง9  วันที่: 14 เมษายน 2550 เวลา:3:15:40 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [
หนูพิมเขียนได้ลื่นไหลดีจังเลย
ตอนนี้พี่ลุ๊นลุ้นอาการเดียวกับผึ้งเลย
อยากให้นางเอกเริ่มจูนความรู้สึกเข้าหาไมค์บ้าง
นี่ติดแล้วนะคะ เขียนดีจริงๆชมจากใจ