BlogGang.com : : pim(พิม) : นางฟ้า's Diary

นางฟ้า's Diary

เช้าวันรุ่งขึ้นพิมก็มีเวลาเหลืออีกเกือบเต็มวัน ยกให้เป็นวันช็อปปิ้งกับวัน เสริมสวยไปก็แล้วกันค่ะ เช้าๆพิมก็นั่งรถโรงแรมออกไปเดินเล่น ซื้อของหาอะไรทานแล้วก็กลับมาไปว่ายน้ำ เซาว์น่า อบผม ไดร์ผม แต่งตัวสวยเตรียมตัวกลับบ้าน วันนี้เดทเฮทกลับเมืองไทยค่ะ มาทำงานเหมือนมาเที่ยวเลยนะคะ

เสื้อผ้าหอบมาหลายๆวันถ้ายับไม่ต้องกลัวค่ะ เพราะที่ญี่ปุ่นเราสามารถโทรบอกทางโรงแรมให้เอาเตารีดมาให้ยืมใช้ได้ ถ้าที่ฮาวายเตารีดกับที่รีดผ้าจะมีอยู่ให้ในห้องเลยค่ะ เคยมีรุ่นน้องคนนึงอยากจะรีดผ้าแต่ไม่อยากจะโทรขอยืมเตารีด น้องคนนั้นเค้าใช้หม้อสารพัดประโยชน์ของชาวแอร์ (เดี๋ยวนี้เค้าเรียกกันว่าหม้อหญิงใหญ่) เนี่ยล่ะค่ะ เอาตรงส่วนที่เป็นตัวเตานะคะ มันจะเรียบๆ น้องเค้าก็เสียบปลั๊กแล้วก็เอาตรงเรียบๆร้อนๆแหล่ะมานาบกับเสื้อผ้าพอหายยับได้ แต่ต้องระวังให้ดีนะคะเพราะเคยมีเหมือนกันที่เอาเตาร้อนๆตรงนั้นน่ะวางแล้วคว่ำไว้กับพรม ปรากฎว่าพรมเป็นรอยไหม้กลมตามรูปเตาเลยค่ะ ถ้าเกิดเหตุการณ์อย่างนี้โรงแรมปรับนะคะแต่ถ้าไม่อยากใช้เตา ไม่ ว่าจะเตารีดหรือเตาอะไร เรามีอีกวิธีค่ะที่พอจะช่วยให้เสื้อผ้าหายยับได้ ก็คือเอาเสื้อผ้าไปใส่ไม้แขวนให้ดีนะคะ แล้วแขวนไว้ในห้องน้ำเปิดน้ำร้อนทิ้งเอาไว้แล้วก็ปิดประตูห้องน้ำซะ ไอความร้อนก็จะกรุ่นอยู่ในห้องน้ำและจะช่วยคลายความยับของเสื้อผ้าได้ค่ะ ประมาณว่าสตีมรูมกันเลยล่ะค่ะ

เรื่องหม้อสารพัดประโยชน์เนี่ยมีอีกเรื่องที่อยากจะเล่าคือนอกจากหุงต้มตามปรกติ หรือเอามาแปลงโฉมเป็นเตารีดแล้ว บางครั้งพิมซื้อแฮมเบอร์เกอร์มาทานแล้วซื้อเผื่อทานอีกมื้อด้วย แล้วของพวกเนี่ยถ้าไม่ร้อนมันก็ทานไม่อร่อย แต่จะเอาไปอุ่นใส่หม้อมันก็ไม่ดีอีกเหมือนกัน พิมก็ใช้วิธีเสียบปลั๊กให้เตาร้อน แล้วเอาแฮมเบอร์เกอร์ไปวางนาบกับเตาค่ะ รองด้วยกระดาษหนึ่งชั้นก็ได้เตาจะได้ไม่เลอะเทอะ พอร้อนๆก็เอาออก แล้วเอาขนมปังมาวางบ้าง แค่นี้ก็จะมีแฮมเบอร์เกอร์ร้อนๆทานกันแล้วค่ะ เห็นมั๊ยคะว่ามันสารพัดประโยชน์จริงๆ

เรื่องอุ่นอาหารก็มีเรื่องขำๆให้เล่าอีก เค้าว่ากันว่ามีรุ่นน้องคนนึงค่ะ หอบเอาปลาเค็มมาจากเมืองไทย พอถึงเวลาจะอุ่นปลาเค็มทาน (จริงๆพิมว่าปลาเค็มทานเย็นๆก็น่าจะได้นะ) แต่นั่นละค่ะน้องเค้าอยากอุ่นทานร้อนๆ เธอก็เอาไปวางผิงกับหน้ากากฮีตเตอร์ที่ส่งรวมกันมา โอ้โหเห็นเค้าว่ากันว่ากลิ่นปลาเค็มฟอร์มไทยแลนด์ ตลบอบอวลไปทั้งโรงแรมกันเลยล่ะค่ะ

พอตอนได้เวลาขึ้นรถไปโรงแรม พวกเราก็ลงไปรวมตัวกันตรงล็อบบี้ข้างล่างจัดการคืนกุญแจ จ่ายบิล(ถ้ามี) แล้วก็เดินไปขึ้นรถลูกเรือ รถลูกเรือสำหรับ เดทเฮทกับพวกดิ้วตี้ที่ไปทำงานก็คนละคันกันนะคะไม่ให้นั่งปะปนกันไป ไปถึงสนามบินก็แยกย้ายกันลง พวกดิ้วตี้ก็เข็นกระเป๋าตัวเองไปวางไว้ที่หน้าเคาเตอร์เช็คอินกันเอง เพราะมีแค่ที่เดียวคือนาริตะที่พนักงานโรงแรมจะจัดการให้ ถ้าเป็นที่อื่นเราต้องเอากระเป๋าจากรถลูกเรือ แล้วเข็นผ่านเครื่องตรวจกระเป๋าแ้ล้วเอาไปวางหน้าเคาเตอร์เช็คอิน แล้วก็เดินกลับมาขึ้นรถเพื่อไปบรีฟ หรือเดินจากที่เคาเตอร์ไปบรีฟก่อนขึ้นเครื่องกันค่ะ

ส่วนเดทเฮท พอเอากระเป๋าไปวางรวมหน้าเคาเตอร์เช็คอินเสร็จเรียบร้อย ก็ต้องไปเช็คอิน ส่วนมากรุ่นน้องหลังๆสองคนจะมีหน้าที่ไปเช็คอินให้ทุกๆคน พอได้บอร์ดดิ้งพาสก็เอามาแจกให้เพื่อนๆ พี่ๆ แล้วก็แยกย้ายกันไปเดินเล่น เจอกันอีกทีก็หน้าเกทค่ะ

ถึงเวลาก็ขึ้นเครื่อง ส่วนมากนั่งเครื่องบินกลับเมืองไทยมักจะไม่ค่อยหลับกันค่ะ ตื่นเต้น ^^ พอไม่หลับก็ต้องหาอะไรทำบางคนก็อ่านหนังสือ บางคนก็นั่งดูดวง ดูลายมือ ดูไพ่ หรือบางคนก็ตั้งวงกันเล่นไพ่ แต่ต้องแอบๆเล่นนะคะ เล่นกันมืดๆ เบาๆ เล่นแค่สนุกสนาน ฆ่าเวลา ไม่ได้จริงจังอะไรกันหรอกค่ะ และส่วนมากพวกเรามักจะได้นั่งเก้าอี้หลังสุดอยู่แล้ว ผู้โดยสารก็มักจะไม่รู้ไม่เห็นหรอกค่ะว่าพวกเรารวมหัวทำอะไรกันอยู่

Create Date : 13 พฤษภาคม 2551

Last Update : 13 พฤษภาคม 2551 8:44:26 น.

1 comments

Counter : 727 Pageviews.

มาติดตามอ่านค่ะ
อ่านแล้วเห็นภาพ
นึกถึงบรรยากาศเก่าๆ
ไม่ต่างกันเท่าไหร่เลยจ้ะน้องพิม
คิดถึงเหมือนกันเนอะ...
พี่ไม่ได้เขียนบันทึกเป็นเรื่องเป็นราวอย่างน้องพิม
เสียดายเหมือนกันจ้ะ
ไม่งั้นคงมีเรื่องให้เขียนมากกว่านี้อีก

โดย: นวลกนก

วันที่: 23 มิถุนายน 2551 เวลา:22:53:43 น.