BlogGang.com : : pim(พิม) : ปีกนางฟ้า 21

ปีกนางฟ้า 21

21.

และก็เป็นไปอย่างที่เธอคิด เมื่อเธอบอกกล่าวเรื่องจะแต่งงานใหม่กับไมค์ให้ครอบครัวฟังคุณเปรมโกรธมากถึงขนาดว่าไม่อยู่ฟังให้จบ เดินลุกขึ้นออกไปจากห้องทันที โดยพูดแค่เพียงว่า ‘โตๆ แล้วนี่ ปีกกล้าขาแข็ง อยากจะทำอะไรก็ทำตามใจตัวเถอะ’

ปริมได้แต่นั่งนิ่งน้ำตาไหลรินแต่ไม่ว่าคุณพริมาจะเกลี้ยกล่อมอย่างไรเธอก็ไม่ยอมเปลี่ยนใจ มีเพียงแต่เปรียวที่ไม่ขัดขวางได้แต่มองพี่สาวด้วยความเห็นใจ

หลายวันต่อมาคุณเปรมเรียกปริมเข้าไปคุยเป็นการส่วนตัว
“แน่ใจแล้วหรือลูก กับการตัดสินใจรวดเร็วอย่างนี้”

“ค่ะพ่อ ปริมคิดว่าไมค์สามารถนำชีวิตใหม่มาให้ปริมได้ ปริมคงจะต้องไปอยู่ไกลพ่อหน่อยแต่ปริมสัญญาว่าจะกลับมาเยี่ยมพ่อบ่อยๆ ค่ะ ถ้าเป็นไปได้ปริมก็อยากจะให้พ่อเข้าใจและสนับสนุนการตัดสินใจครั้งใหม่ของปริมคราวนี้ด้วย ปริมไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นขอเพียงแต่ให้ที่บ้านรักและเข้าใจ ปริมเหมือนเดิม วันที่ปริมแต่งงานกับไมค์ปริมอยากให้พ่อแม่และน้องไปร่วมงานและอวยพรให้ปริมด้วยเท่านั้นเองคนอื่นๆ ปริมไม่แคร์ไม่สนใจเลยจริงๆ”

“เอาละ ถ้าลูกคิดว่าสิ่งที่คิดนั้นน่ะถูกต้องแล้ว พ่อก็จะไม่ขัดขวางลูกที่โกรธที่โมโหก็เพราะพ่อรักลูกมาก อยากให้ลูกตรึกตรองให้แน่นอนกว่านี้สักหน่อย นี่มันเร็วเกินไปจริงๆ นะลูกนะ แต่เอาเถอะชีวิตลูกก็เป็นของลูก ไม่ว่าลูกจะทำอะไรพ่อกับแม่ก็ยังรักและเป็นกำลังใจให้ลูกตลอด ไมค์เองเท่าที่พ่อเห็นก็ดูเขาเป็นคนดีไว้ใจได้ก็คงจะดูแลลูกพ่อได้ดี หนูไปจัดการเรื่องตั๋วให้เรียบร้อยก็แล้วกัน จะไปกันวันไหนก็บอกพ่อ พ่อจะได้ลางานให้เรียบร้อย”

ทันทีที่คุณเปรมพูดจบ ปริมก็เข้าไปกอดซุกอกพ่อเธอยินดีอย่างเหลือเกินที่พ่อยอมเข้าใจเพราะถ้าเธอต้องไปโดยที่พ่อและแม่ไม่ยินดีด้วยเธอก็คงจะไม่มีความสุขแน่ๆ

“ขอบคุณค่ะพ่อ ปริมรักพ่อที่สุดเลยค่ะ”

ทุกวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว ปริมจัดการเรื่องตั๋วเครื่องบินของคุณเปรมคุณพริมาและน้องสาวจนเรียบร้อย นัดวันที่ไมค์จะมาคุยกับที่บ้านและทั้งหมดก็จะเดินทางพร้อมกันไปที่เกาะมาวีเพื่อจัดการแต่งงานระหว่างเธอกับไมค์ที่ริมทะเล ซึ่งไมค์จัดการทุกอย่างไว้รอเรียบร้อยแล้ว

ไมค์ได้ให้สัญญากับคุณเปรมและคุณพริมาว่าจะรักและดูแลปริมอย่างที่ดีที่สุดตราบจนกว่าชีวิตจะหาไม่ เขาจะไม่มีวันทำให้ปริมต้องเสียใจ

จวบจนกระทั่งวันงานแต่งงานบนเกาะมาวี แขกทั้งหมดที่มีก็คือครอบครัวปริม ทางไมค์ก็มีแค่คิโอ ไมค์บอกว่าพ่อกับแม่เขาเสียชีวิตไปแล้วทั้งคู่และเขาก็เป็นลูกชายคนเดียวของครอบครัวดังนั้นจึงไม่มีญาติทางฝ่ายไมค์มาร่วมงานเลย นอกจากนั้นก็มีฌอนและผึ้งที่หยุดงานเพื่อมาร่วมงานแต่งงานครั้งนี้

ไมค์จัดงานริมทะเล ตกแต่งงานอย่างเป็นกันเองเชิญบาทหลวงมาทำพิธีที่ชายหาดเวลาเย็นช่วงพระอาทิตย์ตก บรรยากาศในงานเต็มไปด้วยความสุข เสียงหัวเราะและรอยยิ้ม ยกเว้นเจ้าสาวของงานที่มีแค่เพียงรอยยิ้มจางๆ บนใบหน้าแต่ดวงตายังคงอมเศร้าอยู่เหมือนเดิม ตั้งแต่วันที่ปริมตกลงแต่งงานจนกระทั่งมาถึงวันนี้ เจ้าสาวของเขายังไม่เคยเอ่ยคำว่ารักสักคำเดียว ถามทีไรก็ต้องตอบเบี่ยงไปเบี่ยงมาอยู่เสมอ จนบางครั้งก็ทำให้เขารู้สึกน้อยใจบ้างเหมือนกัน

หลังจากงานแต่งงานอีกหนึ่งอาทิตย์คุณเปรมคุณพริมาและปริมก็เดินทางกลับเมืองไทย วันที่ไปส่งขึ้นเครื่องบินปริมร้องไห้อย่างไม่อายใคร

“ไม่ร้องสิลูก อีกสามเดือนปริมก็จะกลับไปเยี่ยมพ่อแล้วไม่ใช่เหรอ ลูกต้องเข้มแข็งให้มากขึ้น ยิ่งมาอยู่ไกลบ้านไกลตาพ่อกับแม่อย่างนี้หนูต้องดูแลตัวเองดีๆ นะลูก สามเดือนแค่แป๊บเดียวเดี๋ยวเราก็เจอกันแล้วนะลูกนะ”

“ค่ะพ่อ แล้วปริมจะโทรไปหาบ่อยๆ นะคะ แม่กับพ่อดูแลตัวเองนะคะ” เธอกอดพ่อไว้แน่นก่อนยกมือไหว้ลาแล้วไปกอดคุณพริมาที่ยืนน้ำตาคลออยู่ ข้างๆ เธอหอมซ้ายหอมขวาลูกสาวคนโตพร้อมสั่งให้ดูแลตัวเองให้ดี

คุณเปรมเอ่ยกับไมค์ว่า “ฝากลูกด้วยนะไมค์ หนักนิดเบาหน่อยก็ให้อภัยกัน สำคัญที่สุดคือความซื่อตรงต่อกัน ผมเชื่อใจคุณผมจึงยอมยกลูกสาวให้”

“ผมจะดูแลปริมอย่างดีที่สุดครับ ผมสัญญา” ไมค์ยื่นมือมาจับมือคุณเปรมหนักแน่นเสมือนเป็นสัญญาระหว่างกัน

จนกระทั่งทั้งสามคนเดินเข้าสู่ด้านในแล้วไมค์จึงหันมาโอบไหล่ปริมพาเดินกลับไปที่รถ “ผมสัญญาฮะปริมว่าจะดูแลคุณอย่างดี จะไม่ทำให้คุณต้องเสียใจ”

“ฉันเชื่อคุณค่ะไมค์” เธอเงยหน้ามองดูเขา ผู้ชายคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามี เธอหวังว่าต่อไปในอนาคตผู้ชายคนนี้จะไม่ทำร้ายเธอเหมือนกับที่เธอเคยเจอมา เธอเชื่อว่าเขารักเธอด้วยความจริงใจและเธอก็พร้อมที่รักเขาเช่นกันขอเวลาเธออีกสักนิดแล้วเธอจะบอกกับเขาว่าเธอรักเขาเช่นกัน

ชีวิตที่สงบสุขของเธอและไมค์ที่ฮาวายทำให้เธอสดใสร่าเริงมากขึ้น งานรีสอร์ทที่ซื้อต่อมาจากคิโอทำท่าว่าจะไปได้ด้วยดี มีนักท่องเที่ยวมาพักกันตลอดทั้งปี ตอนนี้คิโอย้ายกลับไปอยู่เกาะฮาวายแล้ว เธอกับไมค์จึงช่วยกันดูแลกิจการกันแค่สองคน ปริมนอกจากจะคอยดูแลเรื่องทั่วไปภายใน รีสอร์ทแล้วเธอยังหัดแม่ครัวให้ทำอาหารไทยหลากหลายชนิดใส่เพิ่มเข้าไปในเมนูอาหารของร้านในรีสอร์ทด้วย ซึ่งเป็นสิ่งที่ทำชื่อเสียงให้กับฮานารีสอร์ทเพิ่มมากขึ้น

เธอกลับไปเยี่ยมครอบครัวที่เมืองไทยปีละสองครั้งและบางช่วงครอบครัวของเธอที่เมืองไทยก็เดินทางมาพักผ่อนที่เกาะมาวีบ้างเช่นกัน ทุกอย่างดำเนินไปด้วยดี จนกระทั่งวันหนึ่งตื่นเช้าขึ้นมาขณะที่กำลังจะเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอก็เกิดอาการหน้ามืดล้มลงกับพื้น ซึ่งทำเอาไมค์ตระหนกตกใจเป็นอย่างมาก รีบจัดการพาเธอส่งโรงพยาบาลโดยด่วน หลังจากเช็คร่างกายเรียบร้อยถึงได้ทราบว่าเขากำลังจะมีลูก ปริมตั้งครรภ์โดยไม่รู้ตัวมาหกอาทิตย์แล้ว

“ปริมครับผมดีใจเหลือเกิน ขอบคุณมากๆ สำหรับลูกคนนี้ คุณอยากได้ลูกสาวหรือลูกชาย และต่อไปนี้คุณไม่ต้องทำงานอะไรมากแล้วนะ คุณต้องพักผ่อนมากๆ นะครับรู้มั๊ย ตอนนี้ผมตื่นเต้นซะจนทำอะไรไม่ถูกเลย เดี๋ยวผมคงจะต้องไปร้านหนังสือหาหนังสือเกี่ยวกับเด็กมาอ่านสักหน่อย แล้วผมจะดูมาเผื่อคุณด้วย แหมจริงๆ อยากให้คุณไปเลือกด้วยกันจังเลยนะ แต่ไม่เอาดีกว่า ก้มๆ เงยๆ เลือกหนังสือเดี๋ยวคุณจะมึนหัวซะเปล่าๆ นะ” ท่าทางไมค์ตื่นเต้นดีอกดีใจมากมาย ทำเอาเธออดยิ้มไม่ได้

“ไมค์คะปริมท้องนะ ปริมไม่ได้ไม่สบายเป็นอะไรสักหน่อย เดี๋ยวเราไปเดินเลือกด้วยกันก็ได้ค่ะ ปริมอยากหาหนังสืออ่านอยู่เหมือนกัน”

“คุณแน่ใจนะว่าไปไหว แล้วคุณอยากทานอะไรพิเศษบ้างมั๊ยครับ ผมไปซื้อมาให้เอามั๊ย”

“ปริมไม่อยากทานอะไรเลยค่ะ รู้สึกแต่ว่าเหนื่อยๆ เพลียๆ อยากนอนเท่านั้นเอง”

“งั้นผมไม่กวนปริมดีกว่า คุณจะได้นอนพัก” ไมค์ก้มลงจูบบริเวณหน้าผากภรรยาพร้อมบอกว่า “ผมรักคุณฮะปริม”

“ปริมก็รักคุณค่ะ”

“โอ้ปริม คุณรู้มั๊ยผมรอฟังคำคำนี้จากคุณมานานมากแล้ว ขอบคุณนะครับขอบคุณสำหรับความรักที่คุณมอบให้ผม ผมจะดูแลถนอมรักษาไว้อย่างดี ถ้าผมตายไปผมจะเอาความรักของคุณติดตามผมไปด้วย ผมมีความสุขอย่างเหลือเกินชีวิตนี้คงไม่ต้องการอะไรมากไปกว่านี้อีกแล้วครับ ครอบครัวเล็กๆ ของเราจะต้องเป็นครอบครัวที่มีความสุขที่สุด ลูกขอเราไม่ว่าจะลูกสาวหรือลูกชายผมจะเลี้ยงดูเขาอย่างดีที่สุดให้สมกับความรักที่คุณมีให้แก่ผม ผมรักคุณเหลือเกินฮะปริม” ไมค์โอบกอดเธอทั้งๆ ที่เธอนอนอยู่บนเตียงอย่างนั้น เขาซุกหน้ากับช่วงบ่าของเธอปล่อยให้เธอลูบไหล่ลูบหลังด้วยความรักที่ลึกซึ้ง สำหรับปริมเธอเองก็ขอเพียงแค่นี้มีผู้ชายที่ตัวรักอยู่ข้างๆ พร้อมกับครอบครัวเล็กๆ ลูกเล็กๆ ที่เธอเฝ้ารอคอยมานานนับหลายปี วันนี้ช่างเป็นวันที่แสนจะมีความสุขอย่างเหลือเกิน

“ปริมครับวันนี้ผมต้องบินเข้าไปเกาะโออาฮู คุณอยากได้อะไรจากที่นั่นบ้างมั๊ย ตอนแรกผมว่าจะนั่งเครื่องบินโดยสารไป แต่กว่าจะไปกว่าจะกลับ มันช้าไม่ทันใจจริงๆ ผมเลยคิดว่าจะเอาเฮลิคอปเตอร์ขับไปเองดีกว่า จะได้รีบๆ กลับมาอยู่กับคุณกับลูก”

“ต้องไปวันนี้ด้วยเหรอคะ เลื่อนวันหน่อยไม่ได้เหรอ ปริมไม่อยากให้คุณไปเลยค่ะ อยากให้คุณอยู่ใกล้ๆ มากกว่า รู้สึกยังไงก็ไม่รู้ล่ะค่ะ” ปริมพูดอย่างเป็นกังวล ทั้งที่ตัวเองก็แปลกใจอยู่เหมือนกันเพราะตามปรกติไมค์เองก็บินไปมาระหว่างสองเกาะนี้อยู่บ่อยๆ เพราะต้องเข้าไปดูบริษัททัวร์ที่คอยส่งลูกค้ามาพักที่รีสอร์ทของตน ทุกครั้งเวลาไมค์ต้องไปเธอไม่เคยเป็นห่วงซึ่งบางครั้งเธอเองก็ไปด้วยกันอยู่บ่อยๆ แต่วันนี้เธอรู้สึกยังไงก็บอกไม่ถูก รู้สึกเหมือนกับว่าอยากให้เขาอยู่ใกล้ๆ ตลอดเวลา ... อาจจะเป็นเพราะท้องก็เป็นได้ทำให้รู้สึกกังวลอะไรแปลกๆ อย่างนี้ เธอพยายามหาเหตุผลให้ตัวเอง

“ผมนัดไว้แล้วสิปริม จริงๆ ผมไม่อยากไปหรอกนะวันนี้ วันนี้ควรเป็นวันที่เราอยู่ฉลองให้พร้อมหน้าพร้อมตากันพ่อแม่ลูกนะครับ แต่ผมยกเลิกหรือเลื่อนไม่ได้ด้วยสิ เอางี้ดีกว่า ผมสัญญาว่าจะกลับมาดินเนอร์กับคุณและลูก ผมจะรีบไปรีบกลับ” หลังจากพูดจบเขาก็ลูบพุงของปริมที่ยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงแม้แต่น้อย แล้วก้มลงไปกระซิบบอกกับลูกในท้องว่า “ดูแลแม่ดีๆ นะครับ อย่าทำให้แม่ต้องเหนื่อยมากละ พ่อไปแป๊บเดียวเดี๋ยวพ่อจะรีบกลับมานะครับ” แล้วเขาก็เงยหน้ามายิ้มกับปริมพร้อมบอกว่า “ผมไปนะฮะปริม คุณรู้มั๊ยวันนี้เป็นวันที่ผมมีความสุขมากที่สุดในชีวิตเลยครับที่รัก ผมต้องไปแล้วละจะได้รีบกลับมาเร็วๆ เดี๋ยวผมจะให้จิมมี่ขับรถมารับคุณกลับบ้านนะครับ แล้วเจอกันตอนเย็นที่บ้านนะปริม” ไมค์ก้มลงกอดเธอแน่นอ้อมกอดที่มั่นคงและอบอุ่น อ้อมกอดที่เธอรู้ว่าเธอจะมีความสุขเสมอในอ้อมแขนนี้ หลังจากที่ไมค์เดินออกไปจากห้อง เธอน้ำตาไหลซึมข้างแก้มรู้สึกตื้นตัน เธอรู้สึกว่าในชีวิตนี้ไม่ต้องการอะไรมากไปกว่านี้อีกแล้ว การที่มีครอบครัวที่อบอุ่น มีสามีที่ดีและรักเธออย่างเหลือล้นและสิ่งที่สำคัญที่สุดเธอกำลังจะมีลูกน้อย เธอจะทนุถนอมดูแลลูกคนนี้อย่างดีที่สุดให้สมกับที่รอคอยมานาน

Create Date : 17 กรกฎาคม 2550

Last Update : 17 กรกฎาคม 2550 7:41:03 น.

7 comments

Counter : 495 Pageviews.