Bloggang.com : pichayaratana : ยังมีรักที่อฮัคการ์ : โสภาค สุวรรณ

ยังมีรักที่อฮัคการ์ : โสภาค สุวรรณ

ยังมีรักที่อฮัคการ์

สำนักพิมพ์ศิลปาบรรณาคาร (ปกพิมพ์ครั้งที่ 7 :พ.ศ.2549)

สลิลา ตัดสินใจทำงานในต่างประเทศหลังเรียนจบ เพราะคุณยายซึ่งเป็นผู้เลี้ยงเธอเสียชีวิต และเธอยังคงโกรธพ่อที่มีภรรยาใหม่นับแต่แม่เสียชิวิต ถึงจะนานแล้ว
สลิลาเป็นไกด์ และเธอรับนำทัวร์ทะเลทรายซาฮาร่า พร้อมเพื่อนชื่อโอเด็ตเต้ โดยจะมี ชาวตาวาเร็ค ซึ่งเป็นเบดูอิน ชนเผ่าร่อนเร่อาศัยอยู่ในแถบอฮัคการ์ เป็นผู้นำทาง
รามเรน ซึ่งเป็นผู้นำครั้งนี้ เป็นคน หยิ่งทะนง ขี้โมโห ใจน้อย
ชาวตาวาเร็ค จะมีประเพณี ที่ผู้ชายต้องคลุมหน้าอยู่ตลอดเวลา บังเอิญคืนหนึ่งสลิลาแอบเห็นเขาเปิดหน้า แต่รามเรนไม่โกรธ เมื่อรู้ตัว กลับพูดให้เธอฟังถึงประเพณีของเขา
สลิลาได้พูดคุยรามเรน เธอรู้สึกว่าเขาเป็นเพื่อนที่ดี และ เขาได้ยกลูกอูฐที่เกิดใหม่ในระหว่างนี้ให้เธอ สลิลาซาบซึ้งใจมาก
ช่วงรอทัวร์กลุ่มใหม่มา สลิลาได้ไปเที่ยวอัลจีร์กับรามเรน และ หลานสาวของเขา ชื่อ โจเซฟีน ซึ่งเล่าให้เธอฟังว่า รามเรน เคยเรียน วิศวกร ในมหาวิทยาลัย แต่ไม่จบ
โจเซฟีนต้องกลับเข้าโรงเรียน สลิลาไปเที่ยวทางเหนือต่อกับรามเรน ขากลับถูกคนขับรถแกล้งทำรถเสีย แล้วขับรถหนีไป
รามเรนโกรธ และก็เสียใจมากที่พาสลิลามาลำบาก เมื่อโบกรถกลับได้ เขาตามไปจัดการกับคนขับรถ เอาเงินค่ารถมาคืนให้ แต่แล้วรามเรนถูกลอบแทง
อาการรามเรนสาหัสมาก และได้แต่หมอแผนโบราณมารักษา
เมื่อฟื้นขึ้นมาหลังไม่รู้ตัวสามวัน รามเรนซาบซึ้งใจมากที่สลิลาอยู่ดูแลเขา ทั้งที่เธอต้องรีบกลับแต่วันนั้น เขาบอกให้เธอรีบไป เพราะเขารู้ดีว่าความฝันของเขาที่มีต่อเธอ
ไม่มีวันเป็นจริงได้ เพราะเขากับเธอแตกต่างกันมากเหลือเกิน
ต่อมาสลิลาได้พักร้อนกลับไทย สุรสาพี่สาวของเธอหาทางให้เธอคืนดีกับชานนท์ซึ่งแป็นแฟนเก่า ชานนท์ สุรสา สนใจทัวร์ทะเลทราย จึงให้เธอจัดทัวร์ให้ และเดินทางมาทำสารคดีและถ่ายแบบ
สลิลาได้พบรามเรนโดยไม่คาดฝัน เขารับงานทำถนนอยู่ใกล้ๆ เขาบอกเธอว่าเขากลับไปเรียนต่อ และตั้งใจทำงาน หลายอย่าง เก็บเงินเพื่อซื้อบ้าน ทั้งหมดเพื่อพิสูจน์ให้เห็นว่า
คนเถื่อนอย่างเขาก็ ศิวิไลซ์ ได้เหมือนเธอ เหมือนคนทั่วๆไป
รามเรนส่งจดหมายถึงสลิลาเสมอ เขาเรียนจบ กลับมาเป็นวิศวกรที่โรงงานก๊าซฯ ที่เขาเคยทำอยู่ และ วันหนึ่ง รามเรนแวะมารับเธอไปดูบ้านของเขา
พูดถึงควมรู้สึกของตัวเอง แต่สลิลาไม่ให้คำตอบ
ต่อมารามเรนมาหาสลิลาที่ฝรั่งเศส ..เขาบอกรักเธอ และขอแต่งงาน สลิลายังคงไม่มีคำตอบให้ หลังจากนี้เขาก็หายเงียบไป
โอเด็ตเต้ พูดเตือน สลิลา ว่า สุดท้ายคนที่จะ ทุกข์ สุข กับการตัดสินใจแต่งงานกับใครก็คือตัวเราเท่านั้นเอง
สุรสาโทรมาหาสลิลาเมื่อได้รับจดหมายที่เธอเขียนบอกว่าจะแต่งงานกับรามเรน สุรสา พ่อของเธอ เข้าใจว่า สลิลา คงถูกรามเรนรังแก เพียงเพราะเขาคือคนป่าเถื่อน..
สลิลาบอกสุรสาว่า ..เธอเปลี่ยนใจแล้ว..
ในที่สุดสลิลาก็เข้าใจความรู้สึกของเธอเอง ...แต่รามเรนก็ไม่เคยส่งข่าวมาอีกเลย..

... หรือสลิลามาตัดสินใจได้..เมื่อสายไปเสียแล้ว..

คำโปรยปกหลังค่ะ

“มาดมัวแซล จะมีทางไหมที่ความแตกต่างร้อยสีพันอย่างของคนจะถูกหล่อหลอมให้กลมกลืน เพียงเพราะว่า เราเป็นมนุษย์...เป็นคน...เป็นสัตว์โลกเหมือนกัน...”

………………………………………

“การที่คนสองคน ทีแตกต่างกันมากๆ จะอยู่ด้วยกัน มันต้องใช้อะไรหลายอย่างมากมายหาศาลเหลือเกิน ต้องเสียสละ ต้องมีกฎเกณฑ์... แล้วการอยู่ด้วยกันอย่างดีนี่
มันต้องมีความพอเหมาะ พอเจาะ.. พอดี ไม่ว่าจะเป็นฐานะทางสังคม ความรู้ ไอ้ที่ต่างๆกันมากมาย ปัญหามันก็มากเป็นเงาตามตัว จริงไหมจ๊ะ”

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ชอบมากเป็นอันดับต้นๆในงานของคุณโสภาค สุวรรณ ที่เคยอ่านเลยค่ะ (รองจากเรื่อง ความลับบนแหลมไซไน )
อ่านมาหลายรอบแล้วค่ะ ทั้งชอบรามเรน-พระเอกของเรื่องมาก และ ก็สงสารด้วยมากมาย รามเรนเป็นผู้ชายธรรมดาๆ รักนางเอก-สลิลามากๆ
เขาตั้งใจทำทุกอย่าง กลับไปเรียนต่อ เพื่อให้ช่องว่างและความแตกต่างระหว่างเขากับสลิลาเข้ามาใกล้กัมากที่สุด เขารักสลิลาและให้เกียรติเธอเสมอแม้ในยามที่ไปเที่ยวกันสองคน
รู้สึกสงสารมากตอนที่รามเรนพยายามทำทุกอย่าง เพื่อให้ตัวเองดู ‘ศิวิไลซ์’ ขึ้น แต่สลิลาก็ใจแข็งเหลือเกิน คิดถึงความแตกต่าง ความป่าเถื่อน และ ศิวิไลซ์
ความรู้สึกคนในครอบครัวตัวเองมากเกินไป กว่าจะตัดสินใจได้ ทำเอารามเรนแทบแย่ค่ะ.. รวมทั้งคนอ่านอย่างเรา ที่อยากตอบรับแทนเสียเองไปตั้งนานแล้วถ้าเป็นนางเอกได้ค่ะ

อ่านครั้งแรกนานมากสมัยตอนอยู่มัธยมปลายได้แต่เอาแผนที่มาเปิดดูแถบเทือกเขาอฮักการ์ ทะเลทรายซาฮารา แล้วสงสัยว่าผู้ชายเผ่าตาวาเร็คจะเป็นอย่างไร
มาตอนนี้แค่คลิกเสิร์ชหาในกลูเกิล ก็ได้เห็นภาพ 'รามเรน' จริงๆแล้วค่ะ

เป็นผลงานของคุณโสภาคที่น่าอ่านมากค่ะ เราอ่านแล้วสนุก ประทับใจมากค่ะ (รามเรนน่ารักมากๆ) แล้วก็ยังได้ความรู้ ข้อมูล เกี่ยวกับชนเผ่า ตาวาเร็ค ทั้งความเป็นอยู่
ประเพณี ประวัติศาสตร์ และ เรื่องราวเกี่ยวกับทะเลทรายเพิ่มขึ้นมาด้วยค่ะ

Create Date : 31 สิงหาคม 2552

Last Update : 1 กันยายน 2552 6:35:35 น.

63 comments

Counter : 11407 Pageviews.

-บางตอนจากในเรื่องค่ะ-

“อ้อ...เสื้อผ้าเครื่องแต่งตัว สร้อยคอ กำไลพวกนั้นคุณเก็บไว้เป็นที่ระลึก ไม่ต้องคืนเขาหรอก มาดมัวแซล ลี”

“ของใหม่ๆทั้งนั้นนะ รามเรน” สลิลาค้าน

“ของใหม่แสดงว่ายังไม่มีเจ้าของ จึงเป็นของคุณได้เลย..เก็บไว้ระลึกถึงพิธีเท็นดิ และ อาฮาล วันนี้”
คำพูดในประโยคท้ายสุดของเขาไม่แข็งเช่นเคย มันอ่อนโยนจนสลิลารู้สึกนั่นแหละ หล่อนหันกลับมาก็เห็น แต่นัยน์ตาของเขาที่หลบเมินไปมองกองไฟสีแดงส้ม
ที่ลุกโชติช่วงตัดกับความมืดของทะเลทราย
นี่ก็เป็นครั้งแรกอีกเช่นกัน ที่เขาไม่ต่อตากับหล่อน

รามเรนเดินเคียงมาส่งถึงหน้ากระโจมที่พัก ก่อนจากกันคืนนั้น หล่อนยังได้เห็นดาวสองดวง หล่นอยู่ในดวงตาทั้งสองของเขาอีกด้วย

Pichayaratna's bookshelf

2014 Reading Challenge

2015 Reading Challenge

2016 Reading Challenge