คำโปรยจากท้ายปก

จมูกโด่งเป็นสันไซ้นวลแก้มขาวละเอียดแต่เพียงเบาๆ
"ไม่ต้องห่วง... ฉันจะช่วยเขียนเรื่องย่อ..อย่างนี้ไง..ทิเบตเหมือนเพชรไพลิน ภูเขาเหมือนอำพัน..สีฟ้าสีทองรอบล้อมลาซาไว้ในหุบเขาทองคำ.. แม่น้ำยาลุง ฌัวโป จากทิเบตยาวเหยียดเข้าไปในอินเดียกลายเป็นแม่นำพรหมบุตรอันศักดิ์สิทธิ์ของคนที่นั่น.. สายนำเขียวใสเหมือนหยกสะท้อนแสง ร่าเริงอยู่กับกรวดหินดินทรายในแม่น้ำ"

อ่านข่าวครบ 50 ปีที่จีนเข้ายึดทิเบต ก็นึกถึงนิยายเรื่องนี้ของ
คุณโสภาค สุวรรณ ขึ้นมาเลยค่ะเป็นเรื่องหนึ่งทีเราที่ชอบมากค่ะ เรื่องเริ่มที่ประมาณสิบปีก่อนเกิดสงครามโลกครั้งที่สอง เริ่มเรื่องในอินเดีย และ จนถึงช่วงที่ดำเนินเรื่องใช้ฉากในทิเบต คุณโสภาค ได้เขียนสอดแทรกเรื่องราวของทิเบตเอาไว้ให้อ่านเยอะมาก แต่ก็ยังอ่านได้สนุกค่ะ
พระเอก คิชฮัน พูดน้อยมากๆๆ และทั้งเรื่องก็มีฉากหวานมากๆระหว่าง คิชฮัน กับ เอียริส อยู่สองฉาก แต่คุณโสภาคก็ทำให้เรารู้สึกถึงความโรแมนติก ซาบซึ้งไปกับความรัก ผูกพันของทั้งสองคนได้ค่ะ

ผ่านมาพบบล็อคคุณพิชช์โดยบังเอิญมากๆคะ เพราะไปไล่ดูกระทู้ห้องสมุดเลยเห็นรีวิวส์สิคิรียา (ยังไม่ได้อ่าน..ดองไว้) แต่เรื่องนี้น่าสนใจ เห็นแวบๆ แต่ทำไมไม่ชอบชื่อไม่รุ เลยไม่จับ อาจจะเป็นที่เบื่อๆอะไรสักอย่างที่บอกไม่ได้ เลยยังไม่ได้ครอบ เดี๋ยวหามาอ่านดีกว่า

คุณพิช์นี่แฟนตัวจริงของคุณโสภาคแท้ๆเลยนะคะ

(หน้าสิริคียา เม้นท์ไม่ได้นะคะ)

ดีใจมากๆๆๆๆเลยค่ะ.. ที่คุณมะตูมผ่านมาเจอด้วยค่ะ..

เรื่องนี้สนุกนะคะ คุณมะตูมลองอ่านดูสิคะ เนื้อหาแน่นค่ะ(อิอิ)
แต่บรรยายยังไม่มากเกินจนเหมือนงานช่วงหลังๆค่ะ

นิยายของนักเขียนที่ชอบ และอ่านเยอะมากมีสองท่านค่ะ ก็ คุณโสภาค สุวรรณ และ ป้าอี๊ด ทุกนามปากกา
แต่เราคุยกันบ่อยเรื่องงานคุณโสภาค เนอะ ..ก็เลยนึกๆอยากเขียนถึงขึ้นมาน่ะค่ะ

คุณมะตูม ไปคุยเรื่อง สิคีริยา อีกทีก็ได้นะคะ ตอนนี้เม้นท์ได้แล้วค่ะ

ตามมาอ่านค่ะ

คุณthezircon...ขอบคุณค่ะที่แวะมาคุยกันค่ะ

เพิ่งอ่านพบกันใต้ดวงดาวจบ สนุกมากค่ะ อ่านแล้วเหมือนได้ท่องเที่ยวไปด้วยเลยค่ะ พระเอกเก่งมาก ชอบมากค่ะ
ตั้งแต่อ่านรีวบล็อกคุณพิชแล้วทำให้ดิฉันตามเก็บงานคุณโสภาคแล้วล่ะค่ะ

ขอบคุณคุณพิชมากนะคะที่ริวินิยายดี ๆ ให้อ่านกันค่ะ

คุณอโน

ขอบคุณมากนะคะที่มาอ่านบล็อกก่อนๆของพิชด้วยค่ะ
พิชชอบเรื่องนี้มากนะคะ ถึงจะหนัก แทบไม่หวานเลย แต่ก็ประทับใจค่ะ

รู้สึกดีจังเลยค่ะที่ คุณอโนได้อ่านนิยายที่ถูกใจค่ะ

มีฉากหวานสองฉากหรือคะคุณพิชช์ เง้อออ จำได้แค่ฉากเดียวเองฉากจบที่นางเอกวาดรูปแล้วพระเอกขี่ม้ามาหาประมาณนั้นน่ะค่ะ แล้วก้อkissss แล้วก้อHappy Ending จำได้แค่นี้เองน่ะ นึกอีกฉากไม่ออก นึกออกแต่ว่าสบตากันไปมา นางเอกก้อชอบพระเอกนะแต่พระเอกก้อไม่แสดงออกปล่อยให้จังก์ ยิมปาทำคะแนนอยู่นั่นแหละ เลยพาลหมั่นไส้เอาใจกันเข้าไปจนนางเอกชักเคลิ้ม


ว่าแต่ฉากหวานอีกฉากหนึ่งเป็นงัยคะ นึกไม่ออกจริงๆ

ฉากนั้นหวานที่สุดแล้วค่ะ ก็พระเอกเราเอ่ยปากพูดได้แล้วเนอะ แล้วยังมีจุมพิตอีกด้วยสิ

ส่วนอีกฉากก็ตอนที่นางเอกลงอาบน้ำในแอ่งน้ำร้อน แล้วคิชฮันตามลงไปอาบด้วย จังหวะที่เอียริสจะหยิบสบู่ให้ตามที่คิชฮันขอ มีนกบินมาโฉบพอดี แล้วเอียริสเสียหลัก คิชฮันคว้าตัวไว้ได้น่ะค่ะ ...แล้วใกล้ขนาดนี้ ท่ามกลางบรรยากาศสลัวๆใกล้ค่ำนะ...

ก็ใกล้ชิดกันมากที่สุดแล้วล่ะ พิชช์เลยให้เป็นฉากหวานอีกฉาก แต่ก็ยังได้แต่มองตากันอยูดี ไม่ทันได้พูดหรือทำอะไรต่อเลย ก็มีเจ้าเด็กรับใช้มาขัดจังหวะซะนี่ ... ทำเอาคนอ่านยังเสียอารมณ์เลยค่า

quote มาฝากค่ะ

(น๕๖๐)
จริงๆเลย เขาคิดพลาง...อยากจะให้โลกหยุดหนุม สรรพสิ่งทั้งหลายหยุดนิ่ง ณ จุดนี้ ...วินาทีนี้... คิชฮันรัดร่างแบบบางที่ชุ่มโชกของหล่อนไว้กับแผงอกกว้างของตนเองอย่างลืมตัว

ชั่วขณะที่ชายหนุ่มลืมสิ้น... ลืมสถานที่ เวลา และบรรยากาศ.. ความร้อน ความเย็น...

อ๋อ นึกออกแล้วค่า ขอบคุณค่ะ

คุณพิชช์เนี่ยคอนิยายจริงๆเลยนะคะ คือรสนิยมประมาณแบบเดียวกับตัวเองหมายถึงเรื่องโปรดน่ะค่ะ แต่คุณพิชช์อ่านเยอะกว่าเยอะ หลายนามปากกาด้วยหรือแม้แต่ของคุณโสภาคก้อตาม เพราะตัวเองจะข้อแม้เยอะประเภทปัญหาชิงรักหักสวาทไม่เอา ความเครียดทางอารมณ์ก้อรับไม่ได้ หรือเรื่องสะเทือนใจแบบหิมะสีแดง เจ้าทะเลทราย ก้อไม่ไหวอะไรแบบนี้น่ะค่ะ (เฮ้อออ แล้วตกลงเราอ่านอะไรได้บ้างเนี่ยข้อแม้เยอะขนาดนี้น่ะ 5555 ก้อเลยต้องมาอ่านของคุณโสภาคงัยคะ หนักเนื้อหาแต่ไม่หนักใจแต่ยังไม่วายยังมีบางเรื่องที่มีข้อยกเว้นไม่อ่านอีก)

หลังจากตอบคุณratchas ไปก็อดไม่ได้ค่ะ ไปหยิบมาอ่านตอนที่ชอบๆอีกครั้งค่ะ แล้วก็เพ้อเป็นคิชฮันไปอย่างอาการที่ไปปล่อยไว้ที่ร้านกาแฟน่ะแหละค่ะ

เวลาคุณratchas คุยในหลายๆเรื่อง พิชช์ยังนึกอยู่เลยว่าคิดคล้ายๆกันเลยแฮะ พิชช์ก็ยังมีข้อติดพอดูเหมือนกันนาในเรื่องที่จะอ่านเนี่ย แต่...ถ้ารื่องของนักเขียนที๋โปรดนี่เคยตั้งใจยังไงก็จะไล่อ่านให้ได้น่ะค่ะ อย่างน้อยก็สักครั้งหนึ่งล่ะ บางเรื่องก็ทำใจนานหน่อยค่ะ แล้วก็ค่อยๆเอามาอ่านไปค่ะ (เหมือนตอนนี้ที่ยังค้าง ลูกสาวพ่อมด อยู่เลยค่า)

ลืมมาเม้นท์ได้ไงเนี่ยะ เรา
ชอบเรื่องนี้มากเลยค่า
อ่านจบแล้วรู้สึกถึงไอรักฟุ้งอยู่ทั้งเรื่อง
แต่จริงๆ แล้วพระเอกกะนางเอก ไม่ค่อยจะได้พูดกันเท่าไหร่ด้วยซ้ำไป
แต่ว่าจะบอกผ่านความรู้สึกของพระเอกมากกว่าให้รู้ว่าเค้ารักนางเอกมาก...กจริงๆ กรี๊ด ๆ ๆ

กรี๊ดดดดดดด เป็นเพื่อนนะคะ
ชอบมากเช่นกันค่า

จบไม่ค่อยประทับใจ เท่าไหร่

น่าจะจบ แบบ พระเอก ตาย หรือ ไม่สมหวังกับนางเอกมากกว่า เป็นนิยาย ยาวบรรยาย เรื่องนึง ที่ ต้องใช้ประสบการณ์ การเขียนมาก น่ะ อ่านเพลิน ดีค่ะ

เหมือนอ่าน เพชรพระอุมา เลย อ่ะ จะรำคาญ ก็ ตรงที่พระเอก ช่างดูเก๊กๆ ชอบกล

คุณzoom

อย่าให้ถึงกับตายเลยนะคะ แหะๆ
คิชฮัน นี่พระเอกคนโปรดของเราเลยนะคะ เป็นพระเอกที่พูดน้อยมากๆเลยเนอะ

555 แกพูดน้อย มากค่ะ แสดงออกแต่ แววตา ยังสู้ ตราชิอูฐของนางเอกไม่ได้ เลย เศร้า ตอนตราชิ ถูกฆ่า เนี่ยแหล่ะ

น่าจะสลับกับโกบี น่ะ เรื่องนี้ ชอบพระเอก มาก อ่ะ แต่นางเอกไม่ชอบ แข็งไปอ่ะ เราว่า

น่าจะสลับ คู่กัน มากกว่า

จิ๊บเพิ่งอ่านเรื่องนี้จบไปค่ะ ว่าจะเขียนบล็อกถึงเลยลองเสิร์ชดูก่อนว่ามีใครเคยเขียนถึงบ้างหรือยัง ก็มาเจอของคุณพิชนี่ละค่ะ ในบรรดานิยายของคุณโสภาคที่เคยอ่านมา(มีน้อยมาก) จิ๊บชอบเรื่องนี้ที่สุดเลยค่ะ

อ่านเกนรีมายรี,สิคิริยา,ฟ้าจรดทรายตั้งแต่อายุ11ปีตอนนี้เกือบครึ่งศตวรรษแล้วค่ะและแต่งงานกับพระเอกในนิยายของโสภาค(เกือบๆคล้ายๆนะคะ)อยู่Hawaii,จะไปหาซื้อหนังสือทั้งหมดของคุณโสภาคได้ที่ไหนคะ

ขออนุญาติแชร์นะคะ

ไม่น่าเชื่อเลยคะว่ามีคนใจตรงกันเป็นคอนิยายของคุณโสภาค สุวรรณเหมือนกันคะ. ประทับใจเรื่องปุลากงมากๆๆๆจำได้ว่าเป็นหนังสืออ่านนอกเวลาสมัยสาวๆคะ...555..ตอนนี้แก่แล้วอ่านซ้ำไปซ้ำมาจนหนังสือเปื่อยหลังจากนั้นก้อติดตามมาตลอด....หลังจากนั้นก้อลืมๆไปอ่ะคะ...แต่พอมาเจอคุณพิชได้อ่านเรื่องย่อแล้วจุดประกายอยากอ่านนิยายของคุณโสภาคอีก...ต้องขอบคุณมากคะที่แนะนำเรื่องย่อทำให้ตัดสินใจได้ง่ายว่าอ่านเรื่องไหนก่อนดีน๊า เพราะลืมๆไปแล้ว

คุณโอ๋....ยินดีค่ะ


คุณเกด....ดีใจค่ะที่ได้เจอกับคนที่ชอบงานของคุณโสภาคเหมือนกัน
เรื่องปุลากงนี่อ่านตอนเป็นหนังสือนอกเวลา(นาน..นแล้ว)เช่นกันค่ะ
ขอบคุณนะคะที่แวะมาอ่านเรื่องในบล็อกค่ะ

เรื่องนี้ลงทุนซื้อแบบปกแข็งมา มีญาติยืมอ่าน2คนจนหาหนังสือไม่เจอ(ยืมไม่ว่าแต่อย่าอม)อ่านแล้วอยากไปเที่ยวทิเบต แต่ไปหิมาลัยมา2ครั้งที่อินเดีย การอ่านนิยายดีๆมีอรรถรสทำให้ฟิน มีจินตนาการตามอีกต่างหาก ยิ่งถ้าใครเคยมีปสก.เที่ยวหิมาลัยแทบสิกขิม แคชเมียร์ จะทำให้อ่านสนุกขึ้นเพราะเข้าใจเรื่องภูมิปท.ภูมิอากาศ ช่วงตุลา พย.จะหนาวมาก ยิ่งนอนในเรือไม่มีฮีทเตอร์แรงๆแบบเมกายิ่งหนาว ต่ำกว่า0

เพิ่งได้กลับมาอ่านนวนิยายแบบจริงจังก็ตอนเกษียณอายุราชการแล้ว เริ่มอ่าน คลื่นใต้น้ำ ของคุณโสภาค เป็นหนังสือของน้องสาว จากนั้นตามซื้อของคุณโสภาคอีกหลายเรื่อง แต่จะเน้นไพรัชนิยาย
พบกันใต้ดวงดาว เป็นอีกเรื่องที่ประทับใจมากค่ะ ชอบคิชฮัน หล่อเข้ม สุขุม พูดน้อย เก็บความรู้สึก เพราะอาจจะน้อยใจในโชคชะตาของราชสกุลด้วยแหละ
ทุกเรื่องที่เป็นไพรัชนิยายของคุณโสภาค นอกจากอ่านสนุกแล้ว ยังได้ความรู้อีกด้วยค่ะ