Bloggang.com : pichayaratana : ลูกสาวพ่อมด : โสภาค สุวรรณ

ลูกสาวพ่อมด : โสภาค สุวรรณ

เรื่อง ลูกสาวพ่อมด
โดย โสภาค สุวรรณ
สำนักพิมพ์คลังวิทยา เล่มเดียวจบ
พิมพ์ครั้งที่๑ พ.ศ.๒๕๕๒

-- คำโปรบปกหน้า--
เรื่องยุ่งๆระหว่างแม่ยายไฮโซ กับลูกเขยจิตกรเอกผู้ต่ำต้อยติดดิน--

--เรื่องย่อ--

วิมุต หรือ มดแดง หรือที่ใครๆมักเรียกว่า พ่อมด พบว่าชีวิตครอบครัวของเขากับสุทธนี ในปีที่สิห้านั้นกำลังยากจะประคับให้ดำรงต่อไป คุณมดนั้นเป็นจิตรกรเอกระดับเคยได้เหรียญทอง พบรักและแต่งานกับสุทธินีสาวน้อยผู้เพียบพร้อมทั้งรูปโฉมและทรัพย์สมบัติ ระหว่างรับงานเขียนภาพจิตรกรรมฝาผนังวัดไทยในลอนดอน แต่เมื่อกลับมาเมืองไทย คุณโสภาผู้เป็นแม่ยายไม่พอใจในตัวบุตรเขย เพราะเธอ
ต้องการให้เขาทำตัวเด่นดัง รับงานเขียนเพื่อชื่อเสียง ซึ่งคุณมดผู้เป็นจิตรกรโดยแท้ มิอาจทำดังนั้นได้ สุทธินีรับดูแลธุรกิจต่อจากมารดา ทั้งสองมีบุตรชายหญิงสามคน มะนาว แตงโม ส้มเช้ง คุณโสภาดูแล
หลานคนโตทั้งสองคน โดยจ้างพี่เลี้ยงไว้คอยดูแล และเธอมักพูดว่าตำหนิคุณมดให้เด็กทั้งสองฟัง ในขณะที่อ่อนอุสา หรือ ส้มเช้งนั้นคุณมดจะเป็นผู้เลี้ยงดู โดยให้ความรัก เอาใจใส่กับลูก ไม่ใช่เน้นด้านวัตถุ ในวันหยุดส้มเช้งจะไปพักที่บ้านสวนของพ่อมด ซึ่งเป็นชุมชนบ้านเก่าริมคลองบางกรวย แต่แล้วเชลงนักธุรกิจด้านอสังหาริมทรัพย์ตั้งใจจะทำรีสอร์ตในแถบนี้ คุณมดและชาวบ้านรวมตัวกันเป็นกลุ่มคนรักษ์น้ำ และติดต่อหน่วยงานผังเมือง เพื่อที่จะคงรักษาสภาพเดิมของชุมชนไว้ ชณพ นักการเมืองรุ่นใหม่น้องของเชลงกำลังสนใจสุทธินี และคุณโสภาก็สนับสนุน ในขณะที่มะนาว และแตงโมก็สนิทสนมกับองอาจ บุตรชายของเชลง ซึ่งเป็นเด็กรุ่นหนุ่มที่มีนิสัยอันธพาล และเขาก็ไปเขม่นกับ บูชิต ซึ่งเป็นเด็กรุ่นหนุ่มที่อยู่ในกลุ่มคนรักษ์น้ำ บูชิต นั้นเป็นหลานของหลวงตาบุญมี พระนักปฏิบัติที่เป็นเคารพนับถือของคุณมดและชาวบ้านแถบนี้ แต่ส้มเช้งนั้นไม่คอยถูกชะตากับบูชิตนัก เพราะคิดว่าอคติต่อผู้หญิง ด้วยเขาเคยขัดเธอในหลายเรื่องๆ ส้มเช้งได้เพื่อนใหม่ชื่อชมนาดหรือข้าวใหม่ ซึ่งบอกเธอว่าอาศัยอยู่ในหมู่เรือนไทยโบราณริมน้ำ พ่อมดตั้งใจให้ลูกคนโตทั้งสอง รู้จักชีวิตอีกแง่หนึ่ง พาลูกและสุทธินีไปเดินป่าอุทยานแห่งชาติที่ปู่ของเด็กๆเคยทำงานและถูกลอบยิงเสียชีวิต ชนพตามไปด้วย แตงโมและมะนาวพยายามจะหนีกลับ โดยให้ส้มเช้งพาเดินแต่หลงป่า ข้าวใหม่ นมสายผู้เป็นพี่เลี้ยง และชาวญี่ปุ่นชื่อร้อยเอกริโอจิได้มาช่วยไว้ และทำให้ส้มเช้งรู้ความจริงว่าทั้งสามนั้นมิใช่คน และคนที่บ้านเรือนไทยที่
ส้มเช้งเคยไปพบมานั้นต่างเป็นวิญญาณทั้งสิ้น และต่างก็มีห่วง มีกรรมพันผูกถึงยังไม่ไปไหน ทางองอาจซึ่งต้องการช่วยพ่อเรื่องที่ดิน เริ่มใช้วิธีข่มขู่ และยังตามจองล้างบูชิตด้วยความเคืองแค้น
...กับความต้องการคงรักษาสภาพชุมชนของตนเองไว้ทั้งของชาวบ้านและวิญญานที่ยังคงวนเวียน และความพยายามให้ครอบครัวยังคงอยู่ โดยใช้หลักธรรมปฏิบัติของพ่อมด ตลอดจนกรรมในอดีตของแต่ละบุคคลที่ยังคงพันผูกต่อเนื่องมาถึงภพชาตินี้ จะส่งผลให้เรื่องราวลงเอยเช่นไร...

-- ความคิดเห็น--

เล่มนี้เป็นนิยายรวมเล่มเรื่องล่าสุดของคุณโสภาค สุวรรณ ค่ะ ประสาแฟนหนังสือท่านอย่างเราก็ต้องซื้อมาอ่านอยู่แล้ว เรื่องนี้ท่านเขียนในคำนำไว้ว่า เนื่องจากท่านได้มีโอกาสศึกษาการปฎิบัติวิปัสสนากรรมมฐานตามหลัการของดร.สิริ กรินชัย จึงอยากนำมาถ่ายทอดในนิยายของท่าน ค่ะ

เรื่องราวก็จะผ่านตัวละครหลักๆ คุณมด นั้นเป็นจิตรกรที่มุ่งมั่นจะทำงานตามอุดมคติ และยังมีความศรัทธาในพระพุทธศาสนา จากการที่ได้พบกับ หลวงตาบุญมีและท่านได้ชี้แนะแนวงทางการพัฒนาจิต ผ่านทางการเจริญวิปัสสนา เขานั้นตั้งใจศึกษาและปฏิบัติตาม จนผู้เป็นแม่ยายมองว่าเขานั้น เป็นมนุษย์ประหลาด เพี้ยน และอยากให้ลูกสาวเลิกรากับเขา
สำหรับ ส้มเช้งนั้นวัยประมาณ10 ปีค่ะ เป็นลูกสาวคนเล็กที่ใกล้ชิดกับคุณพ่อ จนพี่ๆเรียกว่า ‘ลูกสาวพ่อมด’ ก็จะน่ารัก แก่นๆไม่กลัวใคร แล้วยังมีซิกเซนส์ มองเห็นวิญญาน และพูดคุยสื่อสารกันได้ ซึ่งวิญญานนั้นจะตามคอยช่วยเหลือเธอในหลายเรื่องๆ
บูชิต –หนุ่มน้อยวัย16 ปี ที่ส้มเช้งไม่ค่อยชอบนัก เพราะไปขัดเธอ ในบางขณะ เขานั้นมักได้ยินเสียงใครเรียก และเหมือนพูดกับเขาในภาษาญี่ปุ่น เขาจับสังเกตและสงสัยในท่าทางแปลกๆของส้มเช้ง ซึ่งมักเหมือนคุยกับใครอยู่ แต่ไม่เห็นตัวคู่สนทนา และนั่นทำให้เป็นเรื่องที่ทั้งสองเกือบโกรธกันไปตลอดค่ะ
ฝ่ายตัวร้ายนั้นเป็นคนร้ายโดยกมลสันดานเลยค่ะ ทำได้ทุกอย่าง ไม่รู้จักบาป บุญ คุณโทษ คิดแต่ว่าตัวเองเป็นคนถูก และเมื่อเรื่องนี้มีผีด้วย สุดท้ายเมื่อถึงเวลาที่ต้องชดใช้กรรม มีชายนุ่งผ้าแดงมาปรากฎตัวให้เห็นด้วยอีกต่างหากค่ะ

เรื่องแนวครอบครัว อ่านได้สนุก น่ารักดีนะคะ แต่การดำเนินเรื่องอาจช้า ไม่กระชับไปบ้าง ด้วยการบรรยายค่อนข้างยาว และยังมักซ้ำๆย้ำในบางเรื่องค่ะ แต่พอเริ่มเปิดเผยว่านางเอกนั้นสื่อสารกับวิญญานได้ ก็อ่านได้สนุกมากขึ้นค่ะ เราจะค่อยๆรู้ว่าแต่ละคนมีความเกี่ยวข้องเป็นมาในอดีตอย่างไร คอยเอาใจช่วยทั้งนางเอก ทั้งผีเลยให้ขัดขวางและ ช่วยคนที่ฝ่ายคนไม่ดีต้องการทำร้ายได้ทัน ทั้งยังได้ บรรยากาศชีวิตบ้านริมแม่น้ำอันน่ารื่นรมย์ และย้อนอดีตไปกับผู้คน(วิญญาณ)ที่ยังเฝ้าเรือนไทยโบราณ ทัศนคติในการอบรมเลี้ยงดูบุตรหลาน และก็ดังที่เกริ่นเรื่องคำนำไว้นะคะ เรายังได้เรื่องราวการพัฒนาจิตด้วยการปฏิติวิปัสสนา กรรมตามวัฏฏะ หลักธรรมะพื้นฐาน ผ่านทางตัวละครหลวงตาบุญมีเป็นหลัก และตัวละครอื่นๆด้วยค่ะ ท่านเขียนแทรกไว้ได้อย่างดีเลยค่ะ
แต่...สำหรับความหวานแล้วคงต้องบอกว่ามีอยู่นิดเดียวค่ะ เพราะจากความยาวเรื่อง ๙๐ บทและปัจฉิมบทอีก ๑ บทนั้น เรื่องดำเนินอยู่ในวัยเด็กจนถึงบทที่ ๘๗ ค่ะ สามบทสุดท้ายถึงโตขึ้นและยังเป็นการเล่าผ่านบันทึกของนางเอกซึ่งจะชอบเขียนบันทึกแต่เด็กๆและตั้งชื่อสมุดว่า เต้าเง้ ค่ะ (และก็เพราะ 'เต้าเง้'นี่ล่ะคะ พระเอกนางเอกจึงเข้าใจกันได้) แม้จะดูรวบรัดไปบ้าง ทว่า...ก็ลงเอยได้อย่างละเมียดละไมในความรู้สึกของเรานะคะ

โดยรวมเรื่องสนุก ไม่หนักนะคะ และแทรกสาระแง่คิดดีดีไว้ให้ด้วยค่ะ

Create Date : 17 เมษายน 2553

Last Update : 21 เมษายน 2553 10:41:59 น.

11 comments

Counter : 11282 Pageviews.

สุขสันต์วันสงกรานต์ เมาไม่ขับนะจ้า^^

โดย: หาแฟนตัวเป็นเกลียว

วันที่: 17 เมษายน 2553 เวลา:11:20:42 น.

^

( คุณ หาแฟนตัวเป็นเกลียว )

มันเลยวัน สงกรานต์มา 2 วันแล้วค่ะ เคี้ยกเคี้ยก .

โดย: yosita_yoyo

วันที่: 17 เมษายน 2553 เวลา:13:36:33 น.

ตอนแรกนึกว่าเป็นนิยายเกี่ยวกับพ่อมด แม่มดนะเนี่ย

โดย: Scorchio

วันที่: 17 เมษายน 2553 เวลา:17:35:22 น.

เริ่มอ่านไปได้บทที่สี่แล้วค่ะคุณพิชช์ ตัวหนังสือมันเล็กจัง เลยอ่านไปอย่างช้าๆๆ คงอีกหลายบทจะถึงตอนที่สนุก จริงๆอ่านช่วงแรกนี่ก็ดูจะสนุกนะค่ะ แต่ติดตรงบรรยายเยอะไปหน่อย ทำให้ง่วงนอนเร็ว ^_^

โดย: กล้ายางสีขาว IP: 222.123.9.162 วันที่: 17 เมษายน 2553 เวลา:19:14:44 น.

เออ...ไม่ได้อ่านงานช่วงหลังๆ ของคุณโสภาคเลย
เพราะบทบรรยายมันเยอะจัด จนเหมือนยัดเยียดนั่นแหละ
อ่านแล้วชวนง่วงนอนอ่ะ

โดย: นัทธ์

วันที่: 19 เมษายน 2553 เวลา:21:20:24 น.

คุณหาแฟนตัวเป็นเกลียว
ถึงจะเลยมาหลายวันแล้ว... แต่ก็ขอบคุณนะคะ

คุณyosita_yoyo
>>

คุณScorchio
ชื่อเรื่องชวนคิดไปถึงเนอะ

คุณกล้ายางสีขาว
ไม่อยากบอกเลยว่า พิชช์เองก็เป็นค่ะ (แหะๆ) ช่วงเริ่มๆอ่านไปได้ช้ามาก อ่านวางๆ คุณโสภาคบรรยายได้ยาวววจริงๆ แล้วตัวอักษรก็เล็กเป็นอุปสรรคกับการอ่านอีกอย่างด้วยเหมือนกันเลย ไปบ่นปวดตาๆกับคนใกล้ๆใจ(อิอิ) ยังมาว่าเราอีกว่าอย่าไปโทษหนังสือเลย มันเป็นที่วัยน่ะ -- พูดยังงี้เดี๋ยวมีงอนเลยค่า

แต่พอถึงช่วงที่พิชชืว่าเริ่มสนุก ก็อ่านได้ยาวเลยค่ะ แต่กว่าจะจบก็พาเหนื่อยพอดู เพราะเนื้อหาแน่นจริงๆค่า

โดย: pichayaratana

วันที่: 21 เมษายน 2553 เวลา:11:52:31 น.

คุณนัทธ์
เข้าใจเลยค่ะ เพราะพิชช์เองก็เป็น อย่างเรื่องนี้ช่วงแรกก็อ่านๆวางๆ เพราะชวนง่วงเหมือนกันค่ะ
เรื่องนี้ก็บรรยายเยอะค่ะ แต่เรื่องยังไม่หนักมากนัก เราก็เลยอยากเขียนถึงานใหม่ๆของคุณโสภาคบ้าง เขียนบล็อกมามีแต่งานเก่าๆทั้งนั้นเลยค่ะ

โดย: pichayaratana

วันที่: 21 เมษายน 2553 เวลา:12:00:03 น.

คุณพิชช์ค่ะ อ่านจบแล้วค่ะ เมื่อสองคืนก่อน
มันไปสนุกตรงกลางเรื่องจริงๆด้วย เราอ่านลากยาวไปจนจบตอนตีสามเลยไม่มีอาการง่วงเกินขึ้นอีกแล้ว แบบอยากรู้ว่าจุดจบของตัวร้ายมันจะเป็นไง หมั่นไส้และอยากกระโดดถีบมากกก แต่ชอบคุณมดแดงจังเลยค่ะ ธรรมมะสอนให้คนใจเย็นได้จริงๆ ในเรื่องนี้เรานับถือคุณมดแดงมาก ^_^

โดย: กล้ายางสีขาว IP: 222.123.56.139 วันที่: 21 เมษายน 2553 เวลา:16:27:16 น.

ขอแสดงความยินดีกับคุณพิชช์ด้วยค่ะ ที่ในที่สุดก้ออ่านจบ เก่งจังค่ะ ตัวเองคงอ่านไม่จบแน่ๆเลย เพราะเห็นคุณพิชช์บอกบรรยายเยอะ แถมไม่หวานอีกต่างหาก เป็นตอนเด็กซะส่วนใหญ่

ขอบคุณมากนะคะสำหรับรีวิว เป็นแนวทางสำหรับแฟนนิยายคุณโสภาคที่ขี้เกียจอย่างratchas ได้ดีมากๆเลย (หุหุ แฟนขึ้เกียจคงขอไปอ่านเรื่องหวานๆก่อนค่ะ ตอนนี้ก้อรอร้อรอ เจ้าชายกะบาลาไลกาอยู่ยังไม่ได้เลยเง้อออ)

โดย: ratchas IP: 98.240.122.147 วันที่: 22 เมษายน 2553 เวลา:5:14:41 น.

พลาดบล็อกพี่พิชช์ได้ไงหว่า มาอ่านแล้วนะคะ แต่เรื่องนี้ไม่แนวแพรวเลย

โดย: thezircon IP: 125.27.42.206 วันที่: 24 เมษายน 2553 เวลา:11:30:07 น.

คุณกล้ายางสีขาว
ดีใจจังเลยค่ะ ที่คุณกล้ายางก็รู้สึกสนุกขึ้นเมื่อถึงกลางๆเรื่อง พิชช์ก็อ่านรวดถึงตีสองเลย อารมณ์เดียวกันด้วยสิคะ อยากรู้มากๆว่าตัวร้ายจะจบยังไง ...ร้ายไม่มีดีเลยเนอะ ส่วนคุณพ่อมดใจเย็นมากจริงๆค่า

คุณratchas
ขอบคุณค่ะที่แวะมาบล็อกด้วย เรื่องอยู่วัยเด็กนานมาก ก็เลยหวานน้อยนะคะ

คุณthezircon
ไม่เป็นไรจ้ะ

โดย: pichayaratana

วันที่: 28 เมษายน 2553 เวลา:12:48:15 น.