สายโลหิต Heritage โดย โสภาค สุวรรณ Sopark Suwarn ( หนังสือแปลสองภาษา เรื่อง สายโลหิต )

สายโลหิต Heritage

โดย โสภาค สุวรรณ Sopark Suwarn

พิมพ์ครั้งแรก สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๔๗

พิมพ์โดย โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว

จำนวนหน้า  ๑๑๓ หน้า

  ตั้งแต่ได้อ่านข่าวว่า ทางกระทรวงวัฒนธรรมประกาศเกียรติคุณ ให้ โสภาค สุวรรณเป็นศิลปินแห่งชาติสาขาวรรณศิลป์ ประจำปี พ.ศ. ๒๕๕๖ ก็ได้แต่นึกยินดีไปกับท่านด้วย ในฐานะที่เราเป็นแฟนหนังสือของท่านประเภทแฟนพันธ์แท้ก็ว่าได้เลยล่ะ มาอัพบล็อกใหม่เขียนถึงหนังสือของท่านก็ขอเขียนแสดงความยินดีกับท่านไว้ตรงนี้ด้วยนะคะ

ถ้าใครที่เคยอ่านบทประพันธ์ของท่านเรื่อง สายโลหิต และได้อ่านตรงคำนำก็คงจะพอได้ผ่านหูผ่านตากันบ้างว่า เรื่อง สายโลหิต นั้นได้รับการแปลเป็นภาษาอังกฤษด้วย

...สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ ทรงมีพระราชประสงค์ให้มีการแปล เรื่อง สายโลหิต เป็นภาษาอังกฤษเพื่อถ่ายทอดแนวความคิดของคนไทยที่มีมาแต่อดีตให้ชาวโลกได้รับรู้

...เรื่องสายโลหิต ฉบับภาคภาษาอังกฤษ มีชื่อว่า HERITAGE ประกอบภาพปกโดยจิตรกรผู้มีชื่อของประเทศคือ คุณจักรพันธ์ โปษยกฤต  (จากคำนำ ฉบับพิมพ์ครั้งที่๕)

สำหรับหนังสือ สายโลหิต Heritage เล่มนี้นั้น เป็นหนังสืออ่านประกอบการเรียน(เราว่าน่าจะใช่ หนังสืออ่านนอกเวลา ที่เราเรียกตอนเด็กๆนะคะ) จัดพิมพ์เป็นหนังสือสองภาษาไทย-อังกฤษ โดยคัดย่อเฉพาะบทที่สะท้อนคุณค่าทางวัฒนธรรมไทยจากนิยาย **มาตีพิมพ์ และก็ได้คัดย่อส่วนของเรื่องที่เป็นภาคภาษาไทยในบทเดียวกันลงไว้ด้วยค่ะ

แล้วก็แต่ละบทที่คัดย่อมาก็มีให้ชื่อของแต่ละบทกำกับไว้ น่าจะเพื่อให้เข้าใจได้ว่าบทนั้นๆเกี่ยวกับอะไรค่ะ  เช่น อบร่ำปรุงกาย On Beauty ,  ตำรามหาทักษา Mahataksa Text   ส่วนความยาวบทหนึ่งๆที่ตัดมาลงก็ไม่มากนะคะ อยู่ใน ๑-๓ หน้า

ร้อยรัก (หน้า ๕๒)

“วัดพุธไธสวรรย์นั่นน่ะเจ้ารู้จักหรือเปล่า สมเด็จพระรามาธิบดีพระองค์ที่หนึ่งทรงสร้างขึ้น...ที่ตำบลเวียงเหล็ก ที่ตั้งพลับพลาประทับเมื่อคราวเสด็จมาสร้างกรุง พระพุทธโฆษาจารย์ท่านเป็นเจ้าอาวาส” เสียงเปรยๆเหมือนไม่ตั้งใจนัก

คนฟังขมวดคิ้วมองไม่เห็นเรือสักลำ ก็ใครจะพายลัดเข้ามากลางทุ่งอย่างนี้เล่า สบตาคนพายตรงๆแล้วดาวเรืองก็เห็นประกายระยับในดวงตาคู่นั้นเป็นคำตอบ

“พี่อยากกินแกงสายบัวแถวนี้บัวสายเกลื่อนไป ช่วยกันเก็บประเดี๋ยวก็ได้พอแกงหม้อโตไม่ต้องไปซื้อให้ลำบาก”

“นังพุ่มนังตาดมิไปรอที่วัดโน้นกันแล้วหรือคะ พี่ไกร มามัวเก็บสายบัวอย่างนี้น่ะ”

ขุนไกรหัวเราะหึๆ “เก็บสายบัวหลายคนสนุกที่ไหนเล่าดาวเรือง เจ้ากับพี่สองคนช่วยกันเก็บเพลินกว่า”

กล่าวจบคนพูดก็ราพายปล่อยให้เรือลอยลำอย่างสบายใจ ตาจับอยู่ที่ใบหน้านวล ดาวเรืองหลบนัยน์ตาคู่นั้นวูบวาบไถลเหนี่ยวรั้งสายบัว เจ้าของเรือก็ยิ้มในหน้า วางพายลง ขยับเข้ามาช่วย

Falling in Love (หน้า ๕๓)

“Do you know that Phuthaisawan Temple was built by King Ramathibodi the First at Wiang Lek Palace, where he resided when he come to build the city? The head of the temple is Phra Putthakosajarn.” Khun Krai chatted on softly

Dao Ruang frowned. She could not see any other boats. Who would row into the middle of the meadows like this? Dao Ruang saw the answer in Khun Krai’s sparking eyes.

“I want to eat lotus stem soup. Plenty of lotus around here.Let’s pick some, come on. We should get enough for a large bowl in no time. We do not have to buy them.”

“Poom and Tad are already waiting at the temple. Krai? How can we waste time picking lotus stems?”

Khun Krai chuckled. “It is no fun if too many people pick lotus stems together, Dao Ruang. It will be nicer if is just you and me.”

He let go of the oars and left the boat floating. His eyes were fixed upon the sweet face. He moved closer to help.

  หนังสือเล่มนี้ถึงแม้จะเป็นบทคัดย่อสั้นๆ  แต่การได้อ่านเรื่องที่เรารู้จักในอีกภาษาก็น่าสนใจดีนะคะ  หรือแม้เพื่อนๆที่ไม่เคยอ่านภาคภาษาไทยมาก่อน เล่มนี้ก็ยังได้ในแง่ที่ได้อ่านเรื่องราวเกี่ยวกับวัฒนธรรมไทย ความรู้สึกนึกคิด การฏิบัติตน บรรยายเป็นภาษาอังกฤษ  เราก็ว่าเป็นหนังสือที่น่าอ่าน เล่มนึงค่ะ

ไหนๆก็เขียนถึง Heritage ฉบับคัดย่อไปแล้ว เราขอคุยถึง Heritage เล่มเต็มอีกนิดนึง  ด้วยความที่อยากอ่าน  เราก็พยายามหารายละเอียดแต่ก็ไม่เคยเจออะไรเลยค่ะ แต่พอดีมีโอกาสได้อ่านคำนำ และส่วนที่เป็นข้อมูลหนังสือ จากจำนวนเล่มที่พิมพ์ ทำให้เราคิดว่าน่าจะไม่ได้พิมพ์เพืื่อจำหน่ายนะคะ

(บางส่วนจากคำนำ)

Her Majesty Queen Sirikit of Thailand wishes to share her friends one of Thailand’s best-selling novels, Heritage. It is a historical novel set in a period when Thailand was still known as Siam and Ayutthaya was its capital, a period considered to be a Golden Age. Her Majesty trusts that others may enjoy the colourful depiction of Her country’s historical and cultural heritage,and that they may be able to visualize Siam in the eighteen century.

และในแผ่นรองปกหลังเล่มสอง(เล่มจบ) มีพิมพ์ระบุไว้ว่า

limited edition

Three Hundred and Ninety-Nine Copies only.

ปกหนังสือ  Heritage ทั้งเล่ม ๑  เล่ม ๒ พร้อมกล่องบรรจุ ภาพวาดโดย อาจารย์จักพันธ์ โปษยกฤต  งามมากเลยนะคะ

Create Date : 27 มีนาคม 2557		7 comments
Last Update : 1 กรกฎาคม 2563 13:14:35 น.
Counter : 7550 Pageviews.
Share Tweet