ฟ้าสางที่ดัคกา : โสภาค สุวรรณ ฟ้าสางที่ดัคกา สำนักพิมพ์ ศิลปาบรรณาคาร( 2เล่มจบ) คริมา หรือ แวว สาวน้อยวัย 16 ปี บุตรสาวของ ณัฐ กงสุลใหญ่ ฯ ซาอุ มารดาของเธอเสียชีวิตไปหลายปี เธอเรียนโรงเรียนประจำที่สวิส และ กลับมาเยี่ยมคุณพ่อช่วงรร.หยุด พ่อของเธอสนิทกับเลขาฯโทสถานฑูตปากีสถาน ชื่อ อับเดล รามัน เอล ราชิด เขาแก่กว่าเธอ15 ปี แววไม่ชอบเขานักเพราะชอบชวนคุณพ่อเธอไปล่าสัตว์ ต่อมา รามัน ย้ายไปประจำที่กรุงบอนน์ คุณพ่อของเธอย้ายไปประจำปารีส แววมาเรียนต่อที่ซอร์บอนน์ รามันส่งข่าวว่าจะมาเยี่ยม และเที่ยวปารีส ประมาณสองอาทิตย์ คุณณัฐซึ่งต้องกลับไทยพอดีเพราะคุณย่าป่วยหนัก ฝากให้เธอคอยรับรอง รามันขอให้แววพาเขาเที่ยวในช่วงที่เธอไม่มีเรียน ทั้งสองเที่ยวด้วยกันทุกวัน..สิบห้าวัน ..ในที่สุดแวว และ รามัน ต่างก็รักกัน.. ทั้วสองปิดเรื่องไว้ ตั้งใจรอให้แววเรียนจบก่อน แล้วจะพูดกับพ่อของเธอ อาพิพัฒน์ ซึ่งทำงานกับกองกำลังรักษาความสงบของUN และน้าแวะมาเยี่ยม และรามันก็มาช่วงนี้ อาพิพัฒน์จับสังเกตได้ จึงให้น้าพูดกับแววดู แววรู้ว่าไม่มีใครเห็นด้วยกับเรื่องของเธอกับรามัน เธอคิดจะตัดใจ แต่..ก็มิอาจทำได้ ต่อมา รามันแอบมาลาแวว เขาจะกลับไปปากีสถาน ซึ่งกำลังวุ่นวาย เนื่องจากมีการประกาศอิสรภาพของปากีฯตะวันออกเป็นประเทศบังกลาเทศ แต่ปากีฯตะวันตกไม่ยอม รามันเป็นชาวเบงกอล เกิดที่ดัคกา (ปากีฯตะวันออก) แววตามมาอยู่กับคุณพ่อซึ่งย้ายมาประจำที่อิสลามบัด ฟรังซัวส์เพื่อนรักของเธอซึ่งมาทำข่าวกับแฟน-แฮรี่ ส่งข่าวเรื่องรามันว่า โดนจับกุม แววตัดสินใจโกหกคุณพ่อว่า จะไปฝึกงานที่การาจีกับฟรังซัวส์ แววแอบไปพบกับรามัน ที่ห้องสมุดประชาชน ซึ่งรามันได้รับอนุญาติให้มาอ่านหนังสือเป็นประจำ มีผู้คุมเฝ้าอยู่ด้านนอก เธอมาพบเขาทุกวัน จนวันสุดท้าย ญาติรามันส่งข่าวว่าเจ้าหน้าที่จะจับแวว รามันซึ่งกำลังจะหนีพอดี จึงพาแววไปด้วย คุณณัฐรู้เรื่องจากฟรังซัวส์ โกรธรามันมาก รามันนัดพบกับญาติไว้อีกที แววรู้สึกว่าเธอผูกพันกับรามันมากยิ่งขึ้นเรื่อยๆ แต่ระหว่างทางญาติของรามันถูกยิงเสียชีวิต ..รามันพาแววเดินทางต่อ.. และได้พบกับ อามาล ที่มาตามหาเขาพอดี ในที่สุดทั้งหมดกลับเข้าดัคกา และแล้ว ..รามันก็ไม่อาจระงับความปรารถนาที่มีต่อแววได้อีกต่อไป.. เขาจะไม่ยอมให้อะไรมาแยกแววออกจากเขา.. ฟรังก์ซัวส์และแฮรี่ ได้ข่าวว่า รามันมาถึงดัคกาแล้ว เธอตามไปพบที่บ้าน ทั้งสองดีใจมากที่ได้เจอกันอีกครั้ง แววฝากเพื่อนให้ส่งข่าวให้พ่อเธอ แต่แววไม่อาจทิ้งรามันไปตอนนี้ได้ อาพิพัฒน์ถูกส่งไปช่วยที่ดัคกา คุณณัฐได้สั่งให้อาพิพัฒน์เอาตัวแววกลับ เพราะดัคกากำลังจะเกิดสงครามกลางเมือง อามารับเธอพร้อมกับฟรังซัวส์ ขณะที่รามันไม่อยู่ แววต้องกลับไปทั้งที่หัวใจไม่ต้องการ.. เมื่อรามันกลับมา เขารู้สึกว่าครึ่งหนึ่งของตัวเขาได้ตายตามแววไป..เหลือเพียงครึ่งหนึ่งเพื่อชาติ.. ประเทศใหม่ ..บังกลาเทศ แล้วความรักของรามัน และ แววจะเป็นอย่างไรต่อไป.. เรื่องนี้เป็นงานเก่าแนวไพรัชนิยายอีกเรื่องหนึ่งของคุณโสภาค ที่อ่านได้สนุกค่ะ รักต่างวัยของรามัน และ แวว โดยมีฉากการเมืองของช่วงที่ปากีสถานตะวันออก ประกาศอิสรภาพ เป็น ประเทศบังกลาเทศเข้ามาเกี่ยวข้องค่ะ ช่วงแรกๆ ความรักของแววจะดูเหมือนรักแรกของสาวน้อยค่ะ จนถึงตอนที่รามันจำเป็นต้องพาแววหนีไปด้วยกัน นั้น ทั้งสองคนต้องฝ่าฟันความยากลำบาก ของการเดินทางด้วยกัน แววพยายามอดทน รามันก็ห่วงเธอมาก คุณโสภาค ค่อยๆบรรยายให้เห็นความรักของทั้งสองคนค่อยเพิ่มความผูกพันมากขึ้นเรื่อยๆ ท่ามกลางภาพความรุนแรง โหดร้ายของฝ่ายตรงข้าม ที่ทำร้ายชาวเบงกอล ช่วงท้ายของเรื่อง น่าเห็นใจทุกคนค่ะ ทั้งคุณณัฐ-พ่อที่รักลูกมาก ตั้งใจทำทุกอย่างเพื่อสิ่งที่เขามองว่าลูกน่าจะมีความสุขมากกว่า แววที่ต้องอยู่กับความรู้สึกผิดต่อคุณพ่อ แต่ก็รักรามันจนไม่อาจตัดใจได้ ส่วนรามันเขารู้ว่าเขาทำสิ่งที่ไม่เหมาะสมนักต่อคุณณัฐ แต่เขาก็ไม่อาจยอมให้ใครแยกแววจากเขาได้ เป็นงานของคุณโสภาคที่น่าอ่านอีกเรื่องหนึ่งค่ะ   Create Date : 24 สิงหาคม 2552 26 comments Last Update : 21 ตุลาคม 2552 14:08:55 น. Counter : 9896 Pageviews. Share Tweet

โอย... ชอบพระเอกแบบนี้จัง ประมาณว่ากายเพื่อชาติ แต่หัวใจเพื่อเธอนี่โดนสุดๆเลยค่ะ เรื่องเล็งไว้อันดับ1งานหนังสือตุลานี้เลย ปล.คุณพิชช์ลืมบทหวานๆหรือเปล่าคะ   โดย: thezircon IP: 125.24.190.96 25 สิงหาคม 2552 15:52:05 น.

น่าอ่านจังค่ะ คุณ pichayaratana ได้หยิบเด็กชายจากดาวอื่นมาอ่านหรือยังคะ   โดย: หวานเย็นผสมโซดา 26 สิงหาคม 2552 13:19:57 น.

สวัสดีค่ะ คุณthezircon ... อย่าลืมอ่านให้ได้นะคะ อืมม์..ลืมบทหวานๆไปได้ยังไงน้า..เดี๋ยวจะมาลงให้นะคะ คุณหวานเย็นผสมโซดา... ขอบคุณมากค่ะที่แวะมาเยี่ยมกันค่ะ เรื่องเด็กชายจากดาวอื่นต้องรอสุดสัปดาห์ค่ะ เพราะหนังสืออยู่อีกที่ค่ะ .. อ่านจากคุณหวานเย็นฯเขียนก็นึกถึงขึ้นมามากๆเลยค่ะ   โดย: pichayaratana 27 สิงหาคม 2552 7:23:44 น.

เล่มนี้รู้สึกว่าจะยังไม่ได้อ่านค่ะ อ่านรีวิวแล้วต้องรีบไปสั่งซื้อมาด่วนเลย ^^   โดย: ศรีสุรางค์ 27 สิงหาคม 2552 17:35:20 น.

เรื่องนี้จำได้นิดๆ หน่อยๆ ...ดูเหมือนว่าจะซื้อเก็บไว้ใน collection เช่นกัน ~~~ แวะมาบอกว่า..ในนิทรรศการโขนพรหมาศที่หอศิลป์แห่งกรุงเทพมหานคร มี DVD การแสดงบรรเลงวงปี่พาทย์จำหน่ายค่ะ เราไปดูงานมาแล้วรอบนึง ..กะว่าจะไปอีกรอบก่อน แล้วค่อย up blog ถึงงานนี้ มีนิทรรศการหลากหลายดีค่ะ   โดย: นัทธ์ 27 สิงหาคม 2552 21:55:59 น.

คุณศรีสุรางค์... ขอบคุณมากค่ะ และ ดีใจมากนะคะที่แวะมาเยี่ยมกันค่ะ.. เรื่องนี้เป็นงานที่อาจไม่เด่นเท่า ฟ้าจรดทราย ความลับบนแหลมไซไน แต่ก็เป็นงานที่น่าอ่านอีกเรื่องหนึ่งของคุณโสภาคค่ะ คุณนัทธ์... ขอบคุณมากค่ะ สำหรับข่าวนิทรรศการ อยากไปดูมากๆเลยค่ะ ..แต่กว่าเราจะได้ไปคงต้นเดือนตุลาคมเลยค่ะ (ใกล้ๆจะเลิกแสดงเลย) เดือนนี้ไม่มีเวลาว่างเลยค่ะ.. จะคอยอ่านเรื่องที่บล็อกคุณนัทธ์นะคะ   โดย: pichayaratana 28 สิงหาคม 2552 8:04:11 น.

เข้ามาแชร์ประสบการณ์จากการอ่านเรื่องนี้เผื่อเพื่อนๆ ในบล็อกคุณพิชช์จะได้ตัดสินใจได้ง่าย อิมรานเกือบเอาตัวไม่รอดค่ะ หลังจากที่ได้อ่านจบ รามันทารุณกรรมอิมรานเหลือเกิน ด้วยความรักที่มากล้นที่มีให้หนูคริมา และความเป็นสุภาพบุรุษ พอรู้ว่าอาคริมามาเอาตัวคริมากลับไปตอนตัวเองไม่อยู่ รามันรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองตายไปครึ่งตัว อีกครึ่งเหลือไว้เพื่อชาติบ้านเมือง โอ้ ขอรามันตัวเป็นๆ ให้อิมรานสักคน อิมรานก็ไม่ต้องการอะไรแล้วค่าาาา   โดย: อิมราน IP: 115.129.18.82 28 สิงหาคม 2552 16:00:11 น.

ขอบคุณมากนะคะ คุณอิมราน ที่แวะมาเยี่ยมกันที่บล็อกค่ะ ..แล้วก็มาช่วยยืนยันความหวาน ของ รามันให้ค่ะ   โดย: pichayaratana 30 สิงหาคม 2552 18:29:48 น.

พระเอกแก๊ แก่ เกินไปอะ แต่รักนางเอก..หญ้าอ่อนได้ใจจริงๆคะ เป็นนางเอกคุณโสภาคอีกเรื่องที่ต้องอดทนกะความลำบากของพระเอก นี่ถ้าไม่หล่อเป็นแรงจูงใจนะ มะตูมไม่อดทนแล้ว ฮ่าๆๆๆ อ่านแล้วรันทดคะ เครียดด้วย บทหวีด รู้สึกว่า ที่โรงแรมเก่าๆ ใช่มั๊ยคะ แหม..มันน่าจะสภาพแวดล้อมโรมันติคกว่านี้นะ โอเชคะ..รามันให้คุณอิมรายไป มะตูมเอารามเรนกลับมานะคะ   โดย: มะตูม IP: 113.53.0.11 3 กันยายน 2552 11:44:19 น.

แหมๆๆๆ แก่กว่านางเอกสิบห้าปีเองค่ะ.. บทหวีตไม่ใช่ที่โรงแรมค่ะ แต่ก็เป็นร้านออกเก่าๆร้างๆมั้ง..พิชช์ก็ว่ามันออกไม่ค่อยโรแมนติกเลยค่ะ.. น่าไปถามคุณอิมรานดูด้วยนะคะนี่   โดย: pichayaratana 4 กันยายน 2552 11:39:48 น.

นอกจากความรักของแววกับรามันแล้ว เรื่องนี้ดิฉันก็เห็นใจคุณพ่อของนางเอกเหมือนกันโดยเฉพาะตอนที่พ่อของแววเอาจดหมายของรามันมาให้แวว...ทำให้คุณอ่านอย่างดิฉันแทบน้ำตาซึมเลยค่ะ เพราะรักเพราะห่วงลูก สุดท้ายเมื่อรู้ว่าความสุขของลูกอยู่ที่ไหน พ่อก็ได้แต่ทำให้ลูกได้พบกับความสุขนั้น.... คำพูดหนึ่งของนางเอกที่ดิฉันประทับใจมาจนทุกวันนี้คือตอนสุดท้ายที่รามันขอบคุณแววที่ยอมเสียสละเพื่อเขาหลายอย่างแม้กระทั้งยอมเปลี่ยนศาสนาที่นับถือ แววตอบรามันไปว่า เธอเพียงแค่เปลี่ยนจากความดีงามอย่างหนึ่งไปสู่ความดีงามอีกอย่างหนึ่ง.... เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่ดิฉันหยิบมาอ่านบ่อย ๆ ค่ะ อ่านไปยิ้มไปเมื่อเด็กเกเรกับผู้ใหญ่ อ่านไปเขินไปเมื่อผู้ใหญแอบมาเจอสาวน้อย อ่านไปเอาใจช่วยไปเมื่อหนุ่มใหญ่และหญิงสาวต้องหนีและกลับไปบังคลาเทศให้ได้ อ่านไปก็อิ่มใจไปเมื่อซาอีด้าบอกว่าอยากจะเลี้ยงลูกให้ซาฮีบและเมมซาฮีบ อ่านไปก็เห็นใจคุณพ่อที่มีลูกสาวคนเดียวและก็รักลูกยิ่งหว่าแก้วตาดวงใจ อ่านจบแบบอิ่มใจค่ะ   โดย: ทะเลสวย IP: 119.42.73.167 21 กันยายน 2552 14:39:13 น.

คุณทะเลสวย อ่าน(ที่คุณทะเลสวยเขียน)ไปก็ยิ้มไปเลยค่ะ.. รู้สึกดีจังเลยค่ะ ตอนที่คุณทะเลสวยเขียนถึง ทำเอาพิชช์น้ำตาซึมไปเหมือนกันค่ะ   โดย: pichayaratana 23 กันยายน 2552 7:50:46 น.

อ่านแล้วยังมีอีกไหมผู้ชายแบบนี้หน้ารักมากอยากเจอนางเอกก็ดีรักเดียวใจเดียว โดนมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะและขอแนะนำอีกเรืองค่ะ ยังมีรักที่อฮัคคา เรืองน้ารักมากหาอ่านกันนะค่ะขอแนะนำค่ะ   โดย: ma IP: 58.9.31.139 27 ตุลาคม 2552 16:02:53 น.

คุณma เห็นด้วยเลยค่ะ ว่าพระเอกน่ารักมากค่ะ ส่วนเรื่อง ยังมีรักที่อฮัคการ์ อ่านแล้วเช่นกันค่ะ มีเขียนบล็อกเรื่องนี้ไว้ด้วยค่ะ   โดย: pichayaratana 23 พฤศจิกายน 2552 11:59:54 น.

เรื่องนี้ อ่านไป 2 รอบแล้ว กลับกลายเป็น นิยายเรื่องโปรดที่สุดของคุณโสภาค สุวรรณ แทนที่ "ยังมีรักที่อฮัคการ์" ไปเลย เพราะรู้สึกว่า เค้ารักกันมากกกก จริงๆ อ่านช่วงแรกๆ ก็ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ เพราะรู้สึกว่าพระเอกแก่กว่านางเอกมากเกินไป แต่ว่าอะไรก็ เกิดขึ้นได้ ยอมรับว่าอ่านไป ก็ลุ้นไปหลายตอนเลย   โดย: คนข้างบ้าน IP: unknown, 203.185.150.4 5 กันยายน 2553 14:29:57 น.

เนื้อเรื่องสนุกมากค่ะอ่านแล้วว่างไม่ลงจริงๆๆเราไม่สามารถกำหนดได้เลยว่าจะเป็นอย่างไรต่อต้องนั้งอ่านข้าวปลาไม่ยอมกินเลยสนุกค่ะ ประทับใจในความรักของคนสองคนว่าเขารักกันได้ขนาดนี้เลยเหรอ แล้วยังจะมีใครรักเราแบบนี้บ้างใหมอ่ะ ใครทีกำลังหานิยายอ่านขอแนะนำค่ะรับรองว่าไม่ผิดหวังจริงๆๆ   โดย: คุณ มะ IP: 58.9.104.88 6 ตุลาคม 2553 11:45:51 น.

ขออภัยด้วยค่ะ ที่มาตอบช้ามากๆเลย คุณคนข้างบ้าน เราก็ติดตรงนี้ล่ะค่ะ รามันแก๋ไปนิ้ด(สำหรับแวว) เลยยังไม่แซงหน้าอีกหลายๆเรื่องเลยค่ะ คุณมะ ขอบคุณมากนะคะที่แวะมาคุยกัน และช่วยยืนยันความประทับใจของเรื่องนี้ค่ะ   โดย: pichayaratana 26 ตุลาคม 2553 11:43:22 น.

ขอมาเป็นเพื่อนใหม่ด้วยอีกคนนะคะ จริงๆ อ่านนิยายของคุณโสภาค สุวรรณมานานแล้วค่ะ ตั้งแต่ยังละอ่อน แต่หาคนคุยคอเดียวกันไม่เจอเลย มาเจอที่นี่โดยบังเอิญ ดีใจมากค่ะ ...โดยส่วนตัวที่อ่านมาแล้ว ชอบเรื่อง เจ้าชายค่ะ ความรักของพระเอกและนางเอก ดีมาก ๆ ไม่มีชั้น วรรณะ ไม่มีเชื้อชาติ ศาสนา พระเอกเป็นคนดีค่ะ รักนางเอกมากก แล้วนางเอกก็รักพระเอกมากกกกจริงๆ หวานค่ะ ประทับใจมิรูลืม ส่วนเรื่องนี้ ยกนิ้วให้รามันค่ะ มั่นคงในรักต่อชาติบ้านเมือง และหัวใจตัวเอง จริง ๆ เยี่ยมค่ะ อ่านแล้วยิ้ม   โดย: wanpirom IP: 192.168.1.165, 119.46.26.70 5 มกราคม 2554 13:00:52 น.

ได้อ่านเรื่องยังมีรักที่อฮัคการ็แล้ว รู้สึกเหมือนชีวิตจริงของคนอย่างเรา ๆ ท่าน ๆ เลย คือไม่ได้ดีพร้อมไปเสียทุกอย่าง บางอย่างกว่าจะได้มาก็ต้องขวนขวาย พยายาม ส่วนเรื่องฟ้าสางที่ดัคการ์ ยังไม่ได้อ่านเลย จะต้องรีบไปหามาอ่านด่วน   โดย: เมมฟิส IP: 192.168.10.50, 192.168.10.50, 127.0.0.1, 118.173.232.69 21 กุมภาพันธ์ 2554 12:52:48 น.

อยากได้มาเก็บไว้จัง หาซื้อยากมากเลยคะ่ ต้องหาซื้อได้ทีไหนบ้าง เพราะเคยสั่งซื้อ หาทุกวิธีก็ยังไม่มีเลย   โดย: phi_smooth IP: 58.9.37.34 15 ตุลาคม 2554 14:33:42 น.

อ่านแล้วชอบมาก   โดย: jass IP: 180.183.209.150 15 เมษายน 2556 10:13:58 น.

เป็นแฟนหนังสือของคุณโสภาค มาตั้งแต่เริิ่มอ่านนิยายครั้งแรกเรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่ชอบมากๆๆเลยค่ะดีใจที่เจอ blogg ขอบคุณ   โดย: Pornlapath IP: 83.209.198.94 5 กรกฎาคม 2556 18:16:00 น.

สวัสดีจ้าว...เพิ่งเคยอ่านผลงานของคุณโสภาค สุวรรณ (เด็กสมัยใหม่อ่ะนะเพิ่งเจอของดี) ^ ^ ประเดิมเรื่องแรกเลยคือยังมีรักที่อฮัคการ์ อ่านแล้วติดใจมาก ไปหอสมุดเมื่อไหร่อยากจะหอบกลับมาที่หอจริงๆ เลยตัดสินใจว่าจะซื้อเก็บไว้เลย และอีกเรื่องคือ ฟ้าสางที่ดัคกา มาอ่านรีวิวตรงนี้แล้วอดใจไม่ไหว อยากอ่านมากถึงขนาดเวลานอนก็ยังนอนเพ้อว่าได้มาแล้ว แต่แอบสงสัยว่าทำไมบางเว็บถึงบอกว่าสองเล่มจบ หรือว่ามันเป็นเล่มสมัยก่อนๆ? อยากได้ที่รวมเล่มเดียว ^ ^   โดย: ชาโลม IP: 183.89.133.234 18 ธันวาคม 2556 19:15:51 น.

สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้คุยกับแฟนหนังสือคุณโสภาครุ่นใหม่ๆค่ะ ยังมีรักที่อฮักการ์นี่เล่มโปรดในใจของจขบ.เลยล่ะค่ะ ใช่เลยค่ะ เรื่องฟ้าสางที่ดัคกา ถ้าเป็นรุ่น สองเล่มจบ จะเป็นรุ่นพิมพ์เก่าๆค่ะ รุ่นพิมพ์ใหม่หลังๆมานี่จะเป็นแบบเล่มเดียวจบแล้วค่ะ ขอให้ได้อ่านไวๆนะคะ มีความสุขกับการอ่านหนังสือค่ะ   โดย: pichayaratana 21 ธันวาคม 2556 9:18:17 น.

ตอนนี้กำลังอยากได้เรื่อง ทะเลสาบพระจันทร์ อยากรู้ว่าเรื่องนี้เป็นยังไงบ้าง สนุกไหมคะ คุณพิชช์ช่วยแนะนำด้วยนะคะ   โดย: ชาโลม IP: 183.89.132.229 14 กุมภาพันธ์ 2557 12:09:31 น.

เรื่องทะเลสาบพระจันทร์ สนุกพอประมาณค่ะ พระเอกเป็นชาวลิทัวเนีย เป็นเรื่องช่วงรัสเซียเข้ายึดครองลิทัวเนีย แล้วพวกที่ต่อต้านจะถูกเนรเทศไปไซบีเรีย พระเอกในวัยประมาณแปดเ้ก้าขวบกับแม่ก็โดนเนรเทศ เพรา่ะให้การช่วยเหลือเด็กหนุ่มที่อยู่ในกลุ่มนี้ แล้วพระเอกถูกจับแยกกับแม่อีกทีน่ะค่ะ เรื่องก็จะดำเนินให้เห็นความโหดร้าย ทุกข์ทรมานของคนที่ถูกเนเรเทศไปอยู่ไซบีเรีย พระเอกมีโอกาสได้ไปอยู่ที่สหรัฐอเมริกากับพ่อและพี่สาว เป็นนักดนตรีและวาทยากร ผู้มีพรสวรรค์ โด่งดัง และพยายามหาทางตามหาแม่ที่พลัดพรากกัน เพราะเชื่อมั่นว่า แม่ยังมีชีวิตอยู่ เรื่องก็เลยจะออกโทนเศร้าๆ ด้วยค่ะ (ในความรู้สึกของพิชช์นะคะ) แล้วก็จะไม่ค่อยมีบทหวานๆพระเอกกับนางเอกค่ะ...   โดย: pichayaratana 22 กุมภาพันธ์ 2557 21:40:17 น.