ศิขริน เทวินตา : โสภาค สุวรรณ ศิขริน เทวินตา พิมพ์ครั้งที่ 2 พ.ศ.2536 (ครั้งที่1 พ.ศ.2522) สนพ.คลังวิทยา (2เล่มจบ) ดร.เทวินตา ผู้เชี่ยวชาญทางด้านการใช้พลังงานปรมาณูเพื่อการเกษตรกรรม ของ สหประชาชาติ ถูกส่งไปช่วยวิจัยด้านข้าว พืชไร่ ที่ศรีลังกา ร่วมกับ ตัวแทนจากหน่วยงานของเมืองไทย คือ ชนน และ ดร.ดรัล ทั้งสามคนเป็นเพื่อนสนิทกันสมัยเรียนปริญญาเอกที่ USA ตอนนั้นดรัลกับเทวินตา เคยเป็นคู่รัก ที่รักกันมาก แต่แล้วดรัล กลับไปมีคนอื่น เทวินตาเจ็บช้ำใจมาก ดรัลซึ่งตอนนี้เป็นหม้าย พยายามขอคืนดีกับเทวินตา แต่เธอทำเพียงแข็ง เฉย ตอบกลับ ทั้งๆที่ในใจก็อดนึกถึงความรักความหลังไม่ได้ เมื่อไปถึงศรีลังกา ดร.วิกรมานัยเก ผู้ที่ทั้งหมดต้องทำงานร่วมด้วยลาพักร้อนพอดี วิเจ ซึ่งเป็นผู้รับรอง ได้พาเที่ยวที่ต่างๆ และ เมื่อได้ไป สิคีริยา ปรากฎว่า เทวินตา สามารถอธิบายเรื่องราวของที่นี่ได้อย่างถูกต้องแม่นยำ ทั้งๆที่เธอไม่เคยสนใจประวัติศาสตร์เลย แต่พอกลับมาขึ้นรถ เธอกลับบอกไม่รู้เรื่อง เมื่อแวะต่อที่ เจดีย์ฐูปรมา วิเจ มองเห็นเจ้านายของเขาพอดี จึงปลีกตัวไปพบ ศิขริน วิกรมานัยเก มาปฏิบัติธรรม กับ พระโกติกวัติ สัทธติสะเถโร ซึ่งเป็นหลวงลุง ท่านบอกให้ศิขรินไปพบ แต่เมือ่เทวินตามองเห็นเขาเดินตรงมา เธอได้แต่วิ่งถลันไปหา ยึดเขาไว้ พร้อม พร่ำคร่ำครวญว่า อย่าไป ตรงนั้น มีกองไฟใหญ่ เมือ่ศิขรินรับปากว่า จะไม่ไป เธอจึงสงบลง และถูกนำส่งโรงพยาบาล ผลปรากฎว่าเธอป่วยเป็นมาลาเรีย ชนนเล่าให้เทวินตาว่า ได้สนทนากับพระโกติกวัติ เหตุการณ์ที่ ฐูปรามา นั้นเป็นเรื่องเกี่ยวพันกับ ชาติภพ ก่อนของเทวินตา แต่เธอไม่เชื่อ เนื่องจากเธอไม่เคยเศรัทธา สนใจในด้านพุทธศาสนาเลย หลังจากเทวินตาหายป่วย เธอต้องออกปฎิบัติงานกับ ศิขริน ดรัลรู้สึกไม่พอใจ และไม่ชอบศิขรินมากๆ และก็มีไรยา สาวน้อยชาวไทยญาติของเจ้าหน้าที่ในยูเอ็น แวะเวียนมาหาเป็นประจำ เทวินตาได้รับแจ้งว่า คุณแม่เธอเสียชีวิต เธอกลับเมืองไทย และ พบว่าป่วยเป็นวัณโรค จึงแยกตัวไปอยู่คนเดียว ดรัลเมื่อฎิบัติงานเสร็จ กลับมาไทย เขาขอแต่งงานกับเทวินตา เธอตอบตกลง.. ดรัลรุกเร้าขอให้เธอเป็นชองเขา เทวินตาใจอ่อนแล้ว แต่ ชนนและแฟนสาวได้มาหาพอดี ชนนพูดกับดรัลตามลำพังว่าเขารู้ทันความคิดดรัล และตั้งใจมาขัดขวาง ไม่ให้เขารีบผูกมัดเทวินตาโดยวิธีนี้ คืนนั้นเธอฝันร้ายเห็นเห็นดรัลและไรยาถูกเผาทั้งเป็นกลางกองไฟ หน้าลานเจดีย์ฐูปรามา และ เช้าต่อมาระหว่างรอจดทะเบียนสมรส ไรยาได้มาหา และบอกว่าเธอท้องกับดรัล ทุกอย่างจึงจบสิ้นเพียงเท่านี้ เทวินตาได้พบกับ ดรัลและ ไรยา ในงานเลี้ยงวันชาติศรีลังกา เธอปฏิเสธเด็ดขาด เมื่อดรัลขอโอกาสอีกครั้ง เธอฝันร้ายดังเดิม และ รุ่งเช้าเธอได้ข่าวทั้งสองถูกไฟคลอกตายเพราะรถตกสะพานแล้วไฟลุกท่วม เทวินตากลับไปทำงานต่อที่ศรีลังกา ศิขรินแวะมาเยี่ยม ชวนเธอไปงานปีใหม่ศรีลังกาที่บ้านเขาในเมืองแคนดี้ ระหว่างเดินทางศิขรินแวะที่ ฐูปรามา รับหลวงลุงของเขาซึ่งรับนิมนต์ไว้ไปด้วย เทวินตารู้สึกกลัวมาก เธอเล่าถึงฝันร้ายของเธอซึ่งเกี่ยวข้องกับที่นี่ให้ศิขรินฟัง เธอฝันร้าย และเดินละเมออกจากห้อง ศิขรินมาเจอพอดี เขาค่อยๆปลอบโยนเธอ แล้วชี้แนะให้เธอศึกษาทางธรรมะ ซึ่งหลวงลุงท่านรอชี้แนะให้อยู่แล้ว... เทวินตาจะทำอย่างไร..แล้ว..ภาพฝันร้ายนั้นเกิดจากสาเหตุใดกันแน่ ..เพราะเธอป่วย หรือ.. กรรมผันพูกจากชาติภพก่อนๆของเธอ ..   Create Date : 23 กรกฎาคม 2552 13 comments Last Update : 19 สิงหาคม 2552 7:44:40 น. Counter : 4705 Pageviews. Share Tweet

บทออกหวานๆจากในเรื่องค่ะ “ต้นชาพวกนี้น่ารักจริงๆนะคะ” เทวินตาชื่นชมกับความอุดมสมบูรณ์รอบข้าง ดอกชาดอกเล็กๆ กลีบดอกของมันขาวสะอาด บางเบา เกสรเหลือง พราวเต็มต้น “ผมเก็บมาให้คุณ” เขาวางดอกชาหลายดอกลงในฝ่ามือของหล่อน “น่าทะนุถนอมนะคะ ดูเถอะ...” เทวินตาหัวเราะเบาๆ “เกิดจะมาเห็นดอกชาสวยที่นี่เอง อีกหน่อยฉันคงชอบดอกมะเขือ ดอกมะแว้งแทน กุหลาบ มะลิ จำปี จำปา ก็ไม่รู้” “ผมกำลังคิดอย่างเดียวกับคุณ” เขาทรุดตัวนั่งบนผ้าห่มผืนนั้น “เกิดจะเห็นดอกชาสวยเป็นครั้งแรกในชีวิตเหมือนกันแหละ” ดวงตาคมกริบเบื้องหลังแว่นกระจกใสเป็นประกายวับ เทวินตาลอบถอนใจใหญ่ ทีปวัตและลุฎาจะว่ายังไงหนอ ถ้ารู้ว่าหล่อนกำลังมีความสุขอย่างนี้กับศิขริน วิกรมานัยเก   โดย: pichayaratana 24 กรกฎาคม 2552 10:41:41 น.

รอยยิ้มบางเบาฉาบอยู่บนริมฝีปากได้รูปของศิขริน วิกรามานัยเก ขณะก้าวเข้ามาใกล้อีกนิด “ผมอยากจะบอกคุณนานแล้ว ว่าคุณเป็นคนน่าสนใจเพียงไหน ยกคำว่าดอกเตอร์และตำแหน่งเจ้าหน้าที่ผู้เชี่ยวชาญทางการเกษตรของยู.เอ็น. ออกไปได้เมื่อไร ผมก็เห็นความนุ่มนวล อ่อนโยนของผู้หญิงที่เป็นแม่ เป็นอะไรได้สารพัดในตัวคุณทุกครั้ง” “ขอบคุณค่ะ” เทวินตาพึมพำออกไป ..เป็นครั้งแรกที่หล่อนไม่อาจประสานสายตาคุ่นั้นได้อีกต่อไป “ฉันก็อยากจะเป็นผู้หญิงธรรมดาทั่วไปเหมือนกันนี่คะ ถ้าใครจะมองเห็นเพียงตำแหน่งกับปริญญาสวยๆ แต่เพียงอย่างเดียว ฉันคงเสียใจอยู่หรอก” “ผมสนใจมากกว่านั่นต่างหาก”   โดย: pichayaratana 24 กรกฎาคม 2552 10:47:19 น.

“พิจารณาให้ดีเถิดศิขริน ความรักนั้นย่อมเกิดด้วยเหตุสองอย่างไม่ใช่หรือ พระพุทธภาษิตกล่าวไว้ดังนั้น บุพเพสันนิวาส ความเคยอยู่ร่วมกันมาแต่ปางก่อน และสืบด้วยการเกื้อกูล ช่วยเหลือในปัจจุบัน แต่คนทั้งสองนั้น ต่างฝ่ายต่างทรมานกันและกันตลอดไม่ใช่หรือ” ............ “แต่เจ้าก็ยังติด” เสียงหัวเราะหึๆ “ติดคำอธิษฐานที่ให้ร่วมกันไว้อย่างไรเล่า จึงต้องตามอุปถัมภ์ ช่วยเหลือเกื้อกูลเทวินตา ตามมาพบกันนำทางเข้าสู่ศาสนาอีกครั้ง”   โดย: pichayaratana 24 กรกฎาคม 2552 11:01:10 น.

ตอนอ่านเรื่องย่อแล้วเครียดๆ ดีที่คุณพิชช์ลงบทหวานไว้ให้ชื่นใจหน่อย   โดย: thezircon IP: 125.24.204.212 24 กรกฎาคม 2552 11:33:27 น.

เรื่องนี้เป็นภาคต่อของ เรื่อง สิคีริยาค่ะ เคยอ่านครั้งแรกตอนเป็นนักเรียนมัธยม รุ้สึกว่าตอนนั้นไม่ค่อยชอบนักค่ะ ด้วยภาคนี้เป็นการกลับมาเกิดมาพบเจอกันอีกครั้งของ ราเชนธรา และ ทิศยา ในภพปัจจุบัน ตอนอ่านคาดหวังว่าเรื่องน่าจะหวานมากๆ ค่ะ เพราะทั้งสองมีคำอธิษฐานให้ต่อกันไว้ แต่ กลายเป็นว่าเป็นเรื่องราว ที่เทวินตา ติดอยู่กับความหลัง กับ ดรัลซะมากกว่า แล้วก็เป็นแบบทรมานใจมาก กว่าจะเข้าใจกับศิขรินก็ท้ายๆเรื่องค่ะ พอหยิบกลับมาอ่านอีกครั้งนี้ เรารู้สึกเปลี่ยนไปค่ะ( สงสัยเพราะแก่ขึ้นด้วยค่ะ อิอิ) รู้สึกอ่านได้สนุกมากขึ้น ทุกคนต้องต้องกลับมาพบ มาเจอ ตามทรมาน หรือ เกื้อกูล ช่วยเหลือกันอีกครั้ง ด้วยกรรมตามวัฎฎะที่ไม่อาจตัดจากกันได้ง่ายๆนั่นเอง ทุกคนมีเวลาของตัวเอง คุณโสภาคแทรกเรื่องราวในด้านกฎแห่งกรรมให้ได้อ่าน ได้คิดตามค่ะ.. แล้วก็ยังมีเรื่องราวต่างๆ ประเพณี ของศรีลังกาแทรกให้อยู่ด้วยค่ะ ..อ่านเรื่องนี้จบแล้ว.. ทำให้รู้สึกอยากไปเที่ยวศรีลังกามากๆเลยค่ะ   โดย: pichayaratana 24 กรกฎาคม 2552 12:06:09 น.

สวัสดีค่ะ คุณ thezircon เรื่องหลักๆออกจะหนักๆค่ะ เพราะเทวินตา กับ ดรัล เป็นคู่กันแบบตามทรมานกัน ให้ช้ำแล้วชำอีก..มากว่าค่ะ เพราะเวรกรรมที่ผูกพันมาจากภพก่อน ตอนเทวินตาตอบตกลงแต่งงานก็ทำเอาใจหายใจคว่ำเลยด้วยค่ะ ช่วงที่อ่านสบายๆจะเป็นช่วงที่เทิวนตา ออกปฏิบัติงานคู่กับศิขริน ค่ะ จะรู้สึกอบอุ่น ปลอดโปร่งดี แล้วก็ไปช่วงท้ายเรื่องๆค่ะ บทที่คัดมาให้อ่านจะใกล้ๆจบแล้วค่ะ   โดย: pichayaratana 24 กรกฎาคม 2552 12:28:48 น.

สวัสดีคะ ขอบคุณที่แวะเยี่ยมชม นะคะ   โดย: butterfly pea 26 กรกฎาคม 2552 21:49:23 น.

แอบเครียด เห็นมีบทกะดรัลเยอะ เรื่องนี้ก็ยังดองอยู่คะ คงต้องหาเวลามารื้ออ่านของคุณโสภาคอีก พยายามมาอ่านเรื่องย่อ เพื่อจูงใจไปเข้าเรื่องเต็ม แต่อ่านหนังสือของคุณโสภาค ต้องทำตัวเป็นผู้ใหญ่นิดนึง จะได้ไปกันตลอดรอดฝั่งในเนื้อหาสาระ ที่บางครั้งมันเต็มเกินไปนิดนึงคะ แต่มือประพันธ์ชั้นนี้..งานจึงมีคุณค่า คุณพิชช์ว่ามั๊ยคะ (มาทำให้บล็อครก..ตามสัญญา ฮ่าๆๆๆ)   โดย: มะตูม IP: 118.173.165.153 27 กรกฎาคม 2552 10:40:37 น.

ขอบคุณนะคะที่มาทำให้บล็อกรก (ชอบๆๆๆค่า ) จะบอกว่ายังไงดีน้า.. อ่านแล้วก็เครียด..ค่ะ.. ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ แหะๆ แต่เรื่องจะเรียกว่าเบาก็ไม่ได้ค่ะ ยิ่งอ่านไปเรารู้ว่า ดรัล เป็นใครในภพก่อน ก็จะแอบขัดใจเล็กน้อยอีก (คุณมะตูมอ่านแล้วพอทายได้ไหมเอ่ย).. แล้วสุดท้ายตอนจบเรื่องนี่จะทิ้งแบบให้เราคงอารมร์หวานๆต่อสักนิดนึงก็ไม่ได้... คุณมะตูมอ่านสิคีริยาก่อนนะคะ แล้วจะมีแรงจูงใจอ่านต่อได้ดีค่ะ เห็นด้วยเลยค่ะที่คุณมะตูมเขียนถึงงานคุณโสภาคน่ะค่ะ   โดย: pichayaratana 28 กรกฎาคม 2552 9:07:59 น.

แหงะ สงสัยอิมรานต้องไปหาเรื่องแรกมาอ่านก่อนเพราะความเป็นเจ้าแม่โลลิค่อนค่ะ รู้สึกนางเอกเรื่องนี้จะไม่ใช่แนวอิมรานแฮะ   โดย: อิมราน IP: 115.129.10.168 1 กันยายน 2552 14:45:48 น.

นางเอก เรื่องนี้ไม่แนวคุณอิรานเลยค่ะ.. เพราะอายุก็เฉียดๆสามสิบแล้วค่ะ.. จะเป็นความรักแบบผู้ใหญ่ แล้วก็ค่อนข้างระทมทุกข์ เพราะติดอยู่กับความรักเก่ากับตัวรอง นานพอดูเชียวค่ะ   โดย: pichayaratana 1 กันยายน 2552 17:06:23 น.

หลังจาก อ่านโดยละเอียด เราว่า นางเอกเค้าตาบอดในเรื่องความรัก เพราะเวรกรรม น่ะ ก็ระหว่างตัดสินใจ จะคืนดี กับดรัล (คนรักเก่า) ผู้ชายอีกคน (พระเอก) ก็เข้ามาอีกคน ด้วย ยังอ่านด้วยว่าได้ นึกเปรียบเทียบผู้ชาย 2 คน ดรัล กับ ศิขริน แต่รู้ทั้งรู้ว่า ดรัล เป็นคนยังไง พระเอกยังไง แต่สุดท้าย นางเอก ยังเลือกแต่งงานกับคนรักเก่า เนอะ คนเรา หางานเข้าให้ ตัวเอง โดยไม่มีใครยัดเหยียด 555 ความจริงเราก็สงสัย เหมือนเพื่อนชายนางเอก ที่ชื่อ ชนน ค่ะ ว่าถ้าดรัลไม่ตาย นางเอก จะพ้นเวรกรรม นี้ได้อย่างไร เพราะดู จะตาบอดสนิท จริง ๆ ส่วนพระเอก ดร. ศิขริน วิกรมานัยเก หรือ ราเชนธรา ในชาติ สิคีริยา ยังแสนดี และ ดูดี เหมือนเดิม ไม่เปลี่ยน คือ รัก และหวังดี ต่อนางเอก โดยไม่ต้องการ สิ่งตอบแทน อ่านเรื่องนี้ จบ นึกถึง เพลงเวรกรรม ของ วงพริกไทย เลยค่ะ ถ้าจะเอาไปเป็นละคร ก็ เอาเพลงนี้ ไปประกอบ น่ะค่ะ เข้ากับ ชีวิตที่นางเอก ท่อนสร้อยค่ะ มันคงเป็นเวรกรรม ที่ทำให้ฉันได้เจอกับ เธอ จงรักภักดีเสมอ แค่คิดจะมีใครก็ยังไม่เคย บลา บลา บลา   โดย: zoom IP: 58.8.43.209 29 มิถุนายน 2553 6:31:56 น.

คุณzoom ตามเนื้อเรื่องก็ เป็นเพราะกรรมในอดีตชาติจริงๆนะคะ เทวินตาเธอถึงติดอยู่ในวังวนความรัก เจ็บช้ำซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า แต่ก็ยังคิดไม่ได้เลย แถมเล่นเอาพิชช์ในหายใจคว่ำแทบแย่ ตอนดรัลขอแต่งงาน แล้วก็ต้องการให้นางเองเป็นของตนเอง ..เกือบไปจริงๆ เฮ้อ.. แล้วก็นะ พิชช์อยากให้มีบท ศิขริน กับ เทวินตา ที่หวานๆกันมากกว่านี้สักหน่อยจังค่ะ ตามมาครองคู่กันข้ามภพข้ามชาติแท้ๆ แต่ไม่ค่อยมีอะไรให้ชื่นใจเลย แล้วตอนจบนี่ยังได้แต่แอบเคือง(เล็กๆ)คุณโสภาคเลย ให้ศิขรินตัดสินใจยังงั้นทำไมกัน อย่างนี้ไม่แต่งงานกันเลยซะยังจะดีกว่าค่ะ ส่วนเพลงที่คุณzoom บอก พิชช์ไม่เคยฟังเลยล่ะ แหะๆ   โดย: pichayaratana 27 สิงหาคม 2553 10:55:50 น.