บุลลา : โสภาค สุวรรณ
บุลลาสำนักพิมพ์ คลังวิทยา(2เล่มจบ)บุลลา เป็นบุตรสาวของพ่อแม่ที่ พิการทางสายตาทั้งคู่ คุณพ่อเธอตาบอดเพราะได้รับอุบัติเหตูตั้งแต่ 2-3 ขวบ ส่วนคุณแม่เป็นลักษณะตาฟาง คุณพ่อเธอมีพี่น้องต่างมารดาอีกสองคน คุณป้าสลับสี และคุณน้าเฉลิมศรี ต่างก็อาศัยอยู่ในที่ดินของตระกูลด้วยกัน คุณเฉลิมศรีจะเป็นผู้ดูแลเรื่องการเงิน ทรัพย์สินต่างๆ แต่เธอจะค่อนข้างใจแคบ ไม่เห็นใจใคร และ ไมชอบครอบครัวบุลลามาก เนื่องด้วยเธอมองว่า พ่อของบุลลาพิการแล้วไม่เจียมตัวยังอยากจะมีครอบครัว มีลูกอีก ซึ่งเพิ่มภาระค่าใช้จ่ายในบ้าน ทั้งๆที่คุณพ่อของเธอมีอาชีพ และ ยังเจียดรายได้ส่วนหนึ่งช่วยค่ากับข้าวส่วนกลางคุณพ่อ-แม่ของบุลลาเป็นคนพิการทางสายตาที่ได้รัการศึกษาจากทางรร. สอนคนตาบอด คุณพ่อของบุลลา ประกอบอาชีพเป็นนักดนตรี เล่นวงกับเพื่อนที่เป็นผู้พิการด้วยกัน และเป็นครูสอนเปียโนด้วย ส่วนคุณแม่ของเธอป่วยเป็นโรคหัวใจ และ จากเธอและคุณพ่อไปในที่สุดวันหนึ่งคุณพ่อได้พาเธอไปที่บ้านของลูกศิษย์เรียนเปียโน เจ้าของบ้านได้แนะนำให้รู้จักกับ เขมชาติ ช่างเขียนรูปที่กำลังวาดรูปคุณแม่ของเธอ เขา...เป็นผู้ชายรูปร่างสูงเพรียว ใบหน้าคมคายชวนมอง จมูกโด่ง นัยน์ตาเฉย สีหน้าเหมือนรูปปั้น เธอ...ได้รับการบอกเล่าว่า เป็นลูกสาวของคุณครูสอนดนตรีตาบอด บุลลาได้รับซองเอกสาร ข้างในมีรูปวาดของเธอ กับไอ้ขาวสุนัขของเธอ และลงชื่อเขมชาติ .. เขาวาดภาพเธอในวันที่เขารับงานมาวาดรูปเหมือนให้คุณย่าเธอที่บ้านนั่นเอง..มีโน้ตแจ้งสั้นๆว่า รูปนี้เขาเอาไปลงเป็นรูปลงประกอบนิตยสาร บุลลาไปซื้อนิตยสารเล่มนั้นเก็บไว้ ต่อมาคุณย่าเสียชีวิต สามีของคุณเฉลิมศรี เอาเงินไปลงทุนในธุรกิจ และเงินจมลง เธอเริ่มหันไปหาการพนัน และรู้จักกับเฉลิมชาติ พี่ชายเขมชาติ ซึ่งติดการพนันเช่นกัน เหมวลาลูกสาวคุณเฉลิมศรีซึ่งเคยสนใจเขมชาติ ก็เลยมาพัวพันกับเฉลิมชาติแทนคุณเฉลิมศรีตัดสินใจขายที่ และ นำเงินมาลงทุนทำบ่อน คุณป้าสลับศรีย้ายไปอยู่ต่างจังหวัด บุลลา พ่อ ย้ายไปเช่าบ้านอยู่ สภาพบ้านเช่าไม่ดีนัก เธอพาไอ้ขาวไปด้วยบุลลาเรียนต่อที่เพาะช่าง แต่แล้ว..คุณพ่อของเธอเกิดป่วยเป็นอัมพาตครึ่งซีกเนื่องจากเส้นโลหิตในสมองแตก แขนใช้งานไม่ได้ ทำให้เป็นครั้งแรกที่พ่อของเธอท้อมาก.. อยากตาย ..เพื่อนๆร่วมวง ช่วยให้บุลลาได้เล่นเปียโนแทนคุณพ่อ เขมชาติรู้ข่าวเรื่องพ่อของบุลลา จากเหมวลา เมื่อเขาเห็นข่าว บุลลลา และวง จะแสดงในคืนวันวาเลนไทน์ ที่โรงแรมเขาไปฟัง และ ขอเพลง Why do I love you so เขาเข้าไปพบเธอในช่วงพักครึ่ง ถามข่าวถึงคุณพ่อเธอและ ขอบใจที่เล่นเพลงที่ขอให้ฟัง บุลลารู้สึกว่าเธอค่อยสัมผัสความสุขในใจขึ้นบ้าง ส่วนเขมชาตินั้นก็งัดข้อกับพี่ชายเขาเนื่องจากต้องการขายที่ดินมรดกที่เป็นชื่อร่วม แต่เขมชาติไม่ยอมแต่แล้ว..คืนวันหนึ่งบุลลากับจากงานแสดงเปียโน พร้อมกับเขมชาติ ซึ่งไปในงานด้วยและมาส่งเธอ ปรากฎว่าไฟกำลังไหม้ตึกเช่าบนที่ของเขมชาติและลามไปยังซอยบ้านเช่าของบุลลาที่อยู่ติดกัน... พ่อของเธอเสียชีวิตในกองเพลิง..หลังงานศพคุณพ่อ บุลลากลับไปทำงานที่รับแแสดงออกรายการทีวีไว้ แต่ ..บุลลากลับจำอะไรเกี่ยวกับดนตรีไม่ได้เลยสักนิด เธอเสียใจมาก ตัดสินใจไปอยู่กับุคณป้าที่ต่างจังหวัดเขมชาติเพียรเฝ้ามาเยี่ยม และในที่สุดเขาได้รู้แน่ใจตนเองว่า จากที่เขาเคยสนใจครอบครัวนี้เพราะความอยากรู้ คล้ายๆคนติดนิยายอยากรู้เรื่องราวว่าสามชีวิต ลูกสาว พ่อตาบอด และ ไอ้ขาว จะเป็นไปในรูปใด บัดนี้ความรู้สึกนั้นไม่ใช่ความสงสาร ความห่วงใยอย่างเดียวเสียแล้ว... เขมชาติขอให้บุลลาไปหมาหมอตรวจให้รู้แน่ว่าเธอเป็นอะไร '..ให้หมอบอกก่อนถึงจะเชื่อ เธอต้องรู้ว่าเพราะฉันเป็นห่วง เพราะรักบุน..'บุลลาจะตัดสินใจเช่นไร.. ชีวิตของเธอจะเป็นเช่นไรต่อไปจากในเรื่องค่ะ"ถ้าบุนอยากให้คนพิการมีความสุข ก็ทำได้ง่ายนิดเดียวแหละ ปฏิบัติกับเขาเหมือนอย่าที่บุนจะทำกับคนทั่วไป อย่าเอาเรื่องความพิการมาเป็นอุปสรรค หรือเอามาเป็นเรื่องสังเวชเวทนาในใจเป็นอันขาด ถ้าทำได้อย่างที่พ่อบอก คนพิการทั้งหลายเขาจะดีใจเป็นที่สุด ที่ใครต่อใครไม่รู้สึกว่าเขาแปลกพิสดารไปจากคนอื่น"จาก จขบ.ค่ะเรื่องนี้เป็นงานเก่าของคุณโสภาค สุวรรณ ค่ะ เคยอ่านครั้งแรกสมัยเป็นนักเรียนมัธยม ที่จำได้แม่นตรงที่พล็อตเรื่องจะแปลกค่ะ เพราะนางเอกมีคุณพ่อ-แม่ เป็นคนตาบอด ค่ะเอากลับมาอ่านอีกครั้ง มีความรู้สึกว่าเรื่องค่อนข้างเศร้า ชีวิตของนางเอกน่าสงสารค่ะ เธอรักและผูกพันกับคุณพ่อมาก เมื่อเธอเสียคุณพ่อไปอย่างกระทันหัน จึงเกิดความกระทบกระเทือนต่อจิตใจเธอเป็นอย่างมาก คุณโสภาคสื่อให้เห็นถึงการมองผู้พิการผ่านทางตัวละครคุณพ่อนางเอก ว่าก็เป็นคนๆหนึ่งเท่ากับคนปกติ ต้องการการยอมรับ ความรัก ความเข้าใจ เช่นกัน ส่วนตัวละคร เช่น คุณเฉลิมศรี นั้นเหมือนตัวแทนของคนที่มองคนพิการอย่างผิดๆ ตีค่าไว้ต่างกับคนปกติ เนื้อเรื่องไม่ซับซ้อน อ่านง่ายค่ะ ตัวละครแบ่งชัดเจนระหว่างคนดี ไม่ดี เรื่องนี้ไม่มีบรรยายอะไรยาว ๆ ค่ะ โดยรวม เรื่องเรียบๆ ไม่มีหวานแหววค่ะ แต่จะค่อยๆซึมซาบไปกับพระเอกที่คอยช่วยเหลือนางเอกในตอนช่วงท้ายๆค่ะและ..บางตอนออกไปทางเศร้าด้วยค่ะ แต่ก็น่าอ่านค่ะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [
