~~~หนังสือดี น่าอ่าน~~~

เป็นคนอ่านหนังสือเยอะ มากด้วยปริมาณ (ส่วนคุณภาพก็พอมีบ้างล่ะน่า) และเป็นคนเรื่องมาในการเลือกอ่านด้วย ไม่ใช่ว่าต้องอ่านเรื่องที่เป็นสาระอะไรหรอก เป็นคนเรื่องมากแบบแปลกๆ คือถ้าเป็นหนังสือดี ก็ต้องดีแบบไม่น่าเบื่อ (ด้วยหลักการทางวรรณคดี) แต่ถ้าเป็นเรื่องน้ำเน่า มันต้องเน่าให้ได้ถึงขั้ว ถ้าเน่ากั๊กๆ ก็ไม่ชอบ สรุป อ่านได้ทุกอย่าง ถ้าไม่ชอบจะบอกเอง ^^"

วันนี้อยากเก็บรายชื่อหนังสือที่รุ้งคิดว่าดี คำว่า "ดี" ของรุ้งก็คือ อ่านแล้วตราตรึงไปเป็นวีค และก็ยังคงระลึกถึงทุกครั้งที่คิดขึ้นมา เพราะโดยปกติเป็นคนอ่านแล้วก็ลืมง่าย บางทีเอากลับมาอ่านใหม่ก็ยังไม่รู้ตัวเลยว่าอ่านไปแล้ว (ใช้เวลา 3 วันหลังจากอ่านจบถึงจะนึกขึ้นมาได้ว่าเคยอ่านแล้ว

ลองดูดีกว่าว่ามีอะไรน่าอ่านมั่ง

The Road Less Traveled by M. Scott Peck, M.D.
กับประโยคขึ้นต้นที่จำได้ไม่รู้ลืม "Life is difficult" ดูเป็นประโยคที่ง่าย แต่เป็นประโยคที่ครอบคลุมไอเดียทั้งหมดของหนังสือเล่มนี้ เมื่อชีวิตไม่ใช่เรื่องง่าย เราควรจะทำยังไงดีล่ะ ถ้าเป็นหนังสือเล่มอื่นๆ ก็คงจะช่วยปลอบประโลมว่าก็ทำให้มันง่ายสิ แต่เล่มนี้พิเศษ คุณหมอแกตบผัวะแล้วบอกว่า ก็บอกแล้วว่ามันยาก มันก็ไม่มีทางง่าย ชิวิตคือซีรีย์ของปัญหาเลย ทุกข์ทรมานแสนยากเข็ญ บลาๆๆๆๆๆๆ (อ่านแล้วจะมีกำลังใจไหมเนี่ย) หลังจากโดนตบมาหลายผัวะ คุณหมอก็ลูบหลังด้วยการบอกว่า ถ้าชีวิตมันยาก มันเป็นปัญหา เราก็ต้องเข็มแข็งที่จะต่อสู้ไง

หนังสือเล่มนี้จัดอยู่ในประเภทให้กำลังใจนะ รุ้งว่า รุ้งมีฉบับครบรอบ 25 ปี และเล่มนี้ก็ถูกจัดให้เป็น Classic ไปแล้ว หาซื้อลำบากมาก ต้องไปสั่งจากคิโนะ (ตอนนั้นน่ะนะ) แต่ตอนนี้ก็น่าจะมีขายทั่วๆ ไป อยากจะแนะนำให้อ่านจริงๆ ดี๊ ดี

Tuesdays with Morries กับ The Five People you meet in Haeven by Mitch Albom
Albom เป็นนักหนังสือพิมพ์เกี่ยวกับกีฬา เพราะงั้นภาษาเขาอ่านง่าย เหมาะกับคนต้องการฝึกภาษาอังกฤษ แต่ถ้าหากว่าไม่สามารถจริงๆ ก็มีฉบับแปล รู้สึกจะชื่อว่า "วันอังคารกับครูมอร์รี่" อีกเล่มนึงไม่รู้แปลว่าอะไร

เล่าครูมอร์รี่คร่าวๆ ละกัน ครูมอร์รี่เป็นครูสมัยมหาลัยของ Albom เป็นครูที่ดีมากๆ แต่มาวันหนึ่ง เมื่อหมอได้ตรวจพบว่าเขาเป็นโรคร้าย (จำชื่อโรคไม่ได้) กล้ามเนื้อของครูจะค่อยๆ ตายไปทีละส่วนทีละส่วน ครูก็ไม่ย่อท้อ จัดทำโครงการหลายๆ อย่างเพื่อเพิ่มคุณค่าของชีวิต จนได้ออกทีวี และ Albom ผู้ซึ่งมีหลุมดำในจิตใจ (ต่างจากตอนที่เพิ่งจบที่มองโลกสดใส) ได้ดูทีวี และได้ไปเยี่ยมครู และบทเรียนของเขาทั้ง 2 ก็ได้เริ่มขึ้นทุกๆ วันอังคาร เป็นบทเรียนที่ทำให้คนอ่านซาบซึ้งจริงๆ แนะนำสุดๆ

ส่วนอีกเล่ม รุ้งก็ว่าดี แต่รุ้งว่าสู้เล่มบนไม่ได้ เล่มนี้เปิดเรื่องได้แปลกมาก เปิดมาปุ๊ป ตัวเอกก็ตาย แต่การตายของตัวเอกก็นำไปสู่การเรียนรู้และค้นพบอะไรหลายๆ อย่างด้วยการที่จะต้องไปพบบุคคล 5 คน ซึ่งอาจจะรู้จักหรือไม่รู้จัก เป็นหนังสือที่น่าอ่านอีกเล่มนึง

Sherlock Holmes ทุกเรื่อง
ชอบมากๆ ถ้าไม่เคยอ่าน ก็อยากให้อ่านฉบับแปลของ อ สายสุวรรณ และอ่านเรื่องสั้นๆ ก่อนจะได้คุ้นกับภาษาของท่าน Sherlock เป็นตัวละครที่มีเสนอ เป็นอมตะ และเสน่ห์ของ Sherlock คงออกมาไม่ได้ถ้าไม่มีคุณหมอวัตสันเป็นลูกคู่ การบรรยายจะเป็นแบบว่าเรื่องจะถูกมองผ่านสายตาของวัตสันเป็นแบบบันทึก ซึ่งก็คือ First Person ซึ่งแน่นอน วิธีการเขียนแบบนี้ คนอ่านก็เตรียมถูกหลอกได้เลย เพราะเราจะมองผ่านมุมมองของวัตสัน (ซึ่งไม่เคยถูกตรงกะความคิดของ Sherlock เลย) แต่เราก็ยอมโดนหลอกนินา ^^" เคยได้อ่านเรื่องสั้นที่ Sherlock เป็นคนเขียนเอง (อยู่ในเรื่องสั้น แต่จำชื่อเรื่องไม่ได้ จำได้แต่แมงกะพรุน) รู้สึกสนุกไม่เท่ากะที่วัตสันเขียน

อกาธ่า คริสตี้ (เป็นบางเรื่อง)
เนื่องจากว่าเคยอ่านมา 60 กว่าเรื่องแล้ว ก็ทำให้บอกได้ว่า เรื่องของอกาธ่า จะมีบางตอนที่สนุกและบางตอนที่ไม่สนุก จะให้ดีก็คงต้องเลือกอ่านเอา รุ้งว่ามีคนจัดอันดับความสนุกไว้บ้างแล้ว หาอ่านตามนั้นจะดีกว่าเหวี่ยงแหอ่าน (เหมือนรุ้ง)

อกาธ่าเป็นนักเขียนผู้หญิง ดังนั้นเรื่องของเธอจะมีความละเอียดอ่อนและเข้าใจในตัวละครได้ดี มีความเป็นดราม่าสูง ไม่ใช่แค่ทริคของเรื่องดีเพียงอย่างเดียว ความเป็นดราม่าของเรื่องทำให้เรื่องของเธอไม่ใช่แค่เรื่องสืบสวนธรรมดา แต่เธอสามารถลงลึกของจิตวิทยาของ "คน" เข้าใจในตัวละครเป็นอย่างดี ซึ่งตรงนี้จะแตกต่างจากเชอร์ล็อก เพราะตัวเชอร์ล็อกมีรัศมีที่เจิดจ้ามากจนรุ้งไม่สามารถจะมองไปที่ตัวละครตัวอื่นได้เลย (ยกเว้นวัตสัน)

แต่ของอกาธ่าจะต่างไป รุ้งจะมองตัวละครทุกตัว ทุกตัวมีสีสัน มีความลึกในหลายมุมมอง น่าสนใจทีเดียว และก็อีกเช่นกัน เป็นเรื่องที่รุ้งยอมถูกหลอกอีก เพราะกลวิธีแบบ First Person และ Limited Omniscience (เขียนถูกไหมเนี่ย)

นักสืบของเธอที่ดังๆ มี 2 คนคือ ปัวโรต์ กะป้ามาร์เปิ้ล 2 คนก็คนละสไตล์ และก็ยังมีเรื่องที่ไม่มีนักสืบประจำอีก ก็คงต้องลองไปหาอ่านดู

Joy Luck Club by Amy Tan
ถ้าคนที่รู้จักรุ้งจะรู้ว่า รุ้งพูดถึงเรื่องนี้มากว่า 5-6 ปีแล้ว เพราะชอบมาก Tan เขียนหนังสือเก่งมากและก็ไม่น่าเชื่อเลยว่าเรื่องนี้จะเป็นเรื่องแรกของเธอ

ในเรื่องจะมีตัวละครหลัก 8 ตัว แม่ 4 ลูก 4 ซึ่งแต่ละคู่จะมี Conflict ซึ่งกันและกัน ปัญหาในเรื่องก็ไม่ใช่แค่ Generation Gap ธรรมดา แต่มี Cultural Gap ด้วยเพราะแม่ๆ เป็นคนจีน(ที่มีการศึกษา) อพยพมาทีเมกา แต่ลูก ล้วนเกิดที่เมกา ก็ถือว่าเป็นคนเมกา ดังนั้น Gap ที่เกิดขึ้นมันก็ซับซ้อน แต่สุดท้าย เราก็ได้เห็นความซาบซึ้ง ความรักของแม่กับลูก ถ้าอยากอ่าน รู้สึกว่า คุณจิรนันท์ ได้มีแปลไว้ แต่จำชื่อเรื่องไม่ได้แล้ว

โสดสโมสร ของ ว. วินิจฉัยกุล
จริงๆ ว. วินิจฉัยกุล เขียนเรื่องดีๆ ไว้เยอะมากๆ แต่ก็น่าแปลก ที่รุ้งกลับตรึงใจกับเรื่องนี้เอาซะมากๆ ถือว่ามากที่สุดจากงานของเธอทุกๆ เรื่อง จำได้ว่าได้อ่านเรื่องนี้ตอนอยู่เมืองจีน อ่านจบเล่นเอาอิ่มไปเป็นอาทิตย์เลย ไม่ต้องอ่านเรื่องอื่นๆ เลย

เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นหลายๆ เรื่อง เป็นชีวิตของหลายๆ คนที่เป็นโสดอยู่ในหมู่บ้านของพระเอก การเดินทางของชีวิต ตัวเราเองเป็นผู้ลิขิตทั้งสิ้น จะเลือกเดินทางไหน เราก็ไม่สามารถตัดสินได้เลยว่าดีหรือไม่

แต่อีกนิดนึง มาคิดๆ ดูอ่านเรื่องนี้ก็รู้สึก "หลอน" เหมือนกันนะ มีไม่กี่เรื่องที่รุ้งอ่านแล้วหลอน นอกจากเรื่องนี้ก็มี รวมบทกลอนแม่น้ำช้อน (จำชื่อไม่ได้ รู้สึกน่าจะชื่อ Spoon River Anthology มั้ง)

สี่แผ่นดิน โดย มรว. คึกฤทธิ์ ปราโมท
ภาษาดีมากๆ รุ้งเชื่อว่าทุกคนที่อ่าน คงจะมีแม่พลอยอยู่ในความทรงจำแน่ๆ แม่พลอยเป็นผู้หญิงในอุดมคติรุ้ง เป็นผู้หญิงแบบฉบับหญิงไทย แต่เป็นหญิงแกร่งอย่างที่สังคมสมัยนี้กำลังนิยม เป็นทั้งผู้นำ และผู้ตามที่ดี เป็นแม่ เป็นเมียที่ดี ชีวิตของแม่พลอยบอกได้เลยว่า มีสีสันจริงๆ ผ่านการเปลี่ยนแปลงมากมาย สิ่งดีๆ เข้ามาในชีวิตเธอก็รับไว้โดยไม่ทะนงตน สิ่งเลวร้ายที่ผ่านมาเธอก็รับมันไว้อย่างอดทน เป็นเรื่องที่ดีมากๆ

เพชรพระอุมา โดยพนมเทียน
สุดยอดจินตนาการจริงๆ แม้ว่าตัวเนื้อเรื่องหลักๆ จะได้รับอิทธิพล (อย่างแรง) มาจากต่างระเทศ แต่พนมเทียนก็สามารถทำมันให้เป็น Original ได้ เป็นเรื่องการผจญภัยตามหาคน (หรือสมบัติดีล่ะ) ที่หายสาปสูญไป อ่านแล้วจะวางไม่ลง แต่รุ้งชอบภาค 1 มากกว่า ภาค 2 มันยังไงก็ไม่รู้ บอกไม่ถูก บางทีรุ้งคิดว่าอาจจะต้องมีการรีไรท์บางอย่างเพราะมันก็มีอะไรที่ขัดๆ กันบ้าง ซึ่งก็เป็นที่เข้าใจได้ เพราะพนมเทียนกว่าจะแต่งเรื่องนี้เสร็จก็ใช้เวลาหลาย 10 ปี บางอย่างเคยเขียนไว้ในตอนต้นๆ ว่า "ไม่" แต่อยู่ดีๆ เล่มหลังๆ กลับกลายเป็น "ใช่" ขึ้นมา แต่ยังไงก็สนุกอยู่ดี

เล็กเซี่ยวหงส์ เซียวฮื้อยี้ ฤทธิ์มีดสั้น ชอลิ้วเฮียง และอื่นๆ โดยโกวเล้ง
อันนี้แล้วแต่คนชอบว่าชอบเรื่องไหน แต่โกวเล้งก็เป็นอีกคนที่เขียนหนังสือแล้ววางไม่ลง (แม้ว่าฉบับแปลจะ ... อย่าให้พูดเลย) ถ้าใครอ่านฉบับจีนได้ถือว่าเป็นบุญ แต่ฉบับจีนโกวเล้งก็ใช้ภาษาไม่ยากนะ ถ้าหัดเรียนจีน ลองเอาไปอ่านๆ ดูก็น่าจะพอไหวนะ

นิยายโกวเล้งล้วนได้อิทธิพล (มากๆๆๆๆๆๆ) จากนิยายฝรั่ง เช่น เล็กเซี่ยวหงส์ ก็เชอร์ล็อก โฮล์ม ชอลิ้วเฮียง ก็ลูแปง ดาวตก ผีเสื้อ กระบี่ ก็ เดอะก็อดฟาเธอร์ เป็นต้น แต่โกวเล้งก็เป็นอีกคนที่ทำให้เรื่องมันเป็น Original ได้ ของแบบนี้ก็ต้องแล้วแต่แล้วล่ะว่าใครจะชอบเรื่องไหน แต่แนะนำว่าลองมองข้ามชื่อตัวละครที่จำยากๆ หรือภาษาที่โบราณๆ ไป ก็จะเข้าใจว่าทำไมคนอ่านนิยายกำลังภายในถึงได้ไม่ยอมหลับไม่ยอมนอนอ่านหนังสือ

มังกรหยก โดย กิมย้ง
ขอบอกไว้ก่อนว่า ถ้าใครจะอ่านเรื่องนี้ กรุณาอย่าอ่านฉบับแปลของ จำลอง พิศนาคะ อันนี้แนะนำด้วยความหวังดีอย่างสุดใจ และขอบอกอีกอย่างว่า เรื่องนี้ชื่อเรื่องภาษาจีนไม่มีอะไรเกี่ยวกับมังกร หรือว่า หยก เลย เพราะฉะนั้น ถ้ายังไม่เคยอ่าน แล้วได้อ่าน ก็อย่าได้คิดว่ามีอะไรที่เกี่ยวกะมังกรหยก

แต่คาดว่าคงไม่มีใครไม่รู้จักหรอก อย่างน้อยก็ต้องเคยดูละครกันบ้างล่ะน่า มังกรหยก 1 เป็นเรื่องของก้วยเจ๋งกับอึ้งย้ง ก้วยเจ๋งหลุดจากคาแรกเตอร์ของพระเอกในสมัยนั้นโดยสิ้นเชิง เขาไม่ฉลาด (ไม่สามารถใช้คำว่าโง่ได้เพราะว่าถ้าโง่จริง คงไม่มาถึงขั้นนี้) เขาออกจะซื่อๆ ทื่อๆ แต่ก็เป็นคนซื่อสัตย์ ยึดมั่นในหลักการ และขนบจารีต ส่วนอึ้งย้งก็เจ้าเลห์เหลือหลาย รักกันได้ก็ดี จะได้มาถ่วงดุลกัน จำคำแปลของชื่อเรื่องภาค 1 ไม่ได้ รู้สึกจะประมาณ วีรบุรุษผู้ยิงธนู หรือไงเนี่ยแหละ ขอไปหามาดีๆ ก่อนแล้วจะมาบอก

ตัวละครหระกอบในภาคนี้มีสีสันจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นอึ้งเอี๊ยะซือ จิวแปะทง อาวเอี้ยวฮง เอี้ยคัง โดยส่วนตัวชอบองค์ประกอบของภาคนี้มากกว่าภาคแรก

ส่วนภาค 2 ก็เป็นเรื่องของเอี้ยก้วยกับเซียวเล่งนึ่ง ผู้ท้าทายกฏและจารีต เป็นเรื่องของความรักของทั้งคู่ซะส่วนใหญ่ ภาคนี้ส่วนใหญ่คนจะชอบมากกว่าเพราะมันดราม่ามากๆ สารพัดอุปสรรคให้ทั้ง 2 คนนี้พลัดพรากจากกัน ตัวละครประกอบก็ส่วนใหญ่ก็ใช้ของเดิม (ซึ่งก็แก่ๆ กันหมดแล้ว)

ภาค 3 ไม่ชอบเลยอ่านไปได้นิดเดียวเอง แต่ก็เห็นเขาว่าสนุกเหมือนกัน จึงไม่สามารถพูดอะไรได้ ^^"

ปล เวลาอ่านเรื่องแปล อ่านชื่อคนแปลซักนิดก่อนอ่าน แม้ว่านิยายจีนจะไม่มีทางเลือกดีๆ ก็ตาม ก็อย่าไปเลือกที่แย่ที่สุด

แค่นี้ก่อนละกัน เมื่อยมือแล้ว ไว้จะมาเขียนต่อ ^^"

Create Date : 19 ธันวาคม 2549 Last Update : 19 ธันวาคม 2549 15:01:04 น. Counter : 1024 Pageviews.		7 comments
Share Tweet