น่าสนใจและเป็นประโยชน์มากเลยค่ะ ขอตามไปเวิร์คชอบด้วยคนนะคะ

ขอให้มีความสุขมากๆกับวันนี้นะค่ะ

กลับมาทำไม...ฉันลืมเธอไปหมดแล้ว อิ อิ
จะรอเวอร์ชั่นเต็มนะครับ

แวะเข้ามาสวัสดีค่ะ ... แอบมาทำความสะอาดให้สองวัน ไม่รู้ว่าบล็อกสะอาดหรือเปล่าอ่ะค่ะ

คิดถึงเช่นกันค่ะ

อาจินต์ ปัญจพรรค์ ชอบมากเลยครับ
เหมืองแร่ นี่ก็น่าจะเป็นไบโอกราฟฟี่ส่วนหนึ่งของท่านได้นะครับ

เราชักอยากเป็นนักเขียนแล้วจิ

ดีจังได้ไปเจอนักเขียนมืออาชีพ อย่างนี้ได้ความรู้มาเยอะเลยซีคะ อย่าลืมมาเล่านะ เผื่อว่าเราจะได้เก็บเอาไว้เป็นความรู้ด้วยน่ะ

ชั่งคราวครับ

ประมาณสิ้นปีก็คงกลับ

ขับรถกลับมา กทม ฝนตกทั้งทางเลย

ตอนนี้เอามือถือมาซ่อมเสร็จและ เดี๊ยวไปแรดสยามต่อ

ขอตัวไปขึ้นรถไฟใต้ดินก่อนละ

แล้วเจอกันที่ สุราษ ครับ

หนังสือเล่มโปรดเล่มนึงเลยค่ะ บ่วงบรรจถรณ์เนี่ย..มาเอาใจช่วยคนไล่ตามความฝัน......แหม่มไม่ค่อยเก่งเรื่องการเขียนหนังสือ..เขียนเอาฮาล่ะก็พอได้..แต่ให้เขียนเป็นเรื่องเป็นราว มิหวายยยย...ขอเป็นคนอ่านดีกว่าอ่ะนะคะ..

อื้มมม~~

กลับมาแล้วอย่างปลอดภัย ก็อุ่นใจค่ะ

กลับมาแล้ว ได้ฟังคำพูดหวานๆ มันชื่นใจจังค่ะ ฮี่ๆ ... แบบว่ารับปากว่าจะเข้ามาปัดกวาดให้ก็ต้องมาค่ะ อาจจะมาไม่ถี่บ้าง แต่ก็แอบเข้ามาดูบ้างนะเออ

เรื่องพาเหรดป้าชุดม่วง จะว่าไปจริงๆ เค้าก็ไม่ได้อะไรนะค่ะ อาจจะเพราะว่ารูปไม่เคลียร์ก็ได้มั้งค่ะ เลยทำให้มองเห็นหน้าป้าเค้าไม่สวยเอาซะเลย จริงๆ ก็มีอายุเล็กน้อยเท่านั้นเองน๊า.. พอดีเราไปหารูปอื่นของป้าก็ไม่มีอะค่ะ เลยไม่ได้เอามาเปรียบเทียบให้ดูเลย ...

พูดถึงเรื่องเพชรพระอุมาแล้ว ที่อ่านแล้วอมยิ้มแก้มตุ่ยนี่จะเหมือนกันไม๊น๊อ ตรงที่พระนาง รพินทร์กับคุณหญิงเค้าแบบมีบทพ่อแม่แม่งอน จำได้โดยเพราะตอนไปนั่งห้างแล้วมีเจ้าผึ้งที่มันบังอาจเข้าไปในเสื้อคุณหญิงน่ะค่ะ ตรงนั้นนะ อ่านไปแล้วอดยิ้มไม่ได้ซักที แบบผึ้งก็ทะลึ่งมาก ชอบเรื่องนี้ของคุณพนมเทียนมาก ๆเลยคะ แต่งเก่งดีแท้ๆ จินตนาการได้ล้ำลึก เฮ้อ ว่าแล้วอยากอ่านอีกสักรอบจัง ...

ง่วง หิว หงุดหงิด มีครบเลยฝนวันนี้

ดีใจจังที่แวะไปหาฝนที่บล๊อก แต่ฝนหิวมั่กๆ (แอบงอนพ่อบ้านไม่ได้กินไรเลยค่ะ) ขอไปหาไรกินก่อนนะคะ

พักผ่อนมากๆนะคับ..ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยๆๆ

สงสัยกว่าจะได้กลับไปอ่านซ้ำอีกรอบก็ตอนกลับบ้านปีหน้าโน่นแน่ะคะ ... รอ ร๊อ รอ อดทนรอกลับไปอ่านที่บ้านเราน่ะค่ะ แล้วยังจะหนังสืออีกหลากหลายอีก คิดถึงจะได้กลับบ้านแล้วชอบคิดถึงชั่วโมงการไปร้านหนังสือด้วย คิดถึงจัง

good night na ka

แม่ปุ๊มารออ่านอย่างใจจดใจจ่อค่า

ดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะคับ....เป็นห่วงคับ..อิอิ

อ่านหนังสือยาวแล้วเศร้าเพราะผูกพันก็คงไม่พ้นเรื่องหลักๆ ที่เราคุยกันนี่ล่ะค่ะ รพินทร์ คือไม่อยากให้จบเพราะว่าเรื่องมันสนุกน่ะค่ะ ช่วงตอนสุดท้ายของแงซายนี่แทบจะอ่านแบบช้าๆ เลยนะค่ะ เพราะไม่อยากให้มันจบเลย

แต่ว่าจบแล้วก็ไปต่อภาคสองและสาม แต่ก็คือ สนุกไม่เท่ากับภาคแรกนะค่ะ อ่านบ่อยๆ ก็มีภาคหนึ่งล่ะค่ะ เพราะว่าภาคาสองนี่ไม่ชอบตัวละครของต่างชาติเลยนะค่ะ (ไม่รู้ใจแคบไปหรือเปล่า)

นึกได้อีกเรื่องคือ อ่านเรื่องเพชรพระอุมาแล้วทำให้เกิดอาการอยากเดินป่า ล่าสัตว์ ขนาดว่าขอพ่อเข้าป่าไปตรวจงานด้วยนะค่ะ เพราะว่ากำลังอิน ยิ่งได้กินข้าวกับพวกคนสวน คนงานในป่าแล้วชอบมากเลยค่ะ เพราะว่ามันอิน ... พ่อยังบอกว่าบ้าเลย แต่ชอบค่ะ

แวะมาทักทายค่ะ

จะรออ่านฉบับเต็มนะคะ...ขอบคุณนะคะ สำหรับข้อความที่ blog

สวัสดีครับ ....
ผมตามมาจากบล๊อกเพื่อนๆ ด้านบน
อยากรบกวนนิดนึงว่า ...
ถ้าต่อไปมีข่าวคราวของ WS หรือการอบรมแบบนี้อีก
ช่วยบอกต่อได้ไหมครับ
สนใจอยู่มากอ่ะนะ ครับ
เพราะอยากจะเปลี่ยนแนวการเขียนของตัวเองให้ได้ซักที

ขอบคุณครับ

ง่ะ มันเบิ้ลอ่ะ ช่วยลบทิ้งให้ด้วยน๊า เหลอือันเดียวก้อพอ รูปต้นหอมน่ะ

นอกจากจะเกิดอาการอยากเดินป่าแล้ว ก็ยังอยากจะเรียนรู้เรื่องปืนเลยค่ะ ... ตอนอ่านหนังสือก็เลยไปติดตามเกี่ยวกับหนังสือเรื่องอาวุธปืนเหมือนกัน ร่ำๆ บอกพ่อว่าอยากเรียนยิงปืนเป็นจริงเป็นจัง พ่อบอกว่าเรียนน่ะคงได้หรอกเพราะว่าปืนเราเองก็ไม่มี แถมมันแพงด้วย เป็นกีฬาสำหรับต้องมีเงินหน่อย เลยอดเลยค่ะ เราก็เลยได้แต่ติดตามอ่านหนังสือเป็นรายเดือน ช่วงนั้นเลยได้รู้เรื่องบ้างเกี่ยวกับอาวุธปืน ชอบมากๆ กับปืน .375 พูดแล้วอยากอ่านหนังสืออีกครั้งจังค่ะ ซื้อไว้แล้วเก็บเอาไว้ที่บ้าน 555 คุยกันเรื่องนี้เลยจุดประกายความอยากเลยนะค่ะเนี่ย

อีกอย่างพูดเรื่องปืนขึ้นมา เลยทำให้นึกถึงบรรยากาศการตามล่า โดยเฉพาะไอ้กุดกับไอ้แหว่ง สนุกมากเลยนะค่ะ เพราะเป็นสัตว์ฉลาดสุดๆ เลย ใครเลยจะรู้ว่า สัตว์มีการล่อลวงคนให้หลงกลได้ด้วย แหม๊ อยากอ่าน อยากอ่าน

อ้อ ลืมตอบไปค่ะสำหรับเวปไซด์แฟนพันธุ์แท้ ...เราเคยเข้าไปมั่งค่ะ แต่ว่ายังไม่ได้สมัครเป็นสมาชิกเลยคะ ไม่รู้ว่าคุณบรรณภรณ์เป็นสมาชิกหรือยังเอ่ย

ดีจัง ได้ไล่ตามฝัน

ของแจมยังไม่ไปถึงไหนเลย มัวแต่ยุ่ง ๆ ตอนนี้มีงานหลัก ๆ อยู่สามแห่ง

- เป็นอาสาสมัคร ทำงานเอกสารให้สหกรณ์เครดิตยูเนี่ยนเกาะพีพี //www.krabitat.com

- ร้านที่หุ้นกันกับน้า //www.phiphionline.com (ทั้งเว็บไม่โฆษณาร้านหรอก..มีแต่เรื่องของเกาะพีพี)

- และรับงานหน่วยราชการแห่งหนึ่ง ที่เขาอนุเคราะห์งานออกแบบเว็บไซต์มาให้ .. ตอนนี้อยู่ในระหว่างจดโดเมนค่ะ เสร็จเมื่อไหร่จะมาอวด

^__^

ขอให้มีความสุขนะคะ.. ดีใจด้วยที่ได้ไล่ล่าความฝัน ดีใจด้วยจริง ๆ (เอ๊..จริงๆ อยากบอกว่าแอบอิจฉาหน่อย ๆ ด้วยแหละ..อย่างอนน๊า)

ดีจังเลยค่ะ เวลาเห็นคนไล่ตามความฝันแบบไม่ท้อ

สู้ๆ นะคะ แล้วถ้ามีโอกาสอย่าลืมแวะไปเกาะขามดูนะคะ แต่จริงๆ เกาะเต่าที่สุราษฎร์ฯ ก็สวยไม่แพ้กันเลยนะ

ข้อมูลมีประโยชน์มากจริงๆ
ขอบคุณมากๆ นะครับ ....

แต่น่าเสียดายหน่อย ตรงที่ช่วงนี้ผมไม่ว่างทั้งเสาร์และอาทิตย์
อดเข้าร่วมกิจกรรมเลยอ่ะดิ๊

สุดยอดค่ะ เข้าบล็อกนี้ทีไรก็อดยิ้มไม่ได้ทุกที คุณบรรณภรณ์ก้าวตามฝันอย่างมั่นใจดีจังเลยค่ะ
เราเอง ตอนนี้ก็ก้าวเตาะแตะ ขลาดๆกลัวกับความเส้นทางที่ตัวเองเลือกค่ะ คงต้องหมั่นเช็คบล็อกนี้เพื่อชาร์ตพลังตัวเองตลอดแล้ว

ขออนุญาต add บล็อกเลยนะคะครั้งนี้

Happy Friday จ้า

เลี้ยงเด็กอ่ะเลี้ยงยากจริงๆ นะค่ะ ยิ่งต้องเลี้ยงให้ดีมันก็ขึ้นอยู่กับหลายๆ อย่างประกอบกัน นี่ล่ะค่ะเลยเป็นเหตุผลไม่มีเด็กของตัวเอง

ส่วนเรื่องสมาชิกเวปแฟนพันธุ์แท้ ว่าจะสมัครล่ะค่ะ เผื่อจะได้เข้าไปอ่านข้อมูล จะได้หายคิดถึงแล้วก็รออีกตั้งหลายเดือนกว่าจะได้กลับไปอ่านหนังสือน่ะค่ะ

เก็บเงินอยู่ครับ แต่เดี๋ยวนี้เก็บยากหน่อย ไม่มีใครทำหล่นสักที

เจ้ย โทษทีครับ อันบนคอมเม้นผิดบล็อก ดที่นึงแล้วดันมาพิมพ์อีกที่นึง
บ้าไปแล้วตู

สวัสดีค่ะ เข้ามาเยี่ยมขมบ้านพร้อมทั้งขอบคุณที่ไปเยี่ยม
บ้านไม้หอมค่ะ

ขอให้เดินตามฝันให้สำเร็จค่ะ...

แวะมารอการเรียบเรียงค่า ฟังแล้วน่าสนุกจัง

คำแนะนำแรกสำหรับคนอยากเป็นนักเขียน

"เลิกความคิดเป็นนักเขียนไปหาอย่างอื่นทำเหอะ"

สวัสดี จขบ จ้าสบายดีป่าวจ้า วันนี้ฝนออกไปข้างนอก กลับมาถึงพอป้อนข้าวลูกเสร็จก็รีบแวะมาหาเลยจ้า มีความสุขกับวันหยุดนะจ้า

แม่ปูเขียนหนังสือถ่ายทอดเรื่องราวไม่เก่งเลยค่ะ
ทึ่งความสารถของนักเขียนทุกๆท่านเลยค่ะ

...
รออยู่นะคะ
ว่าเมื่อไรจะเขียนเล่าเรื่องให้อ่านเสียที

รอ
รอ
แล้วก็ยิ้มมมมมมม

ตามมาเยี่ยมเยือนจาก blog เพื่อนบ้านค่ะ
ชื่นชมภาษาสวยงามที่คุณใช้
และชื่นชอบข้อความใน profile นี้มาก

ค่ะ เหนื่อยนัก ก็แค่พัก...เริ่มใหม่
ถ้าเหนื่อยมากมาย ก็แค่ หยุด...เนอะ
...
...

สู้ๆ ค่ะ

แวะมาอ่านค่ะ ขอให้ตั้มนะคะ