พิสูจน์รัก...จากก้นครัว (ตอนที่ 14) บทที่ 14 สงสัย เบนทิศขับรถกลับบ้านหลังจากที่เขากับน้องเบนได้ไปว่ายน้ำที่เอ็มเอ็มสปอร์ตคลับกันแล้ว พอมาถึงปากซอยจะเข้าบ้านเสียงน้องเบนทั้งเรียกเขาและตีแขนเขาเบาๆ ทำให้เบนทิศต้องลดความเร็วเพื่อหันมามองดูเจ้าหลานชายว่าเรียกเขาทำไม “พี่สมหมายคับอาบี” น้องเบนชี้นิ้วไปยังร่างบางสูงโปร่งผิวสีคล้ำที่แต่งตัวด้วยเสื้อยืดสีขาวเก่าๆกับกางเกงสามส่วนเก่าไม่แพ้เสื้อนั่น เธอกำลังยืนคุยกับชาวต่างชาติสองคนน่าจะเป็นคู่สามีภรรยากัน ดูท่าทางของเธอที่พูดกับชาวต่างชาตินั้นเหมือนว่าเธอถนัดกับภาษาของสองคนนั่นทีเดียว เพราะมีการหัวเราะกันด้วย เบนทิศขมวดคิ้วมองอย่างสงสัยว่าสาวใช้บ้านเขาอินเตอร์ขนาดคุยกับฝรั่งรู้เรื่องเชียวเหรอ เธอเป็นใครกันแน่รู้สึกว่าสาวใช้คนนี้จะไม่ธรรมดาซะแล้ว ปริมพิกายังคงยืนคุยกับชาวต่างชาติสองสามีภรรยาโดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองกำลังถูกจ้องมองโดยสายตาเข้มๆของใครคนหนึ่งอยู่ ครั้งแรกฝรั่งสองคนนี้ไม่ได้ตั้งใจมาถามทางกับเธอหรอก เพราะเขาคงเห็นว่าสภาพอย่างเธอตอนนี้คงจะคุยภาษาของพวกเขาไม่รู้เรื่องแน่ สองคนนี้จึงตัดสินใจไปถามทางกับผู้หญิงคนหนึ่งที่ยืนห่างเธอไปไม่มากนัก แต่ปรากฏว่าเธอคนนั้นไม่สามารถสื่อสารและฟังภาษาของสองคนนี้ได้เลย ปริมพิกาจึงเลือกที่จะเดินเข้ามาช่วยและถามว่ามีอะไรให้เธอช่วยได้บ้างไหม คุยกันไปคุยกันมากลายเป็นว่าคุยถูกคอกันซะอย่างนั้น จึงมีการพูดคุยกันยาวคุยโน่นคุยนี้ไปเรื่อยแล้วสายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นรถยนต์คันหรูที่กำลังขับเคลื่อนมายังที่เธอยืนคุยอยู่กับฝรั่งสองคนนี้ ปริมพิกาตกใจแทบช็อกแต่ก็ยังพยายามรวบรวมสติแล้วหันไปขอความช่วยเหลือจากฝรั่งทั้งคู่ ซึ่งก็ได้รับความร่วมมือเป็นอย่างดี เมื่อขายาวๆของเบนทิศก้าวลงมาจากรถจึงทันได้เห็นแค่ สาวใช้พูดภาษาผิดๆ ถูกๆ ใช้ภาษามือจ้าละหวั่นและเมื่อเธอหันมาเห็นเขาก็ส่งยิ้มอย่างดีใจ รีบวิ่งตรงมายังที่เขายืนอยู่ “คุณบี แหะๆ ดีใจจังเลยค่ะที่คุณบีมาทันการณ์พอดีเลย คุณบีช่วยสมหมายหน่อยนะคะ พอดีคุณฝรั่งสองคนนี้มาถามอะไรสมหมายก็ไม่รู้ฟังไม่รู้เรื่องเลย สมหมายพูดจนเมื่อยมือเลย คุณบีช่วยสื่อสารกับเขาหน่อยนะคะ” สมหมายรีบเข้ามารุนหลังเขาให้เดินไปใกล้สองคนนั้น และแอบขยิบตาอย่างรู้กัน ส่วนเพื่อนใหม่ทั้งคู่ของเธอต่างก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี เมื่อเบนทิศสื่อสารกับคนทั้งคู่เสร็จแล้ว เขาก็หันมาชวนเธอขึ้นรถกลับบ้านด้วยกัน ปริมพิกาปล่อยให้เบนทิศเดินนำหน้าส่วนเธอแอบหันมาทำปากขมุบขมิบให้กับฝรั่งทั้งคู่เป็นคำว่า “Thank you” ปริมพิการีบสาวเท้าเดินให้ทันเจ้านายหน้าตายที่เดินนำไปขึ้นรถรออยู่ก่อนแล้ว “แหะๆ ขอบคุณนะคะคุณบีที่มาช่วยสมหมายทันเวลาเลย” เมื่อขึ้นรถเสร็จแล้วปริมพิกาก็หันไปยิ้มแห้งๆให้กับอีกฝ่าย ซึ่งเขาหันมามองเธอก่อนแล้ว คิ้วของเขาขมวดเข้าหากันมองเธออย่างไม่ไว้วางใจ ปริมพิกาทำทีเป็นหันไปสนใจกับน้องเบนแทน ขืนเธอจ้องเขาตอบนั้นเชื่อได้เลยว่าอีกฝ่ายต้องระแคะระคายจากแววตาของเธอเป็นแน่ “ว่ายน้ำวันนี้เป็นไงบ้างคับน้องเบน” เธอหันไปถามเจ้านายน้อยของบ้านที่นั่งเงียบอยู่เบาะหลัง เจ้านายน้อยหันมาส่งยิ้มให้กับพี่สมหมายพร้อมพยักหน้าหงึกๆ “สนุกคับ” เบนทิศล้มตัวลงนอนบนเตียงกว้าง มือหนาเอื้อมไปคว้ารีโมทคอนโทรลของเครื่องปรับอากาศที่อยู่บนหัวเตียงมากดปุ่มเปิดเพื่อให้ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศมาช่วยดับความร้อนรุ่มภายในตัวเขา เมื่อรู้สึกถึงความเย็นจากเครื่องปรับอากาศแล้วชายหนุ่มก็เขวี้ยงรีโมทลงบนเตียงกว้างแล้วนอนแผ่หรามองเพดานห้องอย่างใจลอย เขาหยิบหนังสือพิมพ์ที่เขาเก็บไว้ในลิ้นชักขึ้นมาดู ทำไมเวลาที่เขาเห็นหน้าของสมหมายสาวใช้ทีไร ทำให้เขาคิดถึงหน้าหวานๆของเธอที่อยู่ในข่าวนี้ทุกครั้งไป เบนทิศทบทวนข่าวซ้ำไปซ้ำมาหลายรอบจนเขาแทบจะจำเนื้อความของข่าวจนขึ้นใจเลยทีเดียว ก่อนที่จะลุกขึ้นหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำ ชายหนุ่มเปิดน้ำอุ่นลงจนเต็มอ่างอาบน้ำ แล้วพาตัวเองลงไปนอนแช่เผื่อว่ามันจะไล่ความเครียดของร่างกายและจิตใจออกไปได้บ้าง เสียงเคาะประตูห้องเบาๆ ทำให้ชายหนุ่มลุกขึ้นหยิบผ้าเช็ดตัวขึ้นมาพันรอบเอวก่อนเดินไปเปิดประตูห้องให้กับผู้ที่อยู่ข้างนอก “อืม สมหมายนั่นเอง” เขาเปิดประตูค้างไว้เพื่อให้เธอได้ผ่านเข้ามาในห้อง เมื่อร่างบางของสมหมายเข้ามาแล้วเธอก็หันไปปิดประตูลงตามเดิม “ปริม” เขาละเมอเรียกชื่อเธอ “ค่ะปริมเอง” หญิงสาวยิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยน สายตาที่เธอส่งมายังเขาช่างหวานเชื่อมจนเขาอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปลูบไล้สายตาคู่นั้น “แล้วสมหมายหายไปไหน” เขาถามหาสาวใช้ที่ตอนนี้ไม่ได้อยู่ในห้องของเขาแล้ว “สมหมายไม่อยู่แล้วค่ะ” “ปริมเข้ามารบกวนเวลานอนของคุณหรือเปล่าคะ” เสียงหวานๆเอ่ยออกมาอย่างเกรงใจ เขารีบส่ายหน้าปฏิเสธทันที “ไม่ครับ ไม่รบกวนเลย” แต่เมื่อรู้สึกตัวว่าตอนนี้ตัวเองแต่งตัวไม่เรียบร้อยเขาก็เกิดอาการหน้าแดงขึ้นมาทันที “เอ่อ ผมแต่งตัวไม่เรียบร้อยเลย” เขายิ้มแหยๆไปยังเธอ “ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าอย่างนั้นปริมไม่รบกวนคุณแล้วนะคะ” แล้วหญิงสาวก็เปิดประตูออกไปโดยไม่ฟังคำค้านของเขาเลยแม้แต่นิดเดียว “ปริมอย่าเพิ่งไป ” เสียงพึมพัมออกมาจากริมฝีปากหนาได้รูปของเขา เบนทิศสะดุ้งตื่นขึ้นมา . เขาฝันไปหรือนี่ ช่างน่าขันนัก ทำไมเขาถึงฝันถึงปริมพิกาได้เป็นตุเป็นตะอย่างกับเธอมาหาเขาที่นี่จริงๆ แต่ทำไมความฝันของเขาถึงได้เปลี่ยนจากสมหมายมาเป็นปริมพิกาได้ เธอสองคนเหมือนกันขนาดที่เขาเก็บเอามาฝันได้แทนกันได้เลยเหรอนี่ เบนทิศสลัดศีรษะตัวเองแรงๆเพื่อสลัดเอาความฟุ้งซ่านที่อยู่ในสมองออกไปให้หมด เขาเดินออกมาจากห้องน้ำอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปหยิบรูปเธอในหนังสือพิมพ์มาดุใหม่อีกรอบ “ทำยังไงให้ผมได้เจอคุณอีกนะ” เขาพึมพัมอยู่กับรูปของเธอเบาๆ “สมหมายวันนี้ป้าจะต้องออกไปกับคุณผู้หญิง สมหมายช่วยดูแลเรื่องอาหารการกินให้กับคุณบีด้วยนะ” ป้าพลอยเข้ามาบอกกับเธอในขณะที่เธอกำลังรดน้ำต้นไม้อยู่หน้าบ้านในเช้าวันหนึ่ง “แล้วคุณเอ คุณนิน น้องเบนละคะป้า” หญิงสาวถามแม่บ้านกลับคืนเพราะอดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมเธอถึงต้องหาแต่อาหารการกินให้แต่เขาคนเดียว “คุณเอกับคุณนินพาน้องเบนไปว่ายน้ำ” “อ๋อ.. “ สาวใช้พยักหน้าอย่างรับรู้ งั้นแปลว่าวันนี้เธอจะต้องอยู่บ้านสองต่อสองกับเขาเหรอเนี่ย ตาย ตายแน่ๆ ทั้งๆที่เธอได้พยายามหลบหน้าเขามาโดยตลอดทั้งอาทิตย์ วันนี้จะต้องเผชิญหน้ากับสายตาคมๆขี้สงสัยของเขาแล้วเหรอเนี่ย อย่างนี้เธอจะรอดปลอดภัยจนถึงอาทิตย์หน้าหรือเปล่าหนอ “สมหมาย!!” ป้าพลอยเรียกเธอเสียงดังเมื่อเห็นว่าหญิงสาวเหม่ออีกแล้ว “ขาาาป้า” เธอขานรับด้วยความตกใจ “เออ เหม่อเข้าไป ขาข้าก็อยู่ในตัวข้านี่แหละเอ็งจะทำไมห่ะ นางสมหมาย” หญิงสาวหัวเราะแหะๆ “ขอโทษจ๊ะป้า” “เอ็งนี่นะ เหม่อได้ทุกวันซิน่าเป็นสาวเป็นนางทำเป็นเหม่อลอยอย่างกับคนแก่ไปได้” ป้าพลอยส่ายหน้าระอากับเธอ เมื่อสั่งงานกับเธอเสร็จเรียบร้อยแล้วป้าพลอยจึงเดินลับเข้าไปในบ้าน สงสัยจะไปเตรียมตัวเพื่อออกไปกับคุณผู้หญิงแน่ๆ หญิงสาวคิด แล้วหันไปรดน้ำต้นไม้ตรงหน้าต่อ ปริมพิกามองอาหารสดที่ตัวเองได้หยิบออกมาจากตู้เย็นมากองกันไว้ตรงหน้าอย่างคิดไม่ตกว่าจะทำอะไรดี เธอหยิบมันขึ้นมาแต่ละอย่างเพื่อตรวจดูว่าของสดมีอะไรบ้าง ส่วนมืออีกข้างก็ล้วงหยิบเศษกระดาษเล็กๆออกมาจากกระเป๋ากางเกง ใช่แล้ว . สูตรในการทำอาหารที่เธอจดมาจากสมหมายตัวจริงนี่เอง หุๆๆ งานนี้รับรองฝีมือบรรเจิดแน่ๆ ปริมพิกากระหยิ่มยิ้มย่องในใจ เธอจะแสดงฝีมือให้สุดๆไปเลย และคงจะต้องใช้ความระมัดระวังในการตวงเครื่องปรุงให้ดีเนื่องด้วยเธอยังขาดความชำนาญในการปรุงอย่างมาก ดีนะที่สมหมายตัวจริงละเอียดรอบคอบจึงได้เขียนสูตรให้เธออย่างละเอียดทีเดียว รับรองพี่บีของเธอต้องติดใจในรสชาดอาหารของวันนี้แน่ๆ ปริมพิกาค่อยๆหยิบเครื่องปรุงมาตวงไว้และนำของสดมาเตรียมพร้อมไว้โดยการหั่น การซอยทุกอย่างที่คิดว่าจะต้องใช้มาวางไว้ตรงหน้าครบทุกอย่าง ทีนี้ก็เหลือแต่วิธีการปรุงอย่างไรให้อร่อยเท่านั้น หญิงสาวหันไปอ่านสูตรอาหารในเศษกระดาษเล็กๆ สลับกับการหันไปปรุงอาหารหน้าเตาร้อนๆ “น้ำปลาสองช้อนโต๊ะเอ้ย ช้อนชาสิ” หญิงสาวหันไปหยิบถ้วยตวงทีมีขนาดต่างๆออกมาจากตู้ ดีนะที่เธอรอบคอบซื้อมาไว้ก่อน มิเช่นนั้นคงตวงผิดตวงถูกแน่ๆ “น้ำตาลครึ่งช้อนชา” เธอหยิบถ้วยตวงที่เขียนกำกับไว้ว่า 1/2 มาตักน้ำตาลลงไป ปริมพิกาสาละวนอยู่อย่างนั้นจนอาหารอย่างแรกเสร็จสิ้นไป หญิงสาวยืนอมยิ้มให้กับความสำเร็จของตัวเอง “อืม หน้าตาโอมั่กๆ” หญิงสาวถูมือตัวเองไปมาก่อนหันไปหยิบช้อนมาตักอาหารชิ้นแรกของตัวเองชิม “อืม อร่อยสุดๆ” เมื่ออาหารอย่างแรกเสร็จสิ้นไป และรสชาดก็ใช้ได้ตามที่สมหมายตัวจริงเขียนสูตรมาให้ ปริมพิกาจึงลงมือทำอาหารอย่างอื่นตามสูตรในเศษกระดาษเล็กๆนั้นอย่างเดิม .   Create Date : 03 มิถุนายน 2550 4 comments Last Update : 3 มิถุนายน 2550 19:37:20 น. Counter : 439 Pageviews. Share Tweet

ตอบเม้นท์จ้า... คุณ sunny....ต้องติดตามต่อไปนะคะว่าความจะแตกหรือยัง คุณ พลอยสีชมพู... miss&take care เหมือนกันค่ะ มาต่อให้แล้น๊า คุณ อ๊อด ... ชอบเพลงนี้เหรอค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมนะคะ แล้วเจอกันใหม่จ้า....ขอบคุณทุกกำลังใจนะคะ   โดย: หนึ่งเดียวในใจ 3 มิถุนายน 2550 19:41:44 น.

เย่ๆๆ เข้ามาเป็นที่ 1 (หรือเปล่า???) ไม่รู้ว่ารสชาติอาหารจะออกมาเป็นอย่างไง ดูจาการตวงสูตรเข้าบอกว่าช้อนชา เจ๊ของเราดันจะตวงเป็นช้อนโต๊ะ รู้สึกหนักใจแทนอาบีจริงๆ ส่วนน้องเบนตอนนี้ก็ยังชอบว่ายน้ำเหมือนเดิมสงสัยอนาคตต้องอยากเป็นฉลามหนุ่มแน่เลยถ้าลงแข่งเมื่อไหร่อย่าลืมบอกนะพี่ จะไปเชียร์ข้างสระเลยนะจ๊ะ พรุ่งนี้ก็จะเปิดเทอมแล้ว แต่จะพยายามเข้ามาบ่อยน่ะค่ะ ป.ล. วันนี้รู้สึกว่าจะเม้นยาวไปถ้าทำให้รำคาญก็ต้องขอโทษด้วยน่ะค่ะ take care ค่ะ   โดย: พลอยสีชมพู IP: 125.27.112.48 3 มิถุนายน 2550 20:51:50 น.

โดย: natee IP: 209.6.167.75 4 มิถุนายน 2550 3:18:52 น.

Stop by to say hi to you. Just to let you know that I always follow and read your novels.   โดย: VEE IP: 4.252.28.71 14 มิถุนายน 2550 22:47:50 น.