พิสูจน์รัก...จากก้นครัว (บทส่งท้าย) บทส่งท้าย เบนทิศชำเลืองมองร่างป้อมๆของเจ้าหลานชายตัวจุ้นที่ตอนนี้กำลังนั่งคลอเคลียอยู่ข้างน้าปริมแบบไม่ยอมห่าง เจ้าของร่างน้อยๆยื่นขนมที่อยู่ในมือของตนป้อนใส่ปากเรียวชมพูบาง เธออ้าปากรับขนมจากมือป้อมๆนั้น ก่อนจุ๊บแก้มของคนป้อนอย่างหมั่นเขี้ยว เสียงพูดคุยหัวเราะกันสองคนอย่างสนุกสนาน ทำให้คนที่นั่งอยู่ข้างๆนั้นต้องแกล้งทำหน้าบูดๆให้เธอ เหตุที่ไม่ยอมสนใจเขา ปริมพิกาชะงักปากที่กำลังจะอ้าปากรับขนมอีกรอบจากน้องเบน เมื่อหันไปเห็นหน้าบูดๆของคนรัก ปากบางได้รูปฉีกยิ้มเมื่อเห็นเขาสะบัดหน้างอนๆ “คนอะไรไม่ดูหน้าตัวเองเล้ยยยย” หญิงสาวพึมพำ “น้าปริม ลองทานอันนี้ดูซิคับ” เมื่อเห็นว่าเธอไม่ยอมอ้าปากรับขนมจากมือของตัวเอง น้องเบนจึงเร่งยิกๆ จนเธอต้องเลิกสนใจหน้างอนๆของคนที่นั่งข้างๆแล้วหันไปยิ้มอ้าปากรับขนมจากมือป้อมๆนั้น “อืม อร่อยคับ” “อันนี้คุณย่าทำเองเลยนะคับ น้องเบนก็ช่วยคุณย่าด้วย” “ช่วยอะไรคับ ช่วยทำให้คุณย่ายุ่งมากขึ้นหรือเปล่าเอ่ย” ปริมพิกาว่ายิ้มๆจนอีกฝ่ายต้องรีบแก้ตัว “ป่าวคับ น้องเบนช่วยยืนให้กำลังใจคุณย่าอยู่ห่างๆคับ” เมื่อได้ยินเจ้าหลานชายตัวป่วนพูดแบบนั้น คนที่ทำหน้าบูดๆก็หัวเราะออกมาทันที ปริมพิกาหันไปส่งค้อนน้อยๆให้เขาคืน “ไม่ต้องมาหัวเราะเลยค่ะ เห็นนั่งหน้าบูดอยู่ตั้งนาน” ปริมพิกาต่อว่า “ก็ไม่มีใครเค้าสนใจ ก็ต้องนั่งหน้าบูดกันเป็นธรรมดาน่ะสิ” เบนทิศแกล้งตีหน้าเศร้าๆจนเจ้าหลานชายตัวป่วนรีบถลาไปเอาใจ เมื่อได้ยินเช่นนั้น “งั้น เดี๋ยวน้องเบนป้อนอาบีบ้างนะครับ” โธ่ ไอ้เจ้าหลานชายของเขานี่ ไม่ช่วยแล้วยังมีหน้ามาซ้ำเติมกันอีกแน่ะ เขาอยากกินขนมหวานๆนั้นจากคนหน้าหวานต่างหากเล่า “อาบีอ้าปากซิคับ เดี๋ยวน้องเบนป้อน” เมื่อผู้เป็นอาไม่ยอมอ้าปากแต่กลับหันไปทำหน้าเอาเรื่องกับแฟนสาวที่ไม่ยอมเอาใจ น้องเบนก็เร่งยิกๆเข้าให้ “เร็วๆซิคับอาบี” เบนทิศอ้าปากรับขนมจากมือนั้นแต่สายตายังคงหันไปคาดโทษแฟนสาวที่นั่งอมยิ้มทำหน้ากวนๆอยู่ข้างๆ “ฝากไว้ก่อนเถอะ” เขาหันไปกระซิบ เบนทิศหายไปซักพักปล่อยให้หญิงสาวกับเจ้าหลานชายตัวน้อยของเขานั่งคลอเคลียกันต่อ “น้าปริมคับ” “คับ ว่าไงคับน้องเบน” “ทำไมวันนี้ดูอาบีไม่ค่อยยิ้มเลยละคับ” ปริมพิกาทำหน้าเหรอ แล้วน้าปริมจะรู้ไหมละครับน้องเบนจ๋า “อาบีหิวข้าวก็ได้มั้งคับ” เหอะ ขอตอบไปแบบมั่วๆก่อนแล้วกัน บอกแล้วว่าเธอแก้ตัวไม่ค่อยเป็น “น้องเบนก็ให้อาบีกินขนมด้วยแล้วนา เอ หรือว่าอาบีหิวข้าวจริงๆด้วย” น้องเบนทำท่าครุ่นคิดจนเธออดไม่ได้ที่จะฝังจมูกลงบนแก้มใสบางนั้น “แล้วน้องเบนละคับ หิวไหม” เธอเลิกคิ้วถาม “น้องเบนยังไม่หิวคับ ก็น้องเบนน่ะกินขนมไปตั้งเยอะแล้วนี่คับ” เสียงหวานๆจากริมฝีปากสีชมพูหวานยังคงเจื้อยแจ้วพูดคุยสนุกสนานอยู่กับเสียงเล็กๆจากริมฝีปากบางของเจ้าหลานชายตัวป่วนยังคงดังอยู่เหมือนเดิม หลังจากที่ไปจัดการอะไรบางอย่างเรียบร้อยแล้ว เบนทิศก็เดินกระหยิ่มยิ้มย่องเข้ามาหาสองร่างที่ยังคงนั่งพูดคุยกันอย่างสนุสนาน เขาชักจะอยากงอนให้เจ้าหลานชายตัวป่วนของเขาแล้วซิ คนนี้น่ะแฟนเขานะ แต่คนที่ได้คลอเคลียอยู่ข้างๆดันเป็นเจ้าหลานชายตัวแสบซะนี่ แต่ไม่เป็นไร อีกไม่กี่นาทีข้างหน้าเขาคงได้อยู่กันสองต่อสองกับเธอแล้ว . ปริมพิกามองหน้ายิ้มๆของคนรักที่กำลังเดินปรี่ตรงเข้ามาอย่างสงสัย ก็เมื่อกี้ก่อนไปเขายังหน้าบูดอยู่เลย แต่กลับมาคราวนี้ดันเปลี่ยนสีหน้าได้เร็วมาก ชักจะยังไงๆแล้วนะ เอ หรือว่าเขาจะหิวจริงๆ น้องเบนนอนหนุนตักเธอ ปากน้อยๆก็คุยไปเรื่อยอย่างไม่ยอมพักยอมเหนื่อย เธอยิ่งผูกพันธ์กับเจ้าของร่างน้อยที่นอนหนุนตักเธอมากขึ้น เพราะหลังจากที่เธอตกลงเป็นแฟนกับอดีตเจ้านายหน้าตาย (ที่ตอนนี้ขอเปลี่ยนเป็นคุณชายหน้าเป็นแทนแล้ว) เธอก็เข้าออกบ้านนี้จนเป็นเรื่องปกติ โดยเฉพาะป้าพลอยแม่บ้านใหญ่ ที่ดูจะปลื้มเธอหนักหนา เพราะทุกครั้งที่เธอมาเธอมักจะชอบซื้อของที่ป้าพลอยชอบมาด้วยทุกครั้ง จำได้ว่าในครั้งแรกที่ป้าพลอยเห็นเธอถือถุงที่บรรจุอาหารจานโปรดของแกมาฝาก เจ้าของใบหน้ายิ้มๆนั้นโผเข้ามากอดเธอจนแนบแน่น แกอาจสงสัยว่าทำไมเธอถึงรู้ว่าของโปรดแกคืออะไร และไม่ใช่เพียงแต่ป้าพลอยเท่านั้น แต่เธอรู้ว่าทุกคนในบ้านนั้นใครชอบอะไรบ้าง จนตอนนี้เธอกลายเป็นขวัญใจดวงน้อยๆของคนในบ้านไปเรียบร้อยแล้ว เบนทิศล้มตัวลงหนุนตักเธออีกข้าง น้องเบนรีบพุ่งตัวลุกขึ้นมองอาหนุ่มทันทีที่เขาล้มลงเต็มตัว “อาบีทำอย่างนี้ไม่ได้นะคับ” “ทำไม” เบนทิศเลิกคิ้วถามงงๆ โดยไม่สนใจตาเขียวๆของเจ้าของตัก “ก็อาบีน่ะตัวโต๊โต อย่างนี้น้าปริมก็หนักแย่ซิคับ” “แล้วทำไมน้องเบนถึงนอนหนุนตักน้าปริมได้ละคับ” เจ้าของตักพยายามผลักคนตัวโต๊โตออกแต่ไม่ได้ผลแฮะ “ก็น้องเบนตัวยังเล็กอยู่เลยไม่หนัก เนอะน้าปริมเนอะ” ประโยคหลังเจ้าหลานชายตัวแสบหันไปขอความเห็นของเจ้าของตัก “ใช่คับน้องเบน อาบีนี่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยเนอะ” เธอพยักเพยิดกับน้องเบนจนคนที่กำลังนอนหนุนตักนุ่มๆอยู่ต้องดีดตัวขึ้นนั่งอย่างงอนๆ “ใช่ซิ ก็อาบีไม่มีความสำคัญแล้วนี่” น้องเบนเห็นว่าอาหนุ่มโกรธจึงรีบปรี่เข้าไปกอดคอโยกไปมา “โอ๋ๆๆ น้องเบนไม่ได้ว่าอาบีนะคับ แต่น้องเบนเป็นห่วงน้าปริมนี่คับ” พอคำพูดนี้หลุดจากปากน้อยๆ ปริมพิกาอดที่จะหัวเราะออกมากับคำพูดใสซื่อนี้ไม่ได้ แล้วก็ต้องรีบหุบปากทันทีเมื่อหันไปเจอสายตางอนๆของคนตัวโต๊โต “คนอะไรอิจฉาแม้กระทั่งหลาน” ปริมพิกาแอบกระซิบให้ได้ยินกันแค่สองคน “ก็น่าอิจฉาไหมล่ะ ตั้งแต่มาผมยังไม่ได้อยู่กับคุณสองต่อสองเลย” “แน้ ยังมีหน้ามาเถียงอีกนะ” น้องเบนมองหน้าอาหนุ่มทีน้าปริมทีอย่างสงสัยว่าทั้งคู่กำลังคุยเรื่องอะไรกันอยู่ “เอ่อ.. อาบีกับน้าปริมซุบซิบอะไรกันคับ ความลับที่น้องเบนรู้ไม่ได้เหรอคับ” ตาซื่อๆที่ถามออกมาทำให้คนที่กำลังกระซิบกระซาบกันถึงกับทำหน้าไม่ถูกเมื่อโดนคำถามนี้ “เอ่อ..” ปริมพิกาหาคำตอบให้น้องเบนไม่ถูก จนคนที่นั่งข้างๆอดหัวเราะไม่ได้เมื่อมองหน้าเอ๋อๆของเธอ “หน้าคุณตอนที่หาคำแก้ตัวไม่ได้นี่ตลกจัง” “แน้.. ยังมีหน้ามาหัวเราะกันอีกนะคะ” เธอตีเพียะเข้าให้ที่แขนของคนกำลังหัวเราะ “อูยยยย โหดร้ายจังแฮะ แฟนใครหว่า” “น้าปริมก็แฟนอาบีซิคับ ถามได้” น้องเบนแทรกตอบกลับมา “อืม เนอะอาบีก็ลืมไป” พูดจบเขาก็หัวเราะถูกใจ จนคนข้างๆอดไม่ได้ที่จะแจกฝ่ามือให้แรงๆอีกรอบพร้อมชี้หน้าอย่างเอาเรื่อง “ยอมแล้วค้าบบบบ” ชายหนุ่มกอดเธอไว้พร้อมดึงมือที่ทำท่าจะทุบลงมาอีกรอบเอาไว้หลวมๆ น้องเบนหัวเราะอย่างถูกใจเมื่ออาหนุ่มหันมาหยักคิ้วให้ “น้องปริมจ๊ะ พี่นินขอฉกตัวน้องเบนนะคะวันนี้” นินนัยเข้ามาขัดจังหวะการสนทนาระหว่างสามชีวิต คนที่ยิ้มไม่หุบเลยเมื่อได้ยินว่าจะมีคนมาฉกตัวน้องเบนไปคงไม่พ้นคนตัวใหญ่ที่นั่งพิงไหล่อยู่ใกล้เธอ เขาแกล้งหยิบหนังสือที่วางอยู่ใกล้ๆแถวนั้นขึ้นมาอ่าน แต่มุมปากยังคงมีรอยหยัก “คะ ไปไหนกันคะพี่นิน” เธอถามงงๆ เพราะเมื่อเช้าเธอจำได้ว่า เธอได้ถามไปครั้งหนึ่งแล้วว่าวันนี้ไม่มีใครได้ออกไปไหน แต่เมื่อหันไปเจอคนข้างๆอมยิ้มสบตารู้กันกับนินนัย เธอก็ถึงบางอ้อขึ้นมาทันที เจ้าเล่ห์จริงๆนะแฟนฉัน “เอ่อ.. พอดีพี่จะพาน้องเบนออกไปซื้อของแล้วจะเลยไปทานข้าวเย็นกันนอกบ้านน่ะคะ” เธอตอบอ้อมแอ้ม ซึ่งดูก็รู้ว่าคงจะโดนใครซักคนบังคับแน่ๆ ซึ่งดูจากปฏิกิริยาของคนที่กำลังทำท่าว่าตนสนใจในเนื้อหาของหนังสือเป็นนักเป็นหนา ก็รู้แล้วว่าแผนนี้เป็นของใคร แต่เมื่อเห็นท่าลำบากใจของนินนัยเธอก็ไม่อยากทำให้อีกฝ่ายรู้สึกหนักมากขึ้นอีก “เอ้อ ปริมก็ว่าดีนะคะพี่นิน วันหยุดแบบนี้ไปเที่ยวแบบครอบครัวก็ดีออกนะคะ” เธอส่งยิ้มหวานไปให้คนที่กำลังทำหน้าลำบากใจ “งั้นพี่ขอตัวน้องเบนนะคะ” “ค่ะ” เมื่อนินนัยกับน้องเบนเดินลับตาไปแล้ว ปริมพิกาหันมามองคนที่กำลังเอาหนังสือในมือปิดหน้า แล้วค่อยๆลดหนังสือลงมามองเธอ เขายิ้มอายๆเมื่อเห็นว่าหญิงสาวกำลังจ้องหน้าอย่างเอาเรื่อง “คนเจ้าเล่ห์” “ผมเปล่านา พี่เอกับพี่นินเค้าอยากออกไปทานข้าวนอกบ้านตามประสาพ่อแม่ลูกต่างหาก” เขายิ้มแหยๆแบบร้อนตัว “ปริมรู้หรอกค่ะว่าวันนี้พี่นินกับพี่เอไม่มีแผนออกไปไหน” “ของอย่างนี้เปลี่ยนแปลงกันได้” เขาหาข้อแก้ตัวอีกครั้ง “แต่ปริมคิดว่า พี่นินกับพี่เอคงจะเปลี่ยนใจตอนที่คุณหายไปซักครู่แน่ๆ” ไม่มีใครที่จะรู้ทันเขาเท่าเธอคนนี้อีกแล้วล่ะ แค่เธอมองตาก็รู้ถึงข้างในแล้วว่าเขาคิดอะไรอยู่ “ก็ได้ๆ ผมยอมรับก็ได้ ว่าทุกอย่างคือแผนของผมเอง ก็ผมอยากอยู่กับคุณบ้างนี่นา” “ทำตัวเป็นเด็กขาดความอบอุ่นไปได้นะคุณน่ะ” ไม่วายที่เธอจะแขวะให้อีกรอบ “ก็หัวใจผมมันขาดความอบอุ่นนี่นา งั้นคุณก็ช่วยทำให้มันอบอุ่นขึ้นหน่อยซิ” เขาส่งสายตาวับๆแวมๆจนเธอหมั่นไส้ขึ้นมาตงิดๆ “เหอะ “ เธอทำเสียงขึ้นจมูก “ตัวก็โต๊โต แต่ชอบทำตัวเป็นเด็กๆ” ปริมพิกาหันไปสนใจกับหนังสือเล่มโปรดที่เธอมักจะมีติดตัวไว้ตลอดเวลา เผื่อเวลาที่อยากอ่านจะได้หยิบมันขึ้นมาเปิดได้ทันที มือหนาๆของเขาเอื้อมมาฉุดหนังสือในมือไปถือไว้ หญิงสาวทำท่าจะดึงกลับคืน แต่มือไวไม่เท่าคนหน้าเป็นตรงหน้า “เอาคืนมานะคุณบี” เธอทำเสียงแข็งพยายามที่จะแย่งหนังสือกลับคืนมา “เอาไว้อ่านวันหลัง” เขายิ้มกริ่ม “ผมหิวข้าวแล้ว” ชายหนุ่มทำเสียงอ่อยๆเมื่อเห็นสายตาดุๆจากร่างบางที่นั่งทำเป็นไม่สนใจเขาในคราวแรก ปริมพิกายังคงทำท่าจะแย่งเอาหนังสือในมือหนาๆนั่นกลับมาให้ได้ แต่ ทำไมมือเขาไวอย่างนี้นะ “จะเอาไปทำไมนะหนังสือน่ะ บอกแล้วไงว่าเอาไว้อ่านวันหลัง” เขาพูดพร้อมยกหนังสือขึ้นสูงๆเมื่อคนร่างบางยังคงจะคว้ามันกลับคืนให้ด้ “ก็ปริมจะอ่านวันนี้นี่นา” เธอแย้งทันควัน “เที่ยงแล้วทานข้าวกัน” ชักหนังสือหนีมือไวๆนั้นอีกครั้ง “คุณหิวก็ไปทานซิ ปริมยังไม่หิวนี่นา” “ใจร้ายจัง จะปล่อยให้ผมนั่งทานคนเดียวนี่นะ ก็ได้ งั้น ไม่สนใจก็ไม่ต้องมาใส่ใจ” เขาคืนหนังสือใส่มือบาง แล้วทำหน้างอๆ เดินจากไป ปล่อยให้เธอได้แต่ยืนงงอยู่คนเดียว “อะไรของเขาอีกเนี่ย” เฮ้อ ทำไมเดี๋ยวนี้เขางอนเก่งจังแฮะ แต่เธอก็ชอบทำให้เขางอนเองนี่นา แล้วจะง้อได้หรือเปล่าก็ไม่รู้ “เดี๋ยวซิคะคุณบี” ไม่ทันแล้วร่างหนาเดินลิ่วออกไปแล้ว “ป้าพลอย ถ้าคุณปริมหิวก็ช่วยจัดอะไรให้เธอหน่อยแล้วกันนะครับ ผมจะขึ้นห้อง” “อ้าว แล้วคุณบีไม่หิวเหรอคะ นี่ก็เที่ยงกว่าแล้ว” ป้าพลอยทำหน้างงเมื่อเห็นหน้าของเขาที่พยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติ แต่ก็คงจะลำบากเพราะร่องรอยของสีหน้าบูดๆยังคงเหลือทิ้งไว้ “ผมไม่หิว ผมอยากพักฝากคุณปริมด้วยนะครับ” เขาหันไปมองหญิงสาวที่วิ่งมาหยุดยืนอยู่ใกล้ๆ แล้วก็เมินหน้าหนี “ทานข้าวก่อนซิค่ะ ปริมหิวแล้วเหมือนกัน” เธอพยายามพูดเสียงหวาน “ไม่ล่ะ ผมยังไม่หิว” พูดจบขาวยาวๆก็ก้าวบันไดเพื่อขึ้นห้องของตนทันที แน่ะ อีตาบ้า เมื่อกี้ยังบอกหยกๆว่าหิวอยู่เลย แฟนใครหว่าขี้งอนจริงๆ ปริมพิกาหันไปยิ้มแหยๆให้กับป้าพลอยที่ยืนทำหน้างงอยู่ตรงนั้น “เดี๋ยวป้าพลอยจัดอาหารไว้เลยนะคะ ปริมขอตัวจัดการคนขี้งอนซักครู่” ว่าแล้วก็วิ่งตามเขาทันที ก๊อก ก๊อก ก๊อก . ปริมพิกาเคาะประตูเบาๆ แต่คนข้างในคงไม่ได้ยินหรืออาจจะได้ยินแต่ทำเป็นไม่ได้ยิน เธอเงี่ยหูแนบกับประตูเพื่อฟังว่าคนข้างในจะมีปฏิกิริยาตอบสนองกับการมาของเธอเช่นไร เงียบ ก๊อก ก๊อก ก๊อก “คุณบีคะ” เธอเคาะแรงขึ้นพร้อมส่งเสียงเรียกคนข้างใน “ปริมให้ป้าพลอยจัดโต๊ะแล้ว ทานข้าวกันนะคะ” “ผมยังไม่หิว จะนอนพักซักหน่อย คุณทานไปก่อนเถอะ” เขาตะโกนออกมา เอาใจก็ยาก งอนก็เก่งอย่างนี้ ทำไมเธอต้องคอยง้ออยู่เรื่อยนะ “คุณบีเปิดประตูซักครู่นะคะ” พยายามทำเสียงหวานๆเข้าไว้ “ไม่ล่ะ ผมจะนอนแล้วคุณไปทานข้าวเถอะ” โธ่ เอาใจยากขนาดนี้ไม่ง้อซะดีไหมนะ สักพักเสียงคนข้างในเงียบไป ไม่ว่าเธอจะเคาะจะเรียกยังไงเขาก็ยังคงเงียบ ปริมพิกาชั่งใจซักครู่ว่าจะเอายังไงดีกับคนตัวโตแต่ใจน้อยเป็นเด็กๆ อืม กุญแจสำรองกับป้าพลอยก็มีนี่นา เพราะตอนที่เธออยู่ที่นี่ก็ใช้มันบ่อยๆ เมื่อคิดเช่นนั้น เธอจึงลงไปขอกุญแจสำรองของแต่ละห้องกับป้าพลอย แกร๊ก เสียงเปิดประตูห้องทำให้คนที่นอนแผ่หราอยู่บนเตียงกว้างรีบหลับตาลงทำเป็นว่าตนเองหลับสนิท ปริมพิกาเดินย่องๆเข้าไปส่องเพื่อดูว่าเขาหลับจริงๆหรือเปล่า อืม ผ่านไปแค่สิบนาทีเธอไม่เชื่อหรอกว่าเขาจะหลับได้จริงๆ เอ หรือว่าจะง่วงมากนะ หญิงสาวยืนเท้าสะเอวมองพิจารณา หารู้ไม่ว่าคนที่หลับอยู่กำลังฝืนให้ตัวเองไม่ดุกดิกแค่ไหน ปริมพิกามองซ้ายมองขวาว่าจะเอายังไงดี เธอจะปลุกเขาให้ตื่นไปทานข้าวด้วยกันหรือว่าจะปล่อยให้เขานอนก่อนดีนะ แต่เมื่อเธอจะเดินหนีจากที่ตรงนั้น เธอก็เห็นว่าตาเขากระตุกเล็กน้อย ปริมพิกาอมยิ้มกับคนที่แกล้งทำเป็นหลับ “คุณบี คุณบีคะ” เธอเขย่าตัวเรียก เขายังคงแกล้งทำเป็นหลับอยู่เช่นนั้น ปริมพิกาแลบลิ้นให้ด้วยความหมั่นไส้ “ถ้าไม่ตื่นก็ไม่เป็นไรนะคะ งั้นปริมจะไปทานข้าวคนเดียวก็ได้ ทานเสร็จปริมกลับเลยแล้วกันนะ” หญิงสาวทำท่าจะผละออกมา แต่มือยาวๆของเขาคว้าข้อมือเธอไว้ก่อน หญิงสาวแอบอมยิ้มแต่เมื่อหันหน้าไปเผชิญกับเขาก็แกล้งตีสีหน้าเรียบสนิท “ไม่นอนต่อละคะ ง่วงไม่ใช่เหรอ? ”เธอเลิกคิ้วถาม “ปริมหิวแล้ว คุณนอนต่อเถอะค่ะ” เขายังคงแกล้งตีสีหน้าหงิกงอเช่นเดิม “จะงอนอะไรนักหนานะ” เธอต่อว่าเมื่อเห็นว่าสีหน้าเขาไม่ยอมดีขึ้นซักที “ผมไม่ได้งอนซักหน่อย” เขาบ่นอุบคนเดียว “อะไรนะคะ ไม่ได้ยิน” “เปล่า ไม่มีอะไร แต่คุณจะกลับจริงๆเหรอ” “อ้าว แล้วคุณจะให้ปริมอยู่ทำไมละคะ ในเมื่อเจ้าของบ้านทำหน้าบูดเป็นการไล่ซะขนาดนี้” “เปล่าซะหน่อย ผมแค่อยากให้คุณสนใจบ้างก็เท่านั้น” เขาทำเสียงน่าสงสาร แต่ดูๆแล้วน่าหมั่นไส้มากกว่า ถ้าน้องเบนทำยังดูดีกว่าเลย แต่นี่ตัวก็โต หน้าก็ตาย ช่างไม่เข้ากับหน้าเล้ยยยย อาการงอนๆทั้งหลายที่แสดงออกมาน่ะ “แล้วปริมไม่สนใจคุณตรงไหน” “ก็ทุกเรื่อง” “แน้ กล่าวหากันเกินไปแล้วนะ” เธอหย่อนตัวลงนั่งข้างๆเขา ชายหนุ่มขยับตัวเล็กน้อยเพื่อให้เธอนั่งได้สะดวก “อ่ะ ทีนี้แจงมาว่าอะไรบ้างที่ปริมไม่สนใจคุณ” เธอจ้องตาคมคู่นั้นเพื่อรอคำตอบ “ก็สนใจน้องเบนมากกว่าผม” “แน้ อิจฉาแม้กระทั่งหลาน อะไรอีก” “วันนี้มีแค่นี้แหละ วันหลังค่อยหาคำตอบใหม่อีกรอบ” เขาพูดยิ้มๆ แล้วดึงเธอไปกอด ปริมพิกาขืนตัวเล็กน้อยเพื่อมองหน้าคนเจ้าเล่ห์ให้เต็มตา ซึ่งก็เห็นหน้าของคนเจ้าเล่ห์กำลังยิ้มพราวอยู่ “เจ้าเล่ห์นักนะคุณน่ะ” เธอส่งค้อนน้อยๆไปให้ ส่วนอีกฝ่ายกำลังนั่งยิ้มร่าอยู่ “ดีจังที่คุณตามมาง้อด้วย” “ไม่ได้อยากจะง้อเท่าไหร่นักหรอก แต่กลัวว่าจะหิวตายไปซะก่อน” เธอพูดเสียงแข็งๆในขณะที่พยายามดึงตัวเองออกจากอ้อมกอดอบอุ่นนั่น “แล้วตกลงว่าที่งอนปริมเนี่ยเพราะอิจฉาหลานเหรอคะ?” เธอเลิกคิ้วถาม “อือหืม” เขาพยักหน้ารับ “โห เชื่อคุณเลยทำได้ไงเนี่ย” “ก็ผมอยากให้คุณอยู่ด้วยตลอดเวลานี่” เขาพูดอ้อนๆในขณะที่ยังคงกอดเธอกระชับ ปริมพิกาซบหัวลงกับอกกว้างยิ้มๆ “ปริมก็ไม่ได้หายไปไหนนี่นา วันนี้ก็มีเวลาให้คุณทั้งวันเลย” “ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นซักหน่อย” “แล้วยังไงคะ” ปริมพิกาเงยหน้ามองเขา เบนทิศกดจมูกโด่งๆลงกับหน้าผากมนของคนรัก “ผมอยากให้คุณอยู่กับผมแบบนี้ทุกวัน ทุกเวลา” “โห แล้วจะไม่เบื่อแย่เลยเหรอคะเนี่ย” เธอแกล้งทำตาโต “ไม่นะ ผมไม่เคยรู้สึกเบื่อ เพราะเวลาที่ได้อยู่ใกล้คุณผมมีความสุขที่สุดเลย” เขาฝังจมูกลงบนเรือนผมนุ่มสลวยที่นั่งแนบแก้มกับอกกว้างๆของตัวเอง “คงไม่ได้หรอกค่ะ ปริมมีพ่อมีแม่จะให้มาอยู่กับคุณทุกวันทุกเวลาได้ยังไงกันล่ะ เรายังไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย” ถึงแม้จะเห็นลางๆแล้วว่านี่คือการขอแต่งงานทางอ้อม แต่เธอก็ไม่วายที่จะกวนเขา “งั้นคุณก็แต่งงานกับผมก็สิ้นเรื่อง” โห นี่เหรอคำขอผู้หญิงแต่งงานของเขา ช่างไม่โรแมนติกเอาซะเลยนะคุณบีเจ้าขา “ทำไมคุณถึงอยากแต่งงานกับปริม” อดไม่ได้ที่จะถามให้แน่ใจ เพราะตั้งแต่ที่คบกันมาเธอยังไม่เคยได้ยินประโยคบอกรักจากเขาแม้แต่ครั้งเดียว ถึงแม้ว่าการกระทำของเขาจะบ่งบอกก็ตาม แต่เธอก็ยังอยากได้ยินมันจากปากหนักๆของเขาเอง “เพราะอะไรคะ” เธอยันกายออกจากอกกว้างๆของเขา เงยหน้าถามอีกรอบ “ก็เพราะผมรักคุณน่ะซิ” เขาพูดเสียงเบาๆด้วยความเขินอาย หน้าเขาแดงขึ้นเรื่อยๆ จนเธออดยิ้มไม่ได้แต่ก็ยังคงแกล้งทำเสียงดัง “พูดดังๆซิคะ คุณว่าคุณจะแต่งงานกับปริมเพราะอะไร” “ผมรักคุณ” เขาเน้นทีละคำ “พอใจหรือยังครับคุณผู้หญิง” ปริมพิกาสวมกอดเขาทันที “ก็แค่นี้แหละที่ต้องการฟัง” “แล้วตกลงคุณว่าไง” เบนทิศใช้นิ้วมือพันผมที่ยาวสลวยของเธอเล่นระหว่างรอคำตอบ “ถ้าปริมปฏิเสธ ” เธอลากเสียงยาวๆ ทำให้คนที่รอฟังคำตอบเริ่มหน้าเสีย “ทำไม” เขาถามกลับทันที “ฟังให้จบก่อนซิค่ะ โธ่ ” เธอต่อว่าคนที่ไม่ยอมฟังให้จบ “ถ้าปริมปฏิเสธ ก็เท่ากับว่าปริมโกหกหัวใจตัวเองนะซิคะ” เธอยิ้มจนตาหยี จนเขาอดไม่ได้ที่จะฝังจมูกคมๆลงกับแก้มนวลใสเธออีกครั้ง และใช้ริมฝีปากหนาได้รูปปิดประทับริมฝีปากบาง นุ่มนวลและอ่อนโยน ก่อนจะถอนมันออกมาอย่างอ้อยอิ่ง ก่อนจะประทับปิดลงไปอีกครั้งอย่างเนิ่นนาน คร๊อกกก เสียงท้องของเขาร้องทำให้เวลาแห่งความโรแมนติกพังทลายลงทันควัน หญิงสาวหัวเราะร่วนในขณะที่เจ้าของท้องนั่งทำหน้าหรา และส่งสายตางอนๆให้คนที่กำลังนั่งหัวเราะอย่างถูกใจ “เห็นไหมล่ะ ทำเป็นเล่นตัวไปได้ หิวจนท้องไส้ปั่นป่วนแล้ว” เมื่อเห็นหน้าบูดๆของเขาเธอก็เลิกหัวเราะทันที “ไปทานข้าวกันดีกว่านะ ปริมให้ป้าพลอยจัดโต๊ะไว้แล้วล่ะ” เธอลุกขึ้นแล้วฉุดแขนเขาเพื่อให้อีกฝ่ายลุกตาม แต่เขากลับกระตุกแขนเธอกลับจนเธอเสียหลักเซล้มลงไปปะทะกับอกกว้างๆของเขา “อย่าลืมที่พูดไว้นะ” เขากระซิบข้างๆหู “พูดอะไรคะ” เธอถามงงๆ ว่าเขาหมายถึงอะไร “โธ่.. ก็ที่ว่าจะแต่งงานกับผมไง เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมไปรับคุณไปซื้อแหวนนะ” “โห อะไรจะรวดเร็วปานนั้นคะ” “ก็ผมใจร้อนนี่นา นะพรุ่งนี้ผมจะไปรับ” ปริมพิกาพยักหน้า “เอาไงก็เอากันค่ะ แต่ตอนนี้ปริมหิวแล้วไปทานข้าวกันดีกว่าน๊า” เธอทำท่าจะลุกขึ้นอีกรอบ แต่วงแขนอบอุ่นยังคงกอดเธอไว้แน่น ปากอุ่นๆของเขาเลื่อนมาปิดปากบางนั้นอีกรอบ “ก่อนทานข้าว ผมขอมัดจำคุณไว้ก่อน ” เฮ้อ ให้ได้อย่างนี้ซิ ได้คืบจะเอาศอกนะคุณบีนะ แต่เอ ทำไมหัวใจเธอก็เรียกร้องเหมือนเขาเลยล่ะ ถ้าอย่างนั้นปริมกับคุณบีขอปิดฉากเรื่องพิสูนจ์รักจากก้นครัวลงแต่เพียงเท่านี้ก็แล้วกันนะคะ เดี๋ยวคนแต่งจะใจแตกไปซะก่อน อิอิ   Create Date : 02 กันยายน 2550 47 comments Last Update : 2 กันยายน 2550 15:19:16 น. Counter : 808 Pageviews. Share Tweet

เฮ้อ... ในที่สุดเรื่องที่ดองมานาน ก็จบลงได้ซักที เย้ๆๆๆ ดีใจๆ ตอบเม้นท์เช่นเคยจ้า.... คุณ sunnyP ... แหะๆ คนเขียนอยู่ในโหมดขี้เกียจจ้า เลยสรุปส่งท้ายซะเลย อิอิ (หวังว่าจะชอบกันนะคะ) คุณ une playful pizzicato... แหะๆ ขอบคุณสำหรับคำผิดนะคะ ที่จริงตั้งใจจะพิมพ์ยัดเยียดนั่นเอง แต่แหะๆ (อีกรอบ) พิมพ์ผิดจริงอ่าคะ ขอบคุณที่ชอบเรื่องนี้นะคะ คุณ VEE ... ฮ่าๆ คุณวีถามว่าใกล้จะจบหรือยัง ก็เลยเอาบทส่งท้ายมาโชว์ซะเลย อิอิ คุณ lemonlimebitter ... ขอบคุณที่ชอบจ้า ส่วนที่ว่าล้อกไว้นั้น ถ้าสนใจจริงๆก็สามารถทิ้งเมล์ไว้ได้ค่ะ เดี๋ยวจะส่งรหัสไปให้... ขอบคุณทุกกำลังใจที่มีมาให้ปาณิกดาตลอดนะคะ เรื่องต่อไปติดตามอ่าน... หุ้นส่วนหัวใจยัยจอมยุ่งจ้า... ปล. ขอฝากหนังสือเรื่อง รักละมุน...อุ่นละไม ไว้ในอ้อมกอดของทุกท่านด้วยนะคะ ฮิ้ววววววววววว (ขายหนังสือซะเลย)   โดย: หนึ่งเดียวในใจ 2 กันยายน 2550 15:25:57 น.

ปล.อีกรอบ แหะๆ เรื่องนี้ขอรีไรท์เล็กน้อยก่อนส่งให้สนพ.พิจารณานะคะ ขอบคุณอีกครั้งจ้าที่ติดตามให้กำลังใจกันเรื่อยมา   โดย: หนึ่งเดียวในใจ 2 กันยายน 2550 15:30:19 น.

ยินดีด้วยค่ะที่ทำงานชิ้นสำคัญสำเร็จแล้ว นิยายเรื่องนี้ อ่านแล้วสนุก สดใส สบายใจ จะรออ่านผลงานต่อไปนะคะ   โดย: une playful pizzicato IP: 82.247.214.230 2 กันยายน 2550 16:02:09 น.

น่ารักจังค่ะ ชอบมากๆๆ   โดย: ตัวเล็ก IP: 58.33.190.239 2 กันยายน 2550 16:09:42 น.

ตอบเม้นท์ในนี้ซะเลยเนอะ.. คุณ une playful pizzicato... ได้ยินคำนี้คนเขียนก็ปลื้มยิ้มแทบไม่หุบแล้วละจ้า คุณ ตัวเล็ก... เย้ๆๆ ดีใจๆที่ชอบนะจ้า อย่าลืมให้กำลังใจในเรื่องต่อๆไปด้วยนะจ้า   โดย: หนึ่งเดียวในใจ 2 กันยายน 2550 16:15:53 น.

ไชโย จบแล้ว น่ารักมั่กๆค่า เพิ่งมาตามอ่านหลังๆนี่เอง ตามรอยมาจากpantipค่ะ อยากอ่านเรื่องอื่นที่ล็อคไว้ด้วยได้ไหมคะ ถ้าได้ช่วยส่งpasswordให้ด้วยนะคะ yok023@hotmail.com ขอบคุณล่วงหน้าซะเลย อิอิ   โดย: yoko IP: 222.123.72.74 2 กันยายน 2550 18:36:56 น.

ตกใจนิดหน่อยที่เปิดมาก็เจอว่าตอนจบแล้ว แง่ววๆๆ ยังไงก็ต้องขอแสดงความยินดีด้วยน่ะค่ะเรื่องหนังสือยังไงก็จะติดตามเรื่องต่อไปอย่างแน่นอนครับผม แต่ตอนนี้ขอเวลาแว่บไปทำโปรเจคต่อก่อนน่ะค่ะ หวังว่าจะยังไม่ลบน่ะค่ะ หนูยังไม่มีเวลาอ่านเลยอ่ะ.....   โดย: พลอยสีชมพู IP: 125.27.113.36 2 กันยายน 2550 19:31:14 น.

ตามมาขอpasswordด้วยคนค่ะ ongtip@gmail.com   โดย: magic IP: 124.157.129.251 2 กันยายน 2550 20:13:17 น.

มาสารภาพบาปค่ะ.....แบบว่าหนูอ่านจบหมดแล้วอ่ะค่ะชอบบทกุ๊กกิ๊กจังเลยค่ะ น่ารักดี อ่านๆดูรู้สึกว่าอาบีของเราก็เจ้าเลห์ใช่เล่นน่ะค่ะ แอบเห็นหน้าปกหนังสือของพี่ที่จะอกใหม่สีสวยจังเลยค่ะ รับรองเลยว่าไม่พลาดแน่ๆ ยังไงก็จะรออ่านเรื่องต่อไปของพี่น่ะค่ะ สู้ๆน่ะค่ะ ป.ล.คิดว่าเรื่องนี้ถ้าได้เอามารีไรท์จะต้องได้ตีพิมพ์อีกเรื่องหนึ่งแน่นอนเลยค่ะ ยังไงก็พยายามเข้าน่ะค่ะ   โดย: พลอยสีชมพู IP: 125.27.113.36 2 กันยายน 2550 20:26:38 น.

เพิ่งเข้ามาอ่านเป็นครั้งแรกคะ เนื้อเรื่องน่ารักมากคะ ภาพประกอบก็น่ารัก ทำให้เวลาอ่านรู้สึกสบายตาสบายใจมากคะ ขอ password เรื่องอื่น ๆ ที่ล็อกไว้ด้วยได้หรือเปล่าคะ chollada-c@tbsc.co.th คำถามสุดท้ายคะ ทราบหรือเปล่าคะว่า สำนักพิมพ์มธุรดาให้ใครเป็นตัวแทนจัดจำหน่ายให้คะ จะได้ตามไปซื้อถูก   โดย: kung IP: 210.203.182.74 2 กันยายน 2550 22:29:51 น.

หวานซะจนคนอ่านเกือบใจแตก   โดย: VEE IP: 4.252.26.171 2 กันยายน 2550 23:23:42 น.

คุณ yoko... ดีใจๆที่ชอบนะคะ คนแต่งก็น่ารักจ้า อิอิ พูดอย่างนี้เดี๋ยวจัดส่งพาสเวิร์ดให้ทันที อิอิ คุณ พลอยสีชมพู 1 ... โห ทำโปรเจคแล้วอีกไม่นานก็จบแล้วจิเนี่ย เย้ๆๆๆ สู้ๆจ้า เรื่องนี้พี่คงจะยังไม่ลบออกหรอกน๊า สบายใจได้ อิอิ คุณ magic ... ได้จ้า เด๊วจัดส่งไปให้ อิอิ คุณ พลอยสีชมพู 2 ... นั่นแน่ ทนไม่ได้ละจิ ในที่สุดก็อ่านคุณสองจนจบ อิอิขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มีมาให้กันโดยตลอดนะจ๊ะ พี่ปาณิกก็ขออวยพรให้โปรเจคผ่านเร็วๆนะจ้า... ยิ้ม ยิ้ม คุณ kung ... ขอบคุณค่ะที่ชอบ สนพ.มธุรดาตามที่ทราบมานะคะ ก็จะมีในร้านซีเอ็ด ร้านนายอินทร์ เซเว่น ค่ะ (อันนี้คงจะเป็นหลักๆนะคะ) ส่วนพาสเวิร์ดเดี๋ยวส่งให้นะคะ ขอบคุณที่สนใจจ้า...   โดย: ปาณิกดา... IP: 61.19.65.167 2 กันยายน 2550 23:25:21 น.

คุณ VEE ... หุหุ คนเขียนก็ใจแทบแตกเหมือนกัน ฮิ้ววววว   โดย: ปาณิกดา... IP: 61.19.65.167 2 กันยายน 2550 23:27:22 น.

ไม่เคยอ่านผลงานของคุณหนึ่งเดียวในใจ มาก่อน แต่ก็ไม่ผิดหวังเลยค่ะ ที่ได้เข้ามา้อ่านเรื่องนี้แบบรวดเดียวจบ เป็นนิยายที่เขียนดีจริงๆ ขอให้ได้ตีพิมพ์เร็วๆนะคะ   โดย: Bralee IP: 137.226.248.144 3 กันยายน 2550 0:15:25 น.

คุณ Bralee ... คนเขียนก็ดีใจจ้าที่ทำให้คุณบราลีไม่ผิดหวัง อิอิ ขอบคุณสำหรับคำอวยพรจ้า...   โดย: ปาณิกดา... IP: 61.19.65.246 3 กันยายน 2550 6:26:12 น.

จบแล้ววววววววววว อ่านไปยิ้มไป จะรอเรื่องต่อไปนะค่ะ ขอพาสเวิร์ดเรื่องอื่นด้วยนะคะ anurukchokchai@hotmail.com ขอบคุณค่ะ   โดย: nok_new IP: 203.113.36.11 3 กันยายน 2550 11:04:17 น.

สนุกมากค่ะ แล้วจะรอติดตามผลงานเรื่องต่อไปน่ะค่ะ   โดย: yingying IP: 202.183.186.185 3 กันยายน 2550 12:29:20 น.

คุณ nok_new ... อิอิ ดีใจจ้าที่ปาณิกได้มอบรอยยิ้มให้คุณนกด้วย ส่วนพาสเวิร์ดเด๊วจัดห้ายยยย คุณ yingying ... ขอบคุณที่ชอบจ้า หุ หุ เรื่องต่อไป... ติดตามได้คือ "หุ้นส่วนหัวใจยัยจอมยุ่งจ้า" เร็วๆนี้นะคะ   โดย: ปาณิกดา... IP: 61.19.65.185 3 กันยายน 2550 13:24:55 น.

อย่าขอpasswordนะให้ค่ะอยากอ่านเรื่องที่lockไว้นะ miniez_96@hotmail.com   โดย: mini IP: 61.91.167.84 3 กันยายน 2550 15:11:30 น.

อย่าขอpasswordนะให้ค่ะอยากอ่านเรื่องที่lockไว้นะ miniez_96@hotmail.com   โดย: mini IP: 61.91.167.84 3 กันยายน 2550 15:11:46 น.

:D มาอ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ ขอบคุณค่ะ สนุกมาก   โดย: xyz IP: 203.154.145.10 3 กันยายน 2550 15:30:38 น.

คุณ mini... ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะจ๊ะ ส่วนพาสเวิร์ดแล้วจะส่งให้จ้า คุณ xyz ... ขอบคุณที่ชอบจ้า หุ หุ คนแต่งอ่านแล้วก็อมยิ้มด้วยค่า ที่เห็นคนอ่านชอบแบบนี้   โดย: ปาณิก... IP: 61.19.65.199 3 กันยายน 2550 16:23:38 น.

เพิ่มเติม จากข้างบน อยากจะขอ password อ่านนิยายเรื่องอื่น ๆ ที่ lock ไว้จังค่ะ please please ปล.รูปของ comment เหมือน theme มือถือ NK3250 ที่มีเลยค่ะ (น่ารักดีน่ะค่ะ)   โดย: yingying (y_redmachine ) 3 กันยายน 2550 17:20:13 น.

กรรม ดันลืมบอก e-mail address ค่ะ ขออีกรอบน่ะค่ะ y_redmachine@hotmail.com ขอบคุณมากค่ะ จะตั้งตารอน่ะค่ะ   โดย: yingying (y_redmachine ) 3 กันยายน 2550 17:23:12 น.

คุณ yingying... ใช่ค่ะ รูปในเม้นท์สวยน่ารักดี ปาณิกเลยเลือกภาพนี้และไม่เปลี่ยนเลย อิอิ น่าร๊ากกก ส่วนพาสเวิร์ดแล้วจะจัดส่งให้จ้า อิอิ   โดย: ปาณิก... IP: 61.19.65.48 3 กันยายน 2550 18:17:51 น.

โอย คุณปาณิกดา นี่แฟนเยอะไม่ใช่เล่นๆแฮะ งั้นจะถอนใบสมัครจากการเป็นหนึ่งในแฟนดีก่า เดี๋ยวเค้าหาว่าตามคนอื่น เอ..แต่ถ้าคุณปาณิกดาอยากให้ une playful pizz. ยังเป็นแฟนคลับ ตามอ่านนิยาย เชคคำผิด ฯลฯ อยู่ละก้อ ก็จงให้พาสเวิดนิยายเรื่องอื่นมาซะดีๆ เหอๆๆ อิ อิ ส่งมาที่ mimmailbox@yahoo.com นะคะ จะรอรับค่ะ ขอบคุณล่วงหน้า รู้ว่าคุณปาณิกดาใจดีอยู่แล้นนนน   โดย: une playful pizzicato 4 กันยายน 2550 3:57:02 น.

อ่ะๆๆๆ คุณ une playful pizzicato ... เข้ามาแล้วรีบขังไว้ทันที ไม่ยอมให้ออกไปไหนได้ หุหุ แฟนๆยิ่งหายากอยู่นา ถ้าหนีไปซักคนนี่คงจะแย่ เงอๆ ส่วนพาสเวิร์ดส่งให้แล้วจ้า...   โดย: ปาณิก... IP: 61.19.65.152 4 กันยายน 2550 8:16:05 น.

ขอด้วยได้ป่าวค่ะ ธุงามๆ ขอบคุณล่วงหน้าเลยค่ะ โย่ว my email ka: xyzjung@yahoo.com   โดย: xyz IP: 203.154.145.10 4 กันยายน 2550 10:57:59 น.

คุณ xyz ... กล้าขอก็กล้าให้ค้าบบบ อิอิ (อะล้อเล่น...) ให้ด้วยความเต็มใจค้าบบบ เด๊วจัดส่งไปให้ค้าบบบบ   โดย: ปาณิก... IP: 61.19.65.26 4 กันยายน 2550 12:35:04 น.

อยากได้passwordเหมือนกันค่ะ ชอบนิยายเรื่องนี้มากค่ะ patcha_rawan@hotmail.com   โดย: เหม่ย IP: 202.28.120.11 4 กันยายน 2550 15:24:40 น.

คุณ เหม่ย... ดีใจที่ชอบนะคะ พาสเวิร์ดเด๊วจ๊าดดดห้ายยยจ้า   โดย: ปาณิก... IP: 61.19.65.39 4 กันยายน 2550 16:09:02 น.

อ่านแล้วอยากทราบตอนจบเร็วๆ สนุกมากคะ ขอ password เรื่องอื่นด้วยได้ไม่ค่ะ popo_pook@hotmail.com   โดย: popo IP: 61.7.224.30 5 กันยายน 2550 15:41:14 น.

ฮื่อ... ทำไมมีแต่คนสนใจพาสเวิร์ดน๊า เอาไปกันแล้วก็คลิ๊กตามไปอ่านไปให้กำลังใจกันด้วยเน้อทุกคน เหอๆ คุณ popo...ขอบคุณค่ะ แต่ว่าเรื่องนี้อ่า ตอนนี้ตอนสุดท้ายจบแล้วนะขอรับ เหอๆ   โดย: ปาณิก.. IP: 61.19.65.39 5 กันยายน 2550 18:13:11 น.

เพิ่งเข้ามาอ่าน น่ารักมากค่ะ ขอ password เรื่องที่ ล็อคไว้ด้วยค่ะ pai_lovepai22@hotmail.com   โดย: pai IP: 124.121.214.141 5 กันยายน 2550 21:58:43 น.

ขอบคุณค่ะที่กรุณาส่งpassword ให้ จะติดตามผลงานอย่างต่อเนื่องค่ะ ด้วยรักค่ะ pai_lovepai22@hotmail.com   โดย: ปาย IP: 124.121.214.141 5 กันยายน 2550 22:39:11 น.

คุณปาย... เหอๆ ขอบคุณค่าที่ชอบนะคะ ส่วนพาสเวิร์ดส่งไปแล้วค้าบบบ เปิดไปอ่านด้วยนา อย่าลืมเม้นท์ด้วยล่ะ อิอิ   โดย: ปาณิก... IP: 61.19.65.39 5 กันยายน 2550 22:46:55 น.

มีหนังสือใหม่อีกแล้ว   โดย: นาต (emrysmerlin ) 6 กันยายน 2550 0:15:08 น.

แอบมาเยี่ยมเยียนยามดึกค่ะ เหอะๆ จริง เลยยังไม่จบหรอกค่ะเพิ่งอยู่ปี 3 แต่มันเป็นโปรเจคที่ต้องประจำทุกปีอ่ะค่ะแล้วก็พอดีใกล้จะส่งแล้ว ช่วงนี้ก็เลยกลายเป็นหมีแพนด้า+ซากศพเดินได้ก็เป็นแถว อิอิ เห็นมีแต่คนขอ passwordกันตั้งเยอะ หนูก็เลยอยากขอมั่ง แต่มาคิดูอีกที ไม่ขอดีหว่า เพราะว่าถ้าได้มามีหวังโปรเจคไม่กระเตื้องแน่ๆเพราะรู้สึกว่ามีเรื่องที่น่าอ่านหลายเรื่องเหมือนกัน ก็เลยต้องหักดิบกับนิยายกันไปพักนึงยังไงก็ยังเป็นกำลังใจให้พี่เสมอน่ะค่ะ สู้ๆ ค่ะสำหรับเรื่องใหม่ยังไงก็ยังติดตามอยู่แน่นอนค่ะ   โดย: พลอยสีชมพู IP: 203.113.80.139 6 กันยายน 2550 0:55:28 น.

หนูนาต... อิอิ เปิ้นไปยลมาแล้วล่ะ อิอิ สวยเนอะ แต่ไม่เห็นคุณอาโปมากรี๊ดดดดหนังสือของตัวเองเหมือนพวกเราเลย ฮ่าๆๆๆ (เค้าไม่บ้าเหมือนพวกหล่อนไง คิคิ) คุณ พลอยสีชมพู ... ไม่เป็นไรจ้า ตอนนี้ต้องคิดเรื่องโปรเจคให้ผ่านก่อนเนอะ เรื่องอื่นไว้ทีหลัง ส่วนเรื่องนิยายก็เอาไว้ก่อนน๊า ตอนนี้พี่ปาณิกกำลังแต่งเรื่องสั้นคั่นเวลาอยู่จ้า ก่อนจะแต่งเรื่องยาว แต่งเสร็จจะเอามาลงให้อ่านกันนะจ๊า   โดย: ปาณิก... IP: 61.19.65.23 6 กันยายน 2550 1:26:54 น.

ขอบคุณค่าาา ที่แวะไปอวรพรวันเกิด มีความสุขมากๆเหมือนกันนะคะ   โดย: ยาธาตุ 6 กันยายน 2550 9:07:55 น.

ที่บอกว่าสวยน่ะ ผมใช่ไหม นาตรู้หรอก ฮ่าๆ บล๊อกน่ารัก เรื่องเยอะมากเลย TTOTT กวาดทันไหมเนี่ย ตอนนี้คงแต่งอยู่เรื่อยๆ โผล่มาอีกทีตามไม่ทันแล้ว ถ้าพี่ญ.เอาเรื่องสั้นเปิ้นไปรวมก็ดี จะซื้อมาให้แม่อ่านด้วย แม่ชอบปวดตา และแม่ไม่ค่อยมานั่งอ่านในคอม TTOTT ที่จริงแม้แต่จะแตะเมาส์แม่ยังหวาดๆ เลย ฮ่าๆ หวังอะไรกับคอม TT_TT   โดย: Elfenkind von Bellona (emrysmerlin ) 6 กันยายน 2550 12:07:34 น.

ฮ๋าๆ ว่าแล้ว ที่แท้ก็เข้าไม่ได้ ถึงว่า ทำไมนาตไม่เคยอ่าน ^=..= งงตั้งนานแหนะ ฮ่าๆ   โดย: Elfenkind von Bellona (emrysmerlin ) 6 กันยายน 2550 12:09:35 น.

ผมน่ะก็สวยนา แต่หน้าตาก็สวยกว่า อิอิ (พูดจิง จิ๊งงงง) ตอนนี้เปิ้นกำลังใช้สมาธิในการแต่งเรื่องสั้นอยู่ ฮ่าๆ แต่เมื่อวานใช้เวลาทั้งวันได้แค่ 2 หน้า เหอๆ ใช้พลังงานในการแต่งเยอะเจงๆ คิคิ   โดย: ปาณิก... IP: 61.19.65.6 6 กันยายน 2550 13:22:35 น.

ช่างคิดเนาะคนเรา หลอกคู่ต่อสู้ โอ๊ยยยัยเปิ้น ฉันอยากกระโดดตึกฆ่าตัวตายกับแผนการหลอกคู่ต่อสู้ของเธอ TTOTT คิดได้ไงเนี่ย โค้งเลย ถวายบังคมฝ่าเท้า (ฮ่าๆ กร๊ากก)   โดย: นาต IP: 84.134.39.236 6 กันยายน 2550 13:56:15 น.

...ขอโทษนะที่มารบกวน...ผมมาตามหาป้ายองครับ???((คนหายอ่า))   โดย: ๑๑..ลุงดอย..๑๑ IP: 203.154.74.79 6 กันยายน 2550 14:48:32 น.

นู๋นาต... นาตอ่ามาทำเปิ้นหัวเราะจนท้องแข็งเลยอ่า ตีนกาขึ้นเต็มหน้าแล้ว รับผิดชอบเลยเน้อ ลุงดอย... ป้ายองที่สวยๆนั้นเหรอจ๊ะ หุหุ ไม่ต้องห่วงแกนอนตีพุงอยู่นี่แหละ อิอิ   โดย: ปาณิก... IP: 61.19.65.109 6 กันยายน 2550 15:19:24 น.

สนุกมาก ๆ เลยค่ะ   โดย: นีน่า IP: 67.15.100.250 15 สิงหาคม 2551 17:14:14 น.