|
การรอคอยอันแสนยาวนาน
รู้ไหมมันทรมานแค่ไหน
กว่าจะผ่านแต่ละวันคืน ยากเพียงใด
กับการกลั้นใจให้หลับตา
อยากให้ความคิดถึงลดน้อยลง
อย่างน้อยฉันคงไม่ปวดปร่า
คิดถึงคนไกล จะได้ไม่มีน้ำตา
เพื่อเข้มแข็งรอวันเธอมาหา เรื่อยไป
แล้วเธอละ เป็นอย่างไรบ้าง
ความรู้สึกบางอย่าง เหมือนฉันบ้างไหม
ถ้าเป็นเหมือนกัน โปรดส่งความห่วงหาจากฟ้าไกล
มาโอบกอดหัวใจผู้หญิงอ่อนไหวคนนี้ที
คิดถึงนะ คิดถึงมาก คิดถึงเธอ
รู้ไหม เพราะคิดถึงจึงโทรหา
ทั้งที่กลัว เธอว่าเป็นคนไม่เอาไหน
ห่างนิด ไกลหน่อย พลอยท้ออยู่ร่ำไป
ขอให้เห็นใจ เพราะห่วงใยและแคร์
อากาศเย็นจะเป็นกังวล
ห่วงคนทางนั้นต้องหนาวแน่ๆ
จะไปกอดให้อุ่นก็ไกล ไหนจะกลัวใครแย่งดูแล
ถ้ายืนยันว่าเธอยังแคร์ คนอ่อนแอก็อุ่นใจ
| |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 13 คน [
มาเยี่ยมเยียน และเป็นกำลังใจให้นะคะนู๋หญิงจ๋า