สิ่งศักดิ์สิทธิ์เดินได้

มะอึ่ดของแม่จะครบ หนึ่ง ขวบปี ในวันจันทร์นี้แล้ว โอ้โหแฮะ เราอยู่กันมา
ปี นึงแล้วหรือนี่
มะอึ่ด แข็งแรง เบิกบาน แจ่มใส ไม่สบายสองหน เป็นหวัดคัดจมูก น้ำมูกไหลเมื่อตอนแปดเดือน เป็นส่าไข้เมื่อย่างสิบเดือน
ตอนที่เป็นส่าไข้ มะอึ่ดมีไข้สูง แต่ยังร่าเริง(ซนโคด)ปกติ ทานได้อย่างเคย ยกเว้นตัวจะร้อนจี๋ๆ สองวันผ่านไป แม่เริ่มใจคอไม่ดี พ่อสั่งให้โทรถามหมอมุก แม่ตัดสินใจโทรก็จวนค่ำ หมอก็น่ารักมากไม่ค่อยอยากให้ไปโรงพยาบาล โทรไปตอนมะอึ่ดเป็นหวัด ชี ก็ บอกวิธีดูแล แล้วก็ห้ามไม่ให้ไปหา บอกว่าไม่อยากเห็นหน้า พอมาถึงตอนไข้สูง...ชี ชักไม่แน่ใจ...สั่งว่าถ้าไข้ไม่ลด เอาไปให้ดูหน้ากันหน่อย
พ่อมะอึ่ดผู้อุดมไปด้วยความมั่นใจบอกว่า ไม่เป็นไรหรอก เด๋วก็หาย แต่พอเห็นหน้าตาวิตกจริตของแม่แล้ว พ่อก็พยักหน้า ไปเสียตังค์หน่อยก็ได้ (ใช่..ไม่งั้น บ้านระเบิด ไม่ต้องหลับต้องนอน)
พยาบาลวัดไข้...ตายห่าน น น สามสิบเก้าองศา ทำไมยังร่าเริงนัก ตะเบ็งเสียงคุยลั่นๆ หมอมุกสั่งเช็ดตัวลดไข้ ขอตรวจปัสสาวะ และขอตรวจเลือด เนื่องจากไข้คุณชายไม่ลดมาสามวันแล้ว
แม่เริ่มละล้าละลัง หมอกลัวไรฟร่ะ ลูกยังกินได้เล่นดีเสียแต่ตัวร้อนเท่านั้น หมอกลัวไข้เลือดออก เพราะตอนนั้นกำลังระบาด
พ่อทำตาเขียวใส่หมอ งึมงำไม่เห็นด้วย หมอขำๆ เพราะชินกับอาการลูกแขก แข็งแรงที่สุดของพ่อแล้ว
สุดท้าย ลงเอยด้วยการแก้ผ้าเช็ดตัวลดไข้อย่างถูกวิธี สาวๆชุดขาวสี่คนล้อมหน้าล้อมหลัง มะอึ่ดยิ้มหวาน ยัง มานยังไม่รู้ตัว เด๋วเข็มจะมา มะอึ่ดให้ความร่วมมือเต็มที่ในการเช็ดตัวลดไข้ พร้อมทานยา มะอึ่ดกินง่าย ไรไรก็กิน กินกระทั่งยา...
สาวชุดขาวจับโจ๋ย บอกมะอึ่ดว่าจะเก็บฉี่...พร้อมเอาถุงพลาสติกมาหุ้ม มะอึ่ดเริ่มชะงักอาการดี๊ด๊า มายุ่งไรกับโจ๋ยเขานี่
อีกสาวหนึ่งเอาชุดเจาะเลือดมา แม่ใจเสีย ถึงจะผ่านการผ่าคลอดมาแล้ว
แต่เข็ม ก็ไม่ถูกกะแม่อยู่ดี พ่อสั่งให้แม่ไปรอนอกห้อง มะอึ่ดมองตาม...
สี่สาวหันมาจับตัว...กรี๊ด ด ด ด ด แว๊ก ก ก ก
แม่นั่งอุดหูอยู่ข้างนอก ลูกเอ๊ย สิบเดือน เจอเข็มเจาะเลือด...เวลาเพียงแค่อึดใจ แต่แม่กลับรู้สึกว่านานเป็นสิบปี
พ่ออุ้มมะอึ่ดที่น้ำตานองหน้าพร้อมเสียงร้องที่แหบแห้ง...
พอเห็นหน้าแม่ มะอึ่ดโผเข้ามา มือก็ทุบที่ไหล่แม่เหมือนต่อว่า หายไปไหนมาในเวลาที่เขาต้องการ ปากก็ร้องแงๆ น้ำตาเม็ดโตๆเต็มตา ใจแม่เหลือเท่าเม็ดถั่วเขียว ลูกเอ๊ย...
พ่อหัวเราะหึหึ เล่าว่า เจ็บคงไม่เท่าไหร่ ที่โกรธมากคงเพราะโดนสี่สาวชุดขาว ตรึงตัวกับเตียง เข็มเด็กนะเล็กนิดเดียว (พ่อใจโหดดด)
มะอึ่ดขอดูดนมแม่ปลอบใจตัวเอง...
ผลเลือดออกมา..ไอ้แสบแม่เจ็บตัวฟรี ไข้ที่มีก็หายไป คงเพราะกลัวเข็มนะแหละ
แต่ผลที่ตามมา คือ...มะอึ่ดร้องกรี๊ดๆๆตอนสามทุ่ม ไม่หลับไม่นอน ต่อเนื่องมาอีกสามคืนหลังจากไปหาหมอวันนั้น ทุกสามทุ่ม มะอึ่ดจะสะดุ้งแล้วร้องกรี๊ด ร้องไห้สะอึ่กสะอื้น ไขว่คว้าหาตัวแม่ ต้องอุ้มออกจากห้อง ต้องพาเดินเล่น หลังแตะเตียงไม่ได้ เป็นร้องกรี๊ด แบกกันทั้งคืน
เดือดร้อนสิ...แม่โทรหายายเล็ก...สิ่งศักดิ์สิทธิ์มีชีวิต มงคลชีวิตของแม่มีสองคน นอกจากยายขุม ก็มียายเล็กนี่แหละ เล่าอาการให้ฟังแล้วขอให้ยายเล็กแวะมาหามะอึ่ดหน่อย ช่วยกอบขวัญหลานที ขวัญหายไปแล้ว
ไสยศาสตร์มีจริงอีกละ ยายเล็กมาทำพิธีสู่ขวัญ.... ง่ายๆ (น่าทำเองได้จริงๆ) แค่มาอุ้มมะอึ่ด มายิ้ม เอาพระประจำตัวมะอึ่ดมาให้กราบ
ตั้งแต่คืนนั้น...มะอึ่ดหลับเนียน
พ้นจากเหตุนั้นแล้ว มะอึ่ดก็ไม่มีอะไรให้กังวล
ยกเว้น นอนน้อยลง รู้ความมากขึ้น
เริ่มเปล่งเสียงได้
แต่ยังไม่ยอมเดิน เกายืนแล้วไต่ไปมา ไข่ไม่ตั้ง โจ๋ยตั้งอย่างเดียว
กินวันละสามเวลา กินอย่างเยอะ ขนมช่วงบ่ายหนึ่งมื้อพร้อมน้ำส้ม
นอนสองทุ่มมั่ง ทุ่มครึ่งมั่ง แล้วแต่ความเหนื่อย
ตั้งแต่แม่รู้จักพ่อมา แม่เฝ้าคิดเสมอว่า แม่คงไม่มีวันรักใครได้มากเท่าผู้ชายคนนี้อีกแล้ว
อนิจจา ยาการแร้ต...ตั้งแต่หนูโผล่ออกมาชมโลก จำนวนวันที่เราอยู่ด้วยกันมากขึ้นเรื่อยๆ
แม่ก็รักหนูขึ้นเรื่อยๆ จนทุกวันนี้ บางทีพ่อจะงึมงำว่า มานเกิดทีหลัง มาทีหลังพ่อตั้งนาน ทำไม๊ ทุกอย่างมานได้ก่อน เกินหน้าเกินตาพ่อไปแล้วนะนั่น

Create Date : 04 พฤศจิกายน 2549		6 comments
Last Update : 14 พฤศจิกายน 2549 10:46:51 น.
Counter : 487 Pageviews.
Share Tweet