|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
:: ถนนสายนี้มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 285 โจทย์ ครั้งแรก ::
สวัสดีครับ...วันนี้ผมจะมาเขียนบล็อกเกี่ยวกับถนนสายนี้มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 285 ในในโจทย์ ครั้งแรก นะครับ
ชีวิตคนเรานั้นมันต้องมีการทำอะไรสักอย่างเป็นครั้งแรกในชีวิตเสมอโดยบางทีเราก็ไม่รู้ตัวว่าเราได้ทำมันลงไป ในงานเขียนนี้ ผมจะเล่าเรื่องราวที่เป็นเหมือนความรักครั้งแรกในชีวิตของผมเลย(หรือเปล่านะ)
เรื่องนี้ถ้าผมจำไม่ผิดผมได้เคยเขียนเล่าไปบ้างแล้วในโจทย์ถนนสายนี้มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 251 โจทย์ สิ่งที่เคยพลาดไป วันนี้ผมจะมาเขียนเล่าให้ฟังอีกครั้งหนึ่งละกันนะครับ
ย้อนเวลาไปเมื่อประมาณ 10 ปีที่แล้ว(พ.ศ. 2554 ) ในเวลานั้นผมเรียนอยู่ชั้น ป.4 ตอนนั้นผมอายุ 10 จะย่างเข้า 11 ปีแล้ว ได้รับเลือกให้ไปแข่งขันวิชาการเกี่ยวกับละครคุณธรรม ตอนนั้นถ้าผมจำไม่ผิดน่าจะได้ไปแข่งที่ จังหวัด ตรัง เป็นการเดินทางไกลครั้งแรกในชีวิตผมเลย
ในละครคุณธรรมที่ผมได้ร่วมแสดงนั้นก็ได้เป็นตัวเอกของเรื่องเลยในตอนนั้นผมได้รู้จักรุ่นพี่คนหนึ่งซึ่งถ้าเอาจริงๆแล้วเราก็รู้จักกันตั้งแต่อยู่ในโรงเรียนแล้ว แต่ไม่ได้สนิทกัน รุ่นพี่คนนั้นมีชื่อว่า พี่แตงกวา ตอนนั้นพี่เค้าอยู่ชั้น ป.5 ไปแข่งขันวิชาการเหมือนกันถ้าผมจำได้ไม่ผิดอยู่ในโหมดวิชาภาษาไทยแต่จำไม่ได้แล้วว่าพี่เค้าแข่งอะไร
ผมก็ได้รู้จักกับพี่เค้ามากขึ้นตอนที่ไปแข่งขันที่จังหวัดตรังเราได้พูดคุยกัน ได้สื่อสารกันมากขึ้น จนสนิทกันขึ้นมาระดับหนึ่งเลย ตอนนั้นผมไม่ค่อยมีใครที่สนิทเลยนอกจากน้องสาวผมแล้ว ผมกับพี่แตงกวาคุยกันไปคุยกัน ในที่สุด เราก็แลกเบอร์โทรกัน โดยผมเป็นฝ่ายที่ขอเบอร์เค้า
ว่าไปตอนนั้นผมก็แอบตลกอยู่นะที่ตอนผมขอเบอร์พี่แตงกวาแต่พี่แตงกวาจำเบอร์ตัวเองไม่ได้แต่พี่เค้าก็จะให้เบอร์ผมให้ได้เค้าก็เลยโทรไปถามแม่เค้าว่าเบอร์โทรพี่เค้าเป็นเบอร์โทรอะไรและแล้วผมก็ได้แลกเบอร์โทรกันและกันในที่สุดผมก็ได้เบอร์พี่เค้าและเค้าพี่เค้าก็ได้เบอร์ผม(โดยไม่สมบูรณ์)ไปเช่นเดียวกันที่เขียนว่าไม่สมบูรณ์ ขอเล่านิดหนึ่ง
ตอนนั้นผมยังไม่มีโทรศัพท์เป็นของตัวเองเลยตอนไปแข่งขันวิชาการพ่อผมมีโทรศัพท์อยู่ 3 เครื่องพ่อเลยให้ผมยืมใช้เครื่องหนึ่งแม้ว่าในอีก 1 ปีต่อมาโทรศัพท์เครื่องนั้นจะตกของผมในที่สุด ในเวลานั้นเบอร์โทรที่ผมให้กับพี่เค้าไปก็เหมือนผมได้ให้เบอร์ตัวเองไปแต่ไม่ใช่เบอร์ผมอย่างแท้จริง
พอการแข่งขันจบลงผมกับพี่แตงกวาก็ยังได้เจอได้คุยกันบ้างตอนอยู่ในโรงเรียนแต่เป็นการคุยกันที่สั้นมาก และได้โทรคุยกันบ้างแต่ไม่บ่อยเท่าไหร่หรอก เพราะตอนนั้นโทรศัพท์ยังไม่ได้ตกป็นของผม
ในช่วงเวลานั้นที่ผมได้พูด ได้คุย ได้สื่อสารกับพี่แตงกวาตอนนั้นผมมีความสุขและก็รู้สึกอบอุ่นมากๆ แต่ด้วยวัยของผมในตอนนั้นยังไม่เรียนรู้และเข้าใจคำว่าความรักแม้แต่น้อยเลยทำให้ไม่เข้าใจว่าผมกำลังมีความรักให้พี่แตงกวาโดยไม่รู้ตัวเลย ถึงมันจะเป็นช่วงเวลาที่ผมมีความสุขมากเลย แต่ก็เป็นช่วงเวลาที่สั้นมากๆเลย
เมื่อมีอยู่วันหนึ่งพี่เค้าได้โทรมาหาผมแต่ว่าโทรศัพท์เครื่องนั้นไม่ได้อยู่กับผมแต่มันอยู่กับพ่อผมตอนที่พี่แตงกวาโทรไปพ่อผมเป็นคนรับสายพอพ่อกลับมาบ้านก็บอกเรื่องนี้และล้อเลียนผมรวมถึงคนในบ้านด้วยทำให้ผมรู้สึกอายมากๆเลย
ผมก็เลยโทรไปต่อว่าพี่เค้าเรื่องนี้ประมาณว่าทำไมไม่นัดกันก่อนว่าจะโทรมา ตอนนั้นถ้าผมจำไม่ผิดพี่เค้าพูดขอโทษผมที่ทำให้เป็นแบบนี้น้ำเสียงดูเสียใจมากเลย
นับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาผมกับพี่แตงกวาเราก็ไม่ได้ติดต่อและพูดคุยกันอีกเลย ตอนนั้นเหมือนผมไม่ได้คิดอะไรเลยแต่จริงๆแล้วผมก็แอบคิดอยู่ ว่าผมทำผิดไปหรือเปล่านะ?
และผมก็รู้สึกผิดกับเรื่องนี้เสมอมาแต่เวลาผ่านไปผมเติบโตขึ้นเรื่อยๆมีเรื่องราวต่างๆเข้ามาในชีวิตทำให้เรื่องราวของผมกับพี่แตงกวาเหมือนถูกเลือนๆไป แต่ผมก็ไม่เคยลืมเรื่องนี้เลย
จนกระทั่งเวลาผ่านมา 9 ปี(พ.ศ. 2563) ก็มีโจทย์ของถนนสายนี้มีตะพาบที่ให้เขียนบล็อกเกี่ยวกับสิ่งที่เคยพลาดไป ผมเองก็คิดอยู่ว่าจะเล่าเรื่องอะไรดี และผมก็นึกถึงเรื่องของพี่แตงกวาขึ้นมาก็เลยนำเรื่องนี้มาเล่าในโจทย์ตะพาบของปีที่แล้ว แต่ตอนนัั้นผมไม่ได้เล่าเรื่องละเอียดสักเท่าไหร่
เรื่องนี้ก็เป็นปมในใจที่ผมรู้สึกผิดเสมอมา หากตอนนั้นผมมีความอดทนมากพอต่อการหยอกล้อเรื่องนี้ก็คงไม่เป็นปมความรู้สึกผิดในใจผมมาตลอด 10 ปีมานี้และไม่แน่ความสัมพันธ์ของผมกับพี่เค้าอาจจะไปได้ดี
เรื่องที่เกิดขึ้นนี้มีคนรอบข้างผมรู้เรื่องอยู่ไม่กี่คน ก็เหมือนที่ผมบอกว่าเรื่องนี้เป็นความรักครั้งแรกในชีวิตของผมเลยก็ว่าได้ และมันก็จบลงไปไม่ดีมากๆเลย
ผมสัญญากับตัวเองเสมอว่าถ้าเกิดวันหนึ่งผมได้เจอผู้หญิงที่ผมรักและเค้าก็รักผมเช่นกันผมจะรักและซื่อสัตย์กับเค้าให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ และถ้าวันหนึ่งผมได้มีโอกาสเจอพี่แตงกวาอีกครั้ง ผมจะขอโทษพี่เค้ากับเรื่องราวที่เกิดขึ้นในตอนนั้นและถ้าพี่เค้าให้อภัยผมจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเพื่อชดเชยกับเรื่องราวที่ผมเคยทำผิดไปในอดีตครับ
หากผิดพลา่ดประการใดก็ขออภัยด้วยครับ ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านงานเขียนของผมครับ
Create Date : 06 กันยายน 2564 |
|
13 comments |
Last Update : 6 กันยายน 2564 9:08:45 น. |
Counter : 1231 Pageviews. |
|
|
|
|
ผู้โหวตบล็อกนี้... |
คุณเริงฤดีนะ, คุณกะว่าก๋า, คุณหอมกร, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณThe Kop Civil, คุณตะลีกีปัส, คุณtoor36, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณคนผ่านทางมาเจอ, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณSertPhoto, คุณkae+aoe, คุณ**mp5**, คุณอุ้มสี |
| |
โดย: หอมกร 6 กันยายน 2564 9:45:05 น. |
|
|
|
| |
โดย: คุณต่อ (toor36 ) 6 กันยายน 2564 15:54:02 น. |
|
|
|
| |
โดย: **mp5** 10 กันยายน 2564 14:31:39 น. |
|
|
|
| |
โดย: อุ้มสี 10 กันยายน 2564 23:09:58 น. |
|
|
|
| |
|
|
เป็น ตะพาบ ที่น่ารัก
คำมั่นสัญญา ตอนท้ายสุดก็ดีจัง
คิดว่า..หากเราจำ ชื่อ นามสกุล พี่แตงกวา ได้
เราก็ตามพี่แตงกวา ในSocial เจอ
และคงได้clear เรื่องที่ค้างคาใจ