 |
 |
 |
 |
 |
|
 |
 |
|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | |
|
|
|
|
 |
18 มิถุนายน 2562 |
|
 |
 |
|
 |
|
|
|
 |
 |
 |
 |
|
 |
 |
 |
 |
|
:: ถนนสายนี้มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 230 โจทย์ ความกลัว ::
สวัสดีครับ....วันนี้ผมจะมาเขียนบล็อกเกี่ยวกับ ถนนสายนี้มีตะพาบ หลักกิโลเมตร 230 โจทย์ ความกลัว คุณรู้มั้ยครับ? ว่าคนทุกคนที่เกิดมาบนโลกนั้น ไม่ว่าจะเป็นใครมาจากที่ไหน สิ่งที่คนเรามีเหมือนกันคือ ความกลัวในใจ
ความกลัวในจิตใจมนุษย์นั้นมีความแตกต่างกันออกไป บางคนอาจจะกลัวผี บางคนอาจจะกลัวเสียงฟ้าร้อง บางคนอาจจะกลัวความมืด
ในวันนี้ผมจะขอเล่าประสบการณ์ความกลัวของผมในอดีต เมื่อหลายปีก่อน สิ่งที่ผมหวาดกลัวที่สุดนั้นคือ การเข้าสังคม เมื่อก่อนนั้นผมเป็นคนที่มีอดีตที่ไม่น่าจดจำสักเท่าไหร่ ผมทำเรื่องไม่ดีไว้หลายเรื่อง จึงทำให้ผมไม่ค่อยเป็นที่ยอมรับในสังคมสักเท่าไหร่
แม้ผมจะกลับตัวกลับใจเป็นคนดีแล้ว แต่จากผลของการกระทำของผมเองทำให้ผมกลับกลายเป็นคนที่ไม่กล้าเข้าสังคมไปในที่สุด เพราะผมกลัวว่าถ้าเข้าสังคมแล้วคนอื่นจะมองผมยังไง จะมีคนสักกี่คนยอมรับในตัวผม
ผมก็เลยได้แต่อยู่ในกลุ่มเล็กๆของผมกับเพื่อนๆของผมไปแบบนั้น เพราะในกลุ่มของผมไม่ค่อยเข้าสังคมเท่าไหร่ ผมก็ใช้ชีวิตกับเพื่อนของผมกลุ่มนี้จนกระทั่งเวลาล่วงเลยไป 3 ปีพี่ชาย(ในนาม)และเพื่อนสนิท(บางคน)ของผมจะยื่นมือเข้าช่วยเหลือผมให้เข้าสังคมใหญ่ได้อีกครั้ง
พี่ชายผมได้บอกกับผมว่าถ้าเราคิดดีทำดี ใครจะมองเรายังไง ก็ปล่อยเขาไปเถอะ เราแค่ทำตัวของเราให้ดีที่สุดก็พอ และจะมีคนมองเห็นและเข้าใจในเจตนาของเราเอง และยอมรับตัวเราในที่สุด
หลังจากที่พี่ชาย(ในนาม)และเพื่อนสนิท(บางคน)ได้ยื่นมือเข้าช่วยเหลือได้ไม่นานนั้น ผมก็ค่อยๆเริ่มที่จะเข้าสังคมมากขึ้น และไม่กลัวการเข้าสังคมอีกเลย จากคนที่ไม่ค่อยเป็นที่ยอมรับของสังคมในปัจจุบันผมเริ่มเป็นที่ยอมรับของสังคมแล้วครับ
คงเป็นอย่างที่พี่ชายของผมบอกถ้าเราคิดดี ทำดี ใครจะมองเรายังไง ก็ปล่อยเขาไป เราแค่ทำตัวเราเองให้ดีที่สุดและจะมีคนยอมรับในสิ่งที่เราทำในที่สุดครับ หากผิดพลาดประการใดก็ขออภัยด้วยครับ ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้าอ่านงานเขียนของผมครับ
Create Date : 18 มิถุนายน 2562 |
Last Update : 18 มิถุนายน 2562 23:04:12 น. |
|
17 comments
|
Counter : 1183 Pageviews. |
 |
|
|
ผู้โหวตบล็อกนี้... |
คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณกะว่าก๋า, คุณtoor36, คุณสองแผ่นดิน, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณเรียวรุ้ง, คุณสาวไกด์ใจซื่อ, คุณสันตะวาใบข้าว, คุณหอมกร, คุณบาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน, คุณตะลีกีปัส, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณnewyorknurse |
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 18 มิถุนายน 2562 เวลา:10:23:20 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 18 มิถุนายน 2562 เวลา:21:53:38 น. |
|
|
|
โดย: สองแผ่นดิน วันที่: 18 มิถุนายน 2562 เวลา:23:26:33 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 19 มิถุนายน 2562 เวลา:6:31:00 น. |
|
|
|
โดย: เรียวรุ้ง วันที่: 19 มิถุนายน 2562 เวลา:10:36:05 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 19 มิถุนายน 2562 เวลา:23:15:17 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 20 มิถุนายน 2562 เวลา:6:48:53 น. |
|
|
|
โดย: หอมกร วันที่: 20 มิถุนายน 2562 เวลา:8:33:19 น. |
|
|
|
โดย: ตะลีกีปัส วันที่: 20 มิถุนายน 2562 เวลา:14:02:27 น. |
|
|
|
| |
|
|
 |
 |
 |
 |
|
|
ก็ปล่อยเขาไป
ถูกต้องแล้วค่ะ เราห้ามความคิดใครไม่ได้
แต่ถ้าเราดีตลอดไป คนจะเห็นว่าเรากลับตัวกลับใจ
ได้แล้ว ส่วนใหญ่ก็จะให้อภัยและยอมรับเรานะคะ