[Y]มาแชร์ประสบการณ์ความรักให้ฟังครับ 7
หลังจากที่ผมเพ้ออยู่กับคำว่า ”ฝันดีครับ” อยู่ประมาณ 1เดือน - - เยอะไป 

เขาก็คงไม่รู้ตัวว่าคำพูดที่เขาพูดออกมา มันทำให้หัวใจผมเต้นแรงได้แค่ไหน เพราะดูจากการใช้ชีวิตของเขาแล้ว แทบไม่ต่างอะไรไปจากเดิมเลย

คงคิดกันใช่มั้ยครับ ว่าหลังจากวันนั้น วันที่เขาขยี้หัวผม วันที่เขาตบหัวผม - - วันที่เขาบอกพี่ยามว่าไปเดท และวันที่เขาบอก “ฝันดีครับ” กับผม หลายสิ่งหลายอย่างจะต้องเปลี่ยนไป

แต่เปล่าเลยครับ!!!

กิจกรรมต่างๆที่เคยเกิดขึ้น ก็ยังดำเนินไปเหมือนเดิมทุกอย่าง

วันจันทร์ดูหนัง วันอื่นคุยบีบี ดูหลายคนบ้าง ดู2คนบ้าง ปะปนกันไป ผมเป็นยังไงก็ยังเป็นยังงั้น เคยบ่นว่าไม่มีเงินยังไง ก็ยังบ่นยังงั้นไม่เปลี่ยน เช่นเดียวกับเขา ด่าผมยังไงก็ยังด่าผมยังงั้นไม่เคยเปลี่ยน จนกลายเป็นว่าหลังๆ ดูกันสองคน ผมก็เลิกบ่นไปโดยปริยาย (เพราะไม่ค่อยได้จ่ายแล้วไงครับ แหะๆ)

แต่ผมรู้ตัวครับ ว่าบางอย่างในใจผมมันกำลังเปลี่ยนไป

เราสองคน ไม่รู้เรื่องส่วนตัวของกันและกัน รู้กันเพียงผิวเผินว่า เขาเป็นคนกรุงเทพ จบจากโรงเรียนชายล้วน ที่บ้านทำธุรกิจส่วนตัว บ้านมีสระว่ายน้ำ มีแม่บ้าน มีคนสวน มีคนขับรถ เรียนเก่ง หน้าตาดี ขาว สูง หล่อ ล่ำ เพอร์เฟค !!! พูดไปก็ยิ่งหมั่นไส้ หมั่นเขี้ยว!!!

ส่วนผมนะหรอ อย่าพูดถึงมากดีกว่า รู้ไว้แค่ว่า กูด้อยกว่าแมร่ง!!!!!

ใช่ครับ เราติดต่อกันทางเดียวคือทางบีบี นานๆครั้ง จะมีโทรหากัน

“กูมารอนานแล้วนะ ลงมา!!!”

ก็มีแค่เนี่ย - -

ก็เพิ่งจะมีวันนี้แหละ ที่เราแลกเฟสบุ๊คกัน

ก่อนหน้านี้ไม่รู้ว่าทำไม เราถึงไม่สนใจขอเฟสบุ๊ค ทั้งๆที่เฟสบุ๊ค ถือว่าเป็นช่องทางการติดต่อที่สะดวกและรวดเร็วมาก และผมก็เป็นคนติดอินเตอร์เนตมาก ต่างจากเขาที่เล่นในไอโฟนเท่านั้น

เวลาที่ผมอยู่ห้อง แล้วไม่ตอบบีบีเขา เขาก็จะชอบบ่น

“เล่นแต่เฟสนะมรึง”

อ้าว! ก็จริงหนิครับ คนโสด อยู่ห้องคนเดียว ทำอะไรได้หล่ะ นอกจากเล่นคอมกับอ่านหนังสือ

ผมเคยถามเขาว่า ทำไมมรึงไม่เล่นเฟสบ้างหล่ะ เขาเงียบไป คงชั่งใจก่อนว่าจะพูดดีหรือไม่ ก่อนจะตอบมาว่า

“กูไม่ค่อยชอบว่ะ รำคาญ”

อืม ผมเข้าใจครับ สงสัยคงมีคนทักเขาบ่อย

แต่วันนี้ เขาขอเฟสบุ๊คผม โดยให้เหตุผลง่ายๆว่า

“ก็มรึงไม่คุยบีบี กูก็คุยแชทกับมรึงก็ได้”

ผมเห็นยังงั้นก็ยินดีครับ ง่ายเข้าไปอีก จะได้ไม่ต้องมาก้มๆเงยๆหยิบบีบีมากดแล้วหันไปเล่นเกมส์ต่อ

เวลาผ่านไปสักพัก หลังจากที่ผม ได้ยินเสียงบีบีดัง แต่ขี้เกียจหยิบมาตอบ ผมก็เห็นเขาแอดเพื่อนมา

แน่นอนครับ ผมกดรับทันที

แล้วก็เป็นผมเองที่ทักเขาไปก่อน

“วะวะวะวะ ว้าววววว เร็วเชียวนะมรึง”

“ก็มรึงไม่ตอบบีบีกู” เขาพิมพ์กลับมา

ผมรีบตอบกลับไป กลัวเขาจะโกรธ??? กลัวทำไมวะ!!!

“ก็กูอ่านการ์ตูนอยู่ วันพุธการ์ตูนมันออก”

ใช่ครับ นารูโตะ บลีช วันพีช เด็กผู้ชายทุกคนต้องอ่าน 5555

เขาเงียบไปสักพักก่อนจะตอบกลับมา

“อืม”

ผมไม่ใส่ใจครับ ทำไมหล่ะ ก็เรื่องปกติหนิ คุณอย่าลืมนะครับ ว่าผมกับเขา ก็เป็นผู้ชายกันทั้งคู่  แล้วเขาก็โครตจะแมน เจอสาวๆก็ยิ้มให้ เจอเพื่อนก็เล่นเตะต่อย บางทีก็ไปเตะบอล เล่นบาส เพื่อนเขามีเรื่องกันในผับ ก็รีบบึ่งรถตามไปเคลียร์ทันที(ผมว่าตามไปรุมมากกว่า) มีแต่ผมเนี่ยแหละที่อยู่ห้อง นั่งเย็บผ้า ทำอาหาร ถักนีตติ้ง จะบ้าเรอะ!!!!

เวลาผ่านไปประมาณ1ชม. ผมก็อ่านการ์ตูนจบหมด ก็เลยทักเขาไป

“เสร็จหล่ะ”

อืม สมัยนั้น มันยังไม่ขึ้นให้เห็นว่า เขาอ่านรึยังใช่มั้ยครับ ผมก็เลยไม่รู้ว่าเขาอ่านไปรึยัง แต่ไม่มีสัญญาณตอบรับกลับมาเลย

จาก4ทุ่ม ล่วงเลยไปเป็น5ทุ่ม - - เอาเป็นว่า 1ชม.ก็พอ เขาก็ทักกลับมา

“กูรอมรึงจนหลับไปหล่ะ ไอฟัส”

อ่าววววว แล้วใครใช้ให้มรึงรอกูวะ ผมคิดเบาๆ แต่ก็แอบดีใจนิดๆ

“อิอิ ว่าไงแจ๊ะ มีไรรึเปล่า”

ผมพิมพ์ติดตลกส่งไป

“แจ๊ะพ่อง!!”

555555 เขาด่าผมครับ

“เปล่าหรอก กูกะจะไปหา ว่างว่ะ ไม่มีไรทำ”

เอ่อะ ว่าง ไม่มีไรทำ แล้วมาหากู มันจะมีอะไรทำ เอ๊ะ!! หรือว่า....... มันจะ....... แอร๊ยยยยยย เขิลลลลลลลลล

ไม่รอให้เสียโอกาส - - ผมก็รีบตอบกลับไป

“แล้วมาหากู มรึงจะทำอะไร”

อิอิ โจทย์ยากสิมรึง ตอบให้ดีนะคร๊าบบบบบบ ตอบผิดคิดจนตัวตาย ตอบง่ายๆได้กูนะมรึงงงงงงงง

“เออ ไม่รู้ว่ะ ค่อยคิด กูออกหล่ะ”

อ้าวไอนี่!!! มาหลอกให้กูดีใจเล่นใช่มะ แมร่งร้ายนะ แล้วนี่อะไร ไม่ถงไม่ถามสุขภาพกูสักคำ คิดจะมาก็มา เห้ออออ ได้แต่ถอนหายใจ ถอนหายใจ???? เรื่องอะไร????

ไม่นานนัก เขาก็บีบีมา

“กูขึ้นไปหานะ เดี่ยวให้พี่ยามเปิดให้”

เยส! เข้าล๊อคครับ ตอนนี้ ห้องผมสะอาดสะอ้าน เต็มไปด้วยเชิงเทียนและแส้ !!! ไม่ใช่!!! แล้วนี่พี่ยามไม่เป็นห่วงความปลอดภัยของผมบ้างรึไงคร๊าบ ถึงให้เขาขึ้นมาเนี่ย

ก๊อกๆๆ ไม่ทันไร เขาก็เคาะประตู

“เข้ามาก่อนสิครับ”

ผมเปิดประตูโดยสวมเสื้อเชิ้ตตัวโคร่งยาวลงมาปิดบ๊อกเซ่อร์สั้นๆ  พร้อมกับยืนพิงกำแพง อีกมือดึงเสื้อปิดขาอ่อนของตัวเอง แล้วกัดริมฝีปากเบาๆ !!!! ฝันไปเถอะครับ!!!

ผมเลือกที่จะใส่เสื้อบอล กับบ๊อกเซ่อร์ตัวเก่ง แทนที่จะใส่ชุดแบบข้างบน 555555

เขาเดินเข้ามาไม่พูดอะไร ก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟาตัวเดียวในห้อง

ผมเลือกที่จะเดินกลับไปนั่งเล่นคอมตามเดิม

แต่ใครมันจะเล่นได้อย่างสบายใจหล่ะครับ ในเมื่อมีสายตาคู่หนึ่งจับจ้องมาที่ผมอยู่ตลอดเวลา

ผมเลยปิดคอม แล้วเดินไปนั่งข้างๆเขา

“ไปไหนกันดีวะ”

ผมเอ่ยทำลายความเงียบขึ้นมา

“ไปนั่งร้านกาแฟกันดีมะ”

เขาตอบกลับมาทำเอาผมงงไปเลย

“ไปทำไรวะ”

ผมถามต่อ

“มรึงก็ไปนั่งอ่านหนังสือก็ได้ เดี่ยวกูไปนั่งเล่น”

อืม ความคิดดีแฮะ เปลี่ยนบรรยากาศ

.................

เราสองคนนั่งอยู่ในรถที่ไม่รู้ว่าจะขับไปไหนดี

“ไปที่ไหนดีวะ”

อ้าวไอนี่!!! มาชวนกูไป แต่ไม่รู้จะไปที่ไหน เลิศ!!!

ผมนั่งคิดในใจก็ปิ้งไอเดียออกมา

“Too Fast Too Sleep มั้ย กูเคยอ่านเจอ น่าลองดี”

ใช่ครับ ร้านนี้เป็นร้านกาแฟที่เปิดขึ้นมาเพื่อให้เด็กนักเรียน นักศึกษาที่ต้องการหาที่อ่านหนังสือ เพื่อเปลี่ยนบรรยากาศจากหอสมุด มาเป็นนั่งร้านกาแฟ แถมที่นี่ยังเปิด24ชม. เพื่อตอบสนองความต้องการของวัยรุ่นที่รักการอ่านยามดึกแบบผมด้วย

“เออ ก็เคยได้ยินอยู่ แถวจุฬาใช่มะ”

เขาถามผมกลับ

แต่ผมหน่ะหรอ นิ่งครับ ไม่ใช่ไม่รู้นะ แค่ลืมดู

สงสัยเขาคงรู้ เขาก็เลยยื่นไอโฟนให้ผม

“เอาไปเปิดดูซะ”

ลืมบอกครับ เนื่องจากเขาเป็นคนรวย และมีสังคม เขาก็เลยมีทั้งไอโฟน และบีบี (เกี่ยวมั้ย??)

ผมรับมาแล้วมานั่งค้นหาสักพัก ก่อนที่จะเป็นผู้นำ บอกให้เขาทำตามผม

แล้วก็หลงครับ 555555 เขาขยี้หัวผมทีนึง !!!! โว้ยยยยยยยยย ก่อนจะหัวเราะออกมาแล้วหยิบไอโฟนไปดู แล้วขับรถออกไป

สุดท้ายเราก็มาถึงร้านได้อย่างปลอดภัยครับ

วันนี้เป็นวันพุธ แถมไม่ใช่ช่วงสอบ ภายในร้านจึงไม่ค่อยมีคนสักเท่าไหร่

ผมใส่เสื้อบอล กางเกงนักเรียนขาสั้น รองเท้าแตะ ผิดกับเขาที่ใส่เสื้อยืด กางเกงยีนขายาว รองเท้าแตะ

ความต่างศักดิ์ชัดเจนครับ 

เจ้านาย กับคนใช้ !!!



Create Date : 26 พฤศจิกายน 2555
Last Update : 26 พฤศจิกายน 2555 0:13:27 น.
Counter : 4985 Pageviews.

2 comments
  
วลีสุดท้ายนี้โดนมากครับ เคยเจอกับตัวเองมาครั้งฝังใจเลย นัดไปเดินเที่ยวกับเพื่อนในกลุ่ม 3-4 คน ก็ถามเพื่อนว่าให้แต่งยังไงไปเพราะไม่เคยไปเที่ยวที่นี้เลยไม่สันทัน เพื่อนก็แบบว่าก็แต่งตัวสะบายๆ ก็ได้ พอไปเจอกันตามเวลานัดจริงๆ 555 สลดครับ เพื่อนแต่งเสื้อเชิ้ตพับแขนเข้ารูป กางเกงสแลค ร้องเท้าหนัง เราใส่เสื้อยืดคอกลม กางเกงขอสั้นคลุมเข่า และคีบร้องเท้าแตะหูหนีบ พอเดินไปเข้ากลุ่ม โครตต่างจริง ดังคำที่ว่า "เจ้านาย กับคนใช้ !!!" ซึ่งปัจจุบันถ้าตานี้นัด ผมจะจำให้ขึ้นใจว่า แต่งตัวสะบายๆ ของเค้า = ชุดที่ดีที่สุดที่ผมมี ณ ตอนนั้นเลยทีเดียว ฮ่ะฮาฮ่า
โดย: สาหร่ายครองโลก IP: 171.99.85.178 วันที่: 7 ธันวาคม 2555 เวลา:12:30:27 น.
  
ฟิน!!! วลีสุดท้ายนี่โดนมาก ขำกร้ากเลย 555555
โดย: แมวน้อย IP: 192.99.5.126 วันที่: 7 กรกฎาคม 2557 เวลา:8:05:09 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

แนวนิ้วนิ้วแนว
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 47 คน [?]



New Comments
พฤศจิกายน 2555

 
 
 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
27
28
29
30
 
 
26 พฤศจิกายน 2555
All Blog