Salinas, California: เยือนบ้านเกิดสไตน์เบ็ค 2 สลัดตัวขี้เกียจหลุดแล้ว ก็เลยมาอัพบล็อกต่อจากตอนที่แล้วค่ะ (ความจริงก็ไม่ขี้เกียจเท่าไร แต่พอเอาลูกเข้านอน ม้กจะหลับไปพร้อมลูก แล้วก็ขี้เกียจลุกมาออนไลน์ แหะๆ) ความเดิมจากตอนที่แล้ว เล่าถึง National Steinbeck Center เดินชมนิทรรศการมาถึงเรื่อง The Grapes of Wrath ตอนนี้ก็ขอนำชมนิทรรศการผลงานของจอห์น สไตน์เบ็คกันต่อ Tortilla Flat หรือ ชื่อฉบับแปลเป็นไทย "โลกียชน" หนังสือฉบับปกเก่า ตั้งโชว์ไว้ในตู้ ไม่แน่ใจว่าเป็นฉบับพิมพ์ครั้งที่เท่าไร ไม่มีข้อมูลบอกไว้ จาก Tortilla Flat ก็มาถึง Cannery Row เรื่องนี้จัดนิทรรศการไว้อย่างดีมากเลยค่ะ คล้ายกับว่าจะมีรายละเอียดมากที่สุด จำลองห้องนอนของ Doc พร้อมภาพ และประวัติย่อ ของ Ed Ricketts ต้นแบบของตัวละครในเรื่อง Cannery Row ชื่อฉบับแปลเป็นไทยคือ "วิมานคนยาก" จำลองที่ทำงานของ Doc มีขวดโหลดองพวกซากสัตว์ทะเลเต็มไปหมด จำลองร้านของ Lee Chong ตัวเอกอีกตัวในเรื่อง Cannery Row ร้านของลี จอง เป็นร้านที่รวบรวมสินค้านานาชนิดอย่างน่าอัศจรรย์ ในเรื่องสไตน์เบ็คบรรยายไว้จำได้คร่าวๆว่า มีของทุกอย่างยกเว้นสินค้าอย่างที่ บ้านของดอร่าขาย (บ้านของดอร่า หรือ Dora's House ก็คือซ่องโสเภณีนั่นเอง) หาหนังสือไม่เจอไม่อย่างนั้นจะยกท่อนที่เขาเขียนบรรยายถึงลี จองมาให้อ่านกัน แต่ที่นิทรรศการได้โค้ดข้อความถึงลี จองไว้ด้วย สามีที่ไม่ได้อ่านงานของสไตน์เบ็ค อ่านแล้วขำท่อนที่ว่า ลี จองพูดภาษาอังกฤษโดยไม่ออกเสียง r และ l ส่วนใหญ่คนเอเชีย ไม่มีเสียงนี้ในภาษาก็เลยออกกันไม่ชัด รวมทั้งข้าพเจ้าด้วย อิอิ ภาพถ่ายในอดีตของย่าน Cannery Row ภาพวาดติดฝาผนังแสดงบรรยากาศที่อ่าวมอนเทอเรย์ จุดกำเนิดของเรื่อง Cannery Row (แถมนายแบบด้วย) ส่วนรูปนี้เป็นนิทรรศการจากหนังสือเรื่อง Sea of Cortez ซึ่งเป็นผลงานร่วมกันของ จอห์น สไตน์เบ็ค และ Ed Ricketts ในภาพมีรูปจำลองของเรือ Western Flyer ที่คณะของสไตน์เบ็ค และริคเก็ตส์ เช่าไปสำหรับการเดินทางทริปนี้ อ่านททความเกี่ยวกับหนังสือเรื่องนี้ได้ที่ wikipedia (หมายเหตุ เราไปอ่านบทความข้างบนนั้นแล้ว ไม่ค่อยชอบใจเท่าไรที่ฉบับพิมพ์ใหม่ต่อมา มีการเอาชื่อของ Ed Ricketts ออก ทั้งๆ ที่เนื้อความส่วนใหญ่มาจากบันทึกของเขา แต่สไตน์เบ็คปรับแต่ง ขัดเกลาเนื้อความให้น่าอ่าน ถึงแม้ว่าทายาทของ ริคเก็ตส์จะยังได้ค่าลิขสิทธิ์จากการพิมพ์หน้งสือเล่มนี้ก็ตาม -- ความเห็นส่วนตัว) จากหนังสือสารคดีท่องเที่ยว Travel With Charley ในรูปแสดงเส้นทางที่สไตน์เบ็คเดินทางท่องอเมริกา สไตน์เบ็ค กับ ชาร์ลีย์ สุนัขผู้ร่วมเดินทาง รถที่ดัดแปลงเป็น camper ที่สไตน์เบ็คใช้เดินทาง ตรงกระบะรถจัดเป็นห้องนอน ครัว รับประทานอาหาร ทำงาน ขนาดเล็กๆ ยังมีหนังสือเรื่องอื่นๆ อีกที่จัดแสดงไว้ แต่ขอนำมาให้ชมบางส่วนนะคะ ต่อจากนิทรรศการผลงานหนังสือที่เป็นรูปเล่มแล้ว ก็ยังมีการแสดงผลงานด้านบทความข่าว ประวัติชีวิต ภาพของสไตน์เบ็คในวันที่ได้รับรางวัลโนเบล และสุดท้ายก็เป็นบอร์ดสรุปประวัติชีวิตและผลงานของสไตน์เบ็คตามลำดับเวลา ชมภาพต่อค่ะ บอร์ดแสดงตัวอย่างผลงานการเขียนบทความรายงานข่าวของสไตน์เบ็ค ลายมือของสไตน์เบ็ค (มาช่วยกันแกะดูสิ) รูปถ่ายของสไตน์เบ็คตอนไปทำข่าวสงคราม อ่านเกี่ยวกับประวัติชีวิตของสไตน์เบ็คแล้วก็ได้รู้ว่า เขาเคยมาแถวบ้านเราด้วย คือ เขาได้มาทำข่าวสงครามเวียดนามด้วยค่ะ เราใช้เวลาอยู่ในนิทรรศการประมาณชั่วโมงเศษ ความจริงอยากอยู่นานกว่านี้ อ่านให้หมดทุกตัวอักษร แต่ลูกชายชักเริ่มซน เลยได้ดูบางช่วงไปอย่างผ่านๆ จบจากที่นี่เราก็เดินไปชมบ้านเกิดของสไตน์เบ็คกันต่อ บ้านอยู่ตรงหัวมุมถนนไม่ไกลจาก National Steinbeck Center เนื่องจากไปวันอาทิตย์บ้านปิด อดเข้าไปชม เลยได้แต่ดูด้านนอกค่ะ ปัจจุบันได้ดัดแปลงบ้านให้เป็นร้านอาหาร และมีร้านขายของที่ระลึกอยู่ด้านหลัง ต้องเก็บภาพเป็นที่ระลึกหน่อยว่ามาแล้ว อิอิ บ้านหลังนี้สไตน์เบ็คอาศัยอยู่จนเมื่อเรียนจบชั้นไฮสคูล จากนั้นก็ไปเรียนต่อที่ Stanford University แต่ก็ยังกลับมาที่บ้านนี้อยู่เสมอระหว่างนั้น ต้นฉบับผลงานชิ้นแรกๆ ก็เขียนขึ้นที่บ้านหลังนี้ค่ะ เล่านอกเรื่อง สมัยอยู่Atlanta, Georgia เคยไปเยี่ยมบ้านนักเขียน Magaret Mitchell ผู้แต่งเรื่อง Gone With The Wind ก็รู้สึกประทับใจมาก ที่เขาได้จัดภายในบ้านไว้อย่างดี จำลองภาพสม้ยที่เธอยังมีชีวิตอยู่และอาศัยอยู่ที่บ้านหลังนั้น ซึ่งส่วนที่เธออยู่แบ่งเป็นอพาร์ทเม้นท์ ตอนที่ไปจะมีไกด์บรรยายเรื่องราวเกี่ยวกับประวัติของเธอ เรื่องราวเกี่ยวกับหนังสือและภาพยนตร์ด้วยค่ะ กลับจากทริปนี้แล้วรู้สึกประทับใจมากกับการจัดแสดงงานของนักเขียน ทำให้คิดถึงนักเขียนบ้านเราเหมือนกันค่ะว่า น่าจะมีการจัดนิทรรศการเช่นนี้บ้าง เพื่อเป็นการยกย่องและเชิดชูผลงาน ในความคิดของเราคิดว่ามีนักเขียนสำคัญๆ หลายคนที่น่าจะมีการจัดนิทรรศการถาวรไว้ให้ลูกหลานได้ชมกัน ที่นึกออกตอนนี้ก็ เช่น - ศรีบูรพา (ไม่แน่ใจว่ามีการจัดไว้หรือยัง) - ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช (ถ้าสามารถจัดบางส่วนของบริเวณบ้านท่านเป็นนิทรรศการได้คงดี) - คำพูน บุญทวี - ลาว คำหอม ฯลฯ สรุปว่า อย่างน้อยนักเขียนที่ได้รับยกย่องเป็นศิลปินแห่งชาติ น่าจะมีนิทรรศการถาวรที่รวบรวมผลงาน และประวัติชีวิตด้วย จำได้ว่าที่หอสมุดแห่งชาติมีห้องดอกไม้สด แต่เคยไปตอนเด็กๆ ร่วม 20 ปีแล้ว(ม.ปลาย) ตอนนั้นก็ไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นกับห้องนั้นเท่าไร ไม่รู้ว่าตอนนี้เปลี่ยนแปลง ปรับปรุงไปเป็นอย่างไรบ้าง ถ้ามีการปรับปรุงให้นิทรรศการน่าชมขึ้นก็น่าจะดีนะคะ สำหรับทริปบ้านเกิดสไตน์เบ็คก็ขอจบเพียงเท่านี้นะคะ คราวหน้า (ถ้ามีเวลา) จะมาเขียนเล่าเรื่องที่ไป Monterey Bay Aquarium ค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน และขอโทษที่ไม่ได้ตอบคอมเม้นต์ของทุกคนจากบล็อกที่แล้วนะคะ   Create Date : 25 สิงหาคม 2550 12 comments Last Update : 25 สิงหาคม 2550 17:47:04 น. Counter : 1876 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีครับ เหมือนรอผมมาเจิมเนาะ เมื่อกี้มาอ่านจบไปสองรอบ แต่ส่งเสียงไม่ได้ คอมรวน ลองใหม่ ส่งก่อนนะครับ ถ้ายังไม่รับก็ แซดมูวี่   โดย: สัญจร ดาวส่องทาง 25 สิงหาคม 2550 21:05:44 น.

ไชโย ปอมปอม ของแรง ปิดไว้ตั้งนาน หลังจากบ้าอยู่เป็นชั่วโมง ขอบคุณนะครับ ที่หลังขดหลังแข็งเขียนเรื่องดี ดี ให้คนบ้านนอกได้อ่าน เห็นรถคันที่เที่ยวกับชาลีแล้วเป็นปลื้มมาก ไม่นึก ๆ คิดว่าเป็นรถบ้านคันโต ๆ โถ ใครจะคิดว่า แกจะเขียมขนาดนั้น (เอ๊ะ หรือตอนนั้นไม่มีรถบ้านคันโตแบบร็อคสตาร์ชอบใช้เวลาออกทัวร์ แต่รถตะแกเท่ชมัด คนพเนจรร่อนเร่ที่นี่ก็ว่าแต่เขา ยังใช้กระบะมิตซูสตราด้ารุ่นแรกอยู่เล้ย...สไตน์แบ็คแกยังมีบ้านน้อยห้อยท้าย ติดแอร์เสียด้วย นึกภาพตัวสูงโย่งของแก เวลามุดเข้าไปนอน- ทำงานแล้ว ก็ไม่อิจฉา อายุปูนนั้น จะไปกางกระโจมนอนดูดาวเลียนแบบนักเขียนคนยากชาวไทยกระไรได้... สไตน์แบ็คเคยมาเมืองไทยนะ ไปดูค่ายทหารที่ฐานทัพต่างๆในไทย เข้าคำนับหม่อมคึกฤทธิ์ด้วย รูปเหตุการณ์นี้ ลงในหนังสือของคุณวิลาศ มณัวัต ถ้าผมจำไม่ผิด (หนัง สือหยุดกรุงเทพฯหน่อยเถอะผมจะลง หรือชุดรถรางสายนักเขียน อะไรผมก็เจื่อน ๆนังสืออยู่ไกลมือ ผมยังจำภาพตะแกถือไม้เท้า มีมาดามทคู่ทุกข์คู่ยากยืนใกล้ ๆ... เห็นภาพประกอบตอร์ตีญ่าสแฝลตแล้ว ฝีมือฝรั่งวาดสู้ศิลปกรไทยไม่ได้เลยนะ(แต่ปกฉบับภาษาไทยก็ใช้ภาพ จากต้นฉบับฝรั่ง -ซึงอันนี้สวนฃย เข้าใจว่าเป็นภาพพิมพ์ไม้ รู้ผองพายซาโนเกี่ยวแขนกันเมาแประนั่น เป็นภาพโปรดของผม เคยถ่ายเอกสารไปประดับร้านรวงตอร์ตีญ่า เชิงสะพานหัวช้างอยู่ -ที่ไม่สวยหมายถึงภาพใหญ่ ๆที่เห็นใต้ชื่อหัวโต ๆ ในภาพจ้ะ...(พูดโอ่ ในฐานะเด็กวาดรูปโรงหนังเก่าอิ อิ) พูดเรื่องพายซาโน ต้องคุยกับน้องชายผมอีกคน เขาชื่อตาเฟิ้ม มายา หรือแดน อรัญ แสงทองในปรัตยุบัน ได้ที่แล้ว หมอก็เป็นอันจำคำพูดในเรื่องได้ทุกเม็ด ผมก็เป็นลูกขุนพลอยพยัก ตอนที่ตะแกคร่ำเคร่งกับการเขียนเงาสีขาว ยาวเท่าเส้นทางไปกลับเชีงใหม่กรุงเทพฯอยู่นั้น ไอ้กระพ้ม ต้องเป็นคนป้อนเหล้าป้อนน้ำ ตามอารมณ์ศิลปิน ไปที เราก็ไปนั่งกันที่เรือนแพโบราณริมฝั่งแม่น้ำบางปะกง โขมงโฉงเฉงกันทั้งวันทั้งคืนดื่นดึก ก็รื่นรมย์ด้วยเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยของเรื่องโปรดของเรา ซึ่งก็ไม่พ้นอีตาแก่กร่ำเมรัยขวัญใจแม่ยกคนนี้ ที่มักจะพาโจเบิ้ม แดนนี่ พาโพล จีซัสมาเรียฯลฯ และฝูงหมาของเขามาเฝ้าโต๊ะเหล้าเราประจำ พูดแล้วก็เปรี้ยวปาก เอ๊ยไม่ใช่... คิดถึงตาเฟิ้มขึ้นมาตะหงิดๆ ตาเฟิ้ม นายธณิต นายหนวด นายโต๊ย และ.....เหล่าพายซาโนแห่งละแวกนางเลิ้ง-ยันเฟื่องนคร ถิ่นเก่า หนก่อน เคยนอนเคยเนา... เล่าเรื่องไร้มะระ มีแต่น้ำโจ๋งเจ๋งมาให้ฟัง ก็เพื่อจะบอกว่า ซาบซึ้งและขอบคุณมากเน้อ คราวต่อไปก็เขียนต่ออีก อย่าทิ้งช่วงให้ผู้เฒ่าทั้งหลายคอยนาน มันเปลืองโซดาฮะกึ๋นนะ ไม่ใช่อะไร... ไปล่ะ   โดย: สัญจร ดาวส่องทาง 25 สิงหาคม 2550 21:45:41 น.

ดีใจมีแขกมาเจิมคอมเม้นต์ให้แล้ว นึกว่าเขียนเองอ่านเองซะแล้ว อิอิ อ่านที่พี่ปอนเล่าความหลังแล้วน่าสนุกจังค่ะ ได้กลิ่นมิตรภาพลอยอบอวล   โดย: ปอมปอมเกิร์ล 26 สิงหาคม 2550 13:54:42 น.

สวัสดีค่ะปอมปอมเกิร์ล ตามลุงปอนมาอ่านเยี่ยมบ้านสไตน์เบ็ค เรื่องยอด ภาพประกอบเยี่ยม ขอบคุณที่พาไปเปิดหูเปิดตาค่ะ   โดย: นก IP: 125.24.132.192 27 สิงหาคม 2550 10:27:54 น.

เข้ามาอ่านค่ะ   โดย: หวัน (หวันยิหวา ) 28 สิงหาคม 2550 19:34:03 น.

เพิ่งรู้ว่าแถวๆ นั้น มีอะไรที่ให้ไปเที่ยวมากกว่าไปบีช ไปเดิน cannery row ซะอีกนะคะพี่ปอม แอนไปหลายรอบแล้ว แต่ไม่เคยไปเส้นทาง salinas เลยค่ะพี่ ปกติจะกลับสาย 101 แล้ว แวะเอ้าท์เล็ท แถวๆ ถนนตัดกับ 152 แล้วเข้าบ้านเลย ^^   โดย: Second impact 29 สิงหาคม 2550 5:17:02 น.

กรี๊ดๆๆ อยากไปเที่ยว หุหุ   โดย: สายลมอิสระ 29 สิงหาคม 2550 9:18:12 น.

คุณนก -- สวัสดีค่ะขอบคุณสำหรับคำชม และดีใจที่เข้ามาอ่านนะคะ คุณหวันยิหวา -- สวัสดีค่ะ ขอบคุณที่แวะมาค่ะ แอน -- สลีนัส นี่ต้องตั้งใจไปมากเลยนะ เพราะเป็นเมืองเล็กๆ ไม่มีอะไร ก็เห็นมีแต่ที่ National Steinbeck Center นี่แหละ เมืองนี้เป็นเมืองเกษตรกรรม ไปก็เห็นแต่สวนผัก กับหุบเขา ตอนที่ไปวันอาทิตย์ก็คนน้อยเหมือนกันนะ หรือเขาไปกันวันอื่นก็ไม่รู้ จริงๆ ที่มอนเทอเรย์ ก็ยังมีที่เที่ยวอีกมาก พี่ก็ยังเที่ยวไม่ทั่วเหมือนกัน อยากไปนั่งเรือดูปลาวาฬ กับนั่งเรือท้องกระจกดูใต้ทะเลน่ะ แต่ไม่มีเวลาพอ กับกระเป๋าตังค์ไม่อำนวย ฮ่าๆๆๆ คุณสายลมฯ -- มาเที่ยวสิ เดี๋ยวนำเที่ยวเอง อิอิ   โดย: ปอมปอมเกิร์ล 29 สิงหาคม 2550 16:08:56 น.

กรี๊ดดดด พาไปเที่ยวบ้านนักเขียนคนโปรด ถูกจายๆๆๆ พี่ดู East of Eden มาสองรอบแล้วค่ะปอม อ่านหนังสือแล้วด้วย ชอบมั่กๆ   โดย: Northernlife IP: 69.158.108.110 30 สิงหาคม 2550 2:59:17 น.

เข้ามาอ่านแล้ว หลังจากมาด้อม ๆ มอง ๆ ว่าจะเปิดวิกเมื่อไหร่ ขอบคุณเป็นอย่างยิ่งปอม "สไตน์เบ็ค กับ ชาร์ลีย์ สุนัขผู้ร่วมเดินทาง" น่ารักดี ปอมพูดเรื่องนักเขียนไทย อย่างลาวคำหอม วันเสาร์ที่ผ่านมาพี่ได้พบท่าน "ลาว คำหอม" ดีใจมาก ๆ พี่จับมือแกแน่นทั้งสองมือเลยแหละ แต่ได้คุยกันน้อย เพราะเป็นงานเลี้ยง มีคนมากมายอยากจะคุยกับท่าน และนัดกันว่าจะไปคุยกันต่อที่บ้านคุณรงค์ วงษ์สวรรค์ แต่พี่ไม่ได้ไป คือไปไม่รอดเหตุเพราะคืนนั้นได้พบเพื่อน ๆ น้อง ๆ หลายคน และนาน ๆ เข้าเมืองใจแตกกว่าจะกลับมานอนได้ตีสามแล้ว ก็เลยพลาดโอกาสได้คุยกับลุงให้หายคิดถึง อยากจะบอกว่า "ลาว คำหอม" เป็นคนเท่มาก คือยิ่งสูงวัยยิ่งเท่ และแข็งแรงมาก เมื่อพี่ถามว่าดูลุงแข็งแรงกว่าเก่าอีกนี่ และดูสมบูรณ์ขึ้นนิดหนึ่งดีจังเลย แกตอบว่า ใช่ ใช่ ลุงก็คิดว่าอย่างนั้น และลุงถามถึง คนอื่น ๆ ที่อยู่เชียงใหม่ อย่างมีเมตตาและเอ็นดู (เล่าเรื่อง "ลาว คำหอม เพื่อคนอื่นด้วยที่คิดถึงลุง เผื่อเพื่อน ๆ คนอื่น ๆ ที่มาเปิดอ่านด้วยนอกจากปอมแล้ว)   โดย: แพรจารุ 30 สิงหาคม 2550 10:47:30 น.

คุณปอม หายไปไหน คิดถึงง่ะ   โดย: p_tham 5 กันยายน 2550 3:49:21 น.

Northernlife -- พี่หนม เพิ่งรู้ว่าเป็นแฟนสไตน์เบ็คเหมือนกัน แต่...แฟนคนนี้พันธุ์ไม่แท้ ยังไม่ได้อ่านอีสต์ออฟอีเดนเลยค่ะ มีหนังสือเล่มหนาปึ๊กอยู่ที่บ้านนี้ด้วย หอบหิ้วมาจากเมืองไทยเลยนะ อยากดูหนังด้วย ดูหนังตัวอย่างมาหน่อยนึง เจมส์ ดีน เท่มากๆ แพรจารุ -- พี่ยาย น่าอิจฉาจังได้มีโอกาสคุยกับนักเขียนใหญ่ อย่างคุณลาว คำหอม เป็นปอมคงจะยิ้มปลื้มไม่หุบ ระหว่างที่นั่งคุย p_tham -- คุณเปิ้น หายไปเลี้ยงลูกอ่ะสิ ไม่ได้ไปไหนเลย   โดย: ปอมปอมเกิร์ล 5 กันยายน 2550 8:49:00 น.