Bloggang.com : นางสาวดุ่บดั่บ : เที่ยวตลาดแฟรงเฟิร์ต

เที่ยวตลาดแฟรงเฟิร์ต

เคยได้ยินคนบอกว่า "ถ้าอยากรู้จักเมืองเมืองนั้น ให้เดินตลาด"
......
ฉันเชื่อและยึดเป็นหลักประจำใจ
อย่างน้อย ๆ ไม่มีตลาดพื้นบ้านให้ไป ก็ไป supermarket

แต่กับแฟรงเฟิร์ตแล้ว ถือว่าฉันโชคดีก็ได้
ที่มีโอกาสเดินตลาดพื้นเมืองจริง ๆ จัง ๆ ถึงสองครั้งสองครา

ในเช้าวันเสาร์แสนแจ่มใส ฤดูใบไม้ผลิเข้ามาทักทาย แดดอุ่น ๆ ส่องอาบหัวใจ ลมเย็น ๆ พัดพาความคิดถึงใครคนหนึ่งมาปะทะหน้า...ฉันและเพื่อนสาวตกลงกันว่าจะออกไปเดินเล่นในตัวเมืองแฟรงเฟิร์ตให้เป็นที่เฮฮา จึงจับรถเมล์และรถไฟไปกันตามประสากระเหรี่ยงหัวดำ ๆ งม ๆ คลำ ๆ สถานีภาษาเยอรมันอย่างไม่เกรงอกเกรงใจใคร

ซึ่งก็ไม่ได้ยากเย็นอะไรเกินไปกับหัวใจผจญภัยที่จะท่องโลก ไม่กลัวหลงทางเสียอย่าง อย่างไรก็ไปถึงแน่ ๆ...ใช้ภาษามือประกอบอีกเล็กน้อย ไม่นานนักก็ลากเท้ากันมายัง Flee Market หรือตลาดมือสองใจกลางตัวเมือง ซึ่งจะมีเฉพาะวันเสาร์เพียงวันเดียวทำนองตลาดนัดบ้านเรานี่เอง

ครั้งนี้เป็นครั้งที่สองแล้ว ที่เหยียบย่างมาเยือนตลาดนี้ ครั้งแรกด้วยความบังเอิญ...แต่ครั้งนี้มาด้วยความตั้งใจ ครั้งแรกนั้น เมื่อเดือนกุมภาพันธ์ ฤดูหนาวปลาย ๆ ต่อฤดูร้อน อากาศเย็นจับจิต พืชพันธุ์เหี้ยนเกรียนไม่ให้เห็นหน้าเห็นตา ต่างกับครานี้ที่ต้นไม้เขียวขจีสวยงาม เหมือนจะเป็นคนละตลาดเลยด้วยซ้ำ...แต่ไม่ว่าครั้งไหน เดินเล่นตลาดอย่างเพลิดเพลินใจก็ทำให้อารมณ์ดีได้ไม่แพ้กัน

ตลาดเดือนกันยายน

ตลาดเดือนกุมภาพันธ์ (คลิกที่ภาพเพื่อย้อนไปอ่านบลอคเก่าได้ค่ะ)

แต่นอกจากต้นไม้เรียงรายสีเขียว ๆ แล้ว บรรยากาศตลาดเก่าก็ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ผู้คนหลากหลายที่ไม่ใช่พ่อค้าแม่ขายเต็มตัว นำสินค้าในบ้านมาจำหน่าย จ่าย แจกแลกเป็นตัวเงิน สินค้าบางร้านจึงเหมือนได้เดินเข้าไปในบ้านเก่า ๆ ของคุณยายคุณตาอบอุ่นใจดี ลดแลกแจกแถมและหยิบหากันไปได้อย่างมิตรไมตรี

แต่พ่อค้าตัวจริงก็มีไม่น้อยเหมือนกัน โก่งราคาเสียมากมาย ต่อราคาก็ไม่ลง บางคนก็พูดภาษาอังกฤษไม่ได้ ต้องใช้ล่ามหรือภาษามือ ภาษาเขียนกันไปตามเรื่องตามราว ยังความเฮฮามายังสาวกระเหรี่ยงทั้งสามไม่น้อย

แต่เดินวนไปวนมาครบหนึ่งรอบตลอดถนน ฉันก็ไม่ได้อะไรติดไม้ติดมือกลับมา ติดใจเสื้อโค้ทหนา ๆ ก็ราคาแพงเกินเงินในกระเป๋า ติดใจพรมผืนสวยก็ไม่รู้จะแบกจะขนกลับไปอย่างไร ติดใจหนังสือหลายเล่มก็ดันอ่านภาษาเยอรมันไม่ออก! เลยได้แต่เดินวนอย่างสุขใจและเก็บภาพมากมายเอาไว้เป็นที่ระลึกก็พอ

ความสุขของการได้ออกมาสู่โลกกว้างอย่างหนึ่งก็คือ การที่เราไม่รู้เลยว่า เรากำลังอยู่ที่องศาไหนของโลกกันแน่ ตื่นมาวันนึงอยู่ที่ที่นึง อีกวันนึงกลับอยู่อีกที่นึง บางทีก็มองเห็นตัวเองเป็นมดเล็ก ๆ ที่เดินไปเดินมาแบบไม่มีใครใส่ใจ อยากจะทำอะไรก็ทำ ไม่ต้องสนใจว่าจะมีใครให้ความสำคัญอย่างไรหรือไม่

นี่เองใช่ไหมที่เรียกว่า 'ความอิสระเสรี'

เดินไปไหน ๆ ได้หยุดพูดคุยกับใคร ผู้คนอดสงสัยไม่ได้ว่าสาวกระเหรี่ยงหัวดำทั้งสามมาจากประเทศไหน ทำไมเวลาคุยกันต้องคุยภาษาอังกฤษ เวลาตอบต้องมองหน้ากันไปกันมาทีนึงก่อนจะบอกว่า "คนนึงไทย คนนึงฟิลิปปินส์ อีกคนมาเลย์"

หน้ากากละครเวทีอะไรสักอย่าง เพื่อนสาวชาวมาเลย์ของฉันแอบถูกใจเข้า
จึงขอเจ้าของร้านถ่ายรูปไว้เป็นที่ระลึก (ไม่ซื้อ)

ที่ว่า "ถ้าอยากรู้จักเมืองนั้น ให้เดินตลาด" เห็นทีจะจริง ทำให้ฉันรู้จักแฟรงเฟิร์ต ประเทศเยอรมันเพิ่มขึ้นอีกโข จากที่รู้กันอยู่แล้วว่าเป็นประเทศไม่พูดภาษาอังกฤษ แต่สิ่งที่ฉันได้รู้คือ ไม่พูดภาษาอังกฤษใช่ว่าไม่เป็นมิตร แต่ภาษามือและภาษาเขียน ทำให้นักท่องเที่ยวกระเหรี่ยงโง่ ๆ รู้สึกอบอุ่นและประทับใจขึ้นได้อย่างประหลาด เรื่องบางเรื่องก็ไม่จำเป็นต้องสื่อสารด้วยคำพูดเสมอไป

หรือไม่อย่างนั้น ก็คงเป็นเพราะหัวใจเปิด ๆ ที่พร้อมจะกระโจนสู่โลกกว้าง ต้อนรับรอยยิ้มและมิตรไมตรีทุกครั้งที่ออกเดินทาง แทนที่จะมัวแต่หดหู่และจมกับริ้วรอยความทุกข์แห่งความไม่สมบูรณ์แบบในแต่ละวัน

ฉันจึงบรรจุ "การเดินทาง" เข้าเป็นปัจจัยที่ 5 ของตัวเองแล้วเรียบร้อย...ไม่ใช่แค่ของตัวเอง แต่ฉันว่า มันควรเป็นปัจจัยของทุกคนเลยด้วยซ้ำ เพราะหัวใจที่ไม่ปกปิดคับแคบ...มันจำเป็นกับการดำรงชีวิตประจำวันเป็นอย่างยิ่งและ "การเดินทาง" ตอบโจทย์ตรงนั้นได้เป็นอย่างดี

ออกเดินทางตอนนี้ ก็ยังทันนะคะ...

Create Date : 16 ตุลาคม 2551

Last Update : 29 พฤศจิกายน 2551 5:33:10 น.

13 comments

Counter : 1503 Pageviews.

พี่ก๋าไม่ได้เดินทางนานแล้ว
หมายถึง "เดินทางท่องเที่ยว"
แต่เดินทาง "ด้านใน" ทุกวัน

ขอให้น้องปอยมีความสุขจากการ "เดินทาง" นะครับ

อิอิอิ

เที่ยวเผื่อคนที่ไม่ค่อยได้เที่ยวด้วย
เดี๋ยวรอหมิงหมิงโตก่อน
พ่อจะเที่ยวให้สะบั้นเลย 5555555

โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า

) วันที่: 30 พฤศจิกายน 2551 เวลา:7:16:32 น.

ไปเที่ยวด้วยคนสิครับคุณปอย ตอนนี้เล่นไปเที่ยวเป็นเดือนเลยเหรอครับ น่าสนุกเนอะ กลับมาแล้วอย่าลืมมาเล่าให้ฟังบ้างนะครับ

ป.ล.เที่ยวให้สนุกนะครับ ผมว่างจะเข้ามาเฝ้าบ้านให้เอง หน้าที่โผ้มมมมมมมมมม อิอิ

โดย: nongmalakor

วันที่: 2 ธันวาคม 2551 เวลา:17:48:21 น.

Happy Holidays ครับ
Life's too short ; Enjoys

โดย: sherief

วันที่: 2 ธันวาคม 2551 เวลา:19:49:36 น.

คุณปอยหนีไปเที่ยวไหน.....ขอเกาะขาไปด้วยได้ป่ะค่ะ

อื่ม ชอบการบรรยายเล่าเรื่องการเดินทางครั้งนี้ของคุณปอย
ภาพกับบทความสื่อไปพร้อมๆกัน
และที่สำคัญ...สัมผัสถึงปีกอันอิสระ
ที่ได้โบยบินด้วยยิ้ม...สุขใจ
^__________^

เที่ยวให้สนุกนะค่ะ

โดย: ท้องฟ้าเสียงเพลงทะเล

วันที่: 4 ธันวาคม 2551 เวลา:6:43:33 น.

ดีจ้าน้องปอย ...

ไม่อยู่อย่างนี้ .. แต่ว่าทิ้งบล็อกเที่ยวให้เราได้อ่าน
เป็นอะไรทีชอบเหลือกำลัง เพราะเชื่อแน่ว่า
หลังจากนี้ .. น้องปอยต้องมีเรื่องเที่ยวๆ มาฝากเรา
อีกเหมือนเคย

ติดใจหน้ากากเหมือนกันจ้ะ ... อยากได้ แตว่า
ไม่อยากซื้อเหมือนกันน๊า

โดย: JewNid

วันที่: 4 ธันวาคม 2551 เวลา:22:21:35 น.

ว้าว ชอบภาพแรกค่ะ ดอกไม้สวยจังเลย
เห็นหน้าไม่ชัด แต่พอเดาได้ว่าต้องเป็นสาวสวยทั้งสามคนแน่ๆ เลย

หนังสือน่าชอปจริงด้วย ตอนอ้อนไปเที่ยวเมืองจีน
ก็อดซื้อนิตยสารของเขามาเล่มนึงไม่ได้เลยนะคะ
ทั้งๆที่ตัวเองก็อ่านไม่ออกสักกะตัวเลยค่ะ แต่ภาพสวยดี อิอิ

คุณปอย เที่ยวเยอะๆ เที่ยวบ่อยๆ เก็บภาพมาฝากกันนะคะ
ช่วงนี้ไม่ค่อยได้ไปไหนเลยค่ะ
อยู่ติดรพ.มากๆ ...แล้วจะรอกลับมานะคะนางฟ้า

โดย: BeCoffee

วันที่: 5 ธันวาคม 2551 เวลา:17:35:45 น.

วันนี้มาเฝ้าบ้านคุณปอยห้องนี้ดีกว่า อิอิ

โดย: nongmalakor

วันที่: 7 ธันวาคม 2551 เวลา:8:30:30 น.

มาท่องเที่ยว..ตลาดด้วยคน
เมื่อก่อน..ไม่เคยรู้เลย ว่าต่างประเทศ
ก็มีตลาดนัดเหมือนเมืองไทย
พอมาเจอที่อิตาลี..เหวอเลย..เหอ เหอ
แต่ตลากบ้านเขา..สู้บ้านเราไม่ได้เลย
ตลาดไทย..ของหลากหลายกว่ากันเยอะ

หน้ากากอันนั้น...สวยดีนะคะ
เหมาะสำหรับโชว์..เอามาใส่คงหลอนน่าดู
เหมือนการ์ตูนผีของญี่ปุ่นเลย...
เพื่อนต่างชาติ..น่ารักดีนะ..เหมือนคนไทยมากๆ
แจงอยู่นี่..ไปไหนมาไหน..คนก็ชอบถาม
ว่าเราเป็นคนจีนบ้างหล่ะ ฟิลิปปินส์บ้างหล่ะ
คือมันเหมือนกันไปหมด..สำหรับพวกเขา

ว่ากันว่า"อิสระที่แท้จริง" อยู่ที่ใจนะ
หากใจไม่อิสระ..อยู่ที่ไหนในโลก..ก็เหมือนโดนกักขัง

โดย: nikanda

วันที่: 8 ธันวาคม 2551 เวลา:19:41:04 น.

ปัจจัยที่ 5 ผมกลายเป็นการขีดเขียนไปซะแล้วครับ ^^
ในปัจจัยนี้ของผมถือว่าเรียกร้องความเข้าใจจากตัวเองค่อนข้างมาก
เพราะการเขียนอะไรสักอย่างเราต้องเข้าใจในสิ่งนั้นค่อนข้างเยอะพอสมควร

ในขณะที่การเดินทางเรียกร้องเพื่อนร่วมทาง สถานที่ใหม่ๆ หรือประสบการณ์แปลกๆ
การเขียนกลับเป็นอะไรที่เงียบสงัดมากเลยครับ และด้วยความที่มันเงียบสงัดมากนี่เอง
ที่ทำให้มันเป็นกิจกรรมที่ต้องการกำลังใจและความเข้าใจจากคนรอบข้างที่ดังกว่าปกติ
แต่หากได้รับสิ่งเหล่านั้นเมื่อไหร่ถึงจะไม่ได้ออกเดินทางแต่ “หัวใจ” ของผมก็คงจะไม่คับแคบเกินไปนัก

ปล
แต่ปีหน้าจะได้ออกเดินทางบ้างแล้ว ไม่รู้ธรรมชาติกำหนดไหมว่าคนเราจะมีปัจจัยได้มากสุดกี่ปัจจัย
ถ้ามากกว่า 5 ได้ ไม่แน่ปัจจัยที่ 6 ของผมอาจจะเป็นการเดินทางก็เป็นได้
ค่อยๆดูกันไปนะครับ ผมเองก็อยากลองรู้จักชีวิตเหมือนกัน
แล้วเพื่อการนั้นอาจจะจำต้องวางปากกาแล้วออกไปเดินตลาดของชีวิตบ้าง ^^

โดย: ขอรบกวนทั้งชุดนอน

วันที่: 9 ธันวาคม 2551 เวลา:20:13:58 น.

"ถ้าอยากรู้จักเมืองนั้น ให้เดินตลาด"จริงครับคุณปอย ตลาดจะเป็นตัวบ่งบอกถึงวิถีชีวิชาวบ้านเป็นอย่างดี ไม่ว่าจะตลาดในเมืองไทยหรือต่างประเทศ

ป.ล.แล้ววันนี้คุณปอย กำลังเดินตลาดอยู่ส่วนไหนในโลกใบนี้ครับ อิอิ

โดย: nongmalakor

วันที่: 15 ธันวาคม 2551 เวลา:14:54:24 น.

วันนี้ขอเข้ามาเดินตลาดด้วยคนนะครับ

โดย: nongmalakor

วันที่: 19 ธันวาคม 2551 เวลา:23:00:11 น.

ถาพสวย ได้อารมณ์ไปเที่ยวมากๆครับ

กำลังตื่นเต้นเรื่องไปเที่ยวอยู่เหมือนกัน

เพราะใกล้จออกไปแบคแพ็คเองแล้ว อิอิ

ปล. แอบอัพบล๊อกหิมาลัยไปแล้วอีกหนึ่งตอนนะครับ

ตามกลับไปอ่านได้เสมอครับ ถ้าว่าง

โดย: Unravel

วันที่: 25 ธันวาคม 2551 เวลา:9:41:59 น.

ไม่มีใครใส่ใจ อยากจะทำอะไรก็ทำ ไม่ต้องสนใจว่าจะมีใครให้ความสำคัญอย่างไรหรือไม่

นี่เองใช่ไหมที่เรียกว่า 'ความอิสระเสรี'

ชอบความรู้สึกแบบนี้มากเลยคุณปอย (ถ้าตอนนั้นไม่เหงา)

รูปที่ถ่ายเงาสะท้อนสามสาวเก๋จังเลยค่ะ ไอเดียเจ๋งมาก ^^

ส่วนย่อหน้าสุดท้ายนี่กระแทกใจมาก แบบว่าดนเลยค่ะ
เพราะช่วงที่ผ่านมาปุ๊กยุ่งมาก ต้องทำหลายอย่าง
เตรียมงานนู่นๆนี่ๆ ทำให้รู้สึกอึดอัดกะคนอื่นที่แตกต่างจากเรา
(หรืออีกนัยปุ๊กก็คงแตกต่างจากเค้าด้วยล่ะ) ถ้ายึกตัวเองเป็นหลัก
ไม่เปิดใจก็คงทำเอาแย่เหมือนกันค่ะ จริงๆก็แย่ไปแล้วด้วยล่ะ
ถึงทำให้จำว่ามันไม่ใช่สิ่งที่ดีเลย

หัวใจที่ไม่ปกปิดคับแคบ...มันจำเป็นกับการดำรงชีวิตประจำวันเป็นอย่างยิ่ง

เป็นอย่างที่คุณปอยว่าจริงๆ

โดย: Hobbit

วันที่: 28 ธันวาคม 2551 เวลา:3:25:57 น.