Bloggang.com : นางสาวดุ่บดั่บ : เยอรมันนีในความทรงจำ

เยอรมันนีในความทรงจำ

ครั้งนี้อาจเป็นครั้งแรกก็ว่าได้ ที่ฉันเห็นชื่อตัวเองในตารางบินว่าต้องไปนอนค้างคืนแถบยุโรปแล้วฉันไม่ได้รู้สึกดีใจหรือตื่นเต้นอะไรเลยสักนิดเดียว โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การนอนค้างครั้งนี้เป็นเมืองเบียร์เยอรมันนามว่า "แฟรงเฟิร์ต" และกลับยิ่งเศร้าหนักกว่าเก่าเมื่อรู้ว่าจะได้ไปถึง 4 วัน 3 คืน...และเหตุผลจะเป็นอะไรอื่นไม่ได้ นอกจาก..."เรื่องผี" !!

ก่อนจะมาไฟลท์นี้เป็นเดือน คนรอบข้างฉันไม่ว่าคนไหนเจอหน้ากันทีไรเป็นอันต้องเล่าเรื่อง "ผีแฟรงเฟิร์ต" กันอย่างถ้วนหน้า ลือกันนักกันหนาว่าระบาดอาละวาดหนักเหลือเกินช่วงนี้ ใครไปไฟลท์ไหนเป็นไฟลท์นั้นต้องมีเจอดีเข้าให้สักคน ทั้งคนไทย คนฟิลิปปินส์ อินเดียน อาหรับ มาหลอกหลอนไม่เลือกหน้า เลือกสัญชาติ ทำเอาฉันขยาดนักหนากับการมาค้างแรมที่นี่ ทั้งที่เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ก็ตาม

ยิ่งพอใครรู้ว่าฉันจะได้ไปแฟรงเฟิร์ตด้วยแล้ว เรื่องราวสยองขวัญสั่นประสาทยิ่งเป็นอันเข้าหูให้หนาขี้หูเหลือเกินไม่ว่าทางใดก็ทางหนึ่ง ดังนั้น สติสัมปชัญญะในอันจะเตรียมการท่องเที่ยวเหมือนดังไฟลท์ก่อน ๆ ก็เป็นอันไม่มีกัน...ด้วยความเป็นคนกลัวหัวหดเป็นทุนเดิมอยู่แล้วมันแต่พะว้าพะวงหาหนทางกันผีหลอกก่อนมาเอาเสียหมดเวลา

และก็เหมือนว่าคำอธิษฐานและคำพร่ำสวดมนต์ก่อนมาไฟลท์จะเป็นจริงขึ้นทันตา...รุ่นพี่แอร์สาวคนไทยที่ได้ร่วมไฟลท์มาด้วยกันเอ่ยปากชวนฉันก่อนจะทำงานว่า พี่จะไปเยี่ยมเพื่อนต่างเมือง ไปนอนค้างด้วย...สนใจจะไปด้วยกันหรือเปล่า?...อย่างไม่ลังเล ฉันจึงตกปากรับคำทันทีเหมือนไม่ผ่านการคิดจากสมอง...ไม่ใช่แค่เพียงเพราะคำโฆษณาของพี่กุ้งว่ามันเป็นเมืองชนบท ธรรมชาติงดงามหรือได้นั่งรถไฟล่องแม่น้ำ แต่เป็นเพราะสาเหตุเรื่องผีระบาดมากกว่าที่ทำให้พี่เขาถึงกับงงว่าทำไมยัยน้องคนนี้ใจง่ายเสียจริง

ในเมื่อแผนเที่ยวก็ไม่มี กลัวผีก็กลัว...ไปไหนก็ไปกันแล้วล่ะสำหรับฉัน

และนั่นเอง...จึงเป็นจุดเริ่มต้นของประสบการณ์การเดินทางที่งดงามอีกครั้งของฉันไป

Koblenz เมืองปลายทางที่เป็นที่อยู่ของเพื่อนพี่กุ้ง เป็นเมืองทางเหนือของ Frankfurt ใช้เวลานั่งรถไฟสิริรวมประมาณ 2 ชั่วโมง บรรยากาศสองข้างทางเป็นภูเขา แม่น้ำ ทุ่งหญ้าและความงามตามที่พี่กุ้งโฆษณาไว้เป๊ะ...ไม่ใช่แค่เพียงความสวยงามของธรรมชาติอย่างเดียวที่ทำให้เวลาการเดินทางหมดไปอย่างรวดเร็ว แต่เพื่อนร่วมทางด้วยต่างหากที่คุยกันอย่างออกรสออกชาติและถูกคอ

เมืองชนบทที่เงียบสงบและเต็มไปด้วยธรรมชาติเมืองนี้กับอากาศเย็น ๆ ในฤดูใบไม้ผลิที่ไม่หนาวจนถึงกระดูกและไม่อุ่นจนเกินพอดี ทำให้ฉันค่อย ๆ ตกหลุมรักมันอย่างช้า ๆ...ห่างไกลความวุ่นวายของเมืองหลวง เวลาเคลื่อนไปค่อย ๆ ไม่รีบร้อน ไม่แข่งขัน มีแต่ความเรียบง่ายและอยู่กันอย่างแบ่งปันด้วยมิตรภาพ

เป็นเวลาสองทุ่มกว่าแล้วเห็นจะได้ที่พี่กุ้งพาฉันไปถึงบ้านพี่เจี๊ยบ เพื่อนสมัยเรียนของเธอ แต่พระอาทิตย์ยังคงสองสว่างไสวไม่ต่างอะไรกับเวลา 4 โมงเย็น กว่าจะตกดินและมืดสนิทก็ปาเข้าไปเกือบ 5 ทุ่มและขึ้นมาส่องอวดโฉมเสียแต่ไวตั้งตี 4...พี่เจี๊ยบเล่าว่าถึงฤดูหนาวจะกลับกันอย่างสิ้นเชิง มืดเสียแต่ 4 โมงเย็นและกว่าตะวันจะมาให้เห็นก็ 7-8 โมงเช้าไปแล้ว

พี่เจี๊ยบเพื่อนของรุ่นพี่ฉัน แต่งงานกับหนุ่มเยอรมันและย้ายรากฐานมาอยู่เยอรมันได้ร่วม 8 ปี มีลูกชายซน ๆ หน้าตาน่ารักอายุ 7 ปีวิ่งไปวิ่งมา...บ้านขนาดกำลังดี มีแมวหนึ่งตัวกับแกะ 7 ตัวและสวนหลังบ้านสวย ๆ มีชิงช้าผูกกับต้นไม้ใหญ่ ให้ฉันอยู่อย่างนี้ตลอดไปก็ไม่เกี่ยงงอนเลยสักคำ...แต่เสียดายนักหนาที่มีเวลาเพียงแค่ 2 คืน

ฉันปล่อยให้พี่เจี๊ยบและพี่กุ้งคุยกันไปตามประสาเพื่อนเก่าแก่สมัยเรียน แลกเปลี่ยนเรื่องราวชีวิตต่างแดน การเลี้ยงลูกและรำลึกความหลัง ส่วนฉันก็นั่งมองฟ้ามองดิน สูดอากาศเย็น ๆ ชนบท นิ่งอยู่กับตัวเองและดื่มด่ำความสงบที่เกิดขึ้นง่าย ๆ ในใจ...อีกสิบปีข้างหน้า ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าฉันจะอยู่ส่วนไหนของโลก และยังมีเพื่อนดี ๆ มานั่งคุยกันเรื่องเก่า ๆ อยู่อีกบ้างหรือไม่

........

รุ่งเช้าอีกวันที่แสนสดใส นอนหลับอย่างสบาย สนิทและปราศจากเรื่องหลอน ๆ มากวนใจอย่างที่เป็นกังวลในตอนแรก ตื่นมารับอากาศบริสุทธิ์ของชานเมือง แสงแดดอุ่น ๆ สาดส่องลงมาเคลือบจิตใจให้เบิกบานอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน...พี่เจี๊ยบและพี่สามีออกไปทำงาน ลูกชายก็ไปโรงเรียน จึงเหลือสองศรีพี่น้องอยู่บ้านกันตามลำพัง โดยพี่เจี๊ยบบอกว่าหลังจากเลิกงาน จะพาไปชอปปิ้งในเมือง

ด้วยความรื่นเริงใจ ฉันกับกล้องคู่ใจจึงออกไปลุยสวนของพี่เจี๊ยบทันที ทำความรู้จักกับดอกไม้ใบหญ้า เดินเล่นกับน้องแมว คุยกับแกะน้อยขนนิ่ม ใครจะหาว่าบ้าก็ไม่เป็นไร ฉันสุขใจเสียอย่าง...

แมวสาวสัญชาติเยอรมัน ชื่อ ยูเรีย อายุ 11 ขวบแน่ะ

แกะแฝดน่ารักแสนเชื่อง จับหัวก็ได้ คุยด้วยก็คุยตอบนะ แบ๊ะ...

การท่องเที่ยวของคนแต่ละคนอาจแตกต่างกันไปตามความชอบ บางคนอาจชอบเยี่ยมเยือนสถานที่สำคัญชื่อดัง ถ่ายรูปคู่เอามาอวดว่าไปมาแล้ว บางคนชอบเที่ยวเมืองใหญ่ ดูธุรกิจและการค้าความเป็นไปหรือ Night Life ของเมืองนั้น บางคนอาจชอบซื้อของจับจ่ายอย่างไม่สนใจใคร

ส่วนฉันนั้น...แค่ฉันได้คลุกอยู่กับหญ้าเขียว ๆ และดอกไม้สวย ๆ การท่องเที่ยวหย่อนใจของฉันก็ถูกเติมเต็มแล้ว...

แต่ถึงกระนั้น ฉันก็ยังมีความเป็นผู้หญิงอยู่ โปรแกรมการ shopping ตอนบ่ายของพี่ ๆ ฉันจึงไม่เกี่ยงงอนและเพลิดเพลินเจริญใจพอสมควรไปกับของลดราคาจนได้ติดไม้ติดมือกลับมาไม่น้อยเลยทีเดียว ฉันเปล่าเป็น shopcoholic นะ...ก็ในเมื่อฉันได้คลุกหญ้าอย่างที่อยากแล้วนี่นา ใครพาไปไหนก็ไปทั้งนั้น (แหะ ๆ)

อากาศสบาย ๆ ของเมือง Koblenz และบ้านบนเขาหลังนี้ ทำให้ฉันรู้สึกถึงการผ่อนคลายอย่างแท้จริง เช้าวันรุ่งขึ้น ถึงเวลาที่ต้องขอร่ำลาพี่เจี๊ยบและบ้านหลังสงบ ๆ หลังนี้เพื่อเดินทางต่อไป...แม้จะเป็นเวลาเพียงแค่ 2 คืนเท่านั้น แต่เรื่องราวการใช้ชีวิตต่างแดนกับรอยยิ้มอบอุ่นใจดีของพี่เจี๊ยบก็ทำให้ฉันเริ่มผูกพันนิด ๆ แล้วกับพี่สาวคนนี้ ทั้งที่ฉันเป็นใครมาก็ไม่รู้แต่เธอก็ให้การต้อนรับเป็นอย่างดี ฉันจึงไม่ลืมที่จะขอที่อยู่พี่เจี๊ยบมาด้วย เพื่อจะได้ส่งโปสการ์ดจากดอกไม้ในสวนหลังบ้านไปให้...

แล้วสองแอร์สาวผู้รักการท่องเที่ยวก็ตกลงกันอย่างเป็นมั่นเหมาะว่าเนื่องจากดิ่งกลับไปแฟรงเฟิร์ตจะไม่มีอะไรทำเสียเปล่า ๆ ไฉนเลยออกมาไกลขนาดนี้แล้ว ก็เถลไถลอีกหน่อยไปเที่ยวเมือง Köln หรือ Cologne ที่อยู่ห่างออกไปเพียงชั่วโมงเดียวจะดีกว่า

คิดได้ดังนั้น ก็งมทางตามคำบอกของพี่เจี๊ยบต่อรถไฟ DB ไปเมือง Köln โดยไม่รีรอ

.......

เมือง Köln ภาษาเยอรมันหรือ Cologne ภาษาอังกฤษนั้น ฉันยังไม่ทันได้มีเวลาทำความรู้จักกันมันมากสักเท่าไหร่ เพราะเหลือเวลาแค่เพียงครึ่งวันเท่านั้น ต้องกลับไปนอนแฟรงเฟิร์ตในคืนสุดท้ายเพื่อวันรุ่งขึ้นจะได้ทำไฟลท์กลับได้ทัน...ดังนั้น สิ่งที่ฉันรู้ก็เพียงว่า Köln เป็นเมืองทางเหนือของแฟรงเฟิร์ตและมีสิ่งก่อสร้างชื่อดัง คือ โบสถ์คาทอลิกสไตล์โกธิคแสนอลังการ เรียกว่า Kölner Dom หรือ The Cologne Cathedral

โดมหลังนี้ ได้ชื่อว่าเป็นโบสถ์โกธิคที่ใหญ่ที่สุดในยุโรปเหนือ ใช้เวลาสร้างทั้งหมดร่วม 600 ปี เริ่มต้นตั้งแต่ค.ศ.1248 จนสมบูรณ์ในปีค.ศ.1880 มีหอคอยสองอันยืนคู่เป็นสง่าและตัวโบสถ์เมื่อมองจากด้านบนจะเป็นรูปไม้กางเขน ภายในตกแต่งด้วยกระจกสีเป็นเรื่องราวของพระเยซูและสาวก รูปปั้นต่าง ๆ ที่เป็นสัญลักษณ์ และที่สำคัญเป็นที่เก็บอัฐิของ The holy three kings

ต้องยอมรับเลยว่าเป็นโบสถ์ที่ยิ่งใหญ่และอลังการมากสำหรับการก่อสร้างเมื่อ 800 ปีก่อน รู้สึกได้ถึงความศักดิ์สิทธิ์และขลังของสถานที่แห่งนี้มากจนฉันเลือกที่จะนั่งสงบสักพักสลับกับเดินชมบรรยากาศรอบ ๆ และลิ้มรสความอลังการน่าศรัทธานั้นไว้ในหัวใจ

ไม่ว่ามองไปทางไหนก็มีอะไรให้ชมอย่างน่าตื่นตาตื่นใจ ทั้งเพดานด้านบน รูปปั้นประดับประดาตรงเสา หรือเพดานสูงและลวดลายสวย ๆ ฉันแหงนหน้าจนเมื่อยคอไปหมด บางทีและหลาย ๆ ทีฉันเลือกจะชื่นชมและเก็บไว้ในความทรงจำมากกว่าจะกดชัตเตอร์เก็บไว้ในไฟล์

ที่เก็บอัฐของ The holy three kings สมบัติชิ้นสำคัญของโดม

ผู้คนมีให้เห็นอย่างหนาตา แม้ว่าจะไม่ใช่วันหยุดก็ตาม ทั้งนักท่องเที่ยวและผู้ที่มาโบสถ์ด้วยความศรัทธา

หมดเวลาไปพอสมควรกับ Dom แสนยิ่งใหญ่นี้ พี่กุ้งกับฉันจึงชวนกันทานข้าวกลางวันและแน่นอน...เดิน shopping ต่อไป

บริเวณข้าง ๆ โดม โบสถ์เก่าแก่ศักดิ์สิทธิ์มีสถานที่ชอปปิ้งขนาดใหญ่พอสมควร เหมือนเจาะจงให้นักท่องเที่ยวที่มาเที่ยวโดมได้เที่ยวอย่างครบสูตรอย่างไรอย่างนั้น...แม้จะสะดวกสบายก็จริง แต่ฉันว่ามันทำให้ความอลังการของโบสถ์หลังนี้ดูจะลดความสำคัญลงไปทีเดียว

ถึงกระนั้นเวลา 4 ชั่วโมงที่เหลือก่อนจะถึงรถไฟเที่ยวที่หมายตาเอาไว้จึงหมดไปกับการเดิน เดิน เดินและเดิน แต่ที่สุดแล้วฉันก็ไม่ได้ซื้ออะไรมากมาย พี่กุ้งเพื่อนร่วมทางของฉันก็เหมือนกัน...บางทีความสุขของเราก็เพียงแค่ได้เดินมองของสวย ๆ งาม ๆ แล้วก็ตระหนักได้ว่ามันไม่ได้จำเป็นสำหรับเรานัก หรือไม่อย่างนั้น เมื่อวานฉันก็ชอปปิ้งจนอิ่มแล้วนั่นแหละ

แต่หลังจากเดินกันจนหมดพลังก็ถึงได้รู้ซึ้งเหมือนกันว่า Shop til Drop ที่เขาพูด ๆ กันมันเป็นยังไง ยังดีที่เหลือพลังไว้ผจญภัยตอนเดินทางกลับอยู่บ้างเล็กน้อย แล้วในที่สุดสองแอร์สาวก็หอบร่างและสัมภาระกลับมาถึงแฟรงเฟิร์ตอย่างปลอดภัยหลังเที่ยงคืนด้วยเท้าแสนเมื่อย...แต่ว่าใจเปี่ยมสุข

แน่นอนว่าหลังจากถ่ายทอดเรื่องราวหลอน ๆ ของ "ผีแฟรงเฟิร์ต" ที่ฉันได้ยินได้ฟังมาให้พี่กุ้งฟังด้วยความจงใจ คืนนั้นฉันจึงไปขอแบ่งปันห้องนอนกับเธอด้วยความยินดีและเต็มใจของทั้งผู้ขอและผู้ให้ เป็นอันว่าก็ไม่มีเรื่องสยองขวัญใด ๆ เกิดขึ้นกับทั้งฉันและพี่...Thank God, thank Allah, thank Buddah.

วันสุดท้าย...ฉันยังคงตื่นมาด้วยความสดชื่นเบิกบานอย่างเคยเหมือนกับ 2 วันที่ผ่านมา เป็นเวลา 3 คืนของฉันที่นอนหลับอย่างเต็มตาเต็มอิ่มอย่างไม่ได้เป็นมานาน แล้วฉันก็ได้ท่องเที่ยวอย่างครบครัน ทั้งเยี่ยมเยือนสถานที่เลื่องชื่อ shopping กระหน่ำอย่างจุใจและโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ฉันได้อยู่นิ่ง ๆ ดื่มด่ำกับธรรมชาติและทัศนาจรไปกับความงามของบ้านเมือง

ถ้าเป็นไปได้ ฉันอยากจะเก็บอากาศเย็น ๆ แสนบริสุทธิ์และแดดใสสวย ๆ มาฝากคนอื่น แต่สิ่งที่ฉันทำได้ก็แค่เพียงสูดมันให้เต็มปอด ทิ้งอากาศควัน ๆ และความคิดฝุ่น ๆ ออกไปจากร่างกายและสมอง เหลือเพียงความสงบนิ่งเบื้องลึก จิตใจว่าง ๆ และปลดปล่อยให้เสียงภายในได้พูดออกมา

ที่เขาว่ากันว่า การท่องเที่ยวคือการเยียวยา ฉันว่าไม่ผิดอะไรสักนิดเดียว เมื่อเราได้ปลดปล่อยเรื่องราววุ่นวายออกจากสมองและจิตใจ หันมาดื่มด่ำหย่อนใจกับความสุนทรีย์ตรงหน้า ทุกวินาทีและทุกลมหายใจเข้าออกจดจ่ออยู่เพียงปัจจุบัน เป็นอันหนึ่งอันเดียวกับก้าวนั้น มันเป็นความสงบที่เหมือนชาร์ตพลังให้ร่างกายและหัวสมองล้า ๆ ได้อย่างเต็มเปี่ยม ด้วยจิตใจว่าง ๆ นิ่ง ๆ ฉันพร้อมแล้วที่จะกลับไปเจอปัญหาหนัก ๆ ที่รอรับการแก้ไข (ขอบคุณความคิดพี่ก๋าด้วยค่ะ)

ใช้คำว่าประทับใจคงไม่เพียงพอ...แต่ก็ไม่รู้จะใช้คำว่าอะไรที่ดีไปกว่านั้น
สำหรับเยอรมัน...และความทรงจำดี ๆ อีกครั้งของฉัน

Create Date : 22 พฤษภาคม 2551

Last Update : 24 พฤษภาคม 2551 23:52:49 น.

73 comments

Counter : 2091 Pageviews.

ยินดีต้อนรับกลับบล็อกค่ะคุณปอย...
กลับมาคราวนี้คุณปอยเล่าเรื่องและภาพได้จุใจ คุ้มค่าการรอคอยมากค่ะ...(แอบรอคุณปอยมาหลายวัน)

ผีแฟรงเฟิร์ตน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรือคะ
ขนาดว่าเล่าให้คนอื่นๆ ฟังก็ยังกลัวกันไปด้วยถ้วนหน้า เรียกได้ว่าเป็นการกระจายความกลัวรึเปล่าคะ อิอิ

ภาพบรรยากาศที่บ้านรุ่นพี่ สวยมากเลยค่ะ อ้อนชอบภาพชิงช้าเป็นพิเศษ ไม่รู้เป็นยังไงสิน่า คุณปอยถ่ายภาพแนวนี้ได้ดีจริงๆ
แมวเยอรมันกับแมวไทยน่ารักเหมือนกันเลยนะคะ
แกะก็น่ากอด...เป็นโรคแพ้สัตว์ค่ะ เห็นไม่ได้อยากกอด+++

เที่ยวบำบัด...เป็นคำแนะนำที่ดีจริงๆ เลยค่ะ
ช่วงนี้อ้อนไม่ได้บำบัดด้วยการเที่ยวเลย
บำบัดด้วยการอ่านอย่างเดียว...เอาไว้มีเวลาก็อยากออกสู่โลกภาพนอกที่ไม่ใช่โลกของหนังสือบ้างน้า...
ดีใจที่คุณปอย รู้สึกดีขึ้นนะคะ ปัญหาเท่าเดิมแต่ใจเราใหญ่ขึ้นรึเปล่าคะ :)

++++
ความคิดถึงเรื่องเก่าๆ ก็มาเป็นระยะๆ ค่ะ
ขึ้นอยู่กับความเข้มแข็งของจิตใจเสียมากกว่าอย่างอื่นนะ
แต่ว่าถ้าเลือกให้ลืมกับให้จำขอเลือกจำดีกว่านะคะ...อย่างน้อยๆ ก็ยังจำได้ว่าความรู้สึก "รัก" เป็นยังไงเนอะ

ผู้ชายที่เดินเข้ามาในห้องหน่ะ ไม่ได้ถือกาแฟมา
แต่ไม่ค่อยแน่ใจว่าตั้งใจจะมาขอกาแฟดื่มรึเปล่า
...เจ้าของห้องก็มัวแต่ก้มหน้าอ่านหน่ะสิคะ เหอๆ

+++

โห วันนี้บ่นเสียยาว ไปละคะ...อรุณสวัสดิ์ที่ไทยค่ะคุณปอย

โดย: BeCoffee

วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:8:21:51 น.

มาตามเที่ยวเสียเพลิน... ครั้งนี้คุณปอยคงรู้สึกดีขึ้น
ที่ไปภารกิจในเมืองใหญ่แล้วได้ออกไปชมชนทบเสียที

บ้านเมืองดูสงบเรียบง่ายดีนะครับ

ขอต้อนรับกลับมาสู่แวดวงเดิมในอารมณ์ที่เบิกบาน
ประทับใจในบรรยากาศดีๆมากขึ้น

โหราศาสตร์เขาว่า คนเราจะสุขเศร้าเหงาหงอยก็เพราะ
ดวงดาวประจำตัวซึ่งโคจรไปเรื่อยขะไปตกอยู่ที่ไหน
เพราะฉะนั้น อารมณ์ไหนก็ไม่อยู่กับเรานานครับ

ขอให้มีความสุขทุกวันนะครับ

โดย: หนูหล่อ IP: 124.120.224.46 วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:9:19:54 น.

น้องปอยขา....

ม๊าทั้งอ่าน ทั้งดูจนเพลินไปเลยค่ะ

ตอนนี้ฝีมือของสาวน้อยคนนี้

ไม่ได้น้อยอีกต่อไปแล้วนะค่ะ สุดยอดทุกภาพเลยค่ะ

น้องปอยจะเหมือนปุยนุ่นก็ตรงที่

ชอบเที่ยวในสถานที่แบบนี้ ถ้าหากเป็นในเมืองก็ต้อง

เป็นเมืองเก่า(เพราะเขาชอบเก็บภาพ)จริงๆ

เวลาม๊าพาไปช่วยเข็นรถตอนช๊อปปิ้ง

น้องสาวคนนี้ของน้องปอยก็มักจะเดินง่วงหงาวหาวนอน

อยู่ตลอดเวลาเลยเชียวค่ะ น่าตีมากๆเลยนะค่ะ

ตอนนี้ประกาศเลิกกับหนุ่มเกาหลีนามฮีซอล ไปเรียบร้อยแล้วค่ะ

เพราะว่าน้องบี้ นี้ล่ะค่ะ คิกๆๆๆ(ไว้แซวเขาเล่นหรอกค่ะ)

.....................

เพื่อนป๋าอยู่เยอรมันเหมือนกัน แต่ไม่รู้ว่าเมืองอะไรค่ะ

เป็นวิศวกรฝ่ายตรวจสอบรถบีเอ็มดับปลิว

พอดีมาแต่งงานกับคนไทย ก็เลยได้รู้จักกับป๋านะค่ะ

แหะๆๆ ม๊าส่งภาษากับเขาไม่เป็นเลยไม่รู้เรื่องอะไร

ของเขามาก เขาเคยบอกไว้ว่า ถ้าหากน้องนุ่นจะไปเรียน

ให้ติดต่อไปเลย จะจัดการให้เองหมด

ปรากฏว่า คุณหญิงหมูศรีของเรา โนๆๆๆๆๆๆๆค่ะ

ขนาดมหาลัยในเมืองไทย ยังต้องเลือกเอาชนิดที่ใกล้บ้าน

ที่สุด สาเหตุเดียวกับน้องปอยเลยนะค่ะ

คือ กลัวผี แล้วก็ติดนอนกอดป๋ากับม๊าด้วยค่ะ

ป่านนี้ยังไม่ได้แยกห้องนอนเลยนะค่ะ

โดย: นางมารร้ายจีจี้

วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:9:25:55 น.

ได้ดูรูปก็รู้สึกสนุกแล้วค่ะ โบสถ์สวยมากๆ ดูคลาสสิคดีจัง ชอบรูปแมวน่ะจ๊ะ ตากลมแบ๊วเชียว

โดย: sailamon

วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:9:36:22 น.

น้องปอยถ่ายรูปสวยจังเลยครับ..

เห็นแล้วอยากไปเที่ยวเยอรมันเลย
ต่อให้ต้องเจอผีก็ไม่กลัวถ้าไปเยือนฟรีๆนะ (แล้วค่อยหาทางป้องกันทีหลัง) ฮิฮิ

วิวต่างๆสวยสมชื่อเลยครับ...
แล้วก็รองเท้าสวยมากเช่นเคย..

ท่าทางจะชอบสะสมรองเท้าเปล่าครับ
ขอให้สนุกกับการทำงานนะครับ

โดย: Little Knight

วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:9:52:54 น.

ผีเอยเจ้าผีน้อยและผีใหญ่

แม้เจ้าจะเป็นผีที่อยู่แดนไกล

แต่จงจำไว้ว่าเจ้าเป็นแค่ผีแต่งตัวเชยๆ

ถ้าข้าฯเห็นข้าฯคงจะแค่บ่นเปรยๆ

ว่าไฉนเลยไม่ไปเกิดเสียที

เจ้าผีเอยเจ้าผีนะเจ้าผี

ไม่ว่าจะผีไทย ผีจีน

แต่ข้าคนนี้คือผีทะเล

ชอบนอนเปลแกว่งเกาตูดดูสบายใจ

เจ้าผีถ้าเจ้าอยู่เยอรมัน

เจ้าจะชื่อผีอะไรกัน

เป็นผีแล้วมันส์หรือสนุกหรืออย่างไร

ผีเอ๋ยเจ้าผี

ข้าฯอยากให้เจ้าช่วยสักที

ฝากไปบอกคนแถวแถวนี้

ว่าตอนนี้ข้าปวดขี้จังเลย

ผีน้อยเจ้าได้ยินแล้วตอบทันใด

จะไปบอกเขาหาอะไร

หรือจะเผื่อไว้

ให้ช่วยหยิบทิชชู่มาให้เอย

.......

ดูจะเริ่มเที่ยวเป็นงานเป็นการมากขึ้นแร้วเน่อ 555

เก็บเกี่ยวประสบการณไว้มากๆล่ะ ขอให้สนุกในทุกทริปที่เดินทาง

แต่ก็อย่าลืมเรื่องความปลอดภัยด้วยเน่อ

ยังถ่ายภาพได้สวยอยู่เหมือนเดิม

แต่

ลองเปลี่ยนแนวทางการถ่ายภาพมั่งสิ

โดย: BrettAnderson

วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:9:59:50 น.

พอมาแต่งที่คอมเม้นนี่แย่แฮะ ไม่ชอบก็แก้ไม่ได้

โดย: BrettAnderson

วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:10:05:46 น.

แมวเทศเหมือนแมวไทยจัง อ่ะ อิ อิ อิ

มานั่งละเลียด ดื่มด่ำเมืองเบียร์ จนอิ่มใจและที่สำคัญได้รู้ว่าคนไปเยือนนั้นอิ่มเอมใจยิ่งนัก...

ขอให้ใจดวงนี้เเข็งแกร่ง นะจ๊ะน้องปอย

โดย: โมกสีเงิน

วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:10:50:41 น.

อ่านเรื่องดูรูปเพลินเลยค่ะ
ชอบรูปแมวเหมียวกับรูปชิงช้าที่สุด

โดย: หมูปิ้งไม้ละ 5 บาท

วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:11:46:33 น.

คิดถึงจังเลยจ้าน้องปอย
เห็นกลับมาเบิกบาน สดชื่น แจ่มใส
หอบกลิ่นดอกไม่ใบหญ้า และขนแมว ขนแกะ
มาฝากขนาดนี้..เฮ้อ....แค่นั่งอ่านก็สุขใจ อิ่มเอมแล้วจ๊ะ

รูปภาพทุกรูปสวยงาม พี่ชอบภาพดอกไม้ใบหญ้า สรรพสัตว์
มีความสุขมากๆ เหมือนที่น้องปอยว่า
หรือเป็นเพราะภาพเมืองมันเป็นอะไรที่แสนวุ่นวาย
เพราะพี่อยู่แต่ในเมืองก็เป็นได้...

น้องปอยเจ้าเหมียวเยอรมันตัวนี้ หน้าตาเอาเรื่องนะนี่
เจ้าแกะน้อยก็แสนรู้อีก ถามได้ตอบได้ อับดุล อิอิ
แต่ฟังไม่รู้เรื่อง

ขอบใจนะจ๊ะน้องปอยที่นำเรื่องดีๆ รูปภาพงามๆ มาฝาก
คนไม่ค่อยได้เดินทางแบบพี่ ได้ยล...

โดย: Jiji&Kaka

วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:11:49:45 น.

หนังสือที่ส่งเข้าประกวดปีนี้ พี่โมกไม่เชียร์เล่มไหนเป็นพิเศษนะคะ แต่ลุ้นผลมากกว่าค่ะ

อย่างพี่โมกก็อ่านไปรวมแล้ว 5 เล่ม ไม่การันตีว่าดีพอจะเข้ารอบค่ะ เพราะไม่ได้อ่านเล่มอื่นทั้งหมดจ้าน้องปอย..

น้องปอยคงเหมือนพี่ที่ตามอ่านย้อนหลังในเล่มที่มีรางวัลการันตี..นี่ก็กำลังอ่าน "ตลิ่งสูงซุงหนัก" ของนิคม รายวา

ซีไรท์เมื่อเกือบ 20 ปีที่แล้ว.

พี่สบายดีค่ะ กำลังตั้งใจพยายามอ่านให้เยอะๆ อยู่แต่สมาธิไม่ค่อยดี ชอบไปทำโน่นนี่อยู่เรื่อย..

ขอบคุณความคิดถึงค่ะ

โดย: โมกสีเงิน

วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:11:57:41 น.

หวัดดีครับน้องปอย....

อิอิิอิ

มีชื่อพี่ก๋าอยู่ในบล็อกด้วย 55555

.........

เมือ่ก่อนตอนเป็นเด็กพี่ก๋าก็กลัวผีด้วยนะ
แต่ถือเป็นโชคดีอ่ะ
พี่ก๋าพูดภาษาต่างประเทศไมไ่ด้
เพราะฉะนั้นเวลาไปเมืองนอก
พี่ก๋าไม่เคยกลัวผีเลย เพราะคุยกันไม่รู้เรื่องครับ 555555

ความจริงน้องปอยพูดภาษาได้
น่าจะลองถามผีดูนะครับ
ว่าเค้าอยากได้อะไร หรือมีอะไรให้เราช่วยเหลือหรือเปล่า
ถ้าเราช่วยได้ ก็ช่วยเค้าหน่อย
ได้บุญดีด้วย

พี่ก๋าคิดแบบนี้ตลอดเลยนะครับสำหรับผีไทย 5555

..........................

ผีเกิดจากความกลัว
ความกลัวเกิดจากการจินตทัศน์
หรือจินตนาการของเราเอง
น้องปอยลองดูสิครับผีของแต่ละชาติก็ไม่เหมือนกัน
แต่ที่คนกลัวผีเหมือนกัน
เพราะไม่ว่าคนชาติไหนก็มี "ความกลัว" บรรจุอยู่ในความคิดเหมือนกัน

อธิบายมายืดยาว
แต่พี่ก๋าก็ว่าน้องปอยก็กลัวผีอยู่ดีอ่ะ 555555
เหมือนมาดามพี่ก๋าเลยครับ หุหุหุ

โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า

) วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:12:07:13 น.

แวะมาวิ่งเล่นก่อนค่ะคุณปอย
งานยังไม่เสร็จ T^T
เน็ตก็ช้าๆ โหลดรูปไม่หมดซักที
ไว้เดี๋ยวแวะมาใหม่น๊า ^^

โดย: Hobbit

วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:13:43:33 น.

คนไรฟะกลัวจิ้งจก นี่ถ้ากลัวสัปปะรดกับกลัวสี่เหลี่ยมก็ไปเป็นดาราได้เลยนะเนี่ย

เชิญไปต่อกลอน"สด"ได้เรยนะ

ข้อแม้คือต้องคิดสดๆ ห้ามเขียนที่อื่นแล้วค่อยก๊อปปี้พาสท์มาลงเน่อ

โดย: BrettAnderson

วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:14:25:55 น.

แกะ..น่ารัก

ต้อนรับกลับบล็อกจ้า
เราก็ไม่ได้เข้ามาเสียหลายวัน..มีธุระ

ดีแล้วจ้า..เที่ยวบำบัด
ปล่อยวางความเครียด..แล้วก็จะดีขึ้น

ที่ถามว่า..มีปัญหาเหมือนรึ่นพี่ของปอยบ้างรึเปล่าใจการปรับตัว
ก็ต้องบอกว่า...มันเป็นเรื่องที่แน่นอนอยู่แล้ว
แต่ก็อะนะ...เลือกแล้ว ก็ต้องทำให้ดีที่สุด

ไปเที่ยวน่าสนุกนะเนี่ย...โบสถ์ของเค้าสวยดีจัง
แต่ชอบรูปชิงช้านั่นน่ะ..ธรรมดา แต่มุมมองการถ่ายสวย

ดีใจด้วยจ้า..ที่รู้สึกดีและสดชื่นขึ้น
ไม่ว่ามีอะไรก็แล้วแต่..ที่ไม่สบายใจ
อย่าลืมหลังไมค์.....ถึงเพื่อนคนนี้นะ
แต่มาบล็อกนี้..เห็นแล้วหล่ะ..ว่าเพื่อนเยอะเชียว

ยังยืนยันคำเดิมจ้า..ใจอยู่ที่ไหน..บ้านอยู่ที่นั่น

โดย: nikanda

วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:54:01 น.

สวัสดีค่ะน้องปอย
พี่อ่านหลังไมค์แล้วนะคะ..รู้สึกดีเหมือนกันเลย...

มาบล็อกน้องปอยแล้วชื่นใจจัง
ดีใจ และมีความสุขไปกับน้องปอยด้วยนะคะ
ที่ได้ไปเติมพลังให้ชีวิต อย่างเต็มที่
มีเพื่อนร่วมทางที่น่ารัก
มีโอกาสได้พบเจ้าของบ้าน ที่แสนจะมีน้ำใจ

โดย: เอื้องสามปอย

วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:18:53:21 น.

พี่หนูหล่อว่าจะมาคุยอะไรด้วยน้า... ลืมซะแระ

คือมาเจอกลิ่นแปลกๆแถวเม้นท์ที่ 6 อ่ะครับ
ความจำเลยเสื่อม

โดย: หนูหล่อ IP: 124.120.230.73 วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:19:18:13 น.

อย่ากลัวครับ เรื่องผีนะ ไม่ได้เห็นกันง่ายๆหรอกถ้าไม่มีบุญจริง 555 เพราะผมก็คงไม่มีบุญ และไม่อยากมีบุญด้วย

แล้วเจ้ายูเรียเนี้ยมันร้องเป็นภาษาเยอรมันหรือภาษาอังกฤษครับ

คุณปอยมาทริปนี้ชาร์ตพลังเต็มที่เลยสิครับ ดีครับ จะได้มีแรงไว้ต่อสู้กับปัญหาต่อไป สู้สู้

อากาศที่ประเทศไทยก็เอาแน่เอานอนไม่ได้ เดี๋ยวร้อน เดี๋ยวฝนตก ชินแล้วครับ แล้วทางโน่นเป็นไงบ้าง พายุทรายหมดไปยังครับ ยังไงก็ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ

โดย: nongmalakor

วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:21:27:39 น.

การท่องเที่ยว นอกจากจะได้เที่ยวแล้ว ยังแฝงประโยชน์ที่ทำให้นักเดินทางตัวน้อยๆ ได้พักผ่อนหย่อนทั้งกายและจิตใจในช่วงที่เหนื่อยล้า...

ไม่ต่างกับฉันตอนนี้ที่เหนื่อยล้าไปทั้งตัวและใจ คำแนะนำผ่านประสบการณ์ที่น่ารักและอบอุ่นของเธอ ณุ้มั้ยมันช่างน่าเย้ายวน ชวนให้ฉันอยากก้าวเท้าออกจากกล่องสี่เหลี่ยมทางความคิด แล้วออกไปเผชิญกับโลกกว้างอย่างเช่นเธอบ้างจริงๆ...U r my Idol เลยหล่ะ ไม่ได้พูดเกินไปนะ แต่เธอได้จุดประกายแสงให้ฉันได้เห็นหนทางที่ฉันคิดว่าฉันจะเดินต่อไปแล้วหล่ะ

"ฉันเลือกจะชื่นชมและเก็บไว้ในความทรงจำมากกว่าจะกดชัตเตอร์เก็บไว้ในไฟล์"...ฉันชอบประโยคนี้จริงๆ เพราะฉันเชื่อเช่นนี้เหมือนกัน ขอบคุณที่ย้ำเตือนให้ฉันไม่ลืมมันไป

ขอเป็นกำลังใจให้เธอต่อไปนะ...

โดย: รู้มั้ยว่าสุขใจเพียงใด... IP: 58.9.139.30 วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:22:52:47 น.

สบายใจแล้วใช่มั้ยค่ะคุณปอย ดาอ่านตั้งแต่ต้นจนจบลุ้นอยุ่อย่างเดียว ว่าจะได้ฟังเรื่องผีอะป่าว แหะแหะแหะ

แมวเยอรมันหน้าเหมือนแมวไทยเลยเนอะ แต่ภาำพแกะภาพที่สอง หน้าตาแปลกๆ แหะ

โดย: veeda

วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:23:13:09 น.

ป๋า ป๋ม เคย ทัม งาน เปน Creative ที่ Grammy

ป๋า บอก วร่า

พรี่ ถ่าย รูป สวยยยยยยย มั่กกกกกกกกกกกก

มี Sense สุด สุด

โอวววววววววว

พร่ออออ ตา

แมร่ ยายยยยย

ปลื้ม คา หนาด นี้

อีก ม่าย นาน พรี่ คง ต้อ เปี่ยน นาม ซา น เปน

Mrs. Doobdub Success

Mr. Aim Pukpik Success

อิอิอิ

วัน วัน ม่าย ต้อง ทาม อา ราย

กาง วัน

ตา เวน ถ่ายยยยยยยยยยยย

รูปป กะ ป๋า

กา คืน มาววววววว กะ มี้

เปน Panda ก้อ ยัง น่า ร้ากกกกกกก ก้าบบบบบบบบ

Trend ดี ขอบ ตา ดัม ดัม

Punk ดี ก้าบบบบบบบบบบบบ

ที่ German อาวววววว เปนนนนน ที่
Honey Moon กาน ก้อ ดร้าย ก้าบบบบบบบ

มี้ ก้อ ชอบ ก้าบบบบบบบ

เพาะ เอม จา กินนนนนนน อ้ายย แมวววววววว ตัว นั้น

เอม Miss u

มี้ Miss miss miss miss u

โดย: dogamania

วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:1:41:12 น.

เยอรมันของปอยดูน่าสบายดีแท้ ไม่เคร่งขรึมเหมือนกับที่หลายๆคนพูดเลย

หรือเป็นเพราะนอกเมือง เพราได้ไปสัมผัส ปอยเลยรู้สึกสบายๆ ทำให้คนดูดูแล้วรื่นรมย์ไปหมดทั้งภาพและตัวอักษร

โดย: SevenDaffodils

วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:3:24:31 น.

สวัสดีครับ ตามไปเที่ยวด้วยคนครับ..ถ่ายรูปได้สวยมากๆเลยล่ะครับ..

ชอบนังแมวสาวยูเรียจังนะครับ...ว่าแต่ 11 ขวบนี่ไม่น่าจะสาวแล้วนะครับ..

น่ารักดีครับผม..ชอบแมวฝรั่งตัวโตดีครับ นึกว่าสิงโต

โดย: pompier

วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:5:18:10 น.

จริงก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณปอย คุณปอยยังสาวและยังสวย(???

) เที่ยวได้อยู่ เหนื่อยก็แวะไปชาร์จพลังที่บ้าน พอหายก็ไปท่องโลกต่อไง

ดาเพิ่งไปได้คลิปเดินสายบ้านผีสิงของรายการ shockwave มา คุณปอยไม่สนเหรอค้า หนุกน้า วิ่งกันกระเจิงเลย

โดย: veeda

วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:5:49:22 น.

สวัสดีค่ะพี่หนูหล่อ

คนมาจากเมืองใหญ่ ๆ วุ่นวาย ๆ ก็อยากจะหนีไปไกล ๆ นะคะ
ชนบทกว้าง ๆ อากาศดี ๆ ชีวิตเรียบง่าย สงบ ๆ แบบนี้
ก็เลยเป็นชีวิตในฝันเลยค่ะ สักวันนึงต้องอยู่อย่างนี้
อาจเป็นตอนแก่ ๆ ก็ได้ ชีวิตจะได้เงียบ ๆ ไม่ต้องวุ่นวาย

หวังว่าดาวปอยจะโคจรออกไปจากที่มันตกไวไวนะคะ

ป.ล.เช็คหลังไมค์ด้วยนะคะ อิอิ

โดย: นางสาวดุ่บดั่บ

วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:7:12:34 น.

อ้า...เข้าได้แล้ว
เมื่อกี้นี้...โหลดบ้านนี้ไม่ได้
หลังไมค์ไปเมื่อกี้นี้เอง..

โดย: nikanda

วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:7:13:39 น.

สวัสดียามเช้าค่ะคุณปอย
ขอบคุณมากๆค่ะที่มาเป็นกำลังใจให้น้องแกง

ดี.มาแปะชื่อไว้ก่อนน๊า
เดี๋ยวค่อยกลับมาอ่าน
ช่วงนี้ยังไม่มีโอกาสอ่านอะไรยาวๆเลย
แปะไว้หลายบล็อกมากเลย

โดย: ^^♥ (มัชชาร

) วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:7:58:23 น.

ไม่เป็นไรค่ะ วันหลังดาก็ส่งผีจิ้งจกมาปลอบขวัญเป็นเพื่อนคุณปอยแล้วกันเนอะ

โดย: veeda

วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:9:14:20 น.

สวัสดียามสายครับ ดูเมลด้วยนะครับ

แล้วก็อย่าเพิ่งหวังนะครับว่า ถ้าดาวโคจรออกจาก
ตรงนี้แล้วจะปลอดโปร่ง บวกหรือลบกำหนดไม่ได้
ครับ ได้แต่หวังว่าจะบวก พี่หนูหล่อเอากำลังใจมากอง
ให้แล้วครับ

โดย: หนูหล่อ IP: 124.120.217.36 วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:9:15:36 น.

บางคนรักแต่ไม่ให้อภัย
ให้อภัยและหมดรัก
หมดรักและไม่ให้อภัย

พี่ก๋าเคยเห็นมาเกือบทุกแบบแล้วมั้งครับ
แต่ไม่เคยเป็นนะ 55555 ไม่เคยเจอกับตัว
พี่ก๋าพวกทฤษฏีเยอะ ปฏิบัติน้อยครับ

หุหุหุ

พี่ก๋าถือคติว่า ถ้ารักแล้วมันยุ่งนัก
ก็ไม่ต้องไปมงไปมีมันซะเลย 555555

ถึงได้อยู่โสดจน 30 ไงครับ 555555

................................

พี่ก๋าไม่รู้นะ ว่าคนเราอภัยในความผิดของคนที่เรารักได้กี่ครั้ง
พี่ก๋ารู้แต่ว่าถ้ารักที่ดีจริงๆ
มันไม่ค่อยทำร้ายกันนะครับ

ถ้าทำร้ายกันตลอดเวลา
แล้วมาร้องหาการให้อภัยตลอด
พี่ก๋าว่ามันเพี้ยนทั้งคนที่กระทำและคนที่ถูกกระทำครับ

แต่แบบนี้พี่ก๋าก็เคยเห็นเช่นกัน

ซ้อมกันเช้า-เย็น ด่ากันทุกวัน
แต่ลูกก็ยั้วเยี้ยเลยครับ 55555

มันเป็นความรักที่พี่ก๋าไม่เข้าใจและไม่อยากเข้าใจครับ

โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า

) วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:9:16:35 น.

ที่เห็นๆ กันเป็นทริปตั้งแต่ปีที่แล้วค่ะ ปีนี้ดาไม่ได้ไปไหนเลย

พอว่างก็ไปเรื่อยๆ มารู้อีกทีก็ยังงงตัวเองว่ามันเยอะขนาดนี้เลยเหรอ

ดาแปลเพลงได้ห่วยมากเลยง่ะ แปลมันตรงๆ ไปเลย มะกล้าตีความลึกๆ แถมการหาคำไทยมาสื่อความหมายก็ยากเย็นแสนเข็ญนัก

โดย: veeda

วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:9:37:25 น.

น้องปอยขา

ม๊าชอบรูปชิงช้ามากๆเลยค่ะ

ดูแล้วเหมือนเราสบายตาสบายใจไงไม่รู้อ่ะนะค่ะ

รูปโบสถ์ก็งดงามค่ะ

^^

โดย: นางมารร้ายจีจี้

วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:12:01:43 น.

สวัสดีค่ะคุณปอย
ปอมาเยี่ยมค่ะ คิดถึงคุณปอยมากๆ
ภาพชิงช้าไม้ ภาพดอกไม้ เรื่อยๆ ลงมาท้ายๆ สวยมากๆ ค่ะ ....

ที่คุณปอยถามปอไว้ที่บล๊อก
คำตอบคือ "แงซาย" ค่ะ อิอิ..

โดย: Butterflyblog

วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:12:17:20 น.

หวัดดีครับน้องปอย

พี่ก๋ายึดเซนรึเปล่า ?
^
^

พี่ก๋าศึกษาทุกคัมภีร์เลยครับ ทุกศาสนา
แล้วลองเอามาเปรียบเทียบกัน
พี่ก๋ารู้ว่าคำสอนไม่ต่างกันเลย
ต่างกันแต่ชื่อเรียก

ยึดเซนมั้ย พี่ก๋าก็ตอบไม่ได้เหมือนกันครับ

แต่ถ้าถามว่าครูพี่ก๋าคือใคร
ครูพี่ก๋าคือ ขุนเขาและธรรมชาติครับ

..................................

ถ้าเราเห็นทุกข์เราจะไม่ทุกข์ อันนี้เข้าใจ
แต่ถ้าเราเห็นสุข แล้วเราจะไม่สุขเหรอคะ?
แล้วเราจะรู้สึกยังไงคะ ถ้าไม่สุข?

^
^
^

ทั้งสุขและทุกข์
ไม่เป็นอารมณ์ที่ไม่จีรังยั่งยืน
มันมาแล้วก็ไป
ถามว่าสิ่งที่เราเคยทุกข์ที่สุด ถึงเวลาหนึ่งมันคลี่คลายรึเปล่า
มันจางลงไปใช่มั้ยครับ

เช่นเดียวกัน เรื่องที่เราเคยคิดว่าทำให้เรามีความสุขมากที่สุด
ถึงวันนึงเราได้รับ เมื่อเวลาผ่านไป
สุขนั้นก็เหมือนจะไม่ใช่ความสุขที่ยิ่งใหญ่อีกแล้ว

คำตอบของพี่ก๋าคือ เราควรใช้ชีวิตแบบรู้สึกตัวครับ
ทุกข์ก็ทุกข์ สุขก็สุข
ไม่ใช่ทุกข์แล้วบอกว่าสุข
ซึ่งนั่นเป็นการหลอกความรู้สึกของตัวเอง

แต่ให้เรารู้ทันความสุข ความทุกข์
ว่ามันมาแล้วมันก็ไป
เห็น --- แต่ไม่เห็น

ไม่ได้หมายความว่า ไม่รับรู้ หรือหลอกตัวเองว่าไม่เห็น
เราเห็น แต่ต้องรู้จักวางเฉยกับมันครับ

....................................

นั่งเฝ้าทำไม
ลมหายใจ
เรา --- แค่ใช้ชีวิต

แล้วการเฝ้าลมหายใจ มันคือทางหนึ่งของการคลายปมมิใช่หรือคะ

^
^

อันนี้พี่ก๋าหมายถึงการนั่งสมาธิหรือกำหนดลมหายใจ
นั่งเพื่อหาคำตอบ
นั่งเพื่อหลับตาหาปาฏิหาริย์

พี่ก๋าคิดว่าสิ่งที่สำคัญมากๆสำหรับการทำสมาธิก็คือ
การทำให้จิตนิ่ง
จะด้วยวิธีใดก็ได้ นั่งสมาธิก็ได้
ทำกับข้าว ถ่ายรูป เดิน นั่ง นอน กินข้าว
ถ้ามีสติรู้ตัวทั่วพร้อม รู้ทันอารมณ์ที่เกิดขึ้น
เท่านี้พอแล้ว

เราไม่จำเป็นต้องไปนั่งเพ่งลมหายใจของตัวเอง
เพื่อจะคลายปมในใจ

บางคนบอกว่าฉันต้องไปปฏิบัติธรรม นุ่งขาวห่มขาว
อยู่วัด ใจถึงจะสงบ
พี่ก๋าว่าถ้าใจสงบ ต่อให้อยู่ในเธคใจมันก็สงบนะครับ 55555

การนั่งเฝ้าลมหายใจแค่ทำให้เรานิ่งชั่วขณะ
แต่มันไม่เกิดปัญญาครับ
เพราะยังไงความทุกข์ ความขุ่นใจ ความสงสัยมันยังอยู่
ต่อเมื่อเราทำให้ปัญญาที่มีอยู่แล้วเผยตัวต่างหาก
เราจึงจะรู้แจ้งถึงสิ่งที่เราเผชิญอยู่

อธิบายยากนะ 55555
พี่ก๋าไม่ใช่ผู้รู้ในเรื่องนี้ซะด้วยครับ
แต่พี่ก๋ารู้ว่าทำยังไงชีวิตตัวเองถึงจะมีความสุขอย่างแท้จริง

โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า

) วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:14:06:42 น.

สวัสดีค่ะน้องปอย
พี่อ่านเพลินไปเลยค่ะ...
พร้อมภาพประกอบสวยมาก ถ่ายได้อารมณ์
และสวยมาก ๆ ค่ะ ชมจากใจจริงนะค่ะ
ร้อยเรียงข้อความ รู้สึกเหมือนเดินทางไปด้วย
อย่างไงอย่างงั้นเลยละค่ะ

ผีแฟรงเฟิรต์ที่ขึ้นชื่อขนาดนั้นเลยหรือค่ะ..
พี่เคยอ่านหนังสือธรรมะว่าทุก ๆ ที่มีวิญญาณ
ทั้งนั้นละค่ะ..(จะทำให้น้องปอยกลัวเพิ่มหรือเปล่านี่)
ก่อนนอน..พี่แนะนำให้สวดมนต์ แผ่เมตตา
บางทีเขาอาจต้องการแค่นั้นก็ได้ค่ะ...

ท่องเที่ยวเพื่อบำบัดจิต...(ชอบค่ะ คำ ๆ นี้)
เพื่อที่เราจะชาร์ทพลัง รอเผชิญกับทุกอย่าง
ที่อยู่ข้างหน้า ..

ขอให้มีความสุขและพลังใจที่เต็มเปี่ยมนะค่ะน้องปอย

ปล.ลูกสาวพี่ 8 ปี แล้วค่ะ สิ่งนี้ก็คือความสุขและชาร์ท
พลังของพี่อย่างหนึ่งค่ะ

โดย: ชีวิตมีลีลา

วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:03:46 น.

อิอิอิ เรื่อง จู๋ จี๋

หื่น หื่น อย่าง ป๋ม พี่ ม่าย ต้อง ห่วง ก้าบบ

นี่ ก้าบบบ เรือน หอ ของ เรา

อด กิน แมว เยยย

เพื่อ พรี่ เนื้อ ขู่ นะ เนี่ยยยยย

มี้ หง่ะ นิ สัยยยย ก้าบบบบบบ

ชอบ กิน คา หนม หน้า comp

น้อง ชาย มี้ เคย ถอด คี บอด มา ดู

เจอ

Pretzels Chips ข้าว หนมปัง Cheese อา ราย ต่อ มิ อา ราย ที่ ม่าย น่า เชื่อ แต่ ที่ โหด สุด คือ

Wine กร้าบบบบบบบบ

น้อง มี้ บอก ว่า กิน อิม ด้าย มื้อ นึง เยยยยยย

โดย: dogamania

วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:09:01 น.

น้องปอย
ต่อนิดหนึ่งค่ะ
เรื่องบันทึกของลูก พี่มีสมุดบันทึกนะค่ะ
ตั้งแต่ตอนอุ้มท้องเลยค่ะ ตอนนี้เขาพออ่านหนังสือ
ได้แล้ว ก็หยิบมาให้อ่าน เขาอ่านแล้วก็บอกว่า
"ลูกหวายอ่านแล้ว เกือบจะร้องไห้เลยย แต่
ลูกหวายอดทนไว้ เลยไม่ร้อง...ฮิ ฮิ" มาเล่า
ตามประสาแม่นะค่ะ

บ้ายบายค่ะ

โดย: ชีวิตมีลีลา

วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:15:37 น.

ฮี่ๆๆ พี่ปอยกลัวผีนี่เอง

แต่ว่าเพราะความกลัวทำให้ได้ไปเที่ยวซะไกลแถมยังได้ภาพสวยๆ + ประสบการณ์อีกเพียบ

น้องแมวน่ารักจังเลยค่ะ มองกล้องด้วย

ปล.แล้วพี่ปอยคุยอะไรกับน้องแกะคะ

โดย: little_fuku ((ไม่ได้ล๊อกอิน)) IP: 202.91.18.205 วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:17:35:29 น.

ดีใจจังที่คุณปอยได้ไป
เพราะรูปที่กลับมาพร้อมเรื่องราวมันน่าประทับใจมากเลยค่ะ
ได้อารมณ์ชวนชื่นใจดีค่ะ

ที่เป็นธรรมชาติก็งาม อาคารบ้านเรือนก็สวย
ยอมากไปป่าวนี่ แต่ปุ๊กชอบจริงๆเน่อ

รูปดอกไม้สีเหลืองคุณปอยมีทำเป็นวอลเปเปอร์บ้างป่าวคะ
อยากได้เป็นวอลเปเปอร์บ้างจัง สวยๆ

เห็นด้วยจริงๆค่ะที่ว่ามันเยียวยาเราได้
บางทีเจอปัญหาแล้วหาทางแก้ไม่ได้ จริงๆแล้วถ้าเรานิ่งขึ้นนิดนึงเราก็จะรู้
แต่อารมณ์นั้นมันร้อนจนนิ่งไม่ได้ พอได้ออกไปเที่ยว ปรับใจให้เย็นลง
ทางแก้ที่ซ่อนอยู่ก็เผยตัวให้เห็นได้ไม่ยาก

เคยไปทะเลแล้วเดินไปสุดชายหาดคนเดียว รู้สึกดีจังเลย
ทั้งเงียบ ทั้งสวย ทั้งสดชื่น ปุ๊กเคยนึกว่าจะเหงาแต่ตรงกันข้ามแฮะ
กลับมามีแรงทำงานอีกเป็นกองเลยค่ะ

สุขสันต์วันหยุดนะคะคุณปอย

โดย: Hobbit

วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:17:38:23 น.

ลืมไปเรื่องนึง

อยากฟังเรื่องผี

โดย: Hobbit

วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:17:40:11 น.

สวัสดีค่ะคุณปอย
เยอรมันน่าไปจังเลยค่ะ อิจฉาจังเลย
ถ้ามีโอกาสต้องไปให้ได้ อยู่ใกล้อังกิดนิดเดียวเอง

เรื่องป้องกันไม่ให้พื้นเสียนี่ ตอนแรกขำมากเลยค่ะ นึกภาพว่าเป็นรถเข็นแบบชอปปิ้งในซุปเปอร์มาร์เกตคันใหญ่ๆเลยนะคะ แล้วมีหมวกอาบน้ำสีฟ้าเต็มไปหมด ทุกคนก้อสาละวนหาหมวกใส่รองเท้าตัวเอง
คนที่ตัวใหญ่หน่อยก้อเกิดปันหาว่าหมวกมันเล็กเกินไปค่ะ
เล่นเอาขำน้ำตาไหลกันทีเดียว

เรื่องห้องอำพันนั้น ห้ามถ่ายเลยค่ะ ไม่ว่าจะใช้แฟลชหรือไม่ก้อตาม ไม่อย่างนั้นคงมีรูปมาฝากทุกท่านแล้วค่ะ ฮือ
อ้อ แต่ว่าเปนห้องอำพันที่ทำเลียนแบบนะคะ ของเก่าจิงๆเหนว่าเค้าเก็บรักษาไว้อีกที่(ยังงงๆอยู่)

ตอนนี้ยังเรียนมอปลายอยู่เมืองออกซ์ฟอร์ดค่ะ
แต่ว่าจะเข้ามหาลัยที่ลอนดอนปีหน้า เลยเปลี่ยนโพรไฟล์(ใจร้อนน่ะค่ะ อีกอย่าง คนชอบคิดว่าเรียนมหาลัยออกซ์ฟอร์ด แต่จิงๆแล้วไม่ใช่)

ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ
รูปถ่ายคุณปอยสวยมากเลยค่ะ ชอบสไตล์นี้มากๆเลย

เอ เพียงก้อเที่ยวสไตล์เดียวกับคุณปอยนะเนี่ย แต่ฝีมือถ่ายภาพได้หนึ่งในล้านของคุณปอยทีเดียว ฮือ

โดย: PPpIRCU

วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:17:56:32 น.

สวัสดีค่ะน้องปอย
วันนี้ไม่ได้หยุดค่ะ ยังต้องทำงาน
วันนี้พี่ออกไปข้างนอกทั้งวันเลย แดดร้อนมาก ๆ
เพิ่งมีเวลาแว๊บมาเล่นเน็ตนี่แหละค่ะ
สักพักคงต้องไปรับเด็ก ๆ ที่บ้านคุณยาย
แล้วนั่งดูแลให้ซ้อมดนตรีกัน
ไม่รู้ว่าคืนนี้จะได้เข้ามาเล่นอีกหรือเปล่า
พรุ่งนี้วันอาทิตย์ได้พักหนึ่งวันค่ะ
พี่พาเด็ก ๆ ไปเรียนดนตรี และเดินเล่นแถวร้านหนังสือ

ช่วงนี้น้องปอยมีตารางไปไหนอีกหรือเปล่าคะ
ดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะจ๊ะ

โดย: เอื้องสามปอย

วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:19:58:12 น.

มาแล้วปอย
เป้ดจังปิดบ้านหลายวัน
มีเรื่องยุ่งๆจ้า

ปอย อาทิตย์หน้าเป็ดจังไปมิวนิคค่ะ สามวันเหมือนกัน
แต่ว่า...

ไม่เอาผีนะ กลัวจะตายอยู่แระ
ผีเยอรมันพูดกันก็ไม่รู้เรื่อง

อ้อ ไปบึงเป็ดคราวนี้
ต้องไปกลางวันนะ
ห้อยพระไปด้วย
ไม่งั้นจะหาว่าเป็ดไม่เตือนไม่ได้นะ

อิอิ

โดย: be-oct4

วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:20:02:51 น.

หวัดดีจ้าคุณปอย ชอบภาพที่ถ่ายมาจัง สวยดีเนอะ
ชอบรุปนี้จัง

เหมือนว่าขอฉันดูเธอกับเค้าแบบ ห่างๆ อย่างห่วงแล้วกัน ไม่รู้เกี่ยวกันป่าว .. อิอิ

โดย: natadee_aew

วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:20:05:16 น.

น้องเหมียวน่ารักจัง ถ้ามาเมืองไทยไม่รู้เลยนะว่าสัญชาติเยอรมัน เหมือนแมวไทยเลยค่ะ
ถ่ายภาพเก่งจังค่ะ ชอบรูปดอกสีขาว ดอกอะไรค่ะ

โดย: วนิส

วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:20:09:31 น.

ปอย

ปอยไปเล่าเรื่องผีแฟรงค์เฟริทให้พี่เป็ดฟังหน่อยดิ
เพราะกลางเดือนหน้าก็ต้องไปที่นั่นอ่ะ

มันน่ากลัวขนาดไหน
แล้วมันอยู่ที่โรงแรมไหน

ห้องไหน

มักจะมาในรูปแบบไหน
กี่โมง

แงแงแง

โดย: be-oct4

วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:20:09:40 น.

มาร่วม Windows Shopping ด้วยคนครับ ที่ดูไบก็น่าช้อปนะ สนใจมาเที่ยวมั้ยครับ

โดย: พีช (sabkps

) วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:21:09:33 น.

สวัสดียามใกล้ดึกที่ไทยค่ะคุณปอย

วันนี้และพรุ่งนี้ทำงานหน่ะค่ะ คุณพ่อคุณแม่ไม่ได้มาหรอกค่ะ นานๆ มาทีค่ะ ไม่ค่อยจะว่างสักเท่าไหร่

ก็คุณปอยถ่ายภาพน้องแมว น้องแกะมาซะน่ารักเลยหนิคะ ใครเห็นเป็นอดชอบไม่ได้หน่ะสิคะ

โปรแกรมหน้าไปเที่ยวไหนอีกคะเนี่ย

โดย: BeCoffee

วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:21:42:20 น.

ขอบคุณมากจ้า ว่างๆก็ไปต่อกลอนอีกนะ

โดย: BrettAnderson

วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:22:02:35 น.

อยากฟังเรื่องผี ..

โดย: กะต่ายน้อย IP: 58.9.150.140 วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:22:44:39 น.

สวัสดียามดึกนะเธอ

ที่คูเวตเป็นยังไงบ้าง

มีพายุทรายอีกป่าว?

โดย: รู้มั้ยว่าสุขใจเพียงใด... IP: 58.9.137.21 วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:22:47:36 น.

คิดถึงเธอนะ...

โดย: รู้มั้ยว่าสุขใจเพียงใด.... IP: 58.9.137.21 วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:23:02:49 น.

อิอิอิ

สปีชี่เดียว กะ บ้าน ป๋ม ก้าบบบบบบ

พี่ มี Pet Degree ป่าว ก้าบบบบบบบ

เอม ม่าย มี

ลูก ของ เรา คง ส่ง ปรา กวด ม่าย ด้าย

มี้ ก้อ เปน หยิ๋ง ไทย ใจ ทราม เอ้ย งาม ก้าบบ

เรือนหอ เนี่ยยยยยย

hi so มั่ก ก้าบบบบบบบบ

แยก ปรา กอบ ด้าย เหมียล

Ultraman แปลงร่าง เยยยยยย ก้าบบบบบ

ลูกสะใภ้คนนี้ น่า ร้ากกกกก เจงงง เจงงงง

มี้ สุด ปลื้ม เยยยยยย ก้าบบบบบบ

activity บ้าน เรา คง จา เปน กาน แข่ง นอน

ตื่น มา กร้อออออ กินนนนนนน

จา เริน เจง เจง บ้าน นี้

แว้ว ก้อ มาวววววววววว

แว้ว ก้อ ก๋า ก๊ะ

โดย: dogamania

วันที่: 25 พฤษภาคม 2551 เวลา:1:59:10 น.

ก็ไม่ใช่ว่าที่ถ่ายมาน่ะถ่ายไม่ดีหรอกนะ ถ่ายสวยมากๆเลยล่ะ

แต่ อืม คือดูมาตั้งแต่ถ่ายกันครั้งแรกๆแล้ว คือดูว่ารูปมันดูเหงาๆกระมัง

ถ้าถ่ายได้หลายๆแนว หลายๆอารมณ์จะทำให้ไม่จำเจไง สนุกดีอีกตะหาก

ไม่รู้สิ บางทีเธออาจถ่ายรูปได้หลายแบบแล้วก็ได้ เพราะเด๋วนี้ไม่ได้เห็นแล้ว

แล้วแต่เธอแหละ ก็แนะนำดู

โดย: BrettAnderson

วันที่: 25 พฤษภาคม 2551 เวลา:5:58:55 น.

หวัดดีค่ะคุณปอย
หุหุ เอาไว้สนิทกว่านี้ค่อยขอเรียกพี่ปอยนะคะ ตอนนี้ยังไม่กล้า(เด๋วปรากดว่าเพียงจิงๆแล้วอายุมากกว่าเสียอีก อิอิ)

ปีหน้าจะเรียนที่ LSE ค่ะ เรียนด้านความสัมพันธ์ระหว่างประเทศโดยตรงเลย ไม่เชิงตื่นเต้นหรอกค่ะ แต่ว่าเบื่อชีวิตนักเรียนมอปลายอย่างที่กำลังเรียนตอนนี้เต็มทนแล้วค่ะ

เที่ยวแค่ลอนดอนก้อใช้เวลาได้เปนอาทิตย์ๆเลยนะคะ ไว้มีเวลาค่อยหาโอกาสเที่ยวเมืองอื่นบ้างก็ได้ค่ะ เพียงเองยังไม่เคยไปไหนไกลๆเท่าไหร่เลย ไกลสุดคือเมืองยอร์กน่ะค่ะ นี่กำลังจะไปสก๊อตแลนด์เดือนหน้านี่

ออกซ์ฟอร์ดเองก้อเปนเมืองเล็กๆน่ะค่ะ มีที่ถ่ายแฮรี่พอตเตอร์ (แล้วจบ) สำหรับคนชอบความสงบก้อคงชอบเมืองนี้ แต่เพียงไม่ไหว อยู่มาสองปีแล้ว รุจักทุกซอกทุกมุมแล้วค่ะ เดินสิบนาทีแล้วออกนอกเมือง ต่างกับลอนดอนที่เปนมหานครใหญ่

อิจฉาคุณปอยจังค่ะ ได้ไปเที่ยวหลายที่จัง

อ้อ เด๋วถ้าว่างๆ เร็วๆนี้เพียงจะเอารูปเมืองออกซ์ฟอร์ดมาลงนะคะ ใช้กล้องตัวแรก D40x ถ่ายน่ะค่ะ พูดได้เลยว่าฝีมือไม่เชี่ยวจริงๆ ใน LCD ก้อว่ามันโอแล้วนะ แต่พอเข้าคอมแล้วรุสึกว่า แง้ๆ ถ่ายใหม่ๆๆๆๆๆๆๆๆ

สุขสันต์วันหยุดเช่นกันค่ะ

โดย: PPpIRCU

วันที่: 25 พฤษภาคม 2551 เวลา:6:35:09 น.

ดีจ้าน้องปอย ...

ของฝากสำหรับการเดินทางที่ฝากไป กลับมาเป็นเรื่องราวดีๆ ภาพสวยๆ
แบบนี้ ใจสบายขึ้นเป็นกองแน่ะจ้ะ ... แบบว่าเพลินจัง ..

นี่อ่ะเน๊าะ เพราะความกลัวเป็นเหตุ เลยได้ตกปากรับคำไม่คิดมาก
เลยได้ไปนอนและพบเจอกับเพื่อนน่ารักของรุ่นพี่ .. อย่างเช่นพี่เจี๊ยบ

เรื่องเที่ยวๆ พี่ว่านะบางทีมันไม่ได้ขึ้นกับสถานที่ของที่สำคัญ มันอยู่ที่
ความสบายใจมากกว่า ชอบยังไง ก็ว่ากันไป บางคนก็อย่างว่าต้องช้อปปิ้ง
ต้องซื้อของ ต้องไปถ่ายรูปกับสถานที่ท่องเที่ยวดังๆ
เพราะคิดว่าถ้าไม่มีรูปแล้วไปไม่ถึง สำหรับพี่ ไม่เลยไปแล้วถึงไม่ได้ถ่ายรูปนั้นๆ
แต่พี่ว่าบรรยากาศล่ะมีแต่เราเท่านั้นที่รับรู้ ..

ว่าแล้วอ่านเรื่องนี้เหมือนได้กลิ่นความเย็นชื่นใจของบริเวณรอบๆ บ้าน
ของรุ่นพี่เจี๊ยบเค้าจัง ยิ่งไปช่วงอากาศแบบนี้ถือว่าสบายสุดๆ เลยเน๊าะ ..

...................

ภาพโบสถ์ที่น้องปอยถ่ายมา ทำเอาพี่คิดถึงเมือง Delft ที่เคยไปเยือน
ภายในเค้าก็คล้ายๆ กันนี่ล่ะ เหมือนกันเป๊ะก็ตรงความยิ่งใหญ่ ตระการตา
ของเค้านี่ล่ะ เห็นทีไรก็ได้แต่ตะลึง เออ หนอ คนเราสร้างมาให้
ยิ่งใหญ่แบบนี้ได้ เก่งจริง มันก็คงเหมือนกับวัดบ้านเราด้วยมั้ง
บางที่ก็สุดๆ แห่งความอลังการงานสร้างเช่นกัน อย่างวัดพระแก้วเมืองกรุงเป็นต้น

....................

อีกสิบปีข้างหน้า ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าฉันจะอยู่ส่วนไหนของโลก
และยังมีเพื่อนดี ๆ มานั่งคุยกันเรื่องเก่า ๆ อยู่อีกบ้างหรือไม่

อันนี้น้องปอยพูดให้คิด .. นั่นสิ .. จะมีหรือเปล่าหนอ

โดย: JewNid

วันที่: 25 พฤษภาคม 2551 เวลา:7:05:35 น.

หวัดดียามเช้าครับน้องปอย

การจะรู้ตัวและอยู่กับปัจจุบันก็มีหลายวิธี
ใครถนัดวิธีไหนก็ปฏิบัติไปตามวิธีนั้น ใช่ไหมคะ?

^
^

ใช่ครับ ---- พี่ก๋าใช้พู่กันเดียวฝึกสมาธิครับ
ตอนที่พี่ก๋าวาดรูป พี่ก๋ารู้สึกนิ่งจนลืมทุกสิ่งรอบตัว
อันนี้เป็นสมาธิแล้วครับ (พี่ก๋าไม่ไปแบ่งมันนะครับว่าเป็นสมาธิชั้นไหนยังไง
ซึ่งถ้าทำแบบนั้นมันก็ทำให้เราไปยึดติดในชั้นของการหยั่งรู้อีก)

เพราะฉะนั้นถ้าน้องปอยเดินไปเที่ยวแล้วเห็นรองเท้าแบบสวยเริ่ด
จนวินาทีที่ลองสวมรองเท้าคู่นี้ แล้วน้องปอยไม่สนใจคนขาย ไม่สนใจเพื่อนที่ยืนอยู่ข้างๆ
เห็นตัวเองสวมรองเท้า พี่ก๋าว่ามันเป็นสมาธิแล้วครับ 55555

................................

การนิ่งกับลมหายใจ ก็เป็นทางหนึ่งในการอยู่กับปัจจุบัน
และสามารถนำไปสู่การเกิดปัญญาได้ใช่ไหมคะ?

^
^

ถ้าแยกกัน
"สมาธิ" กับ "วิปัสสนา"
ก็เหมือนเรามีน้ำอยู่หนึ่งแก้ว ในน้ำนั้นขุ่นข้นไปด้วยโคลน
การทำสมาธิที่คือให้น้ำในแก้วหยุดไหวกระเพื่อม
นิ่ง...จนโคลนนอนก้น น้ำในแก้วที่อยุ่ด้านบนก็กลับมาใสอีกครั้ง

แต่เมื่อใดที่แก้วถูกเคลื่อนที่หรือถูกเขย่า
น้ำก็ขุ่นอีกครั้งและอีกครั้ง

สมาธิมันแค่ทำให้เรานิ่งสงบ
นิ่งแต่ไม่ใช่ไม่รับรู้นะครับ ต้องรับรู้อารมณ์ที่เกิดขึ้นในตัวเรา
โกรธก็รู้ว่าโกรธ เกลียดก็รู้ว่าเกลียด
เหงาก็รู้ว่าเหงา

แต่เราจะรู้ทันอารมณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้นได้ด้วยการ "วิปัสสนา"
หรือการทำความจริงให้กระจ่างแจ้ง

กระจ่างแจ้งด้วยสิ่งใด ..... ด้วย "ปัญญา"
ปัญญาที่ไม่ใช่ความรู้จากตัวอักษร แต่เป็นปัญญาที่มีอยู่แล้วในตัวเรา
ทุกคนมีปัญญาแต่ถูกบดบังด้วยความโง่ ความกิเลศ ตัณหา และสิ่งเร้า

เพราะฉะนั้น วิปัสสนา ไม่ใช่การหาเอาจากข้างนอก
ไม่ใช่หาจากตำรา จากผู้รู้ หรือจากสิ่งใด
แต่เป็นการรู้ที่จะนำเอาสิ่งที่บดบังปัญญาของเราออกไปจากตัวเรา

ด้วยอะไร

ด้วยการพิจารณาอารามณ์ ตัวตน และความคิดของเราอย่างช้าๆและถ่องแท้

ให้รู้ว่าเราเกิดขึ้นมายังไง และจะตายลงไปอย่างไร
อะไรที่เที่ยงแท้ อะไรที่ไม่เที่ยงแท้
ถ้าไม่ใช้สลับที่กัน ไม่ทุกข์แน่นอนครับ
รู้ว่าความรัก ชีวิต เงินทอง ชื่อเสียง ไม่เที่ยงแท้
แต่ไปคิดว่ามันเป็นของเรา มันต้องอยู่กับเรา มันต้องไปเสื่อมสลายและจากเราไป
คิดแบบนี้เมื่อไหร่ ก็ทุกข์เมื่อนั้น

วิปัสนนา จึง เป็นวิธีฝึกคิดให้เห็นอย่างถูกต้อง
รู้ว่าอะไรคงทน รู้ว่าอะไรไม่คงทน
ของไม่คงทนก็อย่าไปยึดติดมันมาก ให้รู้ว่ามันมาแล้วมันก็ไป

ถ้าสมาธิคือการทำให้น้ำในแก้วนิ่ง และโคลนนอนก้น
วิปัสสนา คือ การนำโคลนออกไปจากน้ำ

และถึงที่สุด....

เมื่อไร้ทั้งแก้ว ทั้งน้ำ

น้องปอยจะมีความสุขสูงสุดในชีวิตครับ

โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า

) วันที่: 25 พฤษภาคม 2551 เวลา:7:53:11 น.

แล้วพี่ก๋าใช้ชีวิตอย่างมีความสุขแท้จริงอย่างไรคะ?

^
^

พี่ก๋าตอบไปแล้วด้วยคำตอบด้านบนนะครับ
หุหุหุ .... พี่ก๋าใช้พื้นที่ในบล้อกน้องปอยมากมายเลยครับ
ขออภัยด้วยนะครับ 55555

โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า

) วันที่: 25 พฤษภาคม 2551 เวลา:7:54:55 น.

แวะมาทักทายกับวันอาทิตย์ยิ้ม ด้วยความคิดถึง แม้ว่าเสียงจะหายพูดไม่ได้ แต่แวะมาหาด้วยความเต็มใจ ในความรู้สึกดี จากอุ้ม

สร้าง Comment ง่ายๆ ด้วยตัวคุณเอง..คลิ๊กที่นี่
ถ่ายภาพได้ความรู้สึกจังเลยล่ะ
แหล่ม....ชอบ

โดย: อุ้มสี

วันที่: 25 พฤษภาคม 2551 เวลา:8:22:00 น.

น้องปอย น่ากลัวอ่ะดิ
ผีมันจะมาชวนเราโดดตึกตายไปอยู่กะมันใช่ป่ะ
สยองขวัญโว้ย
ไม่เอ๊า

น้องปอย พี่อยากจะบอกว่า
ไอ้พวกโรงแรมที่เป็นโรงพยาบาลมาก่อน
เป็นวัดมาก่อน
เป็นสุสานมาก่อนนี่
ให้ทำแล้วสวยงามเริ่ดหรูขนาดไหน
ก็ไม่เอาอ่าวหรอกนิ

น่ากลัว

มากมาย

อย่างพี่เคยไปชะอำนะ เราไม่ได้เปิดน้ำแต่ได้ยินเสียงคนอาบน้ำในห้องนอน
พี่ออกมากลางดึก โทรเรียกพนักงาน เปิดไฟสว่างทั่วห่้อง

แล้วขอเปลี่ยนห้องเลย

พอตอนเช้าพนักงานบอกว่า

"ห้องนี้ไม่มีใครพักได้สงบสักคน"

โดย: be-oct4

วันที่: 25 พฤษภาคม 2551 เวลา:9:15:37 น.

ถ่ายรูปออกมาอาร์ตจังเลยนะคะ

สวยทุกรูปเลย....

โบสถ์ก้อสวยเนอะ..

โดย: +LuxuryPeanut+

วันที่: 25 พฤษภาคม 2551 เวลา:10:23:25 น.

ไม่มีอะไรครับ แค่แวะมาเยี่ยมเฉยๆ สบายดีนะครับ

โดย: nongmalakor

วันที่: 25 พฤษภาคม 2551 เวลา:12:35:36 น.

กำลังตามเก็บทริปต่างประเทศค่ะ..

ทำการบ้านอย่างหนัก..กับฟ้ากว้างทางไกล ไม่รู้จะไปไหนดี

โดย: ป้าพาฝัน

วันที่: 25 พฤษภาคม 2551 เวลา:13:39:09 น.

แวะมาแอบดูนางฟ้าบ้านนี้
สงสัยยังทำงานอยู่..หรือแอบไปเที่ยวกันหนอ
เที่ยวเผื่อด้วยนะจ๊ะ...คิดถึ๊ง..ง..ง..คิดถึง

โดย: nikanda

วันที่: 25 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:43:19 น.

เมื่อเราพิจารณาความคิด อารมณ์และตัวตนแล้ว
รู้ว่าสิ่งต่าง ๆ ไม่เที่ยงแท้แน่นอน เอาโคลนออกไปได้
แล้วจะทำอย่างไร ให้มัน "ยั่งยืน" คะ?
ก่อนจะไปถึงขั้นที่ว่าไม่มีแก้ว ไม่มีน้ำ
จะทำอย่างไร ไม่ให้โคลนนั้นกลับมาอีก?

^
^
^

น้อวปอยครับ

การที่โคลนยังอยู่แสดงว่าเรายังมีชีวิตอยู่
การบรรบลุธรรมใช่ว่าบรรลุแล้ว
อารมณ์หรือความรู้สึกจะหมดไป
แต่เราจะทำทุกสิ่งได้โดยมี "สติปัญญา" กำกับ

เหมือนกับเวลาเรามี "ความรัก"
ถามว่าเรารู้สึกรัก พิศวาส หรืออยากครอบครองคนรักเรามั้ย
พี่ก๋าว่ามีได้ ไม่ใช่เรื่องแปลก
เพราะอารมณ์เหล่านั้นมามีเพื่อเป็นบททดสอบจิตใจของเรา

มันไม่ใช่การที่เรากดเก็บอารมณ์ไม่ให้แสดงความรู้สึกใดใด
เพราะถ้าทำแบบนั้น
เราเองก็ไม่ต่างอะไรกับก้อนหินก้อนหนึ่งเท่านั้นเอง

"ปัญญา" อันกระจ่างแจ้ง
จะทำให้เรารักอย่างมีสติ คือ รักก็รู้ว่ารัก
เมื่อหมดรักก็หมดไป เมื่อจะมีรักใหม่ก็มีไป
แต่รักในทุกขณะมันต้องนำเราไปสู่ความรู้ในความจริงที่ว่า
ต่อให้รักแค่ไหน วันนึงคนที่เรารักก็ต้องจากเราไป
ไม่จากเป็น ก็จากตาย
ไม่จากกันวันนี้ ก็จากกันวันหน้า

รักแค่ไหน รักสุดชีวิต เราก็กอดเขาตายไปพร้อมกันไม่ได้

......................

ไม่ต้องกลัวโคลนว่ามันจะกลับมาขุ่นข้นอีกหรือเปล่า
ขอแค่รู้เท่าทันอารมณ์ บอกเตือนตนได้
โกรธ รู้ว่าโกรธ
แต่อย่าให้ความโกรธครอบงำตัวเราไป 3 ปี

รักก็รู้ว่ารัก แต่อย่าให้ความรักครอบงำเรา
จนไม่รู้ว่ารนักยังไง ถึงเวลามันก็หมดรัก
และเราต้องมีชีวิตต่อไป......

อารมณ์ทุกอารมณ์ที่เกิดขึ้น
เป็นครูฝึกจิตและความคิดของเราครับน้องปอย

อย่ากลัวโคลนขุ่น เพราะตราบใดที่เรายังเห็นมัน ยังรู้ทันมัน มันจะค่อยๆจางหายไปเอง

ไม่ต้องห่วงพะวงเรื่องการนำโคลนออกจากน้ำ
ไม่ต้องเพ่งหรือมุ่งมั่นในการทำให้ไร้น้ำ ไร้โคลน ไร้แก้ว

เพียรมากๆก็เหนื่อยครับ

เราแค่ใช้ชีวิต
อย่างรู้ทัน
เท่านี้ก็น่าจะพอแล้วในระดับนึง

โดย: ก.วรกะปัญญา (กะว่าก๋า

) วันที่: 25 พฤษภาคม 2551 เวลา:17:20:46 น.

สงสัยจะบินอยู่นะค่ะ

น้องปอยเป็นไงบ้างค่ะ

วันนี้น้องสาวตัวอ้วนๆ ของชาวบล็อคป่วยค่ะ

เข้านอนแต่หัวค่ำเลย

^^

โดย: นางมารร้ายจีจี้

วันที่: 25 พฤษภาคม 2551 เวลา:22:15:11 น.

อัพบล๊อกใหม่ในส่วนหนูหล่อมีเรื่องเหล้าแล้วนะ ไปอ่านบทความดีๆของคุณหนูหล่อได้เลยนะ

ส่วนเรื่องกลอน ยกไปต่อสัปดาห์หน้า ตื่นเต้นกว่ากัน

ไประยองทั้งอาทิตย์นะ กลับมาเจอกันวันศุกร์จ้า

รักษาเนื้อรักษาตัวด้วยเน่อ

โดย: BrettAnderson

วันที่: 25 พฤษภาคม 2551 เวลา:23:50:40 น.

สวัสดีค่ะน้องปอย
แวะมาบอกว่า เปิดบ้านแล้วค่ะ

โดย: เอื้องสามปอย

วันที่: 26 พฤษภาคม 2551 เวลา:11:28:14 น.

คุณดุ่บดั่บขา แวะมาทักทายค่ะ เห็นคณดุ่บดั่บบ่อยๆในบล๊อคม๊า และคุณต้องอ่ะ แต่ยังเคยแวะเข้ามา (เจ๋อ) คุยด้วยเลยค่ะ

ขอบคุณที่แวะเข้าไปเยี่ยมเยือนที่บล็อคน่ะค่ะ แถมเข้าไปชมกันซะหลายบล็อคเลย

คุณดุ่บดั่บอยู่คูเวตหรือค่ะเนี่ย? ทางโน้นเป็นไงบ้างคะ? อากาศ ชีวิตความเป็นอยู่ อาหารการกิน?

ยินดีทีได้รู้จักน่ะค่ะ

โดย: มาเรีย ณ ไกลบ้าน

วันที่: 26 พฤษภาคม 2551 เวลา:12:45:59 น.

เก็บเกี่ยวสิ่งดีๆกลับมาเสมอเลยนะ^^
หวังว่าจิตใจที่ว่างแต่เต็มไปด้วยกำลัง..จะนำพาให้พี่"เข้าใจ"อะไรต่างๆอย่างที่มันเป็นนะ

ปล.เออ เมนท์ให้แล้วพอใจยัง
เสียดายน่าจะโดนผีฝรั่งหลอกซักหน่อย อิอิ
ถ่ายรูปสวยขึ้นเรื่อยๆเลยนะ(ปลื้มซะ นานๆจะชมสักที)

โดย: สาวลาว IP: 58.8.160.113 วันที่: 28 พฤษภาคม 2551 เวลา:0:36:58 น.

มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ

และแล้วผมก็ตามมาเที่ยวเยอรมันจนได้ครับ

ชอบดูบรรยากาศของต่างประเทสนะครับ เพราะว่าผมไม่มีโอกาสที่จะได้ไปเที่ยวต่างประเทศเลยครับ เพิ่งรู้ว่าแมวสัญชาติเยอรมันหน้าตาเหมือนแมวไทยเปะเลยครับ

ผมรู้จักเมืองแฟรงเฟิร์ต และโคโลจญ์ ก็เพียงแต่ผ่านทีมสโมสรฟุตบอลของเยอรมันเท่านั้นครับ พอทราบมาว่าโคโลจญ์เป็นเมืองเล็ก ๆ ที่น่าประทับใจเหมือนกันครับ

ชอบดูภาพบรรยากาศนะครับ ดูแล้วเหมือนได้ตามไปเที่ยวด้วยเลยครับ

น่าประทับใจจริง ๆ เลยครับ

อิอิ

โดย: อาคุงกล่อง (อาคุงกล่อง

) วันที่: 28 พฤษภาคม 2551 เวลา:14:04:59 น.

^_____________^
มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูกจริงๆ
กับการที่เราได้เห็นภาพสวยงาม
ไม่ว่าจะเป็นธรรมชาติ สิ่งมีชีวิต และสิ่งก่อสร้าง
มันรู้สึกอิ่มข้างในหัวใจ คิดถึงทีไรก็ยิ้มได้ทุกที
การได้คุยกับต้นไม้ดอกไม้ คุยกับสัตว์ที่พูดไม่ได้
แต่ก็เหมือนเราสื่อสารกันรู้เรื่อง

อ่านไปแล้วยิ้มไป
กับการเดินทางทริปนี่ของคุณ
หลายความรู้สึกที่เคยเกิดขึ้นกับฉันเช่นกัน
^___^

โดย: ท้องฟ้าเสียงเพลงทะเล

วันที่: 28 พฤษภาคม 2551 เวลา:17:12:02 น.

เออนะ จนป่านนี้พี่ยังไม่ได้อ่านประวัติของโบสถ์เลย พี่ขอชื่นชมในความสามารถของน้องทั้งการถ่ายรูป การเข้าใจเลือกรูป การผูกเรื่องและการเล่าเรื่องให้น่าอ่าน น่าติดตามจริง ๆ และที่ชอบที่สุดคือไม่แอ๊บแบ๊วค่ะ

โดย: นางแบบจำเป็นที่เยอรมัน IP: 211.25.202.220 วันที่: 23 สิงหาคม 2551 เวลา:0:56:05 น.