Dr.Manta and the gang พาตะลุยแดนมังกร , Episode 4 (ตะลอนในเมืองเก่าลี่เจียง) ใครที่พลาดสามตอนแรกและอยากจะย้อนกลับไปอ่านก็คลิกที่ลิงค์ล่างนี้น่ะครับ คลิกที่นี่เพื่อดู Episode1 คลิกที่นี่เพื่อดู Episode2 คลิกที่นี่เพื่อดู Episode3 อย่างที่ได้บอกมาแล้วก่อนหน้านี้ว่าเมืองลี่เจียงเป็นเมืองที่มีการผสมผสาน ระหว่างเมืองที่เก่าแก่ และล้อมรอบโดยเมืองที่สร้างขึ้นมาใหม่ การเดินทะลุประตูเมืองเก่าออกมาสู่เมืองใหม่นั้นจึงเป็นเหมือนการเดินทาง ผ่านประตูมิติของโดราเอมอน กล่าวคือมันค่อนข้างแตกต่างกันคนละขั้วเลย จากบ้านที่สร้างด้วยดิน สร้างด้วยไม้ สูงไม่เกินสองสามชั้น เปิดไฟสลัวๆสีแดงๆส้มๆ พอออกมายังเมืองใหม่ มันกลับกลายเป็นตึกสูง ก่อสร้างด้วยคอนกรีตเสริมเหล็กแข็งแรง รถราวิ่งกันขวักไขว่ ผู้คนก็เดินกันเหมือนจะแข่งเดินทน วันแรกๆพวกเราก็ยังไม่ค่อยคุ้นตากับสิ่งเหล่านี้สักเท่าไหร่ แต่พออยู่ไปสองสามวัน มันก็เริ่มปรับตัวและคุ้นชินกับภาพเหล่านี้ไปโดยปริยาย ลองหลับตานึกย้อนไปหลายร้อยปีก่อน ตอนที่ยังไม่มีเครื่องมืออำนวยความสะดวก ผู้คนในเมืองแห่งนี้คงอยู่กันอย่างมีความสุขมาก คนที่เป็นเจ้าของเมืองแห่งนี้คือชาวนาซี (Naxi) ชาวนาซีนั้นเชื่อกันว่ามีต้นกำเนิดมาจากดินแดนแถบธิเบต ภาษาที่ใช้กันนั้นมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวเรียกว่าภาษาภาพตงปา (Dongba) ที่จะใช้เป็นรูปสัญลักษณ์ง่ายๆตรงตัว(แต่พวกเราก็อ่านไม่ออกหรอกน่ะครับ) แถวๆเมืองเก่าพวกเราจะเห็นร้านค้านำหนังสือพจนานุกรมของภาษาตงปา ออกวางขายเต็มไปหมดเห็นว่านาย ณ มิตรอยากได้มากๆ สงสัยอยากจะเป็นชาวนาซีเต็มแก่แล้ว ดูจากหน้าตาของคนพื้นเพที่นี่ก็คล้ายๆกับผู้คนทางธิเบต แต่ผมว่าบางทีดูๆไปเหมือนชาวเขาแถวๆบ้านเราซะมากกว่า คนแก่ที่นี่แข็งแรงมากครับ สามารถเดินขึ้นเนินและแบกสัมภาระหนักๆมาได้สบายๆ แถมยังมีแรงส่งยิ้มให้พวกเราอีกต่างหาก บ้านเรือนก็จะสร้างติดๆกันหลังต่อหลังแบบนี้ มีตรอกเล็กๆให้เดินสัญจรไปมาได้ในเมือง ใหม่ๆพวกเราเดินแล้วหลงนิดหน่อย มีความรู้สึกเหมือนพวกเราเป็นมดปลวกเลยครับ อยู่กันแน่นๆแบบนี้เนี่ย ที่พื้นของเมืองนี้จะปูด้วยหินเป็นก้อนใหญ่ๆ เมื่อก่อนคนที่ช่วยกันทำเมืองนี้ขึ้นมาคงต้องลงทุนลงแรงด้วยพลังมนุษย์ทั้งหมด ไม่มีเครื่องทุ่นแรงเหมือนกันสมัยนี้ งานช้างเลยน่ะเนี่ย พื้นแบบนี้สวยและคลาสสิคมากครับ น่าเอามาทำพื้นที่บ้านของผมมั่งจัง จวนตระกูลมู่ หรือ ศาลาว่ากลางเมืองลี่เจียง สร้างในสมัยราชวงศ์หมิง ตระกูลมู่ เป็นผู้นำของชนเผ่าน่าซีในลี่เจียงมา 22 รุ่น ตลอด 470 ปีจากสมัยราชวงศ์หยวนจนถึงราชวงศ์หมิงและราชวงศ์ชิง ส่วนปราสาทแห่งนี้อยู่บนเนินเขาเหนือเมืองเก่าลี่เจียงมาเล็กน้อย เป็นปราสาทที่เพิ่งสร้างขึ้นมาในภายหลังไม่กี่ปีนี้เอง เอาไว้เป็นจุดชมวิวครับ ด้านล่างจะมีคุณลุงแก่ๆนั่งเฝ้าทางเข้าออก บางทีถ้าอารมณ์ติสต์ของคุณลุงแตกขึ้นมา คุณลุงก็จะหยิบเครื่องดนตรีคล้ายซอบ้านเรา มานั่งสีเพลงซึ้งๆเศร้าๆให้พวกเราได้ฟังกัน เพลงนั้นเพราะพริ้ง เหมาะกับบรรยากาศที่นี่มากเลยครับ จากจุดสูงสุดของปราสาท Wangu Pavillion แห่งนี้ เมื่อมองลงไปข้างล่างจะเห็นเมืองลี่เจียงได้รอบทิศทีเดียว ด้านล่างที่มองลงไปด้านนี้จะเห็นตัวเมืองเก่าลี่เจียงเกือบทั้งหมด ที่หลังคาสีเข้มๆมีต้นไม้สีเหลืองขึ้นตรงกลางคือจวนผู้ว่าซึ่งเป็นของตระกูมู่ ดังที่ได้บอกประวัติไปเมื่อกี้นี้ ล้อมรอบไปด้วยบ้านเรือนของประชาชน ที่ปัจจุบันมีกลุ่มนายทุนมาซื้อทำเป็นร้านขายของที่ระลึกมั่ง เป็นเกสต์เฮาส์มั่ง เห็นเค้าว่ากันว่าปัจจุบันนี้เมืองลี่เจียงนั้นสูญเสียความขลังไปพอสมควร มองไปอีกด้านก็จะเป็นโซนของเมืองลี่เจียงใหม่ มีฉากหลังเป็นเทือกเขาสูงชัน บนยอดเขามีหิมะปกคลุม เขานี้เค้าว่ากันว่ามีเจ็ดยอด มองดูคล้ายๆกับหลังของมังกร จึงเป็นที่มาของชื่อเขาลูกนี้ว่า Jade Dragon Snow mountain หรือเขาหิมะมังกรหยกนั่นเอง ชื่อภาษาจีนเห็นเค้าเรียกกันว่า อวี้หลงเสวียซาน(เวลาพูดต้องอมฮอลล์ด้วย) ซูมให้ดูยอดเขากันชัดๆ วันมะรืนนี้แหละที่เราจะได้ไปเที่ยวบนยอดนั้นแล้ว วันพรุ่งนี้ขอไปเป็นอัศวินขี่ม้าที่ทะเลสาบ Lashi Lake ก่อนละกัน ถ่ายรูปจากในตัวปราสาทรู้สึกอึดอัด เพราะมันบดบังทัศนียภาพ เลยยื่นกล้องผ่านกรงเหล็กออกมาถ่ายด้านนอกตัวปราสาทซะเลย เสียวๆอยู่เหมือนกันว่าถ้าเผลอทำกล้องหล่นลงไปแล้วเนี่ย คงอดเก็บภาพมาฝากเพื่อนๆแน่นอนครับ ภาพนี้เห็นเงาสะท้อนของตัวเมืองกับกระจกของตัวปราสาท เป็นความหมายนัยๆว่าเมืองลี่เจียงในอดีตกับปัจจุบันครับ ที่เห็นมีคนนำสิ่งที่เป็นเหมือนโมบายมาแขวนนี้ คงไม่ใช่เค้าแขวนเพื่อประดับประดาให้ความสวยงามน่ะครับ แต่คงเป็นเหมือนกันแขวนเพื่อเคารพบรรพบุรุษหรือว่าแขวนเพื่อสะเดาะห์เคราห์ซะมากกว่า ใครมีข้อมูลจะมาช่วยบอกให้พวกเราก็จะขอบพระคุณมากน่ะครับ อยากถามเค้าเหมือนกันว่าแขวนเอาไว้ทำไม แต่เผอิญเราไม่ได้ไปกับทัวร์ และคนที่นี่พูดภาษาอังกฤษกันไม่ค่อยได้ครับ ที่เห็นเป็นรูปคน รูปหัวใจ สัญลักษณ์ต่างๆนาๆนั้น ไม่ใช่เขียนให้มันดูคิกขุอาโนเนะน่ะครับ แต่นั่นคือภาษาตงปาที่ชาวนาซีหรือหน่าซีใช้กันเมื่อก่อนนู๊นครับ เขียนกันเป็นรูปสัญลักษณ์ง่ายๆแบบนี้เลยครับ เสร็จแล้วตอนบ่ายแก่ๆก็เดินตะลอนเก็บบรรยากาศในเมืองเก่ากันต่อ บริเวณถนนเส้นหลักของเมืองเก่าลี่เจียงช่วงกลางวันคนจะหนาแน่นมากครับ ผมยิ่งเป็นคนที่ไม่ค่อยถูกโฉลกกับผู้คนที่ทะลักทะลายแบบนี้ซะด้วย เห็นแล้วใจคอไม่ค่อยดี เดินในถนนตรอกเล็กๆแบบนี้ผมว่าสบายใจกว่าเยอะเลย ยิ่งตอนกลางคืนบนถนนเส้นหลักเนี่ยเค้าจะมีนายทุนมาซื้อโรงเตี๊ยมมาทำเป็นร้านอาหาร เปิดเพลงแดนซ์เสียงดังกระหึ่ม มีไฟสปอตไลท์แบบในดิสโก้เทค ผมว่ามันขัดกับบรรยากาศเมืองเก่ามากๆ แถมยังไม่พอเพื่อนชาวญี่ปุ่นที่เราไปเจอกันยังเล่าให้พวกเราฟังว่า เค้าไปร้านนวดแผนโบราณ กลับโดนถามขายบริการทางเพศโดยการออรัลให้อีก สงสัยทางการจีนคงต้องหานโยบายอะไรมาควบคุมสักอย่างแล้วหล่ะครับ ไม่งั้นอีกหน่อยเมืองลี่เจียงเละตุ้มเป๊ะแน่นอนเลย ภาพนี้นาย ณ มิตรเห็นคุณลุงคนนึงกำลังนั่งผิงแดดอุ่นยามบ่ายอยู่ เลยเกิดคึกอยากเลียนแบบท่าสัปหงกของลุง แอบเนียนเลยน่ะเนี่ย นี่ถ้าคุณลุงตื่นขึ้นมาหล่ะก็ โดนตื๊บแน่ๆ โทษฐานล้อเลียนคนแก่ อิอิ วันที่เราเดินทางมานั้น ท้องฟ้าปลอดโปร่งมากๆ เดินเล่นกันสบายๆไม่ค่อยร้อน มีอย่างเดียวคือหิวบ่อยไปหน่อย จะกินบ่อยๆก็ไม่ดี(ต่อกระเป๋าตังค์) เพราะอาหารค่อนข้างแพงเอาเรื่องครับ เราแวะไปทานอาหารที่นี่ แค่ผัดบะหมี่จานเดียวก็ปาไปยี่สิบกว่าหยวนแล้วครับ (จานละประมาณหนึ่งร้อยบาทแหน่ะ) เดินไปเหนื่อยๆแวะนั่งกินบรรยากาศที่ร้านกาแฟซะหน่อยดีกว่า เพราะตอนที่อยู่ประเทศไทย ผมกินกาแฟทุกวันเลย มาที่นี่บางทีถ้าได้กลิ่นกาแฟลอยมาแตะจมูกแล้วขามันก้าวเข้าร้านกาแฟโดยอัตโนมัติ แต่ดูราคากาแฟแล้วเนี่ยไม่ธรรมดาเลย เหมือนราคากาแฟยี่ห้อแมลงต่างดาวบ้านเราเลยอ่ะ ร้อยกว่าบาทแหน่ะ ซี๊ดดดด แต่สุดท้ายก็ยอมเสียตังค์ให้เค้าไปจนได้ เพราะหิวกาแฟทนไม่ไหวแล้ว คนจีนกับสีแดงเนี่ยคงแยกกันไม่ออกครับ เห็นคนจีนที่ไหนเป็นอันต้องเห็นสีแดงอยู่ที่นั้นเสมอๆไป ก็สีแดงคนจีนเค้าถือว่าเป็นสีนำโชคของเค้านี่เนอะ บ่ายคล้อยแล้ว พวกเราเดินกลับเข้ามาในเขตถนนเส้นหลักอีกครั้งหนึ่ง เพื่อที่จะเดินหาซื้อทัวร์แบบ One day trip ไปเขามังกรหยกและทริปไปขี่ม้าที่ Lashi lake ตอนแรกก็กะว่าจะไปกันเองไม่พึ่งทัวร์ แต่กลัวว่าจะบริหารจัดการเรื่องเวลาไม่ถูก เพราะเรื่องภาษาที่เป็นอุปสรรคอันใหญ่หลวง เดี๋ยวพลาดรถกลับเข้าเมืองจะยิ่งยุ่งยากไปกันใหญ่ แต่เอาเข้าจริงๆแล้ว ทัวร์ที่เราซื้อไปก็พูดภาษาอังกฤษกันไม่ค่อยได้อยู่ดี เพียงแต่จะดีตรงที่ว่าเค้าจะดูแลเราเรื่องการบริหารจัดการเวลามากกว่าครับ ตอนบ่ายแก่ๆแล้ว เด็กนักเรียนก็กลับมาจากโรงเรียน เด็กที่นี่แก้มใสและแดงสุกกันเกือบทุกคน ที่เห็นแดงๆแบบนี้เพราะว่ามันแห้งและแตกครับ สาวน้อยยืนเฝ้าประตูที่หน้าคุ้มเจ้าเมือง เพื่อเก็บค่าผ่านประตู ที่เมืองจีนเนี่ย อะไรนิดอะไรหน่อยก็ต้องเจอค่าผ่านประตู จ่ายๆอยู่ตลอดเวลา แต่ก็น่ะ เค้าคงเก็บไปเป็นเงินในการบูรณะสถานที่เหล่านี้ให้คงความสวยงามหน่ะครับ คุณลุงก็คงเหงาปนกับหนาวด้วย เลยออกมานั่งกินซุปร้อนๆพร้อมกับผิงแดดยามบ่ายที่หน้าบ้านของตัวเอง ผมชอบบ้านที่สร้างขึ้นอย่างง่ายๆของคนที่นี่แหละครับ ผนังบ้านสร้างจากดินหรือหิน เค้าว่าเวลาฤดูร้อนอยู่แล้วจะเย็น ส่วนฤดูหนาวก็จะอบอุ่น เอาไว้เก็บมาเป็นไอเดียทำบ้านพักร้อนดีกว่า สำหรับเรื่องราวในวันนี้คงพอเท่านี้ก่อนครับ เนื่องจากรูปเยอะแล้ว เดี๋ยวเก็บมาเล่าต่อในวันพรุ่งนี้ละกันครับ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามรับชมครับ เห็นบางท่านติดตามอ่านทุกกระทู้เลยน่ารักจริงๆ เพลง ano hi nokawa E Ost.ภาพยนต์การ์ตูนเรื่อง Spirited away ครับ   Create Date : 25 พฤศจิกายน 2551 14 comments Last Update : 23 สิงหาคม 2552 20:16:13 น. Counter : 1448 Pageviews. Share Tweet

แหร่มมากๆพี่หมอ... แบบว่าอัพเดทรายวันเลยนะเนี่ย..ผมตามแทบจะไม่ทัน... เมืองจีนนี่จะว่าไปมีเสน่ห์เหมือนกันนะครับ...วิถีชีวิตของคน น่าสนใจมากๆ.. ถ่ายทอดมาทางรูปถ่าย และมันมีชีวิตชีวาดีจัง... ตามมาเที่ยวอีกครับ...เดี๋ยวมาแวะใหม่อีกตอนหน้าวันพรุ่งนี้นะ...   โดย: อ๊อด สิงห์นครพิงค์ IP: 92.12.7.216 25 พฤศจิกายน 2551 21:14:50 น.

ขยันอัพจริงๆน่ะ อยากไปเที่ยว Y-Y   โดย: iPOND IP: 61.19.67.39 25 พฤศจิกายน 2551 22:45:10 น.

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามรับชมครับ เห็นบางท่านติดตามอ่านทุกกระทู้เลยน่ารักจริงๆ ^ ^ ^ ของมันแน่อยู่แล้วพี่ วันนี้พี่ชายเราขยันจริงๆเลยวันเดียวอัพซะสองบล็อก ดองๆไว้แบบลุงต๊อกกะพี่โบ๊ตบ้างก็ได้พี่ แต่กินของดองมากไม่ดีต่อสุขภาพเนอะพี่(ฝากบอกต่อ555) เห็นบ้านเมืองเค้าแล้วมันอึดอัดจังเลยค่ะ ชอบอยู่ที่โล่งๆมีที่ให้เดินเล่นปลูกต้นไม้มากกว่าแบบนี้ แต่บ้านเมืองเค้าก็สวยนะคะ ถ้าเป็นบ้านเราคงสกปรกน่าดูเลย ฝันดีค่ะพี่ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะตามไปขี่ม้าต่อ อยากขึ้นภูเขาไวๆ เหอๆ   โดย: มัยดีนาห์ 25 พฤศจิกายน 2551 22:46:09 น.

สวยจังเลยค่ะ สวยมากๆ เห็นแล้วอยากไปตะลุยแดนมังกรขึ้นมาเลยเชียว   โดย: เบบูญ่า 25 พฤศจิกายน 2551 23:03:49 น.

เปิดภาพแรกก็แหล่มมากๆ เลย ไม่บอกไม่รู้คิดว่าเป็นยุโรป วันนี้ก็ได้ฟังเรื่องขำๆ ที่เมืองจีนจากเจ้าโอ๋ เล่าได้ดุเด็ดเผ็ดมันมั๊กๆ โดยเฉพาะเรื่องแพคของกินใส่ลังเนี้ย ได้ข่าวว่าทั้งสนามบินมีกล่องของเบสเพียงกล่องเดียวเท่านั้นที่น่าสงสัยที่สุด   โดย: พี่รี่+ต๊อก 25 พฤศจิกายน 2551 23:14:43 น.

อยากย้อนเวลากลับไปเยือนเมืองจีนแบบนี้จังอ่ะค่ะ ถึงแม้ว่าจะได้ดยินเรื่องราวแย่ๆ เกี่ยวกับประเทศจีน มาบ้างแล้วแต่ว่าที่เล่ามาด้วยภาพ ชักอยากกลับไปเยือน ที่จีนจังเลยอ่ะ ...ดูเค้าอนุรักษ์สิ่งเก่าๆ ไว้อย่างดีเลยนะคะ ผู้คนเอย บ้านเอย ธรรมชาติเอย ... เห็นภาพแล้วประทับใจจัง   โดย: JewNid 26 พฤศจิกายน 2551 0:46:23 น.

ของเค้าดีจริงๆเลย... เปิดตัวภาคนี้ด้วยภาพแหล่มๆ ขนาดนี้ แต่มันไม่สมบูรณ์หรอกเฟ้ย..ของอย่างนี้ต้องมีอึ้งย้ง ไม่รู้ว่าภาพที่3เป็นตอนแก่ของเธอหรือเปล่า...อิอิ เรื่องนี้มีกี่ภาคอ่ะ..   โดย: Little Knight 26 พฤศจิกายน 2551 3:14:29 น.

อัพบล้อกเร็วมากค่ะ..ตามเกือบไม่ทัน..ภาพสวย(อีกแล้วครับท่าน)..   โดย: AB_PAE 26 พฤศจิกายน 2551 9:20:02 น.

โอว...นึกว่าแอบไปทำ อา-เจล แล้วได้เบนส์อิอิ.. ยังไงคงต้องติดตามครบทุกภาคอยู่แล้วนิ.. เพื่อนกัน..ไม่ติดตามกัน...เคืองกันแย่เลย.. เที่ยวนี้ว่าจะพาเรฟไปไร่แสงอรุณ..สนใจเปล่า... ทำบุญกะเด็กน่ะดีนะ...จะได้หน้าเด็กตลอดไป..ลาแมร์ก็งั้นแหละ   โดย: Little Knight 26 พฤศจิกายน 2551 10:44:22 น.

หนาวไหมเนี่ย แต่ทำไมมันสวยเยี่ยงนี้ น่าไปเนอะ ต่อมเที่ยวกำลังจะระเบิดแล้วเรา   โดย: นักเดินทางพเนจร (นักเดินทางพเนจร ) 26 พฤศจิกายน 2551 11:38:48 น.

ตามอ่านทยอยย้อนหลัง..อิอิ ภาพสวยงามทั้งนั้นเลยอ่ะ ถ้าไม่รวมเรื่องราวที่รับรู้มา...เอิ่ม..ห้องสุขา..เหอๆๆ   โดย: ย้งยี้ ณ. สะพานไม้ .. ฮุฮุ IP: 125.24.166.213 26 พฤศจิกายน 2551 15:41:48 น.

สวยจังค่ะ เป็นมุมมองที่ไม่ค่อยได้เห็น อยากไปเที่ยวแบบนี้บ้างจัง   โดย: Invisible Angel 2 ธันวาคม 2551 22:37:09 น.

สวยทุกภาพเลยค่ะ ชอบโมบาย น่ารักจัง   โดย: มันจะดีเหรอคะ 3 ธันวาคม 2551 9:20:54 น.

ถ่ายภาพสวยมากค่ะ ตามดูบล๊อคคุณหมอมาตลอด ชอบ 4 ตัวที่เป็น BG มั่กๆ   โดย: siri_bhutara IP: 118.172.106.108 4 มกราคม 2552 10:57:26 น.