น้ำตาและสายฝน JAMES BLUNT LYRICS "Tears And Rain" How I wish I could surrender my soul; Shed the clothes that become my skin; See the liar that burns within my needing. How I wish I'd chosen darkness from cold. How I wish I had screamed out loud, Instead I've found no meaning. I guess it's time I run far, far away; find comfort in pain, All pleasure's the same: it just keeps me from trouble. Hides my true shape, like Dorian Gray. I've heard what they say, but I'm not here for trouble. It's more than just words: it's just tears and rain. How I wish I could walk through the doors of my mind; Hold memory close at hand, Help me understand the years. How I wish I could choose between Heaven and Hell. How I wish I would save my soul. I'm so cold from fear. I guess it's time I run far, far away; find comfort in pain, All pleasure's the same: it just keeps me from trouble. Hides my true shape, like Dorian Gray. I've heard what they say, but I'm not here for trouble. Far, far away; find comfort in pain. All pleasure's the same: it just keeps me from trouble. It's more than just words: it's just tears and rain. ...... น้ำตาและสายฝน ฉันเพียรแต่พร่ำเพ้อ ในใจ น่าจะพ่ายแพ้ต่อวิญญาณไป ก่อนหน้า ปลดเปลื้องอาภรณ์ใดใด ประหนึ่งคล้าย ผิวพรรณ พบจอมลวงแห่งปรารถนา เจิดจ้า ภายใน... ฉันเพียรแต่พร่ำเพ้อ ในใจ น่าจะเลือกความมืดมนไป ใช่หนาว ตะโกนก้องกังวานไกล ให้สุด รำพัน แทนความจริงในรากเหง้า เปล่าว่าง วังเวง... ฉันคิดว่าได้เวลาจะออกวิ่ง ทิ้งทุกสิ่งให้ไกลไว้เบื้องหลัง ค้นหาความอบอุ่นหนุนกำลัง ที่ซุกซ่อนอยู่เบื้องหลังความปวดร้าว ความยินดีปรีดาก็เท่านั้น เพียงซ่อนฉันจากปัญหาพาเปลี่ยวเหงา ซ่อนภาพลักษณ์แท้จริงให้พริ้งเพรา เป็นเพียงเงาดอเรียนเกรย์มีเล่ห์กล ยังได้ยินทุกคำเขาพร่ำกล่าว ฉันไม่เอาทุกปัญหาพาสับสน ที่กล่าวนี้เหนือบรรยายใช่อับจน เพียงน้ำตาและสายฝนปะปนกัน ฉันเพียรแต่พร่ำเพ้อ ร่ำไป น่าจะเดินผ่านประตูใจ คราวนั้น ตระกองกอดความทรงจำไว้ ไม่ปล่อย หลุดมือ เดือนปีที่เปลี่ยนผัน ฉันคง เข้าใจ... ฉันเพียรแต่พร่ำเพ้อ ในใจ น่าจะแยกสวรรค์จากนรกได้ วันนั้น รักษาตนปลอดภัย ไปถึง วิญญาณ ความเหน็บหนาวแผ่ซ่าน ผ่านทอด ความกลัว... ฉันคิดว่าได้เวลาจะออกวิ่ง ทิ้งทุกสิ่งให้ไกลไว้เบื้องหลัง ค้นหาความอบอุ่นหนุนกำลัง ที่ซุกซ่อนอยู่เบื้องหลังความปวดร้าว ความยินดีปรีดาก็เท่านั้น เพียงซ่อนฉันจากปัญหาพาเปลี่ยวเหงา ซ่อนภาพลักษณ์แท้จริงให้พริ้งเพรา เป็นเพียงเงาดอเรียนเกรย์มีเล่ห์กล ยังได้ยินทุกคำเขาพร่ำกล่าว ฉันไม่เอาทุกปัญหาพาสับสน ที่กล่าวนี้เหนือบรรยายใช่อับจน เพียงน้ำตาและสายฝนปะปนกัน... ......................... The Picture Of Dorian Gray ดอเรียน เกรย์ เจ้าของเรื่องราวหลากหลายโลดโผนและมีมิติในหนังสือเล่มนี้ เป็นหนุ่มรูปงาม งามตามแบบอุดมคติของชาวตะวันตก คือแบบรูปปั้นกรีก ออสการ์ ไวลด์ เจ้าของบทประพันธ์ รจนาลักษณะงามๆ ของเขาไว้มากมาย และแทรกรายละเอียดความงามของหนุ่มคนนี้ไว้ตลอดทั้งเรื่อง เป็นความงามที่ใครเห็นก็หลงใหล ทั้งชาย หญิง หนุ่ม หรือแก่ เมื่อพูดถึงชื่อ ดอเรียน เกรย์ คอหนังทั้งหลายอาจจะคุ้นหูอยู่บ้างแต่นึกไม่ออก บอกให้เลยว่าเขาคือหนึ่งใน The League Of Extraordinary Gentleman รับบทโดย สจ๊วต ทาวน์เซ็นด์ ซึ่งก็งามไม่แพ้กันจนเป็นที่ใหลหลงของ ชาลีซ ธีรอน แต่ชีวิตรักจริงๆ ของทั้งสองไม่ได้เป็นอย่าง ดอเรียน เกรย์ ในหนังสือแม้แต่น้อย ดอเรียน ในตัวบทวรรณกรรมนั้น มีความรักครั้งหนึ่งกับหญิงชื่อ ซิบิล เวย์น เธอเป็นนางเอกละครในโรงละครเล็กๆ แห่งหนึ่งที่บังเอิญดอเรียนผ่านไปพบ แต่แล้วก็ถูกความงามของดอเรียนพรากชีวิตไปตั้งแต่ยังสาว เธอฆ่าตัวตาย น้องชายของเธอตามมาแก้แค้นเกิดเป็นเรื่องราววุ่นวาย ดอเรียนเองก็เสียใจจากการตายของซิบิล และนิสัยเริ่มเปลี่ยนไป แต่แม้จะทำเลว ทำชั่วเยี่ยงไร ความงามของดอเรียน เกรย์ก็ยังเป็นอมตะ นี่เองคือความแฟนตาซีที่เป็นลักษณะเด่นจับตาจับใจของดอเรียน เกรย์ ทุกครั้งที่เขาทำความเลว ริ้วรอยความชั่วจะปรากฎบนรูปเหมือนที่เขาซ่อนไว้ โดยที่หน้าตาและวัยที่สดใสราวกับฤดูใบไม้ผลิของเขาไม่เคยแปดเปื้อนหรือโรยรา ถ้ายังจำได้ล่ะก็ ใน The League Of Extraordinary Gentleman ก็นำลักษณะเด่นเกี่ยวกับความเป็นอมตะเหนือกาลเวลามาใช้ในหนังเช่นกัน ต่อให้ใช้อาวุธใดๆ มากรีดแทงผิวกายของดอเรียน เขาก็ไม่ระคายแม้แต่น้อย เพราะที่เห็นนั้นเป็นเพียงร่างกายที่ไร้หัวใจและวิญญาณ เป็นเพียงมายาภาพ หัวใจและวิญญาณของเขาอยู่ใน 'รูปเหมือน' ที่ซ่อนไว้ในห้องใต้หลังคานั่นแล้ว กระทั่งหนัง LXG และหนังสือ The Picture Of Dorian Gray พาเราสู่จุดจบเดียวกัน เมื่อ 'รูปเหมือน' ถูกทำลาย ความตายและความชราก็มาเยือนบุรุษหนุ่มผู้นี้ น่าสงสารหนุ่มที่มีความงามราวกับรูปปั้นกรีกผู้นี้จริงๆ เชียว ไม่ว่าจะในหนัง LXG หรือตัวบทวรรณกรรม ต่างก็ไม่เหลือสิ่งดีๆ ของดอเรียนไว้เลย เหลือไว้แต่ความแฟนตาซีและความงามแบบอุดมคติที่เราจะไม่ลืม อยากรู้ว่าชีวิตของ ดอเรียน เกรย์ โลดโผนและมีมิติหลากหลายขนาดไหน ลองหา The Picture Of Dorian Gray โดย ออสการ์ ไวลด์ มาเป็นเจ้าของสักเล่ม ค่อยๆ อ่าน ค่อยๆ ทำความเข้าใจ ตัวละครตัวนี้ให้ข้อคิดดีๆ มากมาย (ที่มาของบทความนี้ : //www.centerpoint108.com/fun/book_review_index.asp?id=23) """""""""""""""""""""" วันก่อน... นั่งรถมากับหลานสาวห้าขวบ อยู่ๆ เขาก็พูดขึ้นว่า “น้า...หนูอะอยากให้โลกนี้ไม่มีแรงดึงดูด!” ผมสะดุดกึกกับความคิดนี้ เด็กวัยห้าขวบมีจินตนาการที่รับรองว่าพวกเรา (วัยรุ่นปีสี่เก้า!) คาดไม่ถึง “อืม...ไม่มีแรงดึงดูดแล้วมันจะดียังไงเหรอ?” ผมขำ นึกสนุกถามไป “รถที่เรานั่งมาก็จะเหาะได้ เหาะกันได้ทุกคัน เราก็จะบินไปดาวต่างๆ ได้สบาย ไปเก็บก้อนเมฆมาเล่นก็ได้” เขาตอบด้วยแววตาที่จริงจังและเชื่อมั่นว่ามันอาจเป็นไปได้ “แล้วต้นไม้ บ้านเรือนกับสิ่งของต่างๆ มันก็จะไม่ติดพื้นนะ มันจะต้องลอยขึ้น ลอยขึ้นข้างบนกันหมด” ผมบอก “อะแหละ ยิ่งน่าสนุกใหญ่ ต้นไม้ไหนที่มีดอกไม้ ผลไม้สูงๆ เราก็จะได้เก็บมันได้ง่ายขึ้นไง” หลานตอบ “อาหารอร่อยในจานก็จะไม่อยู่ติดจานนะ มันจะลอยกระจุยกระจายหมดเลย” ผมว่าต่อไป “ก็ดีสิ เราจะได้บินไปในอากาศ อ้าปากงับๆ กินข้าวสนุกๆ ไม่น่าเบื่อ” หลานตอบพร้อมมองขึ้นไปบนฟ้า บทสนทนาสั้นๆ ทำให้ผมคิดตามแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ถามตัวเองว่า จินตนาการแบบนี้ในตัวเรามันหายไปตั้งแต่เมื่อไร แม้แต่สิ่งที่อาจเกิดปัญหาให้หนักอกหนักใจ เด็กก็สามารถมองให้เป็นเรื่องสนุกสนานไร้ปัญหาขึ้นมาได้ บางทีผู้ใหญ่ เอ๊ย! วัยรุ่นปีสี่เก้าอย่างเราๆ เครียดและคิดมากกับอะไรต่างๆ เกินไปหรือเปล่า เราจมอยู่กับภาพด้านมืดของสังคม ของอะไรต่างๆ เกินไปหรือเปล่า? ผมคิดย้อนกลับไปในวัยเด็ก คิดถึงจินตนาการที่เคยวาดเอาไว้ในหัว แต่ถูกทอดทิ้งจนความทรงจำขึ้นสนิม...คิดแล้วก็อยากย้อนกลับไปเป็นเด็ก เสียจริง วิ่งเล่นไปวันๆ ไม่ต้องคิดอะไร ไม่ต้องสนใจว่าประเทศไทยจะถูกขาย หรือ โลกจะแตกวันไหน ผมคิดเลยเถิดไปไกลถึงเหตุการณ์ต่างๆ ในอดีต หากย้อนกลับไปได้ผมจะจัดการยังไงกับเหตุการณ์ต่างๆ เหล่านั้น มีหลายเหตุการณ์ที่ผมตำหนิตัวเอง แต่ก็มีบางเหตุการณ์ที่ผมยิ้มให้กับมัน แต่ ณ วันนี้ ผมมั่นใจว่า จะสามารถจัดการกับเหตุการณ์ต่างๆ ดังกล่าว ได้ดีกว่าที่เคยกระทำผ่านมา เวลาทำให้จินตนาการของเราตกหล่นสูญหายไปบ้าง แต่ในขณะเดียวกันมันก็ทำให้เราเติบโตขึ้น ผมพยายามที่จะตามให้เท่าทันเวลา พยายามที่จะรู้ทันมันว่ามันกำลังเล่นอะไรกับผมอยู่ มันกำลังพยายามจะทำให้ความเป็นเด็กในตัวผมหมดไป แต่ผมดื้อและไม่ยอม ขณะเดียวกันกับที่มันกำลังจะทำให้ผมได้เรียนรู้อะไรต่างๆ มากขึ้น อันนี้ผมจะปล่อยให้มันเล่นไป ผมอยากเติบโต (ก็ตอนนี้วัยรุ่นปีสี่เก้าอยู่น่ะ) เป็นคนอายุมาก ที่มีหัวใจเป็นเด็กอยู่เสมอ ถึงกระนั้นก็ตาม...อนาคตข้างหน้า ยังคงมีอีกนับพันเหตุการณ์รอผมอยู่ (หากไม่ตับแข็งตายซะก่อน) มันกำลังเฝ้ารอให้ผมเดินผ่าน.. ผ่านไปอีกไกลแล้วย้อนกลับมามอง เหตุการณ์นั้นอีกครั้ง ผมมั่นใจว่า ไม่วายหรอกที่เราจะต้องบ่นตำหนิกับตัวเอง ว่าทำไมเราไม่ทำอย่างนั้น ทำไมเราไม่ทำอย่างนี้ หากทำอีกอย่างมันน่าจะดีกว่านี้ “ทำวันนี้ให้ดีที่สุด” ผมเชื่อมั่นในประโยคนี้ แต่รับรองได้ว่า หากเราซื่อสัตย์ต่อตัวเองจริง เมื่อถึงเวลาเหตุการณ์นั้นๆ เกิดขึ้นแล้ว บางครั้ง...เราอาจจะมองได้ไม่ชัดเจนหรอก ว่าทำอย่างไรจึงจะเรียกว่าดีที่สุด เพลงของ James Blunt เพลงนี้ทำให้ผมเล่ามายาว เพราะมันเข้ากับคอนเซ็ปต์ที่ผมกล่าวมาทั้งหมด การวิ่งจากไปให้ไกลไม่ใช่การหนีปัญหา การรู้จักหนีอย่างมีศิลปะต่างหากที่มีค่าต่อการใช้ชีวิต เพราะการใช้ชีวิต ไม่จำเป็นที่จะต้องเอาผ้าผูกตาแล้วก้มหน้าเดินชนเสมอไป แต่ถึงอย่างไร...เมื่อเวลาผ่านไปถึงจุดๆ หนึ่ง ไม่ใครก็ใคร ย่อมต้องมีการหันกลับมามองอดีตของตัวเอง ไม่มากก็น้อย แล้วเหตุการณ์ซ้ำๆ ก็จะเกิดขึ้นอีก I wish I could ฉันปรารถนาที่จะ...(ทำอย่างนั้น อย่างนี้, แต่มันเป็นไปไม่ได้) ไม่ว่าจะเสียน้ำตาให้กับอะไรในอดีตหรือในปัจจุบันก็ตาม หยดน้ำตาในวันนี้ เป็นเพียงกระผีกย่อยๆ ของหยดน้ำตาทั้งหมดที่จะหลั่งไหลในชีวิต และมันเป็นเพียงจำนวนน้อยนิดเมื่อเทียบกับสายฝน สายฝนซึ่งเป็นปริมาณทั้งหมดของน้ำตาที่เราอาจต้องเสียไป นับตั้งแต่เกิดจนตาย ในช่วงสองสามเดือนมานี้ มีอะไรหลายอย่างให้ผมจดจำและตำหนิตัวเองในสิ่งที่ผมได้ทำผิดพลาดลงไป แม้จะมีอะไรหลายอย่างให้ผมชื่นชมตัวเองได้อยู่บ้างก็ตาม แต่ต่อมน้ำตาที่มันออกจะตื้น ก็ไม่วายที่จะต้องรินไหลออกมาเนืองๆ ผมน่าจะได้ทำอย่างนั้น....ผมน่าจะได้ทำอย่างนี้... แม้แต่ในขณะที่กำลังเขียนข้อความชิ้นนี้ น้ำตาผมก็ไหลออกมาเป็นทาง ขณะที่ข้างนอกหน้าต่าง ฝนกำลังตก เอาน่า... “It’s just tears and rain ” ...............................   Create Date : 22 เมษายน 2549 16 comments Last Update : 22 เมษายน 2549 20:52:56 น. Counter : 878 Pageviews. Share Tweet

รู้สึกว่าจาไม่ได้ยินเพลงอะคุณ จขบ อินทรีทองคำมาทักทายอะนะ   โดย: อินทรีทองคำ 22 เมษายน 2549 21:26:17 น.

อ่า ได้ยินละ   โดย: อินทรีทองคำ 22 เมษายน 2549 21:26:54 น.

เลือกแล้ว ตัดสินใจแล้ว ทำให้ดี ไม่ว่าจะดีจะร้าย ทำเต็มที่แล้ว อะไรจะเกิด ก็ให้มันเกิด Whatever will be, will be. I wish or I could is not equal with "I did " ข้างหน้ายังอีกยาวไกล ฟ้าหลังฝนจะสวยเสมอนะจ๊ะ นิ่งเตะแมน สู้ๆๆจ๊ะ   โดย: Yui IP: 220.233.68.42 22 เมษายน 2549 21:54:53 น.

ไมไม่ได้ยินเพลงอ่ะ   โดย: rebel IP: 58.136.199.211 22 เมษายน 2549 22:07:21 น.

เมื่อเราก้าวเดินไปข้างหน้า แล้วหันกลับมองย้อนไป บางสิ่งบางอย่างของกาลเวลา ก็พาให้เรายิ้มไปกับมัน เพียงถ้าเราจะจำในสิ่ง ที่ดีดี.... มีความหวังและกำลังใจนะคะ เพลงเพราะเหลือหลาย....   โดย: prncess 23 เมษายน 2549 7:16:57 น.

หลังรักต้นมะพร้าวเลยต้องทิ้งชื่อไว้ที่นี่ว่ามาเยื่ยมเยือน รักนะ เด็กดี   โดย: Nicky IP: 202.133.176.154 23 เมษายน 2549 10:21:03 น.

เขียนด้วยหัวใจ   โดย: ไหนยิ้มซิ IP: 203.113.56.7 23 เมษายน 2549 13:24:23 น.

มีหลายครั้ง ที่เราเองก็นึกอยากจะเปลี่ยนแปลงอะไรๆ ที่มันเกิดขึ้นไปแล้วในอดีต แต่พอให้เวลาตัวเองสักพัก ก็มักจะคิดได้ว่า ทุกสิ่งทุกอย่าง มีเหตุผลของมัน ชีวิตมีเรื่องท้าทายไม่มีที่สิ้นสุด ขอให้เรียนรู้จากเมื่อวาน และอย่าลืมเปิดใจไว้เพื่อวันพรุ่งนี้ จะเฝ้าดูอยู่ห่างๆ เหมือนอย่างเคย   โดย: เนรัญชรา IP: 61.7.138.96 23 เมษายน 2549 20:08:17 น.

how i wish..... ' นั่นสิ บางทีมันก็ยากนะที่เราจะอธิบายให้ใครต่อใครเข้าใจ ' บางเวลา เราก็อยากจะวิ่งออกไปเฉยๆ วิ่งไปอย่างไร้จุดหมาย.... ' บางวัน เราถามตัวเอง แต่เรากลับไม่ได้คำตอบใดใดเลย   โดย: miss design IP: 203.146.125.222 24 เมษายน 2549 9:59:34 น.

:) ขอบคุณ miss design ที่ขวนขวายหารูปเจ้าของเสียง นาย james blunt มาอภินันท์ นะค้าบ... ดื่มๆ :)   โดย: จขบ IP: 203.188.46.91 24 เมษายน 2549 10:04:55 น.

อยากหาอ่านเต็มๆ เหมือนกัน ชอบออสกา ไวลด์มากเลย   โดย: โอ๋ IP: 124.120.221.178 24 เมษายน 2549 11:48:01 น.

รูปสวยๆทั้งนั้นเลยค่า   โดย: ตุ๊กตาไขลาน 24 เมษายน 2549 17:07:45 น.

แวะมาหาครับ   โดย: ตี๋น้อย (Zantha ) 27 เมษายน 2549 15:36:00 น.

วัยรุ่นปีสี่เก้า นี่ผมก็เเก่เเล้วเหมือนกันหรือเนี่ย เฮ้อ จินตนาการหายไปพร้อมกับวัยที่เปลี่ยนเเปลง ความระเเวงระวังเข้ามาเเทนที่ จนเราละทิ้ง ความคิดสร้างสรรค์ไป ผมก็เป็นเเบบนี้ไปเเล้ว ภาระมักเพิ่มขึ้นตามอายุที่มากขึ้นครับ เพลงของ JAMES BLUNT เพราะพริ้งจริงๆ   โดย: Dark Secret 3 พฤษภาคม 2549 0:13:53 น.

คนมักคิดว่าสิ่งที่เติมเต็มได้ มักเป็นความสุขและความสมหวัง แต่ใครจะรู้ว่า... สายฝนท่ามกลางลมหนาว บางทีมันก็กลับให้ความอบอุ่นหัวใจได้อย่างประหลาด เพิ่งประจักษ์ ความรักมันมีอยู่ทุกหนทุกแห่งจริงๆ แม้แต่ความมืดก็ยังดื่มด่ำด๊าย @@ ตั้งแต่เข้าเว็บนี้มา แค่มีน้ำตาและสายฝน ชีวิตมันก็ไม่เหงาแล้ว ขอบคุณ/\\จขบ. วันนี้เข้ามาดื่ม(ด่ำ)อีกแร๊ะ .... ใครว่าแอลกอฮอล์ไม่มีประโยชน์ต่อสุขภาพเนี่ยะ ว่าแล้วก็ขอวิสกี้เติม โซดาอีกขวดครึ่งจ้าาา ส่วนน้ำแข็งไม่ต้อง.... ^ ^" ปล! ภาพฝนดาวตกร่วงกระทบน้ำที่อีกหน้าเว็บนึงสวยจัง มีดาวกระพริบตาปริบๆ 1 ดวงด้วย   โดย: กระติกน้ำแข็ง IP: 203.188.26.50 15 สิงหาคม 2549 4:35:21 น.

มันก้จิงนะ ซึ้งดี เพลงก้เพราะ   โดย: แค่ผ่านมา IP: 125.24.220.204 7 สิงหาคม 2552 17:07:30 น.