เรื่องย่อปกหลัง...

“กร อย่ามาทำรุ่มร่ามนะ” จินต์ศุจีเสียงดังด้วยความหงุดหงิด

“ทำไมล่ะครับ ผมมีสิทธิ์นะ” อชกรเถียงแล้วซุกหน้าลงไปบนบ่าของเธอ

“กร หยุด กรไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวพี่จี”คราวนี้ได้ผลอชกรคลายวงแขนที่รัดตัวเธอไว้แน่นจนหญิงสาวเป็นอิสระขาหันตัวเธอให้หันมาเผชิญหน้ากับเขาตรงๆ

“พี่จีรู้ดีว่าผมมีสิทธิ์” อชกรพูดช้าๆ ชัดๆ เน้นทุกถ้อยคำ

“สิทธิ์อะไร” จินต์ศุจีย้อนถามชายหนุ่มอชกรหรี่ตาข้างหนึ่งมองจินต์ศุจีอย่างเพิ่งพินิจก่อนที่จะเอ่ยขึ้นว่า

“พี่จีอย่าบอกนะว่าพี่ไม่คิดอะไรกับสิ่งที่ผมทำกับพี่ในคืนนั้นเพราะว่าถ้าพี่จีไม่คิดอะไร ป่านนี้พี่ก็แต่งงานไปแล้วไม่มาแฝงตัวอยู่ในไร่แบบนี้หรอก” จินต์ศุจีหน้าแดงก่ำเธอเข้าใจความหมายดีว่าเขาพูดถึงเรื่องอะไร หญิงสาวได้แต่นิ่งเงียบไม่ตอบโต้อชกรลอบยิ้มอย่างพึงใจที่เขาทำให้เธอเถียงไม่ออกยิ่งเห็นหน้าเธอเขาก็ยิ่งมันเขี้ยวอยากที่จะแกล้งคนปากแข็งเล่น

“หรือพี่จีจะให้ผมทบทวนความทรงจำให้เอาไหมครับ”

เล่าเอง...หลังจากที่ล้มเลิกงานแต่งลงกลางครันจินต์ศุจีต้องการหลีกหนีความวุ่นวายเลยรับงานมาเป็นพยาบาลประจำไร่อุ่นรักของชัชวินพร้อมๆกับสาวน้อยหน้าตาน่ารักชื่อผึ้งที่มาขอฝึกงานที่นี่ด้วยเหมือนกันจินต์ศุจีต้องการหนีหัวใจตัวเองที่มีให้กับหนุ่มรุ่นน้องที่โตมาด้วยกันอย่างอชกรแต่ก็หนีไม่พ้นเมื่อวิศวกรที่จะมาคุมโครงการก่อสร้างของไร่อุ่นรักเป็นอชกรคราวนี้อชกรไม่ปล่อยให้นางฟ้าของเขาหลุดมือแน่นอน

ด้านชัชวินกับผึ้งก็จูนกันติดอย่างรวดเร็วเพราะผึ้งคือเด็กสาวไร่ข้างๆที่เคยเล่นด้วยกันแต่เด็กๆแล้วก็แยกย้ายกันไปเมื่อโตขึ้น ทำให้ชัชวินจำผึ้งไม่ได้ในตอนแรกผึ้งแอบหลงรักชัชวินมานานแล้วแต่ตอนนั้นเขายังมีภรรยาอยู่ทำให้เธอไม่กล้าเปิดเผยความในใจ

ความรักของสี่คนสองคู่ทำท่าจะไปได้ดีแต่ก็มีเหตุการณ์ร้ายๆเข้ามาเมื่อป้าของผึ้งเจ้าของไร่ข้างๆถูกยิงบาดเจ็บสาหัสด้วยปืนของชัชวินที่ถูกขโมยไปไร่ของชัชวินและธวัชชัยคู่ปรับเก่าก็มีคนเข้ามาก่อความวุ่นวายทำให้ทั้งคู่ผิดใจกันมากขึ้นและยังจะมีเหตุการณ์ลอบทำร้ายต่างๆอีกมากมายที่ทั้งหมดต่างก็คิดจนหัวหมุนไปหมดว่าเป็นฝีมือใครกันแน่...

อ่านจบ...เรื่องนี้ดาดเดาว่าน่าจะต่อมาจากเรื่องอื่นๆเพราะตัวละครที่กล่าวถึงในตอนต้นๆและท้ายๆเยอะมากกกกก แต่อ่านได้ค่ะไม่มีปัญหาแค่รู้สึกว่าตัวละครเยอะนิดหน่อยในบทแรกๆแค่นั้นเอง

พล็อตเรื่องดีค่ะเหตุการณ์วุ่นวายชวนงุนงงสับสนไม่รู้ว่าเบื้องหลังคือใครบงการ...สนุกดีค่ะแต่การบรรยายให้ความรู้สึกว่าบางฉากยืดเยื้อเกินไป ละเอียดมากจริงๆแล้วเป็นคนที่ชอบเห็นตัวละครมีการมีงานทำนะคะแต่...ถ้าบรรยายจนรู้สึกเหมือนมีอาจารย์มาเล็กเชอร์ให้ฟังก็ไม่ไหวค่ะมันเยอะไปนิด...พยายามทำความเข้าใจว่าเป็นเพราะหนูผึ้งเค้ามาฝึกงานพ่อเลี้ยงชัชเลยต้องจัดให้สักนิดนึง

ส่วนเนื้อหาอื่นๆ เอ่อ...บอกเลยว่าไม่ค่อยจะแนวเราเท่าไหร่ค่ะคือติดจะเรตนิดๆ น้องกรนี่ปากว่ามือถึงมากยังคิดอยู่เลยว่ามั่นใจขนาดนั้นว่าพี่จีเค้ารักตัวเอง ไม่งั้น...ถ้าไปทำแบบนี้กับสาวอื่นนอกจากจะโดนตบแล้วคงโดนแจ้งตำรวจจับด้วยแน่เลย ส่วนพ่อเลี้ยงกะหนูผึ้งก็ใช่ย่อยจูนติดกันเร็วไปนิด ความสัมพันธ์เลยโดนเด่นเกินหน้าคู่เอกไปซะงั้น เอะอะเข้าห้องเอะอะกอด เอะอะหอม บางที...เราว่ามันเยอะไปหน่อยค่ะ ตอนแรกดูหวานๆน่ารักดีหลังๆมันกลายเป็นเกลื่อนไปจนไม่อินแล้วอ่ะค่ะ

อีกคู่ที่ถูกทิ้งท้ายไว้ให้ชวนน่าติดตาม...อานนท์ที่อกหักจากจินต์ศุจีตอนท้ายๆเรื่องดูเหมือนว่าจะเจอนางเอกของตัวเองแล้วนะคะแต่...คนเขียนเค้าทิ้งท้ายไว้ เรื่องราวที่ชวนให้ติดตามของว่าที่นางเอกคนต่อไป...ไม่แน่ใจว่าจะอยู่ในเรื่องไหนนะคะ

เรื่องนี้อ่านเพื่อตอบโจทย์ปกมีรูปพาหนะ ในภารกิจพิชิตกองดอง