ปกหลัง... ‘อนันยชสิรวัชญ์’ ฝาแฝดคนรองของบ้านตองหนึ่งถึงคราวเครียดเมื่อจู่ๆก็มีสาวใสซื่อวัยยี่สิบสองหอบลูกแฝดสองมาขอค่าเลี้ยงดู! เด็กน้อยไม่ใช่ลูกของเขาแน่ อนันยชมั่นใจและมีแววว่าน่าจะเป็นลูกของน้องชายซึ่งยังไม่สามารถลากตัวกลับเมืองไทยมารับผิดชอบเรื่องนี้ได้ในเร็ววันภาระในการดูแลหนูน้อยแฝดสองกับคุณแม่ยังสาวจึงมาตกอยู่ที่ผู้ชายที่เกลียดเด็กเป็นที่สุดอย่างเขาโดยไม่ทันได้ตั้งตัว!

เงินและที่พักอาศัยคือสิ่งที่เขาจัดแจงให้โดยไม่เอาตัวเข้าไปวุ่นวายสร้างความผูกพันโดยใช่เหตุเพราะเขารู้สึกได้ว่าภายใต้ท่าทางใสซื่อดูไม่มีพิษภัยของเธอมีบางอย่างไม่น่าไว้ใจและเขาควรจะต้องระวังและเว้นระยะห่างจากเธอไว้ให้มาก

...ก็เขาหน้าตาเหมือนคู่ขาเก่าเธอซะขนาดนี้...เกิดเธอหวั่นไหวกับเขาอีกคนขึ้นมาสถานการณ์คงน่าลำบากใจพิกล เขาจะไม่ยอมให้เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นอย่างแน่นอน!

อ่านจบ...มาถึงเรื่องของอิตาคุณเดียวแฝดคนที่สองผู้มีนิสัยใจร้อนความอดทนต่ำ ฟอร์มจัด อินดี้และขี้เบื่อกันแล้วค่ะจากคุณสมบัติเบื้องต้นที่กล่าวมาคิดว่าพระเอกของเราจะคู่กับนางเอกประมาณไหนคะ???คือทั้งนิสัยทั้งปากอิตาคุณเดียวเนี่ยมัน...น่าเอาไม้ฟาดหัวสักวันละสามรอบหลังเวลาอาหารและให้ดีนะคะบวกมื้อดึกเข้าไปด้วยเลยคนอะไรปากเสียมากกกกก

นางเอก...นิ่มนวลแต่ก็ไม่อ่อนแอนะคะ ชื่นชมนางเอกเธอใจสู้ค่ะเลี้ยงดูลูกพีชลูกพลัมฝาแฝดมาตั้งแต่อายุ 17-18 ไหนจะต้องเรียนไปด้วยอีก เธอสู้ชีวิตมากเพื่ออนาคตที่ดีของลูกน้อยทั้งสองเมื่อเห็นว่าหมดหนทางจริงๆและเห็นที่พี่หนึ่งได้ให้สัมภาษณ์ในหนังสือเธอคิดว่าพี่หนึ่งคือพ่อของลูกพีชลูกพลัมเลยดั้นด้นมาหาเพื่อขอให้เขาช่วยเหลือ แต่ดั๊นนนนมาเจออิตาคุณเดียวสกัดดาวรุ่งซะก่อน สืบความไปมาจากรูปถ่ายใบเดียวที่มีทำให้สันนิษฐานได้ว่าพ่อของฝาแฝดน่าจะเป็นนายเฟิร์สที่ไปทำงานอยู่ต่างประเทศซะมากกว่าระหว่างนี้อิตาคุณเดียวเลยรับภาระ(เหรอ?)เลี้ยงดูสามแม่ลูกนี่ไปพลางๆก่อน

เพราะอะไรหลายๆอย่างในตัวของลลนาคุณแม่ลูกแฝดวัยสาวใส ทำให้อิตาคุณเดียวไม่ค่อยไว้วางใจเท่าไหร่ทั้งๆที่คนอื่นๆที่ได้รู้จักกับลลนาและหนูน้อยฝาแฝดต่างก็รักและเอ็นดูพวกเธอทั้งนั้นไม่ว่าจะเป็นพี่หนึ่งฤทัย(ผู้ช่วยพี่หนึ่ง)ที่ถึงขนาดกับจองไว้เป็นน้องสะใภ้เลยแหละยิ่งทำให้อิตาคุณเดียวขวางหูขวางตามากขึ้น สงสัยจะเป็นเพราะการจับตามองอย่างใกล้ชิดเลยยิ่งทำให้คุณเดียวเผลอใจขึ้นเรื่อยๆ

คือจริงๆแล้วพล็อตแบบนี้ก็น่ารักดีนะคะแต่...ติดตรงที่ปากพระเอกนี่แหละค่ะ คือมันแทบจะรับไม่ได้ในบางครั้งพูดจารุนแรงเหลือเกิน ถ้าเค้าเป็นนางเอกนะ...เค้าจะตีกบาลแยกเลยไม่ปล่อยให้ลอยหน้าลอยตาอย่างนี้หรอก หมั่นไส้มากกกกกกกกคือรักเค้าทำไมต้องพูดจาทำร้ายจิตใจเค้าซะขนาดนั้นล่ะแล้วก็ชอบนักไอ้คิดแผนการต่างๆนาๆ เอาแต่ใจสุดๆนี่บอกเลยว่าถ้าไม่ได้นางเอกอย่างลลนานะก็คงไม่มีใครเอา!!!

ทั้งเรื่องไม่มีอะไรจะบ่นค่ะนอกจากความปาก...ร้ายของอิตาคุณเดียวนี่แหละ ส่วนอื่นๆก็อ่านเพลินอ่านไปอมยิ้มไปกับความน่ารักของเด็กๆอย่างลูกพีชลูกพลัมหรือพี่ตองแม่บ้านที่ไปมาเงียบเชียบ หน้าตาย น้ำเสียงโทนเดียวคือพี่แกออกมาทีนี่ทุกคนโดนกลบหมดเลยนะคะ ขอบอก... อ้อ...อีกสิ่งหนึ่งที่ชอบในเรื่องนี้ก็คือคู่วายค่ะมันชวนจิ้นแปลกๆดี 

ปล...แอบคิดว่าถ้าเปลี่ยนนางเอกจากลลนา มาเป็นลลินีฝาแฝดของลลนาที่ทั้งร้ายทั้งแซบดูบ้าง อิตาพี่เดียวคงเงิบวันละหลายรอบ...