เล่ห์รักริมเล...อุธิยา

เรื่องย่อปกหลัง...เรื่องรักชวนลุ้น เมื่อสาว”ปูนิ่ม”กระดองอ่อนต้องโคจรมาเจอนายฟาร์มปูนิ่มจอมกะล่อน สารพัดสารพันในตัวเขาไม่สักสิ่งที่เธอชอบ—หน้าเข้ม ตัวดำ ปากดี ยียวนทะเล้นทะลึ่งลามกก็ปานนั้น! จะหนีก็ไม่ได้จะต้านก็ไม่แกร่งพอ ทั้งโชคชะตายังเป็นใจให้เขามาวนเวียนอยู่ใกล้ๆหัวใจเสียอีกปูนิ่มตัวน้อยจะรอดพ้นอุ้งมือมาร หรือถูกต้อนนิ่มๆเข้าฟาร์มกันหนอ?

เมืองชายทะเลแห่งนี้มีแต่สิ่งที่ปุริมาไม่พิสมัยแพปลา ฟาร์มปู คุณครู นายเข้! อุตส่าห์หนีจากแม่ที่ตีกรอบดับฝันเก็บกระเป๋าย้ายมาอยู่กับพ่อที่เมืองชายทะเลใครจะคิดว่าความรั้นที่จะทำตามใจตัวเอง กลับพาให้ชีวิตวุ่นวายยิ่งกว่าเดิมหลายเท่าอะไรที่ไม่คิดว่าในชีวิตจะต้องทำ...ก็ต้องทำ อะไรที่ไม่คิดว่าในชิวิตจะต้องเจอ...ก็ได้เจอโดยเฉพาะนายหัวหน้าเข้มคนนั้น นายเข้ พ่อม่ายหนุ่มเนื้อหอมจอมเจ้าชู้ที่แท็กทีมมากับเจ้าโขงลูกติดวัยกระทงที่แสบเซี้ยวไม่แพ้กันปูสาวเพิ่งลอกคราบอย่างเธอ...จะต่อกรกับนายฟาร์มเขี้ยวลากไหวไหมนะ

เล่าเอง...ปุริมาหรือปูนิ่มทนกับแรงกดดันจากแม่ไม่ไหวเลยหนีลงใต้มาอาศัยอยู่กับพ่อที่เลิกรากับแม่ไปตั้งแต่เธอยังเด็กคเชนทร์พ่อของปูนิ่มเป็นเจ้าของและผอ.โรงเรียนปูนิ่มเลยต้องเข้าไปช่วยงานในฐานะผู้ช่วยผอ.แต่...ในสายตาคนอื่นๆเธอดันกลายเป็นเด็กผอ. ไปซะงั้น ทั้งผอ.และปูนิ่มก็ไม่คิดจะแก้ต่างใดๆเพราะมันเป็นเกราะชั้นดีที่ช่วยให้ปูนิ่มเป็นที่เกรงใจใครต่อใครปนเสียงนินทาลับหลังด้วย ยกเว้นก็แต่นายเข้พ่อม่ายตัวดำสุดยอดเจ้าชู้เจ้าของแพปลา ฟาร์มปูนิ่ม และลูกชายเจ๊หงส์ผู้อุปถัมภ์โรงเรียน และเป็นพ่อนายโขงเด็กชายวัยสิบสี่ปีนักเรียนที่ได้ชื่อว่าแสบไม่แพ้พ่อ...

นายเข้เสียดายที่ปูนิ่มเป็นเด็กผอ.แต่ความเจ้าชู้ก็อดที่จะหว่านเสน่ห์ไม่ได้ ทั้งหยอก ทั้งจิกคอยปั่นป่วนหัวใจปูนิ่มตลอด แต่ก็อยู่ในขอบเขตอันเหมาะสมเพราะไม่คิดจะปีนต้นงิ้วแต่พอรู้ว่าปูนิ่มตัวนี้ไม่ใช่เด็กช้างเท่านั้นแหละ นายเข้ดับเครื่องชนเลย...เรื่องราวทำท่าว่าจะไปได้ดีแต่มันก็ต้องมีมารผจญกันนิดนึงเมื่อแม่ของเจ้าโขงที่หายไปนานเท่าอายุของเจ้าโขงกลับมาและโขงเองก็ดันอยากจะให้แม่อยู่ใกล้ชิดกับตัวเองตลอดไปนี่สิ...

อ่านจบ...ต้องบอกว่าอ่านไปขำไปกับความทะลึ่งพูดจาสองแง่สามง่ามของนายเข้กับลูกทีมอย่างน้องบุ้ง...แบบว่าตอนอ่านต้องไม่คิดมากนะคะแล้วจะสนุกไปกับมันค่ะ...555 อดสงสารนางเอกกับพี่กบไม่ได้ที่ต้องมาเจอสองคนนี้นะ...แบบว่า...โดนต้อนจนมุมตลอดอ่ะ ขนาดนางเอกเธอก็แอบฝึกปรือฝีปากมาบ้างแล้วนะยัง...ยังสู้ไม่ได้...

“แหม...ก็ผู้ชายแบบนายเข้น่ะดูง่ายจะตายไปมองปราดเดียวก็รู้ว่าเก่งเรื่องบริหารคน ไม่ก็เรื่องวิศวกรรมรางรถไฟ ให้เดานะคติประจำตัวของคุณต้องเป็น “เห็นงานเป็นลม เห็นนมสู้ตาย” อะไรทำนองนี้แน่ๆ”

“ใครว่าล่ะผมน่ะเอาทั้งงานทั้งนมนั่นแหละ ถ้าไม่ทำงาน จะมีเงินที่ไหนไปซื้อนมเดี๋ยวนี้อะไรก็อันตรายไปหมด ต้องเลือกดีๆ ถ้าไปเจอพวกนมปลอม หรือมีสารตกค้างจะยุ่งกันใหญ่ ไม่รู้ว่าปูนิ่มได้ตรวจดูบ้างหรือเปล่า”

“นี่นาย!”... “อย่ามาพูดจาลามกนะ!”

“อะไร?” ...“ก็ผมพูดเรื่องจริงน่ะ นี่ๆ ปูนิ่มดูสิ เวลาเราซื้อนมนะ มันต้องดู...” ... “ยิ่งเวลาซื้อนมให้นักเรียนกินยิ่งต้องรอบคอบเรื่องพวกนี้สำคัญนะ” ...เอากะเค้าสิ น่าจะทำฟาร์มปลาไหลควบคู่กันไปด้วยนะ

ไม่ใช่แค่ตัวพ่ออย่างนายเข้...ตัวลูกก็ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นเช่นกันแก่แดดแก่ลม...แต่แปลกที่คนอ่านกลับเอ็นดูแฮะ...แบบว่าเออ เด็กมันก็ช่างคิด...และบางเรื่องก็เป็นเรื่องที่เราคิดว่าเด็กๆไม่น่าจะเข้าใจได้แต่เจ้าโขงทำเอาแปลกใจค่ะ โตกว่าที่คิดเยอะ...แต่เรื่องวาจานี่...ทะเล้นทะลึ่งไม่แพ้พ่อจริงๆ

“ผมกลับไปแล้วก็อย่าลืมปิดประตูลงกลอนให้ดีล่ะถ้าใครมาเรียกแล้วไม่ใช่แฟนพันธุ์แท้ที่เจ๊สนิทแนบแน่นละก็ ห้ามเปิดรับเชียวนะอย่าคิดว่าพ่อผมจะเป็นซูเปอร์แมนที่จะมาช่วยเจ๊ได้ทุกครั้งเพราะผมไม่เคยเห็นพ่อใส่กางเกงในไว้ข้างนอกสักที...” .... “ทุกทีเห็นแต่ไม่ใส่กางเกงใน”

บอกเลยทั้งเรื่องสงสารปูนิ่มที่สุดที่ต้องลงเอยกะพ่อม่ายลูกติดคนนี้ วันๆแค่คิดว่าจะรับมือกับคารมสองพ่อลูกนี่ยังไงไมเกรนก็คงอาละวาดวันละหลายๆรอบแล้วล่ะ

พระเอกนอกจากเจ้าชู้ทะลึ่ง ลามก ปากหวาน เอ่อ...ไม่รู้จะเรียกว่าเป็นข้อดีได้หรือเปล่าแต่ที่แน่ๆเลยรักลูกเป็นที่หนึ่งยิ่งตอนที่เล่าย้อนไปที่ความผิดพลาดสมัยเป็นวัยรุ่นจนได้เจ้าโขงมาการตัดสินใจของเด็กหนุ่มวัยสิบแปดทำให้ชีวิตทั้งชีวิตเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงการเลี้ยงดูลูกแบบเพื่อน มีอะไรพูดจาเปิดอกคุย...ชื่นชมตรงนี้ค่ะแต่ขัดใจนิดนึง...ตรงที่ตัดสินใจถอยกลับไปวันที่ไม่เคยเป็นแฟนปูนิ่มเมื่อโขงมาขอร้องเรื่องแม่...ตอนนั้นนายเข้กลับไปทำตัวแบบเดิมคือเที่ยวและนอนกะหญิงอื่น แบบว่า...เฮ้ยยยย ถึงแกจะตกลงกันเรียบร้อยแล้วแต่แกยังรักปูนิ่มไม่ใช่เหรอ นี่อะไร...ไปนอนกะคนอื่นเฉย...ตรงนี้ให้คะแนนติดลบเลยค่ะ

เอาตรงๆชอบคู่รองระหว่างพี่กบ น้องบุ้งมากกว่าค่ะแบบว่าลุ้นดี...ลุ้นว่าเมื่อไหร่พี่กบจะออกจากกะลาซะที?ยิ่งตอนพี่กบเล่นบทหึง...แต่...ไม่โหดนี่แทบกรี๊ด อยากให้พี่กบหึงบ่อยๆ 555

อีกอย่างที่ชอบก็ชื่อตัวละครค่ะ...มากันทั้งบนบกใต้น้ำทางอากาศ...ครูปลาครูผึ้ง ครูแตน ครูชาร์ค(ฉลาม) ครูเหมียว ครูบุ้ง ครูปูนิ่มแม้แต่ผอ.ที่ชื่อคเชนทร์ ก็ยังแปลว่าช้างใช่มั้ยคะ...ไม่ๆ ยังไม่หมดทางฟาร์มก็ยังมี เจ๊หงส์ ป้าไก่ นายเข้ เจ้าโขง พี่กบ เจ้าหมอ(นี่มาจากปลาหมอรึป่าว)บอกตรงๆว่ามากันเกือบครบทุกสปีชีส์แล้วล่ะ สรุปแล้วเรื่องนี้ถ้าตัดส่วนที่ขัดใจเรื่องนายเข้ไปได้ก็ชอบค่ะ ฮาดี