มนตร์ลวงรัก...มาภา

ปกหลัง... “พ่อชอบผู้หญิงคนนึงว่ะ จีบให้หน่อยสิ”เมื่อพ่อบอกมาอย่างนี้ แล้วลูกชายอย่างเขาจะทำยังไงแม่สาวคนนั้นเขารู้จักดี...ดีมากๆเสียด้วย

นรุตม์ เมฆาอนันต์ สถาปนิกหนุ่มดีกรีปริญญาเอกจากอังกฤษเพิ่งกลับมารับงานแทนรุ่นพี่คนหนึ่ง งานแรกที่เขาต้องเจอคืองานปรับแต่งออฟฟิศใหม่ให้ รสา อัครจินดา ผู้ซึ่งเป็นพี่สาวของหญิงที่เขาปักใจรักมาตลอดสิบปี แต่กลับต้องผิดหวังเมื่อหัวใจเธอไม่มีเขาอยู่ในนั้น

งานชิ้นแรกของเขาคงไม่ใช่งานหิน ถ้ารสาจะมีนิสัยที่เหมือนกับน้องสาวของเธอสักนิด และไม่ใช่ผู้หญิงเป๊ะเวอร์และมีความเยอะตั้งแต่เริ่มคุยงานแต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมเขากลับพบว่าในความเอาแต่ใจของเธอมีอะไรซุกซ่อนมากกว่านั้น และความสัมพันธ์ของเธอกับเขาก็คงสวยงาม หากพ่อไม่คิดอะไรแผลงๆ

แต่สำหรับรสา ซีอีโอสาวมือใหม่ หัวใจที่มีไว้รักตัวเอง
กลับเต้นแรงให้กับผู้ชายที่น้องสาวเคยสลัดทิ้ง แถมผู้ชายคนนี้อายุน้อยกว่าเธอตั้งหลายปี แล้วความสวย เริด เชิด หยิ่งของเธอที่สั่งสมมาตลอดชีวิต จะยอมให้เขาทำลายง่ายๆ ได้อย่างไร!

อ่านจบ...เรื่องนี้อ่านด้วยความรู้สึกเบาสบายกว่ามนตร์ธาราเยอะเลยค่ะแถมการปูพื้นตัวละครมาบ้างแล้วจากเรื่องนั้นทำให้พอจะจับจุดตัวละครได้ไม่ยากเลย

เรื่องนี้ถามว่ามีดราม่ามั้ย...มีค่ะ แต่ไม่หนักมากยังคงมีปมของตัวละครซ่อนอยู่ในเรื่องแบบค่อยๆเผยมาทีละนิดเช่นเคยพระเอกรับบทหนักนิดนึงตรงที่ต้องทำยังไงก็ได้ให้นางเอกรับรู้ความรักความจริงใจของตัวเอง เพราะเขาเด็กกว่าแถมที่สำคัญเขาเคยแอบรักน้องสาวนางเอกมาตั้งสิบปีอยู่ๆจะเปลี่ยนมารักพี่สาวเป็นใครก็อดระแวงไม่ได้ว่าเห็นเป็นแค่ตัวแทนหรือเปล่า???

จุดเริ่มต้นของทั้งคู่มาจากการร่วมงานกัน...ดูเข้ากันได้ดีและความสัมพันธ์คงจะเป็นแบบค่อยเป็นค่อยไปถ้าไม่เพราะความคิดประหลาดๆ(อันนี้ขอประณามเลยค่ะ) ของพ่อพระเอกที่ทำเอาทั้งพระเอกนางเอกแทบเสียคนไปเลยนะ (คิดได้ไง) จุดนี้สะดุดอย่างแรงค่ะ...แถมยังเจอกับนิสัยอย่างป้าเล็กเข้าไปอีก...โอ้ยคนอะไรอคติ ยึดมั่นถือมั่นจนเกินงาม เลยชวนหดหู่สงสารนางเอกซะงั้นดีนะ...ที่นางสู้คน แต่ก็อดสะอึกไม่ได้ แหม...ป้าคะ ด่าแต่ละอย่างดูหลานตัวเองมั่งหลงเค้าจะตายอยู่แล้ว ชิ!!!

เมื่อต้องเล่นกับความรู้สึกที่ไม่มั่นใจว่าพระเอกรักตัวเองจริงมั้ยของนางเอกโทนเรื่องมันก็เลยออกแนวหวานๆ เพราะพระเอกเค้ามั่นใจมากว่านางเอกนี่แหละคือคนที่เค้ารักจริงๆและคงมีบทเรียนจากตอนที่แอบรักน้องสาวนางเอกมาแล้ว มัวแต่ไม่กล้า คอยเฝ้ามองห่างๆเลยอด เพราะงั้นงานนี้...พระเอกจัดเต็มค่ะ น่ารักมาก ชอบๆและมีอะไรหลายๆอย่างที่ทำให้เห็นว่าพระเอกมีความเป็นผู้ใหญ่มากกว่านางเอกที่อายุมากกว่าซะอีกเลยทำให้ช่องว่างระหว่างวัยลดลง(จริงๆก็แค่ไม่กี่ปีเองนะ)

ใช่ว่าเรื่องนี้จะมีแค่ความหวาน กว่าทั้งสองคนจะทำลายกำแพงลงได้ก็ต้องมีอุปสรรคนู่นนี่นั่นเข้ามาบ้างปมดราม่าทั้งเรื่องครอบครัวพระเอกเองที่บอกเลยว่าน้ำเน่ามากค่ะ ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้จริงๆนะแต่ก็ถือว่าเป็นทางออกที่สวยงามใช้ได้ค่ะ ส่วนปมของนางเอกกับแม่...เราว่าเหมือนมันยังไม่ค่อยเคลียร์เท่าไหร่นะคะแบบเรื่องมาตอนแรกเล่นใหญ่มาก แต่ตอนคลี่คลายกลับดูแบบ เฮ้ย...อะไรเนี่ย ง่ายไปนะมันน่าจะทำให้สะเทือนอารมณ์กว่านี้อีกหน่อย เสียดายค่ะ...

เอาเป็นว่าเรื่องนี้ติดที่การคลายปมดราม่าของตัวละครที่ดูเหมือนง่ายไปจบไวไปต่างจากเรื่องมนตร์ธาราที่ดูแล้วคลายปมได้หมดจดกว่าและซาบซึ้งกว่า แต่ถ้าเทียบความหวานความน่ารักของพระนางเรื่องนี้กินขาดชนะเลิศค่ะ...555