เชิงรักแสนกล...อุธิยา

เรื่องย่อปกหลัง...ทางเลือกของโมริดา...มีเพียงการเดินไปตามหมากของเขาเท่านั้นหรือส่วนขจาริน...แม้รู้ว่าเป็นการกระตุกหนวดเสือแต่ถ้าได้ลูกเสือแสนงามมาครองก็แสนจะคุ้มค่า

ผู้หญิงตาสวยผมยาม ที่ขจารินเจอที่สนามบิน ทำให้เขาชอบเธอตั้งแต่แรกเห็นและไม่คิดว่าจะบังเอิญได้เจอกันอีกในสถานที่เขาเป็นพลเมืองดีช่วยเธอจากการถูกผู้ชายอีกคนล่วงเกินเขาน่าจะสานสัมพันธ์กับเธอไม่ยาก หากเธอไม่ใช่ลูกสาวของคู่แข่งทางธุรกิจ! แต่เมื่อโอกาสมาถึงขจารินผุ้ไม่เคยแพ้ใครมีหรือจะปล่อยให้หลุดลอยไป แผนการรักซ่อนเล่ห์จึงเริ่มขึ้นและกว่าโมริดาจะรู้ว่าผู้ชายแสนดี อบอุ่น ที่ช่วยเธอไว้มีเหลี่ยมซ่อนอยู่หัวใจเธอก็ถลำลึกจนยากจะถอนตัว

เล่าเอง...โมริดาเดินทางกลับมาประเทศไทยก็พบกับข่าวดีของพ่อและพี่ชายแต่เป็นข่าวร้ายของเธอ...เมื่อพ่อต้องการให้เธอแต่งงานกับสหลูกชายเจ้าของโรงไม้ที่ครอบครัวของโมริดามีธุรกิจร่วมกันอยู่ โมริดาไม่ต้องการแต่งงานเลยหาทางจะแอบไปตกลงกับสห...แต่การเจรจาดูท่าจะไม่ได้ผลเมื่อผู้ชายเจ้าชู้อย่างว่าที่เจ้าบ่าวไม่แคร์ที่จะต้องแต่งงานกับเธอและต่างคนก็ต่างใช้ชีวิตกันไป...โมริดาคิดไม่ตกและยังไม่ทันที่จะคิดหาทางอื่นใด...เธอก็รู้สึกง่วงมากจนต้องหนีออกมาจากโต๊ะ...เธอโดนวางยา...และเขาคนนั้นผู้ชายที่เคยเสียสละแท็กซี่ให้เธอที่สนามบินก็มาช่วยเธอไว้ได้ทันการ

ขจาริน...จำโมริดาได้ทันทีว่าเป็นผู้หญิงที่เขาติดตาต้องใจที่สนามบินมาก่อนเมื่อช่วยเหลือเธอแล้วจึงได้รู้ว่าแท้ที่จริงแล้วโมริดาคือลูกสาวของคู่แข่งทางธุรกิจเขาจะกลับบ้านที่สระบุรี(กรี๊ดเลย พระเอกเป็นคนบ้านเดียวกัน อิอิ) โมริดาตามไปด้วยเพราะต้องการหลบหนีจากพ่อและพี่ชาย

แต่สุดท้ายพ่อและพี่ชายก็ตามหาโมริดาเจอที่บ้านไร่ของขจาริน...และเปิดเผยว่าขจารินคือคู่แข่งแต่โมริดากับขจารินได้แก้ปัญหาด้วยการจดทะเบียนสมรสกันแล้ว ทำให้พ่อโกรธมาก

เมื่อขจารินกับโมริดากลับกรุงเทพและเข้าทำงานที่บริษัทเรื่องราวแปลกๆก็เกิดขึ้นเมื่อแบบของบริษัทกลับไปอยู่ในมือของบริษัทฝั่งทางบ้านโมริดาบ่อยครั้งหลายหน...ยิ่งทำให้เกิดความเคลือบแคลงสงสัยแผนการใช้ปลาทูตัวใหญ่จับแมวยักษ์ก็เริ่มขึ้นทางฝั่งโมริดาก็เกิดความระแวงเมื่อพบว่าก่อนหน้าจะพบเธอขจารินเคยคบหากับโรสมาก่อนและยังจะเรื่องการโดนวางยาที่สหยืนยันหนักแน่นว่าเขาไม่ได้เป็นคนทำ หรือว่าความแค้นแต่หนหลังความขัดแย้งของรุ่นพ่อจะส่งผลให้รุ่นลูกต้องเจ็บปวดกับความรักที่เต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมและความหวาดระแวง...

อ่านจบ...ชอบค่ะชอบแพ้ทางนิยายตัวละครทำงานกันจริงๆจังๆ แถมยังหวานเล็กๆ ไม่มากแต่มาเต็มตลอดไม่ต้องฟินมากแต่ก็อินไปกะพระนาง คงเป็นเพราะว่าเรื่องนี้เป็นความรักปนระแวง...อาจจะเป็นเพราะเพียงแค่เจอกันแวบเดียวที่สนามบินแล้วก็ตอนช่วยเหลือกันอีกครั้งแค่นั้น ใช้เวลาไม่นานเท่าไหร่ก็มาใช้ชีวิตคู่กันซะแล้วการเรียนรู้กันและกันน้อยมาก ความเชื่อใจเลยสั่นคลอนง่ายค่ะยิ่งมีปัจจัยภายนอกเสริมมาอีกเรื่อยๆแบบนี้...คู่นี้รอดมาได้ก็เก่งมากเลยค่ะ

พระเอกนางเอกน่ารักดีค่ะ...หวานแบบค่อยเป็นค่อยไป...แม้ว่าพระเอกจะอยากจัดเต็มตั้งแต่แรกก็เถอะนะ555แต่เห็นนางเอกเค้ายังอึดอัดใจก็อดทนรอได้พอเป็นสามีภรรยากันโดยสมบูรณ์เท่านั้นแหละ...แหม คุณเขียนแกมาเต็มตลอดเผลอเป็นไม่ได้เลย ...บางตอนเลยทำให้คนอ่านเขินยิ่งกว่านางเอกอีกค่ะ...

“ไม่ว่าต่อจากนี้จะเป็นยังไงผมอยู่ข้างคุณเสมอ”... “จำไว้นะโม ถึงใครจะไม่ต้องการคุณ แต่ผมต้องการ”... “ต้องการแบบขาดไม่ได้ด้วย”

“เรายังไม่รู้จักกันเลยอย่างน้อยมันก็ไม่มากพอ”

“ถึงจะไม่รู้จักแต่เราเห็นกันหมดแล้วนะ”...อ๊ายยยย เห็นที่ว่านี่เห็นอะไรคะคุณเขียน 

เพราะพล็อตเรื่องประมาณรักในรอยแค้นเอ๊ย ไม่ถึงขนาดนั้น...แต่รุ่นพ่อรุ่นแม่เค้ามีปัญหากันอยู่โดยเฉพาะพ่อนางเอกแค้นมากเวรกรรมเลยตกที่ลูก...ความลำบากใจของนางเอกเลยมากมายนี่ก็พ่อ นั่นก็พี่ โน่นก็สามี...แบบเข้าใจและเห็นใจนางเลยค่ะหันไปทางไหนก็ลำบาก...ยิ่งมีเหตุการณ์อื่นๆเข้ามาสั่นคลอนความสัมพันธ์กับสามีด้วยยิ่งไปกันใหญ่แถมสามีอย่างคุณเขียนแกก็เหลี่ยมจัด วางแผนโน่นนี่ ไม่สงสารโมบ้างเล้ยยยยย คนอ่านก็อึดอัดตามด้วยเพราะแอบเผลอคิดว่าตัวเองเป็นนางเอกซะงั้น ที่บ่นนี่ไม่ใช่ไม่ชอบนะคะ ชอบค่ะชอบ...

รายละเอียดอื่นๆในเรื่องดีมากเลยค่ะทั้งเรื่องไม้ฮิโนกิ หวายเทียม แนวโน้มตลาดเฟอร์นิเจอร์ไม้ ทำได้ดีเลยค่ะ ชอบๆตัวละครที่เค้าทำงานกันจริงๆจังๆแบบนี้ค่ะ เลยทำให้ชวนติดตามมากขึ้นนะคะ

สุดท้ายนี้คนอ่านยังค้างๆใจอยู่ที่เรื่องของพี่ซันน้องพิมพ์ สห และแจน...มันจะเป็นยังไงต่อไปนะดูกั๊กๆ น่าจะมีเรื่องต่อไปหรือเปล่าคะ (มองคนเขียนด้วยสายตาเว้าวอน พลีสสสสส)

เรื่องนี้อ่านเพื่อตอบโจทย์นิยายเล่มหนาสุด ในภารกิจพิชิตกองดอง