เคยอ่านเรื่องนี้ตอนนานมากแล้วที่ห้องสมุดของโรงเรียนค่ะ...และประทับใจจนซื้อเก็บไว้ในอีกหลายปีให้หลังแต่ก็ไม่เคยได้หยิบมาอ่านอีกเลย...ทั้งที่จริงๆแล้วชอบหนังสือเล่มนี้มาก

เป็นเรื่องเล่าเรื่องจริงจากนักแสดงหญิงชาวญี่ปุ่นคุโรยานางิ เท็ตสึโกะที่วัยเด็กของเธอเคยถูกไล่ออกจากโรงเรียนตั้งแต่ประถมหนึ่งด้วยข้อหารบกวนการเรียนของเพื่อนๆแม่ของโต๊ะโตะจังหาโรงเรียนใหม่ให้ลูกเป็นโรงเรียนเล็กๆที่ใช้ตู้รถไฟมาทำเป็นห้องเรียน และมีครูใหญ่ที่เข้าใจเด็กๆชื่อครูโคบายาชิที่โรงเรียนนี้โต๊ะโตะจังได้เรียนรู้การใช้ชีวิตต่างจากการเรียนในโรงเรียนประถมทั่วๆไปโรงเรียนโทโมเอจะให้นักเรียนได้เลือกเรียนวิชาที่ตัวเองชอบก่อนในแต่ละวัน พาเด็กนักเรียนไปเดินเล่นศึกษาธรรมชาติการสอนให้เด็กๆทำนาจากคุณครูชาวนาตัวจริง และอีกมากมาย

ยุคสมัยที่โต๊ะโตะจังเป็นเด็กคือช่วงที่กำลังจะเกิดสงครามค่ะในขณะที่โต๊ะโตะจังยังไม่จบชั้นประถมพ่อของโต๊ะโตะจังถูกเกณฑ์เป็นทหารและถูกจับเป็นเชลยอยู่ที่ไซบีเรียโต๊ะโตะจังและแม่ต้องอพยพไปอยู่กับญาติที่ต่างจังหวัดและโรงเรียนโทโมเอก็โดนระเบิดจนพังเสียหายยากแก่การฟื้นฟูได้อีก

ผู้เขียนเล่าเรื่องวัยเด็กของตัวเองโดยที่ใส่ความรู้สึกหรือสิ่งที่รู้ทีหลังตอนเป็นผู้ใหญ่แล้วเข้าไปด้วยทำให้คนอ่านประทับใจกับเรื่องราววัยเด็กของโต๊ะโตะจังมากตามไปด้วยมีบางตอนที่จำได้ขึ้นใจอย่างอาหารจากภูเขาและทะเลที่คุณครูโคบายาชิพยายามให้เด็กได้ทานให้ครบตอนที่โต๊ะโตะจังช่วยยาสึอากิจังที่เป็นโปลิโอได้ปีนต้นไม้หรือแม้แต่เรื่องเศร้าอย่างตอนที่ยาสึอากิจังจากไป เรื่องนี้แบ่งเป็นตอนๆจะอ่านแบบต่อเนื่องจนจบหรือจะอ่านจบตอนแล้ววางก่อนก็ได้ค่ะ

สิ่งสุดท้ายเลยคือหนังสือเล่มนี้ถือเป็นหนังสือดีที่ผู้ใหญ่ก็อ่านได้เด็กก็อ่านดี ยิ่งอ่านยิ่งอยากให้วงการศึกษาให้ความสำคัญกับเด็กมากขึ้นและอยากให้มีโรงเรียนอย่างโรงเรียนโทโมเอเยอะๆค่ะ

ปล...ที่โต๊ะโตะจังใช้ชื่อว่าโต๊ะโตะแทนที่จะเป็นเท็ตสึโกะเพราะว่าสมัยเด็กๆได้ยินผู้ใหญ่เรียกชื่อตัวเองว่าเท็ตสึโกะเป็นโต๊ะโตะค่ะ...