รักลุ้นวุ่นหวาน...กะรัต

ปกหลัง...ด้วยเหตุจาก เรื่องราวของรักสี่เส้าในอดีตส่งผลให้คนบ้านใกล้เรือนเคียงที่ควรได้พึ่งพาอาศัยกลับกลายเป็น ‘คู่อริ’ หนำซ้ำยังได้แรงยุให้รำตำให้รั่วจากเจ้เม่ยมหาภัยคอยย้ำรอยร้าว เสือสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้ฉันใดมี ‘ร้านข้าวแกงแม่มาส’ เหตุไฉนต้องมี ‘ร้านพองามขนมไทย’ ที่ย่านจำเริญมิตร

เพราะความชิง ชังแม้นมาสจึงสั่งห้ามลูกสาวคบหากับลูกชายคู่อริข้างบ้าน ทว่ายิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุนานวันเข้า ความสัมพันธ์อันดีระหว่างลูกๆ กลับมีมากขึ้น แถม ‘หนูมา’ ผู้น่ารักยังเริ่มมีความรู้สึกดีๆ กับ ‘พี่เทียน’ ขาเกรียน เมื่อพบว่าต่างก็มีฝันเรื่องร้านเบเกอรี่ที่ชื่นชอบ...จนแอบกระทำการลับร่วมกัน!

แต่จะทำเช่น ไรเมื่อแผลใจในอดีตไม่อาจทำให้สองแม่ลงรอย ไม่ยินยอมให้ลูกๆ ทิ้งรากเหง้าเพื่อไขว่คว้าสร้างวิมานในอากาศแถมเรื่องจะรับลูกชายคู่อริมาเป็นเขยขวัญนั้น...คงไม่มีวัน !

อ่านจบ...มาถึงเรื่องสุดท้ายของเซ็ต “หวานจับจิต รักจับใจ” หน้าปกโดนใจมากค่ะเป็นคนที่ชอบกินขนมชั้น พอเจอปกแบบนี้ยิ้มเลย สวยมาก...เห็นแล้วหิว

พระเอก...ขนมเทียน...ผู้สืบทอดร้านพองามขนมไทย...ชายหนุ่มหน้าเข้มแต่ตั้งชื่อรถว่าขาวนวล แถมยังชอบสีชมพูซะอีก ฝีมือการทำขนมไทยก็ไม่เป็นรองแม่เลยมีหัวการค้าโดยการสร้างเพจในเฟซบุ๊กพร้อมกับรับงานของบริษัทพรรษ(คู่สองจากเรื่องรักหวานร้านขนม)แต่ความใฝ่ฝันของชายหนุ่มคือมีร้านเบเกอรี่

นางเอก...หนูมา...สืบทอดร้านข้าวแกงแม่มาส...ฝีมือการทำกับข้าวของหนูมาก็ล้ำเลิศเช่นกันจนพรรษต้องมาติดต่อให้รับงานจากเขา ทำให้ขนมเทียนและหนูมาต้องทำงานร่วมกัน จากที่ตอนเด็กๆเธอเคยมีอคติกับชายหนุ่มข้างบ้านก็ค่อยๆสนิทสนมด้วยทีละนิด แถมยังมีความฝันเหมือนกันอีกแต่ทั้งความฝันและความรักมีอุปสรรคชิ้นเบ้อเร่อชื่อแม้นมาสกับพองามขวางทางอยู่...

แม้ว่าเรื่องนี้จะไม่ได้เน้นไปที่เคล็ดลับการทำกับข้าวหรือขนมไทยๆแต่สื่อให้เห็นถึงสภาพสังคมในปัจจุบันที่เดี๋ยวนี้คนเรามักจะเข้าห้างสรรพสินค้าซึ่งมีทุกสิ่งทุกอย่างให้เลือกสรรในนั้นแทนการกินข้าวแกงจากร้านด้านนอกจนทำให้พ่อค้าแม่ค้าต้องปรับกลยุทธ์การค้าขายเพื่อดึงลูกค้าเดิมกลับมาและสร้างกลุ่มลูกค้าใหม่ขึ้นซึ่งนางเอกและพระเอกในเรื่องนี้ก็เป็นอย่างนั้นค่ะอาศัยความเป็นคนรุ่นใหม่ปรับใช้เฟซบุ๊กให้เป็นประโยชน์ต่อการทำมาหากินรู้จักหาลูกค้าใหม่ๆและปรับปรุงหน้าตาอาหารและขนมให้ดูทันสมัยและน่ากินมากขึ้นแต่ยังคงความมีคุณภาพเช่นเดิม...ชอบเลยค่ะพ่อค้าแม่ค้าที่ไม่เอาเปรียบผู้บริโภคและพัฒนาตัวเองอยู่ตลอดเวลา

ส่วนบรรดาคุณแม่ เพราะความรักความหลังฝังใจ ทำให้ทั้งคู่อยู่กันอย่างต่างคนต่างอยู่ทั้งๆที่อาศัยในตึกแถวฝาบ้านเดียวกันแท้ๆแต่พอมีปัญหาเรื่องของลูกและปัญหาด้านคู่แข่งการค้าทั้งคู่จำต้องลดทิฐิเข้าหากัน...ชอบเลยค่ะคนไม่ถูกกันมาเป็นสิบๆปีจู่ๆจะให้มาจี๋จ๋ากันเลยก็กระไรมันก็ต้องมีเหตุการณ์กระทบกระทั่ง รวมไปถึงการค่อยๆปรับเข้าหากัน...คือเป็นแบบค่อยเป็นค่อยไปมีวางฟอร์มต่อกันบ้าง...น่ารักดีค่ะคุณแม่ทั้งสอง

ตัวละครที่ลืมไม่ได้เลยคือ...หนูโม...น้องชาย เอ๊ย น้องสาวของหนูมาที่เรียกสีสันในเรื่องได้ไม่น้อย ทั้งการต่อปากต่อคำกับแม่ กับพี่ขนมเทียนเธอทำให้เรื่องไม่เครียดเกินไปค่ะ ชอบๆ ตัวละครแบบนี้

ตัวละครอื่นๆในเรื่องต่างก็มีบทบาทที่น่าสนใจต่างๆกันทำให้มองเห็นภาพชุมชนเก่าแก่ที่เคยอยู่กันอย่างพึ่งพาอาศัยกันรู้จักกันตั้งแต่ปากซอยยันท้ายซอยนั่นแหละ...ดูเป็นชุมชนที่อบอุ่นเข้มแข็งดีค่ะ

นอกจากนี้เรื่องนี้ยังตอบคำถามที่ค้างคาใจจากเรื่องรักคุณคำเดียวได้อีกด้วยที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง...555

คือ...แพ้นิยายที่พระเอกเป็นเชฟค่ะ ชอบมากกกกผู้ชายที่ทำของกินได้เนี่ย+++ ถ้าให้คะแนนความนิยม(ส่วนตัว)ขอโหวตพี่ขนมเทียนอันดับแรกค่ะ คือดูเป็นผู้ชายที่ธรรมดา แต่ความขยันความคิดสร้างสรรค์ใหม่ๆ ทำให้เค้าดูไม่ธรรมดาค่ะ ส่วนพี่วิล(รักหวานบ้านขนม)อันนี้ทำกับข้าวพอได้ดูอบอุ่นให้ความรู้สึกเป็นพี่ชายมากเกินไปค่ะ เชฟรักษ์คุณสุดหล่อ(รักคุณคำเดียว)เลิศเลอเพอร์เฟ็กต์เกินไป คือเป็นอะไรที่น่ากรี๊ดแต่ดูจับต้องได้ยากค่ะ ความรู้สึกเลยเหมือนเรากรี๊ดดาราชื่นชมอยู่ห่างๆก็มีความสุขแล้วอิอิ