แผนร้ายหัวใจรัก...อิ่มอุ่น

เรื่องย่อปกหลัง...เขากับเธอรู้จักกันด้วยความรัก“พี่ธรเป็นอัศวินของน้องมน น้องมนจะเป็นเจ้าหญิงของพี่ธรคนเดียวตลอดไป” คำสัญญาจากเจ้าหญิงตัวน้อยว่าจะเป็นเจ้าหญิงของเขาตลอดไป

แต่เมื่อกลับมาเจอกันอีกครั้ง เขากลับมีแต่ความเฉยชาให้เธอความรักที่เคยมีให้กัน แปรเปลี่ยนเป็นความไม่เข้าใจ “รวบหัวรวบหางตักตวงผลประโยชน์คิดได้ยังไง คิดว่าตัวเองมีประโยชน์อะไรมากมาย ทำงานก็ยังไม่ได้ครึ่งของจอมขวัญอย่าคิดว่าเป็นแค่ประชาสัมพันธ์ได้เก่งแล้วจะทำให้รีสอร์ตอยู่รอดได้นะถ้าไม่มีสมองน่ะ” น้ำเสียงเขาเหมือนดูถูกเธอ

จากความรักกลายเป็นความเกลียดชัง “มนเกลียดพี่ธรที่สุด”เธอเกลียดเขาไปแล้วในตอนนี้ แต่เขากลับรักเธอสุดหัวใจ...เขาได้เป็นเจ้าของเธอโดยสมบูรณ์แต่เธอสูญเสียอิสรภาพทั้งตัวและหัวใจ จะช้าเกินไปหรือไม่ที่หัวใจทั้งสองดวงจะได้รู้จักคำว่า “รักแท้”

เล่าเอง...หลังจากเรียนจบจากต่างประเทศพอกลับมาเมืองไทยปุ๊บมนทิชาก็ถูกพ่อส่งมาอยู่รีสอร์ตที่มีหุ้นส่วนอยู่กับเพื่อนเก่าที่เสียชีวิตไปแล้วทันทีที่นั่นมีชลธรลูกชายคนเดียวของหุ้นส่วนดูแลอยู่ตอนแรกมนทิชาดีใจที่จะได้ร่วมงานกับพี่ธรที่แสนจะใจดีแต่...พอได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง เขาดูเย็นชาและสอนงานโหดๆให้เธอแต่มนทิชาก็พยายามทำงานอย่างตั้งใจเต็มที่ จนชลธรค่อยๆอ่อนลง

เรื่องราวอื่นๆในเรื่องก็จะเกี่ยวข้องกับการกว้านซื้อที่ดินของนายทุนที่ต้องการซื้อที่ดินของชาวบ้านไว้สร้างโรงแรมและสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆให้กับชาวบ้านโดยยื่นข้อเสนอสวยหรูให้กับชาวบ้านว่าจะได้รับการจ้างงาน มีเงินเดือนใช้แต่ชลธรก็เป็นแกนนำเข้าพื้นที่ไปคุยกับชาวบ้านถึงผลเสียที่จะได้รับจากการขาดที่ดินทำกินทำให้เขาถูกตั้งค่าหัว...โทษฐานที่ขัดขวางอำนาจเงินของนายทุน

อ่านจบ...ตอนแรกคิดว่าจะได้เห็นพระเอกโหดๆ ซะอีกค่ะแต่เอาเข้าจริงๆ...พี่ธรก็ยังคงใจดีกับน้องมนตลอด แค่โดนอ้อนนิดหน่อยพี่ธรก็ยอมซะแล้ว...เลยเห็นฉากโหด(สอนงาน)แค่นิดหน่อยตอนต้นๆเท่านั้นเอง

เรื่องความรักของพระนาง...น่าจะเป็นแบบรักกันมาตั้งแต่เด็กแล้วพอมาเจอกันอีกก็ต่อกันติดไม่ยากค่ะเลยไม่มีอะไรให้ลุ้นเท่าไหร่

แต่ความเข้มข้นมันอยู่ที่เรื่องการกว้านซื้อที่ของนายทุนที่พระเอกต้องไปเจรจาชี้แจงผลดีผลเสียให้กับชาวบ้านนี่ล่ะค่ะ ดูเป็นนิยายที่มีสาระดี...ชี้ให้เห็นถึงการสูญเสียอาชีพเสียที่ดินทำกินที่บรรพบุรุษหามาด้วยความยากลำบากเสียดายค่ะว่าบางฉากบางตอนมันห้วนๆสั้นๆไปหน่อยหรือบางตอนก็ต่อกันแบบแปลกๆไม่ค่อยลื่นไหลเท่าไหร่..

มีคำพูดของนางเอกอยู่ประโยคหนึ่งที่อ่านแล้วรู้สึกจี๊ดเลยค่ะ

“ฉันไม่ใช่คนที่นี่เหมือนพี่ธรและยิ่งไม่รู้เรื่องการซื้อขายที่หรือหวงแหนอะไรทั้งสิ้นแต่ฉันบอกได้แค่ว่าการที่เรามีที่ทำกินเป็นของตนเองเป็นสิ่งที่ดีที่สุดลองคิดดูว่าเงินล้านที่พูดถึงไม่ใช่เราทุกคนไม่เคยมี เราทุกคนผ่านมันมาแล้วเคยได้มากกว่าเงินล้านเสียอีก”...

“ป้าขายกาแฟได้วันเท่าไหร่จ๊ะพี่ขายปลาหมึกปิ้งได้วันเท่าไหร่จ๊ะ ลุงจับปลาได้วันละเท่าไหร่จ๊ะ”...

“ลองใช้หัวพ่อค้าแม่ค้าคิดกันใหม่ว่าวันหนึ่งเราได้เท่าไหร่เดือนหนึ่งเราได้เท่าไหร่ ปีหนึ่งเราได้เท่าไหร่ สิบปีเราได้เท่าไหร่ยี่สิบปีเราได้เท่าไหร่หรือตลอดชีวิตเราทำมาได้เท่าไหร่”...

“นั่นไงเราได้มันมาเป็นล้านแล้ว หลายคนอาจจะได้มากกว่าที่เราขายที่ในคราวนี้เสียอีก”...

“แต่รู้ไหมจ๊ะ เรามีเงินล้านในชีวิตแต่เราไม่เสียที่ทำกินที่ปู่ย่าตายายสร้างมาให้เราไม่ต้องเป็นลูกจ้างใคร ไม่ต้องเสียค่าแผงไม่ต้องเสียค่าเข้าห้องน้ำ ไม่ต้องเสียอะไรทั้งสิ้นและเรายังได้อีก”...

“เราได้ครอบครัวไงจ๊ะ เราได้อยู่กับคนที่เรารักเราได้เห็นลูกหลานเติบโต เราได้สั่งสอนกล่อมเกลาให้เขาเป็นคนดีเรามีเวลาได้กินข้าวกับคนที่เรารักทุกวันนี่ไงสิ่งที่เราได้และสิ่งเหล่านี้ต่อให้มีเงินเป็นสิบล้านเราก็ไม่มีวันหามันได้ง่ายๆ”

เอาเป็นว่า...อ่านได้เรื่อยๆพล็อตเรื่องน่าสนใจค่ะแต่การเล่ายังไม่ค่อยลื่นเท่าไหร่เลยไม่ทำให้ติดหนึบเท่าที่ควร...

เรื่องนี้อ่านเพื่อตอบโจทย์ชื่อเรื่องมีคำว่าหัวใจ ในภารกิจพิชิตกองดอง