ปกหลัง... สักวา เกษตรตำบลลูกชายสุดหล่อของแม่ครูบานแย้มราชินีหมอลำชื่อดังชายผู้เปี่ยมไปด้วยความหวังว่าจะกลับไปครองรักกับ จินนี่ นางไหโฉมงามขวัญใจสาวกลำซิ่งแต่แล้วชะตากลับพลิกผันเมื่อเอกสารการขอย้ายระบุสถานที่ผิดพลาด เขาถูกส่งตัวไปยังดินแดนแสนจะวุ่นวายและเจอกับเหล่ามนุษย์พิลึกพิลั่นที่บ้านร้อยบุญ

เพลินตะวัน สาวสวนผักเจ้าถิ่นผู้มากด้วยอุดมการณ์ และยังเห็นว่าผักในแปลงของเธอสำคัญกว่าสิ่งใดการส่งเสริมให้คนในชุมชนกินอยู่อย่างพอเพียงพึ่งพาตัวเองได้ ถือเป็นความหวังสูงสุดส่วนเรื่องความรัก ก็ถ้าผักเธอส่งถึงมือลูกค้าโดยปลอดภัย ได้ราคางาม เธอก็รักคนได้ทั้งโลกนั่นแหละ

ทุกอย่างเหมือนจะดำเนินไปด้วยดีถ้าสักวาไม่รู้ความจริงบางอย่าง ว่าการขอย้ายของเขามีวาระซ่อนเร้นและนำไปสู่ฉนวนเหตุรักสามเส้า เราสามคน น่าแปลกที่อกหักจากนางไหแต่ไม่ยักเจ็บใจเท่ากับถูก ยัยผีกะหล่ำหมางเมินใส่ จากที่ชอบใช้งานเขาอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันก็ทำเป็นหลบหน้าหลบตา เขาเองก็ชักสับสนแทนที่จะไปดูแลนางไหตามหัวใจรักที่แหลกสลายกลับคืนมาก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องคอยง้องอนสาวสวนผักอย่างเพลินตะวันด้วย สักวาจะทำอย่างไรกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อค้นพบว่าแท้จริงแล้วใครคือคนที่อยู่ในหัวใจเขาตลอดมา

อ่านจบ...เจอนิยายฟีลกู๊ด...แนวสำนึกรักบ้านเกิดพระเอกนางเอกน่ารัก น่าหยิกอีกเล่มแล้วค่ะ

พระเอกจากที่ไม่เต็มใจย้ายมาเพราะมีเหตุให้มาลงผิดที่แต่เมื่อได้สัมผัสกับงานได้ร่วมมือกับชาวบ้าน...ก็กลายเป็นว่าสิ่งที่ทำเพื่อจะได้เลื่อนตำแหน่งได้ขอย้ายกลับบ้านเกิดตามที่ตั้งใจไว้แต่แรกกลายเป็นทำเพื่อความสุขเพื่อผลประโยชน์ของชาวบ้านแทน...ชอบพระเอกแบบนี้ค่ะน่ารักดี แม้จะไม่ค่อยชอบตอนที่คุยกะแฟนนิดหน่อย มันหวาน...มันเลี่ยนเกิ๊นนนนนเชื่อมั้ยว่า...อ่านไปแช่งพระเอกให้อกหักจากนางไหไวๆ 555

นางเอก...เป็นคนในพื้นที่เรียนจบเกษตรมาก็กลับมาปลูกผักด้วยความรู้ที่ไปร่ำเรียนมาแถมยังพยายามถ่ายทอดองค์ความรู้นั้นให้กับชาวบ้านด้วยนี่ก็นางเอกในอุดมคติค่ะ...แม้ว่า...บางทีนางจะโก๊ะ จะซ่าส์ไปบ้างแต่ความแสบของนางก็มีพอแค่ให้แสบๆคันๆเล็กน้อย พอให้อ่านไปอมยิ้มไป

ตัวละครอื่นๆในเรื่องไม่ว่าจะเป็นผู้ใหญ่เบิ้ม(ลุงของนางเอก)เจ้าของสโลแกน ‘เล็กๆไม่ ใหญ่ๆ เบิ้มชอบ’

พี่ชายนางเอกเจ้าของสวนไม้ดอกไม้ประดับนามเพราะว่า‘จันทน์กะพ้อ’ รวมไปถึงเพื่อนพี่ชายนักเขียนนิยายสมองตีบและเกรียนได้โล่อย่าง‘โหรา’ที่มาถึงก็ปิ๊งกับเจ้าแม่ตะเพียนทองจนต้องไปเฝ้าตำหนักบ่อยๆ

และที่ขาดไม่ได้เลยคือพี่ไก่ฟ้าติ่งของนางเอกลูกชายกำนันไก่โต้ง...ตอนแรกนึกว่าพี่แกจะเป็นแค่ติ่งที่คอยตามติดชีวิตเพลินตะวันไปวันๆชอบตีไก่ กัดปลาแต่ที่ไหนได้...พี่ไก่แกจบสัตวบาลด้วยเกียรตินิยมอันดับสองเลยนะ...แถมพอได้ร่วมทำโครงการกับพระเอกนางเอกพี่ไก่แกก็ดูดีขึ้นผิดหูผิดตา...จนคนอ่านอยากจะเปลี่ยนข้างไปเป็นติ่งพี่ไก่ซะเอง555

ชอบบรรยากาศรวมๆในเรื่องค่ะชาวบ้านอยู่กันแบบพึ่งพาอาศัยกัน ใครไปมาถึงเรือนชานก็ให้การต้อนรับขับสู้การร่วมแรงร่วมใจของชาวบ้านเวลามีงานบุญหรือใครได้รับความเดือดร้อนแล้วก็อีกอย่างที่ชื่นชมคนเขียนมากเลยคือการดึงเอาสิ่งที่ชาวบ้านยึดเหนี่ยวจิตใจมาใช้ในเรื่องเช่น วัดใช้เป็นสถานที่นัดพบปะพูดคุยกันระหว่างชาวบ้านและหน่วยงานราชการตำหนักเจ้าแม่ตะเพียนทอง...ที่เจ้าแม่ยุคนี้แนะนำชาวบ้านด้วยความรู้ทางวิทยาศาสตร์มากขึ้นชอบเลยค่ะ...ไม่แน่ใจว่าจะมีเรื่องของโหรากะเจ้าแม่ตะเพียนทองต่อมั้ยถ้ามีคงฮาน่าดูชม...

สุดท้ายบอกเลยว่าชอบกับบรรยากาศในเรื่องที่อุ่นๆอวลๆไปด้วยบรรยากาศท้องทุ่งและแปลงผักของเรื่องค่ะ ^ ^