82>>>หัวใจล้อมรัก...ลัลลาบาย

หัวใจล้อมรัก...ลัลลาบาย

ปกหลัง...ที่จริงเพื่อนบ้านคนใหม่ในซอยทองคำสิบเอ็ดไม่น่าจะเกี่ยวข้องกับล้อมรัก

ในเมื่อเธออยู่ซอยทองคำสิบสาม

แต่จะเพราะใช้รั้วหลังบ้านร่วมกันนิสัยชอบผูกสัมพันธ์กับชาวบ้าน

หรือทัศนคติแบบสาว ‘โลกสวย’ก็ไม่รู้ได้

ทำให้หญิงสาวด้นดั้นพาตัวเองไปรู้จักเขา

ชลัมพุ...เจ้าของบ้านหลังใหม่บนที่ดินฝั่งขวามือของซอยทองคำสิบเอ็ด

ชายหนุ่มผู้ซึ่งแสดงชัดเจนว่าไม่อยากคบใครมีโลกส่วนตัวสูง

สายตาคมดุ สีหน้าบึ้งตึงเฉยชาไม่แยแสโลก

รวมทั้งกำแพงที่เขาสร้างขึ้นล้อมกรอบตัวเอง

เกือบทำให้หญิงสาวถอดใจและถอยทัพ

หากใครจะเชื่อ ในยามที่ ‘โลกสวย’ของล้อมรักมีเงาดำทาบทา

บ้านหลังใหญ่ที่เธออาศัยอยู่เพียงลำพังกลายเป็นเป้าโจมดีของมือละเลงเลือด

เพื่อนบ้านมากมีน้ำใจในชุมชนซองทองคำต่างหลบลี้หนีหน้า

คนที่ยื่นมือเข้ามากลับเป็นเพื่อน(หลัง) บ้าน...คนที่ปฏิเสธเธอมาแต่ต้น

น้ำใจที่หยิบยื่นให้คืนกลับมาเป็นมิตรภาพ

หรือแท้จริงแล้วเพื่อนบ้านคนใหม่

คือคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องร้ายที่อุบัติขึ้นอีกครั้งในชุมชนซอยทองคำ?

อ่านจบ...เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สามในชุดเดียวกันกับบ้านตุ๊กตาค่ะ...จริงๆแล้วไม่ต้องอ่านเรียงลำดับหรือว่าอ่านทั้งชุดก็ได้ค่ะแต่...เชื่อเถอะว่าพอได้อ่านแล้วมันก็จะอยากรู้เรื่องอื่นๆตามไปด้วยอีกอยู่ดี...

ล้อมรัก...(ชอบชื่อนางเอกมาก) สาวโลกสวยที่มีน้ำใจงามมีมนุษยสัมพันธ์ดีเลิศ และเธอเคยเชื่อมั่นมาตลอดว่าสภาพแวดล้อมในหมู่บ้านนี้แหละที่ดีเพื่อนบ้านต่างก็ถ้อยทีถ้อยอาศัยอาชีพของเธอคือออกแบบปกนิยายทำให้ทำงานอยู่กับบ้านตลอดเวลาส่วนคุณแม่ของล้อมรักก็เป็นนักท่องเที่ยวตัวยงทำให้ในตอนที่เกิดเหตุนั้นเธออยู่บ้านหลังนี้เพียงลำพัง

ชลัมพุ...ชายหนุ่มผู้มีปมในใจจากอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นทำให้เขาหันหลังให้กับสังคมที่เคยอยู่กลายเป็นคนปิดไม่ยอมรับน้ำใจจากใครง่ายๆเพราะเชื่อว่าคนเหล่านั้นสงสารที่เขาเป็นคนพิการเอาจริงๆชลัมพุก็แค่วิ่งไม่ได้และเวลาเดินถ้าสังเกตดีๆเขาจะลากขานิดๆแค่นั้นเองค่ะแต่มันเป็นปมที่ใหญ่มากเพราะความฝันของเขาต้องทลายลงจะมีก็แต่ล้อมรักที่มีรั้วหลังบ้านติดกันเท่านั้นที่เจอหน้าก็ยิ้มให้และทักทายเขาอยู่ตลอดไม่ว่าเขาจะแสดงท่าทางเมินเฉยไร้มารยาทยังไงก็ไม่เคยถอย

แต่พอมีมือละเลงเลือดอาละวาดใส่บ้านล้อมรัก...คนๆเดียวที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเธอคือชลัมพุนั่นแหละทั้งยังเสนอให้เธอเอางานไปนั่งทำที่บ้านเขาก็ได้หากไม่อยากอยู่บ้านเพียงคนเดียว...ตอนนี้แหละค่ะที่ทำให้พระเอกของเราค่อยๆเปิดใจทีละนิด เราว่านางเอกนิสัยน่ารักมากเลยค่ะเป็นคนมองโลกในแง่ดี จนบางทีก็อดโมโหนางไม่ได้เพราะเรื่องบางเรื่องไม่จำเป็นต้องใจดีขนาดนั้นก็ได้นะโดยเฉพาะกะเพื่อนบ้านอย่างยายผ่องใสเนี่ย...คนอะไรอ่ะ เห็นแก่ตัวมากกกกกกก

เรื่องนี้คิดว่าต้องการเป็นกำลังใจให้กับคนที่เคยพลาดหวังล้มแล้วท้อมากกว่าเป็นนิยายสืบสวนนะคะเพราะว่านางเอกเป็นคนที่กระตุ้นและคอยให้กำลังใจพระเอกเสมอ...คือนางคิดดี ทำดีแม้นางจะไม่สวยเริ่ด แต่นางได้พระเอกไปครองนะคะ ส่วนนางร้ายแม้จะสวยแต่อดค่ะ 555

“แล้วคุณ...มีความสุขกับมันมั้ย”

“ความสุขของเราขึ้นอยู่กับความรู้สึกในใจค่ะไม่ได้ขึ้นอยู่กับสิ่งที่เราได้หรือสิ่งที่เรามีถึงคุณจะคว้าดาวทั้งฟ้ามาเก็บไว้กับตัวได้ แต่คุณบอกว่ามันยังไม่ใช่ความสุขคุณก็ยังไม่มีความสุข ตรงกันข้าม ถ้าคุณมีเพียงดาวดวงเล็กๆดวงเดียวอยู่ในมือถึงใครจะมองว่าไม่สวย ส่องแสงริบหรี่ แต่คุณเห็นค่าของมัน คุณก็มีความสุขได้ทั้งหมดมันคือมุมมองของการใช้ชีวิตต่างหากล่ะคะ”

………………………..

“การนั่งคุยกับเพื่อนข้างบ้านเนี่ยนะที่คุณบอกว่าสำคัญ งานของคุณฝันของคุณมันน่าจะสำคัญที่สุดไม่ใช่เหรอ จะมีอะไรที่สำคัญไปกว่านั้น”

“ความฝันมันก็สำคัญค่ะ เป็นแรงผลักดันให้เราก้าวเดินไปข้างหน้าก้าวไปตามเส้นทางเพื่อมุ่งสู่สิ่งที่ฝัน”... “แต่ระหว่างทางที่จะเดินไปสู่ฝันนั้นเราจะเอาแต่ก้มหน้าเดินดุ่ยๆไปอย่างเดียวไม่ได้หรอกค่ะมันก็ต้องมีแวะพักกลางทางกันบ้าง ไม่ตึงหรือหย่อนจนเกินพอดี แวะคุยกับใครบ้างก็ได้ทำตัวให้เป็นประโยชน์กับคนอื่นบ้าง ชีวิตจะได้ไม่เครียดจนเกินไป”

“ผมนึกว่าคนเราควรมุ่งมั่นและบุกตะลุยไปบนเส้นทางที่ตัวเองเลือกเดินโดยไม่หยุดพักเสียอีกไม่วอกแวกเฉไฉแวะข้างทางให้เสียเวลา เพราะผมมักจะทำอย่างนั้นตลอดมา”

“จะมีประโยชน์อะไรคะ ถ้าคุณเอาแต่ก้มหน้าก้มตาเดินมองเห็นแต่ปลายเท้าตัวเองเพียงอย่างเดียวโดยไม่แวะทักทายหรือยื่นมือเข้าช่วยเหลือใครระหว่างทางเลย วันหนึ่งพอคุณก้าวไปถึงยังจุดที่ฝันแล้วหันมองกลับมาคุณกลับมองไม่เห็นใครที่จะร่วมยินดีกับคุณอย่างจริงใจเลยสักคนแบบนั้นไม่ดีหรอกค่ะเหงาจะตายไป”

…………………………………………

ชอบทั้งพระเอกและนางเอกเลยค่ะ ไม่มีงี่เง่าให้รำคาญใจแม้จะมีผิดใจกันบ้างนิดหน่อยพอเป็นสีสันของเรื่อง...พระเอกนี่มั่นคงมากไม่ชอบก็คือไม่ชอบ หมดรักแล้วก็ตามนั้น...ไม่ต้องมามีให้ความหวังกัน ส่วนมือละเลงเลือด...แอบเดาได้ตั้งแต่ต้นแต่ก็ยังมีทำให้เขวไปบ้าง เอาเหตุการณ์นู่นนี่นั่นมาทำให้คนอ่านลังเลนะคะแหม...แต่พอจับได้นี่ รู้สึกรวบรัดไปนิดดดดดดดด

สุดท้ายเลยคือ...คนเขียนทำให้คนอ่านรู้สึกไม่ชอบเพื่อนบ้านอย่างโชติ(ออกมาทุกเรื่องทำตัวน่ารังเกียจทุกเรื่อง) และผ่องใสที่การกระทำไม่ผ่องใสเหมือนชื่อเลยค่ะพฤติกรรมแบบนี้ใครได้เป็นเพื่อนบ้านนะโชคร้ายสุดๆ

 

Create Date : 21 กันยายน 2558 Last Update : 21 กันยายน 2558 19:45:33 น. Counter : 1042 Pageviews.		4 comments
Share Tweet