Bloggang.com : ดอกไม้ของฬีฬา : นางฟ้าในดวงใจ ตอน ๙

นางฟ้าในดวงใจ ตอน ๙

นางฟ้าในดวงใจ ตอน ๙

“หาตัวเด็กคนนั้นพบหรือยัง” บุรุษซึ่งก้าวเข้ามาในห้องสี่เหลี่ยมขนาดไม่กว้างนักเป็นคนสุดท้ายเอ่ยขึ้น เขากวาดสายตาไปยังชายฉกรรจ์ซึ่งนั่งรออยู่ที่โต๊ะประชุมกลางห้อง ใบหน้าทั้งสี่แสดงแววอึดอัดและหลบตาเขา บ่งบอกให้รู้ว่าคำตอบที่จะได้รับนั้นคงไม่ใช่สิ่งที่ต้องการแน่

“เรากำลังสืบอยู่ครับบอส” หนึ่งในสี่เงยหน้าขึ้น เอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่ว ในวงการทุกคนรู้ว่า อเล็กซ์ กวง ผู้มีเชื้อสายจีนอเมริกันนั้นไม่ชอบความล่าช้า และการหาตัวเด็กผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งใช้เวลามาสองสัปดาห์แล้วยังไม่คืบหน้าเท่าที่ควร

“รู้สึกฉันจะได้ยินคำนี้มามากพอแล้วนะ” น้ำเสียงนุ่มเบา หากคนฟังรู้สึกขนลุกซู่ทั้งตัว เพราะทุกคนรู้ดีว่าเจ้านายสามารถที่ฆ่าคนได้ทั้งๆ ที่พูดด้วยน้ำเสียงนุ่มไม่เปลี่ยน รวมถึงรอยยิ้มน้อยๆ บนใบหน้าหล่อเหลาแบบลูกครึ่ง

“เอ่อ... เราได้ข้อมูลมาบ้างแล้วครับนาย” อีกคนละล่ำละลักรายงาน หากก็ไม่กล้าสบสายตาคมกล้าของผู้เป็นเจ้านาย

“แล้วอ้ำอึ้งอยู่ทำไม” ดวงตารียาวจ้องไปยังใบหน้าซีดเผือดของลูกน้อง รอยยิ้มยังละไมเช่นเดิม

“อะ...เอ่อ เด็กคนนั้นอยู่ในประเทศไทยครับ” พูดเสร็จก็ถอนใจเฮือก งุดหน้าลง

อเล็กซ์ กวง เลิกคิ้วขึ้นกับคำรายงาน

“ไอ้เรือที่บุกชิงเด็กคนนั้นจากเรือของเราไป มันส่งเด็กลงเรืออีกลำไปที่ประเทศไทยครับ แต่ถูกทหารเรือบุกจับเสียก่อน ตอนนี้เด็กคนนั้นอยู่ที่เมืองไทยแน่นอน” เพียงแต่ว่าไม่รู้ว่าอยู่ส่วนไหนของประเทศไทยเท่านั้น แต่ก็ไม่มีใครกล้าเอ่ยถึงจุดนี้เพราะเท่ากับเพิ่มโทสะให้กับเจ้านาย

นิ้วเรียวยาวของหนุ่มลูกครึ่ง เคาะบนโต๊ะประชุมเบาๆ พลางคิดว่าจะจัดการกับลูกน้องโง่ๆ พวกนี้อย่างไรดี

แผนของเขาพังไม่เป็นท่าเพราะความโง่ของพวกมัน

ตั้งแต่แรกที่ฉีดยาให้เด็กนั่นเกินขนาด ปล่อยให้ศัตรูเก่าของเขาบุกฉกตัวออกไปจากเรือสำราญในทะเลแคริเบียนซึ่งเขาใช้เป็นเซฟเฮาส์

พวกมันรู้ถึงความสำคัญของเด็กคนนั้นได้อย่างไร...เขายังหาหนอนบ่อนไส้ซึ่งเขาแน่ใจว่าจะต้องมีอยู่แน่ไม่พบ

“ภายในสัปดาห์นี้ ถ้าหาที่อยู่เด็กคนนั้นไม่พบ คงไม่ต้องบอกนะว่าจะเกิดอะไรขึ้น” น้ำเสียงเรียบเบาของนายใหญ่แห่งโรสเจดหรือองค์กรหยกกุหลาบ ทำให้คนฟังสะท้านลึกเข้าไปถึงกระดูก เลือดในกายแทบเป็นน้ำแข็งกับความเยียบเย็นที่ได้รับรู้

ในวัยเพียงสามสิบเจ็ดปี อเล็กซ์ กวง ก้าวขึ้นมาอยู่แถวหน้าของวงการค้าอาวุธเถื่อนของโลก ชื่อเสียงของโรสเจดเป็นที่รู้กันดี ไม่ว่าใครต้องการอาวุธชนิดใดจำนวนเท่าไร ถ้ามีเงินหนาพอ อเล็กซ์ กวง ไม่เคยปฏิเสธ

อเล็กซ์ กวง พยักหน้าให้กับเลขานุการสาวซึ่งยิ้มหยาดเยิ้มให้กับเขาเมื่อรายงานว่ามีคนมารอพบอยู่ในห้องทำงาน ร่างประเปรียวหายเข้าไปในห้องท่ามกลางสายตาชื่นชมของหญิงสาวต่อเจ้านายหนุ่ม ผู้เป็นเจ้าของธุรกิจค้าเพชรและอัญมณีรายใหญ่ของอเมริกา

“เกิดอะไรขึ้น” เขาทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ตัวใหญ่ทันที สบดวงตาเล็กสีเทาเข้มของชายร่างผอมบาง ผมสีฟางแห้งฟูกระเซิงราวกับไม่เคยถูกหวีมาก่อน รวมทั้งเสื้อผ้ายับย่น สภาพของรอสส์ คงทำให้ใครต่อใครไม่อยากเข้าใกล้

แต่รอสส์คืออัจฉริยะด้านคอมพิวเตอร์ที่เขาค้นพบ เป็นคนที่ช่วยเขาสร้างเว็บไซด์ซึ่งทำให้เขาขายสินค้าได้อย่างสะดวก และทำกำไรมหาศาล

การที่รอสส์มาหาเขาถึงที่ทำงานแสดงว่ามีเรื่องด่วน

“ผมเจอร่องรอยอีกทาง” น้ำเสียงของรอสส์แหบพร่า เขาไม่ค่อยได้สื่อสารกับใครด้วยคำพูดนัก เขาพอใจกับการอยู่กับคอมพิวเตอร์อันเป็นที่รัก และบุรุษผู้ทรงอิทธิพลคนนี้ก็ช่วยให้เขาได้ทำทุกอย่างสมใจ

“ที่ไหน” อเล็กซ์ถามทันที เขาเคยมั่นใจกว่าระบบของรอสส์ปลอดภัยที่สุด ล้ำหน้า และไม่มีใครสามารถแตะต้องได้ แต่เมื่อไม่นานนี้มีคนมาทำลายความเชื่อนี้

ฐานข้อมูลส่วนลึกที่สุดในเว็บไซด์ของเขาถูกเจาะ... ข้อมูลของสินค้าและลูกค้าจำนวนหนึ่งถูกมือดีเข้าถึงและจัดการบางอบ่างที่ไม่สามารถเข้าไปได้

และมันยังทำลายระบบประมูลออนไลน์ของเขาอีก ทำให้เขาสูญเสียรายได้เป็นล้านเหรียญในชั่วพริบตา

แม้กระทั่งรอสส์ซึ่งเป็นคนเขียนเว็บไซด์ก็ยังไม่สามารถจัดการอะไรได้ เหมือนกับจู่ๆ ก็มีคนมาก่อกำแพงหนาล้อมข้อมูลส่วนนั้นไว้ และล็อกด้วยกุญแจอันตราย

กุญแจที่ใช้ไขเป็นพาสเวิร์ดที่ไม่ต้องการความผิดพลาด

การใส่รหัสผิดหมายถึงไวรัสที่จะเข้าสู่เครือข่ายของเขาทั้งหมด เขาและรอสส์ลงดูแล้วครั้งแรกปรากฏว่ามีไวรัสตัวหนึ่งเข้ามาเล่นงานให้เว็บไซด์ส่วนอื่นใช้ไม่ได้ซึ่งรอสส์พอแก้ไขได้ โดยข้อความขึ้นมากับไวรัสคือ หากพาสเวิร์ดครั้งต่อไปไม่ถูกต้อง ไวรัสอีกตัวจะเข้าจัดการกับข้อมูลที่ถูกล็อกไว้ทันที

เขาสาปแช่งคนที่บังอาจมาลูบคมเขาให้ลงนรกไปซะ และถ้าทำได้เขาจะส่งมันลงไปเอง

แต่เท่าที่รอสส์ติดตามร่องรอยได้ซึ่งใช้เวลาพอสมควร ร่องรอยแยกออกเป็นสองด้าน ด้านหนึ่งซึ่งเจอก่อนพุ่งไปที่สถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ไอ้สถาบันเฮ็งซวยที่มีอัจฉริยะเพ่นพ่านเต็มไปหมด

ดอกเตอร์โรซาริน่า เวรอสซินี ผู้เชี่ยวชาญด้านนิวเคลียร์ฟิสิกส์ นักวิทยาศาสตร์ที่เก็บตัวมากที่สุดคนหนึ่งของโลก เท่าที่เวลาจะอำนวยเขาได้ประวัติหล่อนมา และได้จุดอ่อนที่สำคัญของหล่อนมาด้วย

การต่อสู้ของ อเล็กซ์ กวง ไม่เคยจำกัดกติกาอยู่แล้ว การหาและการโจมตีจุดอ่อนของเป้าหมายเป็นสิ่งที่เขาใช้มาโดยตลอด

“ผมตามรอยมันได้แค่เบื้องต้น” รอสส์ยกนิ้วขึ้นกัดเล็บซึ่งเขามักทำทุกครั้งที่ใช้ความคิด “แต่แน่นอนว่าผมจะเจอตัวจริงของมันแน่”

“ตกลงอีกที่คืออะไร”

“เอเชีย...ประเทศไทย”

ดวงตารียาวสีดำจัดฉายแววกร้าว

บ้านวรรณวิจักษ์คึกคักอีกครั้งเมื่อเด็กหญิงนางฟ้าได้รับอนุญาตให้กลับบ้าน ชาญชนนท์รับขวัญลูกสาวจำเป็นด้วยช็อกโกแล็ตกล่องใหญ่ซึ่งนางฟ้าชอบมาก ส่วนคนที่ยิ้มแป้นไม่แพ้กันก็คืออานนท์เพราะลูกคิดสีชมพูนั้นไม่ห่างกายนางฟ้าเลยตั้งแต่ได้รับ

ชาญชนนท์เอ่ยเรื่องธิษณ์กับศาสตร์และน้องๆ ทุกคนยินดีที่ธิษณ์จะมาอยู่ชั่วคราว โดยเฉพาะกรกฎนั้นยินดีเป็นพิเศษ เพราะเขาอยากมีน้องมาอยู่ด้วยหลังจากเป็นน้องเล็กสุดของบ้านมาเท่ากับอายุ

เขาบอกเกี่ยวกับปัญหาของธิษณ์ด้วยซึ่งทุกคนก็รับปากว่าจะช่วยเหลือเต็มที่ สมาชิกบ้านวรรณวิจักษ์ส่วนใหญ่เป็นพวกชอบทำกิจกรรมอยู่แล้ว น่าจะทำให้ธิษณ์ละความสนใจจากเกมได้ ทำให้ชาญชนนท์โล่งใจขึ้น

“ขอบใจนะศาสตร์” บรรณาธิการหนุ่มเอ่ยกับทายาทคนโตของวรรณวิจักษ์ ซึ่งอีกฝ่ายทำท่างงๆ เขาจึงขยายความ “ก็เรื่องนายธิษณ์”

“โอ๊ย... เล็กน้อยน่า บ้านนี้ก็บ้านนาย ธิษณ์ก็เหมือนหลานพวกเรานั่นแหละ” ศาสตร์ตบไหล่คนอายุมากกว่าไม่กี่เดือนเบาๆ ก่อนจะเปลี่ยนสายตาไปยังร่างโปร่งบางที่นั่งเล่นกับเด็กหญิงตัวน้อย ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนวาววับอย่างพอใจ

เพลงพิณหอมแก้มยุ้ยของเด็กหญิงอย่างเอ็นดูก่อนจะกระซิบเบาๆ

“เดี๋ยวพี่มานะคะนางฟ้า”

นางฟ้ายิ้มแก้มป่อง

“เร็วๆ นะคะพี่เพลง”

เพลงพิณหัวเราะเบาๆ เมื่อนางฟ้าหันไปให้ความสนใจกับอานนท์กับศีตกาลซึ่งติดเด็กหญิงมาก หล่อนเดินมายังโต๊ะซึ่งคนรักนั่งอยู่ แต่ชักไม่แน่ใจว่าคิดถูกไหมกับการเดินมาคราวนี้ ก็ประกายตาระยับคู่นั้น ยิ่งกว่าแสงแดดอ่อนๆ ที่กระทบผิวน้ำในสระว่ายน้ำวันนี้

ศาสตร์ลุกขึ้นเลื่อนเก้าอี้ให้เด็กสาว แล้วลากเก้าอี้เข้ามานั่งใกล้ๆ ไม่สนใจสายตาล้อเลียนของชาญชนนท์ โชคดีที่ว่าวันนี้เจ้าหมอปากเปราะไม่อยู่เขาจึงไม่ต้องลงมือลงไม้กับใคร

“สงสัยว่าบ้านนี้จะมีอัจฉริยะล่ะมังคะ”

สองหนุ่มเลิกคิ้วกับคำพูดของเพลงพิณ

“นอกจากน้องเพลงแล้วบ้านเรายังมีใครอีกเหรอครับ” ชาญชนนท์ย้อนถามยิ้มๆ เรื่องความสามารถพิเศษของว่าที่สะใภ้คนโตของวรรณวิจักษ์เป็นที่ล่ำลือกัน

“โอ๊ย... พี่ชาส์ลก็พูดไปค่ะ” เพลงพิณยิ้มแหยๆ หล่อนแค่ชอบตัวเลขพอๆ กับดนตรีแค่นั้นเอง จึงชอบศึกษามากหน่อย และจากเมื่อกี้ที่เล่นลูกคิดกับเด็กหญิง หล่อนรู้สึกว่านางฟ้ามีอะไรแปลกๆ

ความแปลกบางอย่างที่คล้ายคลึงหล่อน

“พิณหมายถึงน้องนางฟ้าค่ะ” หล่อนบุ้ยใบ้ไปทางเด็กหญิงที่หัวเราะอย่างถูกใจกับอะไรสักอย่างที่กรกฎพูด สองหนุ่มมองตาม

“นางฟ้าน่ะเหรอ” ชาญชนนท์ทวนอย่างแปลกใจ

เพลงพิณพยักหน้า สายตายังจับที่เด็กหญิง

“ค่ะ เมื่อกี้พิณลองให้นางฟ้าแกคิดเลขบางอย่าง...แบบไม่ใช้ลูกคิด” ตัวเลขหลายหลัก นางฟ้าสามารถบวกลบคูณหารได้คล่องชนิดที่หล่อนเองก็ยังใช้เวลามากกว่า “พิณว่านางฟ้าไม่ใช่เด็กธรรมดา”

ชาญชนนท์ยิ้มกับเสียงหัวเราะใสของเด็กหญิง

อัจฉริยะอย่างนั้นเหรอ...

เขาอดนึกถึงเรื่องเก่าไม่ได้...เขาเคยรู้จักอัจฉริยะอยู่คนหนึ่ง จะว่าไปก็คล้ายกับเด็กหญิงอยู่บ้างเหมือนกัน โดยเฉพาะความอยากรู้อยากเห็นกับสิ่งง่ายๆ รอบตัวที่คนอื่นรู้จักดี แต่นางฟ้าของเขาไม่เคยรู้จัก หรือรู้จักแต่ไม่เคยสัมผัส

นางฟ้าของเขาราวกับผ้าขาวที่พร้อมจะถูกแต่งแต้ม และเขาเองก็ตั้งใจวาดสีสันสวยงามเต็มที่

ชาญชนนท์ถอนใจเฮือก รีบดึงตัวเองกลับสู่ปัจจุบัน

ยังไม่ทันที่จะเอ่ยถึงเรื่องของเด็กหญิงกันต่อ ศีตกาลก็จูงมือเด็กหญิงนางฟ้าเข้ามาพร้อมกับอานนท์ที่ไม่ยอมห่างเด็กหญิง

“นางฟ้าเขาคิดถึงปาป้า” ศีตกาลกระเซ้ายิ้มๆ ส่งร่างเล็กให้พี่ชาย

นางฟ้าหัวเราะปีนขึ้นนั่งบนตักของชาญชนนท์ มือยังถือลูกคิดสีชมพู ส่วนศีตกาลและอานนท์นั่งลงยังเก้าอี้ที่ว่าง

“เป็นไงนางฟ้า ได้ข่าวว่าเก่งใหญ่แล้ว”

นัยน์ตาสีน้ำตาลแกมทองพราวขึ้นอย่างน่าดู ศีรษะเล็กๆ ซุกกับอกกว้างอบอุ่นอย่างที่นางฟ้าไม่เคยรู้สึกมาก่อน เด็กหญิงยกลูกคิดขึ้นดีดเล่น

นางฟ้าชอบตัวเลข สนุกกับการคิดเลข

“นางฟ้าเก่งเหรอคะ”

“เก่งสิจ้ะ คนคิดเลขเร็วขนาดนางฟ้าน่ะ หาไม่ค่อยได้หรอก” อานนท์บอก เขาเองก็แปลกใจกับความสามารถของเด็กหญิงเช่นกัน “เดี๋ยวโตขึ้นไปทำงานกับพี่นนท์นะ รับรองว่านางฟ้าต้องเป็นนายธนาคารที่เก่งแล้วก็น่ารักที่สุดในโลกเลย”

“จริงเหรอคะพี่นนท์” นางฟ้ายิ้มแป้น

“จริงที่สุดเลย”

อานนท์พยักหน้า แล้วชะโงกเข้าไปจะหอมแก้มยุ้ยๆ

“โอ๊ย...ทำอะไรชาส์ล” เขาลูบหน้าผากที่ถูกชาญชนนท์ผลักออกมา

“แอบมาแต๊ะอั๋งลูกสาวฉันได้ไง” ชาญชนนท์แกล้งกอดเด็กหญิงไว้แน่น ก้มลงหอมแก้มเสียเอง นางฟ้าหัวเราะอย่างชอบใจ

“ไอ้พ่อกำมะลอ” อานนท์เอ่ยเสียงขุ่น มองท่าทาง ‘คุณพ่อ’ อย่างหมั่นไส้

ศีตกาลส่ายหน้ากับสองพี่ชาย เหลือบมาทางพี่ชายคนโตก็ต้องกลอกตากับการจ้องตากันของพี่ชายกับเพลงพิณที่ทำท่าเหมือนมีกันเพียงแค่สองคนในโลก

“อย่าไปเป็นนายธนาคารหน้าเลือดแบบพี่นนท์เขาเลยนางฟ้า” หล่อนเอ่ยกับเด็กหญิง “มาเป็นนางแบบให้พี่สาวคนนี้ดีกว่า ไม่ต้องรอจนโตด้วย”

“นางแบบ...” นางฟ้าเอ่ยทวน

ศีตกาลพยักหน้า “เป็น Top model… ไงจ๊ะ รับรองว่ารูปของนางฟ้าต้องสวยสุดใจแน่ๆ”

“นางฟ้าเป็นนางแบบได้ด้วยเหรอคะ”

“เป็นได้สิ หรือว่าไงคะคุณปาป้า” หล่อนเงยหน้าถามชาญชนนท์ซึ่งทำตาดุๆ ราวกับหวงลูกสาวตัวน้อย

“นางฟ้ายังเด็ก”

ศีตกาลหัวเราะ

“แหม...หวงลูกสาวจริงจริ้ง คุณพ่อคนนี้ อดแล้วล่ะจ้ะนางฟ้า ปาป้าไม่อนุญาต”

นางฟ้าเงยหน้าขึ้น สบตาคมแล้วยิ้มกว้าง

“นางฟ้าอยากเป็นนางแบบ”

ทุกคนบนโต๊ะหัวเราะกับสีหน้าปั้นอยากของคุณพ่อจอมหวงที่กำลังแพ้รอยยิ้มของนางฟ้า ชาญชนนท์ส่ายหน้าเบาๆ แล้วถอนใจเฮือก

“เอาไว้โตก่อนนะคะนางฟ้า” ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าวันเวลาที่นางฟ้าจะอยู่กับเขานั้นจะนานเพียงใด ชัชชนนท์เองก็ยังไม่มีข่าวอะไรเพิ่มเติม เขาเองก็ไม่แน่ใจนักว่าอยากจะให้มีข่าวอะไรหรือไม่ เพราะการมีข่าวแสดงว่าวันที่นางฟ้าจะจากเขากลับไปอยู่กับครอบครัวที่แท้จริงนั้นใกล้เข้ามา

เขาเห็นแก่ตัวเกินไปไหมถ้าอยากจะให้นางฟ้าจำอะไรไม่ได้เช่นนี้ต่อไป และให้ชัชชนนท์หาครอบครัวของนางฟ้าไม่ครบ
“เฮ้อ...เป็นเอามากแฮะชาส์ลของเรา” ศีตกาลขยิบตา แต่ก็ไม่ได้รุกเร้าต่อ หล่อนรู้เหมือนกันว่าคงจะเป็นการเสี่ยงมากทีเดียวถ้าหากมีภาพของนางฟ้าแพร่ออกไป อาจจะเป็นผลดีหรือผลร้ายก็ได้ ตราบใดที่ยังหาครอบครัวของเด็กหญิงไม่เจอทุกอย่างควรทำอย่างระมัดระวัง

“จริงสิ วันมะรืนเจ้าหญิงจะมีถ่ายเซ็ตของคุณหวาน ชาส์ลจะไปดูไหมคะ”

ชาญชนนท์เลิกคิ้ว

“อ้าว...ก็คุณหวาน กมลฉัตร ที่ฝ่ายแฟชั่นเชิญมาเป็นนางแบบให้พวงผกาไงคะ” หล่อนบุ้ยใบ้ไปยังเด็กหญิงที่นั่งพิงอกพี่ชายอยู่อย่างสบายใจ “พี่สาวคนสวยของนางฟ้าไงคะ” หล่อนกระเซ้า ขณะนางฟ้าอยู่ที่โรงพยาบาล กมลฉัตรมาเยี่ยมเด็กหญิงหลายครั้ง จนพี่น้องเก็บเอามาแซวชาญชนนท์เป็นประจำ

“อืม...” ชาญชนนท์พยักหน้า เขาเองก็เลือนๆ เรื่องนี้ไปเพราะให้นนทิยาเป็นคนรับผิดชอบเรื่องนี้ “เจ้าหญิงถ่ายไปเถอะ พี่ไม่รู้ว่าจะมีเวลาไปดูไหม”

“ถ่ายแบบพี่หวานเหรอคะปาป้า นางฟ้าอยากดูจัง” นางฟ้าเกาะท่อนแขนล่ำสัน เงยหน้าขึ้นด้วยแววออดอ้อน จนคนสบตาด้วยอยากถอนใจใหญ่ “ปาป้าขา... ไปดูกันนะคะ ต้องสนุกแน่ๆ เลย”

ทั้งโต๊ะหัวเราะเสียงดังกับการยอมแพ้ของพี่ชาย แค่ยิ้มหวานๆ ของนางฟ้าก็ทำเอาชาญชนนท์ใจละลายตกปากรับคำทุกอย่าง

คุณหญิงกมลาเดินลงจากบันไดสู่ห้องโถงใหญ่ คิ้วเรียวเลิกน้อยๆ เมื่อเห็นบุตรสาวนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่เก้าอี้ยาว

“ไม่ออกไปข้างนอกแล้วเหรอยายหวาน”

กลมฉัตรยิ้มให้มารดาซึ่งทรุดลงนั่งเก้าอี้นวมตัวใหญ่ด้านข้าง

“ไม่ไปแล้วค่ะ” หล่อนเพิ่งทราบว่าเด็กหญิงนางฟ้าออกจากโรงพยาบาลไปแล้ว จึงยังไม่มีจุดหมายใหม่ที่จะออกจากบ้านวันนี้

คุณหญิงพยักหน้า หากก็รู้ว่าอีกไม่กี่วินาทีบุตรสาวก็อาจเปลี่ยนใจได้ง่ายๆ รูปร่างหน้าตาของกลมฉัตรนั้นทำให้ผู้คนเข้าใจผิดมานักต่อนัก

รอยยิ้มราวกับนางฟ้าบนใบหน้ารูปไข่อ่อนหวาน ล้อมกรอบด้วยเส้นผมสีน้ำตาลเข้มหยักสลวยคล้ายกับยายซึ่งเป็นคนฝรั่งเศส กลมฉัตรดูสวยงามอ่อนหวาน บอบบางน่าทนุถนอม ราวกับตุ๊กตากระเบื้องเคลือบเนื้อละเอียด นั่นคือภาพที่ทุกคนเห็นและวาดหวัง

แต่ทุกคนในครอบครัวรู้จักอีกหนึ่งภาคที่ซ่อนอยู่ในกมลฉัตร นางฟ้าแสนสวยตรงหน้าอาจหายวับไปได้ในพริบตา

ความจริงก็คือกมลฉัตรเกลียดการเป็นตุ๊กตากระเบื้องเคลือบมากที่สุด หล่อนชอบอยู่กลางแจ้ง สัมผัสกับสายลม แสงแดด ชอบดินและต้นไม้ กมลฉัตรสามารถอยู่ในสวนได้ทั้งวัน แต่อาละวาดทุกครั้งในชั้นเรียนบัลเล่ต์ และกมลฉัตรนี่เองที่ไปถึงห้องเรียนเปียโนแล้วแต่หลบออกไปอยู่ที่ค่ายมวย

จนเมื่อเรียนจบมัธยมต้นเธอส่งกมลฉัตรไปยังโรงเรียนกุลสตรีชั้นสูงในสวิสเซอร์แลนด์ เวลาผ่านไปจนกระทั่งกมลฉัตรจบไฮสคูลก็นึกเบาใจว่าบุตรสาวเปลี่ยนไปจึงยอมให้เรียนต่อที่มหาวิทยาลัยในอังกฤษได้

กว่าจะรู้ว่าบุตรสาวเลือกเรียนด้านการจัดสวนก็เทอมที่สองเข้าไปแล้ว แต่เห็นท่าทางมีความสุขมากจึงต้องยอมตามใจ

“จริงสิ ลูกจะไปถ่ายแบบให้พวงผกาวันมะรืนใช่ไหมจ้ะ”

“ค่ะ...” ดวงหน้าหวานมุ่ยลง “เพราะคุณแม่เชียวที่ตอบตกลง หวานไม่ค่อยชอบเลย”

คุณหญิงกมลายิ้ม ตั้งแต่กลับมาจากอังกฤษซึ่งกว่าเธอจะเคี่ยวเข็ญให้บุตรสาวกลับมาได้ก็ใช้เวลาอยู่เกือบสองปี กมลฉัตรก็ยอมตามเธอไปงานนั้นบ้างงานนี้บ้าง แต่ส่วนใหญ่มักจะเกเรไม่ไปเสีย และปฏิเสธงานถ่ายแบบหรือเดินแบบทุกงานที่ติดต่อมา

“จ้า... ลองสักหน่อยก็ดีนะจ๊ะ อีกอย่างแม่เองก็ชอบพวงผกาด้วย อ่านมาตั้งแต่ตั้งมาใหม่ๆ”

กมลฉัตรถอนใจเสียงดัง รู้ว่ามารดาจะเอ่ยอะไร

นอกจากจะชอบอ่านแล้วมารดาของหล่อนยังชอบบรรณาธิการคนนั้นด้วย และพักนี้ก็ชอบพูดถึงให้หล่อนฟังอยู่เรื่อย

“คุณแม่น่าจะขึ้นปกเองเลยนะคะ”

คุณหญิงหัวเราะ

“เขาไม่กล้าเอาแม่ขึ้นน่ะสิ เดี๋ยวหนังสือเขาขายไม่ออก เจ๊งกันพอดี”

“โอ๊ย...คุณแม่สวยออกค่ะ”

“พอจ้ะ... แล้วนี่ลูกไปถ่ายที่ไหนจ้ะ สตูดิโอหรือเปล่า”

“เปล่าค่ะ ไปถ่ายที่โรงแรม” กมลฉัตรเอ่ยชื่อโรงแรมหรูกลางกรุงซึ่งเป็นที่รู้จักกันดี “ทำไมคะ คุณแม่จะตามไปคุม...เอ้ย...ไปดูเหรอคะ”

“ก็น่าสนใจดีนะจ้ะ”

กมลฉัตรหัวเราะเบาๆ ตอนแรกหล่อนก็ไม่ค่อยนึกสนใจเรื่องพวงผกาหรอก ก็แค่ตกบันไดพลอยโจนกับมารดาเท่านั้น ตอนนี้ก็สนใจขึ้นมานิดหน่อยเพราะเพิ่งรู้ว่าศีตกาลเป็นช่างภาพ แต่ที่หล่อนสนใจมากกว่าก็คือเด็กหญิงที่หล่อนถูกชะตามากกว่า

แล้วหล่อนจะได้พบกับนางฟ้าอีกเมื่อไร

“แม่รู้จักบ้านวรรณวิจักษ์ไหมคะ” หลุดปากถามมารดาแล้วก็หัวเราะกลบเกลื่อน

“หือ...บ้านวรรณวิจักษ์เหรอ” คุณหญิงกมลาซ่อนยิ้ม “รู้จักสิ แม่สนิทดีกับคุณวรรณประภัสร์ ลูกจำได้ไหมล่ะ”

“จำได้ค่ะ” เพื่อนของมารดา และเป็นมารดาของผู้ชายหน้าสวยคนนั้น

“นั่นล่ะ คุณน้าภัสร์เป็นลูกสาวเจ้าของบ้านวรรณวิจักษ์ คุณสารเทพ แต่ตอนนี้ยกบ้านให้หลานๆ ท่านอยู่ แล้วบ้านนี้น่ะตอนนี้มีแต่คนหนุ่มๆ เต็มไปหมดล่ะ”

“คะ...”

“อืม...หมายถึงลูกๆ หลานๆ ของเพื่อนแม่ที่อาศัยกันอยู่บ้านนั้นน่ะมีแต่ผู้ชาย สิบกว่าคนได้มัง อ้อ...รู้สึกจะมีผู้หญิงอยู่คนเดียวล่ะมัง”

“มีแต่ผู้ชายเหรอคะ” กมลฉัตรทวนอย่างแปลกใจ

“ใช่จ้ะ แล้วเป็นหนุ่มๆ ที่ทั้งหล่อทั้งรวยอยู่กันเยอะแยะไปหมด มีแต่ผู้หญิงอยากเข้าไปบ้านนี้ทั้งนั้น”

“ล้อเล่น...น่ะค่ะแม่”

“เปล่านะจ๊ะ เรื่องจริงล้วนๆ เลยจ้ะ ลูกจำวันงานเลี้ยงของวรรณวิจักษ์ไม่ได้เหรอ ใครๆ ก็จ้องหนุ่มๆ พวกนี้ทั้งนั้น แต่หาคนเข้าบ้านวรรณวิจักษ์ได้ยากจ้ะ พวกสาวๆ นี่ของต้องห้ามเลย มีแต่ตัวจริงเสียงจริงถึงจะเข้าบ้านนั้นได้”

กมลฉัตรนึกตาม ไม่ทันสังเกตสีหน้ายิ้มๆ ของมารดา

วันนั้นหล่อนไม่ทันได้สังเกตอะไรหรอก รู้แต่ว่าคนเยอะแยะไปหมดจนหล่อนต้องแอบออกไปเดินเล่นแก้เบื่อ

แต่ผู้ชายหล่อ... หล่อนนึกถึงชาญชนนท์กับบุตรชายเพื่อนมารดา

ก็นับว่าพี่น้องบ้านนี้หน้าตาดีทีเดียว

“หวานสนใจบ้านนี้ทำไมเหรอจ้ะ”

“เปล่าค่ะ ก็แค่ถามดูเท่านั้น”

วันมะรืนลองถามศีตกาลถึงนางฟ้าดีกว่า...

Create Date : 31 กรกฎาคม 2550

Last Update : 31 กรกฎาคม 2550 15:09:55 น.

21 comments

Counter : 1780 Pageviews.

ดีใจจัง นางฟ้ามาแล้ว

แหม เดาเรื่องไม่ถูกเลยนะเนี้ย นางฟ้าเยอะแยะไปหมด

โดย: mm IP: 202.57.175.49 วันที่: 31 กรกฎาคม 2550 เวลา:15:35:56 น.

ง่า...ดีใจจังนางฟ้าในดวงใจตอนมห่มาแล้ว
อาทิตย์ก่อนพี่ฬีแอบเบี้ยว หุหุ
ตอนต่อไปออกมาไว ๆ นะคะ รออยู่ค่า

โดย: Pare IP: 203.172.60.176 วันที่: 31 กรกฎาคม 2550 เวลา:16:19:58 น.

โชคดีจัง วันนี้ได้เจอนางฟ้าเข้ามารอตั้งแต่เมื่อวาน อยากให้พรุ่งนี้เป็นวันจันทร์จะได้อ่านตอนต่อไปค่า

โดย: Nok IP: 124.120.8.53 วันที่: 31 กรกฎาคม 2550 เวลา:17:21:10 น.

หวานติดใจนางฟ้าแต่ไม่ติดใจปาป้าของนางฟ้าน่ะดีแล้วไปติดใจนายแบงค์ดีกว่าเนอะ

โดย: mimny IP: 58.147.120.216 วันที่: 31 กรกฎาคม 2550 เวลา:23:11:31 น.

เรื่องเริ่มซับซ้อนแล้ว มึนๆงงๆ แต่ยังไงก็จะติดตามนางฟ้าไปตลอดค่ะ เอาใจช่วยนางฟ้าเสมอ

พี่ฬ๊ up อีกตอนไม่ได้รึค่ะ ชดเชยอาทิตย์ที่แล้วอ่ะจ้า

โดย: พัชร์สิตา IP: 124.120.201.177 วันที่: 31 กรกฎาคม 2550 เวลา:23:15:15 น.

ขอหวาน คู่กะ อานนท์ นะคะพี่ฬี

มีหลายๆคู่ สนุกดีค่ะ

ติดตามผลงานพี่ฬ๊ทุกเล่ม ชอบมากถึงมากที่สุด

ปล. ถ้าเป็นไปได้อยากให้นางฟ้าในดวงใจออกเป็นเล่มให้ได้ภายในปีนี้จังเลยค่ะ อยากอ่านสุดๆๆ

โดย: พัชร์สิตา IP: 124.120.201.177 วันที่: 31 กรกฎาคม 2550 เวลา:23:19:49 น.

ซับซ้อนจังเลย เรื่องจะเป็นไงนะ

โดย: luckscream IP: 58.9.122.185 วันที่: 1 สิงหาคม 2550 เวลา:7:26:41 น.

โอ๊ย!! อยากให้ตีพิมพ์เป็นเล่มเลยได้ไหมคะคุณฬี อยากอ่าน ถึงตอนสุดท้ายเร็ว ๆ จังค่ะ แบบนี้ มีแต่ลุ้น กับลุ้น ๐๐๐

โดย: โอ๋ IP: 202.57.188.3 วันที่: 1 สิงหาคม 2550 เวลา:8:09:53 น.

หุหุหุ ซาหนุกมาก ๆๆๆ แต่ว่ายังไม่สะจายเลยอะ ขออีกแบบด่วน ๆ ได้ปะ

โดย: crazycrab IP: 124.121.190.224 วันที่: 1 สิงหาคม 2550 เวลา:11:26:00 น.

มาแล้ว หลังจากที่รอมานาน

โดย: คนชอบนิยาย IP: 122.0.3.111 วันที่: 1 สิงหาคม 2550 เวลา:14:40:51 น.

หายไปอาทิดนึงแนะ แต่ตอนนี้กลับมาแล้วนะค่ะ ดีจัยจิงจิงเลย

โดย: นู๋เต่า IP: 58.8.66.190 วันที่: 1 สิงหาคม 2550 เวลา:21:20:08 น.

อืม..ซับซ้อน เดายากจัง แฮะๆๆ รอต่อไปค่ะ ลุ้นว่าเมื่อไหร่นางฟ้าโรซจะเจอกับชาร์ลสักที

โดย: alan IP: 58.9.5.80 วันที่: 2 สิงหาคม 2550 เวลา:9:23:56 น.

ชักไม่มั่นใจแล้ว ว่าใครคู่ใครกันแน่ สงสัยไปหมดเลย เพราะแต่ละคนก็ซ้อนตัวตนไว้ทั้งนั้นเลย แต่เมื่อไหร่โรชจะมาเมืองไทยสักที

โดย: ngek IP: 203.121.167.241 วันที่: 2 สิงหาคม 2550 เวลา:9:30:44 น.

ดีใจมากๆเลยค่ะที่ได้อ่าน

ช่วงนี้คอมไม่อยู่บ้านซะด้วย โดนยึด

เลยพลอยคิดถึงนางฟ้าทั้งหลายที่อยู่ในเรื่องนี้เลยค่ะ

แล้วก็จากที่ดูนะคะ ท่าทางว่างานนี้จะมีพระนาง 2 คู่แน่ๆเลยใช่มั้ยคะ อิอิอิ ชาลล์ก็คู่กับคุณแม่ของนางฟ้า ส่วนนางฟ้าอีกคนน่าจะคู่กับนายธนาคารสุดหล่อน่ะค่ะ

งานนี้พี่ฬีคืนกำไรให้คนอ่านจริงๆเลยค่ะ ถ้าอย่างไรก็ขอใหได้ตีพิมพ์นะคะ เพระติดใจพล๊อตเรื่องค่ะ

โดย: fah IP: 58.8.137.13 วันที่: 5 สิงหาคม 2550 เวลา:16:42:35 น.