Bloggang.com : ดอกไม้ของฬีฬา : รหัสรักในดวงใจ ตอน ๒

รหัสรักในดวงใจ ตอน ๒

สวัสดีค่ะ ต้องขออภัยนะคะที่ให้รอมาทั้งวัน ติดธุระนิดหน่อยค่ะก็เลยมาได้ตอนค่ำ

ขอบคุณมากมายค่ะที่ให้การต้อนรับหมอธีร์ และพี่น้องวรรณวิจักษ์กันอย่างมากมาย รวมถึงหวานใจในอนาคต(อันใกล้)ของหมอธีร์ของเราค่ะ

ส่วนที่ว่า...หวานใจของหมอธีร์จะเป็นไปในแบบที่คุณศาสตร์ทำนายไว้หรือไม่ ต้องติดตามกันต่อไปค่ะ ^^

อ้อ... ในตอนนี้ฬีใช้ภาษาฝรั่งเศสมานิดหน่อย หากผิดพลาดก็รบกวนทักมาด้วยนะคะ

ส่วนเรื่องทางการแพทย์ที่มีอยู่ในเรื่องก็พยายามจะไม่ให้มีข้อผิดพลาดค่ะ หากหลุดไปประการใด ทักเข้ามาได้เลยค่ะจะขอบพระคุณเป็นอย่างยิ่ง

สุดท้าย... สำหรับความเข้าใจเกี่ยวกับคำว่าเกียรตินิยม และ เหรียญทอง (เผื่อน้องๆ บางคนที่ยังไม่เข้าใจค่ะ)

เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง คือ มีเกรดเฉลี่ยตามที่มหาวิทยาลัยกำหนดค่ะ เช่น 3.5 หรือ 3.6 แต่ว่าจะมีรายละเอียดปลีกย่อยอีกค่ะ

ส่วนเหรียญทองนั้นก็คือคนที่ได้เกรดเฉลี่ยสูงที่สุดของคนที่ได้เกียรตินิยมอันดับหนึ่งของสาขา หรือคณะ (แล้วแต่ข้อบังคับค่ะ)

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

รหัสรักในดวงใจ ตอน ๒

ธีร์รู้สึกว่าหูอื้อไปเพราะเสียงแหลมสูงของหญิงสาวที่จู่ๆ ก็วิ่งพรวดพราดมาชนเขาอย่างจัง แล้วหลับหูหลับตากรีดร้องราวกับโลกจะแตก โชคดีที่บริเวณนี้เป็นสวนลอยด้านนอกตึก ไม่เช่นนั้นเสียงเจ้าหล่อนก็คงจะสร้างความแตกตื่นให้กับแขกของโรงแรม

“คุณ...” เขาเขย่าร่างหญิงสาวอย่างไม่เบามือนัก และก็ได้ผลเพราะเสียงกรี๊ดหยุดไปทันที เขาก้มหน้าลงสบตาหล่อนที่แหงนหน้าขึ้นมาพอดี

“ผี... กรี๊ดดด”

“เฮ้ย... ผมไม่ใช่ผี” ธีร์ตะโกนแข่งเสียงกรีดร้องของหล่อน “ตั้งสติหน่อยสิคุณ ผมเป็นคน” เขาเขย่าร่างบางในมืออีกครั้งเสียจนหัวสั่นหัวคลอน

“โอ๊ย...” ของขวัญร้อง หยุดกรี๊ดแล้วกะพริบตางงๆ แสงจากโคมไฟบนเสาสูงเล่นตลกกับสายตาของหล่อน เงาทะมึนเมื่อครู่หายไปกลายเป็นบุรุษร่างสูงใหญ่ ของขวัญไม่ได้สนใจว่าหน้าตาเขาจะเป็นอย่างไรขอเพียงแค่ไม่มีหน้าเละๆ หรือขาวซีด ดวงตาปูดโปนหรือกลวงโบ๋ก็พอแล้ว มือเย็นเฉียบที่จับต้นแขนอยู่เมื่อครู่มีไออุ่นบ่งบอกความมีชีวิต

เขา...ไหนก็ไม่รู้ บอกว่าผีต้องตัวเย็นชืดๆ นี่

ของขวัญเบิกตาโต สบตาคมกล้าที่สะท้อนแสงไฟสลัว

ถ้าอย่างนั้น...ก็ไม่ใช่ผีน่ะสิ

หากไม่ใช่ผี... ร่างสูงใหญ่ค้ำศีรษะไม่ใช่สิ่งหล่อนควรจะต้องหวาดกลัว

ปฏิกิริยาของหญิงสาวเปลี่ยนโดยฉับพลัน

ของขวัญสะบัดตัวทันที แต่ไม่ทำให้มือที่ยึดต้นแขนหล่อนไว้หลุดไป

ธีร์เกือบไม่ทันรู้ตัวเมื่อหญิงสาวที่กรีดร้องราวกับคนสติแตกเมื่อครู่เปลี่ยนไป แต่มือเล็กซึ่งคว้าหมับที่ข้อมือด้านหนึ่งของเขาปลุกสัญชาตญาณระวังตัว

เขาปล่อยมือจากต้นแขนหล่อนทันที แล้วสะบัดมือข้างที่ถูกหล่อนจับไว้แน่นพลางก้าวถอยห่างก่อนที่มืออีกข้างของหล่อนจะฉวยปกคอเสื้อเขาได้

หล่อนตัวเล็กกว่าเขาก็จริง แต่ธีร์ไม่คิดประมาท

“ผมไม่ใช่ผี แล้วก็ไม่ใช่คนร้ายนะคุณ” ธีร์เอ่ยเร็ว อาศัยระยะห่างเป็นการขวางกั้น เขาสบตาหล่อนทันเห็นแววประหลาดใจ ก่อนจะจางหายไป

ของขวัญมอง ‘คน’ ตรงหน้าอย่างจริงจัง น้ำเสียงของเขาไม่ได้ห้าวห้วนแต่ก็ฟังหนักแน่นไม่ใช่น้อย สิ่งที่หล่อนเห็นห่างไกลจากผีในจินตนาการของหล่อนลิบลับ ไม่มีส่วนใดของเขาที่จะดูน่ากลัวเลยสักนิด

ใช่...ไม่มีส่วนไหนดูน่ากลัว

แต่...น่าดูน่ามองมากกว่า

“เอ่อ... ขอโทษค่ะ” ของขวัญหลุดคำแผ่วเบา หล่อนหายใจเข้าลึกขึ้น สติของหล่อนกลับมาอย่างรวดเร็ว นี่เป็นข้อเสียที่ของขวัญพยายามแก้...แต่ก็ไม่เคยแก้ได้สักที

หล่อนกลัวผี...กลัวมากเสียด้วย

กลัวทั้งที่ไม่เคยจะได้เจอจริงๆ จังๆ สักครั้ง

ธีร์พยักหน้า มุมปากกระตุกขึ้นนิดๆ เมื่อใบหน้าที่แหงนเงยขึ้นมามองเขามีท่าทางเขินอาย ยังไม่ทันที่เขาจะเอ่ยอะไรก็เห็นดวงตาหล่อนเบิกกว้างขึ้นอีกครั้ง

“นะ...นั่น สะ...เสียงนั่น” ของขวัญอ้าปากค้าง แว่วเสียงสะอื้นยังไม่หายไปไหน คนตรงหน้าหล่อนอาจจะไม่ใช่สิ่งที่หล่อนกลัว แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าในสวนนี้จะยังปลอดภัย

ไม่ต้องเห็นหรอก...แค่ได้ยินเสียงหล่อนก็แย่แล้ว

ธีร์นิ่วหน้า

“เสียงอะไร ไม่เห็นได้ยินเลยนะครับ”

“ได้ยินสิ...นั่นไง เสียงนั่น” ของขวัญไม่กล้าหันหลังกลับไปมองยังที่มาของเสียง

ธีร์หรี่ตา กำลังจะเอ่ยปากค้านก็ได้ยินเสียงแว่วมา เสียงที่เบาจนแทบไม่ได้ยิน

“อาจจะไม่ใช่อย่างที่คุณคิดก็ได้ ผีไม่...” เขากลืนน้ำลาย “คงไม่มาอยู่แถวนี้หรอก” เขาไม่เคยเชื่อเรื่องผีมาก่อน แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธได้อย่างจริงจังเหมือนเมื่อก่อนแล้ว เพราะอย่างน้อยคนที่เขารู้จักสองคนก็มีสัมผัสพิเศษที่คนทั่วไปไม่ค่อยอยากจะมีนัก

“แล้ว...เสียงนั่น” ของขวัญค้านเสียงอ่อย การมีเพื่อนร่วมชะตากรรมทำให้หล่อนใจชื้นขึ้นมาบ้าง แม้ว่าเขาจะเป็นคนแปลกหน้าก็ตาม

ธีร์เพ่งสายตาไปยังพุ่มไม้ด้านที่ได้ยินเสียงแว่วมา

“ถ้าอย่างนั้นก็ไปดูกัน”

“หา...ไม่เอา” ของขวัญปฏิเสธคำชวนทันที หล่อนก้าวถอยหลังก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าการถอยหลังยิ่งทำให้ใกล้ ‘เสียง’ เข้าไปอีก จึงชะเง้อมองข้ามไหล่ของชายหนุ่มไปมองประตูที่เปิดเข้าสู่ห้องโถงโรงแรม

ธีร์กลั้นหัวเราะ รู้ว่าหล่อนอยากวิ่งออกไปจากตรงนี้อย่างมาก เขาแค่อยากออกมาสูดอากาศบริสุทธิ์เสียหน่อย แต่กลับได้พบกับเรื่องประหลาดใจเสียนี่ และยังทำในสิ่งที่ตัวเองก็ไม่คิดว่าจะทำ ธีร์ก้าวเร็ว คว้าข้อมือของหญิงสาวแล้วก้าวเร็วไปยังจุดที่เขาได้ยินเสียงสะอื้น

“ไปดูให้รู้ดีกว่าว่าใช่ผีหรือเปล่า”

“ไม่เอา” ของขวัญร้องเสียงหลง แต่เขาไม่ยอมฟัง กลับ ‘ลาก’ หล่อนไปตามทิศที่มาของเสียง ของขวัญกำลังคิดว่าจะใช้มาตรการเด็ดขาดเลยดีไหมเพื่อที่จะพ้นจากพันธนาการ แต่เสียงสะอื้นที่ดังขึ้นจนได้ยินชัดเจนทำให้หล่อนเปลี่ยนใจ

ธีร์จับข้อมือเล็กๆ ที่ผ่อนการเกร็งต้านลง เดินอ้อมพุ่มไม้หนา ก็พบกับเจ้าของเสียงสะอื้น

ของขวัญมองเด็กชายผมทองตัวเล็กที่จับมือหล่อนไว้ข้างหนึ่ง ก่อนจะเหลือบมองมืออีกข้างของเด็กชายที่จับมือ ‘เพื่อนร่วมชะตากรรม’ ของหล่อน ทั้งสามเดินกลับเข้ามาในโรงแรมหลังจากใช้เวลาพักใหญ่ในการปลอบเด็กชายจากการร้องไห้

การปลอบเด็กชายที่กำลังสะอึกสะอื้นไม่ได้ง่ายนัก โดยเฉพาะตอนแรกที่เด็กชายไม่ตอบสนองต่อภาษาอังกฤษที่เขาและหล่อนใช้ หล่อนไม่ได้เชี่ยวชาญภาษาอังกฤษนักแต่ก็พอจะใช้ได้บ้าง ต่างจากคนที่จับจูงเด็กชายอีกด้าน

โอ...ดูหน้าก็รู้ว่าต้องเก่งภาษาอังกฤษ

สายตาของหล่อนไล่ขึ้นไปตามท่อนแขนแข็งแรงใต้เสื้อสูท ไหล่กว้าง และศีรษะที่ปกคลุมด้วยเส้นผมสีน้ำตาลทองสลวย และหยุดลงที่ใบหน้าคม

ผู้ชายคนนี้คงมีเชื้อสายฝรั่งสักเชื้อชาติ แม้จะไม่ออกเค้าฝรั่งเต็มตัวนัก แต่มองออกว่าผ่านการผสมผสานมาอย่างดีระหว่างตะวันตกและตะวันออก โครงหน้าคมเข้ม จมูกโด่ง ริมฝีปากได้รูปสวย และนัยน์ตาคมกริบ...นัยน์ตาสีน้ำตาลทองคล้ายอำพัน

ของขวัญเคยทราบมาว่าเด็กๆ ที่อยู่ในภาวะตกใจ จะกลับไปรับรู้เพียงภาษาแม่ของตนเองเท่านั้น หล่อนจึงหมดปัญญาในการค้นหาว่าจะปลอบเด็กชายด้วยภาษาใดดี เพื่อนร่วมชะตากรรมของหล่อนจึงรับหน้าที่นั้นไป

เขาส่งภาษาอยู่หลายประโยคซึ่งหล่อนเดาว่าคงจะเป็นคำทักทายภาษาต่างๆ ก่อนจะที่เด็กชายจะหลุดคำพูดออกมา

เมื่อทั้งสองคุยกันด้วยภาษาที่หล่อนฟังไม่รู้เรื่องแล้ว เพื่อนร่วมชะตากรรมที่หล่อนยังไม่รู้จักชื่อของเขานั้นก็หันมาอธิบายว่าเจ้าของเสียงสะอื้นนั้นมาเล่นกับพี่ๆ ในสวน เขาแอบอยู่ในพุ่มไม้ พอรู้ตัวก็อยู่เพียงคนเดียวในสวนแล้ว เด็กชายเป็นแขกของโรงแรมนี้เอง เขาและหล่อนจึงตัดสินใจพาเด็กชายไปยังล็อบบี้เพื่อให้ทางเจ้าหน้าที่โรงแรมตามหาผู้ปกครองเด็กชาย

ของขวัญหลุบตาลงทันก่อนที่จะเขาจะหันมาเจอว่าหล่อนกำลังแอบมองเขาอยู่ แต่ดูเหมือนว่าเป้าหมายของเขาเป็นเด็กชายมากกว่า ของขวัญได้เห็นรอยยิ้มที่มอบให้กับเด็กชายและน้ำเสียงทุ้มๆ ที่ออกมาจากริมฝีปากได้รูปสวยนั้น

แม้หล่อนจะฟังภาษาที่เขาใช้กับเด็กชายไม่ออก แต่มันกลับให้ความรู้สึกอบอุ่นและปลอบประโลมไปพร้อมกัน ของขวัญชักไม่อยากให้ลิฟต์ที่กำลังเคลื่อนลงไปชั้นล่างซึ่งเป็นล็อบบี้เคลื่อนเร็วอย่างนี้

หล่อนยังอยากฟังเสียงทุ้มๆ อีกสักพัก

ของขวัญถอนหายใจแผ่วเบาเมื่อประตูลิฟต์เปิดออก หล่อนก้าวออกจากลิฟต์พร้อมกับเด็กชายโดยมีร่างสูงใหญ่เคลื่อนตามติดมา หล่อนมองไปยังเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ซึ่งเห็นแขกฝรั่งครอบครัวหนึ่งยืนอยู่ด้วยอาการกระวนกระวาย

“ปาป้า...” เด็กชายตะโกน ก่อนจะปล่อยมือจากทั้งสอง แล้ววิ่งตรงไปหาบุรุษผมสีทองซึ่งหันขวับมา

ของขวัญยิ้มน้อยๆ ก่อนจะหันมายังคนที่อยู่ข้างกาย ซึ่งเขาก็กำลังยิ้มเช่นกัน ของขวัญรู้สึกเหมือนถูกดึงดูดเข้าไปในบ่ออำพัน

“ไปซะแล้วแคสเปอร์น้อยของคุณ”

ของขวัญกะพริบตา เผลอค้อนให้เขาที่ล้อหล่อนว่าเข้าใจผิดเรื่องเสียงสะอื้น

ก็ใครจะคิดว่าเป็นเสียงคนล่ะ...หล่อนนึกว่าอยู่ในสวนคนเดียวนี่

“ก็ดีแล้วค่ะ” ของขวัญพึมพำ

ถ้าไม่ใช่ผี...หล่อนก็ว่าดีทั้งนั้นแหละ

ธีร์ยิ้มบางๆ สายตาเบนไปยังเด็กชายตัวน้อยที่เปลี่ยนไปกอดมารดา ก่อนจะหันมาชี้ไม้ชี้มือมายังเขาและหญิงสาวข้างกายเขา แล้วจะจูงแขนมารดาวิ่งมา โดยมีบิดาตามหลังมา

ชายหนุ่มตอบรับคำขอบคุณของมารดาและบิดาของเด็กชายด้วยภาษาฝรั่งเศสที่เขาใช้เป็นภาษาที่สอง เพราะตอนเด็กๆ มารดามักจะพูดภาษาฝรั่งเศสกับลูกๆ เสมอเพื่อเป็นการฝึกภาษา รวมถึงการต้องไปอยู่ที่บ้านคุณตาทุกปิดเทอมทำให้เขาและพี่น้องใช้ภาษาฝรั่งเศสได้ดี ส่วนภาษาอื่นๆ นั้นเขาก็พอรู้บ้างเล็กๆ น้อยๆ

เขาเหลือบมองหญิงสาว หล่อนเอาแต่ยิ้มซึ่งทำให้ใบหน้าของหล่อนแจ่มใสน่ามองทีเดียว เด็กน้อยทำท่าทางให้หล่อนย่อตัวลง หล่อนทำตามภาษาใบ้นั้น เขาเห็นประกายตาของเด็กชายวาววับเลยทีเดียว

“Merci beaucoup” เด็กชายเอ่ยพร้อมกับยืดตัวขึ้น “Je suis amoureux de toi.”

ของขวัญพูดอะไรไม่ออกเลยทีเดียวเมื่อถูกเด็กชายจุมพิตเบาๆ ที่มุมปาก หล่อนเงยหน้าขึ้นก็เห็นดวงตาคมลึกนั้นฉายประกายขำขัน เขายกมือขยี้ผมของเด็กชายเบาๆ แล้วพูดอะไรสักอย่างที่หล่อนไม่เข้าใจ ของขวัญจึงยืดตัวยืนขึ้นโดยที่ยังงงๆ แต่รู้สึกได้ว่าใบหน้าร้อนจัดเลยทีเดียว

“เอ่อ...เขาพูดว่าอะไรคะ” ของขวัญหันไปยังคนข้างๆ เพราะรอยยิ้มบนใบหน้าของทั้งเด็กชายและพ่อแม่ทำให้หล่อนอยากรู้เหลือเกิน

นัยน์ตาสีน้ำตาลทองเต้นระริก เมื่อกระซิบตอบ

“เขาบอกว่าขอบคุณคุณมากและ...” ธีร์พยายามกลั้นหัวเราะ “บอกว่าเขาหลงรักคุณ” เขาเหลือบมองเด็กชายที่มองหญิงสาวข้างกายเขาด้วยประกายตาชื่นชม

ของขวัญตาโตก่อนจะหัวเราะเบาๆ ยังไม่ทันที่หล่อนจะตอบอะไรก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์มือถือดังจากกระเป๋าถือใบเล็กที่หล่อนคล้องแขนเอาไว้ ของขวัญหยิบออกมาดูก็พบว่าเป็นญาติผู้พี่โทรศัพท์เข้ามา หล่อนก้าวถอยหลังไปเลยน้อยแล้วกดรับโทรศัพท์

ธีร์เหลือบตามองหญิงสาว หล่อนเป็นผู้หญิงขนาดมาตรฐานจริงๆ ไม่สูงไม่เตี้ย ไม่อ้วนไม่ผอม หน้าตาไม่สวยเลอเลิศแต่ก็ไม่ได้จัดว่าไม่สวย เรียกได้ไม่มีส่วนใดสะดุดตามากนัก ยกเว้น... รอยยิ้มของชายหนุ่มขยายขึ้น

อาการกลัวผีของหล่อน...

ธีร์ยังรู้สึกว่าได้ยินเสียงกรี๊ดของหล่อนอยู่ในหู

นายแพทย์หนุ่มกะพริบตา... แสงไฟของล็อบบี้คงไม่ได้เล่นตลกอะไรกับสายตาเขา แต่ก็ไม่น่าจะถึงกับทำให้เขาเห็น ‘อะไร’ บางอย่าง

เขามองซ้ำอีกครั้งให้แน่ใจ

“ต้องขอตัวก่อนนะคะ” ของขวัญปิดโทรศัพท์ นพนันท์ไปหาหล่อนที่สวนลอยแล้วไม่พบใครจึงโทรศัพท์มา หล่อนจึงบอกเขาว่าให้ไปเจอกันที่ลานจอดรถเลยเพื่อไม่ให้เสียเวลา

ธีร์กะพริบตาอีกครั้ง เขาหายใจเข้าลึกก่อนจะพยักหน้าให้หญิงสาว

“ครับ”

ของขวัญหันไปทางเด็กชายและครอบครัว หล่อนยิ้มและเอ่ยเป็นลาด้วยภาษาอังกฤษง่ายๆ ก่อนจะหันไปยิ้มลาชายหนุ่มที่หล่อนเองก็ยังไม่ได้รู้จักชื่อของเขา ของขวัญไม่แน่ใจว่ารู้สึกไปเองหรือไม่ว่าเขามองหล่อนด้วยสายตาแปลกไป

ธีร์มองตามหญิงสาวที่เดินห่างออกไปด้วยสายตาที่ยังงุนงง

เขาแน่ใจว่าตลอดสามสิบกว่าปีที่ผ่านมา เขาไม่เคยมีประสบการณ์พิเศษใดๆ เกี่ยวกับความลี้ลับที่อธิบายไม่ได้ ยกเว้นก็เพียงจากคำบอกเล่าของศาสตร์เกี่ยวกับความสามารถพิเศษของเพลงพิณและนางฟ้าตัวน้อย

แต่...ร่างเด็กหนุ่มที่โอบร่างหญิงสาวไว้เมื่อครู่

ร่าง...ที่เป็นเพียงโครงร่างโปร่งแสงจนเขาไม่มั่นใจว่าตัวเองตาฝาดไปหรือไม่

หากตอนนี้...ธีร์ไม่คิดว่าตัวเองตาฝาด เขารู้สึกเหมือนกับได้สบตา ‘ร่าง’ ที่อยู่ข้างๆ หญิงสาวที่เดินจากไป ธีร์รู้สึกได้ว่าสายตาที่มองสบเขามานั้น...ปะปนด้วยความไม่พอใจ

ของขวัญสูดลมหายใจเข้าลึก อากาศยามเช้าเย็นสบาย ทำให้ร่างกายสดชื่นขึ้น โดยเฉพาะเมื่อได้ออกกำลังกายไปด้วย เพียงแต่การเดินเร็วสิบห้านาทีเรียกเหงื่อของหล่อนได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น หากการเดินนี้เหมาะสำหรับบุรุษสูงวัยที่เดินอยู่ข้างหล่อน

“เหนื่อยไหมคะคุณลุง” ของขวัญถามผู้เป็นลุงเขยด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

“นิดหน่อยลูก” คุณลุงของหล่อนยอมรับ แต่แววตาสดใส แล้วยกข้อมือขึ้นดูนาฬิกา

ของขวัญมองนาฬิกาเช่นกัน บนหน้าปัดนั้นไม่ได้บอกเวลาเช่นนาฬิกาทั่วไป แต่เป็นอัตราการเต้นหัวใจของคุณลุงซึ่งรับสัญญาณมาจากสายรัดใต้อกซึ่งเป็นเครื่องวัดอัตราการเต้นหัวใจ

ตัวเลขที่ปรากฏมาไม่สูงเกินกว่าอัตราการเต้นหัวใจที่ประมาณไว้สำหรับคุณลุง น้ำเสียงยังคงเป็นปกติ ไม่ปนอาการหอบ หรือจังหวะไม่ต่อเนื่องเพราะความเหนื่อยทำให้ของขวัญยิ้มอย่างพอใจ หล่อนลดฝีเท้าลง เปลี่ยนเป็นเดินด้วยจังหวะช้าๆ เพื่อเป็นการคลายกล้ามเนื้อ

เมื่อเดือนที่แล้วคุณลุงของหล่อนเข้ารับการทำบอลลูนขยายหลอดเลือดหัวใจ เมื่อออกจากโรงพยาบาลแพทย์เจ้าของไข้แนะนำให้ดูแลตัวเองดีๆ เพราะอาจจะมีอาการเช่นเดิมอีกได้ ของขวัญจึงขอให้เพื่อนนักกายภาพบำบัดช่วยจัดโปรแกรมการออกกำลังกายสำหรับฟื้นฟูสุขภาพของคุณลุง

ส่วนคุณป้าเองก็ลงมือคุมครัวเองเพื่อให้แม่ครัวทำอาหารที่เหมาะสำหรับคุณลุง

โชคดีที่คุณลุงให้ความร่วมมือดีมาก เพราะถ้าเจ้าตัวไม่ให้ความร่วมมือ ไม่ว่าผู้คนรอบข้างจะพยายามสักเพียงใดก็คงสำเร็จลำบาก

“อากาศตอนเช้าๆ นี่มันดีอย่างนี้เอง” คุณธนัทเอ่ยยิ้มๆ มองบรรยากาศรอบตัว สีเขียวของต้นไม้ใบหญ้าสองข้างถนนในหมู่บ้านให้ความรู้สึกผ่อนคลาย เมื่อก่อนเขาไม่เคยสนใจสิ่งเหล่านี้เลย แต่การที่จู่ๆ ต้องถูกหามส่งโรงพยาบาลทำให้เขาต้องหวนกลับมาย้อนดูตัวเอง

ชีวิตของเขาทำมาทุกอย่าง แต่สิ่งเดียวที่เขาไม่เคยทำเลยก็คือดูแลสุขภาพตัวเอง

“ขวัญก็ชอบค่ะ” ของขวัญสนับสนุน บ้านคุณลุงของหล่อนตั้งอยู่ในหมู่บ้านจัดสรรราคาแพง แพงชนิดที่หล่อนนึกไม่ออกว่าจำนวนธนบัตรของราคาบ้านนั้นจะกองสูงแค่ไหน บรรยากาศภายในหมู่บ้านจึงถูกจัดแต่งเป็นอย่างดี ทั้งทะเลสาบ สนามหญ้าสลับด้วยสวนหย่อม ดอกไม้สีสันต่างๆ ต้นไม้ใหญ่ร่มรื่น รวมถึงสโมสรสุขภาพขนาดใหญ่ แต่หล่อนไม่ค่อยแน่ใจว่ามีคนในหมู่บ้านใช้บริการสักเท่าไร

หากไม่เป็นโรคหัวใจก็ไม่แน่ว่าคุณลุงจะได้มาเดินออกกำลังกายสัมผัสอากาศดีๆ อย่างนี้หรือเปล่า

“ถ้าชอบก็อยู่ที่นี่แหละ ไม่ต้องไปอยู่หอหรอก ป้าเขาก็ห่วงอยู่นา” คุณธนัทถือโอกาสกล่อมหลานสาวของภรรยาให้เปลี่ยนความตั้งใจ ของขวัญมาพักอยู่ที่บ้านเขาระหว่างรอหาหอพักใกล้ๆ มหาวิทยาลัย แต่ทั้งเขาและภรรยาก็อยากให้หลานสาวอยู่ที่บ้านมากกว่า

ของขวัญรู้ว่าคุณลุงคุณป้าใจดี แต่หล่อนก็ไม่อยากรบกวนท่านทั้งสองนัก

“ถ้าคิดว่าจะไปมหาวิทยาลัยไม่สะดวก ก็เอารถที่บ้านไปใช้หรือจะให้คนขับรถไปให้ก็ได้ลูก” คุณธนัทบอก มหาวิทยาลัยที่ของขวัญกำลังจะเข้าเรียนนั้นอยู่ใจกลางเมือง แต่บ้านของเขานั้นไม่ถึงกับอยู่ชานเมืองแต่ก็ไม่ได้ใกล้นัก การเดินทางเป็นสิ่งที่ต้องคำนึง

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณลุง” ของขวัญไม่รับปาก

“น่า...อยู่เถอะ บ้านลุงก็อยู่กันแค่นี้เอง ตาเม่นนั่นก็กลับบ้านบ้างไม่กลับบ้าง ส่วนยายจี๊ดก็หลงเสน่ห์หนุ่มที่เกาะจนแทบจะไม่กลับบ้านแล้ว”

“แหม...เดี๋ยวจี๊ดก็กลับค่ะ” หล่อนหัวเราะ คิดถึงเนตรนภาลูกสาวของคุณลุงซึ่งอายุน้อยกว่าหล่อนกว่าสองปี เพิ่งเรียนจบปริญญาตรีหมาดๆ

คุณธนัทโคลงศีรษะ

“เดี๋ยวนานน่ะสิ เมื่อวานได้ยินเสียงป้าของขวัญโวยวายอยู่ว่ายายจี๊ดจะอยู่ทำงานที่บ้านเพื่อน” แม้จะทำเสียงอ่อนใจแต่ริมฝีปากของคุณธนัทก็ระบายยิ้มยามพูดถึงบุตรสาวคนเดียว “ขวัญอยู่บ้านเป็นเพื่อนป้ากับลุงหน่อยนะ”

ของขวัญยิ้มแต่ยังไม่ยอมรับปากเหมือนเดิม ทั้งสองมาถึงหน้าบ้านพอดี

“คุณลุงเข้าบ้านก่อนนะคะ เดี๋ยวขวัญไปวิ่งสักรอบก่อน” หล่อนบอกลุงเขยก่อนจะออกวิ่งเหยาะไปตามทางเท้าที่เดินมาเมื่อครู่

คุณธนัทโคลงศีรษะเบาๆ ทั้งเขาและภรรยารักของขวัญเหมือนลูก โดยเฉพาะภรรยานั้นทั้งรักและสงสารที่ของขวัญเสียแม่ไป และของขวัญเองก็น่ารักน่าเอ็นดู แม้จะไม่ได้เรียบร้อยราวกับผ้าพับไว้ แต่ก็ไม่ได้เปรี้ยวซ่าฮาเฮ้วเหมือนเนตรนภา

ลูกชายของบอกว่ายังไงนะ...

อ้อ... ของขวัญเหมือนผ้ายับๆ ที่พับไว้เป็นอย่างดี

ธีร์ลงจากรถของลูกพี่ลูกน้องที่จอดเทียบทางเท้าหน้าโรงพยาบาล เพราะเมื่อวานเขาจอดรถไว้ที่โรงพยาบาลเพื่อไปงานแต่งงานของน้องสาว วันนี้จึงเป็นวันแรกที่บ้านวรรณวิจักษ์ไม่มีศีตกาล ตอนบ่ายนี้เจ้าบ่าวเจ้าสาวหมาดๆ จะออกเดินทางไปฮันนีมูนที่กระบี่

เมื่อน้องสาวย้ายออกจากบ้านไป ชาญชนนท์กับสองนางฟ้าก็ไม่ได้อยู่ที่บ้านวรรณวิจักษ์ทุกวัน ทั้งสามอยู่ที่ห้องชุดใกล้ที่ทำงานของชาญชนนน์บ้าง หรือไม่ก็ไปอยู่ที่บ้านเจตวิภาค ทำให้บรรยากาศบ้านวรรณวิจักษ์ดูเหงาไป แต่อีกไม่นานบ้านวรรณวิจักษ์ก็จะมีสาวน้อยคนใหม่เข้ามาอยู่

ว่าที่สะใภ้ใหญ่ของบ้านวรรณวิจักษ์เรียนจบปริญญาตรีแล้ว และสมัครเข้าเรียนต่อปริญญาโทอย่างที่เจ้าตัวตั้งใจ แต่ศาสตร์เองก็ทำตามที่ตั้งใจเช่นกัน คือ งานแต่งงานที่จะเกิดขึ้นอีกในไม่กี่เดือนนี้

งานแต่งงาน...ธีร์อดนึกถึงเหตุการณ์หลังงานแต่งงานเมื่อวานนี้ไม่ได้

เขาตาฝาด...หรือเห็นจริงๆ กันแน่

เงาที่อยู่กับหญิงสาวคนนั้น

ธีร์คิดพลางเดินมาเรื่อยๆ จนถึงตึกภาควิชา เขากะพริบตานิดๆ เมื่อเห็นว่าโถงหน้าลิฟต์นั้นมีคนยืนจับกลุ่มคุยกันอยู่ตามมุมต่างๆ จากการประมาณอายุและการแต่งกายของแต่ละคนทำให้เขาเดาได้ไม่ยากว่าคนกลุ่มนี้เป็นใคร

ฝ่ายชายสวมเสื้อเชิ้ตแขนยาว กางเกงแสล็กและรองเท้าหนัง ส่วนฝ่ายหญิงสาวกระโปรงยาวพอดีเข่าและเสื้อเชิ้ตและลักษณะกึ่งเชิ้ต แม้จะมีสีสันต่างๆ กัน แต่ชุดเรียบร้อยอย่างนี้คงจะเป็นนิสิตใหม่ของปีนี้

ว่าแต่...ได้เวลาเปิดเทอมแล้วหรือ

“อ้าว...มาแล้วหรือธีร์” เสียงเรียกจากผู้ที่เปิดประตูห้องพักอาจารย์ใกล้ห้องโถงออกมา ธีร์เดินเข้าไปหารุ่นพี่ซึ่งเป็นอาจารย์ของภาควิชาเช่นกัน

“เปิดเทอมแล้วหรือครับพี่ เด็กๆ มากันเต็ม” เขาพยักหน้าไปยัง ‘เด็กๆ’ ซึ่งเป็นนิสิตปริญญาโทของปีนี้ ความจริงเขาก็ได้รับมอบหมายให้สอบสัมภาษณ์นิสิตใหม่เช่นกัน เพียงแต่ติดคนไข้ฉุกเฉินจึงไม่ได้เจอนิสิตใหม่สักคน แล้วก็ทำงานจนลืมเวลาไปเลย

อาจารย์แพทย์รุ่นพี่พยักหน้า เปิดยิ้มน้อยๆ พร้อมกับแววตาเป็นประกายบางอย่างที่ทำให้ธีร์หลุดเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ

“วันนี้ปฐมนิเทศ เริ่มเก้าโมง แล้วก็มีกินข้าวเที่ยงกัน ว่างไหมล่ะ”

ธีร์นึกถึงตารางงานในวันนี้แล้วส่ายหน้า

“ผมมีเคสทำแคท 2 เคสครับ ไม่แน่ใจว่าจะเสร็จทันหรือเปล่า” เขาหมายถึง Cardiac Catheterization หรือการสวนหัวใจ คือการใช้สายสวนขนาดเล็กเข้าไปในหลอดเลือดหัวใจ ซึ่งอาจจะต้องฉีดสารละลายทึบรังสีหรือสีเข้าไป เพื่อดูการตีบตันของหลอดเลือดหัวใจ เป็นวิธีการตรวจวินิจฉัยโรคหัวใจและหลอดเลือดอย่างหนึ่ง แม้จะใช้เวลาไม่นานแต่ก็ระบุให้แน่นอนไม่ได้

“อืม ถ้าเสร็จทันก็แวะมาแล้วกัน” นายแพทย์นิพนธ์พยักหน้าอีกครั้งแล้วหลิ่วตาให้รุ่นน้อง “เด็กๆ จะได้มีกำลังใจเรียน”

ธีร์หัวเราะเบาๆ ก่อนจะแซวกลับ

“พี่ก็เบาๆ หน่อยนะครับ เด็กๆ จะได้จบครบกันทั้งรุ่นบ้าง”

นิพนธ์หัวเราะในลำคอ

+++++++++++ พบกับ รหัสรักในดวงใจ ตอน ๓ วันจันทร์หน้าค่ะ +++++++++++

Create Date : 25 พฤษภาคม 2552

Last Update : 25 พฤษภาคม 2552 20:07:57 น.

62 comments

Counter : 1999 Pageviews.

ได้อ่านแล้ว

โดย: dee IP: 192.168.14.42, 58.181.143.61 วันที่: 25 พฤษภาคม 2552 เวลา:20:22:27 น.

ขอบคุณมากนะค่ะ

โดย: ณี IP: 58.9.204.105 วันที่: 25 พฤษภาคม 2552 เวลา:20:34:30 น.

สุดย๊อด...ค๊า...แล้วพบกันจันทร์หน้าค่ะ

โดย: อัจ IP: 124.121.221.38 วันที่: 25 พฤษภาคม 2552 เวลา:20:38:42 น.

ชอบมากเลยค่ะหมอธร์

โดย: ฟ้า IP: 124.121.122.195 วันที่: 25 พฤษภาคม 2552 เวลา:20:49:48 น.

พี่ฬีฬาค่ะ ขออาทิตย์ละสองตอนไม่ได้หรอค่ะ อยากอ่านต่อใจจะขาดแล้วค่ะ

โดย: โบราณ IP: 125.26.251.113 วันที่: 25 พฤษภาคม 2552 เวลา:21:02:20 น.

ชอบมากเลย

โดย: เด็กหลังเขา IP: 118.172.38.96 วันที่: 25 พฤษภาคม 2552 เวลา:21:05:52 น.

โดย: 4 IP: 118.172.38.96 วันที่: 25 พฤษภาคม 2552 เวลา:21:07:08 น.

โอ๊ย ยกมือ อยากให้หมอธีร์กินไก่วัดค่ะ
จะได้ให้ศาสตร์จิกกัดได้บ้าง 555+

โดย: earlgrey IP: 203.153.170.154 วันที่: 25 พฤษภาคม 2552 เวลา:21:12:10 น.

ขอบคุณค่ะ
สนุกมาก
แล้วจะรอคอยตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ

โดย: sweeT IP: 192.168.128.9, 203.158.4.114 วันที่: 25 พฤษภาคม 2552 เวลา:21:24:13 น.

หึ..หึ สงสัยงานนี้...

โคแก่ริจะกินหญ้าอ่อนหรือเปล่าน้าาาาา...

ส่วนของขวัญนอกจากน่ารักแล้ว

ดูท่าแสบไม่เบา เหมาะกะหมอธีค่ะ

โดย: หนอนฮับ IP: 202.12.73.18 วันที่: 25 พฤษภาคม 2552 เวลา:21:26:30 น.

ได้อ่านแค่ 2 ตอน ก็ทำเอาจะลงแดงตายแล้วค่ะ คุณฬีปูเรื่องได้เก่งจริงๆ รีบๆรวมเล่มนะคะ อยากอ่านใจจะขาด

โดย: Yuii IP: 61.90.117.24 วันที่: 25 พฤษภาคม 2552 เวลา:21:28:08 น.

จะรวมเล่มวันจันทร์หน้าเลยใช่ไม๊คะ ^_^
ขอบคุณมากเลยนะค๊า

โดย: เสาวภาคินทร์ IP: 58.8.124.232 วันที่: 25 พฤษภาคม 2552 เวลา:21:39:44 น.

จะรวมเล่มวันจันทร์หน้าเลยใช่ไม๊คะ ^_^
ขอบคุณมากเลยนะค๊า

โดย: เสาวภาคินทร์ IP: 58.8.124.232 วันที่: 25 พฤษภาคม 2552 เวลา:21:40:31 น.

สวัสดีค่ะคุณฬีฬาและทุกคนในเวป
เริ่มก็สนุกแล้ว อยากอ่านต่อเร็วๆจัง เป็นแฟนคุณฬีฬามาได้พักใหญ่แล้วค่ะ
ชอบศาสตร์ที่สุด เห้อจะแต่งงานซะแระยอมหนูพิณคนเดียวนะ

โดย: usmarshals IP: 125.25.103.71 วันที่: 25 พฤษภาคม 2552 เวลา:22:15:50 น.

หรือว่าของขวัญจะเรียนแพทย์
ทั้งๆ ที่กลัว......หุหุ

โดย: zoraya

วันที่: 25 พฤษภาคม 2552 เวลา:23:05:59 น.

นางเอกชื่อน่ารักจังเลยของขวัญ

แต่ธีร์เห็นวิญญาณได้ไงอ่ะติดมาจากนางฟ้าน้อยเหรอ

โดย: mimny

วันที่: 25 พฤษภาคม 2552 เวลา:23:12:35 น.

คุณธีร์เห็นใคร? ของขวัญกลัวผีแต่ดันมีผีอยู่ข้างตัว อ่านไปอ่านมาชักจะกลัวแล้วค่า จะรออ่านทุกวันจันทร์นะคะคุณฬี

โดย: pa IP: 125.25.27.34 วันที่: 25 พฤษภาคม 2552 เวลา:23:21:50 น.

มาตามนัดแล้วจ้า.. นู๋ฬีปูเรื่องได้แบบว่าเดาผิดทางไปเลยนะ คิดว่าของขวัญจะมีญาณแบบเพลงพิณซะอีก ไหงกลายเป็นคุณหมอสุดหล่อเสียได้ แต่สมภารจะกินไก่วัดนี่จะใช่หรือเปล่านะ..ไม่อยากเดาแล้วหล่ะ เดี๋ยวผิดทางอีก รออ่านและเจอกันจันทร์หน้าล่ะกันค่ะ ขอบคุณที่ทำให้คืนนี้จะนอนหลับและฝันดี
ปล. ของแถมที่อาจเป็นประโยชน์หรือเปล่า ?ไม่แน่ใจ...Cardiac catheterization : การใส่สายสวนเข้าไปในหัวใจข้างขวา หรือ ซ้าย เพื่อวัดความดันเลือด ตรวจหา O2 Saturation(ความอิ่มตัวของออกซิเจนในเลือด) หรือฉีดสารทึบแสงเพื่อดูความผิดปกติของหัวใจและหลอดเลือดหัวใจค่ะ Bye....Bye....

โดย: นู๋กบ IP: 117.47.58.70 วันที่: 25 พฤษภาคม 2552 เวลา:23:48:13 น.

โอ๊ว..ไก่วัดเนื้อหวานๆขอกินสมภารแทนได้มั๊ยเนี่ย ฮ่าๆ
ว่าแต่ใครกันน้า เจ้าของเงารางๆที่ธีร์เห็น

โดย: yoko IP: 124.122.236.26 วันที่: 26 พฤษภาคม 2552 เวลา:0:27:49 น.

เย้ๆ มาแย้วๆ
ขอบคุณค๊าบ

โดย: ตากุ๊ก IP: 58.9.46.9 วันที่: 26 พฤษภาคม 2552 เวลา:0:43:08 น.

หมอธีร์จากไม่เชื่อเรื่องวิญญาณได้มาเห็นเองก็ต้องเชื่อล่ะนะ งานนี้ผีจะขัดขวางการจีบหญิงหรือเปล่าเนี่ย

โดย: Nok IP: 124.120.4.222 วันที่: 26 พฤษภาคม 2552 เวลา:3:21:39 น.

Oh ?Ghost Really Another one?
Wow!!!

โดย: Green IP: 76.119.215.185 วันที่: 26 พฤษภาคม 2552 เวลา:6:25:13 น.

ชอบจังค่ะ

โดย: natchan IP: 202.12.118.61 วันที่: 26 พฤษภาคม 2552 เวลา:8:46:34 น.

น่ารักมากเลย วันจันทร์จะมารอจ้า

โดย: นู๋หยง IP: 125.27.211.93 วันที่: 26 พฤษภาคม 2552 เวลา:9:03:49 น.

ของขวัญจะเป็นหนึ่งในนิสิตกลุ่มนี้ของหมอธีร์หรือเปล่า...แล้วเงาที่ติดอยู่กับของขวัญนั่นเป็นใครกัน อย่างนี้ต้องใช้ตัวช่วยอย่างเพลงพิณหวานใจของคุณศาสตร์ช่วยแล้วละมั้ง

โดย: อิ๋ว IP: 124.122.3.131 วันที่: 26 พฤษภาคม 2552 เวลา:10:21:05 น.

มารับหมอธีร์ค่ะ

พี่ฬีน่ารักมั่กม๊ากกกกกกกก

โดย: รมณ IP: 58.8.35.168 วันที่: 26 พฤษภาคม 2552 เวลา:10:25:28 น.

มีผี ด้วยเหรอคะ

โดย: 1245 IP: 124.121.80.42 วันที่: 26 พฤษภาคม 2552 เวลา:11:11:31 น.

เมื่อไรจะถึงวันจันทร์เนี่ย มาลงให้เยอะๆกว่านี้ได้ไหมคะ

โดย: ฟ้าเคียงเดือน IP: 58.9.104.45 วันที่: 26 พฤษภาคม 2552 เวลา:11:27:31 น.

ของขวัญกลัวผี

แต่ไม่ได้รู้เลยว่าสิ่งที่กลัวอยู่ข้างกายตลอด

น่ากลัวแฮะ

โดย: GoOsHa!R IP: 114.128.173.138 วันที่: 26 พฤษภาคม 2552 เวลา:12:03:58 น.

ว้าววววววววววววววววววมีผีด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยอย่างนี้ต้องให้เพลงพิณมาจัดการอิอิอิ

โดย: panon IP: 203.158.141.249 วันที่: 26 พฤษภาคม 2552 เวลา:12:29:15 น.

ตอนนี้งานยุ่งมาก จะพยายามติดตามให้ได้ทุกตอน

โดย: เอื้อ IP: 10.6.147.73, 202.28.183.10 วันที่: 26 พฤษภาคม 2552 เวลา:12:43:40 น.

วันจันทร์เลยเหรอค่ะนานจัง

โดย: บีบี IP: 58.8.167.242 วันที่: 26 พฤษภาคม 2552 เวลา:13:06:53 น.

วันจันทร์หน้า มหาลัยเปิดเทอมแล้ว

แต่จะแอบแวบมาอ่านพี่หมอนะคะ

^^

โดย: มู๋ IP: 10.90.6.129, 202.28.181.7 วันที่: 26 พฤษภาคม 2552 เวลา:14:02:08 น.

คุณหมอน่ารักจังเลยค่ะ....*v*

โดย: นู๋เต่า IP: 58.8.58.108 วันที่: 26 พฤษภาคม 2552 เวลา:14:05:58 น.

ขออาทิตย์ละ 2 วันได้ไหมอะ ไม่จุใจเลยค่ะ

โดย: วีริน IP: 202.176.81.127 วันที่: 26 พฤษภาคม 2552 เวลา:15:23:36 น.

เพิ่งอ่าน ดวงตาในดวงใจอีกครั้งเมื่อไม่นาน มีตอนที่ศาสตร์ปรามาสไว้ว่า อย่าให้ถึงคิวนาย ไปชอบลูกศิษย์แล้วกัน

ตกลงว่า ชอบลูกศิษย์จริง ๆ ด้วย อิอิ

โดย: กระปุกกลิ้ง IP: 203.150.232.78 วันที่: 26 พฤษภาคม 2552 เวลา:15:33:38 น.

เรื่องนี้นางเอกเป็นนิสิตแพทย์หรือเปล่าค่ะท่าทางจะสนุกนะนี่นางเอกเรากลังผีสุดๆรอตอนแล้วเรื่องจะมีปู่เล็กมาแจมด้วยหรือเปล่าเอ่ยรออ่านตอนต่อไปในวันจันทร์หน้านะคะ

โดย: ปอ IP: 118.173.10.53 วันที่: 26 พฤษภาคม 2552 เวลา:15:36:15 น.

ขออาทิตย์ละ 2 ตอนได้ป่าวค้า..

โดย: แตงกวา IP: 124.122.174.10 วันที่: 26 พฤษภาคม 2552 เวลา:16:09:24 น.

กำลังสนุกเลยค่า..จะมาตามเกาะติดทุกวันจันทร์นะคะ อิอิ

โดย: ezy IP: 115.67.101.88 วันที่: 26 พฤษภาคม 2552 เวลา:21:24:42 น.

จะเป็นกำลังใจให้ตลอดนะค่ะ

โดย: bally09 IP: 114.128.180.87 วันที่: 27 พฤษภาคม 2552 เวลา:0:12:58 น.

ขอลบความเห็นที่ซ้ำของท่านเดียวกันออกนะคะ (ระบบคงมีอะไรผิดพลาด) ขอบคุณทุกคอมเมนต์ค่า อ่านแล้วยิ้มกว้างมากกกกกก

และเหมือนเดิมค่า เจอกันวันจันทร์

โดย: ฬีฬาค่า (ดอกไม้ของฬีฬา

) วันที่: 27 พฤษภาคม 2552 เวลา:9:30:47 น.

ชอบหมอธีร์มาก แล้วหนูขวัญเป็นนิสิตใหม่ใช่หรือเปล่าค่ะ

โดย: ปูน IP: 125.27.249.87 วันที่: 27 พฤษภาคม 2552 เวลา:12:37:08 น.

สนุกแน่ๆ เลย
แต่อยากรู้จังว่าวิญญาณที่ตามนางเอกเป็นใคร

โดย: ngek IP: 203.144.220.243 วันที่: 27 พฤษภาคม 2552 เวลา:12:48:58 น.

รอนะค่ะ เป็นกำลังใจให้เขียนได้เร็ว ๆ เยอะ ๆ
แล้วมาส่งให้พวกเราได้อ่านอาทิตย์ละ 2 ตอนนะค๊า พี่ฬีคนสวย อิอิอิ

โดย: รมณ IP: 58.8.40.148 วันที่: 27 พฤษภาคม 2552 เวลา:20:07:43 น.

รบกวนหน่อยค่ะ : เมื่อวันก่อนอ่านเจอผังตระกูลวรรณวิจักษ์ แต่ตอนนี้หาไม่เจอแล้ว ใครพอจะทราบช่วยบอกด้วยค่ะว่าอยู่ไหน

โดย: ฝันหวาน IP: 125.25.144.58 วันที่: 28 พฤษภาคม 2552 เวลา:8:35:54 น.

อยากอ่านอีกจังเลยจะรออ่านทุกๆๆๆๆๆๆๆๆวันจันทร์พี่อย่าลืมเธียร ปราชน์ ปรัชต์และพี่น้องที่เหลือด้วย

โดย: ฟาง แฟนประจำฬีฬา IP: 58.9.176.155 วันที่: 29 พฤษภาคม 2552 เวลา:17:24:14 น.

โอวววววววหนุ่มๆบ้านวรรณวิจักษ์ออกมาอีกแร้วว ใจละลายยยอยากอ่านแบบรวมเล่มไวจัง สงสัยต้องรองานหนังสือตุลาแหง๋ๆเลย ช่ายมะคุณ2ฬ

โดย: kiekie IP: 61.91.194.13 วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:20:49:41 น.

แค่เริ่มก้อรู้แร้วคร่ะ
ว่าเรื่องนี้ต้องสุดยอดแน่ๆ

อยากอ่านเปนเล่มแร้วสิคร่ะ

ขอเปนกำลังจัยให้นะคร่ะ

โดย: Whit3 PrisZilLa IP: 125.25.108.228 วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:22:36:18 น.

ดีใจจังถึงวันจันทร์ซะที คุณหมอธีร์รีบมารายงานตัวนะคะ

โดย: nurse ตจว. IP: 119.42.71.83 วันที่: 1 มิถุนายน 2552 เวลา:4:27:34 น.

วันจัทร์แย้วววว มารอ ๆ ๆ

โดย: เดฟ IP: 117.47.10.188 วันที่: 1 มิถุนายน 2552 เวลา:8:06:00 น.

รอ ร้อ รอ ^0^

โดย: natchan IP: 202.12.118.61 วันที่: 1 มิถุนายน 2552 เวลา:11:00:30 น.

ในทั้งหมดที่อ่านมา..
เดียร์เห็นด้วยกับประโยคสุดท้ายที่สุด อาจารย์ใจร้าย แงๆ

โดย: DaLaTTa IP: 161.200.255.162 วันที่: 1 มิถุนายน 2552 เวลา:11:36:30 น.

มารอตอนที่ 3 จ้า

โดย: mm IP: 125.24.1.63 วันที่: 1 มิถุนายน 2552 เวลา:15:25:25 น.

โอ๊ย..... ดีใจจังเลยคะ
รอมาตั้งนานแล้ว.......................

โดย: ngor IP: 58.8.80.208 วันที่: 1 มิถุนายน 2552 เวลา:16:12:33 น.

กลับบ้านก่อนนะ เด๋วมาอ่านพรุ่งนี้

โดย: แตงกวา IP: 124.122.173.157 วันที่: 1 มิถุนายน 2552 เวลา:17:16:12 น.

มารอน้องฬีแล้วนะ เจอกันรอบดึกอีกทีละกัน

โดย: นู๋กบ IP: 117.47.34.213 วันที่: 1 มิถุนายน 2552 เวลา:19:35:18 น.

เมื่อไรมาค่ะตอน3

โดย: ฟ้า IP: 124.122.223.137 วันที่: 1 มิถุนายน 2552 เวลา:20:03:44 น.

นู๋มารอพี่ฬีแล้วนะ

โดย: ฟ้า IP: 124.122.223.137 วันที่: 1 มิถุนายน 2552 เวลา:20:04:45 น.

ใช่คะขออาทิตย์ละสองตอนไม่ได้หรอคะ
อยากอ่านต่อใจแถบขาดรอนๆๆแล้วคะ

โดย: coffee IP: 115.67.204.5 วันที่: 7 มิถุนายน 2552 เวลา:15:35:41 น.

รู้สึกว่าซีรี่นี้จะมีร่างโปร่งแสงเกือบทุกเรื่อง ฮ่า

โดย: Meddy IP: 118.172.166.220 วันที่: 9 กรกฎาคม 2552 เวลา:10:53:51 น.

แล้วตกลงมันคืออะไรกันเนี่ยที่ธีร์เห้นอ่ะ

โดย: fordear

วันที่: 15 สิงหาคม 2552 เวลา:11:41:43 น.

พี่สาวชื่นชอบคุณมากเลย แต่ว่าหนูชอบอ่านเป็นเล่มเล้ย ชอบทุกเรื่องที่อยู่ในซีรีย์
หนึ่งในดวงใจรักกกกกกกกกกก

สนุกมากมาย เร็วๆๆๆนะค่ะแล้วจะรอ

โดย: แม่มดน้อย pia thai.. IP: 202.5.82.193 วันที่: 7 มีนาคม 2553 เวลา:16:50:19 น.