Bloggang.com : weblog for you and your gang
ปลูกดอกไม้ในฮาเร็ม...เติมเต็มหัวใจให้ชื่นบาน
Group Blog
ดอกไม้ของฬีฬา...นิยายตีพิมพ์แล้ว
ปลูกดอกไม้ในสวน... (อ่านนิยายของฬีฬา)
ลานดอกไม้หน้าฮาเร็ม (แวะคุยกับฬีฬาตรงนี้ค่ะ)
จิบกาแฟ...ฟังเรื่องเล่าเจ้าของฮาเร็ม
สวนดอกไม้ต้องห้าม
ลานฝึกหัวใจ...
จันทน์กะพ้อ
<<
เมษายน 2554
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
11 เมษายน 2554
ได้เวลารัก บทที่ ๑๐
All Blogs
พะนอขวัญ บทที่ ๑๗
พะนอขวัญ บทที่ ๑๖
พะนอขวัญ บทที่ ๑๕
พะนอขวัญ บทที่ ๑๔
พะนอขวัญ บทที่ ๑๓
พะนอขวัญ บทที่ ๑๒
พะนอขวัญ บทที่ ๑๑
พะนอขวัญ บทที่ ๑๐
พะนอขวัญ บทที่ ๙
พะนอขวัญ บทที่ ๘
พะนอขวัญ บทที่ ๗
พะนอขวัญ บทที่ ๖
พะนอขวัญ บทที่ ๕
พะนอขวัญ บทที่ ๔
พะนอขวัญ บทที่ ๓
พะนอขวัญ บทที่ ๒
พะนอขวัญ บทที่ ๑
พะนอขวัญ บทนำ
นอกเวลารัก ตอน เวลาของเรา
ได้เวลารัก บทที่ ๑๑
ได้เวลารัก บทที่ ๑๐
ไ้ด้เวลารัก บทที่ ๙
ได้เวลารัก บทที่ ๘
ได้เวลารัก บทที่ ๗
ได้เวลารัก บทที่ ๖
นอกเวลารัก ตอน ช่วงเวลาสุดเซ็งของคุณหนูเว ภาควิมเบิลดัน
ได้เวลารัก บทที่ ๕
ได้เวลารัก บทที่ ๔
ได้เวลารัก บทที่ ๓
ได้เวลารัก บทที่ ๒
ได้เวลารัก บทที่ ๑
ได้เวลารัก บทนำ
รหัสรักในดวงใจ ตอน ๒๘
รหัสรักในดวงใจ ตอน ๒๗
รหัสรักในดวงใจ ตอน ๒๖
รหัสรักใจดวงใจ ตอน ๒๕
รหัสรักในดวงใจ ตอน ๒๔
รหัสรักในดวงใจ ตอน ๒๓
รหัสรักในดวงใจ ตอน ๒๒
รหัสรักในดวงใจ ตอน ๒๐
รหัสรักในดวงใจ ตอน ๑๙
รหัสรักในดวงใจ ตอน ๑๘
รหัสรักใจดวงใจ ตอน ๑๗
รหัสรักในดวงใจ ตอน ๑๖
รหัสรักในดวงใจ ตอน ๑๕
รหัสรักในดวงใจ ตอน ๑๔
รหัสรักในดวงใจ ตอน ๑๓
รหัสรักในดวงใจ ตอน ๑๒
รหัสรักใจดวงใจ ตอน ๑๑
รหัสรักในดวงใจ ตอน ๑๐
รหัสรักในดวงใจ ตอน ๙
รหัสรักในดวงใจ ตอน ๘
รหัสรักในดวงใจ ตอน ๗
รหัสรักในดวงใจ ตอน ๖
รหัสรักในดวงใจ ตอน ๕
รหัสรักในดวงใจ ตอน ๔
รหัสรักในดวงใจ ตอน ๓
รหัสรักในดวงใจ ตอน ๒
รหัสรักในดวงใจ ตอน ๑
รหัสรักในดวงใจ บทนำ
มงกุฎกุหลาบ ตอน ๑๐
มงกุฎกุหลาบ ตอน ๙
มงกุฎกุหลาบ ตอน ๘
มงกุฎกุหลาบ ตอน ๗
มงกุฎกุหลาบ ตอน ๖
มงกุฎกุหลาบ ตอน ๕
มงกุฎกุหลาบ ตอน ๔
มงกุฎกุหลาบ ตอน ๓
มงกุฎกุหลาบ ตอน ๒
มงกุฎกุหลาบ ตอน ๑ เปิดม่านแห่ง...เลนีเธีย
พลับพลึงสีรุ้ง ตอน ๕
พลับพลึงสีรุ้ง ตอน ๔
พลับพลึงสีรุ้ง ตอน ๓
พลับพลึงสีรุ้ง ตอน ๒
พลับพลึงสีรุ้ง ตอน ๑
นางฟ้าในดวงใจ ตอน ๙
นางฟ้าในดวงใจ ตอน ๘
นางฟ้าในดวงใจ ตอน ๗
นางฟ้าในดวงใจ ตอน ๖
นางฟ้าในดวงใจ ตอน ๔
นางฟ้าในดวงใจ ตอน ๔
นางฟ้าในดวงใจ ตอน ๓
นางฟ้าในดวงใจ ตอน ๒
นางฟ้าในดวงใจ ตอน ๑
มนตร์เพียงรัก ตอน ๖ แก้ไข
มนตร์เพียงรัก ตอน ๕ แก้ไข
มนตร์เพียงรัก ตอน ๔ แก้ไข
มนตร์เพียงรัก ตอน ๓ แก้ไข
ได้เวลารัก บทที่ ๑๐
สวัสดีค่ะ หายไปหลายวัน
มัวแต่ลั่นล้ากับหน้าร้อน(จริงๆ) ไปหน่อย
สงกรานต์นี้ขอให้คุณนักอ่านทั้งหลายมีความสุขถ้านหน้ากันนะคะ
....................................................
ได้เวลารัก บทที่ ๑๐
เสียงน้ำถูกกระแทกดังแว่วมาทำให้เด็กชายชะงัก หยุดเดินแล้วหันมองหาต้นเสียง ทางเดินปูด้วยหินไม่กว้างนักสองข้างขนาบด้วยต้นไม้ เวลาทุ่มกว่าทำให้ท้องฟ้ามืดสนิทแล้ว แต่แสงจากโคมไฟริมทางเดินตลอดระยะก็ช่วยให้แสงสว่างได้มากทีเดียว
เสียงอะไรบางอย่างกระแทกน้ำดังชัดเจนยิ่งขึ้น เด็กชายเงี่ยหูฟัง จับทิศทางแล้วเดินไปพิสูจน์ เสียงนั้นดังมาจากหลังพุ่มไม้
มีสระว่ายน้ำอยู่ด้านหลังพุ่มไม้
เด็กชายเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ เขาเห็นสระว่ายน้ำใหญ่อยู่ติดชายหาด สามารถว่ายน้ำในสระพร้อมกับมองเห็นทะเลไปด้วย แต่ไม่นึกว่าจะมีสระว่ายน้ำอยู่ในสวนด้วย
อืม...โรงแรมใหญ่ขนาดนี้จะมีสระว่ายน้ำสักสองสามสระคงไม่แปลก
หากที่ทำให้เขาแปลกใจในตอนนี้ก็คือต้นกำเนิดเสียง
เวลานี้อาจจะยังถือว่าหัวค่ำ เขาเห็นผู้ใหญ่หลายคนยังใช้สระว่ายน้ำด้านติดชายหาดอย่างสนุกสนาน แต่ไม่ใช่เวลาที่เด็กผู้หญิงจะมาเล่นน้ำคนเดียว แม้จะเป็นในสระเล็กสำหรับเด็กก็ตาม
เด็กชายเดินเข้าไปใกล้ แต่เด็กหญิงยังไม่รู้ตัว เพราะกำลังตั้งหน้าตั้งตาว่ายน้ำ...โดยที่เจ้าตัวเกาะแผ่นโฟมสำหรับหัดว่ายน้ำ
ขณะกำลังคิดว่าจะทำอย่างไรดี เพราะถึงจะยังเป็นเด็กชายแต่เขาก็เรียนว่ายน้ำมาตั้งแต่เด็ก ตอนนี้ชำนาญพอสมควร เขารู้ว่าไม่ควรที่เด็กตัวเล็กๆ คนหนึ่งจะมาว่ายน้ำอยู่คนเดียวโดยเฉพาะตอนค่ำแบบนี้
เด็กหญิงลองปล่อยแผ่นโฟมสำหรับหัดว่ายน้ำแล้วลองว่ายด้วยตัวเอง แต่เตะขาไปได้แค่ไม่กี่ครั้งก็รู้สึกไม่ไหว เหมือนจะจมลงก้นสระ
ก่อนที่จะจมเด็กหญิงรู้สึกว่ามีแรงดึงจากข้างบนลากเธอขึ้นมาจากสระ ร่างเล็กๆ นั่งแปะอยู่ข้างสระ ดวงหน้าหวานเงยหน้าขึ้นมองผู้ที่เป็นเจ้าของแรงดึง
“มาเล่นน้ำคนเดียวได้ยังไงกันคุณหนู มันอันตรายรู้ไหม” เด็กชายสบตาใสแจ๋วของเด็กหญิงที่เขาดึงขึ้นมาจากสระก่อนที่จม นี่ถ้าเขาไม่มาเดินเล่นสำรวจแถวนี้อาจจะมีเรื่องเศร้าได้
“Are you OK?” เขาเปลี่ยนภาษาเมื่อเห็นว่าเด็กหญิงเอาแต่มองเขาตาโต บางทีเด็กหญิงอาจจะไม่ใช่คนไทย เพราะแขกของโรงแรมนี้เขาก็เห็นมีมาจากหลายชาติ
“เวไม่เป็นไรค่ะ” คำพูดภาษาไทยของเด็กหญิงทำให้เด็กชายโล่งใจ เพราะเขากำลังนึกคำในภาษาต่างๆ เผื่อว่าเด็กหญิงจะพูดได้แค่ภาษาบ้านเกิดเท่านั้น ความจริงภาษาที่เขาพูดได้คล่องก็มีเพียงสามภาษาก็คือภาษาไทย ภาษาบ้านเกิดบิดา และภาษาอังกฤษ ส่วนฝรั่งเศสกับอิตาเลียนนั้นพูดได้นิดหน่อย
“ขอบคุณค่ะ” เด็กหญิงกล่าวพร้อมกับพยายามยิ้มแต่ยังเป็นยิ้มแหยเพราะยังคงตกใจ เธอรู้ว่าถ้าไม่ถูกอีกฝ่ายดึงขึ้นมาอาจจะจมน้ำก็ได้
เด็กชายพยักหน้า ยกมือลูบเส้นผมเปียกของเด็กหญิงเบาๆ ก่อนจะเอ่ย “ทำไมมาหัดว่ายคนเดียวล่ะครับคุณหนู มันอันตรายรู้ไหม”
เด็กหญิงกัดปาก สบตาคมที่ฉายแววดุหากมีแววห่วงใยปะปนทำให้รู้สึกโล่งใจขึ้นมาเยอะ หากก็อดแก้ตัวเสียงอ่อยไม่ได้
“ก็...เวอยากว่ายน้ำเป็นเร็วๆ”
เด็กชายมองดวงหน้าเล็กๆ นัยน์ตาแจ่มแจ๋วนั้นทำให้นึกเอ็นดูอย่างบอกไม่ถูก แต่สิ่งที่เด็กหญิงทำก็น่าเป็นห่วง
“แต่มันอันตรายนะ ถ้าอยากหัดต้องมีคนคอยดูแล คุณพ่อคุณแม่อยู่ที่ไหนครับ”
“คุณพ่อไปทำงาน” เด็กหญิงตอบ ก่อนจะเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงเบาๆ “ก็เวอยากเซอร์ไพรส์นี่นา”
“ไม่ได้ครับ ยังไงก็ห้ามฝึกเองเป็นอันขาด ห้ามลงสระว่ายน้ำคนเดียว” เด็กชายเสียงแข็ง แต่หน้าเสียของเด็กหญิงก็ทำให้เขาใจอ่อน ลดเสียงแข็งให้นุ่มนวลลง “ถ้าคุณหนูเป็นอะไรขึ้นมา คุณพ่อจะเสียใจรู้ไหมครับ”
เด็กหญิงตาแดงๆ แต่พยายามกลั้นสะอื้น
“แล้วจะให้เวทำยังไงคะ ก็คุณพ่อต้องทำงาน”
เด็กชายถอนหายใจช้าๆ คิดไม่ออกเหมือนกัน ที่เขาต้องมาเดินเล่นคนเดียวก็เพราะบิดาเองก็ทำงานเหมือนกัน แม้กระทั่งมาพักผ่อนอย่างนี้บิดาก็หอบงานมาทำด้วยเสมอ
“ว่ายน้ำเป็นไหมคะ”
เด็กชายเลิกคิ้วกับคำถาม หากก็พยักหน้า
“สอนเวได้ไหมคะ”
เอเธนส์ก้าวขึ้นจากสระว่ายน้ำ ไม่สนใจสายตาหลายคู่ที่มองมา แม้ว่าจะเกือบสองทุ่มแล้วแต่สระว่ายน้ำของโรงแรมก็ยังมีคนใช้บริการอยู่ไม่น้อย ทั้งที่ว่ายน้ำแบบเดียวกับเขาและคนที่มานั่งเล่นดื่มด่ำบรรยากาศ
หลังจากเสร็จงานในช่วงเย็น ทางทีมงานบอกว่าวันนี้จะมีปาร์ตี้เล็กๆ ตอนมื้อเย็น เขาไม่ได้สนใจนัก เพราะปกติก็ไม่ค่อยเข้าไปร่วมงานปาร์ตี้อยู่แล้ว ยิ่งวันนี้ที่มีข่าวของเขากับเวเนเซียทางหน้าหนังสือพิมพ์และยังมีช่อดอกรักส่งมาให้อีก
เขารู้ว่าไม่มีใครกล้าถามเขาโดยตรง แต่การไปนั่งให้คนจ้องก็เป็นเรื่องที่เขาไม่อยากจะทำ
เมื่อกลับขึ้นห้องพักแล้วหลับไปงีบหนึ่งเขาจึงเลือกลงมาว่ายน้ำ ซึ่งช่วยได้ทั้งแก้เครียดและทำให้รู้สึกกระปรี้กระเปร่า กล้ามเนื้อได้ทำงานอย่างเต็มที่ อารมณ์ดีขึ้นมาก
ริมฝีปากได้รูปสวยคลี่ยิ้มน้อยๆ เมื่อนึกถึงเรื่องราวเก่าๆ
การพบกันครั้งแรกของเด็กสองคน
“คุณเอเธนส์ มาอยู่ที่นี่เอง”
เอเธนส์ชะงัก ใบหน้าที่กำลังเกลื่อนยิ้มกลายเป็นเรียบเฉย ทำให้คนที่รีบเดินเข้าหาแทบสะอึกทีเดียว เอเธนส์หยิบเสื้อคลุมที่วางทิ้งไว้บนเก้าอี้ริมสระมาสวม ผูกเชือกคาดเอว ก่อนจะมองนางแบบสาวที่เดินมาอยู่ตรงหน้า
“ปาร์ตี้เริ่มแล้วนะคะ” รานียิ้มหวาน เธอไม่เห็นเอเธนส์ในห้องอาหารกึ่งผับของโรงแรมที่ทีมงานจองโต๊ะไว้ ถามฟากฟ้าซึ่งได้พักห้องเดียวกับเอเธนส์ รายนั้นก็บอกว่าช่างภาพหนุ่มลงมาจากห้องแล้ว
เธอจึงแวบออกจากห้องอาหารมา พยายามมองหาเอเธนส์แล้วก็ค่อยโล่งอกเมื่อเห็นร่างสูงใหญ่กำลังว่ายน้ำอยู่ในสระ เธอแทบอยากจะลงไปว่ายกับเขา แต่จนใจที่เปลี่ยนเป็นชุดเดรสสำหรับปาร์ตี้ไปแล้ว ไม่อย่างนั้นชุดว่ายน้ำสุดเซ็กซี่ที่พกมาด้วยคงจะทำให้เอเธนส์หวั่นไหวบ้างล่ะ จึงได้แต่เฝ้ามองเอเธนส์จนเขาขึ้นจากสระนี่แหละ
“ตามสบายครับ ผมขอตัวก่อน”
“แล้วคุณเอเธนส์จะไปร่วมปาร์ตี้ไหมคะ”
เอเธนส์ชะงักเมื่อจะก้าวแล้วถูกร่างโปร่งระหงก้าวมายืนขวางหน้า เขามองนางแบบสาวนิ่งๆ ถ้าเป็นคนอื่นอาจจะขยาดจนถอยหนีแทบไม่ทัน แต่ใช้ไม่ได้กับรานี
“อ้าว...คุณเอเธนส์ว่ายน้ำเสร็จแล้วเหรอครับ” ฟากฟ้ารีบก้าวเข้ามาหาทั้งสองคนทันที เขาเห็นรานีหายไปจากห้องอาหารก็ยังไม่ได้คิดอะไร นึกว่าเจ้าตัวอาจจะไปห้องน้ำหรือทำธุระส่วนตัว แต่เห็นหายไปนานมากก็เอะใจ เขาตรงมายังสระว่ายน้ำเพราะเอเธนส์บอกว่าจะไปว่ายน้ำ แล้วก็พบรานีจริงๆ
เปล่า...เขาไม่ได้มาตามรานีเพราะหึงหวง หรือไม่พอใจที่เจ้าตัวชอบเอเธนส์
เขาเกรงว่ารานีจะทำอะไรเลยเถิดให้พ่อมดไม่พอใจต่างหากเล่า เวทย์มนตร์ที่สร้างรานีขึ้นมาก็สามารถลบรานีออกไปได้เหมือนกัน
ถึงจะไม่ได้รักไม่ได้ชอบ...แต่เขากับรานีก็ทำงานด้วยกันมานานพอสมควร
ก็เลยต้องห่วงกันบ้าง เพราะรานีเองก็ใช่จะเป็นคนเลวร้ายอะไร
เอเธนส์พยักหน้านิดๆ อารมณ์คุกรุ่นที่เห็นท่าทางจะตามตื้อของรานีจางลงเมื่อเห็นฟากฟ้าโผล่มา
“ผมจะไปอาบน้ำล่ะ บอกทีมงานด้วยว่าไม่ต้องรอ แล้วผมจะตามไป” เขาเอ่ย แม้จะไม่ค่อยอยากไปสังสรรค์นัก แต่ก็เลี่ยงไม่ได้อยู่ดี
“ครับ...เดี๋ยวผมลุยล่วงหน้าไปก่อน” ฟากฟ้าหัวเราะเบาๆ มองเอเธนส์เดินจากไป ก่อนหันไปสบตาเขียวปัดของนางแบบสาว
“อีกแล้วนะ” รานีแทบกัดฟันกรอด
ฟากฟ้ายักไหล่
“ป่ะ กลับไปหาอะไรกินกันดีกว่า เรื่องอื่นก็ปล่อยๆ ไปบ้างเถอะ อะไรที่มันไม่ใช่ก็ไม่ใช่ อย่าไปฝืนเลยน่า”
รานีสะบัดหน้า เดินนำนายแบบหนุ่ม
“ฉันแค่พยายาม...มันผิดตรงไหน”
พิมลวรรณกวาดสายตาเร็วๆ เมื่อมาถึงหน้าตึกเรียน ม้าหินอ่อนซึ่งเป็นแหล่งชุมนุมของนักศึกษามีคนนั่งอยู่ประปราย คงเพราะยังมีเวลาอีกนานก่อนจะถึงเวลาเรียนในคาบแรก ส่วนเธอนั้นมาเช้าเป็นปกติอยู่แล้ว และดูเหมือนจะมีเพื่อนในกลุ่มที่มาเร็วกว่า
“เป็นอะไรไปน้ำปิงหน้าตาซีเรียสเชียว” พิมลวรรณเอ่ยถามเพื่อนสนิทเมื่อทรุดนั่งลงบนม้าหินฝั่งตรงข้ามน้ำปิง
“เปล่าจ้ะ” น้ำปิงปฏิเสธ
“ถ้าเปล่าแล้วนี่อะไร” พูดจบก็ใช้นิ้วชี้จิ้มที่บริเวณหัวคิ้วของเพื่อนสนิทเบาๆ เธอเห็นน้ำปิงนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่คนเดียวที่โต๊ะกลุ่ม
“ก็ไม่มีอะไร” น้ำปิงยังปฏิเสธ ทำให้อีกฝ่ายโคลงศีรษะในความปากแข็งของเพื่อน แล้วสายตาพิมลวรรณก็เหลือบเห็นแผ่นกระดาษที่ถูกหนังสือเรียนของน้ำปิงวางทับไว้ มือเร็วเท่าความสงสัยจึงดึงออกมาดู น้ำปิงตะครุบไว้แต่ไม่ทัน
พิมลวรรณมองแผ่นโฆษณากล้องถ่ายภาพตัวใหญ่ ก็เลิกคิ้ว เบนสายตากลับไปยังเพื่อนสนิท
“น้ำปิงจะซื้อกล้องเหรอ” พิมลวรรณถามอย่างแปลกใจ ขนาดกล้องคอมแพ็กตัวเล็กยังไม่เคยเห็นน้ำปิงใช้ แต่นี่กลับมาสนใจกล้อง DSLR ตัวใหญ่ เธอรู้จักกล้องถ่ายภาพบ้างเพราะพี่ชายก็ชอบเล่นกล้องตัวใหญ่ๆ แบบนี้
น้ำปิงพยักหน้า
“คิดไงเนี่ย ไม่เคยเห็นน้ำปิงสนใจ” พิมลวรรณยังถามต่อด้วยความสงสัย ปกติเรื่องที่น้ำปิงสนใจก็มีแค่เรื่องเรียนกับเรื่องเพลงเท่านั้น น้ำปิงชอบเพลงแนวอาร์แอนด์บี มีแผ่นซีดีสะสมไว้เป็นร้อยแผ่นเลย
“ก็...อยากถ่ายรูปสวยๆ น่ะ” น้ำปิงตอบอย่างอึกอักเล็กน้อย
“หืม...เอาจริงน่ะ” พิมลวรรณสบตาเพื่อนสนิท เห็นท่าทางเรื่อยๆ ไม่ค่อยจะสนใจอะไรรอบตัวเท่าไรอย่างนี้น้ำปิงก็เป็นประเภทจริงจัง ถ้าคิดจะทำอะไรแล้วลุยเต็มที่
“อือ” น้ำปิงพยักหน้า
“ดีๆ เรายอมเป็นนางแบบให้เต็มที่ ไม่คิดค่าตัว” พิมลวรรณหัวเราะคิกคัก พลอยทำให้น้ำปิงหัวเราะไปด้วย “แล้วทำไมถึงมาทำหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่คนเดียวล่ะ” อดวกกลับมาเรื่องเมื่อครู่ไม่ได้
“ก็...” น้ำปิงอึกอัก ก่อนจะยอมเล่าเรื่องที่เธอไปที่แบล็กเพิร์ลเอเจนซี่ เธอไม่รู้ว่าจะไปตามหาเอเธนส์ได้ที่ไหน
มุกมณีถอนหายใจยาวเมื่อเธอบอกความตั้งใจ และบอกว่าคงช่วยอะไรไม่ได้ เธอให้ไม่ได้แม้กระทั่งหมายเลขโทรศัพท์ เพราะเอเธนส์ไม่อนุญาต และยังบอกว่าไม่ใช่ไม่เคยมีคนที่อยากเรียนถ่ายภาพกับเอเธนส์มาก่อน แต่เอเธนส์ไม่เคยรับใครเป็นลูกศิษย์
เธอรับปากบอกว่าถ้าเจอเอเธนส์จะบอกให้ แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเมื่อไร ผลจะเป็นอย่างไร อย่าหวังจากเธอให้มากนัก และสุดท้ายมุกมณีก็หยอดว่า ถ้าอยากเจอเอเธนส์แบบชัวร์ๆ ละก็ ให้มาเป็นนางแบบสิ รับรองว่าได้เจอกับเอเธนส์แน่นอน
น้ำปิงเลยต้องถอยกลับมาตั้งหลัก แต่คิดยังไงก็ยังคิดไม่ออกว่าจะทำอย่างไรดีถึงจะได้เจอเอเธนส์
“ที่คุณเพิร์ลพูดก็ถูกนะ ถ้าน้ำปิงเป็นนางแบบก็ได้ทำงานกับคุณเอเธนส์ ได้เจอเขาไง” พิมลวรรณพยักหน้าหงึกหงัก เพราะโอกาสแบบนี้หาไม่ได้ง่ายๆ บางคนอยากเป็นนางแบบ พยายามแทบตายแต่ก็ไม่ได้เป็น ถูกหลอกเสียก็มาก
“เราไม่อยากเป็นนางแบบนี่นา เราแค่อยากเรียนถ่ายรูปกับเขาเท่านั้น” น้ำปิงส่ายหน้า พูดด้วยน้ำเสียงขึ้นจมูก ทำให้เพื่อนสาวหัวเราะเบาๆ
“ยากกว่าเป็นนางแบบอีกนะนั่น” พิมลวรรณพูดกลั้วหัวเราะ เพราะเท่าที่เธอรู้เกี่ยวกับเจ้าของฉายาพ่อมดแห่งวงการแฟชั่นนั้น เขาเป็นพวกเข้าถึงยาก ทั้งตัวทั้งความคิดนั่นแหละ
“ไม่รู้ล่ะ น้ำปิงตั้งใจแล้ว ยังไงก็ต้องลองดู” พูดไปแล้วก็ต้องถอนหายใจ เพราะเธอก็ยังไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงต่อ เพราะหนทางหาตัวเอเธนส์ดูยากเย็น
คอยดูนะ...ถ้าได้เจออีกจะเกาะไม่ปล่อยเลยทีเดียว
“เจ้าชาย...?” เวเนเซียอุทานเบาๆ เมื่อเห็นร่างสูงโปร่งที่ก้าวเข้ามาหาเธอ แปลว่าไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่ได้พบกับศศินทร์ภายในสนามบิน
ใบหน้าคมคายนั้นเกลื่อนไปด้วยรอยยิ้ม ร่างสูงโปร่งสวมแสล็กสีดำกับเสื้อเชิ้ตสีน้ำตาลปลดกระดุมสองเม็ดเห็นแผ่นอกรำไร สวมทับด้วยสูทลำลอง สิ่งที่ฉายชัดที่สุดคือบุคลิกแสดงความมั่นใจในตนเอง
ศศินทร์อาจจะไม่ใช่คนหล่อจัด แต่ทุกอย่างในตัวเขาหยุดสายตาคนได้ไม่ยาก
“พี่มารับน้องเวครับ”
เวเนเซียเลิกคิ้ว ก่อนจะยิ้มออกมา เธอไม่รู้หรอกว่าศศินทร์จะมาไม้ไหน แต่ตามน้ำไปก่อนก็เป็นเรื่องที่ไม่เสียหาย
“ขอบคุณค่ะ”
“หวัดดีธาร” ศศินทร์หันไปทักคนที่เข็นรถเข็นกระเป๋าตามหลังเวเนเซีย ทันเห็นแววตาสงสัยของธาราก่อนจะกลายมาเป็นปกติ
ก็เป็นธรรมดา...ตอนนี้เขาควรจะอยู่ที่เชียงใหม่ หรือไม่ก็โรงแรมสาขาอื่นๆ ในภาคเหนือที่เขาดูแลรับผิดชอบ แม้จะไม่เป็นทางการแต่ทุกคนในอัญมณีมันตราก็รู้ว่าเขากับเวเนเซียเป็นคู่ชิงตำแหน่งสูงสุดขององค์กร
เป็นเรื่องที่ทุกคนต่างจับตามอง
“สวัสดีครับคุณโต” ธาราค้อมศีรษะให้อีกฝ่าย
ครอบครัวของศศินทร์กับบ้านอัญมณีก็เป็นเครือญาติกันอยู่ ทั้งสองบ้านจึงสนิทสนมกัน และศศินทร์เข้านอกออกในบ้านนี้มาตั้งแต่เด็ก เรียกว่าในบ้านอัญมณีมีเด็กรุ่นราวคราวเดียวกันสี่คน โดยมีศศินทร์อายุมากที่สุด รองลงมาคือธารา เวเนเซีย และสายธาร หากเมื่อโตขึ้นจึงแยกย้ายกันเดินไปตามเส้นทางที่เลือกและถูกเลือกไว้ให้
หลังจากเรียนจบมัธยมต้นจากโรงเรียนชายล้วนชื่อดัง ศศินทร์ถูกส่งตัวไปเรียนมัธยมปลายที่อเมริกาและเรียนต่อจนจบปริญญาตรีและโทสาขาการโรงแรมและบริหารธุรกิจที่นั่น ก่อนจะกลับมาทำงานในอัญมณีมันตรา ด้วยเป้าหมายเดียวกับเวเนเซีย
ทั้งศศินทร์กับเวเนเซียนั้นเดินด้วยเส้นทางที่ไม่ต่างกัน
“ไปกันเลยดีกว่าครับ มาเหนื่อยๆ น้องเวคงอยากพักผ่อน” ศศินทร์หันกลับมายังหญิงสาว ก่อนจะเริ่มออกเดินเคียงข้างกัน
ธาราโคลงศีรษะ เข็นรถตามทั้งสองเพื่อไปยังลานจอดรถ
แม้จะผ่านไปหนึ่งวันแล้ว แต่ข่าวนั้นยังเป็นประเด็นให้พูดถึงกันอยู่เพราะยังมีโทรศัพท์มายังเขาและเวเนเซียอยู่เรื่อยๆ ซึ่งเขาก็รับมือเช่นเดิม เวเนเซียก็ยังคงใช้ความเงียบสยบเรื่องต่างๆ เช่นเดียวกับเอเธนส์ เท่าที่รู้ก็คือไม่มีความเคลื่อนไหวอะไร
ร่างสูงใหญ่สะพายกระเป๋ากล้องใบใหญ่พร้อมถือช่อดอกรักกำลังจะก้าวออกจากล็อบบี้โรงแรม เมื่อเห็น Lexus RX270 รถที่ใช้ประจำแล่นมาเทียบประตูหน้าล็อบบี้ แล้วต้องชะงักเพราะเสียงร้องจากด้านหลัง
“คุณเอเธนส์คะ รอรานีด้วยค่ะ” รานีแทบตะโกน รีบวิ่งออกจากลิฟต์เพื่อไปให้ทันช่างภาพหนุ่มโดยไม่รอนายแบบที่ถือกระเป๋าตามหลังเธอออกจากลิฟต์มา
เอเธนส์ชะงัก หันมายังต้นเสียงก่อนจะถอนหายใจช้าๆ
“มีอะไรครับ” เขาเอ่ยด้วยสีหน้าเรียบๆ
“คือว่ารานีกับ...ฟ้าจะขอติดรถกลับกรุงเทพด้วยค่ะ” รานียิ้มหวานหยด หากเมื่อสายตาปะทะช่อดอกรักในมือของช่างภาพหนุ่มก็แทบสะอึก
“พอดีเราต้องไปงานอีเวนต์เย็นนี้ครับ ถ้ารอกลับพร้อมรถทีมงาน ผมว่าเกรงจะไม่ทันงาน เลยขอรบกวนคุณเอเธนส์สักครั้งนะครับ” ฟากฟ้ารีบเข้ามาชี้แจง งานเสร็จเมื่อตอนบ่ายสองนี้เอง ถ้าจะรอรถตู้ของทีมงานที่ต้องเก็บอุปกรณ์และอื่นๆ อีกคงจะใช้เวลาอีกอย่างนี้เป็นชั่วโมง เขาไม่อยากเข้าไปถึงกรุงเทพในช่วงการจราจรติดขัด รานีจึงเสนอว่าควรจะขอติดรถเอเธนส์กลับ แม้จะรู้ว่านางแบบสาวคิดอะไรอยู่ แต่ก็เป็นวิธีที่ดีในตอนนี้
“อืม...” เอเธนส์พยักหน้าอนุญาต
“ขอบคุณมากค่ะ” รานีพยายามคงรอยยิ้ม แม้ในใจยังขุ่นข้องทั้งเจ้าช่อดอกรักปริศนานั่น...ยังไม่มีใครรู้และไม่มีใครกล้าถามหรือเอ่ยอะไรกับเอเธนส์ รวมทั้งตัวเธอเองก็ด้วย ได้แต่เก็บความสงสัยไว้แทบใจระเบิด และยังเรื่องข่าวของเอเธนส์กับไฮโซสาว คนที่เธอจำได้ว่าเจอที่โรงแรมใหญ่เมื่อไม่กี่วันก่อน
คนที่ทำให้เอเธนส์หันไปมองจนลับตา
ฟากฟ้าโคลงศีรษะ คนที่กระฟัดกระเฟียดตลอดเวลานั้นกลายเป็นหวานระยับยามอยู่ต่อหน้าช่างภาพหนุ่ม แต่เป็นอย่างรานีก็ดีไปอย่าง
ดูง่าย... ไม่ซับซ้อน
นายแบบหนุ่มปล่อยให้พนักงานโรงแรมที่กรูกันเข้ามาช่วยหิ้วกระเป๋าทั้งของเขาและรานีไปที่รถของเอเธนส์ เขารีบก้าวตามเจ้าตัวแล้วก็แทบเซเมื่อถูกรานีใช้ไหล่เบียดขณะเขาจะเปิดประตูที่นั่งข้างคนขับ
“ให้สุภาพสตรีนั่งข้างหน้าสิยะ” รานีจิกตามองฟากฟ้า ไม่ให้เขาค้าน เรื่องอะไรที่จะปล่อยให้โอกาสในการใกล้ชิดเอเธนส์หลุดมือ
ฟากฟ้ายักไหล่ ก่อนจะยอมเปิดประตูที่นั่งด้านหลังอย่างปลงๆ ไปกับการกระทำของรานี หากเมื่อสบตาคมของคนที่กำลังจัดกระเป๋ากล้องให้ได้ที่ตรงเบาะหลังก็พึมพำขอโทษ เพราะอาจจะทำให้เอเธนส์ต้องรำคาญกับคนที่รีบขึ้นไปนั่งตำแหน่งข้างคนขับแล้ว
เอเธนส์ยกมุมปากน้อยๆ
สงสัยว่ากลับไปคราวนี้คงจะต้องเลี้ยงตอบแทนฟากฟ้ามื้อใหญ่ เพราะนายแบบหนุ่มนั้นคอยกันไม่ให้รานีเข้าใกล้เขาได้บ่อยๆ เขาไม่ได้กลัวจะเผลอใจไปกับรานีหรอก แต่ค่อนข้างจะรำคาญเสียด้วยซ้ำ กลัวจะเผลอทำอะไรรุนแรงไปเพื่อขจัดความรำคาญมากกว่า
เอเธนส์ส่งสองหนุ่มสาวที่แบล็กเพิร์ล แม้จะท่าทางรานีจะอยากให้เขาไปส่งที่บ้านมากกว่า แต่ถูกฟากฟ้าขัดว่ายังไงก็ต้องมาที่แบล็กเพิร์ลอยู่แล้วเพราะว่าห้องเสื้อที่เป็นสปอร์นเซอร์ของทั้งคู่ส่งชุดมาให้ที่แบล็กเพิร์ล จะย้อนกลับไปมาให้เสียเวลาทำไม
รานีได้แต่มองนายแบบตาเขียว ส่วนฟากฟ้ายักไหล่อย่างไม่ยี่หระ
สมกับที่มุกมณีบ่นไว้จริงๆ ว่าสองคนนี้กัดกันตลอด แต่ก็ไม่เคยโกรธกันจริงๆ จังๆ สักที แล้วมักจะคอยช่วยเหลือกันโดยไม่ให้อีกฝ่ายรู้ตัว เป็นมิตรภาพแบบแปลกๆ
แต่ถ้าถามว่าเป็นไปได้ที่จะรักกันไหม...ก็คงตอบแบบยืนยันไม่ได้ แต่มุกมณีบอกว่าสองคนนี้เหมาะจะเป็นเพื่อนกันมากว่าจะเป็นคนรัก
ส่งทั้งคู่เสร็จเขาก็ตรงไปคอนโดมิเนียมเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนชุดเสียใหม่ ก่อนที่จะไปตามนัดของนิตย์รดา
เหลือบมองนาฬิกา เห็นว่ายังพอจะมีเวลาเหลือจึงเปิดโน้ตบุ๊กเข้าอินเตอร์เน็ตเพื่อดูโปรแกรมถ่ายทอดสดกีฬา
วันนี้จะนัดเดตกับคุณหนูเวกี่โมงดี...
แต่จะดีกว่านี้ถ้าได้เจอตัวจริง
เอเธนส์จอดรถหน้าตึกใหญ่โอ่โถงของอดีตนายพลใหญ่ที่เสียชีวิตไปเมื่อกว่าสิบปีก่อน เหลือเพียงคุณหญิงผู้เป็นภรรยาปกครองบ้านหลังโตกับบุตรสาวคนกลาง
คุณหญิงพิสมัยเองก็เคยชวนเขามาอยู่ที่บ้านหลังนี้ แต่เขาปฏิเสธ อาจจะเพราะตอนนั้นเขายังอยู่ในวัยรักอิสระ อีกทั้งงานที่ทำก็ไม่เป็นเวลาจึงเลือกที่จะอยู่คนเดียวแต่แวะมาเยี่ยมเป็นประจำ
“คุณหญิงท่านอยู่ในห้องนั่งเล่นค่ะ” แม่บ้านสูงวัยคนเดินออกมาจากตัวตึกพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง
“ผมไปพัทยามาครับ” เอเธนส์ส่งถุงของฝากในมือให้กับแม่บ้าน แล้วเดินเข้าตึกอย่างคุ้นเคย เสียงหัวเราะของเจ้าบ้านกับบุตรสาวทำให้เขาเร่งฝีเท้าตรงไป
“สวัสดีครับ yaya” เอเธนส์ตรงเข้ากอดร่างท้วม แต่กระนั้นก็แทบจะหายเข้าไปในอ้อมกอดของเขา ก่อนจะกราบลงบนอก
“เป็นไงบ้างตาเอ หมู่นี้ไม่ค่อยเข้ามาหาเลย” คุณหญิงพิสมัยลูบผมชายหนุ่มเบาๆ “นึกว่าไม่อยู่เมืองไทยแล้วซะอีก”
“ช่วงนี้อยู่เมืองไทยตลอดล่ะครับ งานเยอะนิดหน่อย” เอเธนส์ขยับมานั่งข้างๆ เจ้าบ้านซึ่งยิ้มกว้างด้วยความปลื้มใจ
“งานหรือสาวๆ จ๊ะ” นิตย์รดายักคิ้ว
“ใครเขาจะหนุ่มเยอะเหมือนนีน่าละครับ สับรางแทบไม่ทัน” เอเธนส์โต้กลับยิ้มๆ
“แหมๆ ไม่ต้องหาเรื่องนีน่ากลบเกลื่อนเรื่องของตัวเองเลย ไม่รอดหรอก” สาวใหญ่ค้อนควับ หากนัยน์ตาพราวพราย
“นั่นสิตาเอ...ข่าวนั่นยังไงกัน” คุณหญิงพิสมัยพิศใบหน้าคมเข้ม “กับลูกสาวคุณปริทัศน์น่ะยังไงกัน เดี๋ยวผู้ใหญ่จะมองหน้ากันไม่ติด” ตั้งแต่สามีเสียชีวิตไปท่านก็ไม่ค่อยได้ออกงานสังคมสักเท่าไร นานๆ ทีเฉพาะงานการกุศลเท่านั้น ส่วนใหญ่ท่านก็มักจะออกไปทำบุญต่างจังหวัดกับกลุ่มเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกันที่เบื่องานเลี้ยงเดิมๆ กันแล้ว มีแต่นิตย์รดานั้นแหละที่สนุกกับงานสังคมทั้งหลาย ท่านเองก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะเห็นเป็นความสุขของบุตรสาว และนิตย์รดาก็ไม่ได้ทำเรื่องอะไรมาให้เดือดร้อน แม้บางครั้งจะมีเรื่องแผลงๆ ตามนิสัยของเจ้าตัวมาให้อ่อนใจบ้างก็ตาม
โดยเฉพาะเรื่องระหว่างเอเธนส์กับนิตย์รดา
ท่านไม่ได้เดือดร้อนอะไรไปกับคำที่คนพูดกันไป...ได้แต่อ่อนใจเท่านั้นเอง
“yaya รู้จักคุณพ่อของคุณหนูเวด้วยเหรอครับ” เอเธนส์เอ่ยถาม แม้จะพอเดาได้ว่ายังไงคุณหญิงพิสมัยก็น่าจะรู้จักครอบครัวอัญมณีบ้าง นิตย์รดาเองก็เหมือนกัน แต่ครั้งแรกที่เขาเลือกจะถามเรื่องของเวเนเซียจากมุกมณีก็เพราะรู้ว่าอดีตนางแบบสาวจะไม่ซักไซ้เขา ไม่เหมือนกับนิตย์รดาซึ่งคงจะเซ้าซี้เขาจนเจ้าตัวจะรู้ทุกอย่าง
หากตอนนี้ไม่เล่าก็คงไม่ได้แล้ว
“อุ๊ยๆ...คุณหนูเว...น่ารักน่าเอ็นดู” นิตย์รดาเสียงสูงพลางหัวเราะคิกคัก
เอเธนส์โคลงศีรษะ
“เมื่อก่อนก็สนิทกันดีกับพ่อแม่ของปริทัศน์ ส่วนคนสนิทด้วยจริงๆ น่ะนีน่าของตาเอนั่นแหละ ก๊วนเดียวกันไม่ใช่หรือไง” คุณหญิงหันไปทางบุตรสาว
นิตย์รดาฉีกยิ้ม...
คุณปริทัศน์เป็นรุ่นพี่เธออยู่หลายปีทีเดียว แต่มาสนิทกันเพราะเล่นกอล์ฟก๊วนเดียวกัน จากการชักชวนของเพื่อนแต่ละฝ่าย
“นีน่าถึงบอกไงเอเธนส์ คุณพ่อของหนูเว...ยิงปืนแม่นมาก”
“ดู...แม่คนนี้” คุณหญิงพิสมัยส่ายหน้า ก่อนจะเหลือบไปเห็นร่างบางประคองถาดใบใหญ่เข้ามาในห้องนั่งเล่น “อ้าว...ทำไมไม่ให้แม่บ้านช่วยถือมาล่ะลูก”
“น้ำปิงถือได้ค่ะ แค่สี่ใบเอง ป้ายิ้มบอกว่าพี่เอมาแล้ว น้ำปิงก็เลยยกมาเผื่อด้วยเลย” เด็กสาวตอบพลางประคองถาดอย่างระวัง “ชาดอกไม้เย็นๆ รับรองติดใจค่ะ...เอ๋” น้ำปิงชะงัก มองคนที่นั่งอยู่กับผู้เป็นยายงงๆ
“เธอ...” เอเธนส์ขมวดคิ้ว มองหน้าเด็กสาว
“คุณช่างภาพ...” น้ำปิงกลืนคำว่า จอมเผด็จการเอาไว้ทัน เด็กสาวรีบวางถาดลง
“อ้าว... จำกันได้ด้วยเหรอ” นิตย์รดามองเอเธนส์และเด็กสาวสลับกัน แต่ไม่มีใครตอบคำถาม ไฮโซสาวใหญ่จึงได้แต่เลิกคิ้ว
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
เจอกันใหม่หลังสงกรานต์นะคะ
สนุกสนาน เดินทางปลอดภัย มีความสุขถ้วนหน้าค่ะ^^
Create Date : 11 เมษายน 2554
Last Update : 11 เมษายน 2554 10:17:18 น.
25 comments
Counter : 1943 Pageviews.
Share
Tweet
หนูฬี ทำไมไม่เห็นลงที่เว็บอื่น
ลงที่นี่ที่เดียวเหรอ นึกว่าหายไปไหนซะอีก
อิอิ คิดถึงจ้า
โดย:
LonelySeason
วันที่: 11 เมษายน 2554 เวลา:11:41:34 น.
สวัสดีปีใหม่ไทยคะ
ขอให้คุณฬีมีความสุขมากๆ นะคะ
โดย: กระรอกจัง IP: 76.85.160.108 วันที่: 11 เมษายน 2554 เวลา:12:30:21 น.
อ้าวววน้ำปิง ท่าทางจะได้เรียนถ่ายรูปแล้วล่ะสิเนี่ยยย อิอิ
โดย: sai IP: 58.137.154.162 วันที่: 11 เมษายน 2554 เวลา:15:09:23 น.
เอ...หวังว่าน้ำปิงคงไม่ทำให้เอเธนกะนู๋เว สั่นคลอนนะคะ
คุณฬีฬา ไปเล่นสงกรานต์เผื่อด้วยนะคะ แฟนคลับจะเฝ้า กทม.รอค่ะ
โดย:
bijin
วันที่: 11 เมษายน 2554 เวลา:18:10:43 น.
คิดถึงนะคะ
โดย: Natee IP: 98.27.161.7 วันที่: 11 เมษายน 2554 เวลา:19:10:28 น.
คุณหนูเวจำอดีตไม่ได้เลย หรือเพราะยังเด็ก
น้ำปิงกับคุณเอญาติกันอย่างนี้ จะตื๊อเรียนได้มั้ยเนี่ย
โดย: goldensun IP: 203.144.220.241 วันที่: 11 เมษายน 2554 เวลา:20:23:07 น.
สุขสันต์วันสงกรานต์คะคุณฬีฬา
ตอนนี้เวปเลิฟเปิดเวอร์ชั่นสองแล้วนะคะ แวะไปทักทายกันนะคะ ทุกคนคิดถึงคุณฬีแน่นอนค่ะ ^^
โดย: จิรารัตน์ IP: 118.174.59.95 วันที่: 11 เมษายน 2554 เวลา:22:16:18 น.
เมื่อไรจะทำภาคต่อของ พลับพลึงสีรุ้งค่ะ อยากอ่านเรื่องของพี่เพชรจังค่ะ และใครจะเป็นนางเอกของพี่เพชร
โดย: iceblue IP: 125.26.57.55 วันที่: 12 เมษายน 2554 เวลา:10:10:01 น.
สวัสดีปีใหม่ไทยคะ,,ติดตามต่อค่ะ :D
โดย: นู๋เต่า IP: 58.8.66.3 วันที่: 12 เมษายน 2554 เวลา:22:38:25 น.
ขอบคุณครับคุณฬี
งานเข้า พ่อมดละที่นี้ ^^
โดย: ตากุ๊ก IP: 58.9.92.111 วันที่: 13 เมษายน 2554 เวลา:2:55:31 น.
รอตอนต่อไปหลังสงกรานต์นะคะ
โดย: incanto IP: 115.67.37.176 วันที่: 13 เมษายน 2554 เวลา:18:20:39 น.
รอย่างมีความหวังนะค่ะ ไม่ใช่หายไปยาวเลย คิดถึงนิยายคุณฬีมาก......
โดย: Pook IP: 223.205.161.56 วันที่: 15 เมษายน 2554 เวลา:9:23:25 น.
รออ่านตอนต่อไปนะค่ะ
โดย: อร IP: 101.108.173.139 วันที่: 15 เมษายน 2554 เวลา:22:34:01 น.
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ
โดย: ข้าวฟ่าง IP: 58.97.55.158 วันที่: 16 เมษายน 2554 เวลา:22:04:04 น.
ดีใจจัง ได้อ่านตอนต่อไปแล้ว แต่ยังรออยู่นะจ๊ะ ขอบคุณจ้า
โดย: นกกระเต็น IP: 223.205.172.101 วันที่: 17 เมษายน 2554 เวลา:20:14:35 น.
รอจนอ่อนใจแต่ก็จะรอต่อไป
มาอัพอีกนะพี่ฬี^___^
โดย:
บ่าบี๋
วันที่: 18 เมษายน 2554 เวลา:9:20:40 น.
ขอบคุณ คุณฬีขอรับ
แบบว่าพี่เอมีน้องสาวโดยไม่รู้ตัวเลยนะเนี่ย
โดย: hayee IP: 110.168.83.183 วันที่: 19 เมษายน 2554 เวลา:18:54:54 น.
มาแว้ว คุณช่างภาพกับคุณน้องนางแบบ
โดย: คามุย IP: 110.164.90.7 วันที่: 20 เมษายน 2554 เวลา:15:24:32 น.
มาแว้ว คุณช่างภาพกับคุณน้องนางแบบ
โดย: คามุย IP: 110.164.90.7 วันที่: 20 เมษายน 2554 เวลา:15:24:37 น.
มาต่อเร็วๆ นะคะคุณฬีฬา
โดย: เจ้าชายน้อย IP: 202.12.74.65 วันที่: 23 เมษายน 2554 เวลา:13:00:49 น.
เหอ เหอ ตกลงคุณช่างภาพกับหนูน้ำปิงเป็นญาติกันเหรอเนี่ย
โดย: นู๋หยง IP: 192.168.20.187, 202.143.150.93 วันที่: 25 เมษายน 2554 เวลา:14:39:18 น.
เมื่อไหร่คุณฬีจะรวมเล่มคะ เบื่อรอเป็นตอน ๆแล้วคะ
โดย: สุ IP: 118.173.130.229 วันที่: 26 เมษายน 2554 เวลา:9:12:09 น.
ตามมารอคุณฬิฬาต่อค่ะ
และอยากทราบว่าคุณฬิฬาไม่อัพในเวปสิรินดาแล้วหรือค่ะ
โดย: วิ/ไรน้ำ IP: 202.12.74.1 วันที่: 26 เมษายน 2554 เวลา:18:49:14 น.
แวะเข้ามาเยี่ยม และจะติดตามผลงานต่อไปนะค่ะ ^o^
โดย: รมณ IP: 58.11.91.190 วันที่: 29 เมษายน 2554 เวลา:19:18:30 น.
จบแบบคาใจสุด ๆ ถ้าเป็นญาติกัน..ก็โอ
แต่ถ้าไม่ใช่..สงสารคุณหนูเวสุด ๆ มีสาวมาป้วนเปี้ยนคุณเอเธนส์อ่ะ
เริ่มมีมือที่ 3 - 4 - 5 มาป่วนคู่นี้แล้วนะคะ คุณฬีวางระเบิดไว้กลางใจคนอ่านเลยคะ
ขอบคุณค่า
โดย: arso IP: 27.130.12.72 วันที่: 16 มีนาคม 2555 เวลา:17:12:38 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
ดอกไม้ของฬีฬา
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 84 คน [
?
]
จิบกาแฟ...อ่านนิยาย...ชมดอกไม้...ในสวนสวย
Friends' blogs
คั่วกลิ้ง
เจ้าหนูลูกชิ้น
LonelySeason
เวียงแก้ว
ศิริวิมล
นางฟ้าสีขาว
Webmaster - BlogGang
[Add ดอกไม้ของฬีฬา's blog to your web]
Links
สนพ.ยาหยี-ยาใจ
สนพ. ณ บ้านวรรณกรรม
คุณวรรณวรรธน์
คุณฌามิวอาห์
ฮาเร็มในเด็กดี
คุณดวงตะวัน
คุณสิรินดา
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
ลงที่นี่ที่เดียวเหรอ นึกว่าหายไปไหนซะอีก
อิอิ คิดถึงจ้า