Bloggang.com : ดอกไม้ของฬีฬา : รหัสรักในดวงใจ ตอน ๘

รหัสรักในดวงใจ ตอน ๘

สวัสดีค่ะ...ช่วงนี้วันหยุดยาว ขอให้มีความสุขในวันหยุดนะคะ

ไปเที่ยวไหนก็ขอให้ปลอดภัยและสนุกสนาน มีความสุขมากๆ ค่ะ

ใครไม่ได้ไปไหน...มาอ่านหมอธีร์กันค่ะ^^

++++++++++++++++++++++++++++++++++

รหัสรักในดวงใจ ตอน ๘

ธีร์ยื่นมือขึ้นไปจับมือเล็กที่ส่งมาให้เพื่อฉุดขึ้นจากเบาะ เป็นไปตามที่คาด แม้ว่าของขวัญจะตัวเล็ก แต่เทคนิคนั้นเยี่ยมทีเดียว เผลอนิดเดียวหล่อนก็ทุ่มเขาลงกับพื้นได้ ธีร์ชายตามองร่างโปร่งแสงที่มองเขาตาขวางมาตลอด แถมยังกระโดดโลดเต้นเชียร์คู่แฝด

มุมปากธีร์ยกนิดๆ เมื่อสบแววตาเยาะเย้ยถากถางที่เขาถูกทุ่มลงไปกลายเป็นตาถลนเพราะเขาจับมือของขวัญแน่น แต่ธีร์ก็ต้องปล่อยมือเล็กนั่นเร็วแล้วถอยหลังก่อนจะถูกหล่อนจับทุ่มลงอีกครั้ง

‘เอาเลยขวัญ...จัดการมันเลย อย่าได้ยั้ง’ เมืองขวัญตะโกน ชูไม้ชูมือโดยที่มีแต่ศัตรูตัวเอ้เท่านั้นที่เห็นและได้ยินเสียงเขา

ถ้าไม่คิดว่าเป็นการสิ้นเปลืองพลังงานมากเกินไป เมืองขวัญคงเข้าช่วยคู่แฝดไปแล้ว แต่เขาจำเป็นจะต้องเก็บพลังงานไว้ยามฉุกเฉิน แล้วรูปการตอนนี้ก็ทำให้เขาเบาใจ ของขวัญจัดการหมอนั่นได้สบาย

“ผมก็จะไม่ออมมือนะคุณ”

ของขวัญเปิดยิ้ม นัยน์ตาเป็นประกายพราวพร่าง

“จะบอกว่าเมื่อกี้ออมมือเหรอคะอาจารย์...แหม ไม่ต้องแก้ตัวก็ได้ค่ะ”

ธีร์หัวเราะ...เขาไม่สนใจเสียงนกเสียงกา อ้อ...ไม่ใช่สิ เสียงผีเสียงวิญญาณ ทุ่มสมาธิไปที่หญิงสาวตรงหน้า นัยน์ตาสีน้ำตาลทองเข้มขึ้น

ของขวัญรวบผมขึ้นสูงแล้วใช้ยางรัดผมรัดไว้แบบหางม้า ทรงผมที่หล่อนทำบ่อย ถ้ามีเวลาหรือต้องการให้เรียบร้อยก็จะถักเปีย หล่อนไว้ผมยาวเลยบ่าไปเล็กน้อย ตัดยาวตรง ไม่สไลด์ตามแบบนิยม

ภาพสะท้อนจากกระจกเงาคือใบหน้าเกลี้ยงเกลา มีเพียงแป้งบางๆ และลิปกรอสสีชมพูอ่อน วงหน้าเปิดเพราะเส้นผมถูกรวบตึงไปด้านหลังเพื่อมัดสูงปล่อยปลายทิ้งลงเป็นหางม้า ร่างโปร่งสวมเสื้อยืดคอปกสีน้ำเงินเข้ม กางเกงยีนส์

หล่อนไม่ได้ดูแย่...เพียงแต่จะไม่สะดุดสายตาใครเท่านั้นเอง

ของขวัญสะพายกระเป๋าใบใหญ่ออกจากห้องน้ำมายังล็อบบี้ของสปอร์ตคอมเพล็กซ์ หล่อนหยิบช็อกโกแล็ตแท่งออกมาจากกระเป๋าแล้วแกะห่อออก

“โอ๊ะโอ๋...ใครใจดีใส่ช็อกโกแลตไว้ในกระเป๋าน้า” หล่อนยิ้มกว้าง ลิ้มรสช็อกโกแลต

‘ก็จะมีใคร’ เมืองขวัญกลอกตา คู่แฝดของเขาเป็นพวกปลื้มช็อกโกแลตต่างหาก ของขวัญชอบกินช็อกโกแลตมาตั้งแต่ตอนเด็กๆ แล้วยังพกช็อกโกแลตติดตัวตลอดเวลา

การก้าวเข้าไปในห้องล็อบบี้ของหล่อนแทบไม่มีใครสังเกต ยกเว้นเพียงเจ้าหน้าที่เคาน์เตอร์ซึ่งมีหน้าที่ดูแลล็อบบี้ที่ใช้เวลาเล็กน้อยก่อนจะให้ความสนใจกับหล่อน ของขวัญไม่สนใจใคร กัดช็อกโกแลตกินอย่างมีความสุข แล้วสายตาก็พลันไปสบตาคม ริมฝีปากขยายยิ้มเมื่อสายตาแทบทุกคู่จ้องไปยังร่างสูงใหญ่ซึ่งลุกขึ้นจากเก้าอี้รับรองมุมหนึ่งของล็อบบี้

ในขณะที่หล่อนดูธรรมดาจนแทบไม่เป็นที่สังเกตของใครๆ แต่คนที่กำลังก้าวตรงเข้ามาหาหล่อนกลับโดดเด่นจนทุกสายตาต้องมองตาม

นอกจากหน้าตาไม่เหมือนหมอแล้ว...อาจารย์หมอคนนี้ของหล่อนยังไม่ธรรมดาด้วย รูปร่างสูงใหญ่ซึ่งมีเชื้อสายฝรั่งเศสตามที่พิชญา ‘เม้าท์’ อย่างเมามันถึงอาจารย์รูปหล่อนั้นเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแข็งแกร่ง

มีคนไม่มากนักหรอกที่จะทุ่มหล่อนลงไปนอนกับพื้นได้

ของขวัญกับครูฝึกใช้เวลาไม่น้อยเพื่อทำให้แน่ใจเช่นนั้น

“ยังไม่กลับอีกหรือคะอาจารย์” ของขวัญเอ่ยน้ำเสียงปกติ ลดการเกร็งเพราะสถานะอาจารย์ของเขาลงไปมาก ก็แน่ละสิ ถ้าลองได้ทุ่มกันโครมๆ สักหนึ่งชั่วโมงก็ไม่รู้จะประหม่าเกร็งกันไปทำไม โดยเฉพาะไม่มีแววขุ่นๆ ในดวงตาสีน้ำตาลทองอย่างเมื่อวานแล้ว

ธีร์ยิ้มนิดๆ ไม่สนใจร่างโปร่งแสงเบื้องหลังของขวัญที่ถลึงตาใส่เขาอย่างไม่ยอมหยุด

ไม่เมื่อยบ้างหรือไงวะ ไอ้เด็กนี่

สายตาของเขากลับไปยังของขวัญและหยุดที่ช็อกโกแล็ตในมือของหล่อน มันทำให้เขาเห็นหล่อนเป็นผู้หญิงธรรมดาขึ้นมาบ้าง

แต่ฝีมือของหล่อนคงจะทำให้ปราชญ์ปลื้มเชียวล่ะ

เขานึกถึงคนรักของอานนท์ หล่อนกับกมลฉัตรคงจะเข้ากันได้ดีทีเดียว

“หิวแล้วหรือคุณ... ไปหาอะไรทานกันไหม”

ของขวัญยิ้มกว้าง มองช็อกโกแลตของตัวเอง

“ยังไม่หิวหรอกค่ะ แค่น้ำตาลตกนิดหน่อย” หล่อนตอบยิ้มกว้าง

“ไฮโปไกลซีเมียเรอะ...” เขาหรี่ตา สีหน้าเคร่งขึ้นมาทันที Hypoglycemia หรือภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำซึ่งกลายภาวะที่เกิดขึ้นในคนเมืองมากขึ้นทุกขณะ จากการรับประทานอาหารจำพวกน้ำตาลและแป้งขัดขาวมากเกินไป รวมถึงการใช้ชีวิตรีบเร่งและมลภาวะเป็นพิษรอบตัว “อย่าทำเป็นเล่นนะ”

“เอ้อ...เปล่าค่ะอาจารย์ ขวัญไม่ได้เป็นไฮโปไกลซีเมีย” หล่อนรีบค้าน ก่อนจะถูกเลกเชอร์กลางล็อบบี้ หล่อนไม่ได้เป็นภาวะที่ว่านี้ ไม่ได้มีอาการอ่อนเพลีย ปวดเมื่อยกล้ามเนื้อ วิงเวียน นอนไม่หลับ และอีกหลายอาการที่เกิดจากภาวะไฮโปไกลซีเมีย “ขวัญหมายถึงหิวนิดหน่อยค่ะ แบบว่าเป็นคำเรียกเล่นๆ กันค่ะ ได้ช็อกโกแลตเข้าไปแล้วไม่เป็นไรหรอกค่ะ”

ใบหน้าคมคายยังไม่กลายความเคร่งขรึม...ค่อยดูเหมือนอาจารย์หมอมากกว่าคนที่ซ้อมยูโดกับหล่อนเมื่อกี้หน่อย

“แต่คุณกินช็อกโกแลตแบบนี้ น้ำตาลเพิ่มเร็ว หายหิวก็จริง แต่ระดับน้ำตาลสวิงง่าย แล้วมันก็จะเกิดไฮโปไกลซีเมียตามมาอยู่ดี นี่ยังไม่นับภาวะเสี่ยงของโรคหัวใจที่จะตามมา” ธีร์ยังเสียงเข้ม เพราะช็อกโกแลตที่ผู้หญิงชอบกินกันมักจะมีส่วนผสมของไขมันและน้ำตาลสูง ไม่ใช่ช็อกแลตโกดำซึ่งมีส่วนผสมของผงโกโก้ล้วนหรือผสมน้ำตาลเพียงเล็กน้อย

ของขวัญมองช็อกโกแลตในมือตัวเอง เสียงของอาจารย์ยังดังตามมาอีก

“นี่คุณได้ตรวจร่างกายบ้างหรือเปล่า ถึงจะผอมแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าระดับไขมันในเส้นเลือดของคุณจะน้อยนะ” ธีร์มองรูปร่างหล่อนอีกครั้ง พวกคนผอมนี่ล่ะชะล่าใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ที่สุด

“เพิ่งตรวจไปเมื่อเดือนที่แล้วเองค่ะ” ของขวัญแทบจะถอนหายใจ หล่อนตรวจร่างกายเป็นประจำนั่นแหละ...บ่อยเกินกว่าเขาจะนึกเสียอีก “แอลดีแอลต่ำกว่า ๓๕ เฮชดีแอลสูงกว่า ๖๐ ส่วนไตรกรีเซอร์ไลน์ก็ต่ำกว่า ๑๕๐ รับรองว่าอัตราเสี่ยงการเป็นโรคหัวใจต่ำมากค่ะ”

แววตาพราวพร่างและคำตอบแบบรวนๆของหล่อนทำให้ธีร์ส่ายหน้า นี่ถ้าหาหล่อนเป็นคนในครอบครัวเดียวกับเขาคงจะถูกรวนกลับไปบ้างแล้ว LDL หรือ Low density lipoproteins คือไขมันตัวร้ายที่ทำให้ไขมันไปเกาะที่ผนังเส้นเลือด ส่วน HDL หรือ High density lipoproteins คือไขมันตัวดีที่ช่วยกำจัดคอเลสเตอรอลออกไป ถ้าเป็นตามที่หล่อนว่ามาแสดงว่าหล่อนมีการออกกำลังกายที่ดีมากๆ

“แล้วก็มีการวิจัยว่าช็อกโกแลตช่วยป้องกันโรคหัวใจไม่ใช่เหรอคะ” ของขวัญล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าแล้วกำช็อกแล็ตแบบก้อนออกมา หล่อนแบบมือต่อหน้าเขา “อาจารย์ไม่ลองสักหน่อยเหรอคะ แค่ก้อนเดียวไม่น่าทำให้เป็นโรคหรอกค่ะ”

ธีร์กำลังจะปฏิเสธมือที่กำลังยื่นช็อกโกแลตมาให้ ทันเห็นร่างโปร่งแสงแวบๆ จึงพยักหน้า เขามองสบตาใสแจ๋วมีรอยยั่วเย้า

เขารับช็อกโกแล็ตจากหล่อนมาแกะห่อออก “ก็มีงานวิจัย แต่นั่นเป็นดาร์กช็อกโกแลต แล้วปริมาณที่คุณกินมันจะก่อให้เกิดโรคมากกว่าป้องกันน่ะสิ” เขามองอย่างดุๆ ก่อนจะส่งช็อกโกแล็ตเข้าปาก รสชาติเข้มข้นจนขมทำให้เขาเลิกคิ้ว

ของขวัญยิ้มกว้าง “อร่อยไหมคะอาจารย์”

ธีร์มองแววตาซุกซนของหล่อน หน้าตาธรรมดาๆ ดูสดใสขึ้นมาจนเขานึกแปลกใจ หากเขาเหลือบมองวิญญาณเด็กหนุ่มข้างๆ หล่อนหน้าบึ้งไม่คลาย

เขาเกือบลืมความคิดดีๆ ที่ทำให้นั่งรอหล่อนไปแล้วสิ

“ผมว่าถ้าคุณหิวก็ไปหาอะไรกินดีกว่า เดี๋ยวผมเลี้ยงเอง” ธีร์เห็นท่าทางแปลกใจของหล่อน ส่วนคู่แฝดของหล่อนนั้นโวยวายขึ้นมาทันที

แน่นอนว่าไม่มีใครได้ยิน...ยกเว้นเขา

ธีร์ไม่สนใจร่างโปร่งแสงนั่น

ของขวัญชักลังเล “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ รบกวนอาจารย์เปล่าๆ ค่ะ”

ธีร์มองท่าทางลังเลแล้วซ่อนยิ้ม เขาไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนปฏิเสธคำชวนมาก่อน ปกติเขานั่นแหละที่จะต้องหาทางแทบตายเพื่อหลีกเลี่ยงสถานการณ์แบบนี้

“ไม่รบกวนหรอก ผมก็ชักจะน้ำตาลตกเหมือนกัน หรือว่าคุณรีบกลับ”

ของขวัญสบตาคมงงๆ ไม่ค่อยแน่ใจว่าทำไมอาจารย์หนุ่มหล่อถึงชวนหล่อน หรือจะว่าเขาตั้งใจจะจีบหล่อนก็คงไม่ใช่ ก็ไม่มี ‘อะไร’ ในนัยน์ตาสีสวยนอกจากแววยิ้มน้อยๆ ที่ไม่น่าจะแปลเข้าข้างตัวเองได้ อีกอย่างอาจารย์ธีร์ก็มีภรรยาสวยมากๆ แถมลูกสาวน่ารักอีกต่างหาก

อ๋อ... คงจะรอภรรยาล่ะมั้ง น่าจะออกกำลังกายอยู่ในส่วนใดส่วนหนึ่งของสปอร์ตคอมเพล็กซ์ เลยหาคนช่วยฆ่าเวลา

“ก็ได้ค่ะอาจารย์” หล่อนก็ไม่ได้รีบอะไรอยู่แล้ว เพราะบอกให้คนรถที่นพนันท์ส่งมารับกลับไปแล้ว หล่อนจะกลับบ้านเอง

ธีร์แอบยักคิ้วให้เมืองขวัญที่โวยวายลั่นล็อบบี้ พยายามจะลากของขวัญกลับ แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้เพราะของขวัญไม่รับรู้ จึงได้แต่ลอยไปลอยมาตะโกนไล่เขา ระหว่างการเดินไปยังร้านอาหารของคอมเพล็กซ์ซึ่งอยู่ใกล้ๆ ล็อบบี้

นอกจากจะได้ออกแรงให้ร่างกายสดชื่นแล้ว ยังได้กวนประสานเจ้าเด็กบ้านั่นให้จิตใจกระชุ่มกระชวย วันนี้เป็นวันดีของเขาจริงๆ

“อาจารย์รอภรรยาเหรอคะ” เสียงใสๆ ทำให้ธีร์แทบเดินสะดุดเท้าตัวเอง เขาหยุดเดินกลางทางเดินทำให้ของขวัญต้องหยุดตามไปด้วย

“คุณว่าไงนะ”

ของขวัญยิ้มแหยลง หล่อนลืมตัวปากไว ถามไปได้ยังไงนี่

“เอ่อ...ขอโทษค่ะที่ขวัญละลาบละล้วง”

คิ้วหนาขมวด ส่ายหน้าให้กับคำขอโทษเสียงอ่อยของหล่อน

“ผมยังไม่มีภรรยา”

ซวยแล้ว... ของขวัญครางในใจ หล่อนไปแอบรู้ความลับของอาจารย์แล้วยังกล้าเอามาพูดต่อหน้าเขาอีกหรือนี่ ทำไมหล่อนถึงได้ทำพลาดขนาดนี้นะ

ธีร์มองท่าทางอึกอักของหญิงสาวแล้วยิ่งขมวดคิ้ว หล่อนหมายความว่าไงที่ถามถึงภรรยาของเขา ธีร์ไม่คิดจะปล่อยให้ความสงสัยที่ค้างคาอยู่แน่ๆ

“คุณหมายถึงใคร...ภรรยาของผม”

ของขวัญเหลือบขึ้นมองดวงตาคมสีสวย แล้วรีบหลุบลง ประกายยิ้มๆ เมื่อกี้หายไป กลายเป็นอะไรบางอย่างที่ทำให้หล่อนอยากเสกตัวเองให้หายวับไปจากตรงนี้นัก

“ว่าไง...คุณของขวัญ” ธีร์ลงเสียงหนัก

“เอ่อ...ขวัญ” หญิงสาวกลืนน้ำลาย “คือ... คุณผู้หญิงที่สวยๆ เมื่อวานกับน้องผู้หญิง มะ...ไม่ใช่ภรรยากับลูกสาวของอาจารย์เหรอคะ” หล่อนไม่เคยพูดอึกอักอย่างนี้มาก่อนในชีวิต

ธีร์จ้องใบหน้าอีกฝ่าย เห็นสีระเรื่อขึ้นบนแก้มเนียนก็รู้สึกแปลกใจที่เห็นว่าใบหน้าเรียบๆ นั่นดูดีขึ้นมา

‘ขวัญกลับบ้าน...อย่าอยู่ใกล้ไอ้หมอโรคจิตนี่’ เมืองขวัญร้องบอกฝาแฝด ถลึงตาใส่ธีร์ แต่อีกฝ่ายทำท่าไม่สนใจยิ่งทำให้โมโห

ถ้าอย่างนั้นก็ลองเจอกันสักตั้ง...

วิญญาณหนุ่มตั้งสมาธิ เพ่งสายตาไปยังร่างศัตรูตัวเอ้แล้วผลักมือออกไป

ธีร์เพียงแค่เลิกคิ้วนิดๆ เมื่อมือโปร่งแสงนั้นผ่านร่างเขาไปโดยไม่ได้รู้สึกอะไรเลยสักนิด

เมืองขวัญเบิกตาโต มองมือตัวเองอย่างไม่เชื่อสายตา แม้ว่าจะเป็นช่วงกลางวัน แต่การตั้งสมาธิของเขาก็ทำให้เขาทำ ‘อะไร’ ได้หลายอย่าง แล้วทำไมถึงไม่ได้

“เฮ้ย...” ธีร์ร้อง มือเขาถูกกระชากอย่างแรงจนเซไปด้านข้าง ดวงตาเบิกโพลงมองกระถางดอกไม้ซึ่งอยู่บนราวระเบียงทางเดินตกลงกระทบพื้น แตกกระจาย

ชายหนุ่มมองวิญญาณหนุ่มที่ถลึงตาใส่เขาก่อนจะหายวับไป

“ทำไมจู่ๆ ก็ลมแรง” เสียงใสๆ ข้างกายทำให้ธีร์ชะงัก เขามองข้อมือตัวเองที่ยังอยู่ในมือเล็ก ราวกับหล่อนก็เพิ่งรู้สึกตัว ของขวัญปล่อยมือทันที

ธีร์มองกระถางดอกไม้อีกครั้ง...ก่อนจะหันไปยังหญิงสาวที่ขมวดคิ้วแน่น หันมองรอบๆ แล้วพูดถึงลมประหลาดอะไรสักอย่าง

หากของขวัญไม่ดึงเขาออกมาก็คงอยู่ในรัศมีของกระถางนั่นแน่ๆ ปฏิกิริยาตอบสนองของหล่อนเร็วมาก เพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้น

“ขอบคุณมากครับ”

“มะ...ไม่เป็นไรค่ะ” ของขวัญยิ้มไม่ค่อยเต็มที่นัก กวาดสายตาไปรอบๆ แต่ไม่มีวี่แววเลยว่าจะมีลมแรงเหมือนเมื่อครู่ “ลมอะไรแปลกจังเลยนะคะ”

“นั่นสิ” ธีร์พึมพำรับคำ หากสายตาแอบกวาดตามองหาร่างโปร่งแสง แม้จะไม่เห็นวี่แวว แต่ธีร์ก็ได้รับรู้ว่า ‘หมอนั่น’ ทำอะไรได้มากกว่าที่เขาคิด

ต่อไปคงต้องระวังตัวให้มาก

ธีร์บอกตัวเอง...แต่ไม่มีความกลัวเลยสักนิด

“คุณนางฟ้า...เป็นพี่สะใภ้ผม” ธีร์สบดวงตาเบิกกว้างของหญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงข้ามแล้วอดยิ้มไม่ได้ โดยเฉพาะยิ้มแหยๆ ของหล่อน “ส่วนแองจี้ก็เป็นหลานสาวของผมเอง”

ทั้งสองมานั่งอยู่ที่ร้านอาหารของคอมเพล็กซ์หลังจากมีเรื่องวุ่นๆ เล็กน้อย ลมประหลาดที่จู่ๆ ก็หอบเอากระถางดอกไม้ลอยละลิ่วเข้าใส่ร่างสูงใหญ่

ของขวัญทั้งอยากรู้และไม่อยากรู้ที่มาของมัน

ถ้าเป็นตอนกลางคืนหล่อนอาจจะวิ่งหนีโดยไม่ต้องคิดเลยล่ะ แต่ทฤษฎีผีของหล่อน มันจะต้องมาตอนกลางคืนเท่านั้น

หรือว่าทฤษฎีนี้จะผิดไป

เจ้าหน้าที่รีบเข้ามาเคลียร์พื้นที่ ทุกคนต่างก็งงงันไม่แพ้กัน เพราะไม่มีวี่แววว่าบริเวณอื่นจะมีลมแบบนี้เลยสักนิด แต่ตกลงก็ไม่มีใครรู้ได้แต่สันนิษฐานกันไป

สรุปหล่อนก็เลยมานั่งอยู่กับอาจารย์ธีร์ตรงนี้ และคุยกันระหว่างรอเครื่องดื่ม หล่อนเห็นสายตาของสาวๆ มองมายังอาจารย์หนุ่มหล่อ บางสายตายังเผื่อแผ่มายังหล่อนด้วย มีทั้งแบบอิจฉา หรือไม่ก็สงสัยและแปลกใจที่ทำไมผู้ชายหน้าตาดีจึงมากับผู้หน้าตาท่าทางธรรมดา

ของขวัญชินแล้ว...เพราะถ้าไปไหนกับนพนันท์ก็มักจะต้องเจอสายตาแบบนี้แหละ

“แหะๆ ขวัญขอโทษค่ะที่เข้าใจผิด” ของขวัญหัวเราะแห้งๆ ก็จะไม่ให้หล่อนเข้าใจผิดได้ยังไง ก็ออกจะดูสมกันขนาดนั้น แถมหน้าตาเด็กหญิงยังดูคล้ายๆ เขาด้วย

แล้วทำไมเขายังเป็นอาจารย์หมอหนุ่มหล่อที่ยังโสดอยู่อีกล่ะ

“นอกจากยูโดแล้วคุณยังเล่นอย่างอื่นอีกไหม” ธีร์ถาม กลั้นหัวเราะสีหน้าเขินๆ ของหล่อน ตั้งแต่ตอนซ้อมยูโดแล้วเขาก็รู้สึกว่าหล่อนน่าจะเคยเรียนศิลปะการต่อสู้ชนิดอื่นด้วย

ของขวัญสบตาคม ชั่งใจว่าจะตอบตามจริงดีหรือเปล่า

“ก็...เทควันโดค่ะ”

ธีร์ยิ้มน้อยๆ รอให้หล่อนพูดต่อ

“มวยไทย...” ของขวัญขบริมฝีปาก เห็นแววตายิ้มๆ นั่นแล้วรู้คันยิบๆ ในหัวใจอย่างบอกไม่ถูก

ทำไม...หล่อนเรียนพวกนี้มันผิดตรงไหน

“แล้วอาจารย์ล่ะคะ” หล่อนถามย้อนกลับ แล้วเกือบอ้าปากค้างเพราะคำตอบอย่างหน้าตาเฉยของอีกฝ่าย

“ก็ที่คุณว่ามา...เพิ่มยิงปืนเข้าไปอีกอย่างก็แล้วกัน” ธีร์หัวเราะหึๆ ความจริงจะต้องเพิ่มอีกอย่างคือหลักสูตรการต่อสู้ของปราชญ์ โดยเฉพาะตั้งแต่เกิดเหตุการณ์ที่องค์กรร้ายบุกเข้าบ้านวรรณวิจักษ์ ปราชญ์เลยต้องจัดการให้แน่ใจว่าทุกคนมีเขี้ยวเล็บเพียงพอ

อาจจะเรียกว่าวัวหายแล้วล้อมคอก...แต่ใครจะรู้ว่าอาจจะเกิดอะไรขึ้นอีกก็ได้

ของขวัญกะพริบตาปริบๆ ท่าทางเขาไม่ได้บอกว่าพูดเล่นเสียด้วย

เขาไม่เหมือนหมอจริงๆ นั่นแหละ

คุณนันทนามองบุตรชายและหลานสาวที่กำลังเล่นเกมอยู่ตรงหน้าจอพลาสมาขนาดใหญ่แล้วส่ายหน้า กึ่งเอ็นดูกึ่งระอา เพราะทั้งสองต่างก็อายุอานามไม่น้อยแล้ว ต่างจากเมื่อตอนเป็นเด็กทุกครั้งที่น้องสาวกับน้องเขาพาหลานฝาแฝดมาที่บ้าน นพนันท์และเนตรนภาจะดีใจอกดีใจที่ได้เพื่อนเล่น

จากสี่...ตอนนี้เหลือเพียงสอง

เมืองขวัญจากไปอย่างไม่มีวันกลับ ส่วนลูกสาวเธอ ก็ไปแสบซ่าอยู่ที่เกาะบ้านเพื่อนจนไม่ยอมกลับบ้านกลับช่อง แต่ก็ยังดีที่รู้จักโทรกลับบ้านบ่อยๆ

“เฮ้ย... ไอ้ขวัญอย่าโกง” นพนันท์ร้องลั่น

“โกงอะไร นี่มันอาวุธเด็ดของขวัญ...ตัวเองไม่มีความสามารถก็อย่าโวย” ของขวัญลอยหน้าโต้ หัวเราะเยาะเย้ยญาติผู้พี่ที่ถูกตัวเล่นของหล่อนในเกมปล่อยพลังเข้าใส่จนล้มตึง

“นี่เขารณรงค์เรื่องเด็กติดเกม...จะให้แม่รณรงค์เรื่องผู้ใหญ่ติดเกมหรือไงจ๊ะ” คุณนันทนาก้าวเข้าไปหาลูกชายและหลานสาว ทั้งสองยิ้มแหยๆ

“ไม่ได้ติดครับ เล่นคลายเครียดกันเฉยๆ นะขวัญนะ” นพนันท์รีบปรองดองกับญาติผู้น้อง โดยอีกฝ่ายก็รับลูกทันที

“ใช่ค่ะคุณป้า พอดีขวัญทำการบ้านเสร็จเลยเลยหาอะไรทำแก้เครียดค่ะ”

“แหม...เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลยนะ” คุณนันทนาประชดยิ้มๆ “ถ้าเครียดมากก็ไปกับแม่ดีกว่า รับรองหายเครียด”

“ไปสิไอ้ขวัญ” นพนันท์เลิกการปรองดองและผลักไสของขวัญทันทีเพราะเดาได้ว่ามารดาต้องการอะไร “จะได้หายเครียดไง”

ของขวัญค้อนให้ญาติผู้พี่วงใหญ่ เมื่อวานก็ลอยแพหล่อนไปทีแล้ว ช็อกโกแลตกล่องใหญ่อาจจะทำให้ลดโทษเหลือเพียงรอลงอาญา วันนี้ยังจะเป็นหนังม้วนเดิมอีก

“อย่าไปสนใจพี่เขาเลยยายขวัญ ให้พี่เขาเฝ้าบ้านแล้วไปกับป้าเถอะ เดี๋ยวป้าจะพาไปทานอะไรอร่อยๆ” คุณนันทนายิ้มให้หลานสาว ก่อนจะปรายตาไปยังบุตรชาย “อ้อ...แล้วไม่ให้อยู่บ้านเฉยๆ นะจ๊ะ แม่ให้คนมาทำบ่อน้ำข้างหลังบ้านใหม่ ดูแลดีๆ ด้วยนะจ๊ะ ส่วนยาของคุณพ่อ แม่จัดไว้แล้วแต่ต้องกำชับคุณพ่อให้ทาน”

ของขวัญเดินแตร่อยู่ในห้องเสื้อสำหรับผู้ชายภายในศูนย์การค้าขนาดใหญ่ที่ได้ชื่อว่าหรูหราระดับต้นของประเทศ หล่อนถอยจากคุณนันทนาซึ่งเดินอยู่ในร้านอย่างคุ้นเคย โดยมีพนักงานสาวคอยดูแล นัยน์ตาสีนิลกวาดมองรอบร้าน หยุดดูสูทที่แขวนไว้ ผ้าเนื้อดี การตัดเย็บเนี้ยบ และราคามหาโหด...

อืม...แต่คนไทยรวยเพราะในร้านไม่ได้โล่งเลยทีเดียว

ไม่ได้โล่ง...สายตาหล่อนไปประสานกับสายคมของใครบางคน

ความบังเอิญ...มีอยู่ในโลกมากเกินไปแล้ว

ธีร์รับไหว้หญิงสาวที่ยืนอยู่แผนกสูท เขากำลังเบื่ออยู่พอดี เพราะต้องเดินตามมารดามาพักใหญ่แล้ว จริงๆ เขาก็ไม่ต้องทำอะไรมาก แค่ยืนเป็นหุ่นให้มารดาทาบเสื้อผ้าแล้วก็ยื่นบัตรเครดิตให้กับพนักงาน

แต่แค่นี้...เขาก็เบื่อจะแย่แล้ว

นี่ถ้าไม่กลัวถูกมารดาดุเหมือนคราวก่อน เขาหยิบเอกสารงานวิจัยมาอ่านฆ่าเวลาแล้ว

อืม...คราวนี้เขามีอะไรทำแก้เบื่อ

ธีร์สบตาขุ่นๆ ของวิญญาณหนุ่ม ก่อนจะลดสายตาลง ยิ้มให้กับของขวัญ หางตาเห็นมารดากำลังเลือกเนกไทอยู่จึงก้าวเข้าไปหาหญิงสาวทันที

“เจอกันอีกแล้วนะคุณ”

นั่นสิ...เจอกันอีกแล้ว ของขวัญตอบในใจ หล่อนเพียงแต่ยิ้มแล้วเอ่ย

“อาจารย์มาช้อปปิ้งหรือคะ” แน่นอนล่ะ เพราะนี่มันห้องเสื้อสำหรับผู้ชายนี่ แต่หล่อนไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดีไปกว่านี้ รอยยิ้มในดวงตาคู่สวยนั้นทำให้หล่อนคิดอะไรไม่ค่อยจะออก

“ผมมาจ่ายเงินให้แม่น่ะ” ธีร์ตอบหน้าตาเฉย “แล้วคุณล่ะ มาชื้อเสื้อผ้าให้แฟนหรือ” ถามย้อนกลับไปแล้วธีร์ก็เพิ่งนึกได้ว่าใช้คำพูดที่สนิทสนมมากไปหรือเปล่า

ทีเมื่อวานหล่อนยังพูดถึงภรรยาของเขาได้เลยนี่นะ

ถ้าเป็นอย่างอาจารย์ว่าก็ดีสิ...แต่หล่อนไม่มีทั้งแฟนให้ที่จะซื้อเสื้อผ้าให้ แล้วก็ไม่มีเงินพอที่จะซื้อเสื้อผ้าในร้านนี้หรอก

“ขวัญมาเป็นเพื่อนคุณป้าค่ะ” หล่อนปรายตาไปยังคุณป้าที่กำลังเลือกเนกไทเส้นใหม่ นอกจากของคุณลุงแล้วยังเผื่อแผ่ไปถึงคนที่กำลังเฝ้าบ้านอยู่ด้วย

หล่อนเดินตามคุณป้าจนชักง่วง...แล้วก็เริ่มน้ำตาลตกนิดหน่อยแล้วด้วย

“อุ๊ย...” คุณนันทนาอุทานเบาๆ เมื่อมือกระทบกับมือขาวผ่องที่ใจตรงกับเธอจะหยิบเนกไทเส้นเดียวกัน เธอเงยหน้าขึ้น ก็สบตากับสตรีอายุรุ่นราวคราวเดียวกัน แต่ใบหน้านั้นออกเค้าฝรั่ง

“โอ...ขอโทษค่ะ” คุณนาเดียเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม “ท่าทางเราจะใจตรงกันนะคะ”

“นั่นสิคะ” คุณนันทนาหัวเราะ มองเน็กไทแล้วส่ายหน้าช้าๆ เส้นนี้น่าจะเหมาะกับลูกชายเธอนะ “ทีนี้จะเอายังไงดีคะ มีอีกเส้นหรือเปล่าก็ไม่รู้”

“ถามพนักงานดีกว่าค่ะ...ถ้าไม่มีแล้วเราค่อยมาเป่ายิงฉุบกัน” คุณนาเดียตอบยิ้มๆ เธอหมายตาเส้นนี้ไว้แล้ว เรื่องจะให้ยอมเสียไปง่ายๆ ไม่ใช่นิสัยเธอ แล้วเธอก็ไม่ชอบการแย่งชิงเช่นกัน

“ก็ดีค่ะ” คุณนันทนาหันไปเรียกพนักงานเพื่อมาสอบถาม ขณะรอพนักงานเข้าไปเช็กสินค้าเธอก็มองหาหลานสาว ของขวัญกำลังยืนคุยกับชายหนุ่มอยู่มุมหนึ่งทำให้เธอขมวดคิ้ว

คุณนาเดียมองหาบุตรชายเช่นกัน แล้วก็ต้องแปลกใจไม่แพ้คู่แข่งที่ยืนอยู่ข้างๆ

ธีร์กับผู้หญิง...

“ตาธีร์...” เธออุทาน มองตาโตเพราะลูกชายเธอหยิบอะไรบางอย่างจากมือฝ่ามือของหญิงสาว แกะห่อแล้วส่งเข้าปาก สีหน้าเหวอๆ ของลูกชายและเสียงหัวเราะของหญิงสาวที่ก้าวถอยหลังออกห่างจากลูกชายทำให้คุณนาเดียอยากรู้ใจแทบขาดว่าผู้หญิงที่ดูสนิทสนมกับลูกชายเธอคนนั้นเป็นใคร

“ตายล่ะยายขวัญ” คุณนันทนาอุทานเบาๆ เมื่อเห็นว่าหลานสาวหัวเราะคิกคักอย่างสนิทสนมกับชายหนุ่มร่างสูงใหญ่

สตรีทั้งสองหันมามองสบตากัน

“นี่มัน...” ธีร์สบตาพราวพร่างของอีกฝ่ายแล้วส่ายหน้า ช็อกโกแลตที่เขาหยิบมานั้นไม่ใช่ช็อกโกแลตดำ เหมือนเมื่อวาน แต่กลายเป็นสอดไส้เสียนี่

“มีงานวิจัยว่าดื่มไวน์วันละแก้วจะช่วยป้องกันโรคหัวใจใช่ไหมคะ” ของขวัญก้าวถอยหลังหนึ่งก้าว หล่อนไม่ได้ตั้งใจนะ เพียงแต่ในบรรดาช็อกโกแลตก้อนเล็กๆ ที่หล่อนหยิบออกมาหลายอันนั้น เขาบังเอิญหยิบก้อนที่เป็นช็อกโกแลตสอดใส้ไวน์

“ท่าทางคุณจะอ่านงานวิจัยมาเยอะนะ” ธีร์ประชดหลังจากกลืนช็อกโกแลตสอดไส้ลงไป

“อร่อยไหมคะ” ของขวัญซ่อนยิ้ม หล่อนเชื่อหมดใจเลยล่ะว่าไวน์นิดหน่อยที่อยู่ช็อกโกแลตนั่นไม่ได้ทำให้เขารู้สึกอะไรหรอก

“ทานแบบนี้คุณต้องออกกำลังกายมากๆ ผมไม่อยากทำบายพาสให้คุณ รู้ไหมว่าแผลผ่าตัดน่ะมันไม่จางง่ายๆ หรอกนะ” เขาขู่ เพราะผู้หญิงให้ความสำคัญเรื่องความสวยงามมาก

ของขวัญอยากจะค้อนให้สักที

หล่อนก็ไม่ได้อยากให้เขาผ่าตัดให้หรอก ไม่ใช่ว่าไม่เชื่อฝีมือ แต่เพราะการต้องทำการผ่าตัดบายพาสเส้นเลือดหัวใจนี่แปลว่าอาการเข้าขั้นรุนแรงน่ะสิ

‘นายนั่นแหละ น่าจะหัวใจวายตายไปซะ’ เมืองขวัญคำราม ยิ่งเห็นหน้าก็ยิ่งเกลียดขี้หน้าหมอนี่ขึ้นทุกวัน ของขวัญก็อีกทำไมต้องไปสนิทสนมกับมันด้วยนะ

ธีร์ยิ้มนิดๆ หางตาเห็นมารดาเดินใกล้เข้ามาพร้อมกับสตรีวัยเดียวกับท่าน เขาอยากจะถอนหายใจแรงๆ สายตาของท่านมองเขาเหมือนแมวตัวใหญ่เจอหนูที่กำแพงทึบ

ไม่มีที่ไหนให้หลบได้

“เขาเป็นลูกศิษย์ผมเองครับ” ธีร์เอ่ยกลั้วหัวเราะ ขณะขับรถกลับบ้าน เขาพอเดาสายตาของมารดาที่มองของขวัญกับเขาได้ แม้ว่าท่านจะไม่ได้แสดงออกอะไรก็ตาม

เพียงแค่ยิ้มหวานพิฆาตใจก็เพียงพอแล้ว

โชคดีที่พนักงานออกมาขัดจังหวะพร้อมด้วยเนกไทซึ่งแม่ของเขาและป้าของของขวัญต้องการ

“เป็นนิสิตแพทย์นี่เอง” คุณนาเดียพึมพำ เมื่ออยู่ในบ้านวรรณวิจักษ์ ธีร์เป็นตัวกวนจอมป่วนประจำบ้าน แต่พออยู่ข้างนอกแล้วธีร์สวมวิญญาณนายแพทย์ตลอดเวลา

ท่าทางสนิทสนมกันระหว่างหญิงสาวคนนั้นกับลูกชายของเธอทำให้เธอสนใจเป็นพิเศษ

“ไม่ใช่ครับ เขาเป็นนักเทคนิคการแพทย์ มาเรียนต่อโท” ธีร์แก้ความเข้าใจของมารดา

“อ๋อ...อย่างนั้นเหรอจ๊ะ” คุณนาเดียพยักหน้านิดๆ นัยน์ตาสีน้ำตาลทองกระจ่างขึ้น “ลูกเป็นแอดไวเซอร์ให้เธอเหรอ...แม่เห็นว่าดูสนิทกัน”

ธีร์กลั้นหัวเราะ เขารู้หรอกน่าว่ามารดาเลียบเคียงถามถึงอะไร แต่ก็ตอบตามตรงเพราะเขาไม่ชอบการโกหกหรือบิดเบือนความจริง

“ไม่ครับ...เขาคงไม่อยากได้ผมเป็นแอดไวเซอร์หรอก” เขาตอบยิ้มๆ นึกถึงเจ้าของดวงตาใสแจ๋ว ถ้าอยากได้เป็นคู่ซ้อมละก็คงใช่

“อ๋อ...อย่างนั้นเหรอจ๊ะ” คุณนาเดียเอ่ยคำเดิม

ธีร์เหลือมองท่าทางกระหยิ่มยิ้มย่องของมารดาแล้วอยากถอนหายใจดังๆ นี่ท่านจะคิดอะไรให้ไกลจากความโสดของเขาได้ไหม

ท่าทางจะเป็นไปได้ยาก

+++++++++++++++ พบกันใหม่วันจันทร์หน้าค่ะ +++++++++++++++++

Create Date : 06 กรกฎาคม 2552

Last Update : 6 กรกฎาคม 2552 22:55:10 น.

48 comments

Counter : 1308 Pageviews.

คุ้มกับที่รอมา 1 อาทิตย์ค่ะพี่ฬี

อ่านแล้วอยากปั่นจักรยานไปซื้อช็อกโกแลตมากิน 55+

คืนนี้ฝันหวานนะคะ

โดย: มู๋ IP: 10.90.6.213, 202.28.181.7 วันที่: 6 กรกฎาคม 2552 เวลา:23:07:46 น.

ชักชอบกินช็อกโกแลตสอดใส้ไวน์ซะล่ะ55+

โดย: mengjai IP: 124.120.31.254 วันที่: 6 กรกฎาคม 2552 เวลา:23:09:32 น.

ว้าว คนแรก อยากอ่านตอนต่อไปเร็ว ๆ จัง ลุ้น ๆ ว่าหมอธีร์จะเป็น advisor ของขวัญแน่เลย

โดย: mean IP: 202.176.118.165 วันที่: 6 กรกฎาคม 2552 เวลา:23:12:36 น.

มาแล้วค่า คุ้มค่ากับที่รอคอยจริงๆ ทำเอาอยากกินช็อกโกแลตขึ้นมาทีเดียวเชียว

โดย: Milky_bread IP: 114.128.233.51 วันที่: 6 กรกฎาคม 2552 เวลา:23:18:46 น.

น้องขวัย...จ๋า รู้ความจริงแล้วเนอะ

ฮิ..ฮิ

แหม..ทั้ง น้องขวัญ พี่ธี ชอบเล่นกีฬาแนวเดียวกันเลยเนอะ

โดย: หนอนฮับ IP: 202.12.73.5 วันที่: 6 กรกฎาคม 2552 เวลา:23:20:41 น.

ในฐานะนักเทคนิคการแพทย์คนนึง ขอบคุณคุณฬีฬามากที่หยิบอาชีพนี้มาเป็นบทละคร เพราะเชื่อว่าคงมีอีกไม่น้อยที่ไม่รุจักนักเทคนิคการแพทย์ จะรอติดตามอ่านต่อไปค่ะ

โดย: poopae IP: 125.25.21.137 วันที่: 6 กรกฎาคม 2552 เวลา:23:22:22 น.

น่าติดตามอีกเช่นเคย
อยากรู้จังว่าคุณนาเดียจะทำอย่างไงต่อไปนะ
แต่โลกนี้กลมจิงๆนะคะ
ขอบคุณคะแล้วเจอกันอีกทีอาทิตย์หน้าคะ
ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ

โดย: คนตามอ่าน IP: 82.45.240.171 วันที่: 6 กรกฎาคม 2552 เวลา:23:23:52 น.

รู้สึกว่าคุณหมอจะงานเข้าซะแล้ว ^^

โดย: GoOsHa!R IP: 202.44.135.39 วันที่: 6 กรกฎาคม 2552 เวลา:23:26:01 น.

นึกว่าวันหยุดยาว คุณฬีจะหนีไปเที่ยวซะอีก 555 พอเปิดมาเจอพี่น้องธีร์แทบจะกรี๊ดลั่นบ้านเลยทีเดียว 555

คุณฬีสู้ๆนะคะ อยากอ่านแบบรวมเล่มใจจะขาดแล้ว

โดย: Yuii IP: 58.9.28.122 วันที่: 6 กรกฎาคม 2552 เวลา:23:31:41 น.

พี่หมอธีร์ต้องได้เป็นแอดไวเซอร์ของพี่ขวัญแน่เลยค่ะ เอิ๊ก เอิ๊ก ก กก ก

โดย: นู๋เต่า IP: 58.8.64.201 วันที่: 6 กรกฎาคม 2552 เวลา:23:42:02 น.

สุดหล่อของเราโดนลอบทำร้าย

อย่างนี้ต้องหาบอดี้การ์ดหน้าหวานมาคอยช่วยดูแลซะแล้ว

แต่เอ...คนรอบทำร้ายกับคนดูแลมาเป็นแพ็คเกตคู่กันซะด้วยหมอคุณหมอของพวกเราจาทามไงเนี่ย

โดย: hayee IP: 124.120.117.25 วันที่: 6 กรกฎาคม 2552 เวลา:23:43:34 น.

ช่ายคิดเหมือนคุณ Yuii เลยนึกว่าจะไม่ได้อ่านซะแหล่ว...ขอบคุณคับ

โดย: ตากุ๊ก IP: 58.9.44.203 วันที่: 6 กรกฎาคม 2552 เวลา:23:59:32 น.

คุณฬี

เดี๋ยวมาอ่านะคะ
วันนี้เข้าดึกแอบเข้ามา ดู
ต้องรีบล่ะค่ะ

โดย: เสาวภาคินทร์ IP: 203.209.60.171 วันที่: 7 กรกฎาคม 2552 เวลา:1:17:46 น.

อยากให้ถึงจันทร์หน้าเร็วๆ อิ อิ

โดย: ิbee IP: 124.120.146.174 วันที่: 7 กรกฎาคม 2552 เวลา:8:43:09 น.

ดีจังค่ะ อย่างน้อยวันนี้ทำงาน ก็เงียบ มีพี่หมอธีร์ ให้อ่าน ๆ ๆ เอิ๊ก ๆ ๆ ชอบใจ แต่ ๆ ๆ

โดย: กระต่าย IP: 192.168.1.31, 115.31.144.218, 117.121.208.2 วันที่: 7 กรกฎาคม 2552 เวลา:9:58:13 น.

หวานน่ารักจริงๆ อิอิ

นี่แหละน๊า....ริจะมีแฟนเป็นหมอ
โดนห้ามโน่นห้ามนี่ตลอด

โดย: sunnyP IP: 24.110.104.207 วันที่: 7 กรกฎาคม 2552 เวลา:10:31:15 น.

ขอเอาใจช่วยแม่นาเดีย นะค่ะ

โดย: ปูน IP: 125.27.248.50 วันที่: 7 กรกฎาคม 2552 เวลา:12:14:49 น.

ว้าว...เริ่มมีหวานแล้วค่ะ (หมายถึงช็อกโกแลตนะจ๊ะ) อยากให้ตีพิมพ์เร็วๆจังเลยค่ะ อยากอ่านเต็มๆแล้ว อดใจรอๆๆๆๆต่อไป แล้วพบกันอาทิตย์หน้าคะ รักษาสุขภาพทุกคนนะคะ

โดย: อัจ IP: 10.0.70.38, 203.209.80.45 วันที่: 7 กรกฎาคม 2552 เวลา:12:48:54 น.

อยากอ่านอีกอะ มอัพเร็วๆนะ แล้วเมื่อไหร่พระเอกจะรักนางเอกซักที อย่างน้อยแสดงอาการหวงก็ยังดี

โดย: ngek IP: 125.25.170.80 วันที่: 7 กรกฎาคม 2552 เวลา:15:15:18 น.

ไปติวก่อนนะค่ะ
เดี๋ยวกลับมาอีกรอบตอนดึกๆ

โดย: sweeT IP: 192.168.128.9, 203.158.4.114 วันที่: 7 กรกฎาคม 2552 เวลา:17:50:22 น.

ฟ้ามารอพี่ฬีตั้งแต่เมื่อเห็นพี่ฬียังไม่โพสเลยมาอ่านวันนี้ค่ะ เก่งจังเลยนะค่ะของขวัญทุ่มหมอธีร์ได้

โดย: ฟ้า IP: 124.121.217.209 วันที่: 7 กรกฎาคม 2552 เวลา:22:34:56 น.

เอิ๊กๆ
ดึกของแท้เลยค่ะ
ติวเลิกสี่ทุ่มเลยแวะมาหากำลังใจก่อนอ่านหนังสือต่อ

โดย: sweeT IP: 209.107.217.18 วันที่: 8 กรกฎาคม 2552 เวลา:0:06:52 น.

อยากให้ปราชญ์มาเจอของขวัญจัง อยากรู้ว่าใครจะเจ๋งกว่ากัน แล้วเมื่อไรน้องธีร์จะรู้สึกชอบของขวัญอะ อยากให้ถึงวันจันทร์หน้าเณร็วๆจัง ขอสัปดาห์ละ3ตอนเลยได้ป่ะค่า

โดย: ส้ม IP: 124.122.155.165 วันที่: 8 กรกฎาคม 2552 เวลา:1:48:42 น.

อยากได้สัปดาห์ละหลายๆตอนจักคะ

อยากอ่านนิยายพี่ฬีฬานี่มันเหมือนยา

เสพติดเลยอะคืออ่านแล้วต้องอ่านต่อ

ไม่ได้อ่านมันเหมือนจะขาดใจซะงั้น

โดย: กาแฟ IP: 117.47.222.140 วันที่: 8 กรกฎาคม 2552 เวลา:10:34:30 น.

ทำไมเมืองขวัญถึงสามารถไปไหนมาไหนได้ แต่ทำไมคุณปู่ทวดถึงเข้าไปในที่ๆไม่ได้เป็นเจ้าของไม่ได้ละค่ะ แต่เมืองขวัญสามารถเข้าได้

งง...ไม่เข้าใจ...อธิบายด้วยค่ะ

โดย: jeab IP: 117.47.76.14 วันที่: 8 กรกฎาคม 2552 เวลา:12:01:29 น.

ห่างไปนานมากกกก... แทบไม่ได้แวะเข้ามาเลยค่ะ (แอบแว่บมาดูนิดๆ ว่าคุณฬีพาหนุ่มวรรณวิจักษ์มาส่งรึยังอ่ะค่ะ อิๆๆ) แวะเข้ามาหนนี้ดีใจมากกกก

ช่วงนี้วุ่นๆ ย้ายบ้านย้ายงานอีกแล้ว.. คราวนี้ลงใต้เลย ดีนะที่ยังไม่ใต้สุด (หยุดที่หาดใหญ่อ่ะค่ะ เหอๆๆ) ไว้เข้าที่เข้าทางคงได้เข้ามาประจำได้อีก อิๆๆ
ว่าแล้วไปอ่านหนุ่มๆต่อดีกว่า

โดย: aomaam IP: 118.172.73.150 วันที่: 8 กรกฎาคม 2552 เวลา:13:00:03 น.

แวะมาทักทายสายไปหน่อย พอดีไปต่างจังหวัดเหมือนกัน แต่ก็ไม่ผิดหวังจริงๆๆๆๆ

โดย: วีริน IP: 202.176.81.127 วันที่: 8 กรกฎาคม 2552 เวลา:14:31:06 น.

นึกว่า คุณฬีฬา จะไม่มาซะแล้ว ก็เพิ่งกลับจากต่างจังหวัดมานิ

หวานๆได้อีกนะ คู่นี้ อ่านไปยิ้มไปตลอดเลย

ปล.กว่าจะจบเรื่อง เมืองขวัญจะอกแตกตายเพราะทำอะไรหมอธีร์ไม่ได้ไหมเนี่ย 555

โดย: rice IP: 172.16.20.59, 203.170.231.232 วันที่: 8 กรกฎาคม 2552 เวลา:19:24:57 น.

เป็น แฟนคลับ คนใหม่ค่ะ ชอบจังเลย แทบรอวันจันทร์ไม่ไหวแล้วน้า อยากให้ลงอาทิตย์ละ 2 วันจัง

โดย: nuu IP: 115.87.86.180 วันที่: 8 กรกฎาคม 2552 เวลา:21:17:47 น.

พี่น้องธีร์นี่
ระเบียบจัดเหมือนกันนะเนี่ย
ถ้าชอบของขวัญแล้ว นางเอกของเราจะมีสิทธ์กินของไม่ดีไม่มีประโยชน์บ้างรึเปล่านา

เฮ้อ สงสัยแค่มองของหวาน คุณครูพี่ธีร์ก็คงไม่ปลื้มแน่เลย

คุณฬีขอให้ของขวัญแสบๆหน่อยนะคะ เป็นนางมารเยอะๆ คุณครูพี่ธีร์จะได้ปวดหัวเยอะๆหน่อย

โดย: เสาวภาคินทร์ IP: 202.91.19.194 วันที่: 9 กรกฎาคม 2552 เวลา:3:13:07 น.

เฉพาะสัปดาห์นี้แถมอีกตอนไม่ได้หรอค่ะ

โดย: himawari IP: 203.113.122.254 วันที่: 9 กรกฎาคม 2552 เวลา:8:58:27 น.

รีบมาเร็วๆนะคะ

โดย: ฟ้าเคียงเดือน IP: 58.9.103.217 วันที่: 9 กรกฎาคม 2552 เวลา:10:24:08 น.

จบซะหละ ชอบธีร์จังเลยค่ะ

โดย: nOOnie IP: 58.8.75.4 วันที่: 9 กรกฎาคม 2552 เวลา:11:34:19 น.

กิ๊สสสสสส เข้าชมรมรักหมอไปอีกราย ฮ่า

โดย: meddy IP: 118.172.165.81 วันที่: 9 กรกฎาคม 2552 เวลา:12:20:54 น.

ไปทำงานก่อนตอนเย็นอ่านใหม่

โดย: คนน่ารัก 35 IP: 114.128.181.51 วันที่: 9 กรกฎาคม 2552 เวลา:17:46:43 น.

น้องฬีจ๋า ทำไมมันสั้นจังอ่ะค่ะ
อยากอ่านอีกจังเลย

คุ้มกับการรอคอยในแต่ละสัปดาห์มากๆ

โดย: ทรายริมทะเล IP: 112.143.55.169 วันที่: 11 กรกฎาคม 2552 เวลา:22:29:23 น.

อ่ะ ตามมาอ่านค่ะ ติดตามมาทุกเรื่องเลยนะคะ ดีใจที่เห็นเรื่องใหม่ออกมา

สู้ๆนะคะพี่

พี่หมอธีร์ได้ใจไปเต็มๆเลยจ๊ะ

โดย: วสนะ

วันที่: 12 กรกฎาคม 2552 เวลา:22:49:49 น.

มารอแล้วค่ะ หวังว่าตอนเที่ยงจะเจอหมอธีร์นะคะ

โดย: himawari IP: 203.113.122.254 วันที่: 13 กรกฎาคม 2552 เวลา:8:36:07 น.

มารอด้วยคนค่า

โดย: natchan IP: 202.12.118.61 วันที่: 13 กรกฎาคม 2552 เวลา:9:37:10 น.

ขอสัปดาห์ละ3-4 ตอนได้ใหมค่ะ อยากอ่านรวมเล่มแล้วค่ะ หมอธีร์กับของขวัญน่ารักมาก หวานกันให้มากกว่าเพลงพิณกับคุณศาสตร์นะค่ะ

โดย: เมย์ IP: 192.168.103.47, 61.7.143.159 วันที่: 13 กรกฎาคม 2552 เวลา:10:31:07 น.

มาเร็วๆๆหน่อยได้ไหมจ๊ะคุณฬีฬา อยากอ่านต่อจ๊ะ

โดย: ปุ๊ IP: 202.91.18.201,202.91.18.201, 72.14.192.3 วันที่: 13 กรกฎาคม 2552 เวลา:13:10:17 น.

พี่ฬีฬาอยากให้คู่แฝดมีคู่จัง

โดย: พาย IP: 125.26.183.180 วันที่: 13 กรกฎาคม 2552 เวลา:15:44:44 น.

อยากให้น่ารัก หวานๆ เหมือน ดวงตาในดวงใจ ค่ะ อ่านแล้วมีความสุขดีจัง เป็นกำลังใจให้ค่ะ

โดย: ตาลาลา IP: 124.120.162.243 วันที่: 13 กรกฎาคม 2552 เวลา:16:34:24 น.

ทำมายยางม่ายมา..........รอนานนนนนแล้วนา........

โดย: himawari IP: 203.118.109.8 วันที่: 13 กรกฎาคม 2552 เวลา:20:29:58 น.

พี่ฬียังไม่ up เพิ่มอีกเหรอค่ะคุณพี่ขา น้องมานั่งรอตั้งแต่เช้า ตอนนี้รอจนจะหลับคาคอมแล้วเด้อ

โดย: YJ IP: 202.5.83.153 วันที่: 13 กรกฎาคม 2552 เวลา:22:27:30 น.

พี่ฬี Upยัง รออ่านอยู่นะค่ะ จะหลับคาคอมแล้ว อะ

โดย: กุ๊กกิ๊ก IP: 112.143.58.95 วันที่: 13 กรกฎาคม 2552 เวลา:23:02:16 น.

waiting ka.

โดย: คนตามอ่าน IP: 82.45.240.171 วันที่: 13 กรกฎาคม 2552 เวลา:23:05:00 น.

พี่ฬีขา ฮือๆ ไม่มาจริงๆหรอคะ TOT อยากเจอหมอธีร์แล้วค่ะ อยากให้ถึงวันรวมเล่มไวๆจังเลย

โดย: Fai IP: 110.164.45.78 วันที่: 25 กันยายน 2552 เวลา:23:12:10 น.