|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 |
| 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
รหัสรักในดวงใจ ตอน ๙
สวัสดีค่ะ... วันนี้หมอธีร์มาราวน์วอร์ดตอนดึก มีคุณนักอ่านท่านไหนยังไม่นอนบ้างคะ^^
ช่วงนี้ดูข่าวไข้หวัด 2009 แล้ว ยังไงก็ระมัดระวังตัวเองด้วยนะคะ รักษาสุขภาพให้แข็งแรงเข้าไว้ค่ะ โดยเฉพาะช่วงนี้ฟ้าฝนก็แปรปรวนจริงๆ เดี๋ยวแดดแจ๋ เดี๋ยวฝนตก
รักและเป็นห่วงทุกท่านค่ะ^^
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
รหัสรักในดวงใจ ตอน ๙
เมืองขวัญมองคู่แฝดที่นอนพลิกตัวกระสับกระส่ายบนเตียง เหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดขึ้นบนใบหน้า ริมฝีปากบางขมุบขมิบอยู่ตลอดเวลาพร้อมกับเสียงสะอื้นไห้ หางตามีหยดน้ำตารื้นขึ้นมา
ไม่นะเมือง...อย่าทิ้งขวัญไปนะ เสียงร้องปริ่มจะขาดใจหลุดออกมาจากริมฝีปากสั่นระริก เสียดแทงเข้าไปในจิตใจของวิญญาณหนุ่ม
เมืองขวัญอยากมีสักครั้งที่สามารถเข้าไปกอดปลอบประโลมโดยที่ของขวัญรับรู้สัมผัสของเขาได้
เมือง...กลับมา ของขวัญตะโกนลั่นก่อนสะดุ้งสุดตัว ผวาขึ้นมานั่งบนเตียง นัยน์ตาสีเข้มเบิกกว้างหันไปรอบตัว หากเห็นเพียงเงาตะคุ่มของเครื่องเรือนในห้อง หล่อนสูดลมหายใจเข้าลึก ยกมือทั้งสองขึ้นมอง
ไม่มีเลือดสีแดงฉานเต็มสองมือ...แต่ก็ไม่มีเมืองขวัญ
นานเท่าใดไม่ทราบที่ของขวัญนั่งอยู่กลางเตียงนิ่งๆ ก่อนจะเอี้ยวตัวไปเปิดไฟหัวเตียง สายตาเหลือบไปที่นาฬิกาตั้งโต๊ะใกล้โคมไฟ
อีกชั่วโมงเดียวก็จะสว่างแล้ว...
ของขวัญลุกขึ้นจากเตียง เดินเข้าห้องน้ำเพื่อล้างหน้าแล้วออกมาเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดวอร์ม
ความฝัน...ที่ฉายซ้ำถึงวันวิปโยคในชีวิตของหล่อนนั้นชัดเจนราวกับย้อนเหตุการณ์นั้นมาอีกครั้ง
เมืองขวัญตามคู่แฝดที่ตั้งหน้าตั้งตาวิ่งไปตามถนนภายในหมู่บ้านด้วยแววตาห่วงใย
เขารักของขวัญ...อยากอยู่กับของขวัญให้นานที่สุด
แต่เขาไม่อยากให้ของขวัญจมอยู่กับภาพนั้น...ถ้าเป็นไปได้เขาอยากให้หล่อนลืมมันไปด้วยซ้ำ ชีวิตเขาจบไปแล้ว แต่หล่อนยังต้องใช้ชีวิตที่เหลือต่อไป
ของขวัญหอบแฟ้มเอกสารแฟ้มใหญ่เดินเร็วๆไปตามทางเดินในชั้นสามของตึกภาควิชา ชั้นหนึ่งซึ่งเป็นภาควิชาของหล่อนนั้นดูน่ากลัวแล้ว ชั้นสามที่หล่อนกำลังเดินอยู่นี้วังเวงยิ่งกว่า ทั้งที่ภายนอกตึกนั้นแสงแดดแผดกล้า แต่ภายในตึกกลบมืดสลัวราวกับพลบค่ำ
ตรงส่วนด้านหน้าซึ่งเป็นห้องเรียนนั้นไม่เท่าไรหรอก แต่เมื่อสุดปีกตึกแล้วหักมุมเลี้ยวเป็นห้องส่วนด้านหลังซึ่งแบ่งซอยเป็นห้องวิจัยบ้างห้องพักอาจารย์บ้างนั่นต่างหากที่เขย่าหัวใจคนขวัญอ่อนได้ดี
ประตูห้องตามทางเดินนั้นปิดสนิท แต่เสียงกุกกักที่ดังลอดออกมาทำให้ของขวัญสะดุ้งอยู่บ่อยๆ หล่อนสาบานในใจว่าจะไม่มาเดินแถวนี้ตอนกลางคืนเป็นอันขาด แม้ว่ารุ่นพี่จะบอกว่ามีนิสิตและนักวิจัยต่างทำงานจนถึงดึกกันบ่อยๆ
แต่หล่อนไม่เสี่ยงหรอก...ใครจะรู้ว่าข้างในห้องเป็นคนจริงๆ หรืออย่างอื่น
ของขวัญเดินมาจนสุดด้านหลัง มองหาป้ายชื่ออาจารย์ที่ต้องการพบ แล้วเคาะประตูขออนุญาต เสียงหวานๆ ดังแว่วออกมาจากข้างใน หล่อนจึงเปิดประตูเข้าไป
สวัสดีค่ะอาจารย์ หนูเป็นนิสิตที่ขอนัดพบอาจารย์ค่ะ ของขวัญเอ่ยหลังจากไหว้อาจารย์ที่นั่งอยู่หลังโต๊ะไม้สีเข้มตัวใหญ่ ห้องพักอาจารย์เป็นห้องเล็กๆ เต็มไปด้วยชั้นวางตำราและเอกสาร บรรยากาศทึบทึมเช่นเดียวกับทางเดิน สิ่งที่ดูสว่างไสวที่สุดในห้องคืออาจารย์สาวสวยและแจกันกุหลาบสีชมพู
ดร.รวินันท์สวยอย่างที่รุ่นพี่พูดกันจริงๆ ด้วย
อ้อ... นั่งสิ รวินันท์รับไหว้ พยักหน้าให้นิสิตหญิงนั่งเก้าอี้ตรงหน้าเธอ ขอโทษที คุณชื่ออะไรนะ อาจารย์ลืม
ของขวัญค่ะ ของขวัญทรุดนั่งลงเรียบร้อยแล้วจึงเปิดแฟ้มเอกสารขึ้น
อืม...ชื่อน่ารักดี มีเรื่องอะไรคะ รวินันท์ยิ้มน้อยๆ มองนิสิตหญิงหยิบแอกสารในแฟ้มออกมาปึกใหญ่ พอจะเดาได้ว่าอีกฝ่ายมาพบทำไม
คือหนูจะขอรบกวนปรึกษาอาจารย์เรื่องธีสีสค่ะ
รวินันท์พยักหน้า เอาสิ...ว่ามาเลยค่ะ
ของขวัญปิดประตูห้องพักอาจารย์รวินันท์แล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ ทั้งๆ ที่เตรียมตัวมาดีแล้วแท้ๆ ก็ยังถูกอาจารย์ซักเสียหัวหมุนเกี่ยวกับหัวข้อวิทยานิพนธ์ที่หล่อนอยากจะทำ แต่สัญญาณที่ดีก็คืออาจารย์มีท่าทางสนใจ แม้ว่าหล่อนจะต้องไปหางานวิจัยอื่นๆ มาเพิ่มเติมแล้วค่อยมาคุยกับอาจารย์ใหม่อีกครั้ง
ก็ไม่ได้หวังหรอกว่าอาจารย์จะเห็นด้วยตั้งแต่ครั้งแรกที่คุยกัน แค่นี้ก็ถือว่าดีในระดับหนึ่งแล้วด้วยซ้ำ
หญิงสาวเดินลงบันไดเพราะไม่ค่อยไว้ลิฟต์ที่น่าจะอายุมากกว่าหล่อนด้วยซ้ำ เมื่อลงมาถึงโถงชั้นหนึ่ง หล่อนเหลือบไปทางห้องของคนที่บังเอิญเจอกันอีกครั้งในวันก่อน
สมแล้วที่หน้าตาออกมาอย่างนี้... คุณแม่สวยออกปานนั้น
พี่ขวัญเป็นไงบ้าง
ของขวัญตวัดสายตาไปยังพิชญาที่เดินขึ้นตึกมาพร้อมกับนิลุบล สองสาวหิ้วถุงมาเต็มสองมือ หล่อนตอบกลั้วหัวเราะ
นึกว่าไปสอบออรัลมาน่ะสิ
แล้วผ่านไหมล่ะพี่ นิลุบลถามกลับยิ้มๆ ของขวัญบอกว่าเหมือนกับไปสอบปากเปล่ากับอาจารย์มาแบบนี้ แสดงว่าบรรยากาศที่ไปคุยกับอาจารย์คงเครียดน่าดู
ก็ยังไม่รู้ อาจารย์บอกให้ไปหาข้อมูลเพิ่มแล้วค่อยไปคุยกับอาจารย์ใหม่อาทิตย์หน้า
งั้นก็น่าจะผ่านอยู่นะพี่ พิชญายิ้มกว้าง ดีจัง นี่ญายังคิดไม่ออกเลยว่าจะทำเรื่องอะไร
ค่อยๆ คิดก็ได้ มีเวลาตั้งสี่ปี ของขวัญกระเซ้า
โห...พี่ขวัญอย่าแช่ง พิชญาร้อง โดยของขวัญกับนิลุบลสบตากันแล้วหัวเราะ
นี่ซื้ออะไรมาเยอะแยะ ของขวัญพยักพเยิดไปที่มือของทั้งคู่
ข้าวเที่ยงค่ะ พี่ขวัญไปกินด้วยกัน มีหมูอบใต้หอพยาบาลด้วย พี่ๆ บอกว่าเจ้านี้อร่อยสุดๆ พิชญายกถุงหมูอบถุงใหญ่ขึ้นมา
พี่ยังไม่ได้ซื้อข้าวเลย
ไม่ต้องหรอกพี่ขวัญ นี่เราซื้อมาเยอะแยะเลย นิลุบลบอก ก่อนจะหลิ่วตา น่า... พี่ไม่ต้องห่วงว่าจะได้กินฟรี เดี๋ยวญามันก็เก็บตังค์เองแหละ มันงกจะตาย
อ้าว...พี่บัว อย่าพูดความจริงสิ พิชญาหัวเราะคิกคัก ไปเถอะพี่ นี่พวกพี่ๆ เขารออยู่ หล่อนกับพวกรุ่นพี่ช่วยกันออกเงินให้ไปซื้ออาหารมารับประทานด้วยกันที่ห้องพัก เพราะเบื่อที่จะไปแอดอัดกันในโรงอาหาร
ของขวัญพยักหน้า เดินตามเพื่อนรุ่นน้องทั้งสองเข้าไปยังห้องพักสาขา ก็พบว่ามีรุ่นพี่สามคนกำลังจัดเก้าอี้ล้อมวงเป็นโต๊ะอาหารแบบง่ายๆ พร้อมกับเตรียมจานชามไว้พร้อม
นึกว่าไปปลูกข้าวอยู่นะนี่ รุ่นพี่สาวคนหนึ่งแซวเมื่อเห็นรุ่นน้องเปิดประตูขึ้นมา
เปล่าเจ๊ ไปลากอวนปลาทูอยู่ ต้มเค็มปลาทูน่าอร่อยมากเลยเจ๊ พิชญาหัวเราะคิก รีบแก้ห่อ จัดอาหารใส่จาน
แล้วนี่เพื่อนๆ คนอื่นไปไหนน่ะบัว ของขวัญถามอย่างแปลกใจที่ไม่เห็นเพื่อนผู้ชายสักคน เพราะปกติจะไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด แล้วตอนบ่ายก็ยังมีเรียนด้วยยังไม่ถึงเวลาแยกย้ายกันกลับบ้าน
พวกผู้ชายไปกินฝั่งโน้นน่ะพี่ สงสัยไปเหล่เด็กป.ตรี นิลุบลตอบเรียกเสียงหัวเราะ ก่อนที่ทุกคนจะนั่งลงแล้วเริ่มรับประทานอาหาร
ของขวัญยิ้มไปกับบทสนทนาระหว่างมื้อเที่ยง ซึ่งเป็นการถามไถ่เรื่องการเรียนของรุ่นน้องและวิทยานิพนธ์ของรุ่นพี่ด้วยบรรยากาศสบายๆ แทรกด้วยเสียงหัวเราะเป็นระยะโดยเฉพาะเมื่อมีการเอ่ยถึงบุคคลอื่นโดยใช้ฉายาแทนชื่อจริง
หลังจากห่างหายบรรยากาศแบบนี้ไปตั้งแต่เรียนจบ ของขวัญก็รู้สึกว่าตัวเองคิดถูกแล้วที่กลับมาเรียนอีกครั้ง
ตกลงว่าเมื่อวานได้เรียนหรือเปล่า ปิ่นนภาถามรุ่นน้อง เพราะเมื่อวานตอนบ่ายโมงครึ่ง รุ่นน้องปีหนึ่งก็ทยอยกันเข้ามาห้องพักทั้งๆ ที่เป็นเวลาเรียน ถามดูได้ความว่ารออาจารย์แต่อาจารย์ไม่มาสอน
ได้ค่ะ แต่ว่าเริ่มเรียนตอนบ่ายสองครึ่ง พิชญาตอบรุ่นพี่สาว
อืม...คราวหลังจะลืมโทรเตือนอาจารย์ล่ะ โทรก่อนวันหนึ่งน่ะดี
โดยเฉพาะวิชาของพ่อเจ๊ปิ่นใช่ไหมคะ
ใช่สิ นี่แหละยิ่งต้องเตือน ปิ่นนภาหัวเราะ อาจารย์บางท่านก็งานยุ่งจนลืม เพื่อผลประโยชน์ของเรา เราก็ต้องคอนเฟิร์มเวลากับท่านให้เรียบร้อย
แต่อาจารย์ส่วนใหญ่ท่านก็ตรงเวลานะ ยิ่งอาจารย์สาขาเราเองนี่แหละ...เหมือนมีนาฬิกาอยู่ในตัวเลย โดยเฉพาะอาจารย์ธีร์ รุ่นพี่สาวอีกคนพยักพเยิด
ของขวัญกะพริบตา ชื่อของอาจารย์ธีร์มักจะไม่หายไปจากวงสนทนานานนัก จะต้องมีใครสักคนเอ่ยขึ้นมาให้ได้ยินเสมอ
แต่ต้องมีวงเล็บท้ายว่า ถ้าไม่ติดผ่าตัดนะ ปิ่นนภาต่อให้
อืม...ถ้าติดผ่าตัด เดี๋ยวอาจารย์ก็ให้คนโทรมาบอกเองว่าจะให้รอนานแค่ไหน บางทีก็สงสารอาจารย์นะ ผ่าตัดเสร็จมาสอนต่อ ไม่มีเวลาจะกินข้าวด้วยซ้ำ
แหม...หล่อแล้วยังขยันอีก พิชญากะพริบตาถี่ๆ ลากเสียงยาว อยากดูแลจริงจริ๊ง
ญาเอ๊ย...ตื่นได้แล้ว
โธ่เจ๊ก็...ฝันหน่อยก็ไม่ได้ พิชญาท้วง นัยน์ตาพราวอย่างทะเล้น ทำให้ทั้งรุ่นพี่รุ่นเพื่อนหัวเราะประสานกัน
นี่ป๋าก็เชียร์ๆ น้องชายกับว่าที่แม่พี่ขวัญอยู่นะ ปิ่นนภาหันไปทางของขวัญ อาจารย์รวินันท์ก็สวย อาจารย์ธีร์ก็หล่อ มีลูกออกมาคงหน้าตาดีมาก
ของขวัญไม่ได้ตอบอะไร เพราะรุ่นพี่ไม่ได้ต้องการคำตอบ แต่หล่อนชักรู้สึกว่าหมูอบรสชาติกร่อยๆ ไม่อร่อยเหมือนเมื่อครู่
คนหนึ่งอยู่ห้องผ่าตัด อีกคนอยู่แต่ห้องแล็บ จะเอาเวลาไหนมีลูก
แหม...เจ๊ลีพูดซะเห็นภาพ พิชญาหัวเราะคิกคัก อ้าว...พี่ขวัญอิ่มแล้วเหรอ หล่อนทักเพราะของขวัญรวบช้อน เห็นอีกฝ่ายพยักหน้าก็งึมงำ กินแค่นี้แล้วจะโตไหมเนี่ย
ของขวัญยกจานตัวเองเข้าไปในห้องล็อกเกอร์ซึ่งด้านในมีเคาน์เตอร์อ่างน้ำ เป็นครัวเล็กๆ ของห้องพักไปกลายๆ หล่อนล้างจานแล้วเหลือบมองกระจกเงาแผ่นใหญ่เหนืออ่างน้ำ
ถึงอาจารย์รวินันท์จะไม่ใช่หมอ แต่ดอกเตอร์ทางด้านชีวเคมีคนสวยก็เป็นคู่ที่เหมาะสมกับอาจารย์ธีร์จริงๆ
ของขวัญผละจากกระจกไปยังล็อกเกอร์ของตัวเอง เปิดออกแล้วหยิบช็อกโกแลตแท่งใหญ่
พี่ขวัญ...โทรศัพท์ของพี่หรือเปล่า พิชญาโผล่หน้าเข้ามาในห้องล็อกเกอร์ บอกเพื่อนสาวรุ่นพี่เพราะทุกคนข้างนอกไม่ใช่เจ้าของโทรศัพท์ที่กำลังส่งเสียงดังอยู่
อ่ะ...อื้ม ของขวัญพยักหน้า เดินถือช็อกโกแลตออกไป หล่อนค้นกระเป๋าถือเพื่อหาโทรศัพท์ออกมา เมื่อเห็นหมายเลขที่ไม่มีชื่อกำกับก็ขมวดคิ้วนิดๆ
สวัสดีค่ะ
เสียงที่ตอบกลับมาทำให้ของขวัญเหลือบมองวงอาหารที่เริ่มรามือกันแล้ว หล่อนหยิบกระเป๋าถือแล้วเดินตรงไปยังประตูห้อง พอดีสวนกับวัลยาที่ผลักประเข้ามาพร้อมกับส่งเสียงดัง
เจ๊...ได้ยินข่าวอาจารย์ไชยยศหรือยัง
ของขวัญเดินผ่านประตูออกไปโดยไม่ได้สนใจ เพราะเสียงจากปลายสายเรียกความสนใจของหล่อนได้มากกว่า
มีอะไรเหรอคะหัวหน้า
ธีร์กวาดสายตาเร็วๆ ก็ทั่วห้องเรียน เพราะทั้งชั้นเรียนมีนักเรียนอยู่ไม่กี่คน และตอนนี้ยังไม่ครบจำนวนน้อยนิดเสียด้วยซ้ำ นัยน์ตาคมหรี่ลงนิดๆ
รู้สึกว่าพวกคุณจะเข้าเรียนกันไม่ครบใช่ไหม
นิสิตในห้องส่งสายตากันว่าใครจะเป็นตอบคำถาม นิลุบลแทบถลึงตาที่ถูกเพื่อนซึ่งเป็นรุ่นน้องทั้งหมดมองมายังหล่อนให้เป็นตัวแทน
เอ้อ...ขาดพี่ของขวัญค่ะ นิลุบลตอบแล้วรีบหลบตาคมปลาบ
อาจารย์หล่อก็จริง...แต่ทำไมตาดุจังแฮะ
อืม... ทำไมไม่มาเรียน ไม่สบายหรือเปล่า ธีร์ถาม เจ้าหล่อนหายไปไหน เพราะเมื่อเช้านี้อาจารย์อภินันท์ยังบ่นเรื่องรายงานของนิสิตปีหนึ่งทุกคนอยู่เลย แสดงว่าทุกคนมาเรียน
เอ้อ...ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ นิลุบลยิ้มแหย ก็ตอนกินข้าวกันอยู่ เห็นของขวัญเดินออกไปรับโทรศัพท์ข้างนอกห้องแล้วก็หายไปเลย แล้วยังปิดมือถือเสียด้วย พวกเราติดต่อไม่ได้เลยค่ะอาจารย์
ธีร์พยักหน้านิดๆ ถ้าอย่างนั้นพวกคุณมาเริ่มเรียนกัน
หล่อนหายไปไหนอีกล่ะ
ธีร์มองห้องรุ่นพี่เห็นว่ามีไฟเปิดอยู่จึงเคาะประตูแล้วเปิดเข้าไป เห็นรุ่นพี่กำลังง่วนอยู่กับคอมพิวเตอร์ โดยมีกองเอกสารวางอยู่เต็มโต๊ะเช่นเคย
ยุ่งอยู่หรือพี่
ลงโปรแกรมใหม่น่ะ ไวรัสมันมาจากไหนไม่รู้ ต้องล้างเครื่องใหม่เลย นิพนธ์พยักพเยิดให้อาจารย์รุ่นน้องนั่งที่โซฟา เป็นไง
เด็กพี่โดดเรียนอีกแล้ว
เด็กไหนวะ นิพนธ์เงยหน้าขึ้นจากคอมพิวเตอร์ หันไปมองอีกฝ่ายเพราะน้ำเสียงขุ่นๆ อย่างที่นานๆ จะได้ยินจากธีร์
เด็กเมดเทคของพี่ไง
อ๋อ...เจ้าของขวัญน่ะเรอะ เขาพยักหน้ารับรู้ แววตาบ่งบอกความประหลาดใจ เมื่อเช้าก็เห็นหน้าอยู่นี่
นั่นแหละครับ ตอนบ่ายก็หายไปเลย เพื่อนก็ติดต่อไม่ได้สักคน
หือ... นิพนธ์เคาะนิ้วบนโต๊ะ อีกแล้วเรอะ
ธีร์ยักไหล่ คราวที่แล้วหล่อนบอกว่าไปทำแล็บให้ที่ทำงานเดิม คราวนี้หล่อนจะบอกว่าอะไรอีกล่ะ
นึกว่าจะท่าทางดีอยู่นะ วันก่อนมาคุยกับพี่เรื่องหัวข้อธีสีส เลยให้ลองไปคุยกับดร.แนน นิพนธ์มองรุ่นน้อง ลองจับสังเกตว่าจะมีปฏิกิริยาผิดปกติหรือไม่เมื่อได้ยินชื่ออาจารย์สาวสวย
ธีร์เลิกคิ้วนิดๆ
ธีสีสหรือครับ
นิพนธ์พยักหน้า ดูเหมือนความสนใจของธีร์จะอยู่กับลูกศิษย์ที่โดดเรียนไปมากกว่า ก็ท่าทางดีอยู่นะ ถึงจะนิ่งๆ เงียบๆ แต่ก็พูดจาเป็นหลักเป็นฐานดี
ธีร์กะพริบตานิดๆ ชักสงสัยว่าคนที่เขากับรุ่นพี่พูดถึงเป็นคนเดียวกันหรือไม่ เขานึกไม่ออกเลยว่าคนที่ร้องกรี๊ดเพราะกลัวผีอย่างหนัก หรือจับเขาทุ่มลงกับเบาะตอนซ้อมยูโด และคนที่ยื่นช็อกโกแลตให้เขาพร้อมกับรอยยิ้มพราวระยับโดยเฉพาะในดวงตาใสแจ๋ว หล่อนไม่น่าจะได้รับคำนิยามว่า นิ่งๆ เงียบๆ ได้เลย
หรือจะท่าดีทีเหลว นิพนธ์ลอบมองสีหน้าครุ่นคิดของรุ่นน้อง
ไม่รู้สิครับ ธีร์ยักไหล่อีกรอบ
เอาน่า...ดูๆ ไปก่อนอย่าเพิ่งไปโมโหเด็กมันเลย นิพนธ์หัวเราะเบาๆ เก็บความสงสัยไว้ในใจก่อน ถ้าสอบตกค่อยเชือดทีเดียว
ธีร์หัวเราะเบาๆ คำพูดแบบทีเล่นทีจริงของรุ่นพี่ แต่ถ้าของขวัญสอบตกจริงๆ ละก็ ได้คุยกันยาวแน่ๆ นายแพทย์หนุ่มถอนหายใจเบาๆ แล้วเหลือบมองนาฬิกาข้อมือ
จะกลับแล้วเรอะ
ผมจะแวะไปนิติเวชก่อนครับ
นัยน์ตาคมของนิพนธ์หม่นลง ระบายลมหายใจช้าๆ เขารู้ว่าธีร์จะไปที่ตึกนิติเวชทำไม เพราะขณะนี้ไม่ข่าวอะไรดังเท่ากับข่าวการเสียชีวิตของนายแพทย์คนหนึ่ง
พี่ก็ยังไม่เข้าใจนะว่าทำไมเจ้าไชยมัน...suicide
ธีร์พยักหน้านิดๆ เขาก็คิดไม่ออกเหมือนกับรุ่นพี่นั่นแหละเกิดอะไรขึ้น จู่ๆ ก็ได้ข่าวว่าเพื่อนของเขาฆ่าตัวตาย
ของขวัญเดินเข้าบ้านธนกิจจาในตอนพลบค่ำ แปลกใจที่บ้านเงียบ หล่อนมองหาสาวใช้เพื่อจะได้สอบถามว่าคุณลุงคุณป้าอยู่ที่ไหน หากไม่มีใครอยู่แถวนั้นสักคน
อ้าว...กลับมาแล้วเรอะ
ของขวัญเงยหน้าขึ้นมองญาติหนุ่มที่กำลังเดินลงจากบันไดชั้นสอง หล่อนพยักหน้ายิ้มๆ มองดูชุดสูทเรียบกริบของนพนันท์
มีเดตเหรอพี่เม่น
ก็อยากอยู่ นพนันท์โคลงศีรษะ ก้าวมายืนตรงหน้าญาติผู้น้อง นัยน์ตาคมมองใบหน้ายิ้มๆ ของอีกฝ่าย พี่จะไปงานเลี้ยง ไปด้วยกันไหม
ไม่หรอกค่ะ เดี๋ยวสาวๆ พี่เม่นเข้าใจผิด ของขวัญส่ายหน้าหวืออย่างไม่ต้องคิด แล้วนี่คุณลุงกับคุณป้าละคะ หรือว่าขึ้นข้างบนแล้ว
ไปฟังสวดน่ะ นพนันท์ถอนหายใจ หมอโรคหัวใจของพ่อเสีย
คะ... ของขวัญอุทานอย่างแปลกใจ ยังหนุ่มๆ อยู่ไม่ใช่เหรอคะ หล่อนไม่เคยพบกับแพทย์ที่รักษาคุณลุง ทราบแต่ว่าเป็นหมอที่ยังหนุ่ม แต่มีความสามารถมาก
อืม... ใครๆ ก็แปลกใจทั้งนั้น นพนันท์พยักหน้า ความตายไม่เข้าใครออกใครหรอก
นั่นสินะคะ ของขวัญพึมพำ เบือนสายตาไปทางอื่น พยายามกลั้นน้ำตาที่กำลังรื้นขึ้นมา
ตกลงไม่ไปกับพี่จริงๆ น่ะ นพนันท์เปลี่ยนน้ำเสียงให้ร่าเริงขึ้นเพื่อไม่ให้ของขวัญจมไปกับความหลัง เดี๋ยวพี่จะแนะนำให้รู้จักหนุ่มๆ หล่อๆ ในงาน เผื่อจะได้ขายออกบ้าง
ปากนะนั่นพี่เม่น ของขวัญหันกลับมาค้อนให้ ไปคนเดียวเลยพี่เม่น แล้วหาพี่สะใภ้มาให้ยายจี๊ดกับขวัญซะดีๆ
โอ๊ย...เรื่องจิ๊บๆ แบบนั้นเมื่อไหร่ก็ได้
ให้มันจริงเถอะ
นพนันท์หัวเราะ ก่อนจะหรี่ตาลง
เมื่อวานพี่แวะไปหาที่คอนโด
นพนันท์สบตาใสของญาติสาว ห้องชุดว่างเปล่า ยามที่คอยเป็นหูเป็นตาให้เขาบอกว่าของขวัญไม่ได้กลับมาจากมหาวิทยาลัย
เหรอคะพี่เม่น ของขวัญแทบไม่กะพริบตา รอยยิ้มยังคงอยู่บนใบหน้า
นพนันท์ระบายลมหายใจช้าๆ เขาอาจจะเป็นญาติสนิท รักของของขวัญเหมือนกับเป็นพี่ชายแท้ๆ แต่ก็ไม่ควรก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของหล่อน
ของขวัญไม่ใช่คนหัวอ่อนและอ่อนแอ หล่อนเข้มแข็งและแข็งแกร่งกว่ารูปร่างมากนัก
อืม... กินข้าวมาหรือยัง ไปกินกับพี่ก่อนไหม เขาตัดสินใจเปลี่ยนเรื่อง
อ้าว...งานเลี้ยงไฮโซไม่มีของกินเหรอพี่เม่น ของขวัญถามยิ้มๆ พอใจที่ญาติผู้พี่ไม่เอ่ยอะไรต่อ
มี...แต่ไม่รู้จะกินได้หรือเปล่า กินไปก่อนน่ะดีแล้ว เขาตบต้นแขนของขวัญเป็นเชิงชวน ไป...หรือว่ากินมาแล้ว
นพนันท์ชะงัก เขามองมือตัวเองที่ตบต้นแขนของขวัญไม่แรงนัก ของขวัญกลับสะดุ้ง...ไม่ใช่สะดุ้งสุดตัว แต่เป็นการสะดุ้งน้อยๆ ที่ไม่น่าเป็นไปได้ เขาเลื่อนสายตาไปยังดวงตาใส แล้วเอื้อมมือเร็ว เลิกแขนเสื้อที่ยาวถึงข้อศอกของญาติผู้น้องขึ้น
ของขวัญเหลือบมองรอยช้ำบนต้นแขนก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตาญาติหนุ่ม หล่อนปลดมือเขาออกแล้วดึงแขนเสื้อลงเช่นเดิม
ไปทานข้าวกันดีกว่า ขวัญก็หิวเหมือนกัน หล่อนควงแขนนพนันท์ที่ถอนหายใจยาวออกเดิน
พี่ไม่ค่อยจะชอบแบบนี้เลยนะ นพนันท์ยอมเดินไปโดยดี
ยังกับตัวเองไม่เคย ของขวัญพึมพำ
++++++++++++ พบกันใหม่วันจันทร์ค่ะ ++++++++++++
| Create Date : 13 กรกฎาคม 2552 |
| Last Update : 13 กรกฎาคม 2552 23:06:20 น. |
|
67 comments
|
| Counter : 1356 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: nana IP: 112.143.19.173 วันที่: 13 กรกฎาคม 2552 เวลา:23:23:06 น. |
|
|
|
| โดย: กุ๊กกิ๊ก IP: 112.143.58.95 วันที่: 13 กรกฎาคม 2552 เวลา:23:28:32 น. |
|
|
|
| โดย: หนอนฮับ IP: 202.12.73.4 วันที่: 13 กรกฎาคม 2552 เวลา:23:31:01 น. |
|
|
|
| โดย: Milky_bread IP: 114.128.238.135 วันที่: 13 กรกฎาคม 2552 เวลา:23:34:26 น. |
|
|
|
| โดย: unna_jung IP: 124.121.34.57 วันที่: 14 กรกฎาคม 2552 เวลา:0:22:59 น. |
|
|
|
| โดย: เสาวภาคินทร์ IP: 202.91.19.194 วันที่: 14 กรกฎาคม 2552 เวลา:1:09:50 น. |
|
|
|
| โดย: คนตามอ่าน IP: 82.45.240.171 วันที่: 14 กรกฎาคม 2552 เวลา:2:46:15 น. |
|
|
|
| โดย: Yuii IP: 58.9.29.245 วันที่: 14 กรกฎาคม 2552 เวลา:3:52:08 น. |
|
|
|
| โดย: กระรอกจัง IP: 76.85.167.28 วันที่: 14 กรกฎาคม 2552 เวลา:7:20:38 น. |
|
|
|
| โดย: bee IP: 58.8.170.51 วันที่: 14 กรกฎาคม 2552 เวลา:7:48:51 น. |
|
|
|
| โดย: natchan IP: 202.12.118.61 วันที่: 14 กรกฎาคม 2552 เวลา:8:24:57 น. |
|
|
|
| โดย: tiww IP: 58.97.26.30 วันที่: 14 กรกฎาคม 2552 เวลา:8:27:11 น. |
|
|
|
| โดย: ngek IP: 203.144.220.241 วันที่: 14 กรกฎาคม 2552 เวลา:8:30:46 น. |
|
|
|
| โดย: นู๋หยง IP: 202.143.150.93 วันที่: 14 กรกฎาคม 2552 เวลา:8:45:16 น. |
|
|
|
| โดย: meddy IP: 118.172.170.78 วันที่: 14 กรกฎาคม 2552 เวลา:9:16:02 น. |
|
|
|
| โดย: นางฟ้า IP: 203.148.160.197 วันที่: 14 กรกฎาคม 2552 เวลา:9:17:38 น. |
|
|
|
| โดย: เอื้อ IP: 10.6.147.73, 202.28.183.10 วันที่: 14 กรกฎาคม 2552 เวลา:9:30:55 น. |
|
|
|
| โดย: keroobob IP: 125.25.148.122 วันที่: 14 กรกฎาคม 2552 เวลา:10:37:14 น. |
|
|
|
| โดย: ตากุ๊ก IP: 58.9.39.158 วันที่: 14 กรกฎาคม 2552 เวลา:10:39:48 น. |
|
|
|
| โดย: ฟ้าเคียงเดือน IP: 58.9.96.158 วันที่: 14 กรกฎาคม 2552 เวลา:10:55:37 น. |
|
|
|
| โดย: โบว์ IP: 10.90.6.125, 202.28.181.7 วันที่: 14 กรกฎาคม 2552 เวลา:13:33:13 น. |
|
|
|
| โดย: กุ๊ก IP: 10.74.99.80, 118.175.58.3 วันที่: 14 กรกฎาคม 2552 เวลา:15:53:06 น. |
|
|
|
| โดย: ฟ้า IP: 124.122.224.33 วันที่: 14 กรกฎาคม 2552 เวลา:18:37:25 น. |
|
|
|
| โดย: นู๋เต่า IP: 58.8.62.145 วันที่: 14 กรกฎาคม 2552 เวลา:20:48:04 น. |
|
|
|
| โดย: jinx IP: 124.120.19.47 วันที่: 14 กรกฎาคม 2552 เวลา:23:57:51 น. |
|
|
|
โดย: tuk_ora  วันที่: 15 กรกฎาคม 2552 เวลา:9:40:54 น. |
|
|
|
| โดย: jeab IP: 192.168.0.117, 61.19.69.30 วันที่: 15 กรกฎาคม 2552 เวลา:13:36:19 น. |
|
|
|
| โดย: ปุ๊ IP: 115.67.29.144 วันที่: 16 กรกฎาคม 2552 เวลา:10:34:26 น. |
|
|
|
| โดย: himawari IP: 203.113.122.254 วันที่: 17 กรกฎาคม 2552 เวลา:8:36:46 น. |
|
|
|
| โดย: เมย์ IP: 192.168.103.47, 61.7.143.159 วันที่: 17 กรกฎาคม 2552 เวลา:9:48:25 น. |
|
|
|
| โดย: papa_jank IP: 118.174.108.17 วันที่: 17 กรกฎาคม 2552 เวลา:9:54:03 น. |
|
|
|
| โดย: นน IP: 124.122.150.246 วันที่: 17 กรกฎาคม 2552 เวลา:19:04:44 น. |
|
|
|
| โดย: เด็กหลังเขา IP: 118.172.1.7 วันที่: 17 กรกฎาคม 2552 เวลา:21:55:52 น. |
|
|
|
| โดย: aomaam IP: 202.149.25.234 วันที่: 18 กรกฎาคม 2552 เวลา:22:22:06 น. |
|
|
|
| โดย: yamong IP: 125.26.164.19 วันที่: 19 กรกฎาคม 2552 เวลา:16:03:48 น. |
|
|
|
| โดย: himawari IP: 203.113.122.254 วันที่: 20 กรกฎาคม 2552 เวลา:8:25:02 น. |
|
|
|
| โดย: นู๋กบ IP: 117.47.23.112 วันที่: 20 กรกฎาคม 2552 เวลา:10:51:07 น. |
|
|
|
| โดย: jeab IP: 192.168.0.157, 61.19.69.30 วันที่: 20 กรกฎาคม 2552 เวลา:14:38:50 น. |
|
|
|
| โดย: คามุย IP: 114.128.81.233 วันที่: 20 กรกฎาคม 2552 เวลา:22:52:52 น. |
|
|
|
| โดย: แอน IP: 58.9.179.41 วันที่: 20 กรกฎาคม 2552 เวลา:23:21:51 น. |
|
|
|
| โดย: Yuiiy IP: 58.9.28.98 วันที่: 21 กรกฎาคม 2552 เวลา:0:13:37 น. |
|
|
|
| โดย: เสาวภาคินทร์ IP: 58.8.128.234 วันที่: 21 กรกฎาคม 2552 เวลา:0:28:25 น. |
|
|
|
| โดย: คนตามอ่าน IP: 82.45.240.171 วันที่: 21 กรกฎาคม 2552 เวลา:0:32:48 น. |
|
|
|
| โดย: แอน IP: 58.9.179.41 วันที่: 21 กรกฎาคม 2552 เวลา:0:43:13 น. |
|
|
|
| โดย: คนตามอ่าน IP: 82.45.240.171 วันที่: 21 กรกฎาคม 2552 เวลา:1:13:55 น. |
|
|
|
| โดย: เสาวภาคินทร์ IP: 58.8.128.234 วันที่: 21 กรกฎาคม 2552 เวลา:1:30:18 น. |
|
|
|
| โดย: เสาวภาคินทร์ IP: 58.8.128.234 วันที่: 21 กรกฎาคม 2552 เวลา:1:31:41 น. |
|
|
|
| โดย: นู๋กบ IP: 222.123.158.163 วันที่: 21 กรกฎาคม 2552 เวลา:1:37:08 น. |
|
|
|
| โดย: ตากุ๊ก IP: 58.9.53.171 วันที่: 21 กรกฎาคม 2552 เวลา:5:03:41 น. |
|
|
|
| โดย: bee IP: 58.8.166.61 วันที่: 21 กรกฎาคม 2552 เวลา:7:34:04 น. |
|
|
|
| โดย: กระรอกจัง IP: 76.85.167.28 วันที่: 21 กรกฎาคม 2552 เวลา:8:22:53 น. |
|
|
|
| โดย: นู๋หยง IP: 202.143.150.93 วันที่: 21 กรกฎาคม 2552 เวลา:10:55:40 น. |
|
|
|
| โดย: กระต่าย IP: 124.120.199.43 วันที่: 21 กรกฎาคม 2552 เวลา:11:12:44 น. |
|
|
|
| โดย: tiwww IP: 58.97.26.30 วันที่: 21 กรกฎาคม 2552 เวลา:11:56:20 น. |
|
|
|
| โดย: oo_oo IP: 58.10.9.61 วันที่: 21 กรกฎาคม 2552 เวลา:12:00:11 น. |
|
|
|
| โดย: บอล IP: 117.47.93.26 วันที่: 21 กรกฎาคม 2552 เวลา:12:58:15 น. |
|
|
|
| โดย: นกกระเต็น IP: 203.158.226.253 วันที่: 21 กรกฎาคม 2552 เวลา:15:52:56 น. |
|
|
|
| โดย: แฟนหมอธีร์ IP: 124.122.151.232 วันที่: 21 กรกฎาคม 2552 เวลา:15:55:00 น. |
|
|
|
| โดย: blackcrab IP: 124.120.81.231 วันที่: 21 กรกฎาคม 2552 เวลา:19:00:53 น. |
|
|
|
| โดย: ฟ้า IP: 124.122.19.180 วันที่: 21 กรกฎาคม 2552 เวลา:19:05:37 น. |
|
|
|
| โดย: เสาวภาคินทร์ IP: 58.8.130.142 วันที่: 22 กรกฎาคม 2552 เวลา:0:23:41 น. |
|
|
|
| โดย: Yuii IP: 58.9.32.89 วันที่: 22 กรกฎาคม 2552 เวลา:0:48:01 น. |
|
|
|
| โดย: เอื้อ IP: 10.6.147.73, 202.28.183.10 วันที่: 22 กรกฎาคม 2552 เวลา:8:28:39 น. |
|
|
|
| โดย: เอื้อ IP: 10.6.147.73, 202.28.183.10 วันที่: 22 กรกฎาคม 2552 เวลา:8:28:51 น. |
|
|
|
| โดย: faire IP: 161.200.59.29 วันที่: 22 กรกฎาคม 2552 เวลา:9:12:05 น. |
|
|
|
| โดย: นางฟ้า IP: 203.148.160.197 วันที่: 22 กรกฎาคม 2552 เวลา:9:41:53 น. |
|
|
|
| โดย: ning IP: 118.172.71.238 วันที่: 22 กรกฎาคม 2552 เวลา:11:06:52 น. |
|
|
|
|
|
|
|
แต่สงสัยจังของขวัญไปรับจ็อบอะไรมาทำไมมีรอย 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 84 คน [
น่าจะพิมพ์ตกไปเปล่าอะ สองประโยคนี้
หญิงสาวเดินลงบันไดเพราะไม่ค่อยไว้ลิฟต์ที่น่าจะอายุมากกว่าหล่อนด้วยซ้ำ
อืม...คราวหลังจะลืมโทรเตือนอาจารย์ล่ะ โทรก่อนวันหนึ่งน่ะดี