Bloggang.com : ดอกไม้ของฬีฬา : พลับพลึงสีรุ้ง ตอน ๓

พลับพลึงสีรุ้ง ตอน ๓

สวัสดีคืนวันจันทร์ค่ะ...ขอโทษที่มาเอาเกือบเที่ยงคืนเลยค่ะ น่า...แต่ก็วันจันทร์เนอะ

เอาล่ะ...ไปอ่านตอนสามกันค่ะ

พลับพลึงสีรุ้ง ตอน ๓

โมกเหลือบมองเลขานุการสาวที่เปิดประตูเข้ามาในห้องก่อนจะแกล้งสนใจอ่านเอกสารตรงหน้าที่อ่านไปแล้วอีกครั้ง มุมปากยกขึ้นนิดๆ ขำแววตาค้อนๆ ของปัทมา

เขายอมรับล่ะว่าแกล้งเจ้าหล่อนเล่นนิดหน่อย...มากก็ได้ ก็หล่อนอยากทำให้เขายุ่งยากทำไม จึงต้องให้หล่อนหัวปั่นกับการเลือกตัวแทนหล่อนหน่อยสิ ที่ผ่านมาก็พอจะมีคนเข้าตาเขาอยู่บ้างหรอก แต่ก็ยังไม่มีชนิด ‘ถูกใจ’ แบบปัทมาสักคน เขาก็เลยปฏิเสธไปเสียหมด เห็นปัทมาร้อนใจกับเวลาที่ผ่านไปเรื่อยๆ แล้วสนุกดี

แต่ตอนนี้ชักไม่ค่อยสนุกแล้วกับคำขู่ของมารดา...

“นั่งสิคุณบัว” เขาเซ็นเอกสารแล้วเงยหน้าขึ้น

ปัทมานั่งลงเงียบๆ มองร่างผึ่งผายของเจ้านายที่เอนหลังพิงพนัก มือเรียวสวยราวกับไม่เคยทำงานหนักวางอยู่ที่เท้าแขนข้างหนึ่ง และจับปากกาวางบนโต๊ะทำงาน ไม่ว่าจะทำอะไรเจ้านายของหล่อนก็ ‘น่าดู’ ไปทุกอิริยาบถ หล่อนจึงไม่แปลกใจกับโทรศัพท์สาวๆ ที่เข้ามาวันละหลายรอบ และชินแล้วกับการต้องเป็นด่านหน้าสกัดสาวใจกล้าที่มาหาเจ้านายหล่อนถึงที่

เรื่องผู้หญิงของคุณโมก...หล่อนผจญมาเยอะ

“น่า... อย่าทำหน้าเหมือนลูกเจี๊ยบโดนแกล้งอย่างนั้นสิคุณบัว”

ลูกเจี๊ยบค้อนให้พ่อไก่โต้งจอมอันธพาล

“โธ่...วันนี้ผมไม่ได้ตั้งใจแกล้งคุณจริงๆ นะคุณบัว”

ก็ยอมรับน่ะสิว่าทุกวันแกล้งหล่อน ปัทมานึกเข่นเขี้ยวเจ้านาย

โมกยิ้มนิดๆ

“สามคนนี้ไม่เข้าตาผมจริงๆ” เขาก็พยายามแล้วนะสำหรับวันนี้ เพราะเสียงข่มขู่ของมารดายังดังก้อง

ปัทมาปรายตาเหมือนจะค้อนให้ ทำงานกันมานานหล่อนรู้ว่าโมกเป็นคนเข้มงวดกับงานจนผู้ร่วมงานครั่นครามก็จริง แต่โมกก็เป็นคนใจดีอยู่ไม่น้อย...ในเวลาอารมณ์ดีๆ นะ

“แล้วเมื่อไรจะมีคนเข้าตาคุณโมกล่ะคะ” หล่อนอดประชดไม่ได้

“ก็เมื่อไรคุณหาคนแบบคุณมาได้ก็เมื่อนั้นล่ะ นี่คุณหาใครมาก็ไม่รู้” โมกตอบหน้าตาเฉยแต่แววตาเต้นระริก ยิ่งทำให้คนเป็นเลขานุการคันไม้คันมือ

ความผิดหล่อนอีกใช่ไหมเนี่ย...ฮึ่ม

“ว่าไงคุณบัว หรือว่าอยากเลื่อนงานแต่งออกไป...สักปีสองปี”

ปัทมายิ้มแหย น้ำเสียงข่มขู่ของเจ้านายทำเอาหล่อนขนลุก ยิ่งรู้ตัวว่าถูกแกล้งยิ่งอยากตอบโต้โมกกลับขึ้นมาบ้าง

ฮึ...ไม่มีใครว่าหล่อนเป็นผู้หญิงอ่อนแอไร้พิษสงนะ

“บัวก็กำลังเกลี้ยกล่อมเพื่อนสนิทอยู่ค่ะ” หล่อนเอ่ยเบาๆ คล้ายไม่แน่ใจ

“หือ...เพื่อนสนิท” โมกหรี่ตา ปัทมากั๊กเรื่องเอาไว้ล่ะสิ

“ค่ะ... ยายพลับพลึงเพื่อนบัว...คบกันมาตั้งแต่สมัยประถม” ยังไม่ทันที่ปัทมาจะร่ายคุณสมบัติของเพื่อนสาวต่อ เสียงโทรศัพท์มือถือของโมกก็ดังขึ้น

“ครับพ่อ” เขากดปุ่มรับสายของบิดา ยกมือขึ้นทำสัญญาณให้ปัทมาที่กำลังจะลุกออกไปอย่างมีมารยาท ให้อยู่ต่อได้ “อะไรนะครับ” เขาอุทานเสียงดัง

“พ่อไม่เป็นอะไร แค่ข้อเท้าเคล็ดนิดหน่อย” น้ำเสียงบ่งบอกอารมณ์ดีของคุณกานต์ดังมาตามสาย บอกถึงอุบัติเหตุเล็กน้อยในสนามกอล์ฟขณะไปออกรอบกับเพื่อน

“แน่ใจนะครับ ให้หมอดูหรือยัง” แม้บิดาจะบอกว่าไม่เป็นไร แต่เขาก็อดเป็นห่วงไม่ได้ ปกติแล้วสุขภาพทั่วไปของบิดาจะดีเยี่ยม ทว่าอายุของท่านก็ไม่ใช่น้อยแล้ว

“อืม...ดูแล นี่ก็เพิ่งออกมาจากโรงพยาบาลเพื่อนนี่แหละ” คุณกานต์ตอบ หนึ่งในก๊วนกอล์ฟของเขามีเจ้าของโรงพยาบาลอยู่ด้วย ก็จัดการลากเขามาให้แพทย์ดู “หมอแค่ให้พักเยอะๆ เท่านั้นแหละ แต่ที่พ่อโทรหาเราก็เรื่องที่พ่อจะไปพบมิสเตอร์เฉินพรุ่งนี้ พ่อคงไปไม่ได้แล้ว โมกไปแทนพ่อหน่อยนะ”

“ครับ...” เขารับคำทันที มิสเตอร์เฉินเป็นเจ้าของโรงแรมหรูหราหลายแห่งทั่วโลก และเป็นลูกค้าเก่าแก่ของบริษัท มิสเตอร์เฉินถูกใจฝืมือประณีตทุกชิ้นงานของมธุรธารซิลเวอร์ จึงใช้ผลิตภัณฑ์ของบริษัทในทุกภัตตาคาร ทุกห้องอาหาร และห้องพักหรูหราทั้งหลาย รวมถึงโรงแรมแห่งใหม่ในฮาวายที่กำลังจะเปิดตัวอย่างเป็นทางการ จึงเชิญเพื่อนและคู่ค้าต่างๆ ไปร่วมงาน

นอกจากไปร่วมงานเปิดตัวโรงแรมแล้ว บิดาเขากับมิสเตอร์เฉินยังจะเซ็นสัญญางานใหม่ เพราะมิสเตอร์เฉินเพิ่งเทคโอเวอร์รีสอร์ตแห่งหนึ่งในแถบทะเลแคริเบียน และยังพอใจกับผลงานของมธุรธารซิลเวอร์เช่นเดิม

“ยังไงก็ชวนมิสเตอร์เฉินมาตีกอล์ฟที่เมืองไทยนะไอ้เสือ” คุณกานต์ตบท้าย

โมกส่ายหน้า ขนาดข้อเท้าเคล็ดก็ยังไม่เลิก

“ครับผม ตามบัญชาท่านประธานเลยครับ ว่าแต่ท่านรองฯ ทราบหรือยังครับว่าท่านประธานฯ ไปเล่นซนจนเจ็บแข้งเจ็บขาแบบนี้”

“ไอ้โมก...” คุณกานต์ลากเสียง แต่ก็เพิ่งนึกได้ว่าโมกพูดถูก เขายังไม่ได้บอกภรรยา “เออๆ เดี๋ยวพ่อโทรหาแม่เขาก่อน อ้อ...พวกเอกสาร ให้หนูบัวไปเอากับเลขาพ่อก็แล้วกันนะ”

โมกวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ สายตาตวัดกลับมายังปัทมาอีกครั้ง

“พรุ่งนี้ผมต้องไปฮาวายแทนท่านประธาน คุณช่วยเคลียร์ตารางงานให้ผมหน่อยนะ”

“ค่ะ...” ปัทมารับคำสั่ง นึกถึงตารางงานแน่นเอี๊ยดของเจ้านายแล้วก็อยากจะถอนหายใจแรงๆ แล้วยังจะ...ตารางนัดสาวๆ อีกล่ะ “พรุ่งนี้วันเกิดคุณมินตราค่ะ” หล่อนเตือนความจำเจ้านายถึงนัดของนางแบบสาวไฮโซที่มีข่าวกับเขาบ่อยๆ

“อืม...” โมกพยักหน้ารับรู้ เขารับปากมินตราไว้แล้วว่าจะไปปาร์ตี้วันเกิดของหล่อน ถ้ารู้ว่าเขาไปไม่ได้คงมีงอนอีกแน่ สำหรับผู้หญิงคนอื่นเขาก็จะไม่ค่อยสนใจนัก แต่มินตราเป็น ‘คนพิเศษ’

“ส่งดอกไม้ไปที่บ้านตอนเช้าก่อน แล้วตอนเย็นก็ส่งอีกช่อพร้อมกับของขวัญ...อ้อ ให้คนไปเอาที่ร้านคุณเจมส์ด้วย ส่งไปที่งานปาร์ตี้นะ” โมกสั่งอย่างละเอียด ก็น่าจะพอแก้หน้ามินตราต่อหน้าเพื่อนๆ ได้อยู่หรอกที่เขาไม่สามารถไปงานของหล่อน

ปัทมาจดคำสั่ง ปกติเจ้านายหล่อนก็ใจดีกับสาวๆ อยู่แล้ว ทว่าของขวัญจากร้านเพชรชื่อดังนั้นทำให้หล่อนชักสงสัยว่า นางแบบสาวคนนี้จะมาเหนือหญิงสาวคนอื่นหรือไม่ แต่ถึงจะเหนือก็คงไม่ใช่ที่สุด เพราะถ้าเป็นคนพิเศษจริง เลขานุการอย่างหล่อนคงไม่ได้มาจัดการให้

“เดี๋ยวคุณไปเอาเอกสารกับคุณนุชด้วยนะ” เขาหมายถึงปรียานุชเลขานุการของบิดา

“ได้ค่ะ... เอ่อ...คุณโมกคะ แล้วเรื่องเลขาคนใหม่” ปัทมาถามเสียงอ่อย ก็เจ้านายไปต่างประเทศหลายวันอย่างนี้แล้วหล่อนจะทำยังไงดีล่ะ

โมกระบายลมหายใจช้าๆ มองเลขานุการอย่างกลัดกลุ้มไม่แพ้กัน ถ้ามารดาไม่ขู่ไว้ละก็ เขาจะไม่เดือดร้อนใจเลย

“อืม...เมื่อกี้คุณพูดถึงเพื่อนคุณใช่ไหม”

“อ๋อ... พลับพลึงค่ะ”

โมกหรี่ตา เรียวปากบางเฉียบเอ่ยทวนชื่ออีกครั้ง “พลับพลึง”

“ค่ะ... พลับพลึง แซ่ตั้ง” ปัทมาเอ่ยทั้งชื่อและนามสกุล หล่อนเคยถามว่าทำไมที่บ้านของพลับพลึงยังใช้แซ่ ทั้งๆ ที่หล่อนเห็นคนไทยเชื้อสายจีนส่วนใหญ่มักเปลี่ยนมาเป็นนามสกุลแบบไทยโดยอาจมีคำหรือความหมายจากแซ่เดิมมา

อากงอยากให้มีลูกสักคนที่ยังใช้แซ่... พลับพลึงตอบว่าอย่างนั้น บิดาของพลับพลึงจึงทำตามความต้องการของท่าน โดยบอกว่าไม่ว่าจะนามสกุลไทยหรือแซ่ก็ไม่ได้ทำให้ความรู้สึกของครอบครัวหล่อนแตกต่างกัน ถึงจะยังใช้แซ่ แต่ก็เป็นคนไทยที่รักแผ่นดินพร้อมทั้งรักและยังสืบสานขนบธรรมเนียมจีนของบรรพบุรุษ

“พลับพลึง...สมัยนี้ยังมีคนชื่อนี้อีกเรอะ”

คำพูดของเจ้านายนั้น ปัทมาไม่รู้จะโกรธหรือหัวเราะดี ขนาดเจ้าของชื่อเองก็ยังบ่นบ่อยๆ เรื่องความเชยของชื่อตัวเอง แต่ไม่เห็นเคยพูดเรื่องจะเปลี่ยนใหม่เสียที

“พลับพลึง แซ่ตั้ง” โมกทวนอีกครั้ง เขามองสบตากลมโตใสแต่ไม่ค่อยซื่อของเลขานุการสาว อย่าว่าแต่เขาเล่ห์เหลี่ยมเยอะเลย เจ้าหล่อนเองก็ไม่แพ้กันหรอก “ตกลง...ผมเลือกเพื่อนคุณนี่แหละ”

ปัทมาอ้าปากค้าง กะพริบตาปริบๆ ด้วยไม่รู้จะเอ่ยอะไรดีกับการตัดสินใจแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยของเจ้านาย หล่อนยังไม่ได้บรรยายสรรพคุณ...เอ๊ย คุณสมบัติของพลับพลึงเลยสักนิด

โมกมองตามร่างเล็กของเลขานุการที่เดินงงๆ ออกไปจากห้องแล้วยิ้มกว้าง เวลาปัทมาทำหน้าเอ๋อๆ หล่อนดูตลกที่สุด

พลับพลึง แซ่ตั้ง

เขานึกภาพออกเลย... ผู้หญิงตัวเล็กๆ ขาวๆ ตาชั้นเดียวแบบสาวหมวยที่พบได้ง่ายบนท้องถนน หน้าตาก็คงเรียบๆ เชยๆ พอกับชื่อนั่นแหละ เพราะเพื่อนของปัทมาก็น่าจะไม่แตกต่างจากตัวหล่อนนัก

ที่สำคัญถ้าปัทมากล้าแนะนำเพื่อนสนิทละก็ แสดงว่าความสามารถของผู้หญิงชื่อเชยๆ คนนั้นไม่ด้อยไปกว่าหล่อน หล่อนคงไม่กล้าแนะนำส่งเดชหรอก เพราะหล่อนคงไม่อยากให้เขาป่วนงานแต่งงานของเจ้าหล่อนเล่นหรอก

หึๆ

โมกระบายยิ้มอย่างโล่งใจ...เขากำจัดคำขู่ของมารดาได้เรียบร้อย

ปัทมาจอดรถหน้ามุขตึกสองชั้นทรงยุโรปร่วมสมัยสีขาว บ้านตระกูลตั้งของพลับพลึงที่หล่อนคุ้ยเคยดี เพราะตามพลับพลึงมาเป็นประจำตั้งแต่เด็กๆ เช่นเดียวกับพลับพลึงที่ไปบ้านของหล่อนซึ่งอยู่ไม่ไกลกันบ่อยๆ ปัทมาก้าวลงจากรถ กำลังจะก้าวขึ้นบันไดมุขหน้าตึก

“บัว...” เสียงเรียกจากเบื้องหลัง หล่อนจึงหันไปแล้วก็ยิ้มกว้างให้กับชายหนุ่มที่กำลังเดินมาจากโรงรถด้านข้างตึก

“ศิลา...ไม่ได้เจอกันตั้งนาน” หล่อนทักชายหนุ่มอย่างดีใจ

“นั่นสิ... คิดถึงบัวจังเลย” ศิลาทักอย่างร่าเริงเช่นกัน

ปัทมายิ้มกว้าง

“ปากหวานจริงศิลาเนี่ย... มิน่าสาวๆ ถึงเพ้อละเมอหาประจำ”

“โอ๊ย...ใครบางคนไม่ยักละเมอหาเรา กลับจะทิ้งเราไปแต่งงานกับนักการทูตหนุ่มอนาคตไกล”

“ไม่ต้องมาพูดดีเลย” ปัทมาค้อนให้กับอาการโอดครวญเกินจริงของศิลา อดีตเดือนคณะวิศวกรรมศาสตร์เพื่อนสนิทของพลับพลึง หล่อนเคยเชียร์สองคนนี้อยู่พักหนึ่งเพราะพลับพลึงกับศิลาดูเหมาะสมกันมาก ทั้งรูปร่างหน้าตา นิสัยใจคอเข้ากันได้ดี แต่คงเข้ากันได้ดีเกินไปสองคนนี้เลยสมัครใจเป็นเพียงเพื่อนสนิทกัน หล่อนเลยลุ้นไม่ขึ้นสักที

“อ้าว...เราพูดความจริงนา แล้วนี่ว่าที่ท่านทูตไม่มาด้วยเหรอ”

“ไม่มาจ้ะ ช่วงนี้งานเยอะน่ะ ต้องอยู่เย็นบ่อยๆ แล้วศิลาล่ะ มาคนเดียวหรือมากับสาว” หล่อนย้อนถามยิ้มๆ

“สาวพลับพลึงน่ะสิ วันนี้คุณนายท่านไปเป็นนางกวักที่ร้านมา” ศิลาเอ่ยกลั้วหัวเราะ พลับพลึงทำเอาลูกค้าหนุ่มๆ ตาลุกกันเลยทีเดียว

“เหรอ...พลับพลึงกลับไปทำงานที่ร้านเหรอ” ปัทมาพึมพำ ชักหนักใจขึ้นมา เพราะหล่อนกะมาเกลี้ยกล่อมเพื่อนสาวเสียด้วย ถ้าพลับพลังตัดสินใจกลับไปดูแลร้านจริงๆ หล่อนก็ชวดน่ะสิ

ไม่อยากจะนึกถึงสีหน้าของเจ้านายเลย...

“เปล่าหรอก... คุณนายหนีหม่าม้าอยู่น่ะ เลยไปสิงอยู่ร้านก่อนจะหางานใหม่” เขาจับเส้นผม ขยิบตาเป็นเชิงบอกว่าทำไมพลับพลึงจึงต้องหนี “เห็นว่าบัวชวนพลับไปทำงานเหรอ” เขาย้อนถามยิ้มๆ

“ใช่แล้วล่ะ” ปัทมาพยักหน้า

“หือ...” ศิลาพิศดวงหน้าของอีกฝ่ายอย่างสงสัย น้ำเสียงของปัทมาฟังดูจริงจัง “หมายว่าความบัวจะให้พลับไปทำงานจริงๆ น่ะ”

“ก็ใช่สิ...แล้วนี่พลับพลึงอยู่ไหนล่ะจ๊ะ” หล่อนยิ้มแล้วถามหาเพื่อนสาวเพราะไม่เห็นอยู่บริเวณนั้น

ศิลาบุ้ยใบ้ไปในตัวบ้าน สีหน้ายังคงงุนงงเพราะปัทมาดูจริงจังมาก เขากับพลับพลึงคิดว่าเจ้าหล่อนล้อเล่นเสียอีก ยังได้หัวเราะกันท้องคัดท้องแข็ง

“โน่น...แปลงร่างเป็นนางเอกหนังจีนกำลังภายในอยู่ในบ้าน” เขาอาสาออกมาหยิบหนังสือที่เจ้าหล่อนลืมทิ้งไว้ในรถให้ “ไปดูสิ...”

ปัทมาทำหน้าฉงน หล่อนก้าวตามศิลาขึ้นบันไดสู่ตัวบ้าน กำลังจะก้าวสู่ห้องโถงก็ได้ยินเสียงดนตรีดังแว่วมา หล่อนแย้มริมฝีปากน้อยๆ พอเข้าใจคำพูดของศิลาแล้ว

พลับพลึงกรีดนิ้วบนสายพิณเป็นครั้งสุดท้ายในการจบเพลง แล้วเงยหน้าขึ้นพร้อมกับเสียงปรบมือ หล่อนเลิกคิ้วน้อยๆ เมื่อเห็นว่าในห้องนั่งเล่นมีเพื่อนสาวเพิ่มขึ้นมาอีกคน ปัทมานั่งอยู่ที่โซฟาหุ้มผ้าฝ้ายสีแดงตัวโปรดของมารดา ส่วนศิลานั่งเอนๆ อยู่บนเก้าอี้โยกข้างๆ กัน ฝีมือการตกแต่งห้องนั่งเล่นของมารดานั้น ออกจะผสมผสานด้วยข้าวของหลากหลายแนว ทั้งโซฟาแบบร่วมสมัย เก้าอี้โยกโบราณ ตุ๊กตากระเบื้อง แจกันแบบจีน ของที่ระลึกจากทั่วโลกของพี่ชาย หรือภาพเขียนลายเส้นแบบจีน แต่ทุกอย่างดูลงตัวกลมกลืนกันดี

จริงๆ แล้วแนวการตกแต่งบ้านหล่อนก็เป็นแบบนี้ คือผสมผสานระหว่างความเป็นจีนและความร่วมสมัย เพียงแต่ว่าบางห้องจีนมาก บางห้องร่วมสมัยมาก

“บัว...มาตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ”

ปัทมาอมยิ้ม เวลาเพลินกับเครื่องดนตรีชิ้นโปรดพลับพลึงมักจะไม่ค่อยรับรู้ความเคลื่อนไหวรอบกาย ขนาดพวกหล่อนเข้ามาในห้องนั่งเล่นได้สักพักแล้วพลับพลึงยังไม่รู้ตัว

“มาเมื่อกี้จ้า ทันฟังเกือบทั้งเพลง” เสียงดนตรีไหวพลิ้วราวกับสายน้ำของพลับพลึงนั้นฟังเท่าไรก็ไม่เบื่อ “ขออีกเพลงได้ไหม”

“นั่นสิ...กำลังฟังเพลินเลย” ศิลาเสริม นี่เป็นอีกเรื่องแปลกของเพื่อนสาวคนนี้ ใครเลยจะเชื่อว่าพลับพลึงจะมีความสามารถด้านดนตรี โดยเฉพาะเครื่องดนตรีจีนโบราณหน้าตาคล้ายจระเข้ของไทยชิ้นนี้ “เอาเพลงไทยนะ...อยากฟังลาวดวงเดือนน่ะ”

แทนคำตอบ พลับพลึงก้มหน้านิดๆ กวาดสายตามองเครื่องสายแบบจีน แผ่นไม้คล้ายกล่องสีเหลี่ยมยาวเกือบสองเมตรบนขาตั้ง ภาพเขียนดอกพลับพลึงด้วยช่างฝีมือชั้นครูบนแผ่นไม้งามวิจิตร หล่อนวางนิ้วบนสายแล้วเริ่มดีด

พลับพลึงหลงรักเสียงกู่เจิง ยอมอดทนฝึกฝนมาตั้งแต่แปดขวบ โดยการสนับสนุนอย่างดีจากบิดามารดา คุณพวงหยกปลาบปลื้มเป็นพิเศษถึงกับไปฮ่องกง สั่งทำกู่เจิงโดยขอให้ช่างวาดรูปดอกพลับพลึงลงบนกู่เจิง มอบให้เป็นของขวัญวันเกิดอายุครบ ๑๕ ปีของบุตรสาว

นอกจากจะรักแล้ว พลับพลึงยังรู้ดีว่ากู่เจิงเป็นอาวุธชั้นดี... ไว้สู้รบกับมารดา

“นางเอกหนังจีนจริงๆ เพื่อนเรา” ปัทมาพึมพำกับตัวเอง ท่วงทำนองของเพลงลาวดวงเดือนบรรเลงด้วยกู่เจิงแม้ฟังแปลกหู หากก็ไพเราะและงดงามประทับใจหล่อน และดูจากแววตาฉายความชื่นชมของศิลา เขาเองก็น่าจะรู้สึกเช่นกัน

ปัทมามองเพื่อนสาวไม่วางตา ยามพลับพลึงอยู่กับกู่เจิง ดวงหน้าสวยคมเข้มจะดูละมุนละไมและหวาน...อย่างที่เจ้าตัวเองก็ไม่รู้ตัว

นี่แหล่ะ...พลับพลึงในแบบที่หม่าม้าปลื้มเอามากๆ

และ...เวลาพลับพลึงอารมณ์ดีๆ แบบนี้งานหล่อนก็ง่ายขึ้นน่ะสิ หึๆ

พลับพลึงสบตากับศิลายิ้มๆ ฟังเสียงออดอ้อนของปัทมาที่ขอให้หล่อนไปทำงานด้วย หล่อนไม่นึกว่าปัทมาจะเอาจริงกับเรื่องนี้

“น่า...นะ พลับพลึงคนดี ช่วยบัวหน่อยนะ” ปัทมาบีบนวดแขนเพื่อนสนิทที่ย้ายมานั่งข้างหล่อนอย่างเอาใจ และส่งสายตาอ้อนวอนเพื่อนสนิทที่กำลังอารมณ์ดี

“ก็อยากช่วยหรอกนะ แต่ว่า...” พลับพลึงยกมือขึ้นจะเสยผมอย่างเคยชิน แต่ก็เจอเส้นผมสั้นๆ จึงได้แต่ลูบไปมา “ฉันไม่เคยทำนี่นา”

หล่อนก็คิดว่าตัวเองไม่ค่อยเหมาะกับงานเลขานุการหรอก

“โธ่...พลับพลึงของบัวออกจะเก่ง” ปัทมาอ้อนต่อ ท่าทีของเพื่อนสนิทยังไม่ค่อยอ่อนลงอย่างใจหล่อน “ยังไงตอนนี้พลับพลึงก็ว่างนี่นา...ลองทำดูก่อนก็ได้ ถ้าไม่ชอบค่อยว่ากันใหม่”

“อะไรบัว...ลองแล้วไม่ทำก็ได้เหรอ” ศิลากระเซ้า

“อ้าว...แน่สิ ก็ช่วงทดลองงานไง เวลาดูใจกันไงว่าจะอยู่กันรอดหรือเปล่า สามเดือนนี้ล่ะ”

“หึๆ ยังกับช่วงข้าวใหม่ปลามัน” ศิลาหัวเราะชอบใจในเปรียบเทียบ

ปัทมาค้อนให้ชายหนุ่มแล้วหันหลับมายังเพื่อนสนิทที่ยังนิ่งเฉย ไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ

“ถามจริงๆ นะบัว... ทำไมต้องเป็นฉันล่ะ”

ปัทมายิ้มแหย... สบดวงตาของเพื่อนสาว

“คือว่า...” หล่อนอึกอักเล็กน้อยก่อนจะเล่าถึงการตัดสินใจฉับพลันของเจ้านาย แล้วอ้อนวอนเพื่อนสาวตบท้ายอีกที “นะ...พลับพลึงช่วยบัวด้วยนะ ไม่อย่างนั้นบัวแย่แน่ๆ”

“เจ้านายของบัวนี่ก็แปลกดีนะ” ศิลาเอ่ยกลั้วหัวเราะ ชักอยากรู้จักเจ้านายของเพื่อนสาวขึ้นมาบ้าง

“แต่คุณโมกเป็นคนเก่งมากนะ” ปัทมาแย้ง “บัวรู้ว่าพลับพลึงชอบทำงานกับคนเก่งๆ คุณโมกนี่แหละสุดยอดแล้ว ไม่แน่นะพลับพลึงกับคุณโมกอาจจะทำงานเข้ากันได้ดีก็ได้” ถ้าไม่ตีกันตายซะก่อนนะ หล่อนไม่เอ่ยประโยคสุดท้าย

พลับพลึงสบแววอ้อนวอนในดวงตาของเพื่อนสาวแล้วถอนหายใจ ก่อนจะแยกเขี้ยวด้วยประโยคถัดมา

“น่า...พลับพลึง ไปทำงานดีกว่า อยู่บ้านนานๆ ระวังหม่าม้านะ”

พลับพลึงอมยิ้มนิดๆ ปัทมายังส่งสายตาอ้อนวอนมายังหล่อนเป็นระยะๆ เพราะหล่อนยังไม่ตกลงรับปากเรื่องที่เจ้าหล่อนขอร้อง ถ้าเป็นเรื่องอื่นหล่อนก็คงไม่ตัดสินใจยากขนาดนี้หรอก แม้หล่อนจะเปลี่ยนงานมาหลายครั้งก็จริง แต่ทุกครั้งหล่อนก็มุ่งมั่นในการทำงานจริงๆ

แต่คำขู่ของปัทมาก็กวนใจหล่อนเสียจริง โดยเฉพาะเมื่อมารดากลับมาถึงบ้านพร้อมกับรอยยิ้มกว้างขวาง ราวกับอิ่มอกอิ่มใจอะไรมา แถมด้วยสายตาแปลกๆ ที่มองหล่อนอีกด้วย หล่อนรู้จากแม่บ้านอาวุโสว่ามารดาออกไปหาเพื่อนตั้งแต่บ่าย

“กินเยอะๆ นะอาหนูบัว ศิลา เป็ดพะโล้เจ้านี้อร่อยจริงๆ หม่าม้ารับประกัน” คุณพวงหยกชี้ชวนเพื่อนของบุตรสาวให้รับประทานอาหารบนโต๊ะอย่างอารมณ์ดี แม้ว่าบุตรชายจะไม่อยู่บ้านแต่ก็มีเพื่อนของบุตรสาวทั้งสองคนมาร่วมโต๊ะอาหาร ทำให้ดูคึกคักอย่างมาก “ปวยเล้งผัดน้ำมันหอยนี่หม่าม้าก็เพิ่งผัดร้อนๆ จับฉ่ายหม่าม้าก็ทำเองนะ”

“โอ๊ย... มาบ้านหม่าม้าทีไรพุงกางกลับไปทุกทีเลยครับ” ศิลายิ้มประจบ “หม่าม้าทำอะไรก็อร่อย”

คุณพวงหยกยิ้มแป้น

“มาเป็นลูกชายหม่าม้าไหมล่ะ รับรองว่าได้กินของอร่อยทุกวันเลย”

พลับพลึงหัวเราะ ยักคิ้วให้เพื่อนสนิทที่ทำท่าข้าวติดคอขึ้นมาทีเดียว ปัทมาเองก็หัวเราะเบาๆ อย่างอดไม่ไหว

“หือ...ไม่อยากมาเป็นลูกชายเตี่ยเรอะ” คุณธงร่วมผสมโรงหัวเราะสีหน้าเจี๋ยมเจี้ยมของเพื่อนบุตรสาว เขาชอบเพื่อนๆ ของบุตรสาวทุกคน แม้จะห้าวเฮี้ยวกันไปบ้าง แต่ก็เป็นเด็กดีขยันขันแข็งกันทุกคน โดยเฉพาะศิลา

จะว่าไป...ศิลาก็ถูกศรีภรรยาของเขาเกี้ยวให้มาเป็นลูกเขยบ่อยๆ แต่ก็ยังไม่มีทีท่าสำเร็จสักที

“โธ่...เตี่ยครับ ถ้าเป็นลูกเฉยๆ ก็ได้เลยครับ...แต่อย่างอื่น...” เขาหัวเราะแห้งๆ

คุณพวงหยกค้อนพองาม

“ไม่เป็นไร... หม่าม้าไม่ง้อศิลาก็ได้” เธอหันไปทางบุตรสาว แล้วยิ้มหวาน “พลังพลึงพรุ่งนี้ว่างใช่ไหม...ไปกับหม่าม้าหน่อยนะ”

“คะ... ไปไหนคะ” พลับพลึงขยับตัวทันที มองยิ้มหวานของมารดาอย่างระแวง

“ก็... หม่าม้าจะไปหาเพื่อนหน่อยน่ะ”

คุณธงหรี่ตามองภรรยาเช่นเดียวกัน เขารู้ว่าวันนี้ภรรยาออกไปหาเพื่อน แต่เขารู้ว่าไม่ใช่แค่การไปมาหาสู่ตามปกติ จะต้องมีอะไรเกี่ยวข้องกับคำทำนายของซินแสหวังอย่างแน่นอน ภรรยาเขาเป็นคนที่ตั้งใจมั่นอะไรแล้วจะไม่รั้งรอ

“หม่าม้า...”

“จ๋า...ลูกรัก” คุณพวงหยกขานรับ ยิ้มยังหวานระยับ

“พรุ่งนี้พลับไม่ว่าง...”

“อ้าว...” คุณพวงหยกอุทาน “ไม่ได้นะ...หม่าม้านัดอี๊เหมยไว้แล้ว อุ๊ย” เธอรีบยกมือขึ้นปิดปาก

พลับพลึงเบิกตา หล่อนสะกิดใจกับรอยยิ้มของมารดาอยู่แล้วเชียว เมื่อก่อนหล่อนไม่รู้หรอกว่าอี๊เหมยเพื่อนของหม่าม้าทำอะไร รู้แต่ว่าอี๊เหมยเป็นคนคล่องแคล่ว รู้จักคนมากมายแล้วก็พูดเก่งมาก แต่ตอนนี้หล่อนรู้แล้วว่าอี๊เหมยนั้นทำอาชีพที่ไม่น่ายังหลงเหลืออยู่ในปัจจุบัน

ก็...อาชีพแม่สื่อ ยังไงล่ะ

พลับพลึงกลืนน้ำลายฝืดๆ

หม่าม้ากำลังวางแผนอะไรอยู่... แต่หล่อนไม่มีทางเดินตามเกมใหม่ของหม่าม้าแน่

“พรุ่งนี้พลับต้องไปทำงาน...เริ่มงานพรุ่งนี้ใช่ไหมบัว”

“หา... เอ่อ... ใช่จ้ะ” ปัทมาแทบสำลักเป็ดพะโล้เนื้อนุ่ม หล่อนแทบลุกขึ้นมาเต้นรำรอบๆ โต๊ะอาหารด้วยความดีใจ

ในที่สุดหล่อนก็รอดแล้ว...

++++++++++++ จบตอน ๓ +++++++++++++++

Create Date : 12 พฤษภาคม 2551

Last Update : 12 พฤษภาคม 2551 23:54:43 น.

47 comments

Counter : 1010 Pageviews.

โหยยย ดีใจจังค่ะที่ได้ทันอ่านวันนี้ ^^
คุณโมกนี่ร้ายจริงๆเลยค่ะ
แต่อยากรู้จังเลย โมกนี่แปลว่าอะไรคะ หรือเอามาจากคำว่า ดอกโมก 555+

สนุกมากๆเหมือนเดิมค่ะพี่ฬีฯ ตามอ่านนิยายพี่มานานแล้ว
แต่ไม่ค่อยเม้นเลย (เป็นคนอ่านนิสัยเลว = =) แหะๆๆ ขอโทษด้วยค้า

โดย: กุ๊งกิ๊ง (เด็กริมโขง^0^

) วันที่: 13 พฤษภาคม 2551 เวลา:0:36:42 น.

ลุ้นให้เจอกันเร็วๆนะคะ

โดย: yoye IP: 61.19.121.50 วันที่: 13 พฤษภาคม 2551 เวลา:5:00:23 น.

555 survour

โดย: keroobob

วันที่: 13 พฤษภาคม 2551 เวลา:6:31:36 น.

เมื่อไหร่จะเจอกันน้าาา อยากให้ถึงตอนนั้นไวๆ จังเลย

โดย: Milky_bread IP: 124.121.194.127 วันที่: 13 พฤษภาคม 2551 เวลา:6:48:44 น.

สนุกมากๆ.......รอลุ้นตอนต่อไป...

งานนี้หนีเสือปะจระเข้หรือเปล่าครับคุณฬี

โดย: jojo_jonatan IP: 222.123.92.89 วันที่: 13 พฤษภาคม 2551 เวลา:8:03:01 น.

ว้าว ว้าว ในที่สุดก็จะได้เจอกันแล้ว แต่เจอหลังจากพระเอกกลับจากฮาวายรึเปล่าเอ๋ย แล้วอยากรู้จังเลย ว่าคนที่พระเอกเรียกว่าคน พิเศษ เป็นใคร และสำคัญขนาดเป็นคนที่พระเอกรักได้ไหม

โดย: ngek IP: 203.144.220.243 วันที่: 13 พฤษภาคม 2551 เวลา:8:18:11 น.

ติดตามของคุณฬีฬามานานเลย เรื่องนี้สนุกดี ชอบนางเอกจัง มีอะไรหลายๆ อย่างคล้ายเพื่อนสนิทคนหนึ่ง จะตามอ่านต่อไปนะคะ ว่าจะเป็นอย่างไร เป็นกำลังใจให้นะคะ

โดย: เหน่ง IP: 125.24.88.109 วันที่: 13 พฤษภาคม 2551 เวลา:9:10:31 น.

เครื่องดนตรีไทย น่าจะเรียกว่า จะเข้ มากกว่าจระเข้นะคะ .....เรื่องนี้คงสนุกอีกตามเคย จะติดตามอ่านต่อๆไปค่ะ

โดย: อ้อม IP: 125.26.188.246 วันที่: 13 พฤษภาคม 2551 เวลา:9:38:28 น.

เฮ้อ++++ตอนหน้าจะได้เจอกันไหมคะคุณฬี ลุ้นจะแย่อยู่แล้ว....สนุกมากๆๆๆๆๆๆ

โดย: อิ๋ว IP: 124.121.204.241 วันที่: 13 พฤษภาคม 2551 เวลา:10:11:30 น.

สนุกมากๆ เลยค่ะ

อยากให้ถึงวันจันทรืหน้าเร็วๆ

โดย: ฟุน IP: 125.24.139.217 วันที่: 13 พฤษภาคม 2551 เวลา:10:52:03 น.

ลุ้นด้วยคนขอรับ แบบว่าตอนหน้าจาเจอกันป่าวเนี่ย

โดย: hayee IP: 124.120.123.75 วันที่: 13 พฤษภาคม 2551 เวลา:10:52:25 น.

เมื่อไรจะได้เจอกันสักที
ลุ้นๆๆๆๆ

โดย: นริวรา IP: 121.114.11.17 วันที่: 13 พฤษภาคม 2551 เวลา:11:07:58 น.

แอบนอกใจคุณศาสตร์ มาหาคุณโมก ซะแล้วซิ คุณฬี ช่วยเพิ่งวันลงด้วยซิคะ

โดย: สเปโต IP: 58.8.79.113 วันที่: 13 พฤษภาคม 2551 เวลา:11:51:42 น.

อยากอ่านต่อจัง ลุ้นๆ จะตีกันตายมั้ยเนี่ย

โดย: นู๋แก้วเพชร IP: 58.8.183.13 วันที่: 13 พฤษภาคม 2551 เวลา:11:55:47 น.

อยากให้มีวันจันทร์ สัปดาห์ละ 3 วัน จะได้มีอ่านบทต่อไปบ่อยๆ

โดย: ปูน IP: 125.26.77.80 วันที่: 13 พฤษภาคม 2551 เวลา:13:45:25 น.

ในที่สุดก็ได้อ่านแย้ว เย้ เย้

สนุกมาก ๆ เลยค่ะ จะติดตามรอวันจันทร์ต่อไปนะค่ะ

ขอเป็นกำลังใจให้เขียนเรื่องราวสนุก ๆ ต่อไปนะค่ะ แล้วก็ได้มาลงเพิ่มให้ได้อ่านกันเยอะ ๆ ด้วยนะค่ะ

โดย: ปลายฝน IP: 61.91.172.246 วันที่: 13 พฤษภาคม 2551 เวลา:14:14:02 น.

ชอบมากเลยค่ะอยากเร็วมากเลย

โดย: LONG IP: 203.107.202.186 วันที่: 13 พฤษภาคม 2551 เวลา:14:36:32 น.

5555 สนุกจริงๆๆๆๆ ตามลุ้นติดหน้าจอเลยนะเนี่ย พี่ฬี อ่านแล้วก็ตลกเพราะว่ามีหลายอย่างเหมือนครอบครัวสู่จริงๆๆ นะ ฮิ้วๆๆๆ

โดย: อาสู่จึง IP: 203.113.104.245 วันที่: 13 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:11:27 น.

แบบนี้ก็เข้าทางนู๋บัวเลยสิเนี่ย ดีจัง ช่วยให้พลับตัดสินใจได้รวดเร็วขึ้นแบบนี้ ก็จะได้เจอกับคุณโมกในตอนหน้าแล้วสิ ดีจัง อยากรู้ว่าจะเป็นเสือพบสิงห์หรือเปล่า

จะคอยติดตามเหมือนเดิมจ้า

โดย: Minnie IP: 203.148.162.193 วันที่: 13 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:38:51 น.

ว้าวววว จะเจอกานแล้ววว อยากรู้จังว่าพอคุณโมกเห็นพลับพลึงแล้วจะเปนงัยย แต่ต่างก่าที่คิดมากมั้ยเนี่ยย อิอิอิ

โดย: นู๋เต่า IP: 58.8.61.65 วันที่: 13 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:39:47 น.

โดย: kornnakarn IP: 124.121.26.240 วันที่: 13 พฤษภาคม 2551 เวลา:22:07:44 น.

ชอบอ่านแนวนี้มากที่สุดเลยค่ะ อ่านไปอมยิ้มไป

โดย: maruko IP: 58.137.49.74 วันที่: 14 พฤษภาคม 2551 เวลา:9:50:37 น.

อยากให้มีวันจันทร์ทุกวัน

โดย: angel IP: 58.8.77.250 วันที่: 14 พฤษภาคม 2551 เวลา:12:31:45 น.

น่ารักจังเลยอ่ะ เรื่องนี้ อ่านเเล้วเพลิน
รู้สึกว่าสั้นจังเลยค่ะ คราวหน้าเอายาวๆกว่านี้ได้มั้ย
Please

โดย: fordear

วันที่: 15 พฤษภาคม 2551 เวลา:11:44:52 น.

โดย: xyz IP: 203.154.145.52 วันที่: 15 พฤษภาคม 2551 เวลา:16:52:36 น.

โดย: Iris IP: 192.44.136.113 วันที่: 20 พฤษภาคม 2551 เวลา:8:00:42 น.

เกิดอะไรขึ้น วันนี้วันอังคารแล้วนะคะ ทำไมพลับพลึงยังไม่มาทำงานอ่ะ คิดถึงจัง มาเร็วนะคะ

โดย: solong IP: 118.172.59.87 วันที่: 20 พฤษภาคม 2551 เวลา:10:47:52 น.

ชอบมากๆเลยครับ รอตอนต่อไปอยู่...ว่าแต่วันนี้วันอังคารแล้วครับคุณ ฬี

โดย: suratouch IP: 125.27.163.82 วันที่: 20 พฤษภาคม 2551 เวลา:11:02:20 น.

คุณฬีฬาเจ้าขา วันนี้วันอังคารแล้วค่ะ

ยังไม่มีพลับพลึงเลยค่ะ อยากอ่านจังเลยค่ะ

ตื่นหรือยังค่ะ เด็ก ๆ ในฮาเร็มรอคุณโมก กะพลับพลึงอยู่นะค่ะ พี่เจ้าของฮาเร็ม

โดย: ปลายฝน IP: 58.8.37.23 วันที่: 20 พฤษภาคม 2551 เวลา:12:57:48 น.

เข้ามาตามหาพลับพลึงด้วยคน

โดย: PriYa IP: 221.134.200.232 วันที่: 20 พฤษภาคม 2551 เวลา:17:48:33 น.

รอแล้วรออีก ทำไมไม่มาซักกะที

โดย: ตาล IP: 62.80.210.225 วันที่: 20 พฤษภาคม 2551 เวลา:21:27:55 น.

คราวนี้เอาเสื่อมาด้วย จะนอนรอตรงเนี่ยแหละค่ะ

โดย: kornnakarn IP: 124.121.28.155 วันที่: 20 พฤษภาคม 2551 เวลา:21:32:47 น.

พลับพลึงจ๋า วันพุธแล้วนะ หรือว่าคุณโมกไม่รับทำงานจ๊ะ
ถึงเงียบไปเลย คุณฬีฬา จะโพสท์วันจันทร์หน้า 2 ตอนเลยเหรอคะ
หรือว่าไม่สบาย

โดย: นุ้ย IP: 210.246.144.163 วันที่: 21 พฤษภาคม 2551 เวลา:8:25:30 น.

มารอเผ้าพลับพลึงสีรุ้งเจ้าค่ะ

วันนี้วันพุธแล้วค่ะ จาเอาเสื่อผืนหมอนใบมานอนรอเลยเอา

แต่ถ้านอนรอแล้วยังไม่มาอีก จะ............

โดย: ปลายฝน IP: 58.8.35.66 วันที่: 21 พฤษภาคม 2551 เวลา:8:39:06 น.

สงสัยว่าอาทิตย์นี้จะเบี้ยงตอนที่ 4 ซะละมั้งคุณฬี....ไม่บายหรือเปล่าหรือว่าคิดไม่ออกว่าจะให้พลับพลังเจอกับคุณโมกแบบไหนดี.....

โดย: อิ๋ว IP: 124.121.33.115 วันที่: 21 พฤษภาคม 2551 เวลา:9:33:02 น.

รอแล้วก็รอ.........เมื่อไหร่พลับพลึงกับคุณโมกจะมาล่ะครับ

โดย: jojo_jonatan IP: 222.123.156.78 วันที่: 21 พฤษภาคม 2551 เวลา:11:46:44 น.

คุณฬี ไม่สบายหรือเปล่า ทำไมหายเงียบไป เป็นห่วง ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ

โดย: สเปโต IP: 58.8.69.112 วันที่: 21 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:57:45 น.

รออ่านอยู่ค่า สนุกขึ้นทุกทีแล้ว

โดย: first_april IP: 117.47.35.129 วันที่: 21 พฤษภาคม 2551 เวลา:20:37:33 น.

กลับมาจากหัวหินแล้ว เข้ามาอัพพลับพลึงด้วยซิเจ้าค่ะ

รออยู่เจ้าค่ะ แบบว่าจะลงแดงแล้วค่ะ

โดย: ปลายฝน IP: 58.8.39.235 วันที่: 22 พฤษภาคม 2551 เวลา:12:45:19 น.

เลยวันจันทร์มาแล้วนะค๊า

โดย: Vicky IP: 118.172.165.95 วันที่: 22 พฤษภาคม 2551 เวลา:14:15:31 น.

ตอนต่อไปล่ะเจ้าค่ะ รออยู่น้า

โดย: yoko IP: 124.121.175.24 วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:20:16:29 น.

ไม่สบายป่าวค้า... หรือไปเที่ยวเอ่ย

แฟนๆรอกันใหญ่แล้วค่า...

โดย: Bangkokian IP: 202.171.164.19 วันที่: 25 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:00:45 น.

รออ่านอยู่นะจ๊ะ จขฮ

ไปเที่ยวมาสนุกแล้ว
ช่วยแบ่งปันความสนุกทางอารมณ์ให้คนรออ่านที่เถอะ

จะตามเป็นกำลังใจให้เสมอจ้า

โดย: คนตามอ่าน IP: 90.200.187.18 วันที่: 25 พฤษภาคม 2551 เวลา:21:59:18 น.

วันนี้วันจันทร์อีกแล้วค่ะ ยังไม่มีมาอัเลยค่ะ เผ้ารออยู่นะค่ะ

โดย: ปลายฝน IP: 58.8.38.146 วันที่: 26 พฤษภาคม 2551 เวลา:12:32:46 น.

วันนี้วันจันทร์อีกแล้วค่ะ ยังไม่มีมาอัเลยค่ะ เผ้ารออยู่นะค่ะ

โดย: ปลายฝน IP: 58.8.38.146 วันที่: 26 พฤษภาคม 2551 เวลา:12:32:48 น.

สนุกดีค่ะ ขอบคุณนะค่ะทีมาลงให้อ่าน หาอ่านไม่ค่อยได้ เพิ่งจะรู้ว่าอ่านทางเน็ตได้ โง่ตั้งนาน

โดย: เล็ก อเมริกา IP: 207.225.233.53 วันที่: 28 พฤษภาคม 2552 เวลา:13:09:09 น.

รอลุ้นฉากเจอกันของพระนางค่ะ นางเอกเก๋ดีนะคะ ชอบ
ขอบคุณค่ะ คุณฬี

โดย: arso IP: 171.7.185.60 วันที่: 19 เมษายน 2555 เวลา:13:10:57 น.