หอมกลิ่นดอกแก้ว ใครจะเชื่อว่าแก้วต้นนี้อายุแปดปีแล้ว ถ้าเป็นคนอายุแปดปีก็คงเป็นเด็กน้อยชั้นประถม ยังเด็กเล็กนัก แต่เมื่อเป็นต้นไม้ อายุแปดปีก็น่าจะโตเติบใหญ่ให้ดอกใบและร่มเงา แต่ต้นแก้วหน้าบ้านตอนนี้สูงเพียงเมตรเศษเอง พุ่มใบก็บางมีดอกครั้งหนึ่งก็แค่ไม่กี่ดอก และไม่กี่วันก็ร่วงหายไปหมด หลายคนอาจจะคิดว่านี่คงเป็นไม้ต้นแกร็นแน่ ๆ ไม้อะไรกัน อายุตั้งแปดปี ยังต้นเตี้ย ผอมบางและใบน้อยนิดเดียว เจ้าจะต้องใช้เวลาอีกนานเท่าไหร่หนอ จึงจะยืนต้นสูงใหญ่เท่ากับเพื่อน ๆ ต้นแก้วที่มีอายุเท่าเทียมกัน . ตอนที่เราถามเจ้าอยู่ในใจขณะเอามือไล้ใบเล็ก ๆ เขียว ๆ แข็ง ๆ ของเจ้านั้น เหมือนเจ้าจะรู้ว่าเราคิดอย่างไร จึงทำตัวเป็นต้นไม้พูดได้อย่างในนิยายของไทยสมัยโบราณ เอ้อ, ของหลาย ๆ ชาติในโลกนี้ด้วยมั้ง ไม่งั้นในปัจจุบันเราจะเห็นต้นไม้พูดได้ แถมยังกรีฑาทัพมาต่อสู้ผู้รุกรานได้เหมือนอย่างในหนังเรื่อง เดอะลอร์ด ออฟ เดอะ ริง และในเรื่อง นาร์เนีย หรือ เราได้ยินเสียงต้นแก้วชวนเรากลับไปอดีตเมื่อแปดปีก่อนโน้น วันที่เราพาไม้อ่อนต้นเล็ก ๆ ใส่กระถางมาปลูกที่บ้านหลังเล็ก ๆ ของเรา และเพราะความที่เล็กทั้งบ้านและพื้นที่ เจ้าแก้วน้อยจึงต้องอยู่แต่ในกระถาง ณ ตอนนั้นเราได้ยินเสียงเด็กน้อยร้องไห้ อ้อ, ลูกชายของเราเอง เราพาต้นแก้วมาอยู่เป็นเพื่อนทางใจแม้จะใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่กับเด็กน้อยที่เป็นลูกเราเสียมากกว่า ลูกชายเริ่มเติบโต และต้นแก้วก็เริ่มเติบใหญ่ เราเปลี่ยนกระถางใบใหม่ให้ใหญ่ขึ้นสมกับต้นกับกิ่งก้านใบ ที่ยืดขยายตามอายุ ยกที่ลานปูนหลังบ้านบนพื้นที่กว้างยาวสี่ตารางเมตรให้เป็นที่อยู่ร่วมกับเจ้าโมกและพืชพันธุ์เล็ก ๆ ที่ไปเสาะหาตามมาให้อยู่เป็นเพื่อนด้วยในตอนหลัง พวกเจ้าอยู่ด้วยกันตรงนั้นนานหลายปีทีเดียว เรายังจำได้ว่าเจ้าแตกกิ่งก้านใหญ่ขึ้น แถมยังให้ดอกหอมอวลในยามเย็นที่เราอาศัยหลบลมร้อนอ้าวของบ้านและงานที่สุมตัวไปขออาศัยพักและซึมซับรับเอาพลังเย็น ๆ มาเป็นของตอบแทน ในช่วงปีหลัง ๆ เสียงลูกชายร้องไห้เบาบางลงตามเวลาที่เติบโตขึ้น แล้วบ้านก็เงียบลง ช่วงนั้น เราวุ่นอยู่กับเสียงสั่งงานในสมอง จนไม่ได้ยินเสียงทักทายของต้นแก้วอีกเลย . แล้วก็ถึงวันนั้น วันที่เราเห็นภาพตัวเองเหนื่อยเหมือนหมดแรงหมดใจจนต้องนั่งระโหยนิ่ง ๆ บนเก้าอี้ข้าง ๆ ต้นแก้ว ในความอ่อนล้าและรู้สึกห่อเหี่ยวไร้พลัง เราเพิ่งได้สังเกตว่า ต้นแก้วก็ไม่แตกต่างกัน ความเจริญเติบโตของเพื่อนเราหยุดอยู่เท่าขนาดของกระถางที่ไม่เคยเปลี่ยนให้อีกเลย ต้นแก้วหยุดสูงแล้ว ใบแก้วเริ่มอ่อนโรย และขณะนั้นใบไม้เริ่มเหี่ยวเฉา บอกเตือนว่า เราช่างไม่เอาไหน ห่วงแต่ตนเองและงานจนลืมทิ้งเพื่อนให้ยืนแห้งซีดเซียวอย่างไม่ใส่ใจ ณ ตอนนั้น ลูกชายน้อยส่งเสียงสวัสดีดังแจ้ว ๆ หลังกลับจากโรงเรียน แกโตเกือบเท่าต้นแก้วแล้ว เราหันไปหอมแก้มลูกชาย ซึ่งวิ่งมาทักทายที่หลังบ้านข้างต้นแก้วที่เรานั่งอยู่ แต่ตอนนั้น ไม่มีกลิ่นหอมของดอกแก้วอีกแล้ว ในความเงียบของบางวัน เราและเจ้าเคยหยุดนิ่งอยู่ใกล้ ๆ กัน แม้ไม่มีเสียงตัดพ้อต่อว่า แต่เราก็อดบอกเจ้าที่ยืนต้นอยู่เงียบ ๆ ไม่ได้ว่า เราอยากหาบ้านใหม่ให้เจ้าเหลือเกิน เราอยากพาเจ้าลงดิน อยากเห็นเจ้ายืนต้นเติบโตเหมือนต้นแก้วที่ฝังอยู่ในใจเรา ต้นแก้วที่เป็นไม้ใหญ่สูงนับสิบเมตร ต้นที่เหยียดตัวผงาดอยู่ระหว่างอาคาร ให้ร่มเงา ดอกสวย และกลิ่นหอมอบอวล รอเราสักนิดนะ . เออแน่ะ, ในอารมณ์อย่างนี้ ต้นไม้ชวนคนคุย หรือคนชวนต้นไม้คุยกันแน่ก็ไม่รู้เหมือนกัน แล้วก็ถึงวันที่เราสัญญากันไว้ เราพาเจ้ามาอยู่ด้วย ณ บ้านใหม่ แอบสัญญากันไว้เงียบ ๆ ว่าจะให้เจ้าเป็นไม้ประธาน จะขนานนามสวนใหม่แห่งนี้ว่าสวนแก้วกังสดาล .ชื่อสวนที่พ่อของลูกชายได้ยินแล้วยิ้มขันส่ายหน้า เหมือนจะบอกว่าชื่อมันอ่อนหวานเกินไป ไม่เหมาะสมด้วยประการทั้งปวงไม่ว่ากับผู้ชายแข็งกระด้างอย่างเขาหรือผู้หญิงกร้าวเจ้าอารมณ์อย่างเรา ก่อนการย้ายบ้าน เราตั้งใจพาเจ้ามาอยู่ก่อน เราลงมือขุดดินเป็นหลุมกว้างตรงสนามหญ้าหลังบ้านด้วยตนเอง พื้นดินขุดไม่ยากนักเพราะโครงการที่เราซื้อบ้านอยู่ใช้ดินเหนียวเทพื้นทำสนามหญ้ารอบ ๆ บ้านให้ เราปลูกเจ้าไว้ที่หลังบ้าน เพราะกะเก็งแล้วว่าน่าจะเป็นมุมที่ร่มรื่นที่สุด และเป็นมุมที่เราจะใช้เวลาอยู่ด้วยกันมากที่สุด แม้เจ้าจะดูเตี้ยลงเมื่อเราทุบกระถางทิ้งแล้วหย่อนเจ้าลงดินก่อนขุดกลบ แต่เราก็มองว่าเจ้าเป็นไม้ใหญ่ได้ เจ้าคงเติบโตสวยงามอย่างภาพในใจของเราได้ วันนั้นเราได้ยินเสียงเจ้าหัวเราะสดใส และหัวใจของเราก็แสนชื่นบาน ถ้าการเดินทางของเจ้าหยุดแค่ตรงนั้น ป่านนี้เจ้าคงเติบใหญ่ขึ้นมากแล้ว ช่างน่าเสียดายเหลือเกินที่เกิดการพลิกผันบางอย่างขึ้นภายในครอบครัวของเรา และถึงจุดที่ทำให้เราต้องขุดย้ายเจ้าออกจากดินใหม่ที่เจ้าเพิ่งลงไปอยู่ได้ไม่ถึงเดือน เราเก้ ๆ กัง ๆ พาเจ้ามาอยู่ที่มุมหน้าบ้าน แสนสงสารเจ้าหนักหนาที่ยังคงงงงันไม่หาย ปรับตัวไม่ได้กับการถูกเปลี่ยนย้ายอย่างกะทันหันในช่วงเวลาที่ยังไม่ทันลงรากเดินดินเช่นนี้ ดูเจ้าอ่อนโรยและเหนื่อยล้าเหลือเกิน และเราเองก็ไม่แตกต่างกัน หลายเดือนแล้วที่เจ้ายืนต้นนิ่ง ๆ อยู่ตรงนั้น กิ่งใบของเจ้าถูกเราริดออกในช่วงช่วยเจ้าปรับสภาพ ตอนแรกดูเจ้าไม่อยากฟื้นคืนตัวจนเราออกจะท้อใจ บางครั้งก็ถวิลหาแก้วต้นใหญ่ที่ยังแจ่มกระจ่างในความคำนึง เมื่อมีโอกาสเราจึงไปหาซื้อ พาเพื่อนแก้วต้นใหม่ ต้นสูงใหญ่กว่าเจ้ามากมาย มาปลูกลงไว้ ณ ตำแหน่งใกล้เคียงกับที่เคยเป็นที่อยู่เดิมของเจ้าในบ้านใหม่ เราไม่รู้อายุของแก้วต้นนั้น แต่ดูจากโคนต้น ก็อาจจะใกล้เคียงกับเจ้าแก้วแกร็นของเรา ตอนนั้นเราหลงไปปลาบปลื้มกับภาพต้นแก้วในใจที่เกือบจะกลายเป็นจริง แม้ว่าเจ้าแก้วต้นใหม่จะสูงเพียงสองเมตรกว่า แต่เราก็คิดว่า อีกไม่นาน ลำต้นคงสูงตระหง่านดังที่เคยวาดภาพไว้ในใจ เวลาผ่านไปพอสมควรกว่าเราจะตระหนักรู้ได้ว่า เจ้าแก้วในใจของเราไม่ใช่ไม้ใหม่ที่เราซื้อต้นสูงใหญ่มาปลูก แต่เป็นความหวังที่จะเห็นต้นแก้วเล็ก ๆ ของเราเติบโตได้อย่างที่ควรจะเป็นต่างหาก ต้นแก้วในฝันของเราคือเจ้าต้นเล็กต้นเดิมที่ตอนนี้ดูเหมือนจะแคระแกร็นไปแล้ว ย่างเข้าหน้าฝนอีกครั้ง เรามาอยู่ด้วยกันที่บ้านใหม่เกือบครบปีแล้ว ดอกแก้วบนต้นเล็ก ๆ ที่ไม่เคยมีดอกมานานก็เริ่มผลิออก แม้จำนวนจะไม่มากเท่าต้นแก้วต้นใหม่หลังบ้าน แต่ก็เป็นความชื่นใจอย่างที่สุด เพราะ ณ ขณะนั้น เป็นช่วงเวลาที่เรากำลังต้องการรูปดอกแก้วประกอบหนังสือที่ตั้งใจทำเป็นงานร้อยกรองเรื่อง สวนแก้วกังสดาล อยู่พอดี ดอกแก้วเล็ก ๆ ที่หลบมุมอยู่ใต้ใบของเจ้าแก้วหน้าบ้านกลายเป็นภาพประกอบปกในที่เป็นส่วนของคำอุทิศของหนังสือ แล้วเราก็ได้หอมกลิ่นดอกแก้วในหัวใจอีกครั้ง นับจากนี้อีกนานแค่ไหน เราก็จะรอและเฝ้าดูแลช่วยเหลือให้เจ้าแก้วต้นเล็ก ฟื้นตัวและเติบโต...   Create Date : 01 กรกฎาคม 2551 15 comments Last Update : 1 กรกฎาคม 2551 11:08:10 น. Counter : 1713 Pageviews. Share Tweet

มานั่งดอมดมกลิ่นดอกแก้วด้วยคนน๊าค่ะ หอมชื่นใจ   โดย: สาวหวานเมืองเพชร 1 กรกฎาคม 2551 12:12:44 น.

บ้านที่นนท์ มีดอกแก้ว"คอนโด"อยู่ต้นค่ะ ปลูกเค้าตั้งแต่ยังไม่มีบ้าน บังคับให้อยู่ในกระถางจนเคยชิน พร้อมๆ กับเพื่อนโมก เพื่อนกล้วยไม้ เคยสัญญา ว่าจะพาลงดินให้ได้แตกผลิ กิ่งก้าน ให้โอกาสรากลึก ชอนไช ในสักวัน เมื่อมี "บ้าน" ให้พวกเขา เราดี๊ด๊าพาเหล่าไม้ย้ายที่ ซื้อปุ๋ยดี ดินดี ด้วยหวังจะชดเชยสิ่งที่ขาดหายไป... ดอกโมก ปรับตัวไว สลัดใบเก่าร่วง ผลิใบ ออกดอกสวย ในเร็ววัน..ลำต้นสูงตรง อวดกิ่งก้าน แผ่ร่มเงา กล้วยไม้ก็ไม่ยอมเสียหล่ะ ออกดอกเต็มช่อ ให้ได้ตัดไปปักแจกันหิ้งพระในบางครั้ง สวนน้อยหลังบ้านเต็มไปด้วยไม้ดอก ไม้ใบ ทั้งเก่า ใหม่ ตามประสาคนชอบปลูก... ดอกแก้ว..ที่เราตั้งใจจะให้เป็นชื่อล็อกอิน..คุ้นเคยกับการอยู่ในที่แคบๆ เคยออกดอกให้หอมชื่นใจ.. กลับไม่ยอมปรับตัวกับบ้านใหม่...สลัดใบ ลากิ่ง ยืนป่วย เดียวดาย เราไม่ยอมขุดทิ้งเพราะหวังว่าสักวัน..จะได้เห็นแก้วแตกใบอ่อน ที่เขียนมาเยอะๆ..ต้องขออภัย คืออารมณ์คล้ายกัน..จนต้องขอแจม คุณมีโอกาสได้ดูแล เฝ้าชื่นชม ยินดีด้วยค่ะ แต่เรา...ทิ้งเหล่าไม้เอาไว้ ไร้คนดูแล เศร้าจังเลย..   โดย: กลีบดอกโมก 1 กรกฎาคม 2551 13:49:41 น.

ดอกแก้วบ้านไหนน้อ กลิ่นลอยข้ามจังหวัด แต่ก็ขอบคุณมากเลยค่ะที่แบ่งความหวานมาให้จากเพชรบุรี สาว (แก่และกร้าว) จากเมืองนนท์ จะได้นุ่มละมุนลงบ้าง และหวังว่าต้นแก้วที่ถูกทิ้งจะอึดพอ อดทนพอ จนสามารถยืนหยัดเติบโตเติบใหญ่อย่างที่ต้นแก้วจะพึงเป็นได้นะคะคุณกลีบดอกโมก เอาใจช่วยค่ะ (ทั้งที่บ้านคุณและบ้านเรา....) ปล. ยินดีอย่างมากที่ร่วมแจมค่ะ และอย่าทิ้งต้นไม้ไว้นานนักหละ ต้นไม้บางต้นก็เหมือนคนบางคน ....ใจน้อยและแสนงอน ระวังจะกู่ไม่กลับค่ะ   โดย: kangsadal 1 กรกฎาคม 2551 14:15:33 น.

ดอกแก้วหอมจริงๆนะค่ะ   โดย: whitelady 1 กรกฎาคม 2551 14:58:03 น.

มาแอบฟังเสียงคนคุยกับต้นแก้ว.... ต้นไม้บางต้นอาจจะแคระแกร็น แต่ก็ยังคงน่ารักน่าทนุถนอม โมกบางต้น ไทรบางต้น ชำใส่กระถางไว้จนลืม ค้นเจออีกทีกลายเป็นไม้แคระไปแล้ว เมื่อแคระก็เลี้ยงกันแบบแคระ เป็นไม้ย่อส่วนที่ให้อารมณ์ของต้นไม้ใหญ่ จำกัดกระถาง จำกัดดิน ให้อยู่อย่างพอเพียง ตัดแต่งกิ่งให้เหลือเพียงเท่าที่จำเป็น ริดใบออกจนหมด รอให้แตกใบใหม่ เล็กลง และเล็กลงเรื่อย ๆ หลายปีผ่านไป ไม้แคระเหล่านั้นยิ่งใหญ่ขึ้นตามวัย โคนต้นเต็มไปด้วยริ้วรอยของกาลเวลา ผ่านร้อนผ่านฝนและผ่านหนาวมาเกินสิบปี ดำรงชีพชนม์อยู่ได้ในดินเท่าที่มีในกระถางใบเล็ก ๆ เป็นความสมถะที่ยิ่งใหญ่จริง ๆ กิ่ง ก้าน ใบ ดอก เล็กลงเรื่อย ๆ ทุกครั้งที่จ้องมอง ทำให้รู้สึกถึงปรัชญาล้ำลึกแฝงไว้เบื้องหลัง ขอค้อมคารวะต่อต้นไม้เล็ก ๆ ที่ยิ่งใหญ่   โดย: ลุงแว่น 1 กรกฎาคม 2551 16:20:32 น.

ที่บ้านก็มีหลายต้นครับ เวลาออกดอกพร้อมๆกัน กลิ่นหอมมากทีเดียว   โดย: ปลาอ้วน 1 กรกฎาคม 2551 19:16:24 น.

เพียงไปทักทายก็ดีใจมากแล้ว ดีใจที่ชอบต้นไม้คล้ายกัน อ่านทุกตัวอักษรของต้นแก้วต้นนี้ เขาคงเจริญเติบโตได้ดีเพราะมีคนรักและคอยดูแลเอาใจใส่ รักษาสุขภาพด้วย ขอให้มีความสุขทั้งครอบครัว   โดย: กาแฟสดกะพรรณไม้งาม 1 กรกฎาคม 2551 21:00:53 น.

คุณลุงแว่นคะ ขอค้อมคารวะข้อความที่เขียนให้กับต้นไม้แคระแกร็นทั้งหลาย ให้ข้อคิดและกำลังใจอย่างมากเลยค่ะ และขอบคุณสำหรับความรู้เกี่ยวกับต้นไม้ผ่านบล็อกลุงแว่นด้วยนะคะ คุณ whitelady และคุณปลาอ้วนคะ ถ้ากลางคืนอากาศไม่ร้อนจนเกินไป เปิดหน้าต่างรับลมดอกแก้วจะโชยตามลมไปร้องเพลงกล่อมถึงในฝันเลยค่ะ และถึงคุณกาแฟสดกะพรรณไม้งามนะคะ ขอบคุณสำหรับแวะพักที่สวนนี้ค่ะ ชอบภาพในบล็อกค่ะ แต่ไปดื่มกาแฟสดที่พิษณุโลกไม่ไหว ขอดื่มกาแฟไม่สดแล้วชมสวนไปแทน คงพอกล้อมแกล้มนะคะ   โดย: kangsadal 2 กรกฎาคม 2551 7:49:23 น.

ตามมาขอบคุณคะ แล้วดีใจนะคะที่มีความสุขจากการอ่านบล็อค แล้วคนที่ไม่ยอมแก่ที่บ้านที่ว่าเหมือนกันนะ เหมือนยังไงคะเล่าให้ฟังหน่อยสิคะ   โดย: เรื่องของแม่บ้านญี่ปุ่น IP: 220.7.112.34 2 กรกฎาคม 2551 8:57:12 น.

ขอบคุณครับ อย่างน้อยก็มีคนอ่านมาช่วยยืนยันว่า หนังสือเล่มนี้ของพี่โดมน่าอ่านจริงๆครับ ผมอ่านสองวันจบเลยครับ แอบอู้งานไปอ่านครับ 5555   โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) 2 กรกฎาคม 2551 10:54:27 น.

ตอนเด็กๆ เคยเล่นซ่อนแอบไปหลบหลังต้นแก้ว แล้วเพื่อนก็ดันหาไม่เจออีก พอออกมาก็เดินโซซัดโซเซด้วยความมึน เลยรู้ฤทธิ์กลิ่นดอกแก้วตั้งแต่บัดนั้น ป.ล.ขอบคุณที่ไปเยี่ยมบล็อกนะคะ   โดย: รัตตะ (ratta ) 2 กรกฎาคม 2551 13:39:40 น.

คุณ kangsadal คะ ตอนเด็ก ๆ บ้านเราเคยมีดอกแก้วอยู่ที่หลังบ้าน หอมมากกกกก จริง ๆ ด้วยแหละค่ะ แต่เอาจริง ๆ คือ ตอนนี้จำไม่ได้แล้วค่ะ ว่ากลิ่นหอมของมันเป็นยังไง มันนานมากแล้ว อยากได้กลิ่นดอกแก้วอีกจัง ปอลอ.. ขอบคุณ คุณ kangsadal มากนะคะ ที่แวะไปเยี่ยมที่บล็อกบ่อย ๆ ค่ะ ^ ^   โดย: มันจะดีเหรอคะ 2 กรกฎาคม 2551 21:54:44 น.

สวัสดีตอนเย็นๆของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า แม้ฟ้ากว้างแต่ใจยังไปถึง คิดคำนึงถึงเธออยู่หนใหน ไม่ว่าเธอจะอยู่ใกล้หรือไกล ฉันฝากความคิดถึงกับสายลมไปให้เธอ ** ขอให้มีความสุขกับคนที่คุณรักนะจ้า ** จอมแก่น ชอบดอกแก้วมากเลย เมื่อก่อน ปลูกไว้หน้าบ้าน พอกลับมาอยู่ทางเนี่ยน้องสาวดูแลม่ายดี ตายหมดเลย ตอนนี้ก็มีต้นโมก อะไรของน้องเค้าอะ   โดย: จอมแก่นแสนซน 2 กรกฎาคม 2551 23:08:37 น.

ดอกแก้วบอบบางมากเลยคะ จับทีไรกลีบของดอกร่วงทุกครั้งเชียว.. แต่กลิ่นของดอกนี่ซิคะ... ทำให้เราหลงเสน่ห์ได้เชียวหล่ะ   โดย: อนันตลัย 4 กรกฎาคม 2551 21:59:57 น.

ชอบดอกแก้วค่ะ   โดย: จันทร์ไพลิน 6 กรกฎาคม 2551 16:48:21 น.