Bloggang.com : kangsadal : อย่าตายนะ....

อย่าตายนะ....

เมื่อหลายปีก่อน คุณน้าตัดใจรับหนูมาอยู่ด้วย
แลกกับเงินจำนวนไม่น้อยสำหรับคนที่มีหนูไว้เพื่อขาย
คุณน้าเคยรักหนู เคยดูแลห่วงใย ใส่ใจ......
หนูตอบแทนคุณน้าด้วยความสดชื่น สดใสตามวัย
ความงาม ความอ่อนโยน ความหอมหวานชื่นบานของหนูคือสิ่งที่หนูคิดว่าหนูมีให้
คุณน้าเคยรักหนู

แต่แล้วทุกสิ่งทุกอย่างก็เปลี่ยนไป
หนูกลายเป็นนางงามตกกระป๋องเพียงเพราะมี "นางงาม" อื่นมาให้คุณน้าได้ชื่นได้ชม
คุณน้าขับไล่ไสส่งหนูไปอยู่ก้นครัว
กล่าวหาว่าหนูเป็น "เด็กเลี้ยงไม่โต"
คุณน้าไม่รู้หรอกว่า ทำไมหนูโตไม่ได้...
คุณน้าไม่เคยคิดอยากให้หนูโตจริง ๆ คุณน้ากักขังหนูไว้ในกรงทอง
ครั้นจะปล่อยให้หนูเป็นอิสระ ให้หนูเติบโตและพึ่งตนเอง
คุณน้ากลับให้หนูไปอยู่ในที่ที่ไม่ควรจะเป็นของหนูเลย
หนูไม่เหมาะสำหรับอยู่หลัง "ครัว" ของคุณน้า

หลายวันหลายเดือนที่หนูต้องยืนเดียวดาย
เหงาและอบอ้าวอยู่ใกล้ไอร้อนจากห้องครัว
เป็นช่วงวันเวลาที่หนูพยายามปรับตัว
ที่จะเติบโต สวยงาม และกลับมาเป็นที่รักที่ชื่นชมของคุณน้าอีก
หนูกำลังพยายามหาทางที่จะมีชีวิตอยู่ในแบบที่หนูควรเป็น
หนูค่อย ๆ หยั่งรากและพร้อมจะเติบโตใหม่อีกครั้ง แม้ในที่ที่หนูคิดว่า
มันไม่เหมาะกับหนูเลย

ชีวิตหนูช่างอาภัพนัก
เพราะขนาดไล่หนูไปอยู่ไกลตาถึงหลังบ้านแล้ว
วันดีคืนดี คุณน้าก็เอาอารมณ์โกรธ หงุดหงิด ของคุณน้ามาลงที่หนู
หาว่าหนูเกะกะขวางทาง
คุณน้าฉุดกระชากลากถูเอาหนูออกจากที่ที่หนูกำลังทำใจรับสภาพ
คุณน้าโยนหนูทิ้งลงกับพื้น แล้วเดินจากไปโดยไม่สนใจหนูเลย

ใต้แดดร้อน.....
หนูนอนนิ่งอยู่ตรงนั้นเนิ่นนาน
ไม่มีน้ำ ไม่มีใครใส่ใจ
หนูกำลังจะตาย
คุณน้าฆ่าหนูทำไม

คุณน้าขา อย่าฆ่าหนูเลย
หนูไม่ได้ทำอะไรผิด
หนูแค่ยืนอยู่ในที่ที่ขวางหูขวางตาของคุณน้าเท่านั้น
ชีวิตหนูมีค่าแค่การหายไปจากสายตาของคุณน้าแค่นั้นหรือ
หลายวันแล้วนะคะ ที่คุณน้าทิ้งหนูไว้อย่างนี้
คุณน้าจงใจจะฆ่าหนู

ฝนตก....
ฝนตกลงมาแล้ว
สายฝนและความฉ่ำเย็นชโลมทั่วกายที่แห้งแล้ง
และค่อย ๆ ซึมลึกเข้าไปภายในของร่างกายที่กำลังปรับตัวต่อสู้เพื่อความอยู่รอด
สายฝนช่วยยืดระยะเวลาของหนูให้มีชีวิตอยู่อีกเล็กน้อย
เพื่อจะบอกอีกครั้งว่า
คุณน้าขา อย่าฆ่าหนูเลย

นานเหลือเกินที่หนูถูกทิ้งไว้อย่างนี้
ในตัวหนูแห้งผากหมดแล้ว หนูรู้สึกว่าหนูแทบจะไม่มีเรี่ยวแรงต่อสู้อะไรอีกแล้ว
.......................

โชคดีเหลือเกิน
ในเสี้ยวเวลาที่หนูกำลังจะตัดใจยอมแพ้
กำลังจะกล่าวคำอำลา
คุณน้าที่หนูแสนรักก็กลับมา

คุณน้ารวบร่างเหี่ยวเฉาของหนูด้วยมือที่สั่นระริก
มีเสียงเบา ๆ ลอยมาพร้อมกับร่างหนูถูกยกสูงขึ้น
.....อย่าตายนะ............
เสียงคุณน้ากระซิบแผ่วเบา เศร้า และสำนึกผิด
หนูกำลังจะหมดแรง

คุณน้าพาหนูมาในที่แห่งใหม่
ในที่ที่คุณน้าคิดว่ามันเหมาะสมกับหนู
คุณน้าวางหนูลงอย่างนุ่มนวล
ห่มคลุมหนูไว้ด้วยความอบอุ่นและฉ่ำเย็น
ด้วยความรัก ด้วยอาหาร ด้วยน้ำ
ด้วยร่มเงาและแสงตะวันที่เหมาะสม
คุณน้ากลับมาหาหนูทันก่อนที่หนูจะจากไปชั่วกาล

เวลาแห่งการเยียวยามักผ่านไปอย่างเชื่องช้าเสมอ
หนูไม่ได้ยินเสียงคุณน้าอีก
แต่หนูสัมผัสได้ถึงความรัก ความห่วงใย และความเสียใจอย่างลึกซึ้ง
......อย่าตายนะ.........
คุณน้าไม่ได้พูดออกมาอีกแล้ว แต่หนูได้ยินเสียงนั้นทุกวัน
เสียงที่ซึมซับอยู่ในความเงียบ
เสียงของหัวใจที่ทำให้หนูอยากมีชีวิตอยู่
หนูรู้
ว่าทั้งหนูและคุณน้าต้องการเวลา......

แด่..หนู(ต้น)โมกแสนรัก ที่ขณะนี้กำลังออกดอกสะพรั่งและหอมอบอวลชื่นใจ
จาก.. คุณน้าคน (เคย) ใจร้าย

Create Date : 14 มีนาคม 2551

Last Update : 5 พฤษภาคม 2551 13:05:08 น.

1 comments

Counter : 697 Pageviews.

ตอนแรก แรก คิดว่า เป็นแมวซะอีก
บ้าจังเรา

โดย: autoall

วันที่: 14 มีนาคม 2551 เวลา:16:01:12 น.