จริงด้วย ต้นไม้นี่ต้องตัดแต่งกิ่ง คุ้มกับแม่น่ะหวงไม่ค่อยยอมให้ตัด เขาไม่รู้ว่าทิ้งไว้ เขาจะโทรม ไม่แตกกิ่งใบใหม่ แล้วก็ต้องรู้วิธีตัดด้วยอย่างว่า ข้อยมีเพื่อนมาเที่ยวบ้าน ชะรอยไม่เคยทำสวน ปรารถนาดี เอามีดในครัวไปฟันกิ่งกระถิน ป่นปี้หมดเลยสายน้ำผึ้งบ้านนี้กำลังสวย ถ้าจะหอมหวานดี ที่บ้านข้อยมันดูหน้าตาโทรม เลยเล่นซะโกร๋นเลย เหมือนเด็กโดนกร้อนผมเวลาเป็นเหา กำลังแตกใบเล็กๆแล้ว

สุดยอดวิธีแห่งการเปรียบเทียบ เปรียบเปรยได้ดีมากๆค่ะ
อ่านเข้าใจง่ายด้วย หนามชะอม-หนามชีวิต/ตัดหนาม=ตัดปัญหา=ตัดกิเลส
ใช้เวลาแต่งนานมั๊ยคะ ดีจริงๆเลยค่ะ

สุดยอดค่ะ ขอแสดงความนับถือเลยค่ะ

เก่งมากๆเลยค่ะ แอลว่าอย่างนี้เขียนหนังสือขายได้เลยค่ะ

ภาพประกอบก็สวย คำกลอนก็เพราะกินใจ
แล้วจะมาเยี่ยมใหม่ค่ะ

สวัสดีเช้าวันจันทร์จ้าา

มีบ่อย ๆ ต้องตัดโค่นจนใจหาย
ต้องตัดเป็นตัดตายคล้ายประหาร
ตัดเหลือตอรอแตกใหม่ไม้เบิกบาน
แตกกิ่งก้านสานทรงพุ่มปกคลุมดี

พอเปรียบได้กับสังคมหมักหมมชั่ว
ปกคลุมทั่วล้วนอบายคล้ายเมืองผี
อาจต้องโค่นตัดหนัก ๆ เสียสักที
เพื่อสิ่งดีได้สลับประดับดิน.

ปล.
พบจุดสะดุดสองสามแห่งครับ

การตัดเล็มกิ่งใบคงรูปร่าง
ให้สวยงามไม่รกเรื้อยามมองเห็น
.....

จุดสะดุดมีให้เห็นเป็นช่วง ๆ เหมือนภาพลวงหลอกตายังไม่สิ้น
ใจไม่นิ่ง มองไม่ชัด ไม่ได้ยิน แม้ไม้หอมยังไร้กลิ่นหากไร้ใจ

สิ่งที่ยากคือสติที่ตั้งมั่น สิ่งที่ฝันคือความคมความคิดได้
สิ่งที่เห็นหาใช่จริงเสมอไป ทำอย่างไร จะเห็นได้จากปัญญา

หากทิฐิมานะมากางกั้น จะหาวันสงบได้ อย่างไรหนา
หากกิเลสยังเดินคู่อวิชชา จะไข่วคว้าจะสร้างฝัน…? ไม่มั่นใจ

ตัดต้นไม้ตัดง่ายเพียงแค่ตัด ตัดปัญหาร้อยรึงรัดยากตัดได้
เอาใจช่วยให้ไม้ฟื้นให้แตกใบ เอาใจช่วย…สังคมไทย….ให้กลับคืน

สวัสดีครับคุณกังสดาล

อู้ฮู...ดีใจจังที่ได้รับรู้ว่าคุณเป็นอีกคนหนึ่งที่เห็นโทษของนิวรณ์ 5 และดีจังที่จะหนทางหาทางกำจัด

สาธุ

อยากมองเห็นอะไรเป็นแบบลุงแว่นจังเลย เป็นคนไทยแต่ภาษาไทยไม่ค่อยจะแตกฉานเลย ไม่สามารถสอนภาษาไทยให้ใครได้เด็ดขาดไปเจอว่าพูดถึงอวยพร เขื่อนแก้ว ไม่มีข้อมูลค่ะ ไม่เคยอ่านงานของเขาเลย แต่ถ้าเขาสังกัดโกมล คีมทอง ก็เชื่อขนมกินได้นิแล้วชงโคนี่ปลูกในบ้านเลยเหรอ แสดงว่าพื้นที่ต้องใหญ่มากทีเดียว เขาน่ะมโหฬารเลยนา ไม่เหมือนน้องกาหลงน๊า จาบอกให้

คุณแมลงพันชื่อขา...

ที่ถามถึงน่ะคือยี่โถค่ะ ภาพบนของบล็อกนี้นี่แล...
บ้านข้าน้อยที่กะติ๊ดนึงมิบังอาจปลูกชงโคค่ะ
ปลูกพิกุลยังต้องใส่ไว้ในกระถางเลย กลัวมันโต แฮ่....

ส่วนคุณลุงแว่นพันตา...คิดว่าต้องเป็นผู้มีตาพิเศษค่ะ เห็นข้อผิดของกลอนบล็อกนี้ได้ตลอด... อิ อิ สงสัยต้องเชิญมาเป็นบรรณาธิการหนังสือทำเอง อ่ะ ล้อเล่นนนน ที่จริงแล้วขอบคุณต่างหาก

และสำหรับคุณจันทร์ไพลินกับคุณแอล....ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ คำชมนี่นอกจากจะแสนซาบซึ้งแล้วยังอาจจะทำให้ลอยได้ โชคดีที่ร่างกายมีแรงถ่วงจากน้ำหนักค่อนข้างสูง ขาสองข้างจึงยืนติดพื้นอยู๊ยย...

ขอบคุณพ่อพเยียด้วยค่ะ กำจัดนิวรณ์ห้าได้เมื่อไหร่ จะเขียนหนังสือแข่งกับคุณโดม วุฒิชัย (แต่ว๊า...เมื่อไหร่ก็ไม่รู้เนอะ ศัตรูทั้งห้านี้มันกำจัดยากออก....)

บทกลอนสุดยอดเลยค่ะ ต้องแวะมาอ่านทุกทีเลยค่ะ ปลูกต้นไม้แยะดีนะค่ะ ท่าทางที่บ้านคงเขียวขจีไปหมด...