| All Blog
|
ประเภทของการออกกำลังกายตามการใช้พลังงาน ถ้าแบ่งประเภทของการออกกำลังกายตามลักษณะการใช้พลังงาน จะสามารถแบ่งได้เป็น 2 แบบได้แก่ การออกกำลังกายแบบใช้ออกซิเจนและการออกกำลังกายแบบไม่ใช้ออกซิเจนนั่นเอง ซึ่งคำว่าใช้หรือไม่ใช้ออกซิเจนนั้นไม่ได้หมายถึงการหายใจหรือหยุดหายใจในขณะออกกำลังกายนะคะเพราะคงไม่มีใครสามารถกลั้นหายใจไปด้วยออกกำลังกายไปด้วยได้ :) แต่ออกซิเจนที่พูดถึงนี้คือออกซิเจนที่เซลล์นำไปใช้ขณะมีกิจกรรมต่างๆเกิดขึ้น เรามาดูกันดีกว่าค่ะว่าการออกกำลังกายทั้งสองแบบนี้ได้แก่การออกกำลังกายชนิดใดบ้าง และมีความแตกต่างกันอย่างไรค่ะ  1) การออกกำลังกายแบบไม่ใช้ออกซิเจน (anaerobic exercise) การออกกำลังกายประเภทนี้เป็นการออกกำลังกายที่ใช้แรงมากและสามารถออกกำลังกายได้ในระยะสั้นๆเท่านั้น ตัวอย่างเช่น การยกน้ำหนักหรือการวิ่งด้วยความเร็วสูงในระยะสั้น เป็นต้น สาเหตุที่เซลล์เกิดการเผาผลาญแบบไม่ใช้ออกซิเจนเป็นเพราะเซลล์ต้องการใช้พลังงานเป็นจำนวนมาก และการเผาผลาญแบบใช้ออกซิเจนก็ต้องใช้ระยะเวลานาน ไม่สามารถผลิตพลังงานได้ทันความต้องการของเซลล์ แม้ว่าการเผาผลาญแบบไม่ใช้ออกซิเจนจะสามารถผลิตพลังงานได้รวดเร็วแต่ก็ทำให้เกิดของเสียที่เรียกว่ากรดแลคติก (lactic acid, lactate) ขึ้น ซึ่งกรดแลคติคนี้เองที่เป็นตัวการทำให้เกิดอาการเมื่อยล้า เราจึงไม่สามารถยกน้ำหนักหรือวิ่งเร็วๆติดต่อกันเป็นเวลานานได้ แล้วการออกกำลังกายประเภทนี้ใช้อะไรเป็นแหล่งพลังงาน? พลังงานที่ใช้ในระหว่างการออกกำลังกายแบบไม่ใช้ออกซิเจนมีอยู่ 2 ชนิดด้วยกันค่ะ ได้แก่ สารฟอสเฟตพลังงานสูง (high energy phosphates) และ พลังงานที่ได้จากกระบวนการไกลโคไลซิส (glycolysis) - สารฟอสเฟตพลังงานสูง ได้แก่ adenosine triphosphate (ATP) และ creatine phosphate (CP) ซึ่งสารฟอสเฟตพลังงานสูงนี้จะอยู่ในเซลล์กล้ามเนื้อ และเนื่องจากมันมีจำนวนน้อยมากจึงถูกใช้หมดไปอย่างรวดเร็ว ดังนั้นเซลล์กล้ามเนื้อจึงต้องอาศัยพลังงานจากแหล่งอื่นแทนด้วยนั่นก็คือน้ำตาลและไกลโคเจนนั่นเอง - น้ำตาลและไกลโคเจนจะถูกนำมาเผาผลาญเพื่อใช้เป็นแหล่งพลังงานต่อมา โดยกระบวนการที่เรียกว่าไกลโคไลซิส ซึ่งเมื่อถูกเผาผลาญแล้วจะกลายเป็นไพรูเวต (pyruvate) และถูกเปลี่ยนต่อเป็นกรดแลคติคในที่สุด เมื่อความเข้มข้นของกรดแลคติคเพิ่มขึ้นก็จะทำให้เกิดอาการเมื่อยล้าตามมา การออกกำลังกายประเภทนี้ถึงแม้ว่าจะไม่มีการดึงเอาไขมันมาเผาผลาญแต่ก็ช่วยสร้างมวลกล้ามเนื้อให้มากขึ้น ซึ่งจะช่วยให้เกิดการเผาผลาญได้ดีเมื่อมีการออกกำลังกายแบบใช้ออกซิเจน  2) การออกกำลังกายแบบใช้ออกซิเจน (aerobic exercise) aerobic exercise หรือ cardio exercise เป็นการออกกำลังกายโดยใช้ออกซิเจนในระบบเผาผลาญด้วย ตัวอย่างเช่นการวิ่ง ว่ายน้ำ ปั่นจักรยาน เป็นต้น ซึ่งการออกกำลังกายประเภทนี้จะไม่เน้นความแรงหรือความหนัก แต่จะเน้นเรื่องระยะเวลาที่ใช้ในการออกกำลังกาย เมื่อเริ่มออกกำลัง เซลล์กล้ามเนื้อจะใช้พลังงานจากไกลโคเจนที่สะสมอยู่โดยเปลี่ยนให้อยู่ในรูปของน้ำตาลกลูโคสจากนั้นจึงเผาผลาญจนได้พลังงานสำหรับนำไปใช้ และเนื่องจากมีการใช้ออกซิเจนร่วมด้วย ไพรูเวตที่ได้จากกระบวนการไกลโคไลซิสจะถูกส่งเข้าไปเผาผลาญต่อในวัฏจักรเครปส์และเกิดกระบวนการถ่ายทอดอิเล็กตรอนจนได้เป็นพลังงานต่อไป จะไม่เกิดกรดแลคติคขึ้นเหมือนกับการออกกำลังกายแบบไม่ใช้ออกซิเจน เมื่อระดับไกลโคเจนในกล้ามเนื้อเริ่มลดต่ำลง ไกลโคเจนในตับก็จะถูกสลายเป็นน้ำตาลกลูโคสแล้วปล่อยสู่กระแสเลือดเพื่อส่งไปเลี้ยงกล้ามเนื้อ และหลังจากนั้นก็จะเกิดกระบวนการเผาผลาญไขมันขึ้น การออกกำลังกายประเภทนี้อาจใช้ไกลโคเจนเป็นแหล่งพลังงานก่อนที่จะใช้ไขมันหรือใช้ทั้งสองอย่างควบคู่กันเลยก็ได้ขึ้นกับความแรงของการออกกำลังกาย แต่โดยปกติแล้วหากอยากให้เกิดการเผาผลาญไขมันขึ้นควรออกกำลังกายเป็นเวลาไม่น้อยกว่า 30 นาที ดังนั้นเพื่อประโยชน์สูงสุดเราจึงควรออกกำลังกายทั้งสองแบบควบคู่กันไปตามความเหมาะสม เพื่อเสริมสร้างกล้ามเนื้อและเพื่อเผาผลาญไขมันไปด้วย บทความแนะนำ
|
Gushbell
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [?] |
||||||||||||
