ไปตกปลา ภาคปฏิบัติ
กี่ปีแล้วนะที่ผมไม่ได้มาตกปลาเช่นนี้ แต่ถึงยังไงผมก็ยังจำความสนุกในการตกปลาในสมัยเด็กได้ดี
แต่เมื่อตกเสร็จผมได้พบว่าบางอย่างได้เปลี่ยนไปแล้ว...
ผมยืนถือคันเบ็ดนิ่งไม่ไหวติงอยู่ท่ามกลางแดดจ้าเวลาเที่ยง
เปลวร้อนจากแสงแดดทำอะไรผมไม่ได้เมื่อสมาธิผมตั้งมั่นจ้องมองทุ่นอย่างแน่แน่ว
เวลาผ่านไปเนิ่นนานโดยที่ผมยังตกปลาไม่ได้เลยสักตัว
แต่การต่อสู้กับปลามากประสบการณ์ที่ตอดเอาเหยื่อไปกินได้โดยไม่โดนดึงพ้นผิวน้ำไม่ทำให้ผมรู้สึกเบื่อแต่อย่างใด
ตรงกันข้ามมันกลับเป็นความท้าทายที่ผมต้องเอาชนะมันให้ได้
...ทั้งหมดนั่นคืออดีตสมัยเด็ก
แต่ในความเป็นจริง ณ ปัจจุบันก็คือ...
ความรู้สึกร้อนใจและใจร้อนที่ปลาไม่มากินเบ็ด
เพียงหนึ่งนาทีที่ทุ่นไม่มีการขยับใจก็ร้อนขึ้นมาทันที
ทั้งๆที่การรอถือเป็นขั้นตอนสำคัญของกีฬาชนิดนี้
ผมยังไม่รู้ว่าการตกครั้งต่อไปจะมีขึ้นอีกเมื่อไหร่
แต่ผมตั้งใจไว้แล้วว่า การตกครั้งหน้าจุดมุ่งหมายคงไม่ใช่ความสนุก
ผมจะเรียกใจที่เย็นกลับมาให้ได้...ซักนิดก็ยังดี
ป.ล. ผลการตกคือได้ปลาตะเพียนตัวเท่านิ้วโป้ง1ตัว พอปลดตะขอเสร็จก็ปล่อยมันลงน้ำทันที
ซึ่งมันก็ตอบแทนผมด้วยการไปบอกเพื่อนๆของมันว่าอย่ามากินเบ็ด
ป.ล.2 ช่วงนี้ผมมีหลายอย่างและบางคนมาดึงความสนใจไปจากการเขียนมากพอควร
อย่างงานนี้ ทั้งๆที่งานชิ้นนี้มีโครงเรื่องคร่าวๆอยู่ในหัวแล้ว แต่ก็ยังใช้เวลานานเกินปรกติในการอัพบล็อก
กว่าจะเขียนออกมาได้ไม่แย่จนพอเอาลงบล็อกได้ ผมก็เขียนแล้วไม่ผ่านไป2รอบ
ขอโทษคนที่เข้ามาแล้วไม่เจอบล็อกใหม่ไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ
15830/254
Create Date : 23 ธันวาคม 2551 |
|
39 comments |
Last Update : 23 ธันวาคม 2551 21:38:15 น. |
Counter : 2020 Pageviews. |
|
|
......................................................
เปิดไปก่อนหน้านี้แล้วค่ะ อิอิ
ปาณาติปาตาฯ คริคริ