วันสูญเสีย "เจ้าป็อกกี้ " เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นเรื่องธรรมดา ไม่ว่าจะสำหรับคน หรือว่าสัตว์ ย่อมจะต้องพบพานกับความจริงข้อนี้ทุกคน ทุกตัวไป ... ฉันเองก็ต้องเจอกับเรื่องเกิด แก่ เจ็บ ตาย อยู่บ่อยๆ เป็นคน ก็คงจะเป็นญาติมีอายุ ที่ต้องเสียชีวิตเนื่องด้วยอายุไข หรือด้วยโรคประจำตัว ถ้าเป็นสัตว์เลี้ยงล่ะ ที่ทำให้เสียน้ำตาก่อนหน้านี้ก็คงจะเป็น " ยัยขาว " หมาของป้า ที่ดูเหมือนมันจะย้ายสำมะโนครัวมาบ้านฉัน อยู่กินที่นี่เหมือนจะเป็นบ้านของมันเอง ยัยขาวอยู่ด้วยกันกับเราก็แค่เพียงไม่กี่ปีก็มาตาย ด้วยเพราะความแก่ชรา ซึ่งบอกได้ว่าฉันเองก็เสียใจแต่ก็ไม่มากนัก เพราะด้วยความผูกพัน ณ ตอนนั้นมันยังไม่ยาวนานเท่าไหร่ แต่ก็ถือได้ว่าเสียใจในระดับหนึ่งล่ะ ครั้งนี้ความเศร้ามากมาย ความตายก็นำความพลัดพรากมาให้อีก และถือได้ว่าทำเอาตัวเองใจเสียเอามากๆ เลย เรื่องก็เกิดเมื่อเย็นนี้นี่เอง .. แม่โทรมา น้ำเสียงก็ถามไถ่ปกติ แต่เราจับได้ในน้ำเสียงของของแม่ดูจะไม่ปกติสมกับเป็นแม่ที่เราคุยด้วยน้ำเสียงคุ้นเคยเลย สิ่งที่เราฟังหลังจากแม่คุยมาสักพักใหญ่ แม่บอกว่า " ลูก ... ป็อกกี้ ตายแล้วนะ " ฉันฟังประโยคนี้ แทบจะไม่อยากเชื่อว่ามันเป็นเรื่องจริง ... ป็อกกี้ตายแล้ว ... ฟังแล้วก็อึ้ง น้ำตาจู่ๆ มันก็ไหลอย่างที่ไม่สามารถหยุดได้สักพัก ฉันสะอึกสะอื้นถามแม่ว่า ป็อกกี้มันตายยังไงเหรอ แม่ก็บอกว่า ป็อกกี้เป็นปอดบวม พาไปหาหมอเมื่อวานนี้แล้วแต่ว่าเมื่อเย็นสี่โมง แม่ไปหลังบ้าน เห็นมันนอนลงแล้วเหมือนป็อกกี้มันจะหายใจไม่ออก หายใจขัด ๆ แบบเหมือนกำลังจะพยายามเฮือกสุดท้ายที่จะหายใจ สักพักหนึ่งจู่ๆ มันก็เงียบไปเลย ไม่กระดุกกระดิก ตาค้าง .. ทุกอย่างเกิดเร็วมาก แม่รีบวิ่งไปบอกพ่อซึ่งกำลังกวาดหน้าบ้านอยู่ พอตะโกนบอกพ่อเท่านั้นล่ะ พ่อรีบวิ่งมาดู แม่เล่าว่า พ่อเห็นป็อกกี้แล้ว พ่อเงียบมากแต่ก้มลงไปกอดมันไว้กับอก พร้อมกับเอามือค่อยๆ ปิดตาให้ป็อกกี้ซึ่งตามันยังค้างอยู่ ช่วงที่แม่เล่านั้น แม่ก็ยังสะอึกสะอื้น คงกำลังทำใจกับเรื่องนี้อยู่ พอแม่คุยเริ่มจะไม่รู้เรื่อง แม่เลยบอกว่าคุยกับพ่อนะ หนนี้ พ่อที่ท่านเข้มแข็ง ไม่พูดไม่จา ตอนนี้กลับกลายเป็นว่าพ่อร้องไห้ เสียงของพ่อสั่นมาก พอท่านพูดว่า " ลูก ... ป็อกกี้จากไปแล้วนะ " .. แค่นั้นล่ะ พ่อร้องไห้แบบฉุดไม่อยู่เลย ฉันเข้าใจพ่อดี เพราะช่วงที่ฉันมาอยู่ที่นี่ ท่านก็รับภาระการเลี้ยงดูเจ้าป็อกกี้แทนฉันไปเลย พ่อบอกว่า พ่อคิดถึงมัน พ่อเสียเพื่อนไปนะ ... หลังจากนั้นเราก็คุยกันเรื่องรายละเอียดของอาการป่วยก่อนป็อกกี้จะตาย พ่อบอกว่าก่อนหน้านี้สักสามอาทิตย์ ป็อกกี้ไม่สบายเพราะเป็นปอดบวม พาไปหาหมอเค้าก็ฉีดยาให้แล้วก็ให้ยามากินจนครบโดสแล้วก็อาการดีขึ้น ผ่านมาไม่กี่วันก่อนวันเกิดฉัน ( 23 กค. ) สัก 3 วัน มันเริ่มจะไม่กินอะไรอีก เมื่อวานนี้ฉันโทรกลับบ้านไปหาพ่อแม่ ขอพรวันเกิดท่าน พ่อก็บอกว่าเนี่ยเพิ่งจะพาป็อกกี้ไปหาหมอ หมอบอกว่าป็อกกี้น้ำท่วมท้อง มันไม่ฉี่ ไม่อึ เอาแต่นอน แต่ว่ามีไปเล็มข้าวนิดหน่อย เราก็คิดว่าอาการมันดึขึ้นเพราะอย่างน้อยมันก็พยายามจะกินข้าว แต่แล้ว มาวันนี้ ตั้งแต่เช้ามันซึม นอนบ้าง สลับกับเดินไปเดินมา แม่บอกว่าสังเกตุว่าป็อกกี้มันเดินผ่านไปห้องนอนเก่าของฉันอยู่บ่อยๆ เดินผ่านไปเสร็จก็ลงมานอนที่ประจำของมันหน้าห้องครัว ฟังถึงตรงนี้แล้วฉันก็ร้องไห้อีกจนได้ ... เพราะเมื่อก่อนนี้เราอยู่ด้วยกัน เวลาฉันอยู่ห้องนอนทีไรป็อกกี้จะเดินตามฉันไปแล้วก็หมอบรออยู่หน้าห้องบ่อยๆ ... ตอนนี้ป็อกกี้จากพวกเราไปแล้ว ป็อกกี้จะรู้ไม๊ว่ามันได้ทำอะไรให้เรามากมาย ใหญ่หลวง ... มันสอนให้เรารัก สอนให้เราเอาใจใส่ สอนให้เราได้อาบน้ำหมาที่แสนจะลำบากยากเข็ญแต่เราก็ทำ สอนให้เรารู้ว่าการแบ่งปันปลาเส้นทาโร่กับหมาจอมตะกระเป็นยังไง สอนให้เราได้รู้ว่า การมีหมานั้นก็เหมือนกับการมีลูก มีน้อง และรู้ว่า ที่แท้แล้วมันก็เป็นส่วนของครอบครัวเรา .... ความเจ็บปวดครั้งนี้ไม่ได้สร้างแต่ความเศร้าให้เราอย่างเดียว แต่มันจะยังสร้างความทรงจำที่ดีให้กับครอบครัวเราไปอีกนานแสนนาน เพราะเจ้าป็อกกี้ถือว่า เป็นหมาตัวแรก และตัวเดียว ที่เราดูแลกันมาตั้งแต่ยังเด็กจนถึงวันสุดท้ายที่เค้าอยุ่กับเรา สิ่งดีๆ ที่เรามีให้กัน ความสุขที่เราเอาใจใส่กัน จะคงยังอยู่ในใจของเราต่อไป ... ป็อกกี้ ... ปอ ลอ ทิ้งท้าย ปล1 เมื่อวันที่ 3 พค.เคยเข้าไปบล็อกของพ่อน้องโจ ที่เขียนถึงการสูญเสียน้องกาย ไปก่อนหน้าหนึ่งปี ... ฉันยังเคยไปเม้นท์เอาไว้ว่า "ส่วนหมาของเราปัจจุบันนี้ เค้าอยุ่กับพ่อแม่ที่บ้าน ถือว่าเป็นตัวที่เราเลี้ยงแล้วเรารักมาก มาอยู่ที่นี่ก็เลยทิ้งไว้กับพ่อแม่ที่บ้านเพราะว่าเค้าก็รักเหมือนลูก ... พูดถึงแล้วก็ทำให้คิดถึงเค้าเหมือนกัน 9 ปีที่เค้าอยู่กับเรา เหมือนว่าวันที่เราเอาเค้ามาเลี้ยงมันสั้น ๆ เองค่ะ แต่ 9 ปีแล้วเหรอ เหลือเชื่อค่ะ ... เราจะได้อยู่กับเค้าอีกกี่ปีกันน๊อ คิดถึงตรงนี้ทีไรก็หดหู่อ่ะค่ะ แต่ก็นะค่ะ บางทีความตายก็ไมได้พรากความทรงจำ ... จำสิ่งดีๆ ไว้นะค่ะ " ปล2 กลับไปอ่านบล็อกที่เคยเขียนถึงป็อกกี้เอาไว้ก่อนหน้านี้ที่ เรื่องหมา หมา ที่บ้านของเรา "ป็อกกี้" อ่านประโยคสุดท้ายของบล็อกวันนั้น " พูดถึงแล้วอยากกลับไปหามันจัง ... คิดถึง นะเนี่ย ... แต่คงต้องรอไปก่อน กลับไปหนหน้าก็ได้เจอ จะได้ไปดมกลิ่นกันอีก "-------> ตอนนี้รู้แล้วล่ะว่า เราจะไม่มีปีหน้าหรือว่าปีไหนๆ อีกแล้ว .... ไปสบายแล้วน๊า แล้วเราคงได้กลับมาเจอกันอีก ถ้าหากว่าเรามีโอกาสนะป็อกกี้นะ ...   Create Date : 25 กรกฎาคม 2549 61 comments Last Update : 25 กรกฎาคม 2549 1:14:48 น. Counter : 1061 Pageviews. Share Tweet

น่าสงสารจัง ปีอกกี้น่ารักนะคะ เข้าใจความรู้สึกค่ะ ปีที่แล้วตะกร้่าก็เสียเจ้าโคล่าไปเหมือนกัน เลี้ยงล่ามา 10 ปีค่ะ ตอนวันเค้าจากไปก็ร้องไห้ตาบวมเป่ง ขอให้ป๊อกกี้ไปสบายนะ ... ให้กำลังใจคุณนิดนะคะ เจ้าป๊อกกี้พ้้นจากความเจ็บปวดแล้ว เค้าไปสบายแล้วค่ะ ...   โดย: ตะกร้าหวายสีขาว 25 กรกฎาคม 2549 0:39:50 น.

เสียใจด้วยน๊านิด ทำใจให้สบายจ้ะ หมาที่ชื่อ ยัยขาว ชื่อเดียวกันกับหมาบ้านย่าฝนเลยจ้ะ แต่ย่าฝนเค้าชอบเรียกว่า อีขาว อ่ะ (ขอโทษนะไม่เพราะเลยจ้ะ) ซื่อสัตย์มั่กๆ ไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นไงมั่งเราไม่ได้เจอนานมากแล้วจ้ะ รักษาสุขภาพน๊า   โดย: Malee30 25 กรกฎาคม 2549 1:00:38 น.

ป๊อกกี้ขึ้นสวรรค์ไปเดินเล่นกับพี่ขาวและยายเชลโล่แล้ว บัดดี้พาซีต้ามาบอกว่า...รัก...ดัง ดัง ที่บล็อกนี้ โดย: อ้วนดำปื๊ดปื๊อ วันที่: 25 กรกฎาคม 2549 เวลา:0:49:46 น.   โดย: JewNid 25 กรกฎาคม 2549 1:03:57 น.

คงไปสบายแล้วนะ ปลายเทียนก็เคยรู้สึกอย่างนี้เหมือนกัน แต่ชีวิตต้องดำเนินต่อนะ   โดย: ปลายเทียน 25 กรกฎาคม 2549 1:09:29 น.

นี่เป็นสิ่งที่กลัวที่สุด กลัวอยู่ตลอดเวลาเลยค่ะว่าจะต้องเสียสิ่งที่รักที่สุดไป นัทว่านัทเข้าใจความรู้สึกคุณนิดนะเพราะพูดไม่ออกเหมือนกันตอนนี้ ขอให้ " ป๊อกกี้ " ไปสู่ที่สงบ ไปเกิดใหม่ในภพที่ดีๆเทอด   โดย: Picike 25 กรกฎาคม 2549 1:11:52 น.

เสียใจด้วยนะคะ คุณนิด .. ป้าติ๋วเองก็เคยผ่านความสูญเสียและความเศร้าโศก เช่นนี้มาหลายครั้งแล้วเช่นกัน แต่ก็ยังไม่เข็ดที่จะหาสัตว์เลี้ยงมาเลี้ยงดู เพื่อจะได้เรียนรู้เรื่องความรัก และความผูกพัน ที่มีให้กันและกัน .. ขอให้ป๊อกกี้ได้พักผ่อนอย่างสงบสุข ..   โดย: nature-delight 25 กรกฎาคม 2549 1:32:20 น.

สวัสดีครับคุณนิด เฮ่อ แวะมาก็เจอข่าวเศร้าๆ ซะอีก เสียใจด้วยนะครับผม บอกตรงๆ ทุกวันนี้ผมก็กลัวๆ นะ เพราะมีสุนับที่อยู่กันมานานนับ 10 ปี ชื่อ แองก้า เป็นพันธุ์อัลเซเชี่ยนน่ะครับ ตัวเมีย ทุกวันเมื่อผมกลับบ้าน เธอจะเดินเข้ามาหา มาดมๆ ผมก็จะลงไปกอดๆ ลูบหน้าเล่นหัว เธอก็จะแฮะๆๆๆ เหมือนกับบอกเราว่า ดีใจ ดีใจ ดีใจ หิวแล้ว หิวแล้ว แต่ถ้าวันไหนผมกลับบ้านแล้วเห็นเธอนอนนิ่ง ผมใจหายเลยนะครับ จนผมต้องค่อยๆ เดินเข้าไปดู ถึงรู้ว่าแค่หลับ คงเพราะเธอแก่มากแล้วด้วย แล้วเธอก็จะรีบกุลีกุจอลุกขึ้นมาหาผมทันที ผมกลัวครับ กลัวจริงๆ วันที่เดินเข้าไปหาแล้วเธอจะไม่ฟื้นขึ้นมากระดิกหางแล้วมองตาผมน่ะ ก็ขอให้ป็อกกี้ ไปสู่ที่สบายนะครับ และ เข้มแข็งไว้นะครับคุณนิด เค้าจะได้จากไปอย่างสบายใจ   โดย: หมื่นทิพ TRAVOLTA (เทพบุตรตบะแตก!! ) 25 กรกฎาคม 2549 1:34:54 น.

เข้าใจนะคุณนิด อ้อมเข้าใจความรู้สึกนี้ เพราะเมื่อครั้งอ้อมมาสเปนใหม่ๆ มาได้ไม่กี่เดือน เจ้า nonno เพื่อนรักที่ร่วมทุกข์ ร่วมสุขมาด้วยกันกว่า 13 ปี ก็จากไป แต่ว่าโน่มันจากไปอย่างสงบ นอนหลับแล้วไปหลับไปเลย อาจเพราะมันแก่มากๆ แล้ว พี่สาวอ้อมเมลมาบอก ใจหายน่ะ หายมากๆ นึกโกธรตัวเอง โทษตัวเอง ว่าในวินาทีสุดท้ายของชีวิตนั้น โน่ มันจะคิดถึงอ้อมมากขนาดไหน แต่...ก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากร้องไห้ ร้องไห้ และร้องไห้ อ้อมเข้าใจคุณนิดนะ อ้อมอาจเป็นคนปลอบใจคนไม่เก่ง แต่อยากบอกคุณนิดว่า เข้มแข็งนะคุณนิด ป๊อกกี้กำลังมองและคอยเป็นบอดี้การ์ดให้คุณนิดตลอดไป ตอนนี้ไม่มีระยะทางมากั่นไว้แล้ว เขามาได้ และมั่นใจว่าตอนนี้เขาอยู่ข้างๆ คุณนิดนั้นแหละ อ้อมเชื่ออย่างนั้น   โดย: soulfighter 25 กรกฎาคม 2549 2:56:28 น.

หมาตายกับหมาหาย ผมเคยนั่งคิดนะ ว่าอันไหนมันเสียใจกว่ากัน หมาผมไม่เคยหายหรอกครับ มีแต่โดนบังคับให้ยกให้คนอื่น แรก ๆ ผมก็โฮเหมือนกัน (ภาษาเด็ก) แต่ทุกวันนี้ คล้ายต่อมน้ำตามันลึกขึ้นทุกวัน จะร้องไห้ทีก็แสนลำบ๊ากลำบาก ผมยังนั่งคิด ๆ ว่าไอ้โกะ หมาที่บ้านเมื่อไรมันจะตาย เพราะถ้าวันที่มันตาย ผมจะได้รู้ว่าผมจะร้องไห้อีกมะ ไม่ได้โหดร้ายนะครับ เพราะหมามันก็ต้องตาย อย่าว่าแต่หมาเลย ผมก็ยังต้องตายในวันหนึ่ง อีกประการ ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่า ถ้าผมตาย นางโกะ มันจะร้องไห้ให้ผมมะ ?? แต่จะให้ดีให้หมาตายก่อนคนเป็นอันใช้ได้ 555 โอย ดึกดื่นป่านนี้ยังมาบ่นอะไรให้เลอะบล็อกเขาวะเนี่ย นายดำรงเฮฮาเนี่ย พิลึกคน ว่าแล้วก็บ๊ายบายก่อนนะครับ   โดย: ดำรงเฮฮา 25 กรกฎาคม 2549 2:59:39 น.

เสียใจด้วยนะคะ ขอให้ป๊อกกี้พักผ่อนอย่างสงบค่ะ   โดย: สายลมโชยเอื่อย 25 กรกฎาคม 2549 4:01:04 น.

เศร้าตามไปด้วย อ่านแล้วน้ำตาซึม เราก็เสียน้องหมาที่เมืองไทยไปทั้งสองตัวโดยไม่มีโอกาสได้เห็นมันเลย เสียใจกับคุณนิดด้วยนะคะ ความผูกพันกับน้องหมาเป็นความผูกพันพิเศษที่ทดแทนไม่ได้ ถึงมีน้องหมาตัวใหม่ เราก็ยังคิดถึงเจ้าหมาน้อยที่เมืองไทยอยู่เรื่อยๆ เจ้าป๊อกกี้คงไปสบายแล้วละค่ะ ไม่ทรมานแล้ว (เราเคยได้ลูกหมามาตัวนึง มันเป็นปอดบวมจนหายใจไม่ออก เราอุ้มมันไว้ทั้งคืนไม่ยอมนอน สงสารลูกหมาน้อยจริงๆ แต่ในที่สุดมันก็ไม่รอด) ยังไงป๊อกกี้ก็ยังมีที่อยู่ในใจคุณนิดอยู่เสมอนะ   โดย: M1ku 25 กรกฎาคม 2549 4:08:36 น.

เสียใจด้วยนะคะคุณนิด   โดย: รักบังใบ 25 กรกฎาคม 2549 4:23:44 น.

เสียใจด้วยนะคะ พี่นิดป๊อกกี้ไปดีแล้วละคะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ   โดย: bagarbu (bagarbu ) 25 กรกฎาคม 2549 4:46:34 น.

เข้าใจทั้งความรู้สึกของคุณพ่อ คุณแม่ และ คุณนิดค่ะ เพราะอิฉันก็เคยูญเสียเช่นนี้มาแล้ว นึกซะว่า"ป๊อกกี้ขึ้นสวรรค์ของหมา" อย่างที่ลอราบอกแจ๊ก หมาของเธอก็แล้วกันนะคะ   โดย: นางกอแบกเป้ 25 กรกฎาคม 2549 5:27:52 น.

I am so sorry to hear about that. I used to have a lot of dogs as I love dog so much but we live in the Condo so I was unable to keep dogs when they grown up so all of my dogs I have to send them to my grandparents's place and some of them I gave to my mum's sister to look after them for me. And some of them died when they are were so young as they hurt people so those people killed them....So sadddddd...!!!! Now I still got 4 dogs left. one is still with my mum's older sister and he is a bit old ...as I gave to her when I was just about 16 years old. My mum's younger sister look after my poodle family....555 they are new. I gave to here when I came to Australia that was 3 years ago. I am sure Pocky will be somewhere sutabale for her and lives happily with what she brought with her in this life. So next life for her would be better...!!!   โดย: PoomPim..TMB 25 กรกฎาคม 2549 5:35:58 น.

เสียใจด้วยครับ เข้มแข็งไว้น๊ะคับ ผมเองก็เคยสูญเสียเจ้าบุจจี้ไป ตอนนั้นบุจจี้โดนยาเบื่อหนูครับ ตายทรมานมากๆ แต่เจ้าบุจจี้ยังไม่ยอมไปไหนเลยครับ วิญญาณเจ้าบุจจี้ยังคงวนเวียอยู่ในบ้าน หลายวันที่เราได้ยินเสียงวิ่งไปวิ่งมาของเจ้าบุจจี้ภายในบ้าน เสียงเล็บเท้าเจ้าบุจจี้ กระทบกระพื้นในบ้าน แรงเขย่าจากการกระโดดขึ้นมานอนบนโซฟาของเจ้าบุจจี้ จานข้าวจานน้ำเคลื่อนไหวไปมาได้ ไม่มีใครกลัวครับ แต่น้ำตาไหลกัน ทุกคนในบ้านเศร้าอยู่นานมาก การจากไปของสุนัขแสนรักนี้ ย่อมเสียใจกันเป็นธรรมดา เสียใจด้วยอีกครั้งครับ   โดย: ตี๋น้อย (Zantha ) 25 กรกฎาคม 2549 6:41:00 น.

พูดไม่ออกค่ะ คงได้แต่บอกว่ามันไปดีแล้ว   โดย: rebel 25 กรกฎาคม 2549 6:52:17 น.

เธอโตขึ้นอีกปีไม่มีแก่ ยิ่งภายนอกยิ่งแลเหมือนยังอ่อน สุขสันต์วันเกิดนะ..จะขอพร ขอให้หน้าอย่าหย่อนอย่าเริ่มยาน   โดย: somnumberone 25 กรกฎาคม 2549 7:12:16 น.

อ่านแล้วเศร้าจัง แต่ยังไงป๊อกกี้เค้าก็ไปดีแล้วล่ะ ได้พักผ่อนอย่างสงบแล้ว   โดย: Bluejade 25 กรกฎาคม 2549 7:16:53 น.

มาแสดงความเสียใจด้วยค่ะ ป๊อกกี้ไปสบายแล้วอ่ะค่ะ   โดย: grappa 25 กรกฎาคม 2549 7:19:20 น.

เสียใจด้วยนะคะคุณนิด เคยมีตัวที่รักมาก ชื่อเจ้าแต้ม ไม่สบาย แล้วก็ตายเหมือนกันค่ะ มันนอนกะโบว์ทุกคืนเลย ขนาดผลักๆ ไล่ๆ ไม่ให้นอนด้วยนะ ดึกๆ ก็ยังขึ้นมานอนเบียด จำได้ว่าน้ำตาร่วงซะไม่มี เป็นคนขุดดินฝังมันเองกะมือเลยค่ะ ชีวิตทุกชีวิตเกิด แก่ เจ็บ ตาย เหมือนกัน หายตาบวมเร็วๆ นะคะ...   โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie ) 25 กรกฎาคม 2549 7:24:52 น.

เสียใจด้วยนะคะคุณนิด   โดย: prncess 25 กรกฎาคม 2549 7:58:29 น.

คิดซะว่า..ป๊อกกี้ ไปสบายแล้วนะครับ ป.ล. HBD ย้อนหลังด้วยนะครับคุณ Nid   โดย: กุมภีน 25 กรกฎาคม 2549 8:16:55 น.

เขาว่ากันว่า ... 1 ปีของหมา เทียบเท่ากับ 7 ปีของคน เจ้าป๊อกกี้ก็เรียกได้ว่าเข้าสู่วัยชรา สังขารร่วงโรย เกิด แก่ แล้วก็เจ็บ ที่สุดก็ตาย ... ถึงมันจะเป็นหมา แต่เราก็แผ่เมตตา อุทิศส่วนกุศลให้มันได้นะครับ ขอให้เจ้าป๊อกกี้ไปสู่สุคติ ขอให้ได้ไปเกิดใหม่ในภพภูมิที่สูงกว่าเดิม .... มนุษย์   โดย: สะเทื้อน 25 กรกฎาคม 2549 8:36:18 น.

เสียใจด้วยค่ะคุณนิด เข้าใจความรู้สึกค่ะ เพราะพี่แพทก็เพิ่งเสียเจ้าสำลีไปเมื่อปีก่อนและเสียเป็ปซี่(เป็นลูกของสำลี)ไปเมื่อปีที่แล้วนี่เองค่ะ เจ้าสำลีโตมาพร้อม ๆกับลูกสาว เค้าเลยรักและผูกพันกันมาก สำลีอายุประมาณ 15-16 ปี ก่อนตาย 2-3 วันก็แค่ไม่ค่อยกินข้าวแล้วก็ไม่ค่อยลุกเดินเอาแต่นอน วันนั้นก็ไม่กินข้าวและนอนนิ่ง ๆทั้งวัน จนคุณยายคิดว่าเค้าตาย แต่พอไปดูใกล้ ๆไปเรียกเค้าก็กระพริบตา เหมือนจะบอกว่ายังไม่ตาย แต่เย็นนั้นพอลูกสาวกลับจากทำงานเค้าก็สิ้นใจอย่างสงบไปต่อหน้าลูกสาว คุณยายบอกว่าเค้าคงรอลูกสาวกลับมา ส่วนเจ้าเป็บซี่อายุได้ 10- 11 ปี เคยผ่าตัดเพราะเส้นประสาททับไขสันหลัง(เหมือนคนเลยเน๊อะ) เดินไม่ได้ ลูกสาวต้องคอยอุ้มไปทำกิจส่วนตัว และคอยเปลี่ยนท่านอนให้ หลังผ่าตัดก็เดินได้ แต่มีโรคประจำตัวอีอย่างคือหัวใจโต วิ่ง ๆอยู่ก็ลงไปนอนลิ้นห้อยหอบแฮก ๆ ต้องคอยเตือนกันว่า ... เป็บซี่อย่าวิ่ง ๆ ก่อนตายก็อาการหัวใจโตกำเริบพาไปหาหมอที่ ร.พ.สัตว์เกษตร หมอให้นอนที่ ร.พ. ลูกสาวก็ไปเยี่ยมทุกวัน วันนั้นหมอโทร.มาบอกว่าเป็บซี่เสียแล้วนะ เลยบริจาคศพให้ ร.พ.ไป เมื่อปีที่แล้วนี่เองค่ะ ตอนนี้ก็เหลือเจ้าเคนายอีก 1 ตัวเป็นน้องของเป็บซี่ แต่คนละคลอกกัน เคนายตาบอดมา 5-6 เดือนแล้วเพราะเป็นเบาหวาน ตอนแรกเราก็ไม่รู้เพราะตาเค้าก็ปกติดี แต่สังเกตุว่าเค้าเดินสะเปะสะปะ ชนโน่นชนนี่ตลอดเวลา และผอมลงไม่ค่อยกินข้าว พาไปหาหมอจึงรู้ว่าเค้าตาบอดเพราะเบาหวานขึ้นตา (เหมือนคนอีกละ) ต้องฉีดอินซูลินวันละ 3 เข็ม นัดไปเช็คทุกอาทิตย์ รอตั้งแต่เช้าจนเย็นกว่าจะเสร็จ เพราะต้องเจาะเลือดทุก 2 ชม.ให้ยาแล้วเจาะเลือดอีก แล้วดูว่าผลเป็นอย่างไร กว่าจะเช็คตัวยาครบก็โดนเจาะเลือดไปหลายเข็ม เวลานี้หมอไม่ให้กินข้าว เลยต้องต้มวุ้นเส้นใส่ผักเยอะ ๆใส่เต้าหู้ใส่ถั่วแดงบ้าง ลูกเดือยบ้าง จะสลับสับเปลี่ยนกันไป ตอนนี้ฉีดอินซูลินวันละ 2 ครั้งเช้าเย็น ปริมาณยาน้อยลง วันนี้หมอก็นัดไปเช็คอีก เรียกว่าต้องไปหาหมอทุกอาทิตย์ ดีว่าลูกสาวเค้าไม่ต้องทำงาน 8 โมงเช้าถึง 5 โมงเย็นเหมือนงานอ๊อฟฟิสทั่วไป เลยสะดวกที่จะพาเค้าไปหาหมอได้ตลอดเวลา ยัง .... ยังไม่หมดแค่นั้น เราเพิ่งเสียเจ้ากระต่ายน้อย Money ไปเมื่อเดือนที่แล้วนี่เอง ทั้ง ๆที่เพิ่งมาอยู่กับเราได้ไม่ถึงเดือน กำลังคิดว่าวันนึงจะเขียนของ Money ลงบล๊อคเหมือนกันค่ะ นี่ไงคะเจ้า Money น่ารักมั้ยคะ โห ... วันนี้พี่แพทเล่ามาซะยืดยาวที่สุดเลยนะเนี่ย   โดย: Petit Patty 25 กรกฎาคม 2549 8:46:18 น.

เข้มแข็งไว้นะครับคุณนิด เสียใจได้ครับแต่อย่าเศร้าใจนะครับ   โดย: ลุงกล้วย 25 กรกฎาคม 2549 9:15:56 น.

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ....   โดย: อย่ามาทำหน้าเขียวใส่นะยะ 25 กรกฎาคม 2549 10:21:38 น.

เสียใจด้วยค่ะ นั่ง ๆ คิดอยู่เหมือนกัน ว่าถ้าลักกี้ ที่บ้านตาย หัวใจสลายกันหมด เพราะทุกคนรักมันมาก ๆๆ ฮืออออ   โดย: ไ่่ก่ย่างคุกกี้กรอบหมีชอบหมด 25 กรกฎาคม 2549 10:33:44 น.

เสียใจด้วยนะพี่นิด ป๊อกกี้ของพี่นิด เหมือนกับอีดี้ (มาจากชื่อของอีดี้ อามิน ผู้นำเผด็จการ) หมาบางแก้วของหนูสมัยเด็กๆ เลย เห็นแล้วคิดถึงจัง ป่านนี้เกิดใหม่กี่ชาติแล้วก็ไม่รู้   โดย: แพนด้ามหาภัย 25 กรกฎาคม 2549 10:35:44 น.

เสียใจด้วยนะ... น้ำตาซึมเลย...   โดย: ตี๋สีชมพู 25 กรกฎาคม 2549 11:01:17 น.

น้ำตาผมไหลครับ   โดย: T_Ang 25 กรกฎาคม 2549 11:15:47 น.

น่าสงสารเจ้าป็อกกี้จังเลยค่ะ แต่เขาก็คงไปสบายแล้วละ ขอแสดงความเสียใจด้วยนะค่ะ   โดย: 304 คอนแวนต์ (304 คอนแวนต์ ) 25 กรกฎาคม 2549 11:52:14 น.

เคยทำคลอดให้หมา เคยนำหมาที่รักไปฝัง จนนับครั้งไม่ถ้วนแล้ว ที่บ้านเลี้ยงหมามาตลอด ไม่เคยขาด แต่หลังจากที่สูญเสียบ่อยๆ จนบัดนี้ ไม่กล้าเลี้ยง เพราความรัก ความผูกพันที่มีให้มันเหมือนกับคนๆหนึ่งเลยทีเดียว ขอแสดงความเสียใจกับคุณนิด เกี่ยวกับป็อกกี้ด้วยนะครับ และก็ขออนุญาตอวยพรวันเกิดย้อนหลังด้วยครับ ขอให้มีความสุข ครับ   โดย: สตล. ศ.ป้ามด (สเตอร์ลิงค์ ) 25 กรกฎาคม 2549 11:57:49 น.

เข้าใจความรู้สึกค่ะ Pocky จะอยู่ในใจตลอดไปนะคะ   โดย: ทูน่าค่ะ 25 กรกฎาคม 2549 12:08:03 น.

ว่าจะไม่อ่านแล้วเชียว....ร้องไห้จนได้เรา เข้าใจคนที่รักหมา รักแมวมากๆ เลยค่ะ เพราะผ่านเหตุการณ์นั้นมาแล้วเช่นกัน ยังคิดถึงพวกมันทุกตัวอยู่เลยค่ะ   โดย: สร้อยสายรุ้ง 25 กรกฎาคม 2549 12:40:00 น.

อืม..คิดว่าเข้าใจอ้ะค่ะพู่..เพราะตอนน้องม๋าที่บ้านตายยังลางานมานั่งร้องไห้ซะสามวันเลย.. เค้าไปสบายไม่ทรมานแล้วเน๊อะ.. ลป...สุขสันต์ วันคล้ายวันเกิดย้อนหลังค่ะ   โดย: ธูปหอมเทียนสว่าง 25 กรกฎาคม 2549 12:40:43 น.

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ แต่เค้าคงไปสบายแล้วนะครับ   โดย: 90210 25 กรกฎาคม 2549 13:15:38 น.

เศร้าค่ะ เสียใจด้วยนะคะ ขอให้ป๊อกกี้ไปสู่สุขติ   โดย: ZAZaSassY 25 กรกฎาคม 2549 13:20:16 น.

ป๊อกกี้น่ารักมากครับ สีสวย ขนท่าทางนุ่มน่ากอดจริงๆ ทำให้นึกถึงเจ้าไมโลของผมเลย ไมโลเป็นลูกครึ่งบางแก้วเหมือนกันครับ และก็เอ๋อๆเหมือนกันเลย ไม่รู้จะพูดยังไงเหมือนกันครับ ผมเองทำใจไม่ค่อยได้เวลามีเรื่องแบบนี้ เคยคิดเหมือนที่คุณJewNidพูดไว้ครับว่าเราจะได้อยู่กับเค้าอีกกี่ปีกันน๊อ เวลามันผ่านไปเร็วมากจริงๆ ป๊อกกี้เป็นส่วนหนึ่งของคุณและจะเป็นส่วนหนึ่งของคุณตลอดไปครับ ไปวิ่งเล่นให้สนุกบนสวรรค์นะลูก   โดย: พ่อน้องโจ 25 กรกฎาคม 2549 14:02:42 น.

เรามายค่อยชอบเลี้ยงสัตว์ก็เพราะอย่างนี้ค่ะ..กลัวมันตาย..............แต่คุณนิด..อย่าคิดมากค่ะ..มันน่าจะมีความสุขกว่าเรานะ..เราสิยังต้องวุ่นวายในโลกนี้อีกนาน...............   โดย: catt.&.cattleya.. (catt.&.cattleya.. ) 25 กรกฎาคม 2549 15:37:58 น.

อ้วนจ้ำม่ำ น่ารักดี ... เสียดายจัง เสียใจด้วยนะคะ ... หลับให้สบายนะ ป๊อกกี้   โดย: bird-narak 25 กรกฎาคม 2549 16:20:21 น.

เพิ่งจะเห็นข้างบน ... สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังนะคะ ...   โดย: bird-narak 25 กรกฎาคม 2549 17:03:42 น.

เสียใจด้วยนะคะ คิดเสียว่าความตายเป็นเรื่องธรรมดาที่เราจะต้องเจอ   โดย: เนียนอ๋อง 25 กรกฎาคม 2549 17:57:43 น.

ป็อกกี้ไปสบายแล้ว เสียใจด้วยนะคะคุณนิด ้ อวยพรวันเกิดช้าไป ไม่โกรธนะคะ จากนี้ไปขอให้คุณนิดเจอแต่เรื่องดีๆ มีความสุขมากๆนะคะ Happy Birthday ย้อนหลังจ้า   โดย: TIDTYCHAN 25 กรกฎาคม 2549 18:57:09 น.

อืมมมม เสียใจด้วยนะครับ.. จำได้ว่าเพิ่งจะได้อ่านเรื่องของเจ้าป๊อกกี้ไปไม่นานนี้เอง.. น่าสงสารจัง.. แต่อายุขัยของหมามันก็ไม่ยาวนานนักนะครับ.. ใครเลี้ยงแล้วได้ผูกพันธ์กันมากๆ นึกตอนต้องเสียมันแล้วก็ลำบากใจแทน... ไปดีเถิดเจ้าป๊อกกี้..   โดย: biggg 25 กรกฎาคม 2549 19:17:34 น.

ก่อนอื่นพี่อนุญาตให้พู่ตบกระโหลกพี่ได้ 2 ที โทษฐานมาอวยพรวันเกิดให้ช้า และโทษฐานที่มาเสียใจกับการจากไปของเจ้าป๊อกกี้ด้วย.... พี่ผิดไปแล้ว ได้โปรดยกโทษให้พี่ด้วย คลอสติสเป็นเหตุให้ห่างบล็อค แล้วช่วงนี้ก็ยังยุ่ง ๆ อยู่ด้วย งั้นพี่ขออนุญาตพู่อวยพรวันเกิดนะจ๊ะ ในโอกาสครบรอบวันเกิดปีที่ 35 ( ใช่มั๊ย 555 ) พี่อยากให้การมองโลกในแง่ดีแล้วนำแต่สิ่งดีดีมาสู่ชีวิตของพู่เป็นไปอย่างนี่ตราบนานเท่านาน ขอให้ความสุขอยู่คู่กับพู่ให้ยาวนาน ขอให้พู่ลดน้ำหนักได้สมใจ และสำคัญ...ขอให้พู่มีน้องไว-ไว นะ จะได้วิ่งแข่งทันกับน้องนับ พี่รักพู่นะ...น้องสาว พี่หนิง+น้องนับ กับ ใครอีกคน แถว ๆ นี้อ่ะ 5555   โดย: run to me 25 กรกฎาคม 2549 19:29:27 น.

เสียใจด้วยค่ะ... ถึงเราจะมองว่าเป็นธรรมดาของโลก แต่ก็คงไม่ให้รู้สึกอะไรเลยไม่ได้   โดย: Love U forever. 25 กรกฎาคม 2549 19:41:54 น.

เสียใจด้วยนะคะ คุณนิด สิ่งที่รักและผูกพัน เมื่อต้องพลัดพรากและสูญเสีย ย่อมเสียใจมาก คิดว่า เค้าไปสบาย จะได้ไปอยู่ในภพภูมิที่ดีขึ้นละกันนะคะ   โดย: Black Tulip 25 กรกฎาคม 2549 19:43:24 น.

เอ่อวันนี้เจ้าส้มฉุนหมาแสนดื้อของตู๋ก้อเพิ่งตายไปเมื่อเย็นนี้เองค่า เพิ่งฝังเค้าเสร็จ เศร้าใจจังเลยค่า.. เราไม่เคยคิดว่าอะไรมันจะเกิดขึ้นกับชีวิต เหมือนกับเค้ากำลังสอนว่าอย่าประมาทกับชีวิต ตองมีสติรู้ตัวตลอดเวลา..ตั้งใจยอมรับกับสิ่งที่เกิดให้ได้ เป็นกำลังใจให้นะคะ   โดย: FaRaWaYGiRL 25 กรกฎาคม 2549 21:10:26 น.

เสียใจด้วยค่ะคุณนิด เข้าใจกับการสูญเสียกับสิ่งที่เราผูกพันค่ะ ถึงเค้าไปแล้ว แต่ก็ยังอยู่ในความทรงจำตลอดไปนะค่ะ ถ้าป้อกกี้พูดได้ คงบอกว่า "อย่าเสียใจเลย ป้อกกี้ไปสบายแล้ว จงเข้มแข้งไว้นะ " ปล. ขออวยพรวันเกิดย้อนหลังด้วยค่ะ ขอให้มีความสุขกาย สบายใจนะค่ะ และขอให้เจอแต่สิ่งดีดี ตลอดไปค่ะ   โดย: ปูจ๋า (แม่ปูจ๋า ) 25 กรกฎาคม 2549 21:49:21 น.

เสียใจกับ ของรัก ด้วยนะครับ สุขสันติ์วันเกิดครับ ขอให้มีสุขภาพแข็งแรง มีเพื่อนฝูงที่พึ่งพากันได้ มีทอง ครับต้องมีทองเต็มห้อง ถ้าเรื่องรัก ขอให้มีรักแบบประทับใจ มีความสุขมากๆนะคร้าบ   โดย: yyswim 25 กรกฎาคม 2549 22:44:51 น.

เสียใจด้วยค่ะ .. ความผูกพันธ์ในเรื่องบางเรื่อง มันยากเกินจะอธิบายให้ใคร เข้าใจได้ทั้งหมดจริงๆนะคะ โดยเฉพาะเรื่องที่เกี่ยวกับน้องหมา ที่เลี้ยงมาแบบนี้   โดย: ระเบียงดอกไม้ 25 กรกฎาคม 2549 22:58:20 น.

"เราต้องพลัดพรากจากสิ่งที่รักที่ชอบใจเป็นธรรมดา" พูดง่าย แต่ทำใจยากค่ะ   โดย: ตะเกียงแก้ว 25 กรกฎาคม 2549 23:24:04 น.

เห็นป๊อกกี้แล้วน่าสงสารจังเลย   โดย: bagarbu (bagarbu ) 26 กรกฎาคม 2549 0:24:27 น.

เสียใจด้วยคับ... ป๊อกกี้มันไปสบายแล้วคับ...พี่นิด ดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะคับ   โดย: pooktoon 26 กรกฎาคม 2549 0:37:53 น.

เสียใจด้วยนะคะ ...มา ๆ จะกอดปลอบใจนะคะ แค่เราคิดว่าวันนึงน้องหมาของเราจะต้องตาย เราก็น้ำตาซึมแล้วล่ะค่ะ เฮ้อออออ   โดย: ชาบุ 26 กรกฎาคม 2549 0:39:03 น.

แวะมาสวัสดีคุณนิด ก็เลยเจอเรื่องเศร้าๆ ขอให้หายเศร้าไวๆนะคะ   โดย: P.Ta 26 กรกฎาคม 2549 0:45:32 น.

ตอนแรกก็เฉยๆเน้อ แต่ว่าพอมาเห็นรูปตาแบ๊วๆรูปสุดท้ายอ่ะ สงสารเลย ว๊า.. ก็เหมือนเดิม คำเดิม.. It's life! จะหมาจะคนแล้วก็ทุกๆอย่างก็ไม่มีอะไรอยู่ได้ตลอดไปหรอกเน้อ.. *กอดๆ อุ.. กอดไม่ถึง*   โดย: Deliver 26 กรกฎาคม 2549 1:43:53 น.

เสียใจด้วยนะคะคุณนิด สำหรับการจากไปของเจ้าป๊อกกี้ ... คงได้แต่เก็บภาพ และ ความทรงจำดีๆ ที่คุณนิดมีต่อเค้าไว้ตลอดไป... ปล. ตั้งใจจะเข้ามาอวยพรวันเกิดย้อนหลัง มาเจอเรื่องเศร้าก็เลยพลอยเศร้าไปด้วย .... แต่อย่างไรก็ดี ก็ขออวยพรวันเกิด ให้คุณนิดมีสุขภาพแข็งแรง สุข สดชื่นสมหวัง ตลอดไปค่ะ   โดย: VA_Dolphin 26 กรกฎาคม 2549 2:25:29 น.

อ่านแล้วน้ำตาซึมเลย.... เสียใจด้วยนะคะที่สูญเสียสมาชิกแสนรักของครอบครัวไป   โดย: Smilla 27 กรกฎาคม 2549 6:42:04 น.

เศร้าจัง อ่านแล้วสะเทือนใจ ทำให้เรานึกถึงเจ้าไปป์เหมือนกัน ถ้าถึงวันที่มันต้องจากไปจริงๆ เรายังคิดเหมือนกันว่า ขอให้มันได้เกิดมาเป็นลูกเป็นหลานเรา เจ้าไปป์เป็นหมาตัวแรกและตัวเดียว ตอนนี้พ่อแม่เรารักมันมากๆ เป็นลูกชายตัวเล็กของที่บ้าน เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว ถ้าถึงวันนั้น.......พ่อกับแม่เราก็คงจะคล้ายๆ กับพ่อแม่ตัวเอง และเราเองก็คงเช่นกัน ขอให้ป๊อกกี้ไปสู่สุขคตินะ   โดย: jan_tanoshii 27 กรกฎาคม 2549 20:57:27 น.