ผมอ่านบล็อกคุณพู่จนจบ
แล้วก็ถามตัวเองเหมือนกันว่าเราถ่ายรูปไปเพื่ออะไร ?

เราถ่ายรูปเพราะเรา "รู้สึก"
รู้สึกกับบางสิ่งบางอย่างที่ผ่านเข้าในความรู้สึกของเรา

บางรูปอย่างรุปใบไม้ร่วง หรือรูปตะปูบนผนัง
อาจไมไ่ด้มีผลอะไรต่อความรู้สึกของคนดู
แต่มันส่งผลล้ำลึกต่อความรู้สึกของเรา

ถ้าถามว่าภาพถ่ายให้อะไรเรา
ผมก็ตอบได้คร่าวๆว่าเขาให้ "ชีวิต" กับเรา
ชีวิตที่ไม่ได้เคลื่อนไหวเวลามอง
แต่เคลื่อนไหวในความทรงจำของเราเมื่อยามได้กลับมาเปิดภาพเก่าๆดูอีกครั้ง


เทคนิคการใช้กล้องกับผม
เป็นอะไรที่ขัดแย้งกันอย่างรุนแรงครับ 555
ผมศึกษามาหมดนะครับ
การวัดแสง การใช้ขาตั้งกล้อง การใช้แฟลช ฯลฯ
แต่สุดท้ายเมื่อรู้แล้วผมก็ลืมทุกอย่างจนหมดครับ 5555


บางคนบอกว่าภาพที่ดีต้องจบในกล้อง
แต่ผมกลับเลือกที่จะใช้ Photoshop และโปรแกรมแต่งภาพอื่นๆอย่างสนุกสนาน
ศิลปะของผมมันมีแต่ความสุขและความสนุกครับ
มันเป็นการทดลองและเป็นการเปิดมุมมองใหม่ให้กับความคิดของตัวเอง

เรารู้ว่า "กรอบ" และ "กฏ" นั้นมีอยุ่
และเราไม่จำเป็นต้องแหกกฏทุกข้อที่มี
เราแค่แหย่เท้าออกนอกรั้วบ้างน่ะครับ
มันสนุกดี 5555




อย่างช่วงนี้ผมก็สนุกกับการทำภาพขาวดำมากครับ
บางครั้งบางรูปเมื่อปล่อยเป็นภาพสีเค้าอาจจะสวยและโชว์ "สีสัน"
แต่สีสันน้อยๆอย่างขาวดำ
ผมก็ว่าเค้าให้ "ความรู้สึก" ที่บางที
อาจจะให้มากกว่าภาพที่มีสีสันเยอะๆด้วยซ้ำไป

ขอบคุณสำหรับ แรงบันดาลใจ

และ คำถามที่ตัวเองค้างคาในการตัดสินใจ

ในการเลือกที่จะซื้อกล้องตัวใหม่ฮะ

สวัสดียามเช้าครับคุณพู่..


ผมเองก็ไม่รู้ทำไมถึงชอบและเริ่มการถ่ายภาพ..
ครอบครัวของผมเป็นพวกนักเล่นกล้องกันหมด
เริ่มตั้งแต่พี่ชาย พี่สาว และ อาของผม..

เค้าคุยกันมาร่วม 10-20 ปียาวนานมากๆ
ผมเองก็ไม่เคยสนใจร่วมกับเค้าเลย..

พอมาเห็นรูปภาพของคุณหมอ..
ทำไมเค้าถ่ายได้สวยจับใจจริงๆ..
ผมอยากได้ภาพแบบนั้นบ้าง ถ่ายยังไง..

แต่การที่เราไปถามเค้าผมเองก็ไม่รู้ว่าใครต่อใครเค้ายินดีบอกรึเปล่า
บางครั้งก็อาจจะเป็นเทคนิคเฉพาะตัวที่เค้าคิดเอง
และไม่พร้อมจะแบ่งปันกัน

แต่จริงๆแล้วอันที่สำคัญที่สุด คือผมว่าเราไม่สามารถลอกเลียนแบบได้หรอก
การถ่ายภาพเหมือนลายเซ็น แม้ว่าจะพยายามให้เหมือน
แต่มันก็ไม่เหมือนจริงๆ...

มันคงเป็นความชอบ และ แนวของคนๆนั้นจริงๆ..
การพยายามเสแสร้งแกล้งให้เหมือนเป็นแค่ชั่วคราว
แต่ภาพที่ยิงถ่ายออกมานั้นเป็นหลักฐานชิ้นดี..

ผมเริ่มสนุกกับการใช้กล้องมากขึ้น
เริ่มแรกกะจะซื้อมาถ่ายรูปลูก..เท่านั้น
แต่นานๆไปมันก็ถ่ายอย่างอื่นได้นิหน่า..


ผมไม่ชอบการซื้อเลนส์แพงๆ เพราะผมไม่มีเงินทุ่มเทอะไรขนาดนั้น
ผมเลยชอบการใช้โปรแกรมสร้างภาพขึ้นมาให้ดูดีเหมือนใช้เลนส์เทพ

ผมอยากให้ทุกๆพอใจในผลงานของตัวเอง..
ถ่ายไปเถอะไม่ต้องสนใจใครจะว่าสวยไม่สวย..เราว่าสวยคนเดียวเป็นพอ..

เพราะทั้งหมดนั้น มันคือ ศิลปะในใจ ในแบบของเรานั้นเอง..


บ่นมาซะยาว..เลย ไม่ได้แวะมาเม้นท์ยาวๆให้คุณพู่มานานแล้ว...อิอิ
มีความสุขกับการถ่ายภาพนะครับ

และขอแสดงความยินดีด้วยสำหรับสมาชิกตากล้องใหม่..
ขอให้เปลี่ยนมาใช้นิคนะครับ 5555+





เชื่อมั้ยครับ..ถ้าจะบอกว่าเอด้าไม่สบาย..อิอิ
ร่าเริงตลอดเวลา...555+

ขอแซวข้ามบล้อกนิดนึงนะครับ

เอิ่ม..พี่โบ๊ตครับ
ชอบถ่ายรูปลูกจริงๆนะครับ

นึกว่าชอบถ่ายภาพน้องๆซะอีกครับ
ภาพในบล้อกพี่โบ๊ตวันนี้เป็นหลักฐานชั้นดีเลยครับ 55555

อิอิ..แวะมาอ่านอีกรอบ..

ผมเคยลองถ่ายแบบมุมมองคนอื่น
ปรับแต่งให้เหมือนกันเดะเลย..

ภาพที่ถ่ายออกมามันก็สวยดีนะครับ
แต่ไม่ได้ใจ..

เสมอกับการลอกข้อสอบแล้วเอนท์ติด
ถามจริงๆว่าคุณพูดได้เต็มปากรึเปล่าว่า...ฝีมือคุณ

การที่เราจะยืนอยู่จุดไหนได้นั้น..
ไม่จำเป็นหรอกนะครับ..ถ้าจะอยู่สูงๆด้วยฝีมือคนอื่น

สู้ยืนต่ำๆแต่มีความภูมิใจในตัวเองดีกว่านะครับ..

ปล..ว่าแล้วก๊อปแนวภาพขาวดำบ้างดีกว่า 5555+

- หวัดดียามเช้าจ้าาาา

- บางครั้งพี่ก็มักนำภาพเก่าๆ แต่ไม่แก่ๆ มานั่งดูกับพี่รี่เหมือนกันครับ ดูแล้วทำให้เรารู้สึกย้อนถึงอดีตที่มีความเฮฮา ยิ้มร่าเริง เต็มไปด้วยความสนุกสนาน (ดีนะไม่ถ่ายรูปตอนไม่พอใจกันไว้ดูหนะ...555)


- บล๊อกหน้านำภาพคลาสสิคของพู่มาทำเป็นโปสการ์ดขาวดำเลยสิ ท่าทางจะงดงามดีมิใช่น้อยเลยนะครับ

บล็อกนี้ของคุณนิดเหมือนเปิดกรุความทรงจำเลยค่ะ
เวลาดูภาพเก่าแบบนี้ เห็นความทรงจำแสนสุขล้นขึ้นมาเป็นสายๆ

นึกถึงในเรื่องปริศนาตอนหนึ่งด้วยค่ะ ตอนที่ปริศนากับคุณป้าสงวนดูรูปท่านชายพจน์ที่โรงเรียนสิกขาลัย จริงๆเป็นตอนสั้นๆ แต่ชอบจังค่ะ อ่านทีไรเห็นภาพผู้หญิงสองคนสองวัยนั่งดูอัลบั้มด้วยกันทุกครั้ง เป็นภาพในจินตนาการที่สวยจัง

นึกถึงตอนทำบล็อกใหม่ๆด้วย ตอนนั้นทั้งคุณนิดและแป๋วยังใช้กล้องคอมแพ็คอยู่เลย คริ คริ มีบล็อกนึงนานแล้วเราคุยกันเรื่องนี้

ตอนนี้กำลังสนุกกับภาพขาวดำเหมือนกันค่ะ (แต่ไม่ค่อยได้เอาลงบล็อกเลย) รู้สึกว่าจะมีเพื่อนแถวนี้หลายคนนะคะ ดีจังเลย

ภาพของคุณ JewNid ก็เป็นแรงบันดาลใจให้เราอยากถ่ายภาพสวยๆ เหมือนกันค่ะ

เราเองเคยหมกมุ่นกับการถ่ายภาพอยู่ช่วงหนึ่ง เดี๋ยวนี้เพลาๆ ลงแล้วล่ะ รู้สึกว่าตัวเองกังวลกับโหมดและฟังก์ชั่นต่างๆ มากจนเกินไป แล้วก็คาดหวังกับผลที่ออกมามากเกินไป หลังๆ เลยถ่ายรูปไม่ค่อยสนุกเลย ไม่ดีเลยเนาะ

ป.ล. ภาพคลาสสิก ยิ่งคนในภาพเป็นฝรั่งยิ่งให้ความรู้สึกคลาสสิกเข้าไปใหญ่เลยค่ะ

... "สุขได้ แม้ไม่ใช่เทพ" เห็นหัวข้อ มีงง ๆ ... แต่พอมาอ่านไดอารี่ ชอบมาก ๆ ค่ะคุณพู่ ... ตั้งแต่คำคม "ความเป็นคลาสิค และ ขยะ มันมีเส้นบางๆ กั้นอยู่" ... จริงดีแท้ค่ะ ... เห็นตัวอย่างจากที่บ้าน บางสิ่งเราคิดว่า น่ารัก น่าเก็บ พ่อบ้านจะบอก เก็บไว้ทำไม รก ทิ้ง ๆ ....


มาถึงเรื่องการถ่ายภาพ ... วันนี้อ่านแล้วเรียนรู้อะไรมากมายเลยค่ะ ... ถ้าพ่อบ้านเราสามารถอ่านไดอารี่ของคุณพู่วันนี้ได้ เธอคงยกมือเชียร์เชียร์คุณพู่ประเด็นเลนส์พิเศษ หรือว่า เลนส์เทพ ที่ว่ากันนะคะ ... เขามักเตือนเราว่า ค่อย ๆ ไป ใจเย็น ๆ ... ถึงเรามีกำลังซื้อได้ ก็จะซื้อไปทำไม หากอันเก่า ก็พอใจว่าใช้ดี อีกนัยหนึ่ง ยังศึกษาข้อดีของเขาไม่หมดด้วยซ้ำ ฮ่าฮ่า ....



เราก็อยากจะมีเลนส์ดี ๆ กับเขานะคะคุณพู่ อิอิ ... แต่ทุกวันนี้ก็มีความสุขกับสิ่งที่ตนมีค่ะ ไม่ได้เลิศอะไร แต่ถ่ายมาแล้วมีความสุขแบบคุณพู่ว่า .... เทคนิคแม้ไม่รู้ ซักวันคงจะพอมีเพิ่ม อิอิ ...


เรื่องสไตล์ภาพ ... เรามีศึกษา คนที่ถ่ายสวย ๆ นะคะ คุณพู่ก็หนึ่งในนั้นค่ะ ... แต่พอถ่ายจริง ๆ มันก็ออกสไตล์ภาพของตนเอง ... ยิ่งภาพอาหาร ... เคยพยายามจะให้ออกแนว ๆ คนที่เราชอบ .... พอถ่ายเสร็จ อืม "ไม่เหมือน" แล้วก็แอบดีใจนะคะ ... ดีใจที่ไม่ได้ไปลอกเขาค่ะ

พล่ามยาวเลย ... ปล. อยากบอกคุณพู่นะคะว่า คุณพู่ คือคนหนึ่งที่ทำให้เราชอบการถ่ายภาพค่ะ

กุดมอร์นิ่งจ้า อิอิ ^^

สวัสดีคร้า ^-^
ภาพขาว-ดำ มันคลาสสิคดีเนอะ ให้ความรู้สึกแตกต่างจากภาพสีทั่วไป

เพราะต่างคนต่างมองภาพหนึ่งภาพจากหนึ่งคนเลยให้อะไรหลายอย่าง...

-- ถ่ายภาพด้วยความสุข ... ภาพก็จะสวยด้วยตัวมันเอง--เห็นด้วยอย่างแรงค่ะ

มาบ้านนี้ทีไร...อิ๊นส์ต้องอะไรกลับไปสักอย่างสิน่า...รู้สึกดีจังเลย

ภาพเก่าๆ ขาวดำ ยิ่งดูยิ่งสนุกและชื่นชอบนะครับ
เป็นความสุขกับการได้ชมภาพ ที่อาจบอกไม่ได้ว่าเป็นความสุขแบบไหน สุขอย่างไร

เมื่อช่วงได้กลับไปบ้านที่ศรีราชา คุณแม่ซึ่งเป็นคนชื่นชอบในการชมภาพถ่ายอยู่แล้ว ชวนไปนั่งดูภาพเก่าๆ ในอัลบัมที่คุณแม่สะสมเก็บไว้ แต่ละหน้า แต่ละภาพบ่งบอกเรื่องเล่าอย่างมีความสุขมากมายจริงๆ ครับ..และในอัลบัมเหล่านั้นเกือบทั้งหมดก็เป็นภาพขาวดำทั้งหมดเช่นกัน

คิดถึงน่ะสิ ก็เลยคลิ๊กมาหา...
เอ้อ....เพื่อนเรา อารมณ์เหวอ เป็นแบบนี้นี่เอง
คลาสสิคดีเนอะ....
ให้ความรู้สึกที่ดี....

ใช้มือสองข้างเหมือนกันกับน้องพู่ คนนึงยกกล้องอีกคนยกแก้วฮ่าๆ อ่านแล้วดูว่าอารมณ์น่าจะแจ่มนะจ๊ะ คนเราต้องมีทั้งพรสวรรค์และพรแสวง อีกทั้งความชอบอีกต่างหากถึงจะมีความสุขกับสิ่งที่ทำเนาะ ลำปางหายร้อนมีฝนบ้างยังครับ ขอให้มีความสุขนะครับ

ภาพเก่า ๆ ดูมีเสน่ห์เสมอค่ะ
บางครั้งภาพที่เราเพิ่งถ่าย ยังอยากตกแต่งให้ดูเก่าๆ เลยนะ
เพราะว่ามันดูแล้วให้ความรู้สึกอบอุ่น

บางครั้งก็ขุดภาพเก่าๆ ในอัลบั้มออกมาดูค่ะ
สมัยเด็ก สมัยเรียน แล้วก็นั่งยิ้ม นึกถึงบรรยากาศ
ความรู้ตอนที่กำลังอยู่ในภาพถ่ายนั้น

เชื่อว่าภาพถ่ายทุกใบ มีความรู้สึกที่มากมายอยุ่ในนั้นค่ะ

เรามีแรงบันดาลใจเรื่องถ่ายรูปก็เพราะอยากเล่าเรื่องราว ให้คนที่ไม่มีโอกาสเดินทาง มองเห็นสิ่งที่เหมือนเราค่ะ

แต่ของคุณพู่จะมีการเล่าเรื่องที่ มีฝีมือ และมุมมองที่ ซับซ้อน สวยงามกว่าเยอะเลย

ดีจ้านิด เค้าเองก็เป็นคนนึงนะที่รู้สึกว่าจะชอบดูภาพ ขาว ดำน่ะ
เค้ารู้สึกว่ามันบ่งบอกอะไรได้หลายๆ อย่างเหมือนอย่างที่นิดพูดนะ
แล้วมันก็ดูคลาสสิคด้วย ที่เราชอบอาจจะเป็นเพราะว่าตอนนี้ สมัยนี้ เราจะเห็นแต่
ภาพสีๆๆ และสี แถมยังตกแต่งเสียสวยจนดูไม่เป็นธรรมชาติน่ะ
พอได้มาเห็นภาพ ขาว ดำ มันเลยดูเหมือนว่ามีมนต์สะกด ยิ่งดู ยิ่งมีความสุข
ถึงแม้ว่าสมัยนี้จะสามารถปรับภาพสีให้เป็นขาว ดำ ได้แล้วก็ตาม
เราว่ายังไงเสียมันก็ไม่อินเท่ากับขาว ดำ แบบดั่งเดิมเนอะ

เพิ่มเติมเรื่องกล้องกับภาพเทพค่ะ

หลาย ๆ ภาพของที่นี่ ทำให้รู้สึกดีอย่างประหลาด
ทั้งที่เป็นภาพธรรมดา ๆ เรียบ ๆ แต่เหมือนดูแล้วอบอุ่น
หลายครั้งคิดอยากจะถ่ายภาพให้ได้อย่างคุณ JewNid บ้าง
แต่พอถ่ายไปได้สักระยะ คำว่า "ความรู้สึก" ในการถ่ายภาพ
เป็นสิ่งสำคัญที่สุด ..ก็เริ่มซึมเข้ามาในหัวค่ะ

จริง ๆ แล้วทั้งกล้องเล็กๆ ของโซนี่ จนกระทั่งถึงตอนนี้ที่มีแคนนอนอยู่ในมือ บวกเลนส์อีกนิดหน่อย
ความรู้สึกในตอนถ่ายภาพ เรียกได้ว่าไม่ต่างกัน
เพียงแต่แคนนอนนั้นจะตอบสนองสิ่งที่เราอยากจะได้ อยากจะให้เป็น
ได้มากกว่ากว่าขีดจำกัดกล้องเล็ก
.. แต่ถ้าตอนนั้นไม่มีความรู้สึกที่จะกดชัตเตอร์
เชื่อว่ากล้องไหน ๆ ก็ให้ภาพอย่างใจไม่ได้หรอกค่ะ

ถึงวันนี้ . ภาพที่เคยถ่ายได้จากกล้องมือถือที่ริมน้ำ
ในวันที่อารมณ์ถึงขีดสุด..ยังคงรู้สึกดีทุกครั้งที่ได้มองเห็น
แต่ภาพที่ตั้งใจยืนถ่ายนับชั่วโมงจากกล้องตัวใหม่
ในวันที่ "ตั้งใจ" กลับไม่ "ได้ใจ" เท่าด้วยซ้ำไปค่ะ

ปล. คุณJewNid เป็นอีกหนึ่งแรงบันดาลใจและคำแนะนำดีๆ ตอนที่จะเข้าสู่การถ่ายภาพอีกหนึ่งก้าว
ขอบคุณนะคะ ^___^

บางคนถ่ายภาพแล้วภาพมีความสวย
บางคนถ่ายภาพแล้วภาพมีความรู้สึก
...
อ่านจบและต่อยอดกับความเห็นพี่กิจ
จุดเริ่มต้นคือความชอบ การได้หยุดเคลื่อนไหว
และใช้เวลากับสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ตรงหน้า
และสำหรับปัจจุบันนี้ ที่เทคโนโลยีภาพถ่ายเข้ามา
หนูคิดว่าเรามีสิทธิ์ทำอะไรกับภาพก็ได้
ตราบเท่าที่เรายังรู้สึกสนุกและมีความสุขกับมัน
^^

หวัดดียามเย็นครับคุณพู่

อ่านบล็อกนี้แล้วต้องให้ใจไปหนึ่งดวงจริง ๆ ตัวพลเนี่ย ชอบถ่ายรูปมากประมาณนึง เคยคิดเหมือนกันว่าจะไปหาที่เรียนเพิ่มเติมเกี่ยวกับการถ่ายรูป อีกใจก็แบบว่า แหม เอาแค่ขำ ๆ ดีกว่า ถ่ายไปตามมีตามเกิด เพราะบางรูปที่เคยถ่ายออกมา มันก็ไม่ขี้ริ้วขี้เหร่อะไรมากนี่หว่า เก็บไว้ดูพอเพลิน ๆ ได้อยู่ แถมบางรูปก็อวดชาวบ้านได้อีกแนะ แล้วอีกอย่างก็ไม่คิดว่าจะสามารถนำไปประกอบอาชีพเลี้ยงตัวเองได้หรอกฟะ คิดดังนั้น ก็อะรอไปก่อนละกัน มีโอกาสงาม ๆ เมื่อไรค่อยไปละกัน

แต่บางทีก็เคยเจอคนปราถนาดี (ประสงค์ร้าย หรือเปล่าไม่ทราบ
) มาวิจารณ์ หรือชี้แนะเราสะเสร็จสรรพ โดนที่พลไม่เคยถาม หรือขอความเห็นเกี่ยวกับภาพถ่ายของพลเลยสักนิด คือรูปที่พลเลือกลงบล็อกพลก็ว่าเออ สวยดีแล้วนะ ในสายตาเรา แต่มันดันมีข้อด้อยให้คนปราถนาดีมาชี้แนะให้เราอีกนะ บางอันฟังแล้วก็เออ มันก็จริง (ไหม?) แต่ทุกภาพที่ถ่ายเนี่ย เก็บไว้ดูเองนะเฟ้ย ไม่ได้กะว่าจะเอาไปจัดนิทรรศการภาพถ่าย หรือเอาไปตีพิมพ์เป็นหนังสือออกขาย แค่สนุกกับการถ่ายรูปเฉย ๆ ไม่ได้อยากถึงกะเป็นมือโปร มีเลนส์ยาว ๆ แบกกล้องตัวใหญ่ ๆ พลเคยเห็นตากล้องบางคนนะ เคยมีนิทรรศการใหญ่ ๆ จากการถ่ายภาพจากกล้องเล็ก ๆ นี่แหละ ไม่ต้องใช้อะไรใหญ่โตอลังการงานสร้างเค้าก็ถ่ายออกมาสวยได้

ภาพถ่ายเนี่ยพลว่ามันอยู่ทีมุมใครมุมมันนะ ว่าอย่างไหนคือสวย อย่างไหนคือไม่สวย ร้อยคนก็ร้อยมุมมอง สวยสำหรับพล อาจจะไม่สวยสำหรับคนอื่นก็ได้

อ๊ายยยยยยยยย แพล่มสะยาวเลย เค้าให้มาเม้นต์ ดันมาบ่นบ้าอะไรเนี่ย

เมื่อตอนกลับเมืองไทยเมื่อเดือนกุมภา พลก็มีโอกาสได้ดูรูปถ่ายเก่า ๆ ตอนเป็นนักเรียนเหมือนกัน เห็นแล้วก็แบบว่าสุขใจลึก ๆ ทั้ง ๆ ที่ภาพบางภาพเนี่ย ไม่ได้สวยอะไรเล๊ยยยยยยย แต่ทำไมมันทำให้เรามีความสุขจังว้า หลายคนคงเป็นเหมือนกันอะน้อ ไม่ใช่เฉพาะพลคนเดียว

เอาเป็นว่าอ่านบล็อกนี้ ชักเริ่มอยากเอารูปที่ถ่าย ๆ เก็บไว้มาโชว์อีกละ ถึงแม้ว่าจะไม่มีใครขอ หรือไม่มีใครอยากดูก็ตามที แต่มันอยากโชว์สะแล้วสิ ไปแล้วคร๊าบบบบบบบบบบบ

สวัสดีค่ะคุณพู่

แรงบันดาลใจที่ทำให้รักการถ่ายภาพก็ได้มาจากบรรดาเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ในบล็อกนี้ละ ที่ทำให้ณีรักและชอบการถ่ายภาพ

คุณพู่จะมีโครงการลงมา กทม. หรือยังค่ะ เดือนหน้าพี่จิบก็จะไปอินโดแล้ว กะว่าจะนัดเจอกันก่อนพี่จิบไปอินโดนะ ช่วงนี้ณีก็เริ่มว่างแล้วละ ถ้ามีโอกาสได้ลงมาส่งข่าวหน่อยนะ

รูปถ่ายเก่าๆ เล่าเรื่อง กิ๊ฟว่าคลาสิคดีจังค่ะพี่ ภาพขาวดำ

อย่าคิดเลยว่ามันเป็นกล้องเล็ก
อย่าคิดว่ามันเป็นแค่กล้องคอมแพ็คธรรมดาจะถ่ายรูปไม่สวย
อย่าคิดมากเรื่องของโหมด ฟังก์ชั่นในการถ่ายภาพ

เคยรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ คุณพู่

ตอนนี้ไม่แล้วค่ะ

มีเขินๆ เหมือนกัน กลัวโดนเมาท์ถ่ายไม่สวย ยังถ่ายมาซะเยอะ

ตอนหลังไม่สนใจแล้วค่ะ อยากถ่าย ก็ถ่าย...

ขอบคุณเรื่องราวบล็อกวันนี้ค่ะ

รู้สึกดีจริงๆ

คนที่บ้านพี่เค้าบ้าเป็นนางแบบ นายแบบ กันมากกว่าค่ะ ถ่ายเองก็มีแต่กล้องคอมแพคเล็กๆอย่างที่น้องพู่ว่านั่นแหละค่ะ ไม่เน้นว่าภาพต้องสวย แค่รู้สึกว่าอยากเก็บทุกอย่างไว้เป็นความทรงจำ

พวกเพื่อนๆพี่เค้าก็เล่นกล้องกัน แล้วชวนน้องพิ้งค์กี้ไปเป็นนางแบบอยู่บ่อยๆ แต่พี่ก็ไม่มีเวลาไปซะที จนเมื่อวันที่3 ที่ผ่านมา ลูกสาวต้องตัดผม เพราะเข้าเรียน ม.1 รร.รัฐบาล คุณพ่อเค้าเลยอยากให้ถ่ายภาพตอนผมยาวเก็บไว้ ได้โอกาสพอดี โทรหาเพื่อนเค้าก็ยอมทิ้งทริปมาถ่ายให้ที่สวนหลวง สนุกสนานจนติดใจกันทั้งสองฝ่าย

สงสัยแรงยุจากเพื่อนๆ คุณพ่ออาจจะต้องเสียตังค์ไปถอยกล้องมาเที่ยวกะเค้าบ้าง อิอิ

รูปถ่ายเก่าๆ แบบนี้ดูดีมีสเนห์มากค่ะพี่นิด ทอยก็ชอบดูรูปเก่าๆ ของพี่โรตีนะ ชอบดูว่าตอนเด็กๆ เค้าเป็นไงบ้าง น่ารักที่ซู๊ดดด (แฟนพี่นิดด้วยนะคะ) ทอยไม่มีรูปเก่าๆ แบบนี้เลยค่ะ แอบเสียดายที่พ่อกับแม่น่าจะเก็บไว้บ้าง :(

พี่นิดรักการถ่ายรูปเป็นชีวิตจิตใจไปแล้วนะคะ และฝีมือการถ่ายรูปของพี่นิดก็พัฒนาขึ้นทุกวันๆ เรียกว่าถ่ายรูปได้เก่งมากๆ เลยค่ะ...สำหรับทอยเองก็ชอบถ่ายรูปนะคะ... แต่จะออกแนวถ่ายเก็บเอาไว้เพื่อบันทึกชีวิตประจำวันมากกว่า อยากเก็บเอาไว้ดูในภายภาคหน้า ย้อนหลังมาดูว่าวันเก่าๆ เราทำอะไร ยังไงบ้าง ชอบดูรูปเก่าๆ มากๆ เลยค่ะ

ขอให้พี่นิดมีความสุขกับการถ่ายรูปกับคนข้างๆ ด้วยมากๆ เลยนะคะ อ่านแล้วมีความสุขตามไปด้วยเลย

ยังไงผมคนหนึ่งแหละครับที่ยังยืนยันว่าพี่พู่ "ถ่ายรูปได้ขั้นเทพจริงๆ"

สวัสดียามเช้าครับคุณพู่



กลับมานั่งอ่านเม้นท์ของเพื่อนบล็อกด้วยความรื่นรมย์เลยครับ

ผมนั่งสมาธิแล้วชอบเห็นนู่นั่นนี่ครับ 555
แล้วผมก็ไม่ชอบสิ่งที่ผมเห็น
เลยเลือกที่จะไม่นั่งสมาธิ
แต่เปลี่ยนเป็นการทำสมาธิแบบลืมตาเช่น อ่านหนังสือหรือวาดภาพแทนครับ

สวัสดียามเช้าครับคุณพู่..

หลวงพี่หมิงภาพนี้
ถ่ายไว้ ณ วัดสวนดอกครับ
ท่านเลยสงบเสงี่ยมนิดนึง 555


ช่วงกวาดลานศาลตายาย
ผมไม่นิ่งเท่าช่วงเขียนพู่กันเดียวครับ
การวาดรูปให้สมาธิที่ลึกกว่า
บางทีลืมไปเลยว่ามีใครอยู่ใกล้ๆ 5555

อากาศที่เชียงใหม่ก็ร้อนจัดมากเลยครับ
ช่วงนี้ผมเองก็ไม่มีโอกาสออกไปถ่ายภาพนอกสถานที่เลยครับ

ร้อนจนไม่อยากพาผิวกายอันอ่อนนุ่มไปกระทบแดดครับ 55555

ถูกใจประโยคนี้ของคุณพู่มากเลยค่ะ
"ของบางอย่างเก่า แก่ มันก็ควรค่าแก่การเก็บสะสม และเราจะเรียกสิ่งนั้นว่า คลาสิค

แต่ของบางอย่าง เก่า แก่ แต่มันไม่ควรค่าเลยกับการเก็บแม้ไม่ได้ตั้งใจจะสะสม
แต่เราก็รู้สึกเสียดายที่จะทิ้งมันไปของแบบนี้เราสามารถเรียกได้ว่า ขยะ

นี่ล่ะ ความเป็นคลาสิค และ ขยะ มันมีเส้นบางๆ กั้นอยู่"

แต่ของเรา...มันกลับกัน เพราะที่เราตั้งใจเก็บสะสมแบบคลาสิค นานๆ ไป มันกลายเป็นขยะ และไอ้ที่เป็นขยะ แล้วลืมทิ้ง มันดันกลายเป็นของคลาสิคโดยไม่ตั้งใจไปซะนี่



เป็นอีกคนนะคะที่เห็นรูปคุณพู่แล้วอยากเล่นกล้องกับเค้า รูปที่คุณพู่ถ่ายบางทีแค่รายละเอียดเล็กๆ แต่ดูแล้วเหมือนมีชีวิต

เราเคยเอากล้องของคนใกล้ๆ มาลองถ่ายดู
โอ๊ย...อารมณ์ของภาพมันไม่ได้ดังใจ
แต่ละรูปเล็งแล้วเล็งอีก แบบกลัวถ่ายผิดฟังก์ชั่น ผิดโหมด ปวดหัวมาก

ประโยคนี้ของคุณพู่ก็เลยโดนเราอีกแล้ว
"อย่าคิดเลยว่ามันเป็นกล้องเล็ก
อย่าคิดว่ามันเป็นแค่กล้องคอมแพ็คธรรมดาจะถ่ายรูปไม่สวย
อย่าคิดมากเรื่องของโหมด ฟังก์ชั่นในการถ่ายภาพ"

....ตอนนี้เราก็เลย happy กับกล้องคอมแพ็คเล็กๆ แถมยังปรับหมวดเป็นออโต้โลด

ภาพขาวดำในบล๊อคดูแล้ว สวยงามและน่าจดจำมากเลยค่ะ ซึ้งๆ

นุ้ยก็ได้รับแรงบันดาลใจให้อยากถ่ายภาพ จากการตะลอนบล๊อคเหมือนกันค่ะ อิๆๆ อย่างบล๊อคคุณพู่ ก็เป็นอีกอย่างที่อยากให้ถ่ายภาพเหมือนกัน

แต่นุ้ยก็ใช้กล้องง่อยๆ นะ 555555 เรื่องเลียนแบบมุมนี่ ทำเป็นประจำค่า.. แต่ๆๆๆๆ มันไม่เหมือนจริงๆ อย่างที่คุณพู่บอกอ่ะแหละ ทำยังไงก็ไม่เหมือนซักที อยากลอกบ้าง แต่ทำไม่ได้อ่ะค่ะ 555

หลังๆ ก็แบบ... อยากถ่ายอะไรก็ถ่ายละกัน ใครว่าไม่สวยก็ช่าง ก็ชอบแบบนี้อ่ะ มันมีความทรงจำ (ส่วนตัว) ขำๆ ไป ดูได้คนเดียวค่า

อ่อๆ อีกอย่างนะคะ ชอบมีคนบอกให้ถ่ายอย่างงู้นอย่างงี้ แล้วว่าสวย เช่นแสงเงาเยอะๆ อะไรแบบเนี้ย นุ้ยว่าที่เค้าบอกก็คงไม่ผิดอ่ะเนอะ เพราะว่าเค้าเป็น อาร์ตตัวพ่อเลยอ่ะค่ะ แต่นุ้ยไม่ชอบง่ะ นุ้ยไม่ประหลาดใช่ไม๊คะเนี่ย

เสาร์ อาทิตย์นี้ อย่าลืมคิดถึงกันนะคะ

ภาพเก่าโดยเฉพาะของคนใกล้ตัวเราแสดงถึง
ความผูกพันอันยาวนาน แม้จะเกิดความผูกพัน
อื่นใดเข้ามาอีก ก็บั่นทอนไม่ได้ เพราะมันยาว
นานจนกลายเป็นเนิ้อเดียวกัน ใช่หรือไม่ครับ



มารับไปดูว่าจะอยากเพ้นท์พุงบ้างไหม

ขอบคุณคุณพู่มากค่ะ สำหรับลิงค์ที่แนะนำ ชอบบล็อกคุณ Keiko เหมือนกันค่ะ ... โปรมาก ๆ เสียดายช่วงหลัง ๆ เธอไม่ได้อัพเดทบล็อกเลยนะคะ เราก็เพิ่งรู้จักบล็อกนี้เมื่อปีที่แล้วค่ะคุณนิด .... ขอบคุณมาก ๆ เลยที่แนะนำค่ะ คิดว่าคุณ Keiko เป็นผู้หนึ่งที่เป็นแรงบันดาลใจกับบล็อกเกอร์อินเตอร์ หลาย ๆ คน ... หลัง ๆ มามีเก่ง ๆ เยอะมากเลยเนาะ ชอบไปชมค่ะ :))

ชวนไปดูรูปที่เพื่อนถ่ายให้ เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาค่ะ

ตามลิ้งค์ไปได้เลย

ดอกไม้กับสาวน้อย

ส่วนบ้านนี้ ไม่แน่ใจว่าเจ้าของบ้านเปิดให้ดูหรือเปล่านะคะ เพราะวันก่อนตั้งเป็นPrivateไว้ค่ะ

Pink at Rama9 Park

สวัสดียามเย็นค่ะคุณพู่... พี่ก็ชอบภาพขาวดำเหมือนกันค่ะ ดูมีเสน่ห์คลาสสิคดี แล้วรูปขาวดำนี่จะไม่จืดจางอย่างรูปสีด้วย ...
ขอบคุณมากนะคะที่แวะไปอวยพรวันเกิด ...

พี่พู่ ภาพสวยดูคลาสสิคมากจนดูแล้วดูอีกเลยค่ะ เดี๋ยวขอนั่งดูนาน ๆ ดี ๆ อีกหลาย ๆ รอบก่อน

บล๊อกหน้านี้เข้ามาแล้วคุ้มจริงๆ ค่ะ ยาวมากๆ ทั้งภาพและบทความที่เขียนอธิบายไว้ ภาพขาวดำดูขลังมากค่ะ เป็นคนชอบถ่ายภาพเหมือนกันค่ะ แต่สวยไม่เท่าคุณพู่นะคะ...ถ่ายกล้องทุกตัวที่มีแม้แต่มือถือทุกเครื่องชัดบ้างไม่ชัดบ้างแล้วแต่รุ่นของกล้อง แต่ทุกภาพที่ออกมาถูกใจทุกภาพค่ะเพราะตั้งใจจะถ่าย..อย่างคุณพู่ว่ามีความสุขในการถ่ายภาพมากค่ะ...ฝันดีนะคะคุณพู่

พาเอด้ามาเยี่ยมยามเช้าครับ...

อิอิ..เอาหน้าตาแปลกๆมาให้ดูซะหน่อย 555+
มีความสุขมากๆนะครับ

สวัสดียามเช้าครับคุณพู่

สวัสดีตอนเช้าค่ะคุณพู่

ทักทายยามเย็นค่ะ มื้อค่ำทานอะไรกันคะ??

ส่วนเดียร์คงไม่พ้น ก๋วยเตี๋ยว เหมือนเคย

ทานจนหน้าเป็นเส้นแล้วนะคะเนี่ย 5555+

สวัสดีค่ะ..พี่พู่

ภาพขาว-ดำดูคลาสิคดีนะคะ
แต่หนึ่งยังไม่เคยลองถ่ายภาพแนวนี้เลย
ทั้งๆ ที่เดี๋ยวนี้กล้องดิจิตอลเค้าก็มีโปรแกรมแบบนี้กันแล้ว

หนึ่งเริ่มต้นถ่ายภาพอย่างจริงจังหลังจากเรียนจบโทค่ะ
ช่วงนั้นว่างมาก ไม่มีอะไรทำ
ก็เลยหันมาจับกล้องดูซะหน่อย
ตอนนี้เริ่มติดกล้องแล้วอ่ะ

แวะมาชวนพี่พู่ไปเที่ยวด้วยกันต่อค่ะ

สำหรับพี่ ตั้งแต่เริ่มใช้กล้อง เริ่ม เขียนบล็อค พอเห็นอะไรก็ชอบถ่ายไปหมด เมื่อก่อน รูปอาหารไม่เคยชอบถ่ายเลย แต่เดี๋ยวนี้ ชอบถ่ายรูปอาหาร ชอบถ่ายทุกอย่างที่เรารู้สึกว่าชอบ

เนตรก็เพิ่งรู้ตัวว่าชอบถ่ายรูปมาปีกว่าๆเองค่ะ

กดไปเรื่อยๆ

ไม่คิดจะศึกษาเทคนิคอะไร

จนมีคนขอให้ไปช่วยถ่ายแบบได้ตังจึงมาลองศึกษาเทคนิคเพิ่มค่ะ

อ่านจบแล้วได้ข้อคิดมากมาย แรก ๆ เราก็ไม่ได้สนใจเรื่องการถ่ายภาพมากมาย ไปไหน ๆ ก็ถ่ายเก็บไว้ ไว้ดู ไว้คิดถึง แต่ตอนหลัง ๆ ก็อยากให้มันมีชีวิตนิดนึง เลยสนใจที่จะศึกษาการถ่ายภาพขึ้นมา แต่ก็ไม่ได้แปลว่าจะถ่ายเก่งอะไร ชอบที่จะเล่นกับโปรแกรมตบแต่งภาพมากกว่า

มีกล้องดี ๆ ก็เป็นภาระ ตอนนี้เลยหันกลับมาสู่สามัญ คอมแพ็คนี่แหละ พกง่าย ถ่ายมาก่อนแล้วก็ค่อยปรับทีหลัง เราว่าเราก็สุข และพอใจนะ

ภาพขาวดำ มีเสน่ห์อีกแบบ บ้านที่โปแลนด์ เรามีรูปเก่า ๆ ขาวดำแบบนี้เยอะเหมือนกัน แต่ไม่มีใครสามารถเล่าเรื่องราวอะไรได้ เพราะคนรับมาไม่ได้ใส่ใจ ส่วนคนที่จะบอกเล่าได้ ก็หายไปพร้อมความทรงจำในรูปเสียแล้ว มันก็เลยเก็บอยู่ในกล่องเหมือนเดิม

สวัสดียามเช้าครับคุณพู่

กบหายไปรึยังครับ
หรือว่าพาพวกมาระรานมากกว่าเดิม 555

สวัสดียามเช้าครับคุณพู่..

เวลาที่ยกกล้องขึ้นมาถ่าย เราไม่เคยคิดถึงคำว่าศิลปะเลยค่ะ

คิดอยู่อย่างเดียวว่า อยากเก็บภาพความทรงจำเอาไว้เท่านั้นเอง

อาจเป็นเพราะว่าเราไม่มีหัวทางด้านนี้เลยละมั้ง

เวลาดูภาพที่คนอื่นถ่าย เราก็จะ เออ สวยดีว่ะ

แต่ไม่เคยคิดที่จะลอกหรือเลียน

ขอแค่ได้ดูเฉย ๆ ก็พอใจ อิอิ

หวัดดีสาย ๆ วันอาทิตย์ครับคุณพู่

สรุปว่าจัดการน้องกบได้หมดหรือยังเอ่ย หรือว่าน้องกบยังบรรเลงเพลงอ๊บ ๆ ให้ฟังอยู่ทักวัน คิด ๆ แล้ว อยากกินผัดเผ็ดกบจังเลยอะ

ปักกิ่งวันสองวันนี้ลมแรงมากกกกกกก อากาศกำลังดี ไม่ร้อนไม่หนาวแถวบ้านคุณพู่ร้อนมากหรือเปล่าเอ่ย

วันนี้กะว่าจะไปกินอาหารญี่ปุ่นร้านโปรดสะหน่อย แต่เพื่อนโทรไปจองแล้วเต็ม เลยต้องเปลี่ยนไปกินสาขาอื่น ไม่รู้จะได้หรือเปล่า เมื่อวานค่ำจะไปกินติ่มซำร้านอร่อยแถวบ้านก็คิวยาวมากกกกกกกก เลยอดกิน เสียอารมณ์อย่างแรง วันนี้เลยอัพบล็อกของกินสะเลย เกี่ยวกันหรือเปล่าไม่รู้ แค่อยากชวนคุณพู่ไปชมหมูแดงที่บ้านพลนะครับ ว่าใชได้หรือเปล่า

ว่าแต่คุณพู่มีแผนหรือยังครับสำหรับวันนี้ สุขสันต์ัวันอาทิตย์นะครับ

คลาสสิคจังเลยค่ะ
ชอบเหมือนกันค่ะ
แวะมาทักทายตอนเที่ยง ๆ ค่า

ไปสวนสัตว์มาครับคุณพู่
อยากบอกว่าร้อนละลายหัวใจไปเลย 5555

เดินอยู่ในอควอเรี่ยม
เหมือนมีใครเอาน้ำใส่ถังมาราดตั้งแต่หัวจรดเท้าเลย 5555555


เหนื่อยมากกกกกกกกกกกกกกกกครับ 555

ขอไปหลับสักสามตื่นก่อนนะครับ 555

ก็เพราะมาดูรูปของเพื่อนๆในบล็อกเนี่ยหล่ะค่ะ ทำให้เราอยากถ่ายภาพกะเค้าบ้าง
มันเป็นการสงสัยในตัวน่ะค่่ะ เค้าถ่ายกันยังไงนะ ถึงสวยจัง
และก็เลยอยากลองดูบ้าง

ถ่ายไปถ่ายมา ก็ติดใจเน๊าะ มีความสุขดีค่ะเวลาได้ถ่าย (ภาพนะคะ ไม่ใช่อย่างอื่น)
และก็สุขดีค่ะ เมื่อยอตัวเองว่า ภาพเราก็สวยจัง อิอิ

ภาพขาวดำเนี่ย เห็นด้วยนะคะว่าดูคลาสสิกดีจัง
ช่วงนี้ก็กำลังคิดว่าอยากเอาภาพที่ถ่ายไว้มาพิมพ์ลงผ้าใบเป็นขาวดำเพื่อเอามาแขวนที่บ้านใหม่ค่ะ

กำลังเห่อว่าจะย้ายบ้าน เลยคิดโครงการแต่งบ้านซะ อิอิ

คุณพู่สบายดีนะคะ : )

มีนก็ชอบภาพขาวดำเหมือนกันค่ะพี่พู่ พี่พู่เห็นภาพหัวบล็อกที่มีนทำมั๊ยค่ะ ทีแรกว่าจะทำเป็นภาพขาวดำ ก็เลยทำเป็นภาพโทน sepia แทน แต่เดี๋ยวจะเปลี่ยนบรรยากาศใหม่เป็นโทนสีแทน

หุๆๆ ถึงแม้ว่าฝีมือยังไม่ค่อยดีเท่าไหร่ (แต่ก็จะพยายามพัฒนาให้ดีขึ้นค่ะพี่พู่) แต่ก็ยังรักการถ่ายภาพ และเวลาถ่ายภาพออกมามันก็ลอกหรือก๊อปปี้กันไม่ได้เหมือนที่พี่พู่บอกเลยค่ะ มันเหมือนมีความเป็นเอกลักษณ์ของแต่ละคน ดีใจและชอบมากยิ่งกว่าเดิมที่ได้เข้ามาในบล็อก และได้เห็นว่ามีภาพถ่ายสวย ๆ เยอะแยะมากมาย รวมทั้งได้เจอคนที่รักการถ่ายภาพเหมือนกัน อยากบอกว่าเพื่อนบล็อกรวมทั้งพี่พู่ก็เป็นแรงบันดาลใจในการถ่ายภาพให้เจ้ามีนมาก ๆ เลยค่ะ (ขอบคุณมาก ๆ เลยนะค๊า )


แ่ต่ด้วยเงินเดือนครูที่เจ้ามีนมี เจ้ามีนจึงไม่สามารถตามความฝันได้มาตั้งแต่เริ่มต้น เพราะเงินเดือนไม่ถึง จนกระทั่งถึงเวลาที่เหมาะสม คือ เมื่อ 2 ปีนี้เอง เจ้ามีนถึงมีเงินเก็บได้พอซื้อกล้อง SLR มาเป็นของตัวเอง แต่ถึงกระนั้นก็ยังเป็นแค่กล้องมือสอง หุๆๆ แต่มันก็ยังใช้การได้ดี (พี่ชายเจ้ามีนทำงานอยู่ที่ร้านขายและซ่อมกล้องค่ะ ก็เลยหากล้องคุณภาพดีได้ง่ายหน่อย) และกว่าจะได้อุปกรณ์จิปาถะแต่ละิชิ้นนั้นจึงเป็นการยากมาก สำหรับอาชีพครูแบบมีน เพราะงั้นมีนจึงใช้คำว่าพอเพียงเหมือนที่พี่พู่ว่า และมันก็ทำให้มีนมีความสุขมาก ๆ เลยค่ะพี่พู่ แต่ก็ทรมานพอ ๆ กัน ก็แบบว่าเวลาที่ไปเห็นภาพที่ไหนที่อยากจะเก็บ แต่วันนั้นไม่ได้หิ้วกล้องไปด้วย มันเหมือนกับอยากจะดิ้นตาย หุๆๆ 555 เอิ้กๆๆ แต่ก็เปลี่ยนวิธีคิดว่า ยังไงมันก็ยังอยู่ในความคิด ความรู้สึกของเราอยู่นี่หน่า เพราะงี้จึงทำให้เรายังรู้สึกดีอยู่

ดีใจที่ได้รู้จักพี่พู่ และดีใจที่ได้มีโอกาสได้ถ่ายภาพกับเค้าค่ะ

ปล.ขอโทษด้วยค่ะพี่พู่เม้นท์ยาวไปหน่อย หุๆๆ

หวาดดีคะพี่พู่
ชอบภาพขาว-ดำ เหมือนกันคะ
เพราะเวลาดูแม้เป็นภาพเดียวกันแต่สีคนละแบบ
อารมณ์ในการดูก็คนละเรื่องกันเลย
ภาพขาว-ดำ ทำให้เรามีจินตนาการในการมองภาพเพราะเราอาจจะจินตนาการสีอื่นๆใส่ลงไปในภาพได้
ทำให้นึกถึงอดีต ฯลฯ

มีความสุขมากๆนะคะ

วันก่อนพิมเพิ่งไปนั่งดูภาพถ่ายเก่าๆ ที่ถ่ายเอาไว้ตั้งแต่ปี 1970 น่ะค่ะ เป็นรูปของคุณป้าที่รู้จักกัน ดูแล้วรู้สึกดีจังเลยค่ะ คลาสสิกสุดๆ

พิมตอนนี้ไม่ค่อยมีอารมณ์ถ่ายรูปเลยคุณนิด อากาศมันร้อนซะจนแบกกล้องไม่ไหวเลยค่ะ

ไม่ได้เข้ามาเยี่ยมคนเก่งบล็อกนี้นานแล้วครับ

คุณแคทส่งข่าวมาให้ทราบแล้ว เรื่องงานทำบุญบ้านใหม่ ผมคาดว่าจะไปร่วมงานด้วย

คงจะเป็นงานสังสรรค์ชาวบล็อกแก๊งค์ที่น่าจะครื้นเครงอีกแล้ว


รูปเก่า ของใครหนอ ของคนข้างกายเนเธอร์แลนด์เหรอ?


คอมเมนต์ที่จะเขียนข้างล่าง อย่าตกใจนะ ไม่ได้ว่าคุณพู่

ขอย้ำว่าไม่ได้ว่าคุณพู่แต่อย่างใด

เพียงแต่ได้ยินบางคนบอกว่า...

ไม่นิยมเลยที่บล็อกบางคนก๊อปของคนอื่นมาลงในบล็อก

อูยยยย โดนใจจี๊ด.....


ผมชอบถ่ายรูปคนหนึ่งเหมือนกัน แต่ผมถ่ายยังไม่ดี ยังไม่สวย

ผมจึงไม่ค่อยจะนำขยะรูป มาลงให้เพื่อนเสพขยะรูป


มุมมองของผม กลับแปลก

เมื่อผมเจอหรือเห็นรูปสวยๆที่ไหนที่ไม่มีลิขสิทธิ์ ไม่มีลายน้ำ

ผมจะไม่เสพดูคนเดียว แต่ผมจะชอบนำรูปสวยๆมาให้เพื่อนๆได้ชมด้วย

จะได้สบายใจกับการมองเห็นดอกไม้สวย ป่าสดชื่น น้ำตกไหลเย็น หรือแม้แต่รูปสัตว์เช่น แมว


ผมมีเพื่อนอยู่คนหนึ่ง เธอเขียนบล็อกไม่เยอะหรอก แต่เธอจะส่งฟอร์เวิร์ดเมล์ รูปสวยๆมาให้ผมบ่อยๆ ผมละขอบคุณเธอเป็นประจำ

เธอช่างน่ารัก ช่างมีน้ำใจ กับคนที่ไม่ค่อยรู้เรื่องการถ่ายรูป



หากได้ดูรูปสวยๆบ่อยๆ รู้สึกเป็นความสุขใจของผมครับ และอาจจะคุ้นตากับมุมของภาพสวยๆ

แต่อย่าเป็นรูปที่ไม่สวย ถ่ายไม่ชัด ที่นำมาลงบล็อก ผมจะข้ามไม่ค่อยดู

คล้ายๆกับ ทำหนังสั้นที่บทไม่ดี ถ่ายไม่ชัด

คล้ายๆกับ จะเล่าเรื่องร้านอาหาร แต่อ่านไปสักนิด

กลับได้อ่านอะไรก็ไม่รู้เรื่องอารมณ์โกรธในร้าน



ตรงนี้ละ ที่ผมคิดไม่เหมือนกับคุณพู่

อาจจะเป็นจุดอ่อนของผมก็ได้ ที่ยังถ่ายรูป ไม่เก่ง ยังเขียนอะไรไม่ดี ไม่ลื่น

ผมก็เลยทำบล็อก ประเภทก๊อปรูปสวยๆ และเรื่องที่คนอื่นเขียนไว้ดีแล้ว

จะก๊อปนำมาลงในบล็อก (บอกแหล่งที่มาให้ทราบ)

ซึ่งบางคนก็สบประมาทว่า ไร้รสนิยม ไม่เป็นตัวของตัวเอง


ช่างเถอะ ก็ผมร้องเพลงไม่เป็น เล่นดนตรีไม่เป็น

จะให้ผมร้องเพลง และเล่นดนตรี มาลงในบล็อก ให้เป็นขยะ ผมทำไม่ได้

ผมอยากจะนำสิ่งที่ผมเห็น แล้วคัดว่าดี มามอบให้เพื่อนๆมากกว่า

อย่างมีใครไปก๊อปเรื่องที่ผู้อื่นเขียนวิจารณ์ร้านอาหาร และทำให้ผมได้ไอเดีย

แบบนี้ ผมจะชอบอ่าน และเขียนเมนต์ตอบขอบคุณทันที



รอหน่อย หากผมมีฝีมือ ผมจะทำทุกอย่างด้วยตัวผมเองแน่นอน

ช่วงหลังๆนี้ ผมจะคัดคลิปดีๆ สนุกๆ มาอัพลงบล็อก

โดยหวังจะช่วยคัดให้เพื่อนๆชม แบบไม่ต้องให้เพื่อนๆไปค้นหาเอง


และคิดว่าคุณ =p o o k p u i= คนดังพันทิป ก็ทำคล้ายๆกัน

คือ ในบล็อกของเธอ จะประกอบขึ้นด้วย การรวบรวมกระทู้ดีๆ มาให้เพื่อนๆเสพ

โดยเพื่อนๆบล็อก ไม่ต้องไปค้นหาด้วยตนเองในเว็บพันทิป


เคยสังเกตสถิติผู้ไปเยี่ยมชมบล็อก ใช่มั๊ย?

เพื่อนบล็อกต่างๆ ที่เขาได้สถิติผู้เข้าเยี่ยมชมบล็อก สูงๆ ทุกวัน

เขาก็รายงาน ผลบอลพร้อมคลิปเตะบอล บางคนเขาก็คัดเลือกเพลงมาให้เพื่อนๆฟัง

บางคนเขาก็คัดเลือกเกมส์ออนไลน์ หรือข่าวดารา ข่าวนางงาม

หรือคำสอนธรรมะของเกจิอาจารย์ บทสวดมนตร์ มาลงในบล็อกของเขา

ซึ่ง จขบ.ไม่ได้สร้างข้อมูลเองหรอก

หากแต่ก๊อป ของดีๆ คัดเลือกสิ่งประเสริฐ มาให้เพื่อนๆได้ชม ได้อ่าน ได้ฟัง

นี่แหละ เป็นสไตล์การทำบล็อก ของคนที่มียอดผู้เข้าเยี่ยมบล็อกสูง


จะจบแล้วครับ...

คุณพู่ทำทุกอย่างเอง แบบนี้ ขอปรบมือว่า เก่งมากๆ

ผมคงจะอีกนาน จึงจะพ้นระดับประถมครับ ตอนนี้ก็ค่อยๆสั่งสมประสบการณ์อยู่


คอมเมนต์ไม่เกี่ยวกับบล็อกภาพประทับใจขาว-ดำ โดยตรง ขออภัยนะครับ

จ๊ะเอ๋คุณพู่ดาหวัน เฮาก็เป็นคนหนึ่งที่มักฮูปขาวดำขนาด อันที่จริงในบล็อกเราเนี่ย นับรวมกันแล้วรูปขาวดำมากกว่าสีด้วย รูปแนว เก่า ๆ เราก็ชอบ แต่แนวที่เราถนัดถ่ายมากที่สุดและสนุกที่สุดคืออะไรที่มัน "แนว ๆ" 555 หาคำจำกัดความได้ยากมาก เนี่ยตอนนี้เราว่าอีกสักสามเดือนจะซื้อเลนส์มาโครแหละเพราะเราอยากถ่ายพวกดอกไม้ใบหญ้าดูบ้าง(แรงบันดาลใจเต็ม ๆ จากเพื่อนบล็อก)

ถามตัวเองตอนนี้เราก็บอกว่าไม่รู้เหมือนกันว่าถ่ายรูปไปทำไม งานอดิเรกรึ ก็ใช่ แต่เราทำอย่างอื่นมากกว่าถ่ายรูป เทคนิคอะไรเราก็ไม่มี รู้แต่ว่าถ่ายแล้วสนุกและเพลิดเพลินดี เพื่อนเราคนหนึ่งมีกล้องที่ใช้ถ่ายรูป portrait ขาวดำแแบบเก่าที่ต้องล้างด้วยฟิมล์แต่คุณภาพเจ๋งกว่าดิจิตัลสมัยใหม่เยอะ ไม่รู้ภาษาอังกฤษกับไทยเรียกยังไง แต่มันจะหนักและใหญ่นิดหนึ่ง จะถ่ายก็ต้องหมุน ๆ เอาน่ะ น่าใช้มาก ๆ แต่หาซื้อยากและน่าจะแพงมาก

สวัสดีค่ะคุณพู่ สาก็ได้แรงบรรดาลจากคุณพู่ เรื่องถ่ายรูป แต่ว่าสาไม่มีความอดทนจากการถ่ายรูปค่ะ กดอย่างเดียวค่ะ

เรื่องรูปภาพ
นี่ใคร??
ที่ไหน??
ยัง ไง??
ทำไม??
สาถึงได้ทำพวก scrapbook เขียนเหตุการณ์ที่เกิดจะได้อ่านได้ทันทีวันเกิดอะไรขึ้นนะค่ะ

เรื่องของก๊อปปี้ ไอเดีย นั้น สาว่าทุกคนเกิด inspired มาจากสักจุดหนึ่งนะค่ะ แล้วไอเดียที่ก๊อปปี้มานั้น มันก้ขยายต่อเป็นไอเดียใหม่ๆ เพิ่ม ขึ้นมาเรื่อยๆ นะค่ะ

แรงบันดาลใจยอดเยี่ยมค่ะพี่..สวยงาม
ชอบจังเลย ดูภาพเก่าๆ ในอดีต มีมนต์ขลัง
บางทีก็ชอบเอารูปเก่าๆ ที่บ้านมานั่งเปิดดูบ้าง
ฝรั่ง ตอนเด็กๆ เค้าน่ารักมากๆ เเลยค่ะ ไม่น่าเชื่อ
ว่าจะโตมา เป็นคนอ้วน พุ่งพุ้ย เหมือนที่เห็นทั่วไป

สวัสดียามเช้าครับป้า..

ช่วงนี้ดูเหมือนหายๆไป..
มีกิจกรรมอะไรอย่างอื่นทำนอกจากเล่นเกมส์รึเปล่าเนี่ย...


อิอิ..ตอนนี้ดู 24 จบไป 18 ตอนแล้วครับ..
เฮ้อ..ท่าจะหยุดไม่อยู่แล้ว..
ผมว่าเหมือนที่คุณพู่ว่าเลย..ไม่ค่อยสนุกเหมือนก่อน
อาจจะเป็นเพราะว่าพอจะเดาเนื้อเรื่องได้แล้ว..




ปลาป๊ะป๊าตาย..เอด้าเสียใจจังเลยค่ะ..
อิอิ..ลูกสาวคนนี้ดราม่าใช้ได้เลย..

สวัสดียามเช้าครับคุณพู่


บอกได้คำเดียว

"ฮ้อนเหลือใจ๋" เลยครับ 555

ร้อนมากจริงๆครับ
ปีนี้เชียงใหม่ร้อนอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน
นั่งเฉยๆเหงื่อออกเต็มตัวเลยครับ

ภาพขาวดำให้อารมณ์คลาสสิค และดูอาร์ตๆ ดีนะคะ
หนูว่าถ่ายภาพไม่สวย มุมยังไม่เก๋
แต่ปรับเป็นขาวดำขึ้นมา ก็ดูดีขึ้นมาซะงั้น

วันนี้ร้อนแต่เช้าเลยค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

สวัสดีค่ะคุณพู่

อ่านบล๊อคคุณพู่จนจบ ได้กำลังใจในการถ่ายรูปเพียบเลยค่ะ แหม่มเองก็ชอบการถ่ายรูปมาก เวลาถ่ายก็จะลืมทุกอย่างไปเลยนะคะ มีสมาธิกับการถ่ายรูป หามุมมองใหม่ หลับตาแล้วพยายามให้การถ่ายรูปคือการวาดภาพ แต่เวลาเที่ยวกับเพื่อนๆ ก็ทำได้ยากค่ะ ๕๕๕ เพราะจะถ่ายรูปเพื่อนๆ ซะมากกว่า

ส่วนภาพขาว ดำ ทำให้นึกถึงภาพในอดีตนะคะ ทำให้คิดว่าภาพนี้ใคร ทำอะไร ที่ไหน เมื่อไหร่ อย่างไรเลยค่ะ รื้อความทรงจำได้ดีทีเดียว

แต่ขอบอกว่าเวลาเข้ามาชมภาพที่คุณพู่ถ่ายไว้ แหม่มเองก็จะมีความสุขมากเลยนะคะ และชอบเข้าชมมุมมองการถ่ายรูปของเพื่อนๆ ของเรา

ปล. ที่ลำปางตอนนี้คงไม่หนาวแล้วสินะ คงจะร้อนมากมายเหมือน กทม. แต่อย่าใจร้อนนะคะ

อัพบล็อคแล้วนะคะคุณพู่
(เขินจัง ดองไว้ซะนานเลย)

พี่พู่ถ่ายเก่งจริงๆ นี่นา
น้องเป็นแฟนภาพถ่ายพี่พู่นะคะ

เอ ที่ FB ก็เป็นภาพขาวดำเหมือนกันใช่ไหมคะ

หวัดดีจ้าพู่ แอบหนีไปหลบร้อน หาโลเคชั่นถ่ายรูปอยู่หรือเปล่า

แวะมาทักทายเฉยๆจ่ะ อย่าบอกนะว่าติดเกมส์ ฮ่าๆๆ

ยกมือ ๆ ๆ ค่ะว่าพี่จิ๋วนิดเป็นแรงบันดาลใจ 5555
พูดซ้ำไปซ้ำมาหลายรอบค่ะพี่พู่ ย้ำกันเสมอเรื่อย ๆ ค่ะ
อิอิ

เดี๋ยวนะคะ ขอทำความเข้าใจสักนิดนึงค่ะ
ภาพเหล่านี้เป็นฝึมือของคนข้าง ๆ ของพี่พู่ใช่ไหมคะ
ถ้าอย่างนั้นยังต้องมาเรียนอีกหรือคะ หรือว่าเรียนเอาเทคนิคดิจิตอล
เพราะว่ามุมมองแต่ละรูปนี่เหลือร้ายจริง ๆ นะคะ
ชอบเป็นพิเศษสองภาพ คือเด็กสองคนที่นั่งเล่น
กับเด็กนั่งอยู่ที่มุมแล้วมีเงาของลูกกรงพาดผ่านอ่ะค่ะ

ปอยมาสังเกตว่าภาพฟิล์มกับภาพดิจิตอลนี่มันต่างกันจริง ๆ นะคะ
ภาพฟิล์มมันจะมีมิติแปลก ๆ เหมือนมันมีระยะที่ชัดเจน มีเงาที่สวย
มันเก็บบรรยากาศ ความรู้สึก เรืี่องราวและกลิ่นเอาไว้ได้ด้วยน่ะค่ะ
อาจจะเป็นปอยที่รู้สึกไปเองก็ได้นะคะ เหมือนที่พีพู่่ว่า
คือบางรูปพอเห็นก็ไม่ต้องถามไม่ต้องมีคำบรรยายใด ๆ
มันมีเสน่ห์ของมัน และแหม...ยิ่งบวกกับกาแฟตอนเช้า ๆ
ฟังไปดูภาพไปเหมือนได้จิบกาแฟดูภาพขาวดำกับพี่อยู่ข้าง ๆ
(เป็นแมลงวันเกาะอยู่ข้าง ๆ ฝาน่ะค่ะ 555)

เห็นด้วยกับเรื่องลายเซ็นต์ภาพถ่ายนะคะ
พี่แต่ละคนที่ชอบถ่ายรูปกันในบลอค ดูรุปไปเยอะ ๆ แล้ว
ก็จะบอกได้เลยเหมือนกันว่าภาพนี้ของใคร
โดยที่ไม่ต้องลงชื่อหรืออะไรเลยสักอย่างเนี่ยค่ะ เหอะ ๆ

วันนี้เหมือนได้ "ปรัชญา" ของช่างกล้องไปเต็ม ๆ เลยนะคะ
เรียนรู้ไปหลายเรื่อง อย่างถ่ายอะไรไปเพลิน ๆ แก้เซ็งเนี่ยค่ะ
ปอยว่ามันเป็นงานอดิเรกอย่างแท้จริงเลยนะคะ
คือคนเราควรจะมีอะไรที่ทำแล้วชอบมาก ๆ
ทำให้วันเซ็ง ๆ เปลี่ยนเป็นวันสดใสได้ง่าย ๆ งั้นอ่ะค่ะ
เหมือนค้นหาตัวเองเจอกับสิ่งที่เราชอบเราเป็นจริง ๆ

โอ้วว โม้ยืดยาว ให้สมกับบลอคยาวและภาพสวย ๆ ล่ะค่ะ 555
เม้าท์เพลินเลย เหอะ ๆ

สวัสดีครับ
ภาพ ชาว ดำ ดูแล้วก็ คลาสสิค ดีนะครับ
ไม่ต่างอะไรกับ โลกเราที่มี แค่ดี กับ ชั่ว

สวัสดียามเช้าครับป้าพู่..

ชอบภาพขาวดำเหมือนกัน บางภาพเป็นสีก็สวย แต่ขาวดำสวยกว่า

มากับความคิดถึงค่ะ
ช่วงนี้อาจจะร้อนกายสาหัส
แม้จะไม่ถูกใจนักแต่ก็ต้องทำใจยอมรับให้ได้ ….เพราะนี่เป็นสิ่งที่ธรรมชาติให้มา


มีความสุขกับใจที่อิ่มเย็นนะคะคุณพู่


ขอบคุณความทุกข์ ที่ทำให้เรารู้ค่าของความสุข

ตกลงเค้าออกมาเยี่ยมเยียนอีกหรือเปล่าคะ คุณพู่

คุณแมลงสาบ 2 ตัวนั่น

ส่วนที่บ้าน...ตอนกลางคืนปิดไฟแล้วเงียบๆ

ย่องมาดู ออกมาทุกวัน เป็นสิบ เห็นแล้วจะบ้าตาย

มาจากไหนกันเนี่ย...

เห็นแล้วก็อยากกลับไปเปิดรูปเก่าๆ ของตัวเองดูบ้าง ถึงจะไม่มีเก่าแบบขาวดำก็เหอะ ดูไปอาจจะนึกไปทำไมช้ายแต่งตัวเช้ยเชย อิอิ

เรื่องถ่ายรูปนี่ก็ชอบค่ะ แต่ก็ไม่ได้หลงรักมากมาย ชอบอยู่พักใหญ่จนตอนนี้เริ่มเฉยๆ แล้วค่ะ กลับไปอ่านนิยายแทนถ่ายรูป จริงๆ ตัวเองน่าจะชอบอ่านหนังสือมากกว่าแน่ๆ เลยเพราะอ่านมาตั้งแต่เป็นนักเรียนผูกคอซอง แต่เน้นหนักไปทางนิยายละค่ะ แหะแหะ ไม่ค่อยมีสาระอะไรแต่อ่านเอาเพลิน (ไม่รู้อย่างนี้เค้าเรียกคนไม่ค่อยอยู่กับความจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้)

อืมม พี่ก็ชอบนะภาพขาวดำ
ยิ่งเก่าๆ รุ่นแม่ยิ่งชอบ
..
ถึงแม้จะถ่ายออกมาไม่ได้มีมุมกล้อง
หรือคลูแบบที่พู่ว่าไว้
แต่ภาพก็ถือเป็นหลักฐาน
ที่ช่วยอธิบายอะไีๆ มากมาย...

และที่แน่ๆ ภาพถ่าย
ก็เป็นสิ่งที่สะท้อนอารมณ์ของคนถ่าย
ในขณะที่ถ่้าย พี่เชื่อแบบนั่นนะ

ส่วนเรื่องก๊อปมุม...นี่...อืมมม
ไม่รู้ดิ มุมมี 360 มุม
พี่ไม่ว่าใครนะว่าใครก๊อปใคร
เพราะไม่แปลกที่ใครจะมองสิ่งเดียวกันในมุมเดียวกัน

งง...พูดเองงงเอง. ...
2 วันนี้ฝนตกดีขึ้นไหมพู่
บ้านพี่หาเลี้ยงการไฟฟ้าจนหัวโตแล้วเนี้ยะ
เปิดแอร์ตั้งแต่ 9 โมง ยัง ตี 2 เลยทุกวัน
ไม่งั้นจะกลายเป็นหมูอบอะ

อ่านประสบการณ์การถ่ายรูปของคุณนิดซะเพลินเลย เราไม่มีความรู้เรื่องกล้องเลยค่ะ ใช้กล้องปัญญาอ่อนตลอด

แต่หลัง ๆ มานี่ดีหน่อย น้องชายให้ยืมกล้องแมนวลมาใช้ แต่ก็กึ่ง ๆ กล้องปัญญาอ่อนเหมือนกัน แบบว่ามีปุ่มปรับถ่ายแบบออโต้ได้ เวลาถ่ายก็โฟกัสให้ภาพชัดแล้วก็แชะภาพเลย ภาพออกมาไม่ดีก็ลบทิ้งแล้วถ่ายใหม่ สะดวกดีเหมือนกันค่ะ

ที่จริงอยากถ่ายภาพให้เก่ง ๆ เหมือนกันนะคะ แต่คงต้องฝึกวิทยายุทธ์อีกนานนนนนน

ภาพสวย คำสลวยเหมือนเคยครับคุณพู่

กลับมาแบบตัวดำๆครับ

มาชวนเขียนตะพาบน้อย

และโจทย์ข้อต่อไป รอลุ้นอยู่ครับ

มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ

มาตามชมภาพถ่ายสวย ๆ ครับ ภาพขาวดำดูแล้วคลาสิคจริง ๆ ด้วยครับ ดูแล้วชลังเหมือนมีเสน่ห์อะไรบ้างอย่างก็ไม่ทราบ เอ ... หรือว่าเพราะภาพมันเก่าหว่า?

ส่วนตัวผมแล้วไม่ถนัดเรื่องการถ่ายภาพเลยครับ เรียกว่าเห็นอย่างไรก็ถ่ายออกมาอย่างนั้นเลย เน้นขอให้ถ่ายชัดก็พอแล้วครับ แต่นั้นก็คงเป๋็นสไตล์ของแต่ละบุคคลครับ

เค้าว่ากันว่า ภาพถ่าย 1 ภาพ สามารถเล่าเรื่องราวได้หลายอย่าง ในบล็อกนี้มีภาพหลายภาพด้วย เรื่องราวจากภาพถ่ายในบล็อกนี้เลยเยอะตามไปด้วยครับ

อิอิ

เพิ่มเติมนิดนึง ...จะบอกว่าเนื้อเรื่องในบล็อกวันนี้ของผมเป็นเรื่องเกี่ยวกับจดหมาย ที่ภาษาอังกฤษเรียกว่า เลตเตอร์ ครับ เพราะฉะนั้นน่าจะอ่านไปแล้วแปลไปให้คนข้าง ๆ ได้ฟังเข้าใจได้มั๊งครับ น่าจะลองดูนะครับ

ก๊าก ๆ ๆ ๆ ๆ

อิอิ

สวัสดียามเช้าครับ

กลับมาแล้วล่ะครับ
เจอครบเลยทั้งร้อน รถติดและทหารถือปืนเต็มเมืองครับ 555

สวัสดียามเช้าครับ..

เรื่องที่ขอจัดมาให้แล้วนะครับ..
เมื่อวานจะเอาตอนหลับกลางวันมาให้ดู

แต่คุณหญิงไม่นอนกลางวันหนะซิครับ
ก็เลยเอาภาพตอนหลับเมื่อคืนมาให้ดูครับ..อิอิ

ผมก็ยังฟืดฟาดๆเลยครับคุณพู่
อากาศร้อนมาก
พอเข้าสนามบินก็หนาวมาก 5555

น้ำมูกหนึบเลย

สวัสดีค่ะพี่พู่

มาเรียนอยู่ที่เยอรมันหลายปี
เอ็มได้เห็นภาพเก่าๆของหลายครอบครัวค่ะ
ชอบดูภาพขาวดำแบบนี้มากค่ะ
และคิดว่าคนทางนี้เขาเก็บรักษารูปถ่ายกันดีจริงๆ

-----------

เอ็มเองก็ชอบถ่ายรูปนะคะ
ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ถ่ายจริงจังและมีพัฒนาการเท่าไหร่
แต่ก็คิดว่ามันเป็นมุมมอง
เป็นความทรงจำของเราเอง ณ ขณะนั้นๆ

ส่วนฝีมือการถ่ายภาพของพี่พู่นั้น
เอ็มชื่นชมมานานแล้วค่ะ
สวย มีสไตล์ของตัวเอง

มีความสุขมากๆค่ะพี่พู่

เข้ามาแซวหน่อยว่าเมื่อไรจะอัพบล็อกใหม่ แฟนบล็อกคนนี้รออยู่นะครับ หรือว่ากำลังยุ่งอยู่กะภารกิจอะไรเอ่ย

ว่าแต่ตอนที่พิมพ์ไปเนี่ย มองไม่เห็นตัวอักษรที่พิมพ์เลยไม่รู้ว่าเกิดไรขึ้นเอ่ย คนอื่นเค้าเห็นเหมือนพลไม่ไน่ย พิมพ์มัว ว ๆ ไปไม่รู้ผิดเยอะหรือเปล่า

วู้วๆๆๆๆๆ รูปขาวดำนี่มันเท่จะตายไปเน๊อะ สวยๆ ดูแล้วได้อารมณ์ โอ้ววว
กิกิ

คิดถึงจัง โยงานยุ่งมากมายเลยล่ะ เลยไม่ค่อยได้วนเวียนมาทักทายเลยนะ คิดถึงเหมือนเดิมจ๊ะ จุ๊บๆๆๆๆๆๆ

สวัสดีค่ะ

ขอบคุณนะคะที่แวะเวียนไปเดินเล่นท่องเที่ยวด้วยกันที่บล๊อค

อ่านบทความชุดนี้แล้วต้องขอบอกว่าโดนใจมากมายค่ะ
และคงจะจี้ดเข้าไปข้างในหัวใจของใครหลายคนมากมายเนอะ

ส่วนตัวแล้ว ใช้กล้องเพื่อเก็บบันทึกความทรงจำในการเดินทางเป็นหลักค่ะ ทุกครัังที่หวนกลับมาดูรูป เราก็แอบรำลึกความหลังและอมยิ้มได้ทุกที ไม่ได้คิดการใหญ่ ว่ารูปเราต้องสวยเลิศอะไร และที่ใช้กล้องใหญ่(แต่รุ่นเล็ก)ก็ด้วยเหตุผลเดียวคือ ต้องการความคมชัด ที่หาไม่ได้จากคอมแพค 5555 เพื่อนบอก มันบ้า ยอมแบกด้วยเหตุผลแค่เนี้ยะ พูดแล้วก็อายตัวเองจริงๆ ยิ่งปรับๆอะไรเนี่ยะ บอกตรงๆไม่ค่อยเป็นเลยค่ะ

สวัสดียามเช้าครับคุณพู่

นอกจากรออ่านบล็อกตะพาบในวันนี้
ผมยังรอโจทย์ข้อต่อไปของคุณพู่ด้วยครับ อิอิิอิ

อ้าวป้า..เบี้ยว blog ตะพาบหรอ..

อิอิ..ยึด ยึด ยึด คืนสายสะพาย..



Aeda New Look !!

มาต่อแถวรอค่ะคุณพู่ รออ่านอยู่นะคะ
มายกมือบอกว่าชอบภาพขาวดำเหมือนกัน
ดูคลาสสิคดีค่ะ



แอมอร

สวัสดีค่ะ..พี่พู่

เมื่อวานออกไปทำงานข้างนอก
เจอฝนสัดสาดซะคิดถึงพี่พู่เลย
เห็นเค้าบอกว่าที่เหนือร้อนมากเหรอคะ
เดี๋ยวจะแบ่งสายฝนจากชลบุรีไปให้นะคะ

หนึ่งแวะเอาปลาดาวมาฝากค่ะ

มีความสุขมากๆ ค่ะคุณพู่...คิดถึงนะคะ..

แวะมาทักทายค่ะ

สวยหมดทุกรูปเลยค่ะพี่พู่ อยากถ่ายเก่งๆแบบพี่พู่บ้างจัง

ความสุข เกิดจากการถ่ายรูป

ที่ออกมาแบบรูปที่ถ่ายจากความสุข

แล้วความสุข ก็ถ่ายทอดมาถึงคนอ่าน สินะครับ

อืมมมมมมมมมม

สวัสดีค่ะคุณพู่

แวะมาทักทายกันในวันพฤหัสดีๆ ค่ะ คุณพู่สบายดีนะคะ ช่วง 3-4 วันที่ผ่านมาอากาศที่ กทม. ร้อนมั่กๆ ที่ลำปางล่ะค่ะเป็นอย่างไรบ้าง ดีหน่อยที่วันนี้แดดออกไม่แรงมาก ค่อยดีขึ้นหน่อย

ปล. รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

สวัสดีในวันอากาศร้อนๆ เหมือนทุกวันค่ะ คุณพู่

"ฉันว่าแต่ละภาพที่มันทำให้เรารู้สึกว่ามันเป็นภาพ สุดยอด / เทพ / เจ๋ง / คูล
มัน อยู่ที่ ความรู้สึกของเรา ณ ตอนที่เราจ้องมองมันมากกว่า"


ประโยคนี้ใช่เลยครับ

เพื่อนๆ ผมส่วนใหญ่ไม่ชอบให้ถ่ายขาว-ดำครับ มันบอกว่าเขาถือ (ใครถือก็ไม่รู้ ทำไมไม่รู้จักวางซะที) ผิดกับผม เล่นหมดทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นขาว-ดำ ปกติ และซีเปีย (ซึ่งชอบแบบนี้มากที่สุด) ซึ่งแม้จะภาพเดียวกัน เพียงแค่ต่างสีสัน มันก็บอกอารมณ์ได้แตกต่างแล้วครับ

ขอบคุณมากๆ เลยครับสำหรับรูปภาพขาว-ดำ สวยๆ ที่สื่ออารมณ์ดีๆ แบบนี้

สวัสดียามเช้าครับคุณพู่

ผมน่ะคิดโจทย์ของตัวเองเอาไว้แล้วครับ
บอกตามตรงว่าไม่อยากเขียนบล้อกการเมืองแล้วครับ 5555


เดี๋ยวจะอดด่ารัฐบาลไมไ่ด้น่ะครับ 5555

ภาพขาวดำเนี่ยย มันสื่อความหมายและความรู้สึกได้ดีนะครับ ผมคนนึงที่ชอบเหมือนกันครับ

โหย กำลังอินภาพขาว -ดำ เหมือนกันเลยค่ะ
ถ้าเจอภาพอย่างนี้ คงได้เอามาอัดใส่กรอบติดบ้านแน่ๆค่ะ
อ่านที่คุณนิดเขียนแบบเพลิน เพลิน
และคิด คิด
เห็นด้วยกับคุณนิด
และภูมิใจที่จะใช้กล้องตัวเล็กๆของเราต่อไป อิอิ

โอโห...เข้ามาบล็อคนี้รู้สึกถึงความอบอุ่นจังเลยครับ
ดูได้จากเพื่อนๆ แต่ละคนที่จริงใจ...ครับ
ถามว่าวัดได้จากตรงไหน...
ก็เท่าที่เห็นคนจริงใจจะให้ความจริงใจครับ
การใช้เวลาเขียนออกมาสักตัว...
ก็จะใช้เวลานานอยู่พอสมควรกับการอยู่ตรงนั้น
ที่แห่งนี้ และเนื้อหาก็สื่อกับเรื่องที่เราเสนอ
555+...ผมก็มั่วไปอย่างนั้นแหล่ะ


ภาพขาวดำผมก็ชอบนะ...
เคยเอามาลงครั้งหนึ่งครับเป็นศิลปินหรือที่เรียกว่า "สลา" ครับ
ได้แต่ลองๆ ถ่ายครับ
ยังไม่มีมุมมองหรืออะไรเท่าไร
แต่ภาพขาวดำทำให้นึกถึงเรื่องเก่าๆ ในอดีต ครับ


ขอให้ได้กล้องใหม่เร็วๆ นะครับ
ผมเชียร์ 7D ให้พี่ภู่ครับ อิอิ
เพราะถ้าจะเล่นรุ่นใหญ่กว่าที่ใช้อยู่
550 ผมว่าธรรมดาไป ขยับไป 7D เลยครับ
เพราะ 40D ของผมตกรุ่นและไม่มีมือ 1 แล้ว
ส่วน 50D อิอิ เขาเลิกผลิดแล้วมั้ง
ร้านกล้องบอกมาอย่างนั้น เขาจะหยุดแล้วก็ลดราคา
7D ลงครับ
เอ...หรือจะเปลี่ยนค่ายไปจาก canon ล่ะ


ผมดีใจนะที่แวะไปทักทาย...
ทำให้ผมเห็นคุณค่าของเลนส์มาโครขึ้นเป็นกอง
และคิดเรื่องการตัดสินใจไม่ผิดเลย
ที่ทีแรกจะเล่น 18-200 แต่เปลี่ยนมาเป็นมาโครแทน
เอาใจช่วยขอให้รวยๆ ครับ จะได้มีของใหม่ๆ ใช้
อยากเห็นฝีมือพีพู่เยอะๆ ครับ


ขอให้มีความสุขนะ...

ปล.
1. แซวซะเจ็บเลย...ผมไม่ใช่สุดหล่อของใครสักหน่อย อิอิ
2. เพราะไม่หล่อ...
3. และตอนนี้เกือยโสดล่ะ...555

แวะมาทักทายเพื่อนบล็อกค่ะ หุหุ

เบื่อเล่นfv แล้ว^^

มาหัดถ่ายรูปมั่งดีกว่า เนอะ

ย่องมาหายามดึก เดี๋ยววันที่17เด็กๆเปิดเทอมแล้ว คงมีเวลามาทักทายมากขึ้นค่ะ

คิดถึงนะคะ จุ๊บๆ

สวัสดียามเช้าครับคุณพู่

สวัสดียามเช้าครับ...ป้า..

เอาแล้วไง...
มีคนเชียร์ 7D ด้วย อิอิ..

ฝีมืออย่างป้ามาหยุดแค่กล้องเกือบโปรได้ไง..
ของบจากคนข้างๆโลด...อิอิ




เฮฮา ได้ตลอดวันเลยจ้า..

ทักทายกันวันเสาร์ค่ะ คุณพู่

แวะมาทักทาย
สบายดีนะ
อากาศร้อนๆ
บรรยากาศร้อนๆ
จะบ้าตายอยู่แล้ว

อุตส่าห์ดีใจว่าลูกจะไปโรงเรียนแล้ว เช้านี้มีเซ็ง เพราะทางโรงเรียนประกาศปอดต่อค่ะ จะเปิดวันที่24แทนค่ะ

หวัดดีจ๊ะ คุณพู่ แวะมาทักทายอีกแล้ว อากาศร้อนๆ คนก็ร้อน ใจก็ร้อน สถานการณ์ยิ่งร้อนไปหมดเน๊อะ รันทดจริงๆ เล๊ย...

ช่วงนี้โยจะร้องเพลง "อยากจะกินน้ำแข็งใส คนขายหายไปไหน เดินจนเหงื่อเริ่มไหลย้อย มีแต่ขี้ไคล" ไม่รู้เคยฟังป่าวนะ แต่โยช๊อบชอบ ได้อารมณ์ดีจัง ช่วงนี้ยิ่งบ้าพลัง กินแต่เปปซี่เอย น้ำหวานต่างๆ เอย ก็อากาศมันพาไป โฮะๆๆ อ้างไปเรื่อยแหล่ะโย จริงๆแล้วปากตัวเองนี่ล่ะนะ เห้อ..ไม่ไหว ๆ ตอนนี้เร่งทำน้ำหนักรึไงก็ไม่รู้ ทำอย่างกะจะขึ้นชกวันพรุ่งนี้ อิอิ


คิดถึงนะจ๊ะ รักษาสุขภาพด้วยเด้อ

แวะมาเยี่ยมค่ะ ไม่ได้มาเยี่ยมคุณนานเลย
ชวนไปเที่ยวสังขละด้วยกัน

สวัสดีค่ะน้องพู่

แอบแวะมายามลูกหลับค่ะ สบายดีหรือเปล่าคะ

เป็นความสุขอีกแบบนะคะที่ได้ถ่ายรูปและมองดูรูปในอดีต เป็นความสุขที่อยู่ใกล้ๆ ตัวเรานี่เอง

นอนหลับฝันดีนะคะ

สวัสดียามเช้าครับคุณพู่

สวัสดียามเช้าครับป้า..

พาเอด้ามาเยี่ยม Blog เก่าดองซะนานเลย อิอิ